Sinubukan kong humiwalay sa yakap niya ngunit napakahigpit nito na para bang ayaw na akong pakawalan pa.
"1 minute, please."
"W-why are you d-doing this?" Patuloy pa rin ang pagbuhos ng luha sa 'king mga mata kaya hirap ko itong pinunasan.
My heart is beating so fast. It's like shouting me that she already found her home. Aurcel's hug isn't good for me, inside and outside. But I know to myself that I've been longing for this. I missed him so much.
"Let's go somewhere else." This time ay humiwalay na siya ng yakap sa 'kin at nanlaki ang mata niya nang makita ang luha sa aking mga mata. He slowly wiped it using his finger. Hinawakan niya ang mukha ko pagkatapos at tinitigan sa mata. I can't even look away because I'm drowning on it.
"Hush. Don't cry please. I feel so weak seeing you like this," He whispered.
"But why-" Hindi na niya ako hinayang tapusin ang sasabihin ko dahil bigla nalang niya akong hinila palabas ng van.
Nagtaka pa ako kung saan kami pupunta dahil iba ang daanan namin. Akala ko pa naman ay sa entrance ng resort kami papunta but it turns the other way around. Hindi nalang ako nagsalita pa at hinayaan siyang dalhin ako sa kung saan.
I know that I'm being 'Marupok' sa kalagayan ko ngayon but I don't care anymore. Wala na akong pake sa pride ko dahil alam kong ito na ang matagal ko ng hinihintay. Ang magkaayos kami but I still feel bad towards him dahil sa ginawa niya. He avoided me for more than a month at ngayon ay bigla-bigla na lang susulpot.
Akala ko ay sa malayo pa kami pupunta pero tumigil din naman agad siya sa isang gazebo. Parte rin pala ito ng resort kaso mas tahimik lang dahil kami lang ang tao rito. Nauna akong umupo sa may swinging bench at nanatili lang ding nakatayo si Aurcel sa harapan ko.
"Why did you bring me here?" I asked. Huminga siya nang malalim saka tumabi sa 'kin. Napausog tuloy ako sa gulat dahil konti lang ang space kaya halos mahulog na ako. Agad naman niyang hinapit ang bewang ko palapit sa kanya.
I was speechless by his sudden move.
"Are you scared of me?" He intimately asked.
I can't take this guy anymore! He's driving me crazy. Gosh...
Huwag dapat akong magpadala agad sa kanya dahil hindi pa naman kami nagiging maayos tsaka diba galit siya sa 'kin?
Ako nga dapat ang makaramdam ng galit sa kanya dahil ako 'yong pinagbibintangan niya which is I didn't do because I know that He was just stupid to believe that b*tch!
"Honestly, I don't know what to say..."
I look at him pero nanatili lang ang tingin niya sa harapan kung nasaan ang malaking fountain. Ngayon ko lang napansin ang ganda ng paligid. There are lots of beautiful flowers here that keeps on swaying with the air surrounding them. What a beautiful scenery. It was so peaceful yet my heart doesn't cooperate because of the guy I'm with.
He held my hand and squeezed it. "How are you?"
"I'm not a liar so, I'm not fine," I said honestly. Halatang nagulat siya sa sinabi kong hindi ako sinungaling. I hope he still believes me kahit katiting lang sana.
"I am so sorry for not trusting you..."
Naramdaman kong may idadagdag pa siya sa sasabihin niya kaya hinayaan ko siya. Pinakiramdaman ko rin ang sariwang hanging pumalibot sa amin at pinakinggan ang huni ng mga ibong malayang lumilipad sa kalangitan.
"I was just so scared na mangyari rin sa akin ang nangyari sa kambal ko. I felt his pain when he was suffering to the girl he loves at sinabi ko sa sarili ko noong hindi 'yon mangyayari sa 'kin."
I felt the pain in his voice. Naiintindihan ko siya kung bakit gano'n nalang ang naging reaksyon niya no'n at hindi man lang niya ako nagawang paniwalaan dahil pinangunahan siya ng takot. Dumagdag na rin siguro na kasama pa talaga si Somerc na napagbintangan.
"Believe me, Kaye. I like you- no scratch that because I love you is really what I feel." I was shocked to his sudden confession.
He love me?!
Tinignan niya ako at nilapit ang mukha. Napalayo ako sa gulat. Kung hindi sakit sa puso ang ikamamatay ko ay ang titig naman niya ang tutunaw sa 'kin.
"I've been so selfish to you. I'm willing to do everything to be with you again, for the second time. But this time, it's a real one."
Naramdaman kong hahalikan niya ako kaya agad ko siyang tinulak. I don't know what pushed me to do it. This is what I've been waiting but I just can't accept him totally for everything that happened. What about Nichole? They are so close together at nagawa siyang paniwalaan ni Aurcel kahit siya rin ang nangloko kay Somerc.
Gosh. I hate this!
I never imagine this moment will happen to me. Before, I just want to ready myself for the possibilites of being in love.
Failures in every aspect of my life taught me how to fight, grow, and to choose the right things. But eventually, I realized that choosing the right one doesn't give you genuine happiness at all.
My life as a heather suddenly turned upside down when I met these two guys in my life.
They made me a better version of myself but I didn't know that they will be the reason of my greatest downfall.
"Sino ba talaga ang mahal mo sa amin?"
Napabaling ang tingin ko sa kanya dahil sa tono ng kanyang boses pero naguluhan ako sa kanyang tanong. What does he mean by that?
"W-what?"
"Sino sa amin ni Somerc ang talagang gusto mo? Alam kong may nararamdaman ka na sana kanya kaya nag-iba ka na rin sa 'kin."
Hindi ko alam kung nasaan niya nakuha ang mga pinagsasabi niya. I admit that I feel happy everytime I'm with Somerc because he's always there for me while he's pushing me away. Somerc always comfort me from the pain he's giving but I only treat him as a friend and nothing more.
Hindi ko na napigilang mapatayo sa sumunod niyang sinabi.
"We are not toys, Kaye! You must choose o ako na mismo ang magpaparaya para sa inyo."
His voice is so damn mad but his eyes tells other wise. I feel so much pain on it while saying those words.
I don't know what I'm thinking but I remained strong as I answered him the only lie I made...
"I'm so sorry. But I love you both."
A tear fell down from his eyes.
Tumalikod ako at unti-unting naglakad palayo dahil hindi ko kayang masaksihan 'yon.
What have I done?!
"But she's yours now!" Napaatras ako nang marinig ang isang sigaw mula sa mapunong parte sa gilid.
"No, Nichole! She's not mine at the very first place..."
Nang maring ko ang pangalang iyon at ang pamilyar na boses ay agad akong lumapit nang dahan-dahan dahil baka mahuli ako. Nagtago ako sa isang malaking puno na medyo malayo sa gilid nila pero rinig ko pa rin ang pinag-uusapan nila dahil sa lakas ng boses.
"But you like what we're doing right?" said by Nichole.
Naguluhan ako sa pinag-uusapan nila.
"Sa totoo lang ay nakokonsensya na ako. Mula pa lang sa video at sa bracelet. Lahat! especially the deal."
WHAT THE FVCK?! Sila ang may gawa no'n?
Parang umakyat lahat ng dugo sa ulo ko at gustong-gusto ko na silang sugurin but I stopped myself.
"Pero ginawa lang naman natin 'yon dahil gusto mo si Kaye at gusto ko naman si Aurcel!"
Kung nakakamatay lang siguro ang sobrang gulat ay baka kanina pa ako natumba dito. Ang lakas na ng tibok ng puso ko pero hindi ko ito ininda. Nanatitili akong matatag because I want to know the truth behind those lies!
Bumuhos ang mga luho sa aking mga mata at kasabay no'n ang pagbagsak ni Somerc sa lupa. Napasigaw si Nichole at agad itong lumapit sa kanya. Gulat na gulat ako sa lahat ng mga nangyayari. Umamba pa siya ng isang suntok hanggang sa naging sunod-sunod na ito. Walang nagawa si Nichole kaya lumapit na ako sa kanila habang nanginginig ang buong katawan ko.
Aurcel, please stop...