zawg
ကိုျကီးရဲ႕ေကာင္ေလး အပိုင္း(၁၁)
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ဘုန္းထြဋ္သည္ညအခါျခံထဲ၌ေပ်ာ္ရြွင္စြာဒန္းေလးစီးေနေသာခိုကိုးကိုလွမ္းေမးလိုက္ကာ
"ထမင္းစားေနတယ္ "
ဒန္းစီးသည္ကိုေတြ႕ပါလ်က္ေမးေနေသာဘုန္းထြဋ္ကိုမ်က္နွာေဘးေလးျဖင့္ရြဲ႕ကာေျဖလိုက္၍
"ဟား ဟား"
သူ၏အရြဲ႕တိုက္ေသာစကားမ်ားသည္ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္ေသာေျကာင့္ဘုန္းထြဋ္မရီဘဲမေနနိုင္ေပ။ သူအျကိ္မ္ျကိမ္ရြဲ႕ကာေျပာေလ ဘုန္းထြဋ္ရီသံမ်ားတိုးပြားလာေလျဖစ္၏။
"ကိုယ္ဒန္းေပါ္ထိုင္လို့ရမလား "
ခိ်ဳေသာအေျပာေလးျဖင့္ခြင့္ေတာင္းမူေျကာင့္ခိုကိုးလည္းျငင္းမရက္ဘဲ
"ထိုင္ေပါ့ ခင္ဗ်ားျခံထဲကဒန္းပဲဟာ ခြင့္ေတာင္းစရာမလိုဘူး"
"မသိဘူးေလ ခိုခိုကတစ္ေယာက္ထဲေနတာျကိုက္တယ္ထင္လို့ပါ။ေတာ္ျကာ ခြင့္မေတာင္းဘဲထိုင္ေနမွ ကိုယ့္ကိုတစ္ခုခုလုပ္လိုက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
ဘုန္းထြဋ္အေျပာေကာင္းမူေျကာင့္ ခိုကိုး၏အတင္းမာေက်ာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားေသာမ်က္နွာကေလးလဲျပံုးေယာင္သမ္းလာကာ
"အပိုေတြ ခင္ဗ်ားခႏၶာကိုယ္ျကီးကိုဘယ္သူကဘာလုပ္မွာလဲ"
"ဟားဟား မသိဘူးေလ "
အခ်င္းခ်င္းအျပံုးကေလးမ်ားျဖင့္ေျပလည္ေနျက၏။ ေကာင္ေလး၏ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာအျပံုးကို သူအလြန္မက္ေမာမိေနခဲ႕၏။
"ဒါနဲ႕ ညေနကရန္ျဖစ္တဲ႕သူကအသိေတြလား"
ထိုစကားေျကာင့္ ဘုန္းထြဋ္အျပံုးမ်ားရပ္တန့္ကာ ေခတၲမ်ွျငိမ္သက္သြားေသာေျကာင့္
"sorry ေနာ္ ခင္ဗ်ားကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိုစပ္စုသလိုျဖစ္သြားတယ္"
ခိုကိုးလည္း မွားသြားျပီအထင္ျဖင့္ေတာင္းပန္ေသာအခါ
"ရပါတယ္ မင္းသိခ်င္ရင္အကုန္ေျပာျပလို့ရတယ္။အဲ႕ဒီလူနဲ႕ကိုယ့္က ေက်ာင္းေနဘက္ေတြေလ။ငယ္သူခ်င္းေတြေပါ့။ ျပိုင္ဘက္ေတြလို့ေျပာရမလားပဲ ။ငယ္ငယ္ေလးထဲကစာျပုိင္ေနက် ဒါေပမယ့္အဲ႕ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ျပိုင္ဘက္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ။တစ္ေယာက္လဲက်ရင္တစ္ေယာက္တြဲထူေနျက"
"ဒါဆိုဘာလို့ အခုမတည့္ေတာ့တာလဲ"
ခိုကိုးလည္းသိခ်င္စိတ္ျဖင့္နူတ္မထိန္းနိင္ဘဲေမးမိေလသည္။ဘုန္းထြဋ္ တည္တံ႕ေသာမ်က္နွာထားျဖင့္ သစ္ပင္မ်ားကိုေငးျကည့္ျပီးသက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ခ်ကာ
"နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကိုျကိုက္လာတယ္ထင္တယ္ ။အဲ႕ဒီတုန္းကကိုယ့္မွာလဲခ်စ္သူမိန္းကေလးရိွတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ႕ေကာင္ေလးကသူ့ကိုျငင္းျပီးကိုယ့္ကိုဖြင့္ေျပာလာတယ္။ကိုယ္လဲျငင္းယံုကလြဲလို့ဘာတက္နိုင္မွာလဲ ။အဲ႕တာေျကာင့္ ကိုယ္ျငင္းလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ သူထပ္လာေျပာျပန္တယ္။ သူကိုျငင္းရင္နိုင္ငံျခားတစ္သက္လံုးေျပာင္းေနေတာ့မယ္တဲ႕ လက္ခံရင္ဒီမွာပဲဆက္ေနမယ္တဲ႕"
"အဲ႕ေတာ့ ဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ"
ခိုကုိး၏သိခ်င္စိတ္မ်ားလဲတဖြားဖြားေပါထြက္လာျပီး ထပ္ခါေမးေနေလေတာ့သည္။
"ကိုယ္သူ့ကိုမညာခ်င္ဘူး လိမ္ျပီးေတာ့လဲခ်စ္တယ္လို့မေျပာခ်င္ဘူး။အဲ႕တာေျကာင့္ထပ္ျငင္းလိုက္တယ္။ကိုယ္လဲ သူတကယ္နိင္ငံျခားမသြားေလာက္ဘူးထင္တာ။ဒါေပမယ့္ျငင္းျပီးေနာက္ေန့ပဲသူထြက္သြားတာ"
"သူထြက္သြားလိုက္ေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ"
အတင္းေမးခြန္းထုက္ေနေသာခိုကိုးမ်က္နာေလးကိုျကည့္၍ဘုန္းထြဋ္ျပံုးလိုက္မီလ်က္
"ဘာဆက္ျဖစ္သြားတယ္ထင္လဲ"
မခ်ိုမခ်ဥ္အျပံုးေလးျဖင့္ခိုကိုးကိုေမးခြန္းျပန္ထုက္ေနျပန္သည္။
"အာ... မေမးနဲ႕ေလ ဘယ္သိမလဲ။ ျကည့္ခ်င္လို့ေမးတာပါဆိုေန မေျပာခ်င္လဲေန"
စိတ္ဆိုးဆိုးျဖင့္ထသြားဖို့ျပင္ေနေသာခိုကိုး၏လက္ကေလးျပန္ဆြဲကာထိုင္ေစျပီး
"ကဲျပန္ထိုင္ပါ ေျပာျပပါ့မယ္ စိတ္ျကီးပဲ"
"ဒါဆိုေျပာ"
စူပုတ္ပုတ္မ်က္နွာေလးျဖင့္ေမးျပန္ေတာ့
"အဲ႕ဒီခ်ိန္ကစျပီး သူကသူျကိုက္တဲ႕ေကာင္ေလးကို ကိုယ္အေဝးကိုေမာင္းထုတ္တယ္ဆိုျပီးမုန္းေနတာ။စာျပိုင္ဘက္ကေန ကိုယ္ကိုအစဆံုးလိုက္ျပိုင္လာတာ။အဲ႕ဒါေျကာင့္ကိုယ္တို့ရန္ျဖစ္ျကတယ္မေခါျကဘူး ။သူကကိုယ္နဲ႕ပက္သက္တာမွန္သမ်ွထိခိုက္ေစခ်င္တယ္ေလ။ အေဝးေရာက္ေစခ်င္တယ္။အဲ႕ဒါနဲ႕ ရန္ခဏခဏၿဖစ္ျကတယ္ဆိုပါေတာ့"
"ေျသာ္... ခင္ဗ်ားမွာလဲရန္သူေတြနဲ႕ပါလား "
"အင္းေပါ့"
"ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားခ်စ္သူေကာင္မေလးကိုဒီထိတြဲလာတာဆိုေတာ့လက္ထက္သင့္ျပီ"
"ဟားဟား"
စကားအေကာင္းေျပာေနရင္းမွထရီလာေသာဘုန္းထြဋ္ေျကာင့္မေက်နပ္သျဖင့္ေပေစာင္းေစာင္းျပန္ျကည့္ကာ
"ဘာလို့ရီတာလဲ အေကာင္းေျပာတာကို"
"သိပါတယ္အေကာင္းေျပာမွန္းဒါေပမယ့္သူနဲ႕ကိုယ္ကပ်က္သြားတာျကာျပီေလ။အခုသူေတာင္ သားတစ္ေယာက္သမီးတစ္ေယာက္ရေနေလာက္ျပီ"
"ဟမ္ ဘာလို့လမ္းခြဲလိုက္ျကတာလဲ ခ်စ္တဲ႕သူကိုတန္ဖိုးထားမွေပါ့"
"သေဘာထားခ်င္းမတိုက္ဆိုင္လို့ေပါ့ ျပီးေတာ့သူ့ကကိုယ့္ကိုအရင္လမ္းခြဲစကားေျပာတာ ကိုယ့္ဘက္ကလမ္းခြဲတာကိုလက္ခံေပးခဲ႕ယံုပဲ"
အရႈပ္ေတာ္ပံုကိုေပါ့ပ်က္ပ်က္ေျဖေနေသာဘုန္းထြဋ္ပံုစံကို သူအလိုမက်ေပ။နားလည္ရလြန္းေသာေျကာင့္လည္းပါ၏။
"ဟူး... ရူပ္ေနတာပဲ ဒါနဲ့ခင္ဗ်ားကမိန္းကေလးျကိုက္တာလားေယာက်ာ္းေလးျကိုက္တာလား ဒါမွမဟုက္နွစ္ခုလံုးလား"
"ဘယ္လိုထင္လဲ"
မ်က္ခံုးေလးတစ္ဖက္တြန့္ကာေမးလိုက္ပံုေျကာင့္
"မသိဘူးေလ "
"အရင္ကေတာ့မိန္းကေလးပဲတြဲခဲ႕ဖူးတာ ဒါေပမယ့္အျကိုက္ေျပာင္းျပီလားမသိဘူး"
"ဟြင္း... မေသခ်ာမေရရာနဲ႕"
"မင္းေရာ "
ျပန္လာေမးလာေသာအခါ သူေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးျဖင့္ လည္ပင္းကိုအသာကုတ္ကာ
"က်ြန္ေတာ္ကဘယ္သူ့ကိုမွမျကိုက္ဘူး။ ေယာက်ာ္းေလးလဲမျကိုက္ဘူး။မိန္းကေလးလဲမျကိုက္ဘူး "
"ဒါဆိုတစ္ခါမွမခ်စ္ဖူးဘူးေပါ့ "
"ဟအင္း "
"ေကာင္းတာေပါ့ ကိုယ္ရင္ေအးရတယ္"
"ဘာ..."
ထိုသူ၏နားလည္ရခက္ေသာရီသဲ႕သဲ႕အေျပာေျကာင့္ သူစိတ္ဆိုးမိသည္။
"ဘာမွမဟုက္ပါဘူး ဟိုမွျကယ္ေတြမလား"
ခိုကိုးအေမးကိုေရွာင္ဖယ္ရန္ေကာင္းကင္ေပါ္မွျကယ္ေလးေတြထံသို့လမ္းလြွဲလိုက္၏။
"အြန္း ျကယ္ေတြကလွလိုက္တာ လမင္းျကီးေရာပဲ တခါတေလ ျကယ္ေတြကိုအားက်မီတယ္"
"ဟမ္ ဘာလို့ "
"ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ လမင္းအျမဲတမ္းျကည့္ေနေလာက္ေအာင္ျကယ္ကလင္းျပီးလွတယ္ေလ"
ေကာင္းကင္ေပါ္ကျကယ္ေလးနွင့္လမင္းျကီးကိုျကည့္ကာျပံုး၍ေျပာျပေနေသာခိုိကုိး၏လေရာင္ျဖာေနေသာမ်က္နာေလးကိုတယုတယျကည့္၍
"ကိုယ့္ကိုေတာ့လမင္းျကီးထက္သာတယ္။ ျကယ္ထက္လွတဲ႕အျပံုးပိုင္ဆိုင္ကိုျကည့္ေနခြင့္ရတယ္"
သူသည္ခိုကိုးမျကားေအာင္တီတိုးေျပာေလသည္။
ေကာင္ေလး သူ့ကိုျကည့္ေနေသာဘုန္းထြဋ္ကိုေမးေလးေမာ့၍ဘာလဲဟုဆိုေသာမ်က္နွာေဘးျဖင့္ေမးလိုက္၏။ဘုန္းထြဋ္ျပံုးစိီစီျဖင့္ေခါင္းကိုအသာခါကာျငင္းလိုက္သည္။
********************************************
"ဟိုင္း ... ဂ်ာျကီး"
မာန္ကိုအျပစ္ကင္းစင္ေသာအသံေလးျဖင့္ေခါ္လိုက္ေသာတုန္တုန္
"ဘာလဲ "
သူသည္တုန္တုန္ကိုေတြ႕ရသည္နွင့္ထိတ္လန့္ေနရသျဖင့္မေျဖခ်င္ဘဲေျဖလိုက္ရ၏။
"မဂၤလာပါ ဥိီးဥိီးဂ်ာျကီး "
တုန္တုန္နီးတူထပ္မံနုူတ္ဆက္လိုက္ေသာပံုပံု
"ေအ "
"ဘာျကီးလဲ ရိုင္းလိုက္ျကီးလား ကိုယ့္ဧည့္သည္ကိုဘာလဲလို့ ေအလို့
ျပန္ထူးစရာလား ။ ဟုက္ပါ့"
ေမ်ာက္ေလာင္းနွစ္ေကာင္ေပါင္းျပီးမာန္ကုိရစ္ေနျပန္လ်က္
"နင္တို့ကဧည္သည္လား။ငါမ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ေဘာ့စ္ကဒီဟိုတယ္ပိုင္ရွင္လား။ နင္တို့နစ္ေကာင္ကဟိုတယ္ပိုင္ရွင္လား။ မသဲကြဲဘူး။ ငါ့မွာေဘာ့စ္ကိုမေျကာက္ရဘူး။နင္တို့နစ္ေယာက္ဘာျပသနာရွာမလဲဘဲေျကာက္ေနရတယ္"
"ဟမ္ တုန္တုန္တို့လဲဘာမွမလုပ္ကဘဲနဲ႕ အျပစ္ပဲရွာေနတယ္"
"ဟုက္လား"
"အင္း ဟုက္တယ္ "
ရြဲ႕ကာေျပာေမးေနသည္ကိုမ်က္နွာေဘးေလးျဖင့္ျပန္ေျပာေနေသးသျဖင့္သူစိတ္မရွည္လာေတ့ာဘဲ
"ဘာဟုက္တာလဲ သြားတျခားေနရာမွာသြားေန "
"ဘာလို့ေမာင္းထုက္ေနတာလဲ ဟင္း ဟင့္ ဟင္း..."
ညီမနွစ္ေယာက္၏သံျပိုင္ေအာ္ငိုမူေျကာင့္မာန္ဘာလုပ္လို့ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ
"ကဲကဲ အစ္ကိုပဲေတာင္းပန္တယ္ တိက္ေတာ့တိက္ေတာ့ "
ဧည္သည္ျဖစ္ေသာေျကာင့္ေတာင္းပန္၍ေခ်ာ့ယံုကလြဲျပီးမရိွေခ်။ဧည္သည္မဟုက္လ်ွင္မာန္စိတ္နဲ႕ရိုက္ျပီးလိုက္ျပီျဖစ္သည္။
"ထားလိုက္ပါ မန္ေနဂ်ာျကီးမို့ခြင့္လြွက္လိုက္မယ္"
ခ်က္ခ်င္းအေျပာင္းလဲျမန္စြာအငိုတိက္ျပီးမ်က္နာေျပာင္ေနေသာတုန္တုန္တို့နစ္ေယာက္ကို မာန္အံ႕ျသကာျကည့္မိသည္။
"ဂ်ာျကီး ဂ်ာျကီးေကာင္ေလးေရာ ဒီေန့ဟိုတယ္မလာျပန္ဘူးလား"
မာန္ထိုစကားေျကာင့္ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ေပ။ မ်က္နွာတည္ျကီးျဖင့္သာ သူတို့ကိုစိုက္ျကည့္လိုက္ျပီး
ထိုအခါ
"တီ တီ ..."
မာန္ထံသို့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္ေသာေျကာင့္ဖုန္းသံေလးျမည္လာသည္။
"ဟယ္လို ..."
မာန္ဖုန္းေျပာေနတုန္း ပံုပံုသည္တုန္တုန္ကိုေဘးသို့ဆြဲေခါ္ျပီး
"မမတုန္ မန္ေနဂ်ာျကီးကိုဘယ္သူနဲ႕သေဘာၤစီးေနျပန္ျပီလဲ"
"ဦးဘုန္းထြဋ္ေခါင္နဲ႕"
"ဟမ္ မမတုန္စြတ္ဆက္ျပီး မစီးေနနဲ႕ မာမီကပံုပံုတို့ကိုျပန္လာခိုင္းေနျပီ"
"ပံုပံု ကလဲ မမတို့ေဒါ္ေလးအလုပ္ျပီးမွတစ္ခါထဲလိုက္ျပန္မယ္ေလေနာ္"
"အဲ႕တာလဲမဆိုးပါဘူး ပံုပုံလဲသေဘာၤလိုက္စီးမယ္ "
"ေရး ..."
ညီမနွစ္ေယာက္လက္ဝါးခ်င္းရိုက္၍အတိုင္ေပါက္ညီေနျက၏။ထို့ေနာက္မာန္ဖုန္းေျပာျပီးေသာအခါမာန္အနားသို့ခ်င္းကပ္လာကာ
"မန္ေနဂ်ာျကီး ေမးေနတယ္ေလ ဦးဘုန္းထြဋ္ေခါင္လာလားလို့'
"က်ြန္ေတာ့္ကိုဘာမ်ားလုပ္မလို့ပါလဲ မင္းသမီးနစ္ပါး "
ေျပာဖို့ခက္ေနေသာမာန္အနားသို့ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးျဖင့္ေရာက္လာေသာဘုန္းထြဋ္
"အို ..."
နစ္ေယာက္သားမ်က္လံုးျပူးကာအျပိုင္အံ႕ျသေနျကေတာ့သည္။
"ဟီ ေမးျကည့္တာ ဘာမွမလုပ္ဘူး"
"မာန္ ခဏေနငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ႕ဦးေျပာစရာရိွတယ္"
ဘုန္ထြဋ္တို့ေျပာေနသည္ကိုျကည့္ကာ တုန္တုန္နွင့္ပံုပံုသည္
မာန္၏လက္ကိုလက္ညိူးတစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းစီထိုးကာေျကာက္ဖို့ေကာင္းေသာအျပံုးမ်ားျဖင့္ျပံုးျပေနသည္။
"ဘာေတြထင္ေနျပန္ျပီလဲ"
ထိုအျပံုူကိုနားလည္ေသာမာန္လည္းထိုနစ္ေယာက္ကိုမ်က္နွာမဲ႔ကာျပန္ေျပာေနလ်က္
"ကိုဘုန္းထြဋ္ေခါင္"
ဘုန္းထြဋ္နာမည္ေခါ္၍ထပ္မံေရာက္ရိွလာေသာခိုကိုး
"ဘာလို့ျကာေနတာလဲခိုကိုး "
"ေစာေစာကအသိတစ္ေယာက္ေတြ႕လို့နူတ္ဆက္ေနလို့"
"လူတိုင္းနီပါးမင္းနဲ႕သိတယ္ေနာ္ "
"က်ြန္ေတာ္ကလူခ်စ္လူခင္ေပါတယ္ေလ "
"လူခ်စ္လူခင္ထဲမွာကိုယ္ေရာပါလို့ရလား"
"ရန္စျပန္ျပီလား"
"ဟားဟား မဟုက္ရပါဘူးဗ်ာ"
ခိုကိုးဝင္ေရာက္လာကတည္းကပင္ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲေျကာင္ေတာင္ေတာင္ျကည့္ေနျပေသာညီမႏွစ္ေယာက္
"ေဘာ့စ္ သူက"
"မာန္ေနာက္မွရွင္းျပမယ္ "
"ဟုက္ကဲ႔ေဘာ့စ္ "
"လာသြားမယ္ ခိုကိုး"
"အင္း"
ခိုကိုးမသြားခင္ျပံုးျပသြားေသာေျကာင့္မာန္ တည္ျငိမ္စြာျပံုးျပလိုက္ေပမယ့္ ထိုညီမႏွစ္မနစ္ေယာက္မွာေတာ့မျပံုးခ်င္ျပံုခ်င္ျဖင့္သြားေလးသာစီျပလိုက္သည္။ ထိုပံုစံမွာတကယ့္ကိုရီခ်င္စရာပင္။ခိုကိုးတို့ထြက္သြားျပီးေနာက္
" တုန္တုန္တို့ကဂ်ာျကီးဘက္ကေနာ္။အားမငယ္နဲ႕ခဏတာစနိူက္ေျကာ္ခံရတာ ။အခ်စ္စစ္မွန္ရင္ ေပါင္းရမွာပါ ဖိုက္တင္း"
တုန္တုန္နဲ႕ပံုပံုသည္တစ္ေယာက္ကမာန္၏ေက်ာကိုလက္ျဖင့္ပြတ္သိတ္ေပး၍တစ္ေယာက္ကလက္ကေလးစုပ္ကိုင္ထားေပးကာအားေပးနစ္သိမ့္ေနသည္။
"ဟူး... စိတ္ညစ္လိုက္တာ"
ဘာမွမသိဘဲလာနွစ္သိမ့္ေပးေနေသာသူတိုကို သူေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္ေနေတာ့၏။ မာန္အဖို့ စိတ္ညစ္မူအားေျဖေဖ်ာက္ရန္သက္ျပင္းခ်ယံုမွလြဲွ၍မရိွေတာ့ေခ်။
************************
ဘုန္းထြဋ္အလုပ္ခန္းသို့ခိုကိုးကိုေခါ္လာျပီးခံုေပါ္တြင္ထိုင္ေစကာ
"ခိုကိုးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနေနာ္ "
"အင္း"
"က်ြန္ေတာ္အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲေနလဲျဖစ္တာကို"
"ကိုယ္စိတ္မခ်ဘူးေလ"
"ခင္ဗ်ားအိမ္ကပစၥည္းေတြက်ြန္ေတာ္မခိုးပါဘူး"
စိတ္ပူေသာပံုစံေလးျဖင့္ေျပာေနေသာထိုလူျကီးကိုသူျငိုျငင္ေသာအျကည့္ျဖင့္ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါ
"ပစၥည္းေတြစိတ္ပူလို့မဟုက္ဘူး လူကိုစိတ္ပူလို့"
"အပိုေတြ"
ထိုစကားခ်ိုခ်ိုေလးေတြေျကာင့္ခိုကိုးအျကိမ္ျကိမ္အရွက္ေဝေစသည္။
"မပိုပါဘူး"
"ဒါနဲ႕ကိုဘုန္းထြဋ္ေခါင္ အလုပ္သြားတာသိပ္မေတြ့ဘူးေနာ္"
"အြန္ အခုတေလာ အလုပ္လာတာမမွန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ဒါေပမယ့္ မာန္ကကိုယ့္အစားတာဝန္ယူထားေပးတယ္ေလ"
"သူ့ကိုအရမ္းယံုျကည္သလိုဘဲေနာ္"
"ဟိုတယ္တစ္ခုလံုးမွာမာန္ကိုအယံုျကည္ဆံုးပဲ "
ခိုကိုးစိတ္တြင္အေတြးတစ္ခ်ို့ေပါလာျပီး ျပံုးစီစီျဖင့္လက္ညိႈးေလးထိုးကာ
"ေသခ်ာတယ္ညတုန္းက အျကိုက္ေျပာင္းမီေတာ့မယ္လုိ့ေျပာတာ အဲ႕ဒီမာန္မလား"
"ဟားဟား ေပါက္ကရေတြ "
ဘုန္းထြဋ္လည္းစိတ္အထိန္းနိင္ဘဲ ခိုကိုးဆံပင္ေလးကိုဖြကာရိီမိေတာ့သည္။
"မဟုက္ဘူးလား"
မ်က္ခံုးေလးတြန့္ကာေမးေနေသာထိုေကာင္ေလးကိုညင္သာစြာစိုက္ျကည့္ျပီး
"မာန္ရဲ႕နာမည္အရင္းက ဂုဏ္မာန္ထြဋ္ေခါင္ "
"ဟမ္ ဒါဆို"
မ်က္လံုးအဝိုင္းေလးျဖင့္ တစ္ခုခုကိုသိေသာပံုစံမ်ိုးျဖင့္ျပန္ေျပာေနေသာေျကာင့္ သူေခါင္းျငိမ့္ျပလ်က္
"ဟုက္တယ္ ခိုကိုးေတြးတဲ႕အတိုင္း သူကကိုယ့္ညီ"
"ဟမ္"
ေဘဘီသဲတုန္(brown lotus)
&&&&&&&
uni
ကိုကြီးရဲ့ကောင်လေး အပိုင်း(၁၁)
"ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ဘုန်းထွဋ်သည်ညအခါခြံထဲ၌ပျော်ရွှင်စွာဒန်းလေးစီးနေသောခိုကိုးကိုလှမ်းမေးလိုက်ကာ
"ထမင်းစားနေတယ် "
ဒန်းစီးသည်ကိုတွေ့ပါလျက်မေးနေသောဘုန်းထွဋ်ကိုမျက်နှာဘေးလေးဖြင့်ရွဲ့ကာဖြေလိုက်၍
"ဟား ဟား"
သူ၏အရွဲ့တိုက်သောစကားများသည်ချစ်စရာကောင်းလိုက်သောကြောင့်ဘုန်းထွဋ်မရီဘဲမနေနိုင်ပေ။ သူအကြိမ်ကြိမ်ရွဲ့ကာပြောလေ ဘုန်းထွဋ်ရီသံများတိုးပွားလာလေဖြစ်၏။
"ကိုယ်ဒန်းပေါ်ထိုင်လို့ရမလား "
ချိုသောအပြောလေးဖြင့်ခွင့်တောင်းမူကြောင့်ခိုကိုးလည်းငြင်းမရက်ဘဲ
"ထိုင်ပေါ့ ခင်ဗျားခြံထဲကဒန်းပဲဟာ ခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူး"
"မသိဘူးလေ ခိုခိုကတစ်ယောက်ထဲနေတာကြိုက်တယ်ထင်လို့ပါ။တော်ကြာ ခွင့်မတောင်းဘဲထိုင်နေမှ ကိုယ့်ကိုတစ်ခုခုလုပ်လိုက်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
ဘုန်းထွဋ်အပြောကောင်းမူကြောင့် ခိုကိုး၏အတင်းမာကျောချင်ယောင်ဆောင်ထားသောမျက်နှာကလေးလဲပြုံးယောင်သမ်းလာကာ
"အပိုတွေ ခင်ဗျားခန္ဓာကိုယ်ကြီးကိုဘယ်သူကဘာလုပ်မှာလဲ"
"ဟားဟား မသိဘူးလေ "
အချင်းချင်းအပြုံးကလေးများဖြင့်ပြေလည်နေကြ၏။ ကောင်လေး၏ချစ်စရာကောင်းလှသောအပြုံးကို သူအလွန်မက်မောမိနေခဲ့၏။
"ဒါနဲ့ ညနေကရန်ဖြစ်တဲ့သူကအသိတွေလား"
ထိုစကားကြောင့် ဘုန်းထွဋ်အပြုံးများရပ်တန့်ကာ ခေတ္တမျှငြိမ်သက်သွားသောကြောင့်
"sorry နော် ခင်ဗျားကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိုစပ်စုသလိုဖြစ်သွားတယ်"
ခိုကိုးလည်း မှားသွားပြီအထင်ဖြင့်တောင်းပန်သောအခါ
"ရပါတယ် မင်းသိချင်ရင်အကုန်ပြောပြလို့ရတယ်။အဲ့ဒီလူနဲ့ကိုယ့်က ကျောင်းနေဘက်တွေလေ။ငယ်သူချင်းတွေပေါ့။ ပြိုင်ဘက်တွေလို့ပြောရမလားပဲ ။ငယ်ငယ်လေးထဲကစာပြိုင်နေကျ ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီအချိန်ကတော့ပြိုင်ဘက်ကောင်းတစ်ယောက်ပါ ။တစ်ယောက်လဲကျရင်တစ်ယောက်တွဲထူနေကြ"
"ဒါဆိုဘာလို့ အခုမတည့်တော့တာလဲ"
ခိုကိုးလည်းသိချင်စိတ်ဖြင့်နူတ်မထိန်းနိင်ဘဲမေးမိလေသည်။ဘုန်းထွဋ် တည်တံ့သောမျက်နှာထားဖြင့် သစ်ပင်များကိုငေးကြည့်ပြီးသက်ပြင်းရှည်တစ်ချက်ချကာ
"နည်းနည်းအရွယ်ရောက်လာတော့ သူကောင်းလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်လာတယ်ထင်တယ် ။အဲ့ဒီတုန်းကကိုယ့်မှာလဲချစ်သူမိန်းကလေးရှိတယ်။ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ကောင်လေးကသူ့ကိုငြင်းပြီးကိုယ့်ကိုဖွင့်ပြောလာတယ်။ကိုယ်လဲငြင်းယုံကလွဲလို့ဘာတက်နိုင်မှာလဲ ။အဲ့တာကြောင့် ကိုယ်ငြင်းလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့် သူထပ်လာပြောပြန်တယ်။ သူကိုငြင်းရင်နိုင်ငံခြားတစ်သက်လုံးပြောင်းနေတော့မယ်တဲ့ လက်ခံရင်ဒီမှာပဲဆက်နေမယ်တဲ့"
"အဲ့တော့ ဘယ်လိုဖြေလိုက်လဲ"
ခိုကိုး၏သိချင်စိတ်များလဲတဖွားဖွားပေါထွက်လာပြီး ထပ်ခါမေးနေလေတော့သည်။
"ကိုယ်သူ့ကိုမညာချင်ဘူး လိမ်ပြီးတော့လဲချစ်တယ်လို့မပြောချင်ဘူး။အဲ့တာကြောင့်ထပ်ငြင်းလိုက်တယ်။ကိုယ်လဲ သူတကယ်နိင်ငံခြားမသွားလောက်ဘူးထင်တာ။ဒါပေမယ့်ငြင်းပြီးနောက်နေ့ပဲသူထွက်သွားတာ"
"သူထွက်သွားလိုက်တော့ ဘာဆက်ဖြစ်လဲ"
အတင်းမေးခွန်းထုက်နေသောခိုကိုးမျက်နာလေးကိုကြည့်၍ဘုန်းထွဋ်ပြုံးလိုက်မီလျက်
"ဘာဆက်ဖြစ်သွားတယ်ထင်လဲ"
မချိုမချဉ်အပြုံးလေးဖြင့်ခိုကိုးကိုမေးခွန်းပြန်ထုက်နေပြန်သည်။
"အာ... မမေးနဲ့လေ ဘယ်သိမလဲ။ ကြည့်ချင်လို့မေးတာပါဆိုနေ မပြောချင်လဲနေ"
စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့်ထသွားဖို့ပြင်နေသောခိုကိုး၏လက်ကလေးပြန်ဆွဲကာထိုင်စေပြီး
"ကဲပြန်ထိုင်ပါ ပြောပြပါ့မယ် စိတ်ကြီးပဲ"
"ဒါဆိုပြော"
စူပုတ်ပုတ်မျက်နှာလေးဖြင့်မေးပြန်တော့
"အဲ့ဒီချိန်ကစပြီး သူကသူကြိုက်တဲ့ကောင်လေးကို ကိုယ်အဝေးကိုမောင်းထုတ်တယ်ဆိုပြီးမုန်းနေတာ။စာပြိုင်ဘက်ကနေ ကိုယ်ကိုအစဆုံးလိုက်ပြိုင်လာတာ။အဲ့ဒါကြောင့်ကိုယ်တို့ရန်ဖြစ်ကြတယ်မခေါကြဘူး ။သူကကိုယ်နဲ့ပက်သက်တာမှန်သမျှထိခိုက်စေချင်တယ်လေ။ အဝေးရောက်စေချင်တယ်။အဲ့ဒါနဲ့ ရန်ခဏခဏဖြစ်ကြတယ်ဆိုပါတော့"
"သြော်... ခင်ဗျားမှာလဲရန်သူတွေနဲ့ပါလား "
"အင်းပေါ့"
"ဒါနဲ့ ခင်ဗျားချစ်သူကောင်မလေးကိုဒီထိတွဲလာတာဆိုတော့လက်ထက်သင့်ပြီ"
"ဟားဟား"
စကားအကောင်းပြောနေရင်းမှထရီလာသောဘုန်းထွဋ်ကြောင့်မကျေနပ်သဖြင့်ပေစောင်းစောင်းပြန်ကြည့်ကာ
"ဘာလို့ရီတာလဲ အကောင်းပြောတာကို"
"သိပါတယ်အကောင်းပြောမှန်းဒါပေမယ့်သူနဲ့ကိုယ်ကပျက်သွားတာကြာပြီလေ။အခုသူတောင် သားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်ရနေလောက်ပြီ"
"ဟမ် ဘာလို့လမ်းခွဲလိုက်ကြတာလဲ ချစ်တဲ့သူကိုတန်ဖိုးထားမှပေါ့"
"သဘောထားချင်းမတိုက်ဆိုင်လို့ပေါ့ ပြီးတော့သူ့ကကိုယ့်ကိုအရင်လမ်းခွဲစကားပြောတာ ကိုယ့်ဘက်ကလမ်းခွဲတာကိုလက်ခံပေးခဲ့ယုံပဲ"
အရှုပ်တော်ပုံကိုပေါ့ပျက်ပျက်ဖြေနေသောဘုန်းထွဋ်ပုံစံကို သူအလိုမကျပေ။နားလည်ရလွန်းသောကြောင့်လည်းပါ၏။
"ဟူး... ရူပ်နေတာပဲ ဒါနဲ့ခင်ဗျားကမိန်းကလေးကြိုက်တာလားယောကျာ်းလေးကြိုက်တာလား ဒါမှမဟုက်နှစ်ခုလုံးလား"
"ဘယ်လိုထင်လဲ"
မျက်ခုံးလေးတစ်ဖက်တွန့်ကာမေးလိုက်ပုံကြောင့်
"မသိဘူးလေ "
"အရင်ကတော့မိန်းကလေးပဲတွဲခဲ့ဖူးတာ ဒါပေမယ့်အကြိုက်ပြောင်းပြီလားမသိဘူး"
"ဟွင်း... မသေချာမရေရာနဲ့"
"မင်းရော "
ပြန်လာမေးလာသောအခါ သူတောင်တွေးမြောက်တွေးဖြင့် လည်ပင်းကိုအသာကုတ်ကာ
"ကျွန်တော်ကဘယ်သူ့ကိုမှမကြိုက်ဘူး။ ယောကျာ်းလေးလဲမကြိုက်ဘူး။မိန်းကလေးလဲမကြိုက်ဘူး "
"ဒါဆိုတစ်ခါမှမချစ်ဖူးဘူးပေါ့ "
"ဟအင်း "
"ကောင်းတာပေါ့ ကိုယ်ရင်အေးရတယ်"
"ဘာ..."
ထိုသူ၏နားလည်ရခက်သောရီသဲ့သဲ့အပြောကြောင့် သူစိတ်ဆိုးမိသည်။
"ဘာမှမဟုက်ပါဘူး ဟိုမှကြယ်တွေမလား"
ခိုကိုးအမေးကိုရှောင်ဖယ်ရန်ကောင်းကင်ပေါ်မှကြယ်လေးတွေထံသို့လမ်းလွှဲလိုက်၏။
"အွန်း ကြယ်တွေကလှလိုက်တာ လမင်းကြီးရောပဲ တခါတလေ ကြယ်တွေကိုအားကျမီတယ်"
"ဟမ် ဘာလို့ "
"ဘာလို့လဲဆိုတော့ လမင်းအမြဲတမ်းကြည့်နေလောက်အောင်ကြယ်ကလင်းပြီးလှတယ်လေ"
ကောင်းကင်ပေါ်ကကြယ်လေးနှင့်လမင်းကြီးကိုကြည့်ကာပြုံး၍ပြောပြနေသောခိုကိုး၏လရောင်ဖြာနေသောမျက်နာလေးကိုတယုတယကြည့်၍
"ကိုယ့်ကိုတော့လမင်းကြီးထက်သာတယ်။ ကြယ်ထက်လှတဲ့အပြုံးပိုင်ဆိုင်ကိုကြည့်နေခွင့်ရတယ်"
သူသည်ခိုကိုးမကြားအောင်တီတိုးပြောလေသည်။
ကောင်လေး သူ့ကိုကြည့်နေသောဘုန်းထွဋ်ကိုမေးလေးမော့၍ဘာလဲဟုဆိုသောမျက်နှာဘေးဖြင့်မေးလိုက်၏။ဘုန်းထွဋ်ပြုံးစီစီဖြင့်ခေါင်းကိုအသာခါကာငြင်းလိုက်သည်။
********************************************
"ဟိုင်း ... ဂျာကြီး"
မာန်ကိုအပြစ်ကင်းစင်သောအသံလေးဖြင့်ခေါ်လိုက်သောတုန်တုန်
"ဘာလဲ "
သူသည်တုန်တုန်ကိုတွေ့ရသည်နှင့်ထိတ်လန့်နေရသဖြင့်မဖြေချင်ဘဲဖြေလိုက်ရ၏။
"မင်္ဂလာပါ ဦးဦးဂျာကြီး "
တုန်တုန်နီးတူထပ်မံနုူတ်ဆက်လိုက်သောပုံပုံ
"အေ "
"ဘာကြီးလဲ ရိုင်းလိုက်ကြီးလား ကိုယ့်ဧည့်သည်ကိုဘာလဲလို့ အေလို့
ပြန်ထူးစရာလား ။ ဟုက်ပါ့"
မျောက်လောင်းနှစ်ကောင်ပေါင်းပြီးမာန်ကိုရစ်နေပြန်လျက်
"နင်တို့ကဧည်သည်လား။ငါမျက်လုံးထဲမှာတော့ဘော့စ်ကဒီဟိုတယ်ပိုင်ရှင်လား။ နင်တို့နစ်ကောင်ကဟိုတယ်ပိုင်ရှင်လား။ မသဲကွဲဘူး။ ငါ့မှာဘော့စ်ကိုမကြောက်ရဘူး။နင်တို့နစ်ယောက်ဘာပြသနာရှာမလဲဘဲကြောက်နေရတယ်"
"ဟမ် တုန်တုန်တို့လဲဘာမှမလုပ်ကဘဲနဲ့ အပြစ်ပဲရှာနေတယ်"
"ဟုက်လား"
"အင်း ဟုက်တယ် "
ရွဲ့ကာပြောမေးနေသည်ကိုမျက်နှာဘေးလေးဖြင့်ပြန်ပြောနေသေးသဖြင့်သူစိတ်မရှည်လာတေ့ာဘဲ
"ဘာဟုက်တာလဲ သွားတခြားနေရာမှာသွားနေ "
"ဘာလို့မောင်းထုက်နေတာလဲ ဟင်း ဟင့် ဟင်း..."
ညီမနှစ်ယောက်၏သံပြိုင်အော်ငိုမူကြောင့်မာန်ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်ကာ
"ကဲကဲ အစ်ကိုပဲတောင်းပန်တယ် တိက်တော့တိက်တော့ "
ဧည်သည်ဖြစ်သောကြောင့်တောင်းပန်၍ချော့ယုံကလွဲပြီးမရှိချေ။ဧည်သည်မဟုက်လျှင်မာန်စိတ်နဲ့ရိုက်ပြီးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
"ထားလိုက်ပါ မန်နေဂျာကြီးမို့ခွင့်လွှက်လိုက်မယ်"
ချက်ချင်းအပြောင်းလဲမြန်စွာအငိုတိက်ပြီးမျက်နာပြောင်နေသောတုန်တုန်တို့နစ်ယောက်ကို မာန်အံ့သြကာကြည့်မိသည်။
"ဂျာကြီး ဂျာကြီးကောင်လေးရော ဒီနေ့ဟိုတယ်မလာပြန်ဘူးလား"
မာန်ထိုစကားကြောင့်ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။ မျက်နှာတည်ကြီးဖြင့်သာ သူတို့ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
ထိုအခါ
"တီ တီ ..."
မာန်ထံသို့ ဧည့်သည်တစ်ယောက်ဖုန်းဆက်သောကြောင့်ဖုန်းသံလေးမြည်လာသည်။
"ဟယ်လို ..."
မာန်ဖုန်းပြောနေတုန်း ပုံပုံသည်တုန်တုန်ကိုဘေးသို့ဆွဲခေါ်ပြီး
"မမတုန် မန်နေဂျာကြီးကိုဘယ်သူနဲ့သဘောၤစီးနေပြန်ပြီလဲ"
"ဦးဘုန်းထွဋ်ခေါင်နဲ့"
"ဟမ် မမတုန်စွတ်ဆက်ပြီး မစီးနေနဲ့ မာမီကပုံပုံတို့ကိုပြန်လာခိုင်းနေပြီ"
"ပုံပုံ ကလဲ မမတို့ဒေါ်လေးအလုပ်ပြီးမှတစ်ခါထဲလိုက်ပြန်မယ်လေနော်"
"အဲ့တာလဲမဆိုးပါဘူး ပုံပုံလဲသဘောၤလိုက်စီးမယ် "
"ရေး ..."
ညီမနှစ်ယောက်လက်ဝါးချင်းရိုက်၍အတိုင်ပေါက်ညီနေကြ၏။ထို့နောက်မာန်ဖုန်းပြောပြီးသောအခါမာန်အနားသို့ချင်းကပ်လာကာ
"မန်နေဂျာကြီး မေးနေတယ်လေ ဦးဘုန်းထွဋ်ခေါင်လာလားလို့'
"ကျွန်တော့်ကိုဘာများလုပ်မလို့ပါလဲ မင်းသမီးနစ်ပါး "
ပြောဖို့ခက်နေသောမာန်အနားသို့လေသံဖျော့ဖျော့လေးဖြင့်ရောက်လာသောဘုန်းထွဋ်
"အို ..."
နစ်ယောက်သားမျက်လုံးပြူးကာအပြိုင်အံ့သြနေကြတော့သည်။
"ဟီ မေးကြည့်တာ ဘာမှမလုပ်ဘူး"
"မာန် ခဏနေငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ဦးပြောစရာရှိတယ်"
ဘုန်ထွဋ်တို့ပြောနေသည်ကိုကြည့်ကာ တုန်တုန်နှင့်ပုံပုံသည်
မာန်၏လက်ကိုလက်ညိူးတစ်ယောက်တစ်ချောင်းစီထိုးကာကြောက်ဖို့ကောင်းသောအပြုံးများဖြင့်ပြုံးပြနေသည်။
"ဘာတွေထင်နေပြန်ပြီလဲ"
ထိုအပြုံူကိုနားလည်သောမာန်လည်းထိုနစ်ယောက်ကိုမျက်နှာမဲ့ကာပြန်ပြောနေလျက်
"ကိုဘုန်းထွဋ်ခေါင်"
ဘုန်းထွဋ်နာမည်ခေါ်၍ထပ်မံရောက်ရှိလာသောခိုကိုး
"ဘာလို့ကြာနေတာလဲခိုကိုး "
"စောစောကအသိတစ်ယောက်တွေ့လို့နူတ်ဆက်နေလို့"
"လူတိုင်းနီပါးမင်းနဲ့သိတယ်နော် "
"ကျွန်တော်ကလူချစ်လူခင်ပေါတယ်လေ "
"လူချစ်လူခင်ထဲမှာကိုယ်ရောပါလို့ရလား"
"ရန်စပြန်ပြီလား"
"ဟားဟား မဟုက်ရပါဘူးဗျာ"
ခိုကိုးဝင်ရောက်လာကတည်းကပင် မျက်တောင်မခတ်ဘဲကြောင်တောင်တောင်ကြည့်နေပြသောညီမနှစ်ယောက်
"ဘော့စ် သူက"
"မာန်နောက်မှရှင်းပြမယ် "
"ဟုက်ကဲ့ဘော့စ် "
"လာသွားမယ် ခိုကိုး"
"အင်း"
ခိုကိုးမသွားခင်ပြုံးပြသွားသောကြောင့်မာန် တည်ငြိမ်စွာပြုံးပြလိုက်ပေမယ့် ထိုညီမနှစ်မနစ်ယောက်မှာတော့မပြုံးချင်ပြုံချင်ဖြင့်သွားလေးသာစီပြလိုက်သည်။ ထိုပုံစံမှာတကယ့်ကိုရီချင်စရာပင်။ခိုကိုးတို့ထွက်သွားပြီးနောက်
" တုန်တုန်တို့ကဂျာကြီးဘက်ကနော်။အားမငယ်နဲ့ခဏတာစနိူက်ကြော်ခံရတာ ။အချစ်စစ်မှန်ရင် ပေါင်းရမှာပါ ဖိုက်တင်း"
တုန်တုန်နဲ့ပုံပုံသည်တစ်ယောက်ကမာန်၏ကျောကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သိတ်ပေး၍တစ်ယောက်ကလက်ကလေးစုပ်ကိုင်ထားပေးကာအားပေးနစ်သိမ့်နေသည်။
"ဟူး... စိတ်ညစ်လိုက်တာ"
ဘာမှမသိဘဲလာနှစ်သိမ့်ပေးနေသောသူတိုကို သူတော်တော်စိတ်ကုန်နေတော့၏။ မာန်အဖို့ စိတ်ညစ်မူအားဖြေဖျောက်ရန်သက်ပြင်းချယုံမှလွဲှ၍မရှိတော့ချေ။
************************
ဘုန်းထွဋ်အလုပ်ခန်းသို့ခိုကိုးကိုခေါ်လာပြီးခုံပေါ်တွင်ထိုင်စေကာ
"ခိုကိုးလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနော် "
"အင်း"
"ကျွန်တော်အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေလဲဖြစ်တာကို"
"ကိုယ်စိတ်မချဘူးလေ"
"ခင်ဗျားအိမ်ကပစ္စည်းတွေကျွန်တော်မခိုးပါဘူး"
စိတ်ပူသောပုံစံလေးဖြင့်ပြောနေသောထိုလူကြီးကိုသူငြိုငြင်သောအကြည့်ဖြင့်ပြန်ပြောလိုက်သောအခါ
"ပစ္စည်းတွေစိတ်ပူလို့မဟုက်ဘူး လူကိုစိတ်ပူလို့"
"အပိုတွေ"
ထိုစကားချိုချိုလေးတွေကြောင့်ခိုကိုးအကြိမ်ကြိမ်အရှက်ဝေစေသည်။
"မပိုပါဘူး"
"ဒါနဲ့ကိုဘုန်းထွဋ်ခေါင် အလုပ်သွားတာသိပ်မတွေ့ဘူးနော်"
"အွန် အခုတလော အလုပ်လာတာမမှန်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ဒါပေမယ့် မာန်ကကိုယ့်အစားတာဝန်ယူထားပေးတယ်လေ"
"သူ့ကိုအရမ်းယုံကြည်သလိုဘဲနော်"
"ဟိုတယ်တစ်ခုလုံးမှာမာန်ကိုအယုံကြည်ဆုံးပဲ "
ခိုကိုးစိတ်တွင်အတွေးတစ်ချို့ပေါလာပြီး ပြုံးစီစီဖြင့်လက်ညှိုးလေးထိုးကာ
"သေချာတယ်ညတုန်းက အကြိုက်ပြောင်းမီတော့မယ်လို့ပြောတာ အဲ့ဒီမာန်မလား"
"ဟားဟား ပေါက်ကရတွေ "
ဘုန်းထွဋ်လည်းစိတ်အထိန်းနိင်ဘဲ ခိုကိုးဆံပင်လေးကိုဖွကာရီမိတော့သည်။
"မဟုက်ဘူးလား"
မျက်ခုံးလေးတွန့်ကာမေးနေသောထိုကောင်လေးကိုညင်သာစွာစိုက်ကြည့်ပြီး
"မာန်ရဲ့နာမည်အရင်းက ဂုဏ်မာန်ထွဋ်ခေါင် "
"ဟမ် ဒါဆို"
မျက်လုံးအဝိုင်းလေးဖြင့် တစ်ခုခုကိုသိသောပုံစံမျိုးဖြင့်ပြန်ပြောနေသောကြောင့် သူခေါင်းငြိမ့်ပြလျက်
"ဟုက်တယ် ခိုကိုးတွေးတဲ့အတိုင်း သူကကိုယ့်ညီ"
"ဟမ်"
ဘေဘီသဲတုန်(brown lotus)