Ανοίγω το συρτάρι όπου έβαλε ο Crystal τον φάκελο μου πριν λίγο.Είναι όλοι τοποεθετημένοι αλφαβητικά.Ψάχνω κατευθείαν στο 'S' ώσπου το βρίσκω.
Style, Harry Edward.
Hρθε η ώρα της αλήθειας.
Γεννημένος στην Αγγλία, 1 Φεβρουαρίου 1994.Πήγε σχολείο στο Holmes Chapel και είναι απόφοιτος του Oxford με πολλές μαθηματικές διακρ--
''Rose;;''
Ο φάκελος πέφτει από τα χέρια μου και τα χαρτιά σκορπίζονται στο πάτωμα.Ο Ηarry στέκεται στην πόρτα του γραφείου με τα χέρια σταυρωμένα.
''Η-Ηarry''
Με πλησιάζει και μαζεύει τα χαρτιά από κάτω.Δεν λέει τίποτα και με φοβίζει αυτό.
''Συγνώμη.'' ψιθυρίζω
''Μου λες συγνώμη.'' επαναλαμβάνει. ''Ξέρεις ότι αυτό είναι σοβαρό έγγλημα;;'' με ρωτάει χαμηλόφωνα, κλείνει τον φάκελο και τον βάζει πίσω στην θέση του.
Ξεροκαταπίνω και κατευθύνομαι προς την πόρτα.
''Ξέρεις,όταν σε άκουσα να μιλάς με τον Zayn πίστευα ότι είσαι απλά περίεργη.'' λέει και με πλησιάζει τόσο που είμαστε ελάχιστα εκατοστά μακρυά. ''Τώρα όμως που σε έπιασα με τον φάκελο μου...πιστεύω ότι είσαι μόνο μια κουτσομπόλα.''
''Σ-Συγνώμη.''
''Rose, πρέπει να μάθεις να κοιτάς την δουλειά σου.Ναι ξέρω ότι έμπλεξες με τους ανθρώπους που δουλεύω.Ναι ξέρω ότι ξέρεις περισσότερα από όσα θα έπρεπε αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία να ψάχνεις τον φάκελο μου''
''Συγνώμη.'' του φωνάζω αυτή τη φορά. ''Συγνώμη αλλά είσαι τόσο κλειστός και με είχε φάει η περιέργεια.''
''Θα μπορούσες να με ρωτήσεις για οτιδήποτε βρίσκεται σε αυτόν τον φάκελο''
''Δεν θα μου έλεγες τίποτα και το ξέρεις.''
''Τι νόημα έχει όλο αυτό; Τι νόημα έχω;;'' με ρωτάει φωνάζοντας
Κάνω πίσω, μακρυά του.Οταν μου φωνάζει με τρομάζει.
''Πρέπει να σε καρφώσω για αυτό.'' λέει και πλησιάζει το παράθυρο. ''Αλλά δεν θα το κάνω.'' με κοιτάει στα μάτια.
Θέλω να μιλήσω αλλά αποφασίζω να φύγω.Αυτός ο Harry με τρομάζει και δεν θέλω να είμαι δίπλα του.
Μαζεύω τα πράγματα μου και βγαίνω έξω, ψάχνοντας το αμάξι του Αaron.
Γιατί πίστευα ότι θα αλλάξει κάτι αν κοιτάξω στον φάκελο του; Είμαι ηλίθια.Μια κουτσομπόλα ηλίθια.
Ο Ηarry βγαίνει από το κτίριο σχεδόν μετά από εμένα.Φαίνεται ήρεμος και με πλησιάζει.Μόλις το καταλαβαίνω κοιτάζω αλλού αλλά αυτός πιάνει το σαγόνι μου κάνοντας με να τον κοιτάξω στα μάτια.Προσπαθώ να αγνοήσω το συναίσθημα που μου προκαλεί το άγγιγμα του.
''Σε τρομάζω;;'' με ρωτάει.
''Τι;''
''Σε τρομάζω;;'' επαναλαμβάνει.
Κουνάω το κεφάλι μου. ''Οχι.''
''Δεν με νοιάζει αν μου λες την αλήθεια.'' μου λέει σχεδόν απελπισμένα.
''Σου είπα ήδη.Δεν με τρομάζεις.'' Το ακούει αυτό,Βάζει τα χέρια στις τσέπες και φεύγει.
Βγάζω το κινητό μου να πάρω τον Aaron.Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν με ξεχάσει πάλι αλλά αν δεν το σηκώσει, τελείωσα μαζι του.
Δεν το σηκώνει.
''Γαμώτο.'' φωνάζω και βάζω το κινητό μου στην τσάντα μου.Κάθομαι στο πιο κοντινό παγκάκι και βάζω το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια μου.
Ο Ηarry έρχεται και κάθεται δίπλα μου στο παγκάκι.Δεν έχω ιδέα γιατί είναι ακόμα εδω..Πριν λίγη ώρα μου φώναζε και τώρα είναι απόλυτα ήρεμος.
''Βαρέθηκα να είμαι η δεύτερη επιλογή.'' Ο Ηarry με κοιτάει. ''Βαρέθηκα που μια δουλειά είναι πιο σημαντική από εμένα.Βαρέθηκα τους συμβιβασμούς.Βαρέθηκα να είμαι καλή σε όλους,να ακολουθώ τους κανόνες συνέχεια και βαρέθηκα τις μαστίχες με γεύση καρπούζι.''
Ο Ηarry βγάζει από την τσέπη του το πακέτο με μαστίχες μέντας και μου το δίνει.Οσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελο που δημιουργείται στο πρόσωπο μου.Ξετυλήγω μία και την βάζω στο στόμα μου.
Καθόμαστε χωρίς να μιλάμε για λίγη ώρα.Δεν ξέρω τι περιμένω.Προφανώς ο Αaron δεν θα έρθει.Ξανά.
''Λοιπόν,θα τον παρατήσεις;;'' με ρωτάει ο Harry.
''Δεν ξέρω.Πέρα από τη δουλειά του είναι τέλειος--''
''Μαλακίες'' με διακόπτει.
Ξέρω ότι έχει δίκαιο. ''Δεν μπορώ να τον χωρίσω έτσι''
''Φυσικά και μπορείς.'' μου λέει ''Απλά φοβάσαι να είσαι μόνη.''
Τον κοιτάζω. ''Δεν ισχύει αυτό.''
''Είναι προφανές.Αυτός σου φέρεται σκατά και εσύ το ανέχεσαι.''
''Δεν ανέχομαι τίποτα.Θα μπορούσα να τον χωρίσω όποτε θέλω.''
''Τότε κάντο'' με προκαλεί ''Ξέρω ότι το θες.''
''Και αν..αν το αγαπάω;;''
''Οτι πεις.''
''Τι;;''
''Λες ψέματα.Σε μένα και τον εαυτό σου.''
Σταυρώνω τα χέρια μου. ''Δεν το χρειάζομαι αυτό τώρα.''
Ο Ηarry μένει σιωπηλός.Δεν είχα παρατηρήσει πόσο κοντά ήμασταν.Τα πόδια μας ακουμπάνε καθώς καθόμαστε ήσυχα στο παγκάκι.
''Θες να πάμε κάπου;;'' με ρωτάει ξαφνικά.
ελπιζω να σας αρεσε.. και αν σας αρέσουν τα φανφικ με Harry Styles τότε ρίξτε και μια μάτια στο Kill me or love me- Harry Styles ... έχω ήδη ανεβάσει 10 κεφάλαια.. περιμένω σχόλια και votes :) καλή ανάγνωση <3