BEAUTY 9
Royalties
"Hindi ka talaga sasama?" may pangungumbinsi sa boses ni Ava.
Nandito ako sa lawa kasama ang mga bata. Pumunta rito si Ava para tanungin ako tungkol sa kainan para sa mga maharlika. Mas pinili kong magturo kaysa makihalubilo sa kanila.
"Hindi nga, Ava. Kayo na lang. Ayos lang naman kami rito. Nagbigay naman sila ng mga pagkain para sa amin dito, bakit pa kami dadalo?" sabay sulyap ko sa mga bata na ngayon ay nagsusulat.
"Hindi naman sana talaga ako dadalo, kaso si Mama kasi! Ang daming arte! Kailangan daw na may mag-asikaso sa kanila para naman hindi nakakahiya."
I sighed. Okay lang naman talaga sa akin na mag-isa ako rito at kahit magsaya pa silang lahat doon. I am happy with my students here. I don't really need to join their crowd just so I'd feel satisfied and merry.
"You can go now, Ava. Maayos naman ako rito. Wala na rin naman akong sakit. You can have fun there. I am fine here. Really!" kumbinsi ko sa kaniya dahil ayaw niya akong iwan dito.
Sa huli ay bumigay siya. "Aalis na ako kung gayon. Marami naman ang mga pagkain dito. Kapag kailangan mo ako, huwag kang mag-atubiling tumawag, okay? Bye!" palayo na siya nang magpaalam.
Natawa na lang ako sa kakulitan niya at naupo sa harap ng mga bata. My eyes went over to the long table filled with bounty foods, just like yesterday. Marami at iba't ibang uri. Tapos na kaming kumain pero nagpadala ulit si Zaico kanina.
I looked around and the weather looks so fine. Even the weather is on the their side, huh? Ang sabi ko, papayag ako kung hindi uulan at hindi nga umulan. Kaunti na lang talaga at maiisip ko nang kakampi nila ang nature.
"Teacher, tapos na ako," ang isa kong estudyante at umupo sa aking hita. Sa damuhan kasi ako nakaupo. He's not heavy so...
"Maayos na ang pagsulat mo, a," puri ko sa kaniya na ikinatawa niya naman ng malakas. Natawa rin ako. "Magpursigi ka pa, ha? Practice makes perfect. Pero hindi naman kailangan na perpekto."
The class hour has already ended. Three hours lang ngayong araw dahil hindi naman namin schedule. Schedule ngayon na mag-ani, pero dahil may mga matataas na bisita ay ipinagpaliban muna. Pero mayroon pa ring ilang mga nag-aani ngayon. Mga kagaya kong ayaw dumalo sa piging.
"Ate Shek, magbasa ka na lang po ng story!" sigaw ni Josie nang mapagod silang magtakbuhan sa tabi ng lawa.
That's their usual routine. After class, they will unwind near the lake. Sometimes they play with the water, and sometimes they play so much until they get back to me all sweaty. Binabantayan ko kasi sila.
Naupo kami sa damuhan para sa request nila. I chuckled when I remembered our conversation earlier, before the class started.
"Ate Shek, ayaw ko muna r'on sa mga upuan na bago. Hindi po sanay ''yong pwet ko!" sabi ni Cara na ikinatawa ko talaga.
"That's fine. Sa damuhan na lang din muna ako uupo," prisinta ko nang lumapit na naman sa akin si Ayen.
"Ate, ipabalik mo na lang po kaya ang mga 'to? Hindi naman po sa hindi kami marunong magpahalaga, pero mas maganda po kung pagkain na lang! Mabubusog pa po kami," sabi niya.
"Sumasakit po talaga ang pwet namin. Tapos ang kati kati po!"
Ang sabi ko naman ay masasanay din sila. sayang naman kung ipapabalik. They all look nice and modern. Para hindi rin sila mahirapan. Gaya ngayon, medyo basa pa ang damuhan at puting tela lang ang pinag uupuan namin. Wala naman akong magawa. This what they like.
I read them a story. Natigilan lang ako nang may mga naaninag na bumababa mula sa itaas ng mga bahay. I saw the royalties walking down on the risky stairs. Kumunot ang noo ko. Dito ba sila pupunta?
They were followed by guards, but eventually they all went back upstairs and just stood up there to secure and check the surroundings.
They were all wearing suits and formal dresses. Malayo pa lang sila sa amin pero naaaninag ko na ang kakisigan at kagandahan nilang bawat isa. There's no doubt they are royalties. Grabe, hindi ko na napigilan ang sarili kong mamangha. Look at the power they hold together.
"Ang gaganda naman nila at gwapo!" sigaw ni Josie at sumunod sa mga batang nagsitakbuhan papunta sa kanila.
I can't blame them to feel amused. Bihira lang sila makakita ng mga ganiyang klaseng tao. Bago ako mag-ayos ng mga gamit ay nakita ko naman na maayos silang tinanggap ng mga maharlika.
I was picking the story books when I noticed someone was helping. It was Zaico and I let him. Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng malakas na halakhak.
"Damn, I knew it!" ang isang prinsipe, kung hindi ako nagkakamali ay si Ezekiel. Naka all black suit at magulo ang buhok. "Man, I know now why you don't want to leave even a day!" ang tawa niya ay gumagambala sa tahimik na lugar.
Nakalapit na sila sa amin. I wasn't looking to any of them. Hindi ko alam kung nahihiya ba ako, ayaw ko lang o pareho.
"Shut the fuck up, Ezekiel!" sigaw ni Zaico. "It's not what you think, moron!"
So, this is him with his cousins? He's playful and kind of loud. I licked my lower lip and couldn't decide what to do next. Aalis ba ako? That would be rude. Gusto ko silang pakisamahan, but something's pulling me not to.
"The reason why you're here is that you found a fallen angel! Wow! And you don't want us to see it, that's why you refused my first request to visit you, huh?!" his playful cousin said, Ezekiel.
I am not naive to not realize that I am the one he's pertaining to as a fallen angel. Fallen angel, why?
"She's so pretty." I heard somewhere until the girls flocked in front of me. "Hi! What is your name? Mine is Ica!" the girl said with big earings.
"Shekinah," sagot ko at ngumiti ng bahagya.
"I am Kyline, hi..." ang medyo mahinhin na babae. I know she's a princess. I know everyone of them are. Naagaw ng pendant ng kwintas niya ang atensyon ko. I feel like I have seen it somewhere. Siguro ay sa mall?
"Ivory..." pagpapakilala naman ng medyo mataray na babae. She smiled so I smiled back.
Nagulat ako nang lumapit ang isang lalakeng pinsan niya sa akin. The one wearing overall blue suit walked towards me with his hands on his pocket.
"Are you a princess or something?" ngisi niya sa akin.
"Something," sagot ko na ikinatawa niya at ang ilang pinsan. I am not a princess, and never will be.
"Percival,"pagpapakilala niya. I accepted his hand when he offered. Nagtagal 'yon kaya ako na ang bumawi sa kamay ko, pwersahan.
"Bobo ka talaga, ano?" ngisi ni Ezekiel at halos itulak ang mga babae para makapunta sa harap ko. "Sorry, babes," anito sa kanila. "Ezekiel Fourth. What's your whole name?"
"Shekinah Afiam," sagot ko habang nakatitig sa mga mata niyang parang nakangiti pero madilim kagaya ng kay Zaico. I did not mention my surname.
"Surname?" ngisi niya at hindi ko na pinansin. Why is he seeking informations? Hindi ako komportable. Mukhang sanay sila sa ganiyan.
Tumabi sa akin si Zaico. "The other one is Leon," turo niya sa lalaking may katawagan ngayon. He noticed we're staring so he waved his hand in a manly manner. "They wanna... see you so I brought them here. I am sorry," he whispered and Ica gasped a little.
"Are you two dating?" direktang tanong sa akin ni Ivory.
I closed my eyes a little and shook my head. "No, we're not, and will never," I answered which made the boys tease Zaico.
"Naku, Zaico, mali ka ata ng pinuntahan. Puro na lang ba mali?" tawa ni Ezekiel.
"Tama lang..." rinig ko sa katabi ko na hindi ko nililingon. Sa mga damo lang ako nakatingin, nagbabakasakali na idala ako ng mga 'to sa bahay.
"Hinahanap ka pala ni Sam, Zaico." ang kalalapit na si Leon. I admire his visual so much. Simple but so attractive.
Naramdaman ko ang paglingon sa akin ni Zaico kaya tinignan ko pabalik. Tinaasan ko ng dalawang kilay dahil sa pag-eeksamina niya sa akin.
"If you think Shekinah will get jealous, bobo, gumising ka," tawa ni Ezekiel saka sinapak si Zaico. "Come on, let's continue the talk over there." Tinuro niya ang rock formation malapit sa lawa.
"I thought it's already done?" ang supladong si Zaico. Bakit ba ako nandito? O, bakit ba sila nandito sa akin? Not that I am needed for their talk!
"Nah. I have so many news to talk to. Let's go! Hindi 'yan lilipad. Iwan mo muna kina Ky." nagkatitigan si Kyline at siya. "Balikan namin kayo mamaya..."
"Okay..." sagot ni Kyline bago nila hinila si Zaico na pasulyap sulyap pa sa akin. Ikinailing ko 'yon at mabagal na sumunod sa mga babaeng naiwan na dumiretso sa gilid ng lawa.
"The place here is nice." Binalikan ako ni Ivory at supladang ngumiti. Nakatitig siya sa akin habang naglalakad kami papunta sa ibang royalty. "Are you a foreigner?"
Tumango ako. My Mom is a foreigner. "Half," sagot ko.
"Your mother is a—?" naghihintay ang kaniyang mga mata ng sagot. Her eyebrows are up, naturally. Kaya mukhang suplado, kahit sa pananalita ay mukha ring suplado.
I sighed. "I don't know what's her nationality. She didn't tell before she left me." At kahit tinatanong ko noon kay Papa ay hindi niya rin naman ako sinasagot. He always tells me it doesn't matter.
Hindi na siya nagtanong tungkol sa Mama ko. "I seldom compliment people but you really deserve one. Ang ganda ganda mo sa totoo lang," matamis niyang ngiti sa akin.
There's something in her smile that I appreciated. Mukha siyang suplada but overall she looks authentic. And that's a real beauty.
"Thank you," bulong ko. I want to tell that her back, but it doesn't seem right. Baka isipin niya na napilitan lang ako dahil pinuri niya ako.
"You own the huge land, right?" tanong niya nang naupo kami sa bench na gawa sa bato. My father curved it when I was young... for me.
Tumango ako at pinanood ang dalawa na kumukuha ng litrato. They are doing different poses. They are all photogenic, I must say.
"How come you treat yourself a commoner? Mayaman ka naman..." kuryosong tanong niya, maarte ang pagkakabigkas. I noticed she rolls her eyes frequently.
People think I am rich, but no, I am not. I may have a huge land, but the money from it doesn't go directly in my pockets. I give the people the money they deserve, because they worked hard for it. I also get a big amount of money, and sometimes I use it for my workers as well.
"I have no title, no kingdom, no prince," sagot ko kaysa mag-explain ng mahaba.
She chuckled. "We're not sure about the last. Maybe... Just maybe," she teased and I shook my head. I know what she meant by that. It's Zaico again. Zaico. Zaico. Zaico again.
After minutes of talking to her, the other girl grabbed me with her. She's Kyline, while Ica called Ivory to join us. Tatlo lang silang babae, tatlo rin na prinsipe. Are they couples?
Nililipad ang mga buhok namin dahil sa may kalakasan na hangin. Their dresses were swaying with mine, too. Hindi maaraw at sakto lang naman ang lamig dito. Tumatawa sila habang kumukuha ng mga letrato at videos.
"You're really pretty! No wonder Zaico doesn't want to leave even for a moment," halakhak ni Ica sa akin.
"I am not the reason why he's choosing to stay. He probably has his own personal reasons," sagot ko.
Tumawa siya. "Ang sabi nila para raw maka move on. Sa tingin ko nga ay 'yon lang ang pakay niya rito."
Tumango ako habang pinapanood silang masayang naglalaro sa damuhan malapit na malapit sa lawa. Si Ivory ay supladang umiirap pero tumatawa at ngingiti rin naman. They all look so jolly.
Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. I feel like... some part of my heart softened... the part where in I hated royalties vanished a little.
Just by looking at their eyes, I could say they are kind. I could say they really have their own good sides. And I must admit that I really thought wrong of them. I was wrong for generalizing.
Not all. It's always not all.
"Come here!" hinila ako ni Kyline at nag-picture kaming dalawa. "You really look like her..." rinig kong bulong niya.
"Who?" I asked.
Sinong kamukha ko? I suddenly got curious about it. I hoped that maybe... maybe it's my mom? Naging katulong ba siya ng mga maharlika? Nakita niya? What?
"Just someone I know... Don't worry, I'll let you meet her soon!" ngiti niya, tuwang tuwa. "She's my friend and I think you two would really get along!" at kumuha ulit siya ng mga litrato.
I lost hope. Why would my mom befriend someone like her? My mom is probably old by now, and to befriend a young lady like her just feels so surreal.
Nagtagal kami roon dahil matagal din ang usapan ng mga prinsipe. Nang papalapit na ang mga lalaki sa amin ay tinanong ko si Kyline.
"Are they your boyfriends? Sino diyan ang sa'yo?" Ewan ko kung bakit nangingialam ako. Gusto ko lang naman malaman.
Tumawa siya at ganoon din si Ica. Si Ivory naman ay ngumisi lang.
"Wala kaming boyfriend diyan! Sumama lang talaga kami dahil bagot na kami sa palasyo ni King Dark. We also wanted to see you so..." sagot ni Ica na magulo ang buhok. I fixed it because it was bothering me. Natatamaan ang kaniyang mga mata.
"Why do you want to see me?" tanong ko, bumalik na sa pwesto.
"Curious lang kami kung anong dahilan kung bakit ayaw niyang umuwi —"
"Hindi nga ako ang rason..." pilit ko kay Ica at natawa silang tatlo.
"Fine! Hindi na ikaw ang rason. Nakita lang naman namin sa IG story niya na nahagip ka sa video... kaya ayon, gusto ka naming makilala," eksplanasyon niya, natatawa pa.
I looked at the men approaching us. They are all in their suits. Singkit ang mga mata dahil sa hangin, at halos lahat sila ay may parteng pagiging suplado. Leon is just the only one who had a light aura.
"Tara na. Maayos naman daw ang buhay ni Zaico rito dahil nandito ang buhay niya," tawa ni Ezekiel at lumapit sa isang babae. They started conversing until my attention darted to Leon who walked in front of me.
"I am Leon. Hindi ako nakapag pakilala kanina," ang malapad niyang ngiti ay nakapagpalunok sa akin.
Tumango ako. "Hi. S-shekinah..." bulong ko na ikinatawa niya. Napalunok na naman ako dahil doon at nag-iwas ng tingin. He looks so handsome.
"I know..." rinig ko sa kaniya bago siya umalis sa aking harapan.
Nagpaplano na silang umalis at itong si Zaico ay ayaw sumama sa paghahatid. Gusto niya raw magpaiwan.
"Ewan ko sa'yo! Baliw ka na. Baliw!" sigaw ng papalayo na si Ezekiel. Kasama niyang naglalakad patalikod ang dalawa niya pang pinsan na nakapamulsa. "Ang sinabi ko sa'yo, ha?" turo niya pa kay Zaico.
I saw Zaico nodded beside me. Busangot ang kaniyang mukha at madilim ang paraan ng pagtitig. Lalo na nang tumingin siya sa akin pabalik. Tinignan ko na lang ulit ang mga pinsan niya na papalayo.
My jaw dropped when Leon waved with his wide smile. Nililipad pa rin ang buhok niya at hindi ko mapigilang mamangha. Ang gwapo niya. Ang simple pero sobrang lakas ng dating.
Nang mawala na sila sa paningin namin ay tumingin ako sa papalubog na araw. Katabi ko si Zaico na nakapamulsa at sobrang tangkad sa tabi ko. Ang laki pa ng katawan kaya naman pakiramdam ko sobrang liit ko.
Tinignan ko ang palda kong nililipad pakaliwa, dumidikit sa hita ni Zaico kaya humakbang ako patagilid. Nakatitig siya sa malayo at nang maramdaman ang paghakbang ko ay ganoon din ang ginawa niya. Kumunot tuloy ang kilay ko.
"Do you like one of my cousins?" biglaang tanong niya, titig na titig na naman sa mga mata ko.
I was shocked! Napaatras pa ang mukha ko. "H-hindi, ah!" dahil hindi naman ako sigurado.
"Do you like, Leon?" malamig na tanong niya at pumihit para harapin ako. Hanggang dibdib niya lang ako kaya naman grabe ang pagtingala ko.
"No!" napalakas ang boses ko. I stepped one step back when he bent down in front of me a little. "Nagwagwapuhan lang ako."
Tumango siya. Gusto ko siyang itulak pero hindi ko magawa. It was like my feet were glued to the floor and my hands were paralyzed. He was like hypnotizing me.
"Pero mas gwapo naman ako sa kaniya, 'di ba?" ngisi niya habang ganoon pa rin ang posisyon. His eyes were deep and I was staring at it the whole time. It's tainted with yellow orange reflection from the sunset.
Napalunok ako nang mapagtanto ang lapit niya sa akin. Why am I not doing anything? Dahil ba ngayon lang may gumawa sa akin nito? Ng ganito kalapit?
I sighed... and I didn't know... why... slowly... I nodded as my response.
_____
Irms ♡