O αέρας αρίζει να κρυώνει και ανατριχιάζω.Ο Harry δεν έχει μιλήσει εδώ και αρκετή ώρα.Φαίνεται ότι σκέφτεται.
Είναι δύσκολο να τον φανταστώ να κυνηγάει ένα κορίτσι σαν την Violet.
Aρχίζω να νευριάζω.Πώς μπόρεσε να είναι τόσο ψυχρή απέναντι του;;Ηξερε ότι την αγαπούσε, γιατί δεν έκατσε για αυτόν..για να του δώσει την αγάπη που του άξιζε;;
<p>Αξίζει την αγάπη.Την</p>αξίζει περισσότερο από τον καθένα ακόμα και αν δεν το πιστεύει.
''Harry;;''
''Χμμμ;;''
''Λέω να φύγουμε.Φαίνεται ότι θα βρέξει.''
Νεύει και σηκώνεται.Το ίδιο κάνω και εγώ και στέκομαι δίπλα του.
''Θες να πιάσεις ξανά το χέρι μου;;'' λέει και γελάει.
''Οχι.'' Το κλίμα έχει αλλάξει μεταξύ μας, το ξέρω.Νιώθω πιο άνετα μαζί του τώρα που ξέρει το μυστικO μου γιατί το αποδέχτηκε.
Συνεχίζει να γελάει και περπατάμε πάνω στο γυαλί για να κατέβουμε.Κοιτάζω τα πόδια μου.Ακριβώς από κάτω μου είναι η είσοδος.
Μετά από λίγη ώρα ο Harry με σπρώχνει ελαφριά και μου λέει στο αυτί ''Πρόσεχε το βήμα σου.''
Γρήγορα πιάνω σφιχτα το χέρι του και γελάει μαζί μου.
Τον σπρώχνω όταν κατεβαίνουμε από το γυαλί. ''Μαλάκα.'' λέω και σταυρώνω τα χέρια μου.
''Rosie φοβάσαι τα ύψη;;''
''Οχι απλά δεν μαρέσει όταν κάτι Αγγλοι μαλάκες με σπρώχνουν όταν είμαστε 15 ορόφους μακρυά από το έδαφος.''
''Αγγλοι μαλάκες.Καινούργιο αυτό.''
''Ναι σκέφτηκα πολλά τέτοια όσο έλειπα''
''Χμμ δεν μπορώ να περιμένω να τα ακούσω'' τα μάτια του Harry γελάνε μαζί με τα χείλη του.
Μετά από λίγο φτάνουμε στο αμάξι του.Μπάινω στην θέση του συνοδηγού και κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Τα μαλλιά μου πετάνε λίγο και τα μάγουλα μου είναι κόκκινα από το κρύο.
''Είδες δεν ήταν τόσο άσχημα.Ζεις ακόμα.'' λέει και χαμογελάει.
Κουνάω τα μάτια μου.''Ποτέ δεν θα ξανανέβω σε εκείνο το παράθυρο.''
''Λέγε ότι θες Rosie''
O Ηarry ανοίγει ξανά το ράδιο και ξαφνικά νυστάζω πολύ.Σίγουρα είναι από την πτήση.Ακουμπάω πίσω το κεφάλι μου και κλείνω τα μάτια μου.
Ακούω τον Harry που σιγοτραγουδάει το τραγούδι που παίζει.
Οι σκέψεις μου πάνε στην Violet.Aναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα.Τον σκέφτεται καθόλου;;Φυσικά και όχι.
Με παίρνει ο ύπνος από το τραγούδι του Harry και τον ήχο της βροχής που μόλις ξεκίνησε.
Μοιάζει να είναι δευτερόλεπτα μετά που ο Ηarry ψιθιρίζει στο αυτί μου το όνομα μου.
''Rose'' λέει και ανοίγω τα μάτια μου
Το πρώτο πράγμα που βλέπω όταν τα ανοίγω είναι παντού μαύρο.
<p>Τι στο διάολο</p>συμβαίνει;;
Πανικοβάλομαι για μια στιγμή αλλά καταλαβαίνω ότι κοιτάω το πουκάμισο του Harry.Με κουβαλάει, το κεφάλι μου στηρίζεται στο στήθος του.Ποτέ δεν ήμουν τόσο κοντά του-βασικά όχι από τη νύχτα που φιληθήκαμε.
''Τι;;'' τον ρωτάω.
''Θέλω τα κλειδιά σου.Σε πήρο ο ύπνος στο αμάξι.''
Δεν έχω ξυπνήσω εντελώς ακόμα.Βγάζω τα κλειδιά μου και του τα δίνω.Ακουμπάω ξανά το κεφάλι μου στο στήθος του και κλείνω τα μάτια μου.Τον νιώθω που γελάω όσο ακούω την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει πίσω μας.
Λίγο αργότερα με αφήνει κάπου που πρέπει να είναι το κρεβάτι μου.
''Θες να σου βγάλω τα παπούτσια;'' τον ακούω να ρωτάει.
Πολύ κουρασμένη για να απαντήσω, νεύω όσο μπορώ και ο Harry γελάει.Νιώθω τα χέρια του στο δεξί μου πόδι να ξελύνουν τα κορδόνια του παπουτσιού μου και να το βγάζει.
Αυτή τη στιγμή δεν πολυκαταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου.Νιώθω τον Harry να με σκεπάζει με την κουβέρτα, να βάζει μια τούφα πίσω από τα μαλλιά μου απαλά και να φεύγει από το διαμέρισμα.
Το επόμενο πρωί ξυπνάω με τα ίδια ρούχα και κοιτάω την ώρα.Είναι 7, ώρα να ετοιμαστώ για την δουλειά.
Οταν σηκώνομαι από το κρεβάτι βρίσκω ένα χαρτί δίπλα στο ρολόι μου.Το ξετυλήγω.
~Rosie--
Σε πήρε ο ύπνος στο αμάξι μου χθες το βράδυ.Μην το αφήσεις να ξανασυμβεί.
--Ηarry~
Kαι εκείνη την ώρα όταν διάβαζα και ξαναδιάβαζα το σημείωμα με ένα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπο μου κατάλαβα ότι είχα ερωτευτεί τον Harry.
Αγρια.
_____
''Καλως ήρθες πίσω στη δουλειά Rose'' Ο κ.Greenman με χαιρετάει όσο μπαίνω μέσα μετά από λίγες ώρες.
''Ευχαριστώ.'' χαμογελάω και σταματάω να του μιλήσω.
''Πως ήταν η Νέα Υόρκη;;
''Είχε πολύ κρύο''
''Δεν έχει χιονίσει εκεί;;''
''Οχι ακόμα.Συνήθως το πρώτο χιόνι πέφτει τέλος Νοεμβρίου.''
''Κατάλαβα.Λοιπόν χαίρομαι που είσαι πίσω.''
''Και εγώ.''
Αφήνω τα πράγματα μου στο γραφείο και κάθομαι.
''Καλημέρα Rose''
Σηκώνω το κεφάλι μου και χαμογελάω στον Zayn. ''Γεια σου''
''Πως ήταν το ταξίδι;;''
''Μια χαρά.Πως ήταν η βράβευση;;''
''Τέλεια βασικά.Κέρδισα και ένα μικρό βραβείο για ένα από τα κομμάτια μου.''
''Αυτό είναι υπέροχο.''
''Ναι.Ααα και κατέληξα να αγοράσω στην Perrie μια 'Ι LOVE NEW YORK' κούπα για τον καφέ της.''
''Καλή επιλογή.Το μηχάνημα που κάνει σόδα ήταν λίγο ριψοκίνδυνο.''
Γελάει ''Και εγώ ατό σκέφτηκα.''
Αρχίζω να δουλεύω και αναρωτιέμαι που να είναι ο Harry.Δεν έχει εμφανιστεί ακόμα και είναι σχεδόν 9.Ποτέ δεν αργεί τόσο.
Ακριβώς εκείνη την ώρα ο Harry μπαίνει μέσα με το χέρι στα μαλλιά του.Ο κ.Greenman βγαίνει από το γραφείο του. ''Styles άργησες πάλι.''
''Είχε πολύ κίνηση.'' λέει και τον κοιτάει από το γραφείο του.
''Πόσες φορές τηνέχεις πει αυτην την δικαιολογία;;''
''Δεν λέω ψέματα αυτή τη φορά''
''Αυτή είναι η 5η φορά που αργείς τόσο.Eχεις 5 strikes.''
''Κ.Greenman ξέρω πως δεν είμαι ακριβώς από την Αμερική αλλά δεν νομίζω ότι παίζεται έτσι το baseball.''
Δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο.Αρχίζω να γελάω.
''Είναι κάτι αστείο κ.Knight;;''
''Εμμ όχι, συγνώμη.''
Νεύει και γυρνάει στο γραφείο του.
Ο Harry γελάει.
''Σκάσε.''
''Φαίνεται πως η καλοηθής Rosie παραλίγο να μπλέξει.''
''Δεν είμαι καλοήθης.''
''Οτι πεις''
''Κάνε τη δουλειά σου.''
''Ελα και κάνε με.''
''Μπα είμαι καλά.Δενθέλω τα αγγλικά σου μικρόβια.''
Ο Harry γελάει. ''Aγγλικά μικρόβια εε;;''
''Μήπως τραύλισα;;'' σηκώνω το φρύδι μου.
''Γαμώτο Rosie έχεις νεύρα σήμερα.Μάλλον προσπαθείς να μου δείξεις ότι δεν είσαι καλοηθής.''
''Δεν έχω να αποδείξω τίποτα.''
''Εντάξει Rosie'' λέει και κουνάω τα μάτια του.
Είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ με τον Harry λίγο πιο μακρυά μου.Αν μπορούσε απλά να δουλέψει.
Σχεδόν γελάω με την εικόνα του Harry να δουλεύει.
Ενώ διορθώνω ένα έγγραφο το στυλό μου τελειώνει.
''Γαμώτο'' βρίζω και προσπαθώ να τον κάνω να δουλέψει.
''Υπάρχει πρόβλημα;;''
Βλέπω τον Harry να στέκεται στο γραφείο μου με χαμόγελο όπως πάντα.
''Το αγαπημένο μου στυλο τελειώνει.''
''Rose είναι ώρα για διάλειμμα--''
''Το αγαπημένο μου στυλό τελειώνει.'' επαναλαμβάνω.
''Rose--''
''Το αγαπημένο μου στυλό τελειώνει.''
''Γαμώτο έλεος είναι μόνο ένα στυλό.Ελα, πάρε το δικό μου.'' Παίρνει ένα στυλό από το γραφείο του και μου το πετάει.
''Οοοο είναι πολύ ωραίο στυλό.''
''Ξέρω είναι το αγαπημένο μου''
''Αν είναι το αγαπημένο σου δεν μπορώ να το πάρω.''
''Οχι είναι δικό σου.Ξέρω από που να αγοράσω έτσι και αλλιώς''
''Μα είναι το αγαπ--''
''Πάρε το στυλό Rosalie πριν σου τον πετάξω'' γελάει ξανά.
''Ευχαριστώ.'' λέω και σηκώνομαι.
''Είναι απλά ένα στυλό.''
''Μου αρέσουν τα στυλό.''
'Φαίνεται μπορώ να πω.'' κουνάει τα μάτια του και τον χτυπάω στο μπράτσο. ''Αουτσ'' λεει καικαθόμαστε σε ένα τραπέζι με τους υπόλοιπους.
''Θα κλάψεις;;'' τον ρωτάω.
''Νομίζω πως ναι.'' λέει λυπημένα και βάζει το χέρι του στην καρδιά του.Σκάμε στα γέλια.Οι άλλοι μας κοιτάνε που δεν μπορούμε να σταματήσουμε.Ο Zayn καταλάθος χίνει την κοκα κολα πάνω του και όλοι γελάμε.
Το διάλειμμα περνάει γρήγορα και εγώ με τον Harry πηγαίνουμε πίσω στα γραφεία μας.Ξαφνικά με τραβάει από το χέρι και με κολλάει στον τοίχο.
''Harry τι--''
''Σσσσ''
Φωνές ακούγονται από τη ρεσεψιόν.
''Μπορείτε να μου πείτε που είναι η Rose Knight;;Δεν είναι στο γραφείο της.''
Παγώνω.
''Ο Aaron.'' ψιθυρίζω στον Ηarry.
Nεύει και κοιτάει απότην γωνία.Ο παλμός μου αυξάνεται.
''Δεν ξέρω που βρίσκεται αλλά--'' η Marion αρχίζει να μιλάει.
''Πρέπει να την δούμε τώρα.'' μια άλλη φωνή λέει.
''Συγνώμη αλλά--''
''Εχει διάλειμα έτσι;;Πάμε εκεί που κάνει διάλειμα''
Αν έρθουν εδώ θα μας βρουν.
Ο Harry βγάζει το κινητό από την τσέπη του και στέλνει ένα μήνυμα σε κάποιον γρήγορα.
Μετά με κοιτάει.''Οταν θα σου πω θα βγούμε.''
''Τι;; Θα μας δουν''
''Απλά εμπιστεύσου με εντάξει;;''
Τον κοιτάζω στα μάτια και νεύω.
Τότε ακούω κιάλη φωνή.
''Aaron, Alec τι κάνετε εδώ;;'' ρωτάει ο Zayn.
O Αlec είναι η δεύτερη φωνή που δεν αναγνώρισα.Αρχίζω να φοβάμαι.
''Malik, που είναι η Rose Knight;;'' τον ρωτάει ο Aaron.Ξερει τον Zayn;
''H Rose Κnight;;Νομίζω ότι πήγε πάνω να μιλήσει στον Crystal.''
''Στον Crystal.Φυσικά.Aaron πάμε.''
Ο Harry αρπάζει το χέρι μου και με βγάζει έξω κρυφά.Νεύει στον Zayn και αρχίζουμε να κατεβαινουμε τις σκάλες.
''Νομιζω μου χρωστάς κάποιες εξηγήσεις.'' του λέω.
Πριν προλάβει να απαντήσει, βήματα ακούγονται από πίσω μας.
''Εδώ είσαι Rosie.'' λέει ο Aaron με δολοφονικό βλέμα. ''Ο θείος μου και εγώ σε ψάχναμε παντού.''
Γουρλώνω τα μάτια μου.
Θείος;;;
Αν σας αρέσει έστω και λίγο τότε βαθμολογήστε και σχολιάστε.. θέλει κανείς νεξτ?