Here's what you've been waiting for :))
I dedicate this chapter to Ms. AubreyMalayao3 :) thank you for supporting HTBD
SUMMER
What is this place?
Inilibot ko ang paningin ko sa lugar na kinatatayuan ko na tinatawag nilang Dickens. Sa pagkakaalala ko underground ito. Mukha ngang hideout nila ito.
"You can lay your daughter down on the bed, inside that room." Itinuro ng lalaki ang kwarto na nasa pinaka gilid.
Tahimik akong pumasok doon at kaagad na inihiga sa kama Si Autumn. Umupo ako sa tabi ni Autumn at pinagkatitigan ang mukha nya ng mbuti. Hinaplos ko ang pisngi nitong may bakas pa ng mga natuyong luha.
'I'm sorry if you have to experience this, baby. I failed to keep you out from chaos.' Ani ko sa isipan ko saka hinalikan ito
Inilibot ko ang paningin ko sa loob ng kwarto at saka ko lang Nakita Kung gaano kaganda ang disenyo ng silid na ito.
Sa tantya ko, nasa 50 square meters o maliit pa ang sukat nito. Ganito rin kasi yung sukat nang bahay namin dati noong bata pa ako. Color beige ang ding ding at may mga gold highlights Sa gitnang bahagi nito.
Puno din ito ng mga furnitures at may sarili ding Banyo.
Hindi ako mapakali. Ano na kayang nangyari sa kanila doon? Na defuse na ba nila yung bomba? May nasaktan ba sa kanila?
Ilang minuto ko ding pinagkatitigan so Autumn at saka nagpasyang lumabas my kwarto para kumuha my inuming tubig.
At dahil nga tanga tanga ako, hindi pa kabisado ang lugar at hindi nagtanong sa mga tao sa paligid ko, naligaw ang Gaga. Medyo malawak pa naman itong hideout nila.
Nagpasya akong lapitan para tanungin ang direksyon ng kusina ang isang babaeng nakatalikod sakin.
"Excuse me, miss?" Tawag ko dito.
Kaagad namang itong lumingon sakin at nagkaroon my gulat sa mga mata nito at pagkaraan ng ilang segundo ay biglang tumikwas ang kilay.
Pinaraan nito ng tingin ang kabuuan ko at pinamengawan ako.
"Who the heck are you? A thief? FYI This is a private property." Aroganteng sagot nito sakin.
Now it's my time to raise my eyebrows. Are you kidding me bish? Me? A thief? May magnanakaw bang tatanga-tanga na tatawag ng kung sino sa bahay ng nanakawan nya?
I laugh at her words and looked at her straight into her soul.
"No I'm sorry. I just got here. Isaiah brought me here." Pagtatama ko dito.
Well, it's not really Isaiah who brought me here. He just send someone but, that's the same thing.
Sa isa pang pagkakataon, bumakas ang gulat at pagtataka sa mukha nito.
Sarkastiko itong tumawa ang ngumiti sakin ng may pangkukutya.
"I see you know our boss' name but, even though you lend me all of your excuses, sorry-not sorry. But, you're fooling the wrong person." Pang aasar nito.
Malapit making mainis dito sa babaeng to eh. Magtatanong lang ako ng direksyon ng kusina dami pang sinabi.
"I'm not forcing you to believe me. And I am not faking anything. I just wanna know the kitchen's location. That's all." Pag-papakalma ko dito.
Why am I wasting my time talking to this girl? Hahanapin ko nalang mag-isa ang kusina.
Akmang tatalikod ako ng hinila ako nito pabalik at tinignan ng diretso sa mata.
"Stop right there bitch. Don't you dare turn your back on me." Mariin nitong sabi at saka ako hinila kung saan.
Pilit kong hinihila ang braso ko pabalik pero mukhang bawat hila ko ay mas humihigpit ang kapit nito sakin. Pisti. Uhaw na uhaw na ko Gaga ka.
"Woah! Drei! What are you doing?" Gulat na sakubong sakin ng isang lalaki at saka ako biglang hinablot sa babaeng hinila sakin.
"What! Let me drag that bitch out of here!" Sinubukan pa akong hablutin pabalik nung babae pero nailagay na ako nung lalaki sa likod nya at agad na kinalma yung nagwawalang babae.
"Wait, Drei! You don't know what you're doing! Lagot tayo kay boss once na saktan mo ang asawa nya!" Sigaw pa nga lalaki dito.
So I guess the girl's name is Drei? Bacause that's what I've heard.
Wait? This guy knows that me and Isaiah are married? How come? I thought it's just the four of us?
Mukhang nagulantang din ang Yung babaeng magngangalang 'Drei' dahil gulat itong nakatingin sa lalaki.
"W-what? What do you mean Boss' wife? His wife is Erin! Not that girl!" Pagwawala nito.
(A/N: I changed the name of Isaiah's controversial wife. It's now Erin Leur Javier.)
Biglang umasim ang pakiramdam ko ng mabanggit nito ang pangalan ng binalitang naging asawa ni Isaiah.
"That's what you thought! That's why I'm telling you this!." Kalmadong Sabi ng lalaki Kay Drei.
Biglang umalis ang babae at ibinalibag ang pintuan pag labas.
Umiling nalang ang lalaki at saka humarap sakin ng may pag-aalala sa mga mata.
"Ayos lang po kayo Ms. Summer? Ano pong ginawa sa inyo ni Andrea?" Tanong nito sakin.
So that girl's name is Andrea? The 'Drei' nickname makes sense.
Umiling ako dito at ngumiti ng marahan. "No. I'm not hurt at all. I just need some water. Can you show me the way to your kitchen?" Tanong ko dito.
Kaagad naman nyang ipinakita ang daan ng kusina at kanina pa ang hingi ng tawad on behalf of Andrea. Nakapag kwento din sya ng ilang mga bagay tungkol kay Andrea.
I found out that she's Erin's best friend. I understand why she acted like that when she knew that I'm Isaiah's wife.
Oh and by the way, this guy's name is Neon.
"Do you know where's Isaiah by any chance?" Tanong ko dito.
"Ahh, si boss? Nandoon pa ata sila sa building nyo. Papunta na daw sila dito may maya huwag na kayong mag-alala Ms. Summer. Babalikan ka nun ni Boss." Pagpapagaan nito ng loob sakin.
After drinking a glass of water, I immediately ran to the room where I lay my daughter to see if she's now awake.
Gladly, she's still asleep. I lay beside her and distracted myself by trying to sleep and thankfully it worked!
"Are they here?" I opened my eyes after I heard some mumbles outside this room.
Tumingin ako kay Autumn at nakita ko iyong natutulog parin. Kinusot ko ang mata ko at umupo sa kama.
Napangalingon ako sa pinto ng bumukas iyon at natulala ng bumungad sa mukha ko si Isaiah.
Nakipagtitigan Ito sakin bago linipat at nagtagal ang tingin kay Autumn.
Dali Dali akong tumayo at tinawag sya sa pangalan nya. "Isaiah" bulong ko.
Napalunok ako ng hindi man lang nya ako titigan at manatili Lang ang tingin sa anak.
"I-i can explain." Agad kong bawi.
"She grew up beautifully just like her mother."
Napa tigil ako sa paglapit dito ng marinig ang bulong nito.
Sumikip ang dibdib ko at kaagad na kinapos my hininga dahil sa sinabi nya. Parang sinaksak ako my isang libong punyal ng marinig ang saya sa boses nya.
Why is he happy? Mas Lalo mo akong gini-guilty Mahal.
"Isaiah i-i" tawag ko dito at kaagad na sinugod ng yakap Ito.
Yumakap Ito pabalik at nilibing ang mukha sa pagitan ng leeg ko.
Suminghap ako ng malakas ng maramdaman ko ang mainit nyang katawan at hindi na mapigilang ang umiyak. This is not a dream finally! I can feel that he's real!
Inilabas ko lahat ng sama ng loob, pangungulila, at sakit na naranasan ko noong hindi kami magkasama sa pamamagitan my pag-iyak.
Kahit anong pigil kong humikbi ng malakas dahil ayokong nagising si Autumn hindi tumalab.
Inalo ako ni Isaiah at Paulit-ulit akong hinalikan sa ulo at panay ang pag-bulong ng matamis na salita pero naging dahilan pa iyon para mas umalpas sa mata ko ang mga luhang inipon ko ng dalawang taon.
I can't believe I'm now holding my husband after a long while. Dati sa panaginip lang to nangyayari.
"Mommy ko?" Ani ng isang maliit na tinig.
Nahupa ako sa pag-iyak at kaagad na pinunasan ang mga luha bago humarap kay Autumn na mukhang iiyak na ng hindi ako makita sa tabi nya.
Tinakbo ko ang distansya namin at hinawakan sya sa pisngi para pakalmahin.
"Shh. Sweetheart mommy is here. Do you need anything? How's your sleep?" Malambing kong tanong dito at saka ito binalot sa mainit kong yakap.
"Mommy where are we? This is not our room." Tanong nito saka sinabayan ng pag-iyak.
Nataranta naman ako sa pag-iyak nito at agad na inalo Ito. Kaagad ding lumapit si Isaiah at sinubukang patahanin Ito sa pag-iyak pero tinulak lang sya ni Autumn at mas pumalahaw pa ng iyak.
Para naman akong sinaksak ng ilang beses sa puso ng makitaan sya ng sakit sa mga mata pero kaagad iyong natabunan ng pagkaseryoso.
"I'm sorry. She's just traumatized because of what happened earlier. I promise you I've introduced you to her. Just give her time, is that fine?" I begged and he just nod his head.
"Thank you." I mumbled and he made his way out.
I heaved a sigh and calmed Autumn.
"It's okay. Mommy's here." Paulit-ulit kong sabi dito at agad din naman syang kumalma makalipas ng ilang sandali.
Agad din naman syang nakatulog makalipas ng ilang minuto. Hinalikan ko sya sa noo at pinunasan ang umalpas na luha sa mata ko.
Kaagad akong lumabas ng kwarto para hanapin si Isaiah pero hindi ko sya mahanap sa lugar. Or, hindi ko Lang talaga Alam ang pasikot sikot sa lugar na Ito.
Kaagad akong lumapit kay Neon para tanungin kung alam nito kung saan nagpunta ang boss nya.
"Hindi ko Alam Ms. Summer. Pero baka nandon sya sa kwarto nya." Sagot nito sakin saka ako dinala sa dulong bahagi mg hideout nila kung saan may isang natitirang pinto.
Kumatok muna Ito ng dalawang beses bago tumawag. "Boss?"
"Come in" Ani ni Isaiah sa loob ng silid.
Siniko ako ni Neon at saka sinenyasan na pumasok sa loob.
Huminga muna ako ng malalim at saka nagpasalamat kay Neon bago dahan dahang binuksan ang pinto at pumasok sa loob.
Nakita ko siyang nakatalikod at nakaharap sa isang table at nakahalumbaba doon.
"News?" Ani nito sa malamig na boses habang nakatalikod sakin.
Parang biglang umatras lahat ng tapang ko sa katawan ng marinig ang boses niya. Napako ako sa kinatatayuan ko at biglang nahirapan sa pag-hinga
Nakagat ko ang ibabang labi ko at humigpit ang hawak sa ibabang parte ng damit ko ng bigla nitong iikot ang swivel chair nito sa direksyon ko
Nakitaan ko din ng gulat ang mga mata nya ng madatnan nya ako sa silid nya. Napakurap Ito ng ilang beses saka tumikhim bago ako tanungin.
"How's Autumn?" Tanong nito sabay iwas ng tingin sakin.
Napa-ngiti ako ng maliit ng marinig ang pagbanggit nito sa pangalan ng anak. I never told him our daughter's name. How did he knew that?
"She's asleep. Uhm. I just wanna talk to you for a moment. Can we... talk?" May pag-aalinlangan kong tanong dito.
Tumango Ito at saka inalok ako na maupo sa sofa sa loob ng kwarto niya.
"Are you... Mad?" Maingat kong tanong dito.
Mariin kong pinagmasdan ang reaksyon niya. Napabuntong hininga muna Ito bago ihilamos ang mga kamay sa mukha at saka ako sinagot.
"Why would I? I have no rights. Even though I want to... I just can't." Muli itong napahilamos ng mukha.
"I'm sorry. I can make it up to you. I can--" Kaagad kong Sabi pero pinutol ako nito.
"I'm the one who needs to make it up to you. So please, don't blame yourself." Pigil nito sakin.
Sa muling pagkakataon, napahagulgol ako ng iyak at kaagad naman ako nitong niyakap at pinatahan.
"Starting tomorrow, I'll make it up to you. I promise." Bulong nito habang hawak ako sa mga bisig nito.
I just... I feel like I don't deserve someone like him. Oh God. Tell me. I'll do anything just to be deserving for my husband's love.