"ម៉ែអើយ!!!!!!!!!"រាងក្រាស់ភ្ញាក់ដូចគេចាប់ទះនៅពេលដែលឃើញរាងកាយស្ដើងគេងផ្កាប់មុខនៅលើខ្លួនរបស់គេព្រមទាំងហៀរទឹកមាត់ប្រឡាក់ជោគអាវរបស់នាយ
"ច...ចង្រៃយ៎....!!!!!!!"haoxuanចាប់រុញjiyangដែលដេកដូចខ្មោចងាប់ចេញហើយប្រញាប់ទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួន
មិចក៏សុខៗមកដេកហៀរទឹកមាត់កក្លាក់នៅលើគេបែបនេះ??ថែមទាំងដេកដូចគ្មានជំពាក់អាណាមួយរៀលទៀត!ទោះចង់ខឹងក៏ខឹងមិនកើតព្រោះវាអត់ប្រយោជន៍ រឿងបានកើតឡើងទៅហើយ ខឹងទាល់តែងាប់ខ្លួនក៏អត់ន័យអ្វីដែរ!
ស្អែកឡើង*
"ហឺយ.......!!!"រាងស្ដើងដើរចេញពីបន្ទប់ដើរពីក្រោយhaoxuanក្រោយពេលរៀបចំខ្លួនរួចត្រូវទៅទទួលទានអាហារពេលព្រឹកទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ
"អរុណសួស្ដី!"xiao zhanដែលអង្គុយនៅលើកៅអីខាងមុខតុអាហារដ៏ធំសម្បារមួយបាននិយាយពាក្យស្វាគម៍នៅពេលព្រឹកព្រមទាំងញញឹមយកសេរីសួស្ដី
"ព...ព្រះអើយ!!!នេះបងប្រុសធ្វើម្ហូបដោយផ្ទាល់????"haoxuanញីភ្នែកសឹងមិនជឿនឹងអ្នកដែលបំពាក់នូវរបាំងមុខពាក់កណ្ដាល មានអៀមពាក់ដូចជាចុងភៅហើយលើកអាហារប៉ុន្មានមុខដាក់លើតុ ម្នាក់នោះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីyiboនោះទេ
"លោកមានអីឬ??"xiao zhanនៅពេលដែលឃើញបែបនេះក៏សួរទាំងទឹកមុខមិនដឹងរឿង
"ហឹកហឹក....ខ្ញុំស្លាប់ទៅបិតភ្នែកជិតហើយ!!!ធ្លាប់តែញ៉ាំអាហារខាងក្រៅមកច្រើនឆ្នាំនិងធ្វើខ្លួនឯង!តែពេលនេះគាត់ធ្វើអាហារដោយផ្ទាល់សម្រាប់ខ្ញុំបែបនេះ!វាគឺជាកាដូដ៏ធំបំផុតតែម្ដង!!!"haoxuanនិយាយបណ្ដើររៀបរាប់រហេមរហាមទឹកភ្នែកទឹកសំបោរទាំងព្រឹក
"ស្អីជាស្អីទេស៎!"jiyangសម្លក់មុខរាងក្រាស់និងដើរទៅអង្គុយទល់មុខxiao zhan yiboដោះអៀមហើយទៅអង្គុយក្បែរxiao zhan ឯhaoxuanក៏ទៅអង្គុយទល់មុខyiboរួចនាំគ្នាចាត់ចែងអាហារពេលព្រឹក
"អ្ហឹម....!"រាងស្ដើងពិបាកក្នុងការបកបង្គារទើបyiboទម្លាប់ស្លាបព្រារបស់ខ្លួនចុះ ហើយចាប់អាហារដាក់ក្នុងចានxiao zhan និងជួយបកបង្គារជំនួសរាងស្ដើង Xiao zhanនៅពេលនោះក៏ញ៉ាំអាផ្សេងសិនទុកចាំញ៉ាំបង្គារបកស្រាប់ដោយដៃរាងក្រាស់ ឃើញបែបនេះធ្វើឲ្យjiyangចាប់ផ្ដើមមានកូនចិត្តច្រណែននឹងកាយវិការយកចិត្តទុកដាក់របស់yiboចំពោះxiao zhan
"ហេ...ទំនេរអត់??បកបង្គារតិចមើស៎!1ក៏បានដែរវាអត់ងាប់ទេ!"jiyangយកកែងដៃកេះhaoxuanតិចៗ
"សក់អាណាក្បាលអានឹង!យប់មិញដេកហៀរទឹកមាត់លើគេ!ឥឡូវកុំមកចង់ប្រើគេទៀត"haoxuanមិនខ្វល់គិតតែញ៉ាំ
"ប្រុសឆ្កួត!ខ្ញុំមិនមែនកាលួងអញ្ចឹងទេ(ឌឹប)!!!!"jiyangខាំមាត់សម្លក់រាងក្រាស់និងជាន់ជើងនាយមួយទំហឹង
"អូយសឺត....នែ..."haoxuanបម្រុងនឹងថាឲ្យរាងស្ដើងតែក៏ត្រូវលេបពាក្យទុកទៅវិញព្រោះអ្នកម្ខាងទៀតកំពុងតែលើកសមឡើងមើលទៅដូចជាចង់បង្ហាញថាបើសិនជានាយហ៊ានតែប្រកែកបន្តដឹងតែត្រូវមួយសមចាក់ខ្ទេចដៃហើយ
"Kk!បកឲ្យក៏បាន!ខន្តីសម្រួលគ្នាតិចមើស៎!ប្រើកម្លាំងបាយអត់ល្អទេ-,-!"រាងសង្ហារនិយាយសម្រួលនិងញញឹមទាំងមិនសូវសមហើយយកបង្គារបកឲ្យរាងស្ដើង ទើបjiyangលែងកាចប្រែជាស្លូតដូចកូនទន្សាយវិញ
នៅពេលបករួចyiboបម្រុងនឹងចាប់វាដាក់ក្នុងចានxiao zhanតែទូរសព្ទរបស់រាងតូចក៏រោទ៍ឡើង
ទីត....
"អាឡូ???"xiao zhanលើកមកទទួលនិយាយ
"គឺប៉ា!ស្មាលណាកូនមកផ្ទះ??"លោកម្ចាស់xiao
"ប្រហែលបន្តិចទៀតកូននឹងត្រឡប់ទៅវិញហើយ!អ្ហឹម.!"ក្រោយពេលបញ្ចប់ប្រយោគyiboក៏បញ្ចុកបង្គារចូលមាត់រាងស្ដើង
"ប៉ាចាំ!កុំសូវទៅទីនោះញឹកពេក!គេអាចនឹងធុញកូន ឬក៏កូនអាចនឹងរំខានការងារគេក៏ថាបាន!"លោកម្ចាស់xiao
"បាទ!"xiao zhan
ទីតៗ....
ប្រពន្ធ័ទូរសព្ទត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ដោយស្នាដៃអ្នកជាឪពុកទើបxiao zhanដាក់ទូរសព្ទចុះងើយងាកមកសម្លឹងមើលរាងក្រាស់
"ប្រឡាក់មាត់!"yiboយកក្រដាសជូតមាត់មកផ្ដិតថ្នមៗលើបបូរមាត់តូចមួយនោះរហូតទាល់តែរួចទើបចាត់ចែងរៀបចំបកបង្គារឬក្ដាមដើម្បីងាយស្រួលឲ្យxiao zhanញ៉ាំទាំងដែលខ្លួនឯងទើបនឹងបានបាយប៉ុន្មានម៉ាត់ចូលពោះ
Skip......
បន្ទាប់ពីស្រស់ស្រូបអាហារពេលព្រឹករួចមក រាងក្រាស់wang yiboបាននាំxiao zhan jiyangត្រឡប់ទៅវិញដោយទុកឲ្យhaoxuanនៅវិមានតែម្នាក់ឯង
ពេលទៅដល់ផ្ទះxiao zhanបានឡើងទៅបន្ទប់ដាក់ខ្លួនគេងនិងគិតពីរឿងដែលគេបានសុបិន្តកាលពីយប់មិញរួមជាមួយនឹងស្រមោលខ្មៅមួយនោះ តើវាជាអ្វី???ចង់បានន័យបែបមិចឲ្យប្រាកដ?
ដល់ពេលថ្ងៃត្រង់ដែលជាម៉ោងបាយថ្ងៃ អ្នកស្រីxiao បានធ្វើម្ហូបហើយឲ្យxiao zhanយកទៅឲ្យyiboដល់ក្រុមហ៊ុន
Office yibo+
ទម្រាំតែរកofficeរបស់yiboឃើញ xiao zhanសឹងតែឡប់ខួរ!ដើរសួរបុគ្គិលពេញក្រុមហ៊ុនឡើងវង្វេងព្រោះក្រុមហ៊ុនធំជាងក្រុមហ៊ុនដែលគេធ្លាប់ឃើញតាំងពីដើមមក នៅមានកម្ពស់ខ្ពស់ហើយកន្លែងខ្លះមើលទៅគឺវាចម្លែកខុសពីក្រុមហ៊ុនគេដទៃ!បូករួមនឹងoffice yiboនៅជាន់លើគេបង្អស់ទៀត ហើយនៅជាន់លើគឺមានច្រើនបន្ទប់ តែសុទ្ធតែគ្មានមនុស្សទើបចូលច្រឡំបន្ទប់ថែមទៀតផង
តុកៗ.......
"...."គ្មានសម្លេងឆ្លើយតប
"សួស្ដី!ខ្ញុំយកអាហារពេលថ្ងៃមកឲ្យលោក!"xiao zhanគោះទ្វារបណ្ដើរនិយាយបណ្ដើរតែមិនមាននរណាឆ្លើយទើបគេសម្រេចចិត្តបើកទ្វារចូលទៅ
ក្រាក....
វឹប...
អ្ហឺស....
រាងកាយស្ដើងត្រូវបាននរណាម្នាក់ឱបពីក្រោយជាប់រឹតរង្វង់ដៃលើចង្កេះមួយក្ដាប់នោះធ្វើឲ្យxiao zhanភ្ញាក់សឹងតែលួសព្រលឹង
"ខ្មោចអ្ហឹម....!"គេងាកមុខមកមើលអ្នកដែលឱបគេតែបែរជាត្រូវនាយចាប់ថើបបំបិតមាត់លែងឲ្យបាននិយាយបន្តរហូតដល់xiao zhanរាងស្ងប់ចិត្តលែងញ័រដូចមុនទើបyiboប្រញាប់ដកបបូរមាត់ចេញ
"ជា...ជាលោកទេឬ??ខ្ញុំស្មានតែខ្មោច!"xiao zhan
"មកធ្វើអី?"yibo
"គឺមកយកអាហារពេលថ្ងៃឲ្យលោក!ណាមួយព្រឹកមិញក៏ឃើញលោកមិនសូវញ៉ាំបាយច្រើន!ខ្លាចលោកគ្មានកម្លាំងទើបយកវាមកឲ្យលោក!"រាងស្ដើងឱនមុខចុះនិយាយទាំងមុខក្រហមព្រោះអ្នកម្ខាងទៀតកំពុងតែឱនទៅក្បែរកញ្ចឹងករបស់គេ
"គ្មានកម្លាំងរំលោភឯងមែនទេ??កុំភ័យ!កម្លាំងមានពេញបឹបតែម្ដង!"yibo
"ហូយ.....លោកឈ្លើយហា-,-!"xiao zhan
"មិនបានឈ្លើយទេ!តែគឺនិយាយត្រង់តែម្ដង!"yibo
"បានហើយ!បន្តិចទៀតដល់ម៉ោងធ្វើការទៀតហើយ!ឆាប់ញ៉ាំទៅ!"xiao zhanអូសដៃyiboឲ្យទៅអង្គុយលើសាឡុងហើយបើកប្រអប់អាហារ2មុខចេញមក
"ច្រើនបែបនេះញ៉ាំមិចនឹងអស់?"yibo
"ច្រើន??តែ2មុខនឹង!ប៉ុណ្ណឹងខ្ញុំម្នាក់ឯងក៏ញ៉ាំអស់ដែរ!ចុះលោកមាឌធំជាងខ្ញុំរឿងអីញ៉ាំមិនអស់?"xiao zhan
"យើងមិនសូវចូលចិត្តញ៉ាំទេ!"yibo
"ថែរាងមែនទេ???ញ៉ាំតិចពេកក៏មិនសូវល្អដែរ!អាចនឹងឆាប់មានជំងឺ...."xiao zhan
"..."yibo
"យ៉ាងណាក៏លោកត្រូវតែញ៉ាំឲ្យអស់ដែរ!វាសុទ្ធតែជាស្នាដៃរបស់អ្នកស្រីxiao!ឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់ដឹងទេ?"xiao zhan
"..."yiboមិនបានមាត់ក៏ចាប់ម្ហូបដាក់ចូលមាត់
"ពេលញ៉ាំបាយដករបាំងមុខចេញមិនបានទេឬ?"xiao zhanលើកដៃប៉ះរបាំងមុខរាងក្រាស់ថ្នមៗ
"មិនអាចទេ!"yibo
"អូរ...ត្រូវហើយ!ខ្ញុំវិសនឹងភ្លេច!វិមានរបស់លោកសាងសង់ឡើងប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ?"xiao zhan
"ច្រើនសតវត្សមកហើយ!"yibo
"លោកអាចប្រហែលបានទេ?"xiao zhan
"តាំងពីសតវត្សទី15!"yibo
"អូរ...មិចក៏លោកដឹង?"xiao zhan
"អ្វីៗទាំងអស់គឺត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងសៀវភៅ!"yiboនិយាយបណ្ដើរទំពារបាយបណ្ដើរ
"អញ្ចឹងតើក្នុងសុបិន្តរបស់ខ្ញុំជាអ្នកណាទៅ??"xiao zhan
"សុបិន្តឃើញអី?"yibo
"គឺខ្ញុំបានទៅដល់វិមាន!តែវាមើលទៅដូចនៅសតវត្សទី18!ហើយបានជួបនឹងម្ចាស់វិមាន..."និយាយដល់ត្រឹមនេះyiboបានបញ្ឈប់ការស្រស់ស្រូបអាហារងាកមកសម្លឹងមើលមុខរាងស្ដើង
"គាត់មើលពីក្រោយគឺដូចនឹងលោកខ្លាំងណាស់!បើមិនប្រាប់ថាមនុស្សផ្សេងគ្នាគឺខ្ញុំគិតថាជាលោកបាត់ទៅហើយ!"xiao zhan
"..."yibo
"គាត់បានសួរខ្ញុំថាជាអ្នកណា?មិនទាន់ឆ្លើយផងក៏ដឹងខ្លួនបាត់!"xiao zhan
"តែប៉ុណ្ណឹងទេឬ?"yibo
"ត្រូវហើយ!ស្ដាយណាស់!មិនដឹងថាពេលណាបានសុបិន្តឃើញបែបនេះទៀតនោះទេ!"xiao zhan
"គ្រាន់ជាសុបិន្ត!កុំគិតច្រើនអី!"yibo
"តែមើលទៅវាដូចជាការពិតខ្លាំងណាស់!ដូចជាកំពុងតែឆ្លងទៅអតីតកាលអញ្ចឹង!"xiao zhan
"លោកមិនទាន់ប្រាប់ខ្ញុំពីប្រវត្តលោកទេ!បង្ហើបតែបន្តិចក៏អស់ចិត្តដែរ?"xiao zhan
"..."yibo
"ចុះហេតុអីយប់មិញមិនអាចចូលទៅព្រៃជ្រៅបាន?"xiao zhanប្ដូរសំណួរម្ដង
"បិតមាត់ឈប់និយាយឥតប្រយោជន៍ទៅ!"yiboតម្លើងសម្លេងបន្តិច
"លោកមានអីលាក់បាំងនឹងខ្ញុំមែនទេ?មិចក៏សុខៗស្រាប់តែប្រែជាសម្លេងកំណាចបែបនេះ?ដឹងថាខ្ញុំខ្លាចដែរទេ?"រាងតូចនិយាយរកកលចង់យំ
"បានហើយ!កុំធ្វើមុខបែបនេះអី?ហើយក៏កុំបាច់ចង់ដឹងរឿងឥតបានការទាំងនោះទៀតដែរ!ដឹងទេថាកាលដែលចង់ដឹងកាន់តែខ្លាំងគ្រោះថ្នាក់ក៏កាន់តែខ្លាំងដូចគ្នា!ស្ដាប់តាមយើងណា..."yiboសម្រួលចិត្តនិយាយធម្មតាហើយយកដៃច្បិតថ្ពាល់រាងស្ដើងនិងអង្អែលតិចៗដើម្បីលួងលោម
"បាទ!"រាងតូចក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រមនឹងរាងក្រាស់ ព្រមទាំងស្ដាប់សម្ដីលែងសួរនាំបន្តឬនិយាយអ្វីបន្ត
តែធាតុពិតក្នុងខួរក្បាលគេលេចសញ្ញាឆ្ងល់ពេញខួរក្បាលបាត់ទៅហើយ គេចង់បង្ហើបមាត់សួរតែមិនអាច គេចង់ដឹងថាម្ចាស់វិមានជាអ្នកណា?ជាប់សាច់ឈាមអីជាមួយនឹងរាងក្រាស់?ស្រមោលនោះជាអី?ហេតុអីមិនអាចដោះរបាំងមុខបាន បែរជាត្រូវពាក់គ្រប់ពេល?ស្នងដំណែងអ្វីទៅ?នៅមានច្រើនទៀតដែលត្រូវឆ្ងល់ហើយក៏ភ្លេចទៅវិញ ហេតុអីក៏សម្បូររឿងឲ្យគេឆ្ងល់ខ្លាំងម្លេស គិតទៅយប់នឹងបើមិនបានស្រាយចម្ងល់មួយគេប្រហែលជាដេកមិនលក់ហើយ!តែចង្រៃអីyiboជាមនុស្សលាក់រឿងជិតល្អណាស់!ទោះសួរទាល់តែស្លាប់ខ្លួនក៏មិនទាន់ទទួលបានចម្លើយដែរ!
សូមរង់ចាំភាគបន្ត.....