''Τι της είπες Styles;;'' ο Niall ρωτάει τον Harry.
''Δεν της έχω πει τίποτα.Απλά άσ'την.Δεν ξέρει τίποτα.''
''Τότε γιατί την βλέπουμε τόσο πολύ μαζί σου;;'' πετάγεται ο Louis.
''Απλά της έκανα μια χάρη.''
''Ο Αlec αναρωτιέται γιατί δεν εμφανίστηκες χθες το βράδυ.'' του λέει ο Niall.
''Δεν μπορούσα.Ημουν απασχολημένος.''
''Τέλος οι δικαιολογίες.Αν δεν εμφανιστείς και αύριο είσαι στην απ΄έξω.Συμμαζέψου αλλιώς θα την πληρώσει αυτή'' Ο Louis με αναφέρει και τον κοιτάζω τρομαγμένη.
''Δεν έχει σχέση με αυτό.'' λέει ο Ηarry.Πρέπει να έχει παγώσει στο μαύρο t-shirt του.
''Δεν την ξέρω σχεδόν καθόλου.Αφήστε την έξω από αυτό.''
''Ξέρει πολλά περισσότερα από όσα νομίζεις.''
''Τι εννοείς με αυτο;;'' Ο Ηarry σηκώνει τους ώμους του.
''Σε είδε που μιλούσες με τον Αlec την προηγούμενη εβδομάδα.''Ο Νiall συνεχίζει.''Σε ακολούθησε.''
Ο Ηarry γυρνάει και με κοιτάει.Το βλέμα του με καίει.
''Δεν έχει σημασία.'' Του λέει και ξαναγυρνάει στον Νiall. ''Δεν ξέρει ούτε τους δρόμους στο Πόρτλαντ.''
Δεν είναι αλήθεια αυτό αλλά δεν μιλάω.Λογικά ο Ηarry θα το λέει για το καλό μου.
''Καλά.'' λέει ο Louis ''Αλλά αν ο Αlec μάθει ότι ξέρει οτιδήπποτε έχετε μπλέξει και οι δύο.'' Κάνει νόημα στον Νiall και φεύγουν ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στον Ηarry.
Αυτός αφού κοιτάζει το πεζοδρόμιο για λίγη ώρα περπατάει προς το αμάξι του.''Μπες μέσα.'' μου λέει ψυχρά.
Δεν διαφωνώ και κάθομαι αμέσως στην θέση του συνοδηγού.
''Σε πείραξαν;'' ρωτάει καθώς οδηγάει.
Κουνάω το κεφάλι μου.Ξέρω πως είναι θυμωμένος επειδή τον ακολούθησα εκείνη τη μέρα.Δεν τον κατηγορώ.Το ίδιο θα έκανα αν είχαν αντιστραφεί οι ρόλοι.
''Είσαι καλά;'' με ρωτάει και νεύω.
''Θα μιλήσεις ποτέ;''
Δεν ξέρω τι να του πω.Ο λαιμός μου είναι στεγνός και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.Ερχονται στο μυαλό μου εικόνες του τι έγινε πριν.
Ο Ηarry αναστενάζει. ''Γιατί με ακολούθησες;;''
''Δεν ξέρω,'' του λέω ''ήσουν τόσο βιαστικός και--''
''Δεν θα με ακολουθήσεις ξανά, το κατάλαβες;''
''Συγνώμη.'' λέω και αναστενάζει ξανά.Βάζει το χείλος του ανάμεσα στα δόντια του.
''Ευ-Ευχαριστώ'' του λέω ''που εμφανίστηκες.Πως ήξερες που ήμουν;;''
''Δεν το ήξερα.Πήγαινα πίσω στην Crystal.''
''Γιατί;''
Παίρνει μια βαθιά ανάσα.''Εγώ..ήθελα να ζητήσω συγνώμη που σου φώναζα πριν.''
Εμεινα.Δεν έχω ακούσει ποτέ τον Harry να ζητάει συγνώμη.''Χμμ''
''Οπότε..συγνώμη λοιπόν,που σου είπα όλα αυτά.''
''Πως ήξερες ότι ήμουν στην Crystal;;''
''Δεν ήσουν σπίτι και υπέθεσα..''
''Αχάά.'' δεν ξέρω τι άλλο να πω. ''Να σε ρωτήσω κάτι αλλά να είσαι ειλικρινής μαζί μου;;''
''Εντάξει'' λέει με δισταγμό.
''Κινδυνεύω;;''
Πριν απαντήσει παρκάρει το αμάξι έξω από την οικοδομή.
''Για να είμαι ειλικρινής..δεν είσαι και απολύτως ασφαλής.''
Αρχίζω να τρέμω και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.Τι θα γινόταν αν δεν είχε εμφανιστεί ο Harry.Kαι αφού τον είδαν να με πηγαίνει σπίτι, ξέρουν που μένω;!
''Μην κλαις Rose'' H έκφραση του προσώπου του μαλακώνει καθώς με πλησιάζει και βάζει το χέρι του στον ώμο μου. ''Θα κάνω ότι μπορώ για να βεβαιωθώ ότι είσαι ασφαλής εντάξει;;''
Μου θυμίζει τη πρώτη μέρα που ο Αaron με ξέχασε.
Νεύω και παίρνω μερικές ανάσες.
Βγαίνουμε από το αμάξι και περπατάμε προς την οικοδομή.Σταματάμε έξω από την πόρτα μου.
''Να σε ρωτήσω κάτι αλλά και εσύ να είσαι ειλικρινής μαζί μου;;'' με ρωτάει και νεύω αργά. ''O Aaron σε ξέχασε πάλι;;'''
Σταυρώνω τα χέρια μου και κοιτάζω κάτω. ''Ναι''
Ο Ηarry δεν απαντάει.Ξέρω τι σκέφτεται.Το ίδιο που σκέφτομαι και εγώ.
Αναστενάζω και ξεκλειδώνω την πόρτα. ''Θα τα πούμε στη δουλειά.'' του λέω και αυτός νεύει και με κοιτάει καθώς κλείνω την πόρτα.
Κάνω μπάνιο γρήγορα και ξαπλώνω στο κρεβάτι αλλά δεν με πιάνει ο ύπνος.Κοιτάζω το ταβάνι.Τι γίνεται αν έρθουν τώρα που ο Harry δεν είναι εδώ;;Περνάνε οι ώρες και είμαι ακόμα ξύπνια.Πετάγομαι σε κάθε θόρυβο.Ξέρω γίνομαι παρανοική.Δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ έτσι.
Πριν καταλάβω τι κάνω είμαι έξω από την πόρτα του Harry.Χτυπάω σιγά και κοιτάζω το άδειο χολ.
Θελει κανεις νεχτ? </3 <3