Zawgyi
"ဟင္?....ထယ္ေယာင္း႐ွီက ဒီကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီး..."
"ေဆာရီးပါနာရယ္႐ွီ က်ေနာ္နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္
ဂ်ီမင္ကအခုအေရးႀကီးအစည္းအေဝးတစ္ခုတက္ေနတာမို႔
လို႔ က်ေနာ္လာခဲ့လိုက္တာ..."
စကားေျပာရင္းမွကိုယ့္ပံုစံကိုသတိထားမိေတာ့ တံခါးေ႐ွ႕မွာ
ငုပ္တုပ္ထိုင္ေနတာမို႔ အျမန္ထရပ္လိုက္ရင္းမ်က္ႏွာကိုလည္း
ပြတ္သပ္လိုက္မိသည္။
"ဟို...က်ေနာ္ဘာကူညီေပးရမလဲ နာရယ္႐ွီတစ္ခုခုျဖစ္ေန
တာမဟုတ္ဘူးလား??"
"အာ...မဟုတ္တာ ထယ္ေယာင္း႐ွီကိုအလုပ္႐ႈပ္ေစမိၿပီ
ဘာမွေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါဘူး"
"အဲ့ဒါဆိုအခုအိမ္ျပန္မွာမလား...က်ေနာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"ရပါတယ္ က်မဘာသာ--"
"မျငင္းပါနဲ႔ ဂ်ီမင္ကအကူအညီေတာင္းလိုက္တာမို႔လိုက္ပို႔ေပး
ဖို႔ေတာ့ခြင့္ျပဳလိုက္ပါ"
ကို္ယ္လည္းတျဖည္းျဖည္းအားနာလာတာမို႔ ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း
လိုက္ပို႔ဖို႔ကိုလက္ခံလိုက္ေတာ့သည္။
.
.
.
"ဂ်ီမင္ ငါမင္းကိုေသခ်ာေပါက္ငါ့ကိုမ်က္ႏွာမပ်က္ေစရေအာင္
သူေ႒းခြၽဲသမီးနဲ႔သြားေတြ႔ဖို႔ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္...ဒါကိုမွ မင္းက
ငါ့ကိုကန္႔လန္႔တိုက္ခ်င္တာနဲ႔ပဲ မသြားပဲေနတယ္ေပါ့!!!တစ္
ဖက္ကမိန္းကေလးကဟိုမွာအၾကာႀကီးေစာင့္ေနရတာ ဘယ္
ေလာက္ေတာင္အ႐ွက္ရသြားမလဲနားမလည္ဘူးလား!!!"
"ကိုယ့္သားသမီးခံစားခ်က္က်မထည့္မေတြးပဲ သူမ်ားခံစားခ်က္ေတြေတာ့တအားနားလည္ေပးေနတယ္ေပါ့"
ျဖန္းးး
ဂ်ီမင္စကားသံဆံုးသည္ႏွင့္အတူ႐ိုက္ခ်က္တစ္ခုရဲ႕အသံက
လည္းေဖာင္းခနဲျမည္ေအာင္ထပ္တူၾကသည္။
"မင္းငါ့ကိုမေစာ္ကားနဲ႔!!!"
"ဟက္~အေဖေတာင္ေတာ္ေတာ္အသက္ႀကီးလာၿပီပဲ ႐ိုက္ခ်က္ေတြအရင္ကေလာက္မျပင္းေတာ့ဘူး"
ခပ္ရြဲ႔ရြဲ႔ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင္႔မွာခ်က္ခ်င္းေသြးစို႔
တက္လာၿပီးဒဏ္ရာျဖစ္သြားတာက႐ိုက္ခ်က္ရဲ႕လက္ဆကိုျပ
လို႔ေနသည္။
Buzzz....buzzz(Vibrate)
"ငါစကားေျပာလို႔မၿပီးေသးဘူး!!"
အိတ္ကပ္ထဲကတုန္ခါလာတဲ့ဖုန္းကိုကိုင္ဖို႔လုပ္ခါနီးမွာေျပာ
လိုက္တဲ့စကားေပမဲ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈရင္းဖုန္းကိုင္ဖို႔သာအာရံုထား
လိုက္သည္။
"ပါ႕ခ္ဂ်ီမင္႐ွီ~က်မဆီလာၿပီးခဏေလာက္ဖက္ထားေပးလို႔ရမလား က်မအခု႐ွင့္ကိုလိုအပ္တယ္"
ကိုယ္စကားမစရေသးခင္မွာပဲငိုရိႉက္သံေတြေရာေထြးလို႔ေန
တဲ့နာရယ့္အသံကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းထြက္
သြားဖို႔လုပ္လိုက္ေပမဲ့ တားဆီးလာသည္က..
"မင္းကိုင္တြယ္ေနတဲ့ကုမၸဏီကိစၥေတြကတအားကိုအဆင္
ေခ်ာေနၿပီလို႔ထင္ေနတာလား!!ငါ့အသိ႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတြေၾကာင့္အမ်ားႀကီးေတာင့္ခံႏိုင္တာကိုမေမ့နဲ႔ေနာ္ တစ္ခ်က္လြဲတာ
နဲ႔အကုန္ေရစုန္ေျမာကုန္မွာ နားလည္ထား!!!"
႐ုတ္တရက္ မလိုအပ္အသံေတြၾကားမွာဆိုးလို႔ဖုန္းကိုျပန္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ထားသြားၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္အနည္းငယ္
စိတ္ေအးသြားရေပမယ့္ ခုနကၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေတြအတြက္ဘယ္လိုေျဖ႐ွင္းရမည္ကို အသည္းအသန္းစဥ္းစားေနမိသည္။
"ငါေျပာေနတာကိုေရာနားေထာင္ေနရဲ႕လား!!!"
"ခဏေလာက္...က်ေနာ္ထယ္ေယာင္းကိုေျပာစရာ႐ွိလုိ႔"
အေနာက္ကေနအသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ျပန္ေခၚေနေပမဲ့ဂ႐ုစိုက္မ
အားေတာ့ပဲ ထယ္ေယာင္းရံုးခန္းထဲကိုပဲအျမန္သြားလိုက္
ေတာ့သည္။
"ထယ္ေယာင္း!! နာရယ့္အေဖတက္ေနတဲ့ေဆးရံုကိုသိတယ္
မလား တစ္ခ်က္ေလာက္သူ႔ကိုသြားၾကည့္ေပးပါ ငါအခုသြား
လိုက္ရင္ အေဖနဲ႔စကားထပ္မ်ားလိမ့္မယ္ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာ
မွာမို႔ ကူညီေပးေနာ္ ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုယံုလိုက္ၿပီေနာ္!!!"
အခန္းတံခါးဝမွာေခါင္းျပဴရင္းလာေအာ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ
ေတာင္ဘာမွျပန္မေျပာရေသးခင္မွာတံခါးကိုဝုန္းခနဲပိတ္ၿပီး
ျပန္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ျငင္းဖို့ေနေနသာသာ အက်ိဳး
အေၾကာင္းေမးခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္တာမို႔ လုပ္လက္စေတြကို
ခ်ရင္း အမွာေတာ္ပါးတဲ့အတိုင္းသာလုပ္ေဆာင္ဖို႔ထြက္လာခဲ့
ရေတာ့သည္။
~~~~~~
"ထယ္ေယာင္း႐ွီ က်မေၾကာင့္အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ကုန္ၿပီ အားနာ
ပါတယ္"
"မဟုတ္တာ...ဘာမွလုပ္ေပးလိုက္ရတာလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔
အဲ့ဒါဆိုက်ေနာ္ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ပင္ပန္းေနမယ္ထင္
တယ္ေကာင္းေကာင္းအနားယူလို္က္ပါ"
"Nae....လိုက္ပို႔ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ"
ထယ္ေယာင္းကသူမေျပာတဲ့စကားကိုအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ျပန္သြားေတာ့သည္။သူမကိုေျပာခဲ့
သလိုပဲ ပင္ပန္းေနတာမို႔ေသခ်ာေပါက္ေကာင္းေကာင္းအနား
ယူဖို႔ပဲလိုေတာ့သည္။
အာပါးကလည္းစိတ္ခ်လို့ရတဲ့အေျခအေနကိုေရာက္ေနၿပီမို႔
ကိုယ္အမ်ားႀကီးစိတ္မပူေတာ့လို႔လည္းျဖစ္တယ္မလား။ဒီေန႔
ကပင္ပန္းတာေတြ ဝမ္းနည္တာေတြ ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံုေရာေထြး
ေနခဲ့တာမို႔တကယ္ကိုေျခကုန္လက္ပန္းက်ခဲ့ရေသာပါပဲ။
လိုအပ္ေနခဲ့တာေတြနဲ႔လည္းလြဲထားလို႔ဟာတာတာျဖစ္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကေတာ့အဆိုးဆံုးျဖစ္ေနမလား။ေတြ႔ဖို႔timingေတြလြဲရတဲ့ၾကားထဲ တစ္ျခားသူကိုပါအလုပ္ေပးမိသလိုျဖစ္
သြားတာေၾကာင့္အားနာရျပန္သည္။
"ေနာက္က်မွလာဖက္ေပးႏိုင္လို႔ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
အလုပ္က႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ထားခဲ့လို႔မရလို႔...ေနာ္~"
အိမ္ထဲျပန္ဝင္ဖို႔တံခါးဖြင့္ေနရင္းအေနာက္ကေနလွမ္းဖက္
ခံလိုက္ရတာမို႔႐ုတ္တရက္လန္႔သြားေပမယ့္ တဆက္တည္း
ထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္စိတ္ေအးသြားေတာ့သည္။
"အလုပ္မ်ားေနတာကိုေႏွာင့္ယွက္သလိုျဖစ္သြားလို႔ မီရန္း"
"မဟုတ္တာ ကိုယ္ကသာေနာက္က်သြားလို႔ေတာင္းပန္ရမွာ
အိမ္ထဲဝင္မွာမလား ကိုယ့္လည္းေပးဝင္ေနာ္"
"ဝင္မယ္ဆိုရင္လည္းဖယ္ေလ....ဒီအတိုင္းဘယ္လိုဝင္မလဲ"
ခါးကလက္ေတြကိုမလႊတ္ေပးေသးတာေၾကာင့္ ဖယ္ဖို႔ေျပာ
လိုက္ေပမယ့္ ဟင့္အင္း တစ္လံုးတည္းသာေျပာရင္ဖက္ထား
ေတာ့သည္။
အိမ္ထဲကိုဖက္ထားရက္ႀကီးနဲ႔ပဲဝင္ရင္း အထဲေရာက္မွဖယ္
ေပးဖို႔ေျပာရေတာ့သည္။ဒီေႏြးေႏြးေထြးေထြးအထိအေတြ႕ကို
လည္းေတာ္ေတာ္စြဲလန္းေနၿပီထင္ပါရဲ႕။
"အသံကလည္းဘယ္လိုႀကီးျဖစ္ေနတာလဲ အလုပ္မွာအဆင္
မေျပတာေတြ႐ွိလို႔လား ဟင္ ႏႈတ္ခမ္းက??"
႐ုတ္တရက္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေၾကာင့္ဒိတ္ခနဲ။လက္ကခပ္ျမန္ျမန္ပဲေတြ႔လိုက္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းကဒဏ္ရာေပၚကိုထိေတြ႔လိုက္ေတာ့ ဆစ္ခနဲေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရသည္။
"ေဆာရီး...လန္႔သြားလို႔ ႐ုတ္တရက္ထိမိသြားတာပါ..."
ကိုယ္ကမဆင္မျခင္လုပ္မိတာေၾကာင့္ အားနာနာနဲ႔ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္ပဲအၾကည့္လႊဲေနမိေတာ့သည္။
"Wae? စိတ္ပူေပးတာမလား ကိုယ့္ကို"
"Arnyi.."
"ကိုယ့္ကိုအေျဖျပန္မေပးေတာ့ဘူးလား ေစာင့္ေနရတာၾကာ
ေတာ့အရမ္းလည္းဝမ္းနည္းၿပီး မင္းေဘးကေနရာကကိုယ့္
အတြက္မဟုတ္ဘူးလားဆိုတာကိုပဲတစ္ခ်ိန္ကုန္ေတြးမိေနတယ္...တကယ္ပဲအဲ့တာေၾကာင့္မို႔ကိုယ့္ကိုေျပာရမွာအားနာေန
တာလား??"
".........."
"အဲ့လိုဆိုရင္ဒီအတိုင္းတြန္းထုတ္လိုက္လည္းျဖစ္တာမို႔ ဝန္
ေလးစရာမလိုဘူး ဒီအတိုင္းသြားေတာ့ဆိုရင္ထြက္သြားေပး
မယ္...အဲ့ဒါကမင္းကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစမွာဆိုရင္"
အၾကည့္လႊဲေနရာကေနျပန္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြမွာ
လည္းအရည္ၾကည္တို႔ရစ္သိုင္းေနသလိုလို။ကိုယ္က သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုကစားသလိုမ်ားျဖစ္ေနၿပီလား။ဒီအတိုင္းေလးလည္းကိုယ့္အတြက္အဆင္ေျပေနတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔အတြက္
နာက်င္စရာေတြကိုေပးသလိုျဖစ္ေနၿပိလား...
"ထပ္ၿပီးေတာ့ က်မကိုေမးေပးႏုိုင္မလား??"
"ဘာကိုထပ္ၿပီးေတာ့??"
"........."
"ကိုယ့္အေပၚမွာခံစားခ်က္ေတြ႐ွိလား...Arnyi...ကိုယ့္ေကာင္မေလးျဖစ္ေပးႏိုင္မလား??"
မဝံမရဲနဲ႔ေမးလိုက္တယ္ဆုိတာကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုၾကည့္တာနဲ႔တန္းသိႏိုင္သည္။
အေျဖကိုေစာင့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕ၾကည္ေတာက္ေနမႈက
သူမကိုအျပည့္အဝဖမ္းစားႏိုင္သည္။ခံစားခ်က္ေတြ႐ွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးရင္းကေန ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြကမေရမရာျဖစ္
လို႔လာခဲ့တယ္။ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ေသခ်ာေနတယ္ဆိုတာကို
အဆမတန္ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ႏွလံုးသားကသက္ေသျပလို႔ေန
သည္။
"ကိုယ့္ဆီလာႏိုင္မလား??"
ဒီတစ္ခါဖြင့္ေပးထားတဲ့ရင္ခြင္က ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မေဝး
လြန္းတဲ့အကြာအေဝးေၾကာင့္ေျခလွမ္းအနည္းငယ္လွမ္းလိုက္
ရံုနဲ႔ပဲေရာက္ႏိုင္သည္။
ထပ္ၿပီးေတြေဝေနစရာမ႐ွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အရာအားလံုကိုဒီ
လူသားဆီမွာပံုအပ္ဖို႔ျဖစ္လာေတာ့သည္။
"ခ်စ္တယ္....က်မလက္ကိုဘယ္ေတာ့မွမလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔"
ရင္ဘတ္ေပၚကိုမ်က္ႏွာအပ္ရင္းသူ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလာတဲ့
နာရယ့္ကိုျပန္ေပြ႔ဖက္လိုက္ရင္း သူလည္းထပ္တူခ်စ္တယ္ဆို
တဲ့အေၾကာင္းကိုတဖြဖြျပန္ေျပာမိသည္။
ေသခ်ာတယ္
သူဒီလက္ကိုဘယ္ေတာ့မွလႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး....
Tbc
မထင္မွတ္ပဲ အိမ္စာေတြၿပီးသြားတာေၾကာင့္ update လုပ္
လိုက္ပါတယ္💖
feedbackေတြအမ်ားႀကီးေပးၾကမယ္မလား🥺💜
Unicode
"ဟင်?....ထယ်ယောင်းရှီက ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီး..."
"ဆောရီးပါနာရယ်ရှီ ကျနော်နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်
ဂျီမင်ကအခုအရေးကြီးအစည်းအဝေးတစ်ခုတက်နေတာမို့
လို့ ကျနော်လာခဲ့လိုက်တာ..."
စကားပြောရင်းမှကိုယ့်ပုံစံကိုသတိထားမိတော့ တံခါးရှေ့မှာငုပ်တုပ်ထိုင်နေတာမို့ အမြန်ထရပ်လိုက်ရင်းမျက်နှာကိုလည်းပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။
"ဟို...ကျနော်ဘာကူညီပေးရမလဲ နာရယ်ရှီတစ်ခုခုဖြစ်နေ
တာမဟုတ္ဘူးလား??"
"အာ...မဟုတ္တာ ထယ်ယောင်းရှီကိုအလုပ်ရှုပ်စေမိပြီ
ဘာမှထွေထွေထူးထူးမဟုတ်ပါဘူး"
"အဲ့ဒါဆိုအခုအိမ်ပြန်မှာမလား...ကျနော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
"ရပါတယ် က်မဘာသာ--"
"မငြင်းပါနဲ့ ဂျီမင်ကအကူအညီတောင်းလိုက်တာမို့လိုက်ပို့ပေးဖို့တော့ခွင့်ပြုလိုက်ပါ"
ကို်ယ်လည်းတဖြည်းဖြည်းအားနာလာတာမို့ ခေါင်းငြိမ့်ရင်း
လိုက်ပို့ဖို့ကိုလက်ခံလိုက်တော့သည်။
.
.
.
"ဂျီမင် ငါမင်းကိုသေချာပေါက်ငါ့ကိုမျက်နှာမပျက်စေရအောင်သူေဋ္ဌးချွဲသမီးနဲ့သွားတွေ့ဖို့ပြောခဲ့တယ်နော်...ဒါကိုမွ မင်းကငါ့ကိုကန့်လန့်တိုက်ချင်တာနဲ့ပဲ မသွားပဲနေတယ်ပေါ့!!!တစ်ဖက်ကမိန်းကလေးကဟိုမှာအကြာကြီးစောင့်နေရတာ ဘယ်လောက်တောင်အရှက်ရသွားမလဲနားမလည်ဘူးလား!!!"
"ကိုယ့်သားသမီးခံစားချက်ကျမထည့်မတွေးပဲ သူများခံစားချက်တွေတော့တအားနားလည်ပေးနေတယ်ပေါ့"
ဖြန်းးး
ဂျီမင်စကားသံဆုံးသည်နှင့်အတူရိုက်ချက်တစ်ခုရဲ့အသံက
လည်းဖောင်းခနဲမြည်အောင်ထပ်တူကြသည်။
"မင်းငါ့ကိုမစော်ကားနဲ့!!!"
"ဟက်~အဖေတောင်တော်တော်အသက်ကြီးလာပြီပဲ ရိုက်ချက်တွေအရင်ကလောက်မပြင်းတော့ဘူး"
ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်ပေမယ့် နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာချက်ချင်းသွေးစို့တက်လာပြီးဒဏ်ရာဖြစ်သွားတာကရိုက်ချက်ရဲ့လက်ဆကိုပြလို့နေသည်။
Buzzz....buzzz(Vibrate)
"ငါစကားပြောလို့မပြီးသေးဘူး!!"
အိတ်ကပ်ထဲကတုန်ခါလာတဲ့ဖုန်းကိုကိုင်ဖို့လုပ်ခါနီးမှာပြော
လိုက်တဲ့စကားပေမဲ့ လျစ်လျူရှုရင်းဖုန်းကိုင်ဖို့သာအာရုံထား
လိုက်သည်။
"ပါ့ခ်ဂျီမင်ရှီ~ကျမဆီလာပြီးခဏလောက်ဖက်ထားပေးလို့ရမလား ကျမအခုရှင့်ကိုလိုအပ်တယ်"
ကိုယ်စကားမစရသေးခင်မှာပဲငိုရှိူက်သံတွေရောထွေးလို့နေ
တဲ့နာရယ့်အသံကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့် ချက်ချင်းထွက်
သွားဖို့လုပ်လိုက်ပေမဲ့ တားဆီးလာသည်က..
"မင်းကိုင်တွယ်နေတဲ့ကုမ္ပဏီကိစ္စတွေကတအားကိုအဆင်ချောနေပြီလို့ထင်နေတာလား!!ငါ့အသိရှယ်ယာရှင်တွေကြောင့်အများကြီးတောင့်ခံနိုင်တာကိုမမေ့နဲ့နော် တစ္ခ်က္လြဲတာနဲ့အကုန်ရေစုန်မြောကုန်မှာ နားလည်ထား!!!"
ရုတ်တရက် မလိုအပ်အသံတွေကြားမှာဆိုးလို့ဖုန်းကိုပြန်
ကြည့်လိုက်တော့ ချထားသွားပြီဖြစ်တာကြောင့်အနည်းငယ်
စိတ်အေးသွားရပေမယ့် ခုနကကြားလိုက်ရတဲ့အသံတွေအတွက်ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမည်ကို အသည်းအသန်းစဉ်းစားနေမိသည်။
"ငါပြောနေတာကိုရောနားထောင်နေရဲ့လား!!!"
"ခဏလောက်...ကျနော်ထယ်ယောင်းကိုပြောစရာရှိလို့"
အနောက်ကနေအသံကျယ်ကျယ်နဲ့ပြန်ခေါ်နေပေမဲ့ဂရုစိုက်မ
အားတော့ပဲ ထယ်ယောင်းရုံးခန်းထဲကိုပဲအမြန်သွားလိုက်
တော့သည်။
"ထယ်ယောင်း!! နာရယ့်အဖေတက်နေတဲ့ဆေးရုံကိုသိတယ်
မလား တစ်ချက်လောက်သူ့ကိုသွားကြည့်ပေးပါ ငါအခုသြား
လိုက်ရင် အဖေနဲ့စကားထပ်များလိမ့်မယ် ချက်ချင်းလိုက်လာမှာမို့ ကူညီပေးနော် ဟေ့ကောင် မင်းကိုယုံလိုက်ပြီနော်!!!"
အခန်းတံခါးဝမှာခေါင်းပြူရင်းလာအော်သွားပြီးတဲ့နောက် သူ
တောင်ဘာမှပြန်မပြောရသေးခင်မှာတံခါးကိုဝုန်းခနဲပိတ်ပြီး
ပြန်ထွက်သွားတာကြောင့် ငြင်းဖို့နေနေသာသာ အကျိုး
အကြောင်းမေးချိန်တောင်မရလိုက်တာမို့ လုပ္လက္စေတြကို
ချရင်း အမှာတော်ပါးတဲ့အတိုင်းသာလုပ်ဆောင်ဖို့ထွက်လာခဲ့ရတော့သည်။
~~~~~~
"ထယ်ယောင်းရှီ ကျမကြောင့်အလုပ်တွေရှုပ်ကုန်ပြီ အားနာ
ပါတယ်"
"မဟုတ္တာ...ဘာမှလုပ်ပေးလိုက်ရတာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့
အဲ့ဒါဆိုကျနော်ပြန်လိုက်တော့မယ်နော် ပင်ပန်းနေမယ်ထင်
တယ်ကောင်းကောင်းအနားယူလို်က်ပါ"
"Nae....လိုက်ပို့ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးပါ"
ထယ်ယောင်းကသူမပြောတဲ့စကားကိုအသိအမှတ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီးတဲ့နောက်ပြန်သွားတော့သည်။သူမကိုပြောခဲ့
သလိုပဲ ပင်ပန်းနေတာမို့သေချာပေါက်ကောင်းကောင်းအနား
ယူဖို့ပဲလိုတော့သည်။
အာပါးကလည်းစိတ်ချလို့ရတဲ့အခြေအနေကိုရောက်နေပြီမို့
ကိုယ်အများကြီးစိတ်မပူတော့လို့လည်းဖြစ်တယ်မလား။ဒီနေ့
ကပင်ပန်းတာတွေ ဝမ်းနည်တာတွေ ခံစားချက်မျိုးစုံရောထွေးနေခဲ့တာမို့တကယ်ကိုခြေကုန်လက်ပန်းကျခဲ့ရသောပါပဲ။
လိုအပ်နေခဲ့တာတွေနဲ့လည်းလွဲထားလို့ဟာတာတာဖြစ်နေတဲ့ခံစားချက်ကတော့အဆိုးဆုံးဖြစ်နေမလား။တွေ့ဖို့timingတွေလွဲရတဲ့ကြားထဲ တစ်ခြားသူကိုပါအလုပ်ပေးမိသလိုဖြစ်သွားတာကြောင့်အားနာရပြန်သည်။
"နောက်ကျမှလာဖက်ပေးနိုင်လို့ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်
အလုပ်ကရုတ်တရက်ဆိုတော့ထားခဲ့လို့မရလို့...နော်~"
အိမ်ထဲပြန်ဝင်ဖို့တံခါးဖွင့်နေရင်းအနောက်ကနေလှမ်းဖက်
ခံလိုက်ရတာမို့ရုတ်တရက်လန့်သွားပေမယ့် တဆက်တည်း
ထွက်လာတဲ့အသံကြောင့်စိတ်အေးသွားတော့သည်။
"အလုပ်များနေတာကိုနှောင့်ယှက်သလိုဖြစ်သွားလို့ မီရန်း"
"မဟုတ္တာ ကိုယ်ကသာနောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ရမှာ
အိမ်ထဲဝင်မှာမလား ကိုယ့်လည်းပေးဝင်နော်"
"ဝင်မယ်ဆိုရင်လည်းဖယ်လေ....ဒီအတိုင်းဘယ်လိုဝင်မလဲ"
ခါးကလက်တွေကိုမလွှတ်ပေးသေးတာကြောင့် ဖယ်ဖို့ပြော
လိုက်ပေမယ့် ဟင့်အင်း တစ်လုံးတည်းသာပြောရင်ဖက်ထား
တော့သည်။
အိမ်ထဲကိုဖက်ထားရက်ကြီးနဲ့ပဲဝင်ရင်း အထဲရောက်မှဖယ်
ပေးဖို့ပြောရတော့သည်။ဒီနွေးနွေးထွေးထွေးအထိအတွေ့ကို
လည်းတော်တော်စွဲလန်းနေပြီထင်ပါရဲ့။
"အသံကလည်းဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေတာလဲ အလုပ်မှာအဆင်
မပြေတာတွေရှိလို့လား ဟင် နှုတ်ခမ်းက??"
ရုတ်တရက်လှမ်းကြည့်မိတော့မြင်လိုက်ရတဲ့အရာကြောင့်ဒိတ်ခနဲ။လက်ကခပ်မြန်မြန်ပဲတွေ့လိုက်တဲ့နှုတ်ခမ်းကဒဏ်ရာပေါ်ကိုထိတွေ့လိုက်တော့ ဆစ်ခနဲအော်သံကိုကြားလိုက်ရသည်။
"ဆောရီး...လန့်သွားလို့ ရုတ်တရက်ထိမိသွားတာပါ..."
ကိုယ်ကမဆင်မခြင်လုပ်မိတာကြောင့် အားနာနာနဲ့ဘာမှဆက်မပြောနိုင်ပဲအကြည့်လွှဲနေမိတော့သည်။
"Wae? စိတ်ပူပေးတာမလား ကိုယ့်ကို"
"Arnyi.."
"ကိုယ့်ကိုအဖြေပြန်မပေးတော့ဘူးလား စောင့်နေရတာကြာ
တော့အရမ်းလည်းဝမ်းနည်းပြီး မင်းဘေးကနေရာကကိုယ့်
အတွက်မဟုတ်ဘူးလားဆိုတာကိုပဲတစ်ချိန်ကုန်တွေးမိနေတယ်...တကယ်ပဲအဲ့တာကြောင့်မို့ကိုယ့်ကိုပြောရမှာအားနာနေတာလား??"
".........."
"အဲ့လိုဆိုရင်ဒီအတိုင်းတွန်းထုတ်လိုက်လည်းဖြစ်တာမို့ ဝန်
လေးစရာမလိုဘူး ဒီအတိုင်းသွားတော့ဆိုရင်ထွက်သွားပေး
မယ်...အဲ့ဒါကမင်းကိုပျော်ရွှင်စေမှာဆိုရင်"
အကြည့်လွှဲနေရာကနေပြန်ကြည့်မိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေမှာလည်းအရည်ကြည်တို့ရစ်သိုင်းနေသလိုလို။ကိုယ်က သူ့ခံစားချက်တွေကိုကစားသလိုများဖြစ်နေပြီလား။ဒီအတိုင်းလေးလည်းကိုယ့်အတွက်အဆင်ပြေနေတယ်ဆိုပေမယ့် သူ့အတွက်နာကျင်စရာတွေကိုပေးသလိုဖြစ်နေပြိလား...
"ထပ်ပြီးတော့ ကျမကိုမေးပေးနိုင်မလား??"
"ဘာကိုထပ်ပြီးတော့??"
"........."
"ကိုယ့်အပေါ်မှာခံစားချက်တွေရှိလား...Arnyi...ကိုယ့်ကောင်မလေးဖြစ်ပေးနိုင်မလား??"
မဝံမရဲနဲ့မေးလိုက်တယ်ဆိုတာကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားတဲ့
လက်နှစ်ဖက်ကိုကြည့်တာနဲ့တန်းသိနိုင်သည်။
အဖြေကိုစောင့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေရဲ့ကြည်တောက်နေမှုက
သူမကိုအပြည့်အဝဖမ်းစားနိုင်သည်။ခံစားချက်တွေရှိချင်ယောင်ဆောင်ပေးရင်းကနေ ကိုယ့်ခံစားချက်တွေကမရေမရာဖြစ်လို့လာခဲ့တယ်။ဒီတစ်ခါမှာတော့ သေချာနေတယ်ဆိုတာကိုအဆမတန်ခုန်ပေါက်နေတဲ့နှလုံးသားကသက်သေပြလို့နေသည်။
"ကိုယ့်ဆီလာနိုင်မလား??"
ဒီတစ်ခါဖွင့်ပေးထားတဲ့ရင်ခွင်က ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့မဝေးလွန်းတဲ့အကွာအဝေးကြောင့်ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းလိုက်ရုံနဲ့ပဲရောက်နိုင်သည်။
ထပ်ပြီးတွေဝေနေစရာမရှိတော့တဲ့အချိန်မှာ အရာအားလုံကိုဒီလူသားဆီမှာပုံအပ်ဖို့ဖြစ်လာတော့သည်။
"ချစ်တယ်....ကျမလက်ကိုဘယ်တော့မှမလွှတ်လိုက်ပါနဲ့"
ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုမျက်နှာအပ်ရင်းသူ့ကိုချစ်တယ်လို့ပြောလာတဲ့နာရယ့်ကိုပြန်ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း သူလည်းထပ်တူချစ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကိုတဖွဖွပြန်ပြောမိသည်။
သေချာတယ်
သူဒီလက်ကိုဘယ်တော့မှလွှတ်ပေးမှာမဟုတ်တော့ဘူး....
Tbc
မထင်မှတ်ပဲ အိမ်စာတွေပြီးသွားတာကြောင့် update လုပ်လိုက်ပါတယ်💖
feedbackတွေအများကြီးပေးကြမယ်မလား🥺💜