នាពេលនោះxiao zhanមិនបានគិតនោះទេថាវាជាសុបិន្តឬជាការពិតដែលគេអាចឆ្លងទៅអតីតកាលនាចន្លោះសតវត្សទី18
"ឯងជាអ្នកណា?????"សម្លេងរបស់ម្ចាស់វិមានបានបន្លឺឡើងដោយប្រើកែវភ្នែកមុតសម្លក់ទៅកាន់រាងស្ដើងនិងនិយាយទាំងមានអំណាច
Xiao zhanព្យាយាមងាកឆ្វេងងាកស្ដាំដើម្បីស្វែងរកអ្នកដែលម្ចាស់វិមានបានហៅ តែមើលទៅដូចជាគ្មាននោះទេ
"អ្នកណាទៀត?គឺឯងនឹងហើយ!!!"
"ខ..ខ្ញុំ???"xiao zhan
"ឆ្លើយនឹងយើងភ្លាម!"
"គឺ....."xiao zhan
វឹប.....
"អ្ហាយ....
មិនទាន់ទាំងបានឆ្លើយតបនឹងសំណួរផងxiao zhanបែរជាភ្ញាក់ពីសុបិន្តមួយនោះដឹងខ្លួននៅម៉ោងប្រហែលជា3យប់
គេបែកញើសជោគថ្ងាស់និងងាកមើលទៅអ្នកដែលគេងនៅក្បែរគេ
រាងស្ដើងប្រើដៃលើករាវរករាងក្រាស់ គេមិនអាចមើលឃើញព្រោះគ្មានអ្វីដើម្បីបំភ្លឺ ដៃសស្ដើងស្រឡូនដូចមនុស្សស្រីបានរាវប៉ះនឹងផ្ទៃមុខសង្ហារនោះថ្នមៗ ពេលនេះគេអាចដឹងច្បាស់ថារាងក្រាស់មិនមានរបាំងមុខជាប់នឹងផ្ទៃមុខនោះទេ
"ហុឹម....!!"ស្នាមញញឹមក៏បានរំលេចឡើងនៅចុងមាត់ នេះជាឱកាសល្អដើម្បីអាចបានឃើញពីមុខមាត់របស់នាយ
Xiao zhanប្រើដៃម្ខាងទៀតដើម្បីរាវរកទូរសព្ទដែលគេបានទុកនៅលើតុក្បែរគ្រែ
"បានហើយ!"xiao zhanញញឹមនិងលើកកាន់ទូរសព្ទហើយបើកវាឡើង
វឹប....
"អ្ហឹុម.....!!!"ស្រាប់តែពេលនោះក៏មានដៃមាំក្រាស់មកទាញចង្កេះគេធ្វើឲ្យរបូតទូរសព្ទធ្លាក់ពីដៃ ហើយទ្រោមពីលើរាងកាយរបស់គេ
"ល...លោកភ្ញាក់លឿនម្លេស???"xiao zhan
"ក្មេងកំហូច!ចង់ធ្វើអីទាំងយប់បែបនេះ??"yiboឱនទៅក្បែរមុខរាងស្ដើង អាចធ្វើឲ្យខ្យល់ដង្ហើមដែលភាយចេញពីមុខនាយប៉ះនឹងមុខរាងស្ដើង
"គ..គឺគ្មានទេ!!"xiao zhanព្យាយាមបិតភ្នែក ឯផ្ទៃមុខក៏ចាប់ផ្ដើមក្រហម
"ឬចង់ទាំងមិនទាន់ភ្លឺ??"yiboសើចដើមកតិចៗអស់សំណើចនឹងកាយវិការរបស់xiao zhan!គេដឹងខ្លួនតាំងពីxiao zhanយកដៃប៉ះនឹងផ្ទៃមុខរបស់នាយពីដំបូង!គឺទៅក្មេងពិតជាចង់ដឹងរឿងច្រើនពិតមែន!ស៊ូរៀវរកទូរសព្ទបន្ថែមទៀតមិនខ្លាចថាពេលនេះជាពេលយប់ឬថ្ងៃ
"ប្រុសចាស់ល្មោភណាស់!"xiao zhan
"ល្មោបដោយសារតែក្មេងហាច់ដែរនឹងហា!ដំបូងប្រកែកៗ តែចុងក្រោយបែរជាឲ្យបន្ថែមល្បឿន នៅហៅឈ្មោះគេមិនដាច់ទៀត!"yibo
"ប្រុសឆ្កួត!!កុំចេះតែថា!"xiao zhan
"អ្ហឹម....!"នាយទម្លាក់បបូរមាត់លើបបូរមាត់ស្ដើងតិចៗ ប្ដូរពីការច្រត់ដៃទៅជាការក្រសោបចង្កេះមួយក្ដាប់យ៉ាងណែនពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីគ្រឺតខ្នាញ់
"ហុឹម...."xiao zhanមិនបានប្រកែកថែមទាំងថើបតបទៅវិញនិងលើកដៃស្រាក់កនាយជាប់ ពួកគេថើបក្រលាស់អណ្ដាតប្រឡែងគ្នាមិនគិតថានេះជាម៉ោង3យប់ក្ដី អ្វីដែលសំខាន់គឺដឹងតែផ្អែមសិនហើយ><
"ហុឹម...!"នៅពេលដែលថើបអស់ចិត្តyiboក៏សម្រេចចិត្តដកបបូរមាត់ចេញពីអ្នកក្រោមទ្រូង
"ខ្ញុំគេងលែងលក់ហើយ!"xiao zhan
"ចង់ទៅមើលខាងក្រៅទេ?"yibo
"អត់នោះទេ!ខ្ញុំខ្លាច!"xiao zhan
"មិនអីនោះទេ!"yiboក្រោកឈោងយករបាំងមុខមកពាក់ហើយលើកបីxiao zhanចេញពីបន្ទប់ដើម្បីទៅខាងក្រៅ
Xiao zhanផ្អែកក្បាលនឹងទ្រូងរបស់នាយដើម្បីស្ដាប់ចង្វាក់បេះដូងដែលកំពុងតែលោតប្រៀបបាននឹងតន្រ្តីឲ្យគេស្ដាប់កំដរនៅពេលរាត្រី ឆ្លងកាត់ការដើរកាត់បន្ទប់ផ្សេងៗនៅក្នុងវិមាន ធ្វើឲ្យxiao zhanព្រឺឆ្អឹងខ្នងមិនហ៊ានបើកភ្នែកសម្លឹងមើលអ្វីផ្សេង គេមានអារម្មណ៍ថាមានកែវភ្នែកជាច្រើនគូកំពុងតែសម្លឹងមើលមកកាន់ខ្លួនពីកន្លែងដែលងងឹត
មួយសន្ទុះធំក្រោយមកyiboក៏បាននាំរាងស្ដើងមកដល់ខាងក្រៅនៃវិមាន គេក៏ដាក់xiao zhanចុះ នាយទាញសៀវភៅក្រាស់មួយក្បាលចេញមកដោយប្រើវេទមន្តរបស់នាយធ្វើឲ្យxiao zhanចំហរមាត់សឹងមិនជឿនឹងភ្នែកថាអាចនឹងបានឃើញរឿងទាំងនេះកើតឡើងនៅចំពោះមុខខ្លួន
"ប្រយ័ត្នមូសហោះចូលមាត់!"រាងក្រាស់លើកដៃម្ខាងដែលមិនបានកាន់សៀវភៅយកមករុញចង្ការឡើងទៅលើបិតមាត់រាងតូចកុំឲ្យចំហរ
"អ...អស្ចារ្យខ្លាំងណាស់!!!"xiao zhan
"អស្ចារ្យអី?"yibo
"លោកមានវេទមន្ត!ហើយជាពណ៍បៃតង!ឡូយពិតមែន!"xiao zhan
"ធម្មតាទេ!"yibo
"លោកប្រាប់ពីរបៀបអាចមានវាបានទេ?"xiao zhan(សំដៅលើការធ្វើយ៉ាងមិចអាចមានវេទមន្តបាន)
"អាថ៍កំបាំង!មិនអាចបង្ហើបបានបើមិនទាន់រៀបការចូលគ្រួសារwang!"yibo
"ឆើស!មិនបាច់ក៏បានដែរ!គ្មានអីអស្ចារ្យទេស៎អ្ហាស៎ឈឺ.....!"រាងតូចងាកមុខទៅម្ខាងឱបដៃតែបែរជាត្រូវyiboចាប់ទាញថ្ពាល់គេធ្វើឲ្យគេស្រែកឡើង
"នេះឈឺណាស់!ប្រុសឆ្កួតអ្ហឹម....!"xiao zhanស្រែកជេរញ៉ែតៗ ដោយមិនចង់ស្ដាប់បន្តyiboក៏ទាញចង្កេះរាងស្ដើងយកមកអឹបជាប់នឹងខ្លួនហើយទម្លាក់បបូរមាត់របស់នាយនៅពីលើបបូរមាត់ក្រមិចក្រមិលមួយនោះធ្វើឲ្យអ្នកខាងក្រោមស្ងាត់មាត់ឆឹង
"កុំឆ្នាស់ពេក!"នាយនិយាយក្រោយពីដកបបូរមាត់ចេញព្រមទាំងសម្លឹងមើលមុខអ្នកខាងក្រោម
"បានហើយ!ឲ្យតែម៉ាកៗនឹងខ្ញុំប្រាកដជាស្លាប់មិនខាននោះទេដោយសារតែអស់ខ្យល់"xiao zhanលើកដៃទប់ស្មារបស់រាងសង្ហារ
"គិតសព្វៗទៅ!ពិភពលោកនេះពិតជាអាថ៍កំបាំងលើសពីការស្មាន!ខ្ញុំស្មានតែមានតែក្នុងរឿងនិទាន!"xiao zhan
"កុំប្រាប់អ្នកណាពីរឿងនេះអី!ពួកគេអាចនឹងថាឯងឆ្កួតក៏ថាបាន!ហើយវេទមន្តដែរយើងមាន!គឺវាគ្រោះថ្នាក់ណាស់!មិនអាចប្រើបានពាសវាសពាសកាលនោះទេ!"yibo
"បាទលោកម្ចាស់!នៅទីនេះមានអ្វីដែរគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរទេ?"xiao zhan
"មិនដឹងទេ!ព្រោះយើងមិនចាប់អារម្មណ៍លើអីផ្សេងក្រៅពីឯង!"yibo
"មើលសម្ដីប្រុសព្រានចុះ!"xiao zhan
"បើចង់មើលចាំយើងនាំទៅ!មិនខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ទេឬ???នេះម៉ោង3ជាងហើយ!វាក៏ជាពេលដែលខ្មោចព្រាយបីសាចចូលចិត្តដើរហើរ!ជាពិសេសគឺក្នុងព្រៃបែបនេះ!"yibo
"មានលោកចាំការពារហើយ!ខ្ញុំមិនខ្លាចនោះទេ!"xiao zhanញញឹមលឹបភ្នែកដាក់នាយយ៉ាងគួរឲ្យស្រឡាញ់ yiboមិនមាត់ក៏ច្បូតច្រមុះxiao zhanថ្នមៗ និងបើកសៀវភៅនោះយកចង្កៀងប្រាណពីសន្លឹកកណ្ដាល ប្រែក្លាយពីក្រដាសរូបចង្កៀងឲ្យជារបស់ពិតចេញពីសៀវភៅមួយនោះដើម្បីបំភ្លឺងាយស្រួលឲ្យxiao zhanធ្វើដំណើរ
នៅពេលដែលចង្កៀងលេចចេញជារូបរាងពិតអាចធ្វើឲ្យទីនោះមានពន្លឺបាន xiao zhanក៏យកវាពីដៃរាងក្រាស់រួចសម្លឹងមើលចង្កៀងនោះ ទោះជាមើលទៅវាដូចជាចាស់បន្តិចតែការរចនារបស់វាពិតជាស្រស់ស្អាតនិងមើលទៅទាក់ទាញភ្នែកខ្លាំងណាស់
រាងក្រាស់ក៏ទុកសៀវភៅនោះវិញហើយចាប់កាន់ដៃរាងស្ដើងដើរទៅខាងមុខ
ពួកគេប្រើពេលជាង10នាទីបានទៅដល់ក្នុងព្រៃរាងជ្រៅនិងឆ្ងាយពីវិមានបន្តិច yiboមិនចង់ឲ្យxiao zhanដើរដល់ព្រៃជ្រៅព្រោះមិនចង់ឲ្យឃើញពីរបស់ដែលគួរឲ្យស្អប់
"Wow!!!ស្អាតខ្លាំងណាស់!!!"រាងស្ដើងបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងមើលទៅទីនោះ ភ្លាមៗស្នាមញញឹមស្រទន់ក៏បានរំលេចចេញនៅលើផ្ទៃមុខរបស់គេដូចគ្នា
នៅចំពោះមុខរបស់គេមានទាំងអំពិលអំពែក ផ្កាពណ៌សដែលមានពន្លឺពណ៌មាសបានបញ្ចេញពន្លឺពេញតែទីនោះ មើលទៅស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់!នៅមានដុំថ្មតូចៗដែលមានពណ៍គ្រប់ប្រភេទថែមទៀតផង
"ហុឹម...!"xiao zhanលុតជង្គង់អង្គុយបត់ជើងនៅលើស្មៅទុកចង្កៀងក្បែរខ្លួនហើយចាប់កាន់ថ្មដែលមានពណ៌ចម្រុះមួយដុំលើកឡើងយកមកមើល
"លោកមើលចុះ!វាគួរឲ្យស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់!"xiao zhanងាកមកនិយាយជាមួយអ្នកដែលឈរធ្មឹងដូចគល់ឈើ yiboក៏អង្គុយចុះក្បែរxiao zhan
"អំពិលអំពែកមាន មិចក៏ទៅមើលថ្មវិញ?"yibo
"តែខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថ្មច្រើនជាង!ផ្ការទាំងនេះក៏ស្រស់ស្អាតដែរ!"xiao zhanឈោងដៃទៅបេះផ្កា តែមិនទាន់ទាំងប៉ះបែរជាត្រូវyiboស្រែកឃាត់
"កុំប៉ះផ្ដេសផ្ដាសអី!នៅក្នុងព្រៃមិនគួរបេះផ្កាឬវត្ថុអ្វីដោយមិនសុំការអនុញ្ញាតិពីអ្នកថែរក្សានោះទេ!"yibo
"អូរ.....!អញ្ចឹងធ្វើយ៉ាងមិចទៅ???"xiao zhan
"សុំគេទៅ!"yibo
"បាទ!"រាងស្ដើងបិតភ្នែកលើកដៃសំពះសុំបេះផ្កាពីអ្នកថែរក្សា yiboលោចស្នាមញញឹមសម្លឹងមើលភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់របស់រាងស្ដើង បើលេបបាននាយនឹងលេបទុកមិនឲ្យឃើញពន្លឺថ្ងៃនោះទេ
"រួចហើយ!"xiao zhanបើកភ្នែកវិញហើយបេះផ្ការនោះយកមកហិត
"ក្រអូបណាស់!លោកសាកហិតមើលទៅ!"xiao zhanហុចវាទៅឲ្យyibo
"តែវាក្រអូបចាញ់ក្លិនថ្ពាល់របស់ឯងទេ!"រាងក្រាស់ខិតមុខមកក្បែររាងស្ដើងរួចនិយាយស្រាលៗដាក់ត្រចៀកដែលកំពុងតែក្រហមតិចៗ
"មើលនិយាយចុះ!"xiao zhanវៃដើមដៃរបស់នាយបន្តិច
"យើងនិយាយមែនណា..."yibo
"បានសម្រាក!ខ្ញុំក៏ចេះអៀនដែរ!"រាងស្ដើងនិយាយបណ្ដើរងាកមុខចរញបណ្ដើរព្រមទាំងរុញទ្រូងនាយឲ្យចេញពីខ្លួនជៀសវាងអៀនលើសដើម
"ថតរូបទេ????"yibo
"ថត!តែខ្ញុំមិនបានយកទូរសព្ទមកទេ!"xiao zhan
"គិតថាយើងអត់ទូរសព្ទ???"yibo
"ចាញ់ហើយ!ថតមក!"xiao zhanពេបមាត់ដាក់រាងសង្ហាររួចចាប់ផ្ដើមថតរូប
នៅពេលថតបានច្រើនប៉ុស xiao zhanបានប្រាប់ឲ្យyiboឈប់ថត រួចងើបឡើងដើរទៅលេងជាមួយនឹងអំពិលអំពែក
ក្រឹបៗ....
រាងក្រាស់នៅតែបន្តផ្ដិតយករូបភាពរបស់រាងស្ដើងមិនទាន់ឈប់ គ្រប់កាយវិការសុទ្ធតែទាក់ទាញរហូតដល់នាយសម្លឹងមើលមិនចង់ដកភ្នែកភ្លឹកខ្លាំងតែម្ដង
"ហុឹម....អេ...តើនោះជាអី??លោកមកជួយមើលបន្តិចមក!"នាពេលដែលកំពុងតែសប្បាយxiao zhanស្រាប់តែប្រទាក់នឹងស្រមោលតូចមួយសង្ងំនៅក្រោយដើមឈើធំមួយ
"!!!!"yiboប្រញាប់ក្រោកឡើង ភ្លាមៗស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួល មិនអាចឲ្យxiao zhanទៅក្បែរវាបាននោះទេ
វឹប....
"អ្ហឹម....!"រាងស្ដើងបម្រុងនឹងដើរទៅរកតែបែរជាត្រូវរាងក្រាស់ចាប់ទាញដៃមកវិញរួចដោះរបាំងមុខរបស់ខ្លួនមកពាក់ឲ្យxiao zhanនិងយកដៃម្ខាងខ្ទប់របាំងមុខកន្លែងភ្នែកមិនអាចឲ្យxiao zhanមើលឃើញ!ហើយដៃម្ខាងទៀតក្រសោបចង្កេះមួយនោះយកមកអឹបជាប់នឹងខ្លួនរួចទម្លាក់បបូរមាត់ពីលើបបូរមាត់xiao zhanម្ដងទៀត
ស្រមោលតូចនោះក្រោយពេលដែលដឹងថាyiboបានឃើញខ្លួនក៏ប្រញាប់រត់គេចចេញពីទីនោះទៅកន្លែងងងឹតបាត់ទៅ
អំពិលអំពែកជាច្រើនបានផ្ដុំជារង្វង់ហោះទៅហោះមកនៅជុំវិញរាងកាយដែលឱបជាប់គ្នាបេះមិនដាច់បង្កើតបានជាបរិយាកាសដ៏ស្រស់ស្អាតសម្រាប់ប្ដីប្រពន្ធដែលជិតចូលរោងការទាំង2នាក់ ឯផ្កាក៏មានពន្លឺលើសដើម
Skip.....
បន្ទប់haoxuan*
"អុឹម.....!"haoxuanដែលកំពុងតែគេងនៅលើគ្រែរបស់ខ្លួនចាប់ផ្ដើមដឹងខ្លួននៅពេលដែលមានរបស់ធ្ងន់នៅលើរាងកាយរបស់គេ ទើបនាយបើកភ្នែកឡើងដើម្បីពិនិត្យថាជាអ្វី
"ម៉ែអើយ!!!!!!!!!!"haoxuan
សូមរង់ចាំភាគបន្ត.......