Ξεροκαταπίνω μη ξέροντας τι να της πω.Αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου καθώς με κοιτάει ψυχρά.
''Rose'' λέει επιτέλους.
''Elizabeth''
''Ο πατέρας σου είναι στο γραφείο του, πήγαινε χαιρέτα τον και εγώ θα βάλω τα πράγματα σου στο δωμάτιο σου.'' λέει η μαμά μου και νεύω.
Σταματάω να κοιτάζω την αδερφή μου.Μπορεί να είναι 4 χρόνια μικρότερη αλλά μερικές φορές πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερη.
Χτυπάω την πόρτα του\ γραφείου και την ανοίγω.
''Rosalie'' ο πατέρας μου σηκώνεται και βγάζει τα γυαλιά του. ''Πως είσαι;;''
''Καλά είμαι.'' του λέω χαμογελώντας. ''Χαίρομαι που σε βλέπω.''
''Και εγώ.Είσαι τέλεια γλυκιά μου.''
Χαμογελάω. ''Ευχαριστώ μπαμπά και εσύ το ίδιο.''
''Πως είναι τo Πόρτλαντ;;''
''Το λατρεύω.Είναι τέλεια πόλη.'' λέω με ειλικρίνεια.
''Είναι.Πάμε να φάμε, η μαμά σου σίγουρα θα τα έχει έτοιμα.''
Νεύω και τον ακολουθώ στην τραπεζαρία όπου η μαμά μου και η Elizabeth βάζουν πιάτα στο τραπέζι.Η Elizabeth με αγνοεί εντελώς.
''Ολα είναι τέλεια.'' κάνω κοπλιμέντο στην μαμά μου.
''Ευχαριστώ αγάπη.''
Ολοι καθόμαστε στις θέσεις μας και αρχίζουμε να τρώμε.
''Rose, τι κάνει ο Αaron;;'' ρωτάει η μαμά μου.
''O Aaron..χωρίσαμε.''
''Πως και έτσι;;''
Επειδή με ξεχνάει>συνέχεια.Επειδή μου λέει ψέματα.Επειδή με χτύπησε.Επειδή ο Harry ήταν πάντα>εκεί για μένα και ο Aaron όχι, ακόμα και όταν μισιόμασταν με τον Ηarry ήταν εκεί. ''Απλά δεν ταιριάζαμε.''
''Λυπάμαι Rosie.''
''Είναι εντάξει.Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι γραφτό να είναι μαζί.''
Οι γονείς μου κοιτάνε κάτω.Περίεργο.
H Elizabeth αφήνει το πιρούνι της. ''Αντε πείτε της.''
Ξεροκαταπίνω.<p>Τι να</p>μου πουν;
''Εlizabeth..''
''Ελα τώρα.Είναι η τέλεια ευκαιρία.Πείτε της άντε.''
''Τι να μου πείτε;;''
Οι γονείς μου κοιτάζονται.
''Rose..'' αρχίζει να μιλάει ο πατέρας μου. ''Εγώ και η μαμά σου....παίρνουμε διαζύγιο.''