"ကိုကို"
"အင့္...အဆိုးေလးကေတာ့လုပ္ၿပီ"
ျခံထဲကသူႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီပင္ကပန္းေတြအခူး
ကိုယ့္ေက်ာေပၚခုန္တက္လာတဲ့ေမ်ာက္ေလးကို
တကယ္ တားဆီးခ်ိန္မရ...
"ဘာလဲ ကိုကိုက Minကိုၿငိဳ ျငင္တာလား"
"အမေလး မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ အျမဲ ကိုယ့္ ေက်ာေပၚမွ
တက္မစီးရရင္ မေနတတ္ဘူးဆိုတာသိပါတယ္"
"ဟီး..ကိုကိုကလည္း မဟုတ္ရင္ Minက
Koreanေရာက္တည္းက ကုန္းပိုးခ်င္ေနတာ
ဒီလူႀကီးကေနမေကာင္းလို႔သာ"
Taemin ေ႐ွ႕က ကိုကို႔ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကိုဖဲ့ရင္း
ဂ်ီတိုက္ေနမိသည္...
"ဟုတ္ပါၿပီ အျပင္မွာေန႐ွိန္တယ္
အထဲသြားရေအာင္ဆင္းေတာ့
ပန္းေတြနဲ႔မို႔ ေႂကြကုန္လိမ့္မယ္"
"ခဏေလး ေျပာစရာ႐ွိတယ္"
"ဟင္...ေျပာေလ ဘာလဲ"
"ႁပြတ္စ္...ခ်စ္တယ္ ခင္ဗ်ားႀကီး"
ဘာေျပာမလို႔လဲလို႔ သူ႔ကိုေမာ့ၿပီးေမးေတာ့
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုဆြဲနမ္းၿပီးဆိုတာက
"ခ်စ္တယ္ ခင္ဗ်ားႀကီး" တဲ့
အေျဖေပးၿပီးတည္းက သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ေျပာခိုင္းရင္
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာတဲ့အျပင္
"အားနာလို႔ေပးထားတဲ့ အခ်စ္ေတြ
ျပန္ေတာင္းပစ္မွာေနာ္"
ဆိုၿပီးခ်ိန္းေျခာက္ထားတာ
ခုက Minဘက္ကစၿပီး ခ်စ္တယ္တဲ့
႐ူးေတာ့မယ္ အဆိုးေလးရာ
"ကိုယ္႐ူးေတာ့မယ္ မင္းကိုဖက္နမ္းပစ္ခ်င္လို႔"
"ခင္ဗ်ားကလဲ"
"Min ဆင္းေတာ့ ကိုယ္မရေတာ့ဘူး ဖက္နမ္းခ်င္ေနၿပီ"
"မဆင္းပါဘူး ဒီလူႀကီးကိုေၾကာက္တယ္"
"ဆင္းလို႔ ေအာ္ ဖက္ထားတယ္ေပါ့"
"ခင္ဗ်ားက အတင္းျပဳတ္က်ေအာင္လုပ္ေနေတာ့
ဖက္ထားမွာေပါ့ ဟားး...ခင္ဗ်ားေနာ္ ကလိမထိုးနဲ႔...
အာ့ ..ယားတယ္ဆို"
"အဟမ္း..အဟမ္း.."
"အာ ဆယ္ဟြန္း"
ဆင္းခိုင္းေတာ့မရပဲ ဟြန္းငယ္လာေတာ့
ခ်က္ခ်င္းခုန္ခ်သြားတဲ့ သူကို
Minhoမႏိုင္ေတာ့ေပ....
"ငါ့မွာေတာ့ လူႀကီး အစည္းအေဝးတက္ခ်ိန္
သူ႔ဆီခိုးလာရတာ သူကက် သူ႔ဘဲႀကီးနဲ႔
အေပ်ာ္ေတြလြန္လို႔..ဒီက Minho hyungေတာ့
အားနာပါတယ္"
"အဟဲ..ဟြန္းငယ္ကလဲ Minေလးကိုမစနဲ႔
ကိုယ္ပဲေခ်ာ့ေနရမွာၿပီးရင္"
"ကိုကို မေခ်ာ့ရပါဘူး.."
"ဒါဆိုဘယ္သူေခ်ာ့မွာလဲမင္းကို"
"အိုဆယ္ဟြန္းဆိုတဲ့ မင္းေလ"
"ဘာ.."
"ကဲကဲ ေအးေဆးေျပာရစ္ၾက min ကိုကို
အိမ္ထဲသြားႏွင့္မယ္ ၿပီးရင္ဝင္ခဲ့ၾကေနာ္"
သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းေျပာစရာ႐ွိတာေျပာဖို႔
အလိုက္သိေ႐ွာင္ထြက္ေပးခဲ့ၿပီး..
ဟြန္းငယ္အတြက္စားစရာတစ္ခုခုစီစဥ္ေပးရမည္...
"Taemin ႏႈတ္ခမ္းႀကီးကဘာလို႔ဆူထားတာလဲ"
"မင္းကို အျမင္ကပ္လို႔"
"ေဟာဗ်ာ ဘာလို႔"
"ဘာလို႔ရမွာလဲ ငါ့ဆီကVi Viရၿပီးကတည္းက
မင္းငါ့ကိုလာမေတြ႔တာ နွစ္ပတ္ေက်ာ္ေနၿပီေလ"
"အာ ဒါက ငါမွအျပင္ထြက္မရတာ
ခုေတာင္သူ႔အခန္းထဲမွာငါေျပာင္းၿပီးေနရတာ
မင္းဆီကviviရတဲ့ေန႔ကတည္းက
ခုထိပဲ"
"ဘာ သူ႔အခန္းထဲမွာ ဟီး..ဘယ္လိုအေျခအေန႐ွိလဲ"
"အေစာကမ်က္ႏွာဘယ္ေရာက္သြားလဲ"
"ဒါကေတာ့ကြာ.ေျပာပါ မင္းတို႔ေတြအေျခအေနေလး"
"ဘာေထြထူးေနမွာလဲငါကKim Semin
သူခ်စ္တာOh Sehunေလတူမွမတူတာ"
"ဟုတ္သား..ဒါနဲ႔ဘယ္ခ်ိန္မွ ေျပာမွာလဲ"
"ဒီႏွစ္ကုန္ Anni Dayက်"
"တကယ္အိုဆယ္ဟြန္းတို႔က႐ိုဆန္ခ်က္ကြာ"
"မင္းကပိုဆန္ပါတယ္ အေစာကပဲၾကည့္ေလ ဟဲ ဟဲ"
"မင္းေနာ္ စပ္ၿဖီးၿဖီးလာမလုပ္နဲ႔"
"ေျပာေတာ့မခ်စ္ဘူး မခ်စ္ဘူးနဲ႔
Kai Hyungကိုေတာင္Crushလိုက္ေသး"
"တိုးတိုးေျပာစမ္းပါ ကိုကိုၾကားလို႔
စိတ္မေကာင္းျဖစ္အံုးမယ္"
"ပိုမေနနဲ႔ မင္းလင္ကအိမ္ထဲမွာ"
"ဟြန္႔..ထားပါ လာအိမ္ထဲသြားရေအာင္"
"မဝင္ေတာ့ဘူးTaeminရဲ႕ ငါလာတာကိစၥ႐ွိလို႔"
"ဘာလဲ"
"ViViကိုေခၚထားေပးပါလား"
"ဟင္..မင္းေခၚထားတာႏွစ္ပတ္ပဲ႐ွိေနၿပီ
ဘာလဲမခ်စ္ဘူးလားအဲ့အေကာင္ကို"
"ဟာ..သားViကိုခ်စ္တာေပါ့ ခုက
လူႀကီးအခန္းထဲေနရေတာ့..သူ႔ကိုထားလို႔
အဆင္မေျပေသးဘူး
ငါကလည္းလူႀကီးကိုပဲဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာေလ
သူသိပ္ေနမေကာင္းေသးဘူးဟာ..အဲဒါေၾကာင့္
မင္းမျပန္ေသးတဲ့အတူတူ ေခၚထားေပးပါ"
"႐ႈပ္လိုက္တဲ့အိုဆယ္ဟြန္း ဘယ္မွာလဲViViေပး"
"အင္း..သြားမယ္ကားထဲမွာ"
Companyကိုအျမတ္ျပန္မွျဖစ္မွာမို႔
ViViကိုTaeminဆီေသခ်ာအပ္ၿပီး
လူႀကီးေၾကာင့္ခိုးထြက္ခဲ့ရလို႔Minho Hyung
လုပ္ေပးတဲ့မုန္ ့မစားပဲသြားရတာအားနာပါတယ္
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းတစ္ဆင့္ေျပာခိုင္းၿပီး
အျမန္ျပန္လာခဲ့ရသည္....
.........
.........
ညေနCompanyပိတ္ခ်ိန္ေရာက္တဲ့ထိ
အလုပ္မသိမ္းေသးပဲ..႐ွိေနတဲ့လူႀကီးနဲ႔
Jaehyungကို..ဆယ္ဟြန္း..ေစာင့္ေပးေနရသည္..
သူ႔ကားယူၿပီးအျပင္သြားတာသိေနတာကို
ဆူလဲမဆူ စကားလဲမေျပာနဲ႔ ေန႔လည္ေဆးတိုက္ၿပီး
တဲ့ေနာက္ပိုင္းကစ လူကအထီးက်န္ဆန္လိုက္တာ
သူ႔ကိုရန္ေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္.ဒီေန႔မွထူးထူးဆန္းဆန္း
ညိဳး က်ေနတဲ့လူႀကီးမ်က္ႏွာကစိတ္မသက္သာစရာ
မဟုတ္မွ..သူ႔ကေလးကိုလြမ္းေနၿပီထင္တယ္
"ခင္ဗ်ားကေလ..ပိုကိုပိုလြန္းတယ္"
ကိုယ့္ဘာသာလိုရာဆြဲေတြးရင္းနဲ႔လဲ
တစ္ေယာက္တည္းျပံဳးမိေနတာ..အ႐ူးတစ္ေယာက္လို
"Kim Semin"
"ၿပီးသြားၿပီလားအလုပ္က"
သူ႔ကိုေခၚလိုက္တာနဲ႔.မိႈရတဲ့မ်က္ႏွာေလးလို
ျပံဳး ၿပီး..ေမး႐ွာတယ္
"ၿပီးၿပီလားအလုပ္ကတဲ့"
ဘယ္ကတည္းကျပန္ခ်င္ေနလဲဒီဟာေလး
"ေအာက္မွာ ကားတစ္စီးေစာင့္ေနတယ္
အိမ္ျပန္ႏွင့္..ငါသြားစရာေနရာ႐ွိလို႔"
"ဘယ္ကိုလဲ"
ကိုယ္ေမးတာကိုပင္မေျဖ Jaehyungကိုေခၚၿပီး
ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့လူႀကီး
"ခင္ဗ်ား..ကိုဘယ္လဲလို႔"
လက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီးေမးေနတဲ့သူေၾကာင့္..
စိတ္႐ႈပ္မိတာအမွန္ပင္..
"လႊတ္..မင္းအားလံုးသိစရာမလိုဘူး
ငါျပန္လာမွာမို႔အိမ္ကပဲေစာင့္ေန"
"ၿပီး..ၿပီးတာပဲျမန္ျမန္ေတာ့ျပန္လာပါ"
ဆြဲခ်လိုက္တဲ့လူႀကီးလက္ေၾကာင့္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိလို႔
အရင္ပဲ..ကား႐ွိရာေနရာကို
ဆင္းလာလိုက္တယ္
"တကယ္ဘယ္ကိုသြားမွာမို႔
အဲေလာက္ျဖစ္ေနရတာလဲ"
.....
.....
အိမ္ေရာက္လို႔ေရခ်ိဳးၿပီးသည္ထိေအာင္
စိတ္ထဲကေနရ..တမ်ိဳး..သူဘယ္ကိုသြားလို႔
ခုထိအိမ္မေရာက္ေသးလဲေတြးပူမိေနတယ္..
ေခါင္းေလွ်ာ္ထားလို႔ေရစက္ေတြ
က်ေနတာကိုမသုတ္ႏိုင္ေသး
ဖုန္းယူၿပီး Jaehyunကိုလွမ္းေခၚမိသည္...
"ဟဲ့..သားဟြန္းငယ္.အျပင္ကေအးတယ္ေလ
အက်ႌအပါးေလးနဲ႔ ေခါင္းကလဲမေျခာက္ေသး"
အေဒၚႀကီးစကားလည္းမၾကားႏိုင္အိမ္ျပင္ေျပးထြက္ၿပီး
Taxiငွါးလို႔..အမွတ္တရေတြ႐ွိတဲ့ေနရာဆီ...
Jaehyunကိုဖုန္းဆက္မိတာမွန္သြားတာ
မဟုတ္ဒီလူႀကီးကဘယ္ေလာက္ငိုေနမယ္မသိ
ေဆာင္းဝင္ကာစမို႔..ေအးစက္စက္ေလညင္းေတြကို
ကားျပတင္းဝကအရသာခံၾကည့္ရင္းအရင္က
အေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိေတာ့
ရင္ထဲၾကည္ႏူးမႈေလးတစ္ခု...
"ကြၽန္ေတာ္ေလ ဟိုးအေဝးႀကီးကို
ၾကည့္ေနရင္ေတာင္မွလူႀကီးကိုပဲ
မ်က္လံုးထဲမွာျမင္ေယာင္ေနတယ္"
ဆိုၿပီးKai hyungကိုရင္ဖြင့္ေတာ့
Hyungကို ဘယ္လုိပထုတ္ၿပီးေရာက္
ေနမွန္းမသ္ိတဲ့လူႀကီးက
"မျမင္ခ်င္ရင္ဒီလိုမွိတ္ထားလို႔ရတယ္ေလ"တဲ့
သူ႔လက္ေတြၾကားမွာ..ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြကို
ဝွက္ထားေပးခဲ့ဖူးတာပဲ
ေအးေနမွာမို႔
ေခြၽးနံ႔နံလဲ..အပါးေလးဝတ္ခဲ့တဲ့
မင္းအျပစ္မို႔ျခံဳထားရမယ္ဘာညာနဲ႔
သူ႔ကုတ္အ႐ွည္ႀကီး ျခံဳအိမ္ျပန္လာရတဲ့အခ်ိန္က
ခုေဆာင္းပိုင္းနဲ ့လိုက္ဖက္လြန္းတဲ့
အမွတ္တရထဲတစ္ခု
ဦးတည္ရာကိုေရာက္ေတာ့ jaehyungကို
ကိုယ္ငွါးလာတဲ့Taxiနဲ႔တိတ္တဆိတ္ျပန္လႊတ္
လိုက္တယ္...
လူႀကီးရဲ႕လမ္းစဥ္ေတြလို
လိုက္လုပ္မိတဲ့ကိုယ့္ကို
သေဘာက်မိေပမယ့္....
လူႀကီးအနားအေရာက္
အရမ္းငိုၿပီးထားပံုရတယ္..
မတိတ္ႏိုင္တဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ရင္း
"ကိုယ္မင္းကို အရမ္းလြမ္းေနလို႔
မထိန္းႏိုင္ပဲငိုေနမိတာခြင့္လႊတ္ပါကေလးရာ
ကိုယ္အမွားေတြအမ်ားႀကီးဆိုေပမယ့္
ကိုယ့္ဆီမင္းျပန္လာဖို႔ခုထိေမွ် ာ္လင့္ေနဆဲ
ဆိုတာမင္းယံုမလားဟင္..ဟင့္...ကိုယ္..ကိုယ္ေလ
မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တာကေလးရ
သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔လဲ..႐ူးမတတ္ခံစားေနရတာ
ဟာ့..ကိုယ့္..ဟင့္..ကိုယ့္ဆီကို
မင္းျပန္လာသင့္ၿပီမလား."
!အဲသေလာက္ထိ ခ်စ္ခဲ့တာလား ခင္ဗ်ားရယ္!
သူငိုေတာ့ကိုယ္ပါ င္ိုမိသည္..
တကယ္သူနာက်င္ရင္ကိုယ္ပါနာက်င္ရသည္..
အရာအားလံုးကခင္ဗ်ားအမွားေတြပဲ
မဟုတ္ခဲ့တာမို႔ထပ္မနာက်င္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး
"ဟင့္.."
ေနာက္ပါးဆီကအသံေၾကာင့္..
မ်က္ရည္တို႔အျမန္သုတ္ၿပီး
လွည့္ၾကည့္ေတာ့Jaehyung
ဟုတ္မေန...
"ေနပါဦး..မင္းက..ဘယ္လို အင့္..
ဟိတ္..ဘာ ဘာလုပ္တာလဲမင္း"
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔လူကိုလာဖက္တဲ့သူ႔ကို
ဖယ္ထုတ္လို႔မရ သူကပါ ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ
"ခဏေလးပဲ...ဖက္ထားေပးခ်င္လို႔..
မတြန္းထုတ္ပါနဲ႔"
ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြကိုလိုက္နာမိသလို
သူ႔ကိုဖယ္ထုတ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့လက္တို႔က
အေတြးႏွင့္တျခား..ကိုယ္ေသးေသးေလးကို
လြတ္ထြက္သြားမည္စိုးသည့္
အလားျပန္ဖက္တြယ္လိုက္မိသည္...
စိတ္ထဲေတာ့ေနရအေတာ္အဆင္ေျပခဲ့ၿပီ
မင္းကိုဖက္ရတာ..ကေလးကို
ဖက္ထားရသလိုပဲခံစားမိလို႔..
မလႊတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ေထြးေပြ႔ခ်င္ေပမယ့္
မင္းက "Kim Semin"ေလ..
"အဟမ္း..."
ဖက္တြယ္ထားတာကိုခြာၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သား
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ ခက္ခဲေနသလို...
"ဟိုခင္ဗ်ား..
"ဟို..မင္း...
စကားစျပန္ေတာ့လည္းတူေနေတာ့..
ကိုယ္ကပဲအေလ်ာ့ေပးၿပီး
"မင္းအရင္ေျပာ.."
"ဒီမွာ .ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ"
"မင္းသိဖို႔လိုလို႔လား"
"အာ...
ဒါေလးေျပာတာကို
ကေလးလိုပဲ မ်က္ႏွငယ္သြားတာက
တူေနေရာ
"ကဲဆိုပါအံုး ကားထဲမွာJaehyungမ႐ွိေတာ့ဘူး
မင္းပဲျပန္လႊတ္တာမလား"
"ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ့္Taxiနဲ႔
သူ႔ကိုျပန္လႊတ္လိုက္တာ"
"မင္းကဘာလို႔လိုက္လာရတာလဲ"
"ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ေအးေနတာကို
ဟန္ျမစ္ေဘးမွာဆိုေတာ့စိတ္ပူလို႔ေပါ့..
အဟြတ္..အဟြတ္.."
"အမေလးဗ်ာ..ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ
အရင္စိတ္ပူလိုက္ ေခ်ာင္းဆိုးေနၿပီ
လာျပန္မယ္"
ကားေပၚေရာက္သည္ထိလူကျမစ္ေရေဘးနား
ရပ္လို႔ေအးစက္ေနသလိုခံစားရတာမို႔...
လူႀကီးစိတ္ကိုလည္းစမ္းခ်င္မိတာနဲ႔
"ခင္ဗ်ားကုတ္ေလး ေပးဝတ္ပါလား"
"မရဘူး"
"ခင္ဗ်ားကလည္းဒီမွာအရမ္းေအးေနလို႔ပါ"
"မင္းအျပစ္ပဲ..အဲတိုင္းေန
ၿပီးေတာ့ေျပာအုံးမယ္
ငါ့အက်ႌျခံဳေပးဖူးတဲ့သူက..ကေလး
ပဲျဖစ္ရမယ္..ဟုတ္ၿပီလား"
"အျဖစ္သည္းေနေသး"
"သူက် ငါ့ကိုအရမ္းနမ္းၿပီး..
"ဟိတ္ဘာေတြပြစိပြစိလုပ္ေနတာလဲ"
"အဟြတ္...ေခ်ာင္း..ေခ်ာင္း..အဟြတ္
ဆိုးေနတာေလမၾကားဘူးလား.."
ေျဗာင္လိမ္တတ္တဲ့လူဆိုးေလးကို
မႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး
ဘာမွမေျပာပဲသာ..
အိမ္အျမန္ေရာက္ေအာင္ကားကိုအ႐ွိန္တင္
လာခဲ့ရသည္
အိမ္က်ရင္ေတာ့ ကိုယ္ကသူ႔ရဲ႕
Nurse ျပန္ျဖစ္ေတာ့မွာေတာ့ျမင္ေယာင္မိေသး
Wed,Nov4.2020
Wallထဲက
"ျဖစ္တည္မႈတိုင္းေမာင္႐ွိသည္"ေလး
ကိုလည္းဖတ္ၿပီးအေၾကာင္းျပန္ၾကပါအံုးလား
အဆိုးေလးတို႔ရယ္....
ဖတ္ေစခ်င္လို႔ေရးထားတာvoteပဲေပးမေနပဲ
ဖတ္လည္းဖတ္ၾကပါအံုး💕
Unicode.....
"ကိုကို"
"အင့်...အဆိုးလေးကတော့လုပ်ပြီ"
ခြံထဲကသူကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီပင်ကပန်းတွေအခူး
ကိုယ့်ကျောပေါ်ခုန်တက်လာတဲ့မျောက်လေးကို
တကယ် တားဆီးချိန်မရ...
"ဘာလဲ ကိုကိုက Minကိုငြို ငြင်တာလား"
"အမလေး မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ အမြဲ ကိုယ့် ကျောပေါ်မှ
တက်မစီးရရင် မနေတတ်ဘူးဆိုတာသိပါတယ်"
"ဟီး..ကိုကိုကလည်း မဟုတ်ရင် Minက
Koreanရောက်တည်းက ကုန်းပိုးချင်နေတာ
ဒီလူကြီးကနေမကောင်းလို့သာ"
Taemin ရှေ့က ကိုကို့ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုဖဲ့ရင်း
ဂျီတိုက်နေမိသည်...
"ဟုတ်ပါပြီ အပြင်မှာနေရှိန်တယ်
အထဲသွားရအောင်ဆင်းတော့
ပန်းတွေနဲ့မို့ ကြွေကုန်လိမ့်မယ်"
"ခဏလေး ပြောစရာရှိတယ်"
"ဟင်...ပြောလေ ဘာလဲ"
"ပြွတ်စ်...ချစ်တယ် ခင်ဗျားကြီး"
ဘာပြောမလို့လဲလို့ သူ့ကိုမော့ပြီးမေးတော့
ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲနမ်းပြီးဆိုတာက
"ချစ်တယ် ခင်ဗျားကြီး" တဲ့
အဖြေပေးပြီးတည်းက သူ့ကိုချစ်တယ်ပြောခိုင်းရင်
ဘယ်တော့မှ မပြောတဲ့အပြင်
"အားနာလို့ပေးထားတဲ့ အချစ်တွေ
ပြန်တောင်းပစ်မှာနော်"
ဆိုပြီးချိန်းခြောက်ထားတာ
ခုက Minဘက်ကစပြီး ချစ်တယ်တဲ့
ရူးတော့မယ် အဆိုးလေးရာ
"ကိုယ်ရူးတော့မယ် မင်းကိုဖက်နမ်းပစ်ချင်လို့"
"ခင်ဗျားကလဲ"
"Min ဆင်းတော့ ကိုယ်မရတော့ဘူး ဖက်နမ်းချင်နေပြီ"
"မဆင်းပါဘူး ဒီလူကြီးကိုကြောက်တယ်"
"ဆင်းလို့ အော် ဖက်ထားတယ်ပေါ့"
"ခင်ဗျားက အတင်းပြုတ်ကျအောင်လုပ်နေတော့
ဖက်ထားမှာပေါ့ ဟားး...ခင်ဗျားနော် ကလိမထိုးနဲ့...
အာ့ ..ယားတယ်ဆို"
"အဟမ်း..အဟမ်း.."
"အာ ဆယ်ဟွန်း"
ဆင်းခိုင်းတော့မရပဲ ဟွန်းငယ်လာတော့
ချက်ချင်းခုန်ချသွားတဲ့ သူကို
Minhoမနိုင်တော့ပေ....
"ငါ့မှာတော့ လူကြီး အစည်းအဝေးတက်ချိန်
သူ့ဆီခိုးလာရတာ သူကကျ သူ့ဘဲကြီးနဲ့
အပျော်တွေလွန်လို့..ဒီက Minho hyungတော့
အားနာပါတယ်"
"အဟဲ..ဟွန်းငယ်ကလဲ Minလေးကိုမစနဲ့
ကိုယ်ပဲချော့နေရမှာပြီးရင်"
"ကိုကို မချော့ရပါဘူး.."
"ဒါဆိုဘယ်သူချော့မှာလဲမင်းကို"
"အိုဆယ်ဟွန်းဆိုတဲ့ မင်းလေ"
"ဘာ.."
"ကဲကဲ အေးဆေးပြောရစ်ကြ min ကိုကို
အိမ်ထဲသွားနှင့်မယ် ပြီးရင်ဝင်ခဲ့ကြနော်"
သူငယ်ချင်း အချင်းချင်းပြောစရာရှိတာပြောဖို့
အလိုက်သိရှောင်ထွက်ပေးခဲ့ပြီး..
ဟွန်းငယ်အတွက်စားစရာတစ်ခုခုစီစဉ်ပေးရမည်...
"Taemin နှုတ်ခမ်းကြီးကဘာလို့ဆူထားတာလဲ"
"မင်းကို အမြင်ကပ်လို့"
"ဟောဗျာ ဘာလို့"
"ဘာလို့ရမှာလဲ ငါ့ဆီကVi Viရပြီးကတည်းက
မင်းငါ့ကိုလာမတွေ့တာ နှစ်ပတ်ကျော်နေပြီလေ"
"အာ ဒါက ငါမှအပြင်ထွက်မရတာ
ခုတောင်သူ့အခန်းထဲမှာငါပြောင်းပြီးနေရတာ
မင်းဆီကviviရတဲ့နေ့ကတည်းက
ခုထိပဲ"
"ဘာ သူ့အခန်းထဲမှာ ဟီး..ဘယ်လိုအခြေအနေရှိလဲ"
"အစောကမျက်နှာဘယ်ရောက်သွားလဲ"
"ဒါကတော့ကွာ.ပြောပါ မင်းတို့တွေအခြေအနေလေး"
"ဘာထွေထူးနေမှာလဲငါကKim Semin
သူချစ်တာOh Sehunလေတူမှမတူတာ"
"ဟုတ်သား..ဒါနဲ့ဘယ်ချိန်မှ ပြောမှာလဲ"
"ဒီနှစ်ကုန် Anni Dayကျ"
"တကယ်အိုဆယ်ဟွန်းတို့ကရိုဆန်ချက်ကွာ"
"မင်းကပိုဆန်ပါတယ် အစောကပဲကြည့်လေ ဟဲ ဟဲ"
"မင်းနော် စပ်ဖြီးဖြီးလာမလုပ်နဲ့"
"ပြောတော့မချစ်ဘူး မချစ်ဘူးနဲ့
Kai Hyungကိုတောင်Crushလိုက်သေး"
"တိုးတိုးပြောစမ်းပါ ကိုကိုကြားလို့
စိတ်မကောင်းဖြစ်အုံးမယ်"
"ပိုမနေနဲ့ မင်းလင်ကအိမ်ထဲမှာ"
"ဟွန့်..ထားပါ လာအိမ်ထဲသွားရအောင်"
"မဝင်တော့ဘူးTaeminရဲ့ ငါလာတာကိစ္စရှိလို့"
"ဘာလဲ"
"ViViကိုခေါ်ထားပေးပါလား"
"ဟင်..မင်းခေါ်ထားတာနှစ်ပတ်ပဲရှိနေပြီ
ဘာလဲမချစ်ဘူးလားအဲ့အကောင်ကို"
"ဟာ..သားViကိုချစ်တာပေါ့ ခုက
လူကြီးအခန်းထဲနေရတော့..သူ့ကိုထားလို့
အဆင်မပြေသေးဘူး
ငါကလည်းလူကြီးကိုပဲဂရုစိုက်ပေးရမှာလေ
သူသိပ်နေမကောင်းသေးဘူးဟာ..အဲဒါကြောင့်
မင်းမပြန်သေးတဲ့အတူတူ ခေါ်ထားပေးပါ"
"ရှုပ်လိုက်တဲ့အိုဆယ်ဟွန်း ဘယ်မှာလဲViViပေး"
"အင်း..သွားမယ်ကားထဲမှာ"
Companyကိုအမြတ်ပြန်မှဖြစ်မှာမို့
ViViကိုTaeminဆီသေချာအပ်ပြီး
လူကြီးကြောင့်ခိုးထွက်ခဲ့ရလို့Minho Hyung
လုပ်ပေးတဲ့မုန့်မစားပဲသွားရတာအားနာပါတယ်
ဆိုတဲ့အကြောင်းတစ်ဆင့်ပြောခိုင်းပြီး
အမြန်ပြန်လာခဲ့ရသည်....
.........
.........
ညနေCompanyပိတ်ချိန်ရောက်တဲ့ထိ
အလုပ်မသိမ်းသေးပဲ..ရှိနေတဲ့လူကြီးနဲ့
Jaehyungကို..ဆယ်ဟွန်း..စောင့်ပေးနေရသည်..
သူ့ကားယူပြီးအပြင်သွားတာသိနေတာကို
ဆူလဲမဆူ စကားလဲမပြောနဲ့ နေ့လည်ဆေးတိုက်ပြီး
တဲ့နောက်ပိုင်းကစ လူကအထီးကျန်ဆန်လိုက်တာ
သူ့ကိုရန်တွေ့ချင်ပေမယ့်.ဒီနေ့မှထူးထူးဆန်းဆန်း
ညိုး ကျနေတဲ့လူကြီးမျက်နှာကစိတ်မသက်သာစရာ
မဟုတ်မှ..သူ့ကလေးကိုလွမ်းနေပြီထင်တယ်
"ခင်ဗျားကလေ..ပိုကိုပိုလွန်းတယ်"
ကိုယ့်ဘာသာလိုရာဆွဲတွေးရင်းနဲ့လဲ
တစ်ယောက်တည်းပြုံးမိနေတာ..အရူးတစ်ယောက်လို
"Kim Semin"
"ပြီးသွားပြီလားအလုပ်က"
သူ့ကိုခေါ်လိုက်တာနဲ့.မှိုရတဲ့မျက်နှာလေးလို
ပြုံး ပြီး..မေးရှာတယ်
"ပြီးပြီလားအလုပ်ကတဲ့"
ဘယ်ကတည်းကပြန်ချင်နေလဲဒီဟာလေး
"အောက်မှာ ကားတစ်စီးစောင့်နေတယ်
အိမ်ပြန်နှင့်..ငါသွားစရာနေရာရှိလို့"
"ဘယ်ကိုလဲ"
ကိုယ်မေးတာကိုပင်မဖြေ Jaehyungကိုခေါ်ပြီး
ထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့လူကြီး
"ခင်ဗျား..ကိုဘယ်လဲလို့"
လက်ကိုအတင်းဆွဲပြီးမေးနေတဲ့သူကြောင့်..
စိတ်ရှုပ်မိတာအမှန်ပင်..
"လွှတ်..မင်းအားလုံးသိစရာမလိုဘူး
ငါပြန်လာမှာမို့အိမ်ကပဲစောင့်နေ"
"ပြီး..ပြီးတာပဲမြန်မြန်တော့ပြန်လာပါ"
ဆွဲချလိုက်တဲ့လူကြီးလက်ကြောင့်
စိတ်မကောင်းဖြစ်မိလို့
အရင်ပဲ..ကားရှိရာနေရာကို
ဆင်းလာလိုက်တယ်
"တကယ်ဘယ်ကိုသွားမှာမို့
အဲလောက်ဖြစ်နေရတာလဲ"
.....
.....
အိမ်ရောက်လို့ရေချိုးပြီးသည်ထိအောင်
စိတ်ထဲကနေရ..တမျိုး..သူဘယ်ကိုသွားလို့
ခုထိအိမ်မရောက်သေးလဲတွေးပူမိနေတယ်..
ခေါင်းလျှော်ထားလို့ရေစက်တွေ
ကျနေတာကိုမသုတ်နိုင်သေး
ဖုန်းယူပြီး Jaehyunကိုလှမ်းခေါ်မိသည်...
"ဟဲ့..သားဟွန်းငယ်.အပြင်ကအေးတယ်လေ
အင်္ကျီအပါးလေးနဲ့ ခေါင်းကလဲမခြောက်သေး"
အဒေါ်ကြီးစကားလည်းမကြားနိုင်အိမ်ပြင်ပြေးထွက်ပြီး
Taxiငှါးလို့..အမှတ်တရတွေရှိတဲ့နေရာဆီ...
Jaehyunကိုဖုန်းဆက်မိတာမှန်သွားတာ
မဟုတ်ဒီလူကြီးကဘယ်လောက်ငိုနေမယ်မသိ
ဆောင်းဝင်ကာစမို့..အေးစက်စက်လေညင်းတွေကို
ကားပြတင်းဝကအရသာခံကြည့်ရင်းအရင်က
အကြောင်းတွေပြန်တွေးမိတော့
ရင်ထဲကြည်နူးမှုလေးတစ်ခု...
"ကျွန်တော်လေ ဟိုးအဝေးကြီးကို
ကြည့်နေရင်တောင်မှလူကြီးကိုပဲ
မျက်လုံးထဲမှာမြင်ယောင်နေတယ်"
ဆိုပြီးKai hyungကိုရင်ဖွင့်တော့
Hyungကို ဘယ်လိုပထုတ်ပြီးရောက်
နေမှန်းမသိတဲ့လူကြီးက
"မမြင်ချင်ရင်ဒီလိုမှိတ်ထားလို့ရတယ်လေ"တဲ့
သူ့လက်တွေကြားမှာ..ကိုယ့်မျက်လုံးတွေကို
ဝှက်ထားပေးခဲ့ဖူးတာပဲ
အေးနေမှာမို့
ချွေးနံ့နံလဲ..အပါးလေးဝတ်ခဲ့တဲ့
မင်းအပြစ်မို့ခြုံထားရမယ်ဘာညာနဲ့
သူ့ကုတ်အရှည်ကြီး ခြုံအိမ်ပြန်လာရတဲ့အချိန်က
ခုဆောင်းပိုင်းနဲ့လိုက်ဖက်လွန်းတဲ့
အမှတ်တရထဲတစ်ခု
ဦးတည်ရာကိုရောက်တော့ jaehyungကို
ကိုယ်ငှါးလာတဲ့Taxiနဲ့တိတ်တဆိတ်ပြန်လွှတ်
လိုက်တယ်...
လူကြီးရဲ့လမ်းစဉ်တွေလို
လိုက်လုပ်မိတဲ့ကိုယ့်ကို
သဘောကျမိပေမယ့်....
လူကြီးအနားအရောက်
အရမ်းငိုပြီးထားပုံရတယ်..
မတိတ်နိုင်တဲ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ရင်း
"ကိုယ်မင်းကို အရမ်းလွမ်းနေလို့
မထိန်းနိုင်ပဲငိုနေမိတာခွင့်လွှတ်ပါကလေးရာ
ကိုယ်အမှားတွေအများကြီးဆိုပေမယ့်
ကိုယ့်ဆီမင်းပြန်လာဖို့ခုထိမျှေ ာ်လင့်နေဆဲ
ဆိုတာမင်းယုံမလားဟင်..ဟင့်...ကိုယ်..ကိုယ်လေ
မင်းကိုသိပ်ချစ်တာကလေးရ
သိပ်ချစ်လွန်းလို့လဲ..ရူးမတတ်ခံစားနေရတာ
ဟာ့..ကိုယ့်..ဟင့်..ကိုယ့်ဆီကို
မင်းပြန်လာသင့်ပြီမလား."
!အဲသလောက်ထိ ချစ်ခဲ့တာလား ခင်ဗျားရယ်!
သူငိုတော့ကိုယ်ပါ ငိုမိသည်..
တကယ်သူနာကျင်ရင်ကိုယ်ပါနာကျင်ရသည်..
အရာအားလုံးကခင်ဗျားအမှားတွေပဲ
မဟုတ်ခဲ့တာမို့ထပ်မနာကျင်စေချင်တော့ဘူး
"ဟင့်.."
နောက်ပါးဆီကအသံကြောင့်..
မျက်ရည်တို့အမြန်သုတ်ပြီး
လှည့်ကြည့်တော့Jaehyung
ဟုတ်မနေ...
"နေပါဦး..မင်းက..ဘယ်လို အင့်..
ဟိတ်..ဘာ ဘာလုပ်တာလဲမင်း"
မျက်ရည်တွေနဲ့လူကိုလာဖက်တဲ့သူ့ကို
ဖယ်ထုတ်လို့မရ သူကပါ ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ
"ခဏလေးပဲ...ဖက်ထားပေးချင်လို့..
မတွန်းထုတ်ပါနဲ့"
ပြောလိုက်တဲ့စကားတွေကိုလိုက်နာမိသလို
သူ့ကိုဖယ်ထုတ်ဖို့ပြင်နေတဲ့လက်တို့က
အတွေးနှင့်တခြား..ကိုယ်သေးသေးလေးကို
လွတ်ထွက်သွားမည်စိုးသည့်
အလားပြန်ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်...
စိတ်ထဲတော့နေရအတော်အဆင်ပြေခဲ့ပြီ
မင်းကိုဖက်ရတာ..ကလေးကို
ဖက်ထားရသလိုပဲခံစားမိလို့..
မလွှတ်ချင်လောက်အောင်ထွေးပွေ့ချင်ပေမယ့်
မင်းက "Kim Semin"လေ..
"အဟမ်း..."
ဖက်တွယ်ထားတာကိုခွာပြီးမှ နှစ်ယောက်သား
မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ခက်ခဲနေသလို...
"ဟိုခင်ဗျား..
"ဟို..မင်း...
စကားစပြန်တော့လည်းတူနေတော့..
ကိုယ်ကပဲအလျော့ပေးပြီး
"မင်းအရင်ပြော.."
"ဒီမှာ .ဘာလာလုပ်နေတာလဲ"
"မင်းသိဖို့လိုလို့လား"
"အာ...
ဒါလေးပြောတာကို
ကလေးလိုပဲ မျက်နှငယ်သွားတာက
တူနေရော
"ကဲဆိုပါအုံး ကားထဲမှာJaehyungမရှိတော့ဘူး
မင်းပဲပြန်လွှတ်တာမလား"
"ဟုတ်တယ်...ကျွန်တော့်Taxiနဲ့
သူ့ကိုပြန်လွှတ်လိုက်တာ"
"မင်းကဘာလို့လိုက်လာရတာလဲ"
"ခင်ဗျား ဒီလောက်အေးနေတာကို
ဟန်မြစ်ဘေးမှာဆိုတော့စိတ်ပူလို့ပေါ့..
အဟွတ်..အဟွတ်.."
"အမလေးဗျာ..ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ
အရင်စိတ်ပူလိုက် ချောင်းဆိုးနေပြီ
လာပြန်မယ်"
ကားပေါ်ရောက်သည်ထိလူကမြစ်ရေဘေးနား
ရပ်လို့အေးစက်နေသလိုခံစားရတာမို့...
လူကြီးစိတ်ကိုလည်းစမ်းချင်မိတာနဲ့
"ခင်ဗျားကုတ်လေး ပေးဝတ်ပါလား"
"မရဘူး"
"ခင်ဗျားကလည်းဒီမှာအရမ်းအေးနေလို့ပါ"
"မင်းအပြစ်ပဲ..အဲတိုင်းနေ
ပြီးတော့ပြောအုံးမယ်
ငါ့အင်္ကျီခြုံပေးဖူးတဲ့သူက..ကလေး
ပဲဖြစ်ရမယ်..ဟုတ်ပြီလား"
"အဖြစ်သည်းနေသေး"
"သူကျ ငါ့ကိုအရမ်းနမ်းပြီး..
"ဟိတ်ဘာတွေပွစိပွစိလုပ်နေတာလဲ"
"အဟွတ်...ချောင်း..ချောင်း..အဟွတ်
ဆိုးနေတာလေမကြားဘူးလား.."
ဗြောင်လိမ်တတ်တဲ့လူဆိုးလေးကို
မနိုင်တော့တဲ့အဆုံး
ဘာမှမပြောပဲသာ..
အိမ်အမြန်ရောက်အောင်ကားကိုအရှိန်တင်
လာခဲ့ရသည်
အိမ်ကျရင်တော့ ကိုယ်ကသူ့ရဲ့
Nurse ပြန်ဖြစ်တော့မှာတော့မြင်ယောင်မိသေး
Wed,Nov4.2020
Wallထဲက
"ဖြစ်တည်မှုတိုင်းမောင်ရှိသည်"လေး
ကိုလည်းဖတ်ပြီးအကြောင်းပြန်ကြပါအုံးလား
အဆိုးလေးတို့ရယ်....
ဖတ်စေချင်လို့ရေးထားတာvoteပဲပေးမနေပဲ
ဖတ်လည်းဖတ်ကြပါအုံး💕