''Σε ξέχασε;;''
Η Lana και η Jesy με κοιτούσαν με ορθάνοιχτα μάτια όσο της έλεγα τι έγινε χθες, εκτός από το κομμάτι με τον Ηarry και το παραλίγο φιλί.Δεν θέλω να ξέρει κανείς για αυτό.Ούτε εγώ θέλω να ξέρω για αυτό.
''Λοιπόν, τον παράτησες έτσι;;'' ρωτάει η Jesy.
Με την άκρη του ματιού μου βλέπω κάποιον να μπαίνει στον χώρο που καθόμαστε.
Ο Ηarry περπατάει προς ψυγείο και το ανοίγει χωρίς ένα γεια.Με κοιτάζει σύντομα πριν επικεντρωθεί στο εσωτερικό του ψυγείου.
''Oχι..'' τους λέω.
''Γιατί όχι;'' ρωτάει η Lana
''Θα του μιλήσω αργότερα.Θα ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.''
''Δεν ξέρω Rose, χωρίς παρεξήγηση αλλά αυτό το αγόρι ξεπέρασε τα όρια.''
''Ξέρω αλλά δεν θα τα παρατήσω τόσο εύκολα.'' Δεν μπορώ να δω το πρόσωπο του Harry από εδώ που είμαι, μόνο το χέρι του που στηρίζεται στην πόρτα του ψυγείου.Μπορώ να πω ότι ακούει.
''Αν δεν μπορεί να βρει χρόνο για σένα δεν αξίζει.'' μου λέει η Jesy.
''Νομίζω πως τον αγαπάω.''
Tα χαρακτηριστικά του Harry σκληραίνουν καθώς παίρνει μια σόδα.Με κοιτάει μια ακόμη φορά και φεύγει.H Lana και η Jesy συνεχίζουν να μου μιλάνε αλλά τις αγνοώ.Γιατί ο Harry αντέδρασε έτσι;Αρχίζω να περπατάω προς το γραφείο μου.
''Είναι αγενές να κρυφακούς τις συζητήσεις των άλλων.'' λέω σιγά ώστε μόνο αυτός να μπορεί να ακούσει.
''Δεν με νοιάζει.'' λέει και τακτοποιεί κάποια χαρτιά στο γραφείο του. ''Ποτέ δεν είπα ότι δεν είμαι αγενής.''
Κουνάω τα μάτια μου και γυρίζω στη θέση μου.Είμαι έτοιμη να αρχίσω το επόμενο έγγραφο την ώρα που ο κ.Greenman βγαίνει από το γραφείο του.
''Rose και Styles ελάτε λίγο παρακαλώ''
Κοιτάω τον Harry ο οποίος φαίνεται ανενόχλητος όσο σηκώνεται από το γραφείο του.Τον ακολουθώ και μπαίνουμ στο γραφείο του κ.Greenman.
''Styles εσύ επεξεργάστηκες τον φάκελο της κ.Knight όταν πρωτοήρθε εδώ.Πήγαινε το τελικό αντίγραφο στον Crystal και εσύ Rose πρέπει να πας μαζί του για να δεις αν όλεςοι πληροφορίες είναι σωστές.''
Δεν θέλω να περάσω χρόνο με τον Harry.Αυτός νεύει και παίρνει τον φάκελο από τα χέρια του.Αρχίζει να περπατάει προς το ασανσέρ χωρίς να με περιμένει.
''Θα μπορούσες να περιμένεις.'' του λέω.
''Θα μπορούσα.Δεν σημαίνει ότι θα το κάνω.''
''Ξέρεις, ούτε εγώ είμαι χαρούμενη για αυτό.Δεν χρειάζεται να φέρεσαι σαν μαλάκας.''
''Δεν είπα σχεδόν τίποτα Rosalie.'' λέει και μου δίνει τον φάκελο μου.''Κράτα τον.''
Τον παίρνω από τα χέρια του και αυτός πατάει όλα τα κουμπια του ασανσέρ.
''Μην το κάνεις αυτό θα μπλοκάρεις το σύστημα.''
''Tο κάνω κάθε φορά που μπαίνω σε αυτό το ασανσέρ.Είμαστε ασφαλείς.'' μου λέει και παίρνει πίσω τον φάκελο μου.
''Τώρα πρέπει να πάμε σε όλους τους ορόφους.Σε 15 ορόφους και να χαραμίσουμε χρόνο'' του λέω ξεφυσόντας.
''Μην μου πεις ότι σε πειράζει που θα αργήσεις λίγο στη δουλειά.''
''Με πειράζει''
''Φυσικά.Επρεπε να το έχω καταλάβει.''
''Τι εννοείς;''
''Εννοώ, ότι είσαι τόσο καλοηθής Rosie.''
''Δεν είμαι''
''Είσαι.Δεν μπορείς να το αρνηθείς.''
''Τι κι αν είμαι;Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό.''
''Ολα είναι κακά σε αυτό''
''Πως;;''
''Aν ακολουθείς τους κανόνες συνέχεια ποτέ δεν θα νιώσεις το παιχνίδι.'' μου λέει και χαμογελάει.
''Λοιπόν--'' Προσπαθώ να βρω μια απάντηση αλλά δεν υπάρχει καμία.Σταυρώνω τα χέρια μου και μένω σιωπηλή.
''AΑυτό λέω και εγώ.'' Γελάει και με κάνει να θέλω να τον χαστουκίσω.
Λίγο αργότερα ένας δυνατός θόρυβος ακούγεται και το ασανσέρ σταματάει.Τα φώτα αναβοσβήνουν πριν κλείσουν τελείως.
''Κοίτα τι έκανες'' του φώναξα.
''Μην πανικοβάλεσαι'' λέει με ηρεμία.
''Να μην πανικοβάλομαι; Πως να μην πανικοβάλομαι; Κλειστήκαμε σε ένα μικρό ασανσέρ.''
Ο Ηarry ανάβει τον φακό με το κινητό του και το αφήνει στο πάτωμα.Τουλάχιστον μπορούμε να δούμε.