[Unicode + Zawgyi]
ညအိပ်ချိန်ရောက်တော့ Baekhyun Chanyeolတိုက်ခန်းမှာလိုက်နေဖြစ်ပြီး Chanyeolကအိပ်မောကျနေပေမဲ့ Baekhyunမှာ အိပ်မက်ထဲပြန်ပြန်မြင်ယောင်တဲ့JaeHoရဲ့ပုံစံတွေကြောင့် မအိပ်ဘဲမျက်လုံးများဖွင့်ထားသည်။
Chanyeolကို နိုးဖို့ကြံရွယ်လိုက်ပေမဲ့လည်း ဒီရက်တွေထဲအလုပ်တွေအများကြီးလုပ်ထားရလို့ ပင်ပန်းနေမယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့် Baekhyun Chanyeolကိုမနှောက်ယှက်ချင်ဘူး။
Chanyeolငြိမ်ငြိမ်လေးအိပ်နေတာကို နိုးမသွားအောင်လို့Baekhyunဖြေးဖြေးချင်းထလာကာအခန်းအပြင်ထွက်သွားပြီး ရေသောက်နေသည်။
Baekhyunစိတ်တွေကကိုယ်နဲ့ကပ်မနေတော့ဘဲ သွေအိုင်ထဲလဲနေတဲ့ JaeHoကို ထင်ယောင်ထင်မှားမြင်ပြီး လက်ထဲကရေခွက်ပြုတ်ကျပြီးကွဲသွားတော့သည်။
"မဟုတ်ဘူးBaekhyun.. ဒါကChanyeolဆီမှာ
အားလုံးပြီးသွားပြီ လုံးဝပြီးသွားပြီ
JaeHoကလည်း သေသွားပြီ
ငါလုပ်တာမဟုတ်ဘူး
သူပါ့သူပြုတ်ကျသွားတာ
ငါမြင်နေတာတွေလည်းမဟုတ်ဘူး
ငါ့စိတ်ကြောင့်.. ငါ့စိတ်ကြောင့်ဖြစ်နေတာ
လိုက်မတွေးနဲ့
ပြီးသွားပြီလေ"
Baekhyun ကိုယ့်စိတ်ကိုပြန်ထိန်းနေကာ တည်ငြိမ်သွားတဲ့အခါမှ ဖန်ကွဲစတွေကိုကောက်ဖို့ထိုင်လိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့ ထားလိုက်"
Chanyeol အသံကြားလိုက်တာနဲ့နိုးလာခဲ့ပြီး ဘေးမှာBaekhyunကိုမတွေ့တာနဲ့ ချက်ချင်းပဲထလာခဲ့သည်။
Baekhyunကိုမြင်တော့.. ဆက်ကြည့်နေလိုက်ပြီး ဖန်ကွဲစတွေကိုထိတော့မယ်ဆိုမှ မနေနိုင်စွာတားသည်။
Baekhyun Chanyeolကိုသူ့ကြောင့်နိုးသွားပြီဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ အားနာစွာကြည့်နေတော့ Chanyeolက ထိုင်နေတဲ့Baekhyunအနားလျှောက်ကာ တွဲထူသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။
"ဘယ်နားထိခိုက်မိသွားသေးလဲ"
Baekhyunခေါင်းခါပြတော့ Chanyeolက နဖူးကိုညှင်ငါသာစွာနမ်းလိုက်သည်။
"ဘာမှလိုက်မတွေးဘဲထိုင်နေ.. ငါရှင်းပေးမယ်"
Chanyeolဖန်ကွဲစတွေကိုရှင်းနေတဲ့အချိန် Baekhyunကဆိုဖာကိုမှီပြီး တသွေမတိမ်းလိုက်ကြည့်နေသည်။
Chanyeolကအားလုံးပြီးလို့အနားလာထိုင်တဲ့အခါ Baekhyunက Chanyeolကိုယ်ပေါ်ခွတက်လာပြီ ဖားလေးလိုပဲကပ်နေတော့သည်။
Chanyeolလည်း Baekhyunကိုအဆင်ပြေအောင်ထားပြီး ဖက်ထားပေးလိုက်သည်။
"အိပ်လို့မရဘူး.. ငါအိပ်ပျော်သွားရင် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့အိပ်မက်ကြီးကရောက်လာတယ်"
"ဘာလို့ငါ့ကိုမနိုးတာလဲ"
Baekhyunဘာမှမပြောဘဲ Chanyeolလည်တိုင်ကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်သံထွက်သည်အထိနမ်းနေသည်။
ခဏကြာတော့ Baekhyun လည်တိုင်ဆီနမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး Chanyeolနှုတ်ခမ်းတွေဆီနမ်းလာခဲ့သည်။
Chanyeolရဲ့ဖက်ထားတဲ့လက်တွေက Baekhyunကျောနောက်မှာပြေးလွှားနေကာ နူးညံ့တဲ့အနမ်းတွေက တဖြေးဖြေးသိပ်သည်းလာသည်။
ပူနွေးနေတဲ့စုပ်ယူမှုကနေ Baekhyunခံတွင်းအတွင်း Chanyeolလျှာကတိုးဝင်လာခဲ့ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းရစ်ပတ်ကျည်စယ်နေကြသည်။
ပါးစောင်မှအရည်တချို့ထွက်ကျလာသည်အထိ မရပ်တန့်နိုင်ဘဲ လက်တွေက ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကို သူ့ထက်ငါ ပြိုင်ပွဲတွင်အနိုင်ရအောင်အကြိတ်အနယ်ကြိုးစားကြသလိုအလျှင်နဲ့ဖယ်ပစ်နေကြသည်။
ခန္တာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဆီကလစ်ဟာသွားတော့ Chanyeol Baekhyunနှုတ်ခမ်းဆီကစွန့်ခွာလာကာ သဘောကျရာလည်ဇလုပ်ကို အတင်းကာရောစုပ်နေလိုက်သည်။
Baekhyun Chanyeolလည်တိုင်ကိုဖက်ကာ ခေါင်းကိုမော့ထားပြီး Chanyeolရဲ့စုပ်ယူနေမှုကို သဘောကျစွာခံယူနေသည်။
ထိုမှ ရင်ဘတ်ကအနီအဖောင်းနေရာလေးဆီရောက်လာတဲ့အခါ Baekhyunခါးပင်ကော့လာမိပြီး Chanyeolလျှာနဲ့လျှက်ပြီး သွားနဲ့ကိုက်နေတဲ့ခံစားချက်က ပါးစပ်ကနေညည်းသံပါထွက်လာခဲ့တော့သည်။
"Ahh.. Ah!"
Baekhyunဒူးထောက်ထားကာ ရင်ဘတ်ကိုပိုပိုကော့ပေးနေပြီး Chanyeolရဲ့လက်တွေကတော့ Baekhyunလန်ကျမသွားအောင် ခါးတွေကနေထိန်းကိုင်ထားသည်။
တင်းမာလာတဲ့အောက်တွေဆီက အဝတ်တွေထဲထိုးဖောက်တော့မတက်မာတောင်နေသည်ကိုနှစ်ယောက်လုံးခံစားမိသွားပြီး Baekhyunလက်တွေက ညအိပ်ဘောင်းဘီတွေကိုဖယ်ပစ်နေသည်။
"Chanyeol.. ငါ့ကိုမြန်မြန် လုပ်ပေးပါ"
အခုလိုလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့အကြိမ်တွေပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင် Baekhyunဘက်ကတောင်းဆိုတာမျိုးမရှိခဲ့ဘူး။
အားလုံးကChanyeolဘက်ကစတင်ခြင်းတွေသာဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒါပေမဲ့.. ဒီတစ်ကြိမ်တွင်တော့ Baekhyunကလိုလိုလားလားတောင်းဆိုလာတဲ့အတွက် Chanyeolပြုံးလိုက်သည်။
"ခဏ.."
Baekhyunတစ်ကိုယ်လုံး အကာအရံကင်းမဲ့သွားတဲ့အခါ Chanyeolကခန္တာကိုယ်ပွတ်သပ်ထိတွေ့နေတာတွေကိုရပ်လိုက်ပြီး Baekhyun သူ့ဘောင်းဘီချွတ်ပေးလာတာကိုပါ တားဆီးခံလိုက်ရတော့ ကြောင်ငစွာကြည့်လာခဲ့သည်။
Chanyeol Baekhyunကိုကြည့်တော့ သူ့စကားလုံးအပေါ်မလိုလားတဲ့အတွေးတွေ ဝင်သွားလောက်ပြီကို သိနှင့်ပြီး..
ပြန်နမ်းဖို့လုပ်တော့Baekhyunက ရှောင်လိုက်သည်။
"ငါ.. ငါဘာတွေလုပ်နေမိတာလဲ"
Chanyeolထင်တဲ့အတိုင်းပဲ Baekhyunကလုပ်နေတာတွေကနေရှောင်ဖယ်ဖို့ထသွားတဲ့အခါ လက်ကိုအမြန်ပြန်ဆွဲထားလိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာပြန်ထိုင်စေသည်။
"မင်းပြောင်းလဲသွားတယ်"
"ငါမပြောင်းလဲပါဘူး"
"ဒါဆို... ဘာလို့ ဘာလို့ ငါ့ကိုတားတာလဲ"
Chanyeolပြန်ဖြေဖို့အကြပ်ရိုက်နေတော့.. Baekhyunကမျက်မှောင်ကြုတ်လာပြီ။
"ငါ့ကိုဘာတွေဖုံးကွယ်ထားတာလဲChanyeol.. မင်းတစ်ခုခုငါ့ကိုဖုံးကွယ်ထားတယ်"
Chanyeol Baekhyunကိုဖက်လိုက်ပြီးလည်တိုင်တွေကိုကိုက်နေလိုက်တော့ Baekhyunလက်တွေကတွန်းဖယ်နေပေမဲ့လည်း စိတ်ပါနေပြီးသားခန္တာကိုယ်က အလိုက်သင့်ပါသွားပြန်သည်။
"မလိုချင်ဘူး.."
ပါးစပ်ကသာငြင်းနေပြီး ခန္တာကိုယ်ကငြင်းဆန်ခြင်းလုံးဝမရှိတော့ Chanyeolကောက်သွားတဲ့အဆိုးလေးကိုချော့ဖို့တွေးရပြီ။
"ငါ့ကိုဖုန်းထဲကနေမြူဆွယ်ထားတာကို ငါမှတ်ထားတယ်
ငါ့ထက် ငါ့ညီလေးကိုသတိရနေတဲ့သူကို ညီလေးနဲ့ပေးတွေ့ပေးရမယ်
အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ညီငယ်လေးရဲ့ကျန်းမာမှုကို ပြပေးရလိမ့်မယ်"
Baekhyunသူ့အပြစ်သူပြန်သတိရကာ ငြင်းနေတဲ့ပါးစပ်ကတိတ်သွားပြီး ရင်ဘတ်ဆီမှာအလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ Chanyeolရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ထားမိသွားသည်။
Chanyeol သူ့အဝတ်အားလုံးဖယ်ထုတ်လိုက်ရင်း Baekhyunကိုယ်ကိုဆိုဖာပေါ်မှာတင်လိုက်သည်။
ပြီးတာနဲ့ သူကဆိုဖာအောက်မှာဒူးထောက်လိုက်ကာ Baekhyunခြေထောက်တွေကိုကားထားစေပြီး အပြုံးတစ်ခုနဲ့အတူခေါင်းကခြေထောက်တွေကြား နေရာဝင်ယူလာခဲ့သည်။
"Chan.. Chanyeol..~~"
"လက်တွေဖယ်ထား"
Baekhyun သူ့ညီငယ်ဆီလက်တွေနဲ့ပြန်ဖုံးအုပ်ထားတာကို Chanyeolရဲ့အမိန့်ပေးသံဆန်ဆန်တားမြစ်သံကြောင့် လက်တွေကဆိုဖာအမှီတွေဆီပြန်ဆန့်ကိုင်ထားကာ Chanyeolလုပ်နေသမျှကို ငြိမ်ခံနေပေးလိုက်သည်။
တစ်ခုလုံးနေရာလပ်မရှိအောင်ရစ်ပတ်နေတဲ့ပူနွေးနေပြီးစိုစွတ်နေတဲ့လျှာနဲ့ မထိတထိကိုက်နေတဲ့သွားတွေကြောင့် ငြိမ်ခံနေရင်းအောက်နှုတ်ခမ်းကိုပြန်ကိုက်ထားရသည်။
အမျိုးမျိုးကစားပေးခြင်းခံနေရတဲ့နေရာက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလိုပိုတင်းလာနေပြီး ပြောင်းမသွားတဲ့အရှိန်ဖြင့်စုပ်ယူနေမှုနဲ့အတူ ပူနွေးမှုကြီးက ရင်ထဲဗလောင်ဆူလာသည်။
"Chanyeol.. ဖယ်.. ဖယ်"
Chanyeolကမကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ထိပ်ဆီကိုဖိကိုက်လိုက်တာနဲ့ ပြေလျှော့သွားခြင်းက Chanyeolခံတွင်းထဲ၌ပြီးမြောက်သွားခဲ့ရသည်။
"အာ.. တောင်း.. တောင်းပန်ပါတယ်..
မင်းလုပ်နေတာကို ငါသည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ..!"
Chanyeolထလာခဲ့ကာ Baekhyunကိုခါးကနေဆွဲယူလိုက်ပြီး ကျန်းမာတဲ့ညီငယ်ရဲ့ထိပ်ကထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ နယ်ချဲ့ဖို့ရဲရင့်နေလေသည်။
"ငါ့ကို လမ်းတစ်ဝက်ရောက်မှရပ်လို့မပြောနဲ့"
Baekhyunကရယ်လိုက်ကာ Chanyeolကိုဖက်ဖို့ကိုယ်ကိုကြွလာတော့ Chanyeolကညီငယ်နယ်ချဲ့ချင်တဲ့ပြည်နယ်ကိုသာ နီးသည်ထပ်နီးအောင်ကပ်လိုက်တာမို့ Baekhyunမှာ ဆိုဖာပေါ်ပြန်လဲကျသွားသည်။
Baekhyunမှာ.. ခြေထောက်တွေကိုကားထားရတဲ့အပြင် ဆိုဖာပေါ်ပါလဲကျသွားခဲ့တော့ အခုဖြစ်နေမဲ့ပုံကို တွေးပင်မတွေးကြည့်ရဲ Baekhyun မျက်နှာများနီရဲလာတော့သည်။
"သည်းခံ"
Chanyeolညီငယ်ကတိုးဝင်နယ်ချဲ့လာတာနဲ့ Baekhyunနာကျင်လာတာမို့ ခါးကမြောက်တက်လာတဲ့အခါ Chanyeol Baekhyunကိုကျောကနေထူလိုက်တော့ ခြေထောက်တွေကChanyeolလက်မောင်းပေါ်ဆီမြောက်သွားရပြီး Baekhyunလက်တွေက Chanyeolလည်တိုင်တွေကိုဖက်လာခဲ့သည်။
".. နာ.. နာတယ်"
Chanyeolညီငယ်ရောက်ရှိနေရာနယ်မြေကို ပိုပိုတိုးဝင်နေရင်း Baekhyunကိုတင်ကနေကိုင်ကာ မတ်တပ်ရပ်လာတော့ Baekhyunမှာလည်တိုင်တွေဆီအတင်းဖက်တွယ်ထားသည်။
"နာ.. နေပြီ"
Chanyeol Baekhyunကိုယ်ကိုနံရံမှာကပ်ကာညီငယ်ကိုခဏအနားပေးပြီး နူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းပေးနေလိုက်သည်။
"ဘာလို့.. ဘာမှမလုပ်သေးတာလဲ"
"နာတယ်ဆို..?? "
"အခုလုပ်ပေးတော့.. လိုချင်နေပြီ"
Chanyeolနမ်းစုပ်နေတာကိုရပ်လိုက်တာနဲ့ Baekhyunစူပုတ်နေတာမြင်တော့ပြုံးရပြန်သည်။
မင်းကတော့တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ်နော်..
Chanyeolလှုပ်ရှားကြည့်တဲ့အခါ Baekhyunလက်တွေတင်းလာသည်က လည်ပင်းညှစ်ခံနေရသလိုပဲ။
"ငါ့ကိုလည်ပင်းညှစ်သတ်မလို့လား"
"ဟင့်.. နာလို့လေ.. နာလို့..
မင်းဟာကြီးငါ့ထဲထည့်ထားတာကိုမှအားမနာ..မင်းကဒါလေးတောင်မခံနိုင်ဘူးလား"
"ဟုတ်ပါပြီ.. မင်းမှန်တယ်.."
Chanyeolတဖြေးဖြေးဆောင့်ကြည့်တဲ့အခါ Baekhyunလက်ဆီကိုသတိထားပြီး Chanyeolလည်ပင်းကိုအတင်းသိပ်မဖက်တော့ဘူး။
တဖြေးဖြေးကနေ သွက်လာတဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် Baekhyunသတိလွတ်ကာ လက်တွေကိုတင်ရုံပဲတင်ထားမိပြီး ခါးကော့ထားတာကျောကနောက်ကနံရံနဲ့ပွတ်မိနေတာကအတော်လေးအသားကျနေခဲ့သည်။
"မြန်.. မြန်ပါဦး"
"အင်း"
"Ah..Ahh..Ahh... ပိုပြီး.. ပိုပြီးဝင်လာပေး"
Chanyeol Baekhyunတင်ပါးတွေဆီပင့်ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေက မညောင်းတတ်တာပဲလား.. နာရီအကြာကြီးကုန်ဆုံးသွားတဲ့အထိမပြီးဆုံးကြသေးဘူး။
အရှိန်အဟုန်ကောင်းကောင်းနဲ့ထိုးသွင်းနေလည်း ရင်ဘတ်ကိုအနားမပေးဘဲတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လျှက်နေမှုက ရမ္မက်ကိုအထက်ထက်မြှောက်ပင့်ဂုဏ်ကြွနေစေသည်။
တချီပြီးတချီ ပြီးသွားလည်း ပြန်ပြန်ရဲရင့်လာတဲ့Chanyeolညီငယ်လေးက Baekhyunရဲ့ရှိသမျှနယ်ပယ်တွေကို သိမ်းပိုက်မဲ့ပုံနဲ့.. အားမလျှော့.. မမောပန်းဘဲ အခေါက်ခေါက်အခါခါထိုးစစ်ဆင်နေမှုကြောင့် Baekhyunမှာကိုယ်ကိုမသယ်နိုင်အောင်ပန်းလာကာ Chanyeolဆီသာပစ်မှီထားသည်။
"ငါ့ ကျောတွေနာနေပြီ."
Baekhyun Chanyeolနားအနားကပ်ပြောလာတဲ့အခါ Chanyeolကအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လေးကိုပွေ့ကာ အိပ်ခန်းဆီချီသွားသည်။
ပြီးတော့ Baekhyunနဖူးကိုညှင်သာစွာနမ်းလိုက်ပြီးအိပ်ယာပေါ်ချလိုက်တဲ့အခါ Baekhyunခြေထောက်တွေကိုပြန်စေ့ဖို့အားတောင်မရှိတော့ဘူး။
Chanyeolလည်းထိုကားထားတဲ့ခြေထောက်တွေကြားထဲတဖန်နေရာပြန်ယူလာတဲ့အခါမှာတော့ Baekhyunမျက်လုံးများပြူးသွားရသည်။
"မင်း.. မင်းဟာက လူ့ပစ္စည်းကောဟုတ်သေးရဲ့လား"
"မင်းသဘောမကျဘူးလား"
"အာ... ငါ..ငါ သဘောကျပေမဲ့ ငါထပ်ခံနိုင်မယ်မထင်ဘူး
မင်းကြောင့် ငါအပေါ်ကော အောက်ကော တော်တော်နာကျင်နေပြီ"
Chanyeolညီငယ်လေးပြန်ဝင်ရောက်လာတဲ့အခါ Baekhyunနာကျင်တာကပိုနေတာကြောင့် ငိုတော့သည်။
"နာ.. နာနေပါပြီဆို"
"မင်းပဲသဘောကျတယ်ဆို"
"ဟင့်... မင်းကအရမ်းလွန်နေပြီလေ"
Chanyeolအကြိမ်အရေအတွက်အနည်းငယ်ပဲဆောင့်လိုက်ပြီး ပြီးဆုံးသွားတော့ Baekhyunကပြန်ထုတ်ဖို့ပြောနေသည်။
"Baekhyun..~~ "
"တော်.. တော်ပြီနော်.. ထပ်ပြီးဆို ငါတစ်ခုခုဖြစ်တော့.."
"ချစ်တယ်"
Baekhyunပြောနေတာတွေရပ်သွားပြီး Chanyeolကိုလှမ်းကြည့်မိသွားတော့ Chanyeolကပြုံးပြနေသည်။
"ချစ်တယ်.. အားလုံးထက်မင်းကိုချစ်တယ်
အားလုံးထက်လည်းမင်းကိုယုံကြည်ပေးမယ်
ငါ့ဆီကနေဘယ်တော့မှထွက်မသွားပါနဲ့
ငါမင်းကို မင်းကြောက်တာတွေကနေကာကွယ်ပေးမယ်
မင်းဖြစ်ချင်တာတွေ ငါကြိုးစားပြီးဖြည့်ဆည်းပေးမယ်
မင်းတွဲထားတဲ့ငါ့လက်ကို ဘယ်တော့မှမဖြုတ်လိုက်ပါနဲ့
ပြီးတော့ မင်းစိတ်က ငါ့ဆီမှာပဲအမြဲရှိနေပေးပါ
ငါ့ကိုပဲချစ်နေပေးပါ
အခုလိုမျိုး ငါနဲ့ပဲနေပါ
ငါ့ပိုင်ရှင်က မင်းတစ်ယောက်ထဲဖြစ်ခွင့်ပေးမယ်
ငါကိုလည်း မင်းရဲ့ပိုင်ရှင်ဖြစ်ခွင့်ပေးပါ"
Chanyeolပြောနေတာတွေက Baekhyunလုံးဝထင်မထားခဲ့တဲ့ ဖွင့်ဟခြင်းနဲ့တောင်းဆိုခြင်းတွေ..
Baekhyunစကားတစ်ခွန်းမှထွက်မလာဘဲ မျက်ရည်သာကျနေတော့သည်။
ထိုအခါ Chanyeolက Baekhyunမျက်ရည်တွေကိုသုတ်လာပေးပြီး ထိုင်ဖို့ကူညီတော့ Baekhyunနာနေတာတောင်မေ့ကာ Chanyeol ကိုယ်ပေါ်ခုန်တက်လိုက်တာ Chanyeolအိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လန်ကျသွားသည်။
"ငါထပ်လုပ်မိရင်.. ငါ့အပြစ်မဟုတ်ဘူးမလား"
"မင်းကထပ်လုပ်ဦးမလို့လား"
Chanyeolသူ့ကိုထုရိုက်မယ်ထင်နေတာကို Baekhyunကဆန့်ကျင်စွာပဲ သူ့ရင်ဘတ်ကိုမှီလာကာ ငြိမ်နေသည်။
"ငါက.. Chanyeolချစ်တယ်လို့ပြောတာကို ကြားချင်နေခဲ့တာ
မင်းပြောရခက်မှာစိုးလို့ အချိန်အကြာကြီးစောင့်နေခဲ့တာ
တစ်နေ့မှာ မင်းဒီလိုမျိုးဖွင့်ပြောလာဖို့မျှော်လင့်ချက်တစ်ခုနဲ့ပေါ့
အခုငါအရမ်းဝမ်းသာပြီး ငိုနေမိတာ"
Chanyeolရင်ဘတ်ပေါ်စီးကျလာတဲ့Baekhyunမျက်ရည်တွေကြောင့် Baekhyunကိုဖက်ထားပေးလာသည်။
"ငါ့ရဲ့ပိုင်ရှင်ကမင်းပဲ .. မင်းကိုအမြဲယုံကြည်ပြီး ဘယ်တော့မှမင်းဆီကနေထွက်မသွားဘူး
ငါ့ဘဝတစ်ခုလုံး မင်းကိုပေးတယ်
ငါ့ဘဝတစ်ခုလုံးကို မင်းစိတ်ကြိုက်စီစဉ်နိုင်တယ်
မင်းကိုပဲချစ်ပေးပြီး မင်းဆီကအချစ်တွေ.. ဂရုစိုက်မှုတွေအကုန်လုံး ငါကပဲယူပစ်မယ်
ချစ်တယ်... Chanyeolကိုအများကြီးချစ်တယ်"
"Baekhyun..~~ "
"မင်း.. မင်း ထပ်ပြီးလုပ်ချင်တယ်ဆို တစ်ကြိမ်.. တစ်ကြိမ်ပဲခွင့်ပြုပေးမယ်"
Chanyeolပြုံးလိုက်ပြီး Baekhyunကိုယ်လေးကိုဘေးဆီလှိမ့်ချလိုက်သည်။
"မိုးလင်းတဲ့အထိလုပ်ချင်တယ်!!"
"ဟမ်..??"
Baekhyunနာရီကိုကြည့်တဲ့အခါမနက်၅:၃၀ဖြစ်နေတော့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့Chanyeolကိုပြန်ကြည့်လာခဲ့သည်။
"ငါတို့စခဲ့တာ.. ည၁၀:၀၀တောင်မထိုးခဲ့ဘူးမလား
တစ်လျှောက်လုံး မင်းလုပ်နိုင်ခဲ့တာ
အခုထိအားကရှိနေတုန်းပဲလား"
"မင်းအတွက်ဆို ငါဘယ်တော့မှအားကုန်မှာမဟုတ်ဘူး
ပြီးတော့ ငါ့ကိုမမြူဆွယ်နဲ့
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုမစိုက်နိုင်ဘူးဖြစ်သွားလိမ့်မယ်"
"အာ...."
"အိပ်တော့.. မင်းအကြာကြီးပင်ပန်းထားပြီးပြီ"
Chanyeol.. ထပ်လုပ်ဖို့ဆန္ဒမရှိဘဲ အနည်းငယ်စချင်လို့သာပြောလိုက်ပေမဲ့ Baekhyunရဲ့မျက်နှာအမူအယာကိုကြည့်ပြီးတော်တော်လေးသဘောကျသွားရသည်။
ကြည့်မရခဲ့တဲ့ဒီကောင်လေးကို တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်သွားလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်ထင်မိမလဲ။
အခုတော့ ဒီအဆိုးလေးကိုမှမချစ်ခဲ့မိရင် ဘဝကြီးကအဓိပ္ပာယ်မရှိတော့သလိုမျိုး ခံစားချက်က အဆိုးလေးကို ဘယ်လိုမှအဆုံးရှုံးမခံနိုင်တော့ဘူးဖြစ်နေပြီ။
Chanyeolက သူနာနေတာကိုထပ်လုပ်မလာတော့တာမို့ Baekhyunပျော်သွားပြီး Chanyeolနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်ကာ Chanyeolရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသည်။
Chanyeolလည်း ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတဲ့Baekhyunကိုဖက်လိုက်ကာ ခေါင်းလေးကိုပုတ်ပြီးသိပ်နေလိုက်သည်။
ပင်ပန်းထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့် Baekhyunမြန်မြန်ပဲအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
Baekhyunလုံးဝအိပ်ပျော်သွားတဲ့အခါ Chanyeolထလာခဲ့ပြီး ကိုယ်ကိုသန့်ရှင်းပေးကာ အအေးမပတ်အောင်အဝတ်ပါပြန်ဝတ်ထားပေးသည်။
အားလုံးပြီးမှ အိပ်မက်ဆိုးမက်တဲ့အဆိုးလေးဘေးမှာဝင်လှဲပြီး ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားပေးလိုက်ရင်း အိပ်စက်လိုက်တော့သည်။
ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့အိပ်မက်တွေကလှပနေခဲ့သည်။
အိပ်မက်လေးက..
ပြီးပြည့်စုံတဲ့နေရာတစ်ခုမှာ တစ်ယောက်လက်ကိုတစ်ယောက်ကချိတ်ထားပြီး
မှောင်မဲနေတဲ့ တံခါးချပ်(အန္တရာယ်အတားအဆီး)ထဲကနေထွက်လာခဲ့ကြရင်း
ပျော်ရွှင်စွာလက်ခုပ်တီးကြိုဆိုနေတဲ့လူတွေကြားထဲ
အပြုံးတွေတပွေ့တပိုက်နဲ့လျှောက်လှမ်းသွားနေခဲ့ကြသည်။
TBc ...
ဒါလေးလည်းနှုတ်ဆက်ဖို့ နီးလာပြီ
[Zawgyi 👇]
ညအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ Baekhyun Chanyeolတိုက္ခန္းမွာလိုက္ေနျဖစ္ၿပီး Chanyeolကအိပ္ေမာက်ေနေပမဲ့ Baekhyunမွာ အိပ္မက္ထဲျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္တဲ့JaeHoရဲ႕ပုံစံေတြေၾကာင့္ မအိပ္ဘဲမ်က္လုံးမ်ားဖြင့္ထားသည္။
Chanyeolကို ႏိုးဖို႔ႀကံ႐ြယ္လိုက္ေပမဲ့လည္း ဒီရက္ေတြထဲအလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ထားရလို႔ ပင္ပန္းေနမယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ Baekhyun Chanyeolကိုမေႏွာက္ယွက္ခ်င္ဘူး။
Chanyeolၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္ေနတာကို ႏိုးမသြားေအာင္လို႔Baekhyunေျဖးေျဖးခ်င္းထလာကာအခန္းအျပင္ထြက္သြားၿပီး ေရေသာက္ေနသည္။
Baekhyunစိတ္ေတြကကိုယ္နဲ႔ကပ္မေနေတာ့ဘဲ ေသြအိုင္ထဲလဲေနတဲ့ JaeHoကို ထင္ေယာင္ထင္မွားျမင္ၿပီး လက္ထဲကေရခြက္ျပဳတ္က်ၿပီးကြဲသြားေတာ့သည္။
"မဟုတ္ဘူးBaekhyun.. ဒါကChanyeolဆီမွာ
အားလုံးၿပီးသြားၿပီ လုံးဝၿပီးသြားၿပီ
JaeHoကလည္း ေသသြားၿပီ
ငါလုပ္တာမဟုတ္ဘူး
သူပါ့သူျပဳတ္က်သြားတာ
ငါျမင္ေနတာေတြလည္းမဟုတ္ဘူး
ငါ့စိတ္ေၾကာင့္.. ငါ့စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာ
လိုက္မေတြးနဲ႔
ၿပီးသြားၿပီေလ"
Baekhyun ကိုယ့္စိတ္ကိုျပန္ထိန္းေနကာ တည္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါမွ ဖန္ကြဲစေတြကိုေကာက္ဖို႔ထိုင္လိုက္သည္။
"မလုပ္နဲ႔ ထားလိုက္"
Chanyeol အသံၾကားလိုက္တာနဲ႔ႏိုးလာခဲ့ၿပီး ေဘးမွာBaekhyunကိုမေတြ႕တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲထလာခဲ့သည္။
Baekhyunကိုျမင္ေတာ့.. ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး ဖန္ကြဲစေတြကိုထိေတာ့မယ္ဆိုမွ မေနႏိုင္စြာတားသည္။
Baekhyun Chanyeolကိုသူ႔ေၾကာင့္ႏိုးသြားၿပီဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အားနာစြာၾကည့္ေနေတာ့ Chanyeolက ထိုင္ေနတဲ့Baekhyunအနားေလွ်ာက္ကာ တြဲထူသြားၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။
"ဘယ္နားထိခိုက္မိသြားေသးလဲ"
Baekhyunေခါင္းခါျပေတာ့ Chanyeolက နဖူးကိုညႇင္ငါသာစြာနမ္းလိုက္သည္။
"ဘာမွလိုက္မေတြးဘဲထိုင္ေန.. ငါရွင္းေပးမယ္"
Chanyeolဖန္ကြဲစေတြကိုရွင္းေနတဲ့အခ်ိန္ Baekhyunကဆိုဖာကိုမွီၿပီး တေသြမတိမ္းလိုက္ၾကည့္ေနသည္။
Chanyeolကအားလုံးၿပီးလို႔အနားလာထိုင္တဲ့အခါ Baekhyunက Chanyeolကိုယ္ေပၚခြတက္လာၿပီ ဖားေလးလိုပဲကပ္ေနေတာ့သည္။
Chanyeolလည္း Baekhyunကိုအဆင္ေျပေအာင္ထားၿပီး ဖက္ထားေပးလိုက္သည္။
"အိပ္လို႔မရဘူး.. ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အိပ္မက္ႀကီးကေရာက္လာတယ္"
"ဘာလို႔ငါ့ကိုမႏိုးတာလဲ"
Baekhyunဘာမွမေျပာဘဲ Chanyeolလည္တိုင္ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္သံထြက္သည္အထိနမ္းေနသည္။
ခဏၾကာေတာ့ Baekhyun လည္တိုင္ဆီနမ္းေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး Chanyeolႏႈတ္ခမ္းေတြဆီနမ္းလာခဲ့သည္။
Chanyeolရဲ႕ဖက္ထားတဲ့လက္ေတြက Baekhyunေက်ာေနာက္မွာေျပးလႊားေနကာ ႏူးညံ့တဲ့အနမ္းေတြက တေျဖးေျဖးသိပ္သည္းလာသည္။
ပူေႏြးေနတဲ့စုပ္ယူမႈကေန Baekhyunခံတြင္းအတြင္း Chanyeolလွ်ာကတိုးဝင္လာခဲ့ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းရစ္ပတ္က်ည္စယ္ေနၾကသည္။
ပါးေစာင္မွအရည္တခ်ိဳ႕ထြက္က်လာသည္အထိ မရပ္တန႔္ႏိုင္ဘဲ လက္ေတြက ကိုယ္ေပၚကအဝတ္ေတြကို သူ႔ထက္ငါ ၿပိဳင္ပြဲတြင္အႏိုင္ရေအာင္အႀကိတ္အနယ္ႀကိဳးစားၾကသလိုအလွ်င္နဲ႔ဖယ္ပစ္ေနၾကသည္။
ခႏၲာကိုယ္အေပၚပိုင္းဆီကလစ္ဟာသြားေတာ့ Chanyeol Baekhyunႏႈတ္ခမ္းဆီကစြန္႔ခြာလာကာ သေဘာက်ရာလည္ဇလုပ္ကို အတင္းကာေရာစုပ္ေနလိုက္သည္။
Baekhyun Chanyeolလည္တိုင္ကိုဖက္ကာ ေခါင္းကိုေမာ့ထားၿပီး Chanyeolရဲ႕စုပ္ယူေနမႈကို သေဘာက်စြာခံယူေနသည္။
ထိုမွ ရင္ဘတ္ကအနီအေဖာင္းေနရာေလးဆီေရာက္လာတဲ့အခါ Baekhyunခါးပင္ေကာ့လာမိၿပီး Chanyeolလွ်ာနဲ႔လွ်က္ၿပီး သြားနဲ႔ကိုက္ေနတဲ့ခံစားခ်က္က ပါးစပ္ကေနညည္းသံပါထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
"Ahh.. Ah!"
Baekhyunဒူးေထာက္ထားကာ ရင္ဘတ္ကိုပိုပိုေကာ့ေပးေနၿပီး Chanyeolရဲ႕လက္ေတြကေတာ့ Baekhyunလန္က်မသြားေအာင္ ခါးေတြကေနထိန္းကိုင္ထားသည္။
တင္းမာလာတဲ့ေအာက္ေတြဆီက အဝတ္ေတြထဲထိုးေဖာက္ေတာ့မတက္မာေတာင္ေနသည္ကိုႏွစ္ေယာက္လုံးခံစားမိသြားၿပီး Baekhyunလက္ေတြက ညအိပ္ေဘာင္းဘီေတြကိုဖယ္ပစ္ေနသည္။
"Chanyeol.. ငါ့ကိုျမန္ျမန္ လုပ္ေပးပါ"
အခုလိုလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့အႀကိမ္ေတြျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ Baekhyunဘက္ကေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး။
အားလုံးကChanyeolဘက္ကစတင္ျခင္းေတြသာျဖစ္ခဲ့သည္။
ဒါေပမဲ့.. ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ Baekhyunကလိုလိုလားလားေတာင္းဆိုလာတဲ့အတြက္ Chanyeolၿပဳံးလိုက္သည္။
"ခဏ.."
Baekhyunတစ္ကိုယ္လုံး အကာအရံကင္းမဲ့သြားတဲ့အခါ Chanyeolကခႏၲာကိုယ္ပြတ္သပ္ထိေတြ႕ေနတာေတြကိုရပ္လိုက္ၿပီး Baekhyun သူ႔ေဘာင္းဘီခြၽတ္ေပးလာတာကိုပါ တားဆီးခံလိုက္ရေတာ့ ေၾကာင္ငစြာၾကည့္လာခဲ့သည္။
Chanyeol Baekhyunကိုၾကည့္ေတာ့ သူ႔စကားလုံးအေပၚမလိုလားတဲ့အေတြးေတြ ဝင္သြားေလာက္ၿပီကို သိႏွင့္ၿပီး..
ျပန္နမ္းဖို႔လုပ္ေတာ့Baekhyunက ေရွာင္လိုက္သည္။
"ငါ.. ငါဘာေတြလုပ္ေနမိတာလဲ"
Chanyeolထင္တဲ့အတိုင္းပဲ Baekhyunကလုပ္ေနတာေတြကေနေရွာင္ဖယ္ဖို႔ထသြားတဲ့အခါ လက္ကိုအျမန္ျပန္ဆြဲထားလိုက္ၿပီး ကိုယ္ေပၚမွာျပန္ထိုင္ေစသည္။
"မင္းေျပာင္းလဲသြားတယ္"
"ငါမေျပာင္းလဲပါဘူး"
"ဒါဆို... ဘာလို႔ ဘာလို႔ ငါ့ကိုတားတာလဲ"
Chanyeolျပန္ေျဖဖို႔အၾကပ္႐ိုက္ေနေတာ့.. Baekhyunကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လာၿပီ။
"ငါ့ကိုဘာေတြဖုံးကြယ္ထားတာလဲChanyeol.. မင္းတစ္ခုခုငါ့ကိုဖုံးကြယ္ထားတယ္"
Chanyeol Baekhyunကိုဖက္လိုက္ၿပီးလည္တိုင္ေတြကိုကိုက္ေနလိုက္ေတာ့ Baekhyunလက္ေတြကတြန္းဖယ္ေနေပမဲ့လည္း စိတ္ပါေနၿပီးသားခႏၲာကိုယ္က အလိုက္သင့္ပါသြားျပန္သည္။
"မလိုခ်င္ဘူး.."
ပါးစပ္ကသာျငင္းေနၿပီး ခႏၲာကိုယ္ကျငင္းဆန္ျခင္းလုံးဝမရွိေတာ့ Chanyeolေကာက္သြားတဲ့အဆိုးေလးကိုေခ်ာ့ဖို႔ေတြးရၿပီ။
"ငါ့ကိုဖုန္းထဲကေနျမဴဆြယ္ထားတာကို ငါမွတ္ထားတယ္
ငါ့ထက္ ငါ့ညီေလးကိုသတိရေနတဲ့သူကို ညီေလးနဲ႔ေပးေတြ႕ေပးရမယ္
အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ညီငယ္ေလးရဲ႕က်န္းမာမႈကို ျပေပးရလိမ့္မယ္"
Baekhyunသူ႔အျပစ္သူျပန္သတိရကာ ျငင္းေနတဲ့ပါးစပ္ကတိတ္သြားၿပီး ရင္ဘတ္ဆီမွာအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ Chanyeolရဲ႕ေခါင္းကိုကိုင္ထားမိသြားသည္။
Chanyeol သူ႔အဝတ္အားလုံးဖယ္ထုတ္လိုက္ရင္း Baekhyunကိုယ္ကိုဆိုဖာေပၚမွာတင္လိုက္သည္။
ၿပီးတာနဲ႔ သူကဆိုဖာေအာက္မွာဒူးေထာက္လိုက္ကာ Baekhyunေျခေထာက္ေတြကိုကားထားေစၿပီး အၿပဳံးတစ္ခုနဲ႔အတူေခါင္းကေျခေထာက္ေတြၾကား ေနရာဝင္ယူလာခဲ့သည္။
"Chan.. Chanyeol..~~"
"လက္ေတြဖယ္ထား"
Baekhyun သူ႔ညီငယ္ဆီလက္ေတြနဲ႔ျပန္ဖုံးအုပ္ထားတာကို Chanyeolရဲ႕အမိန႔္ေပးသံဆန္ဆန္တားျမစ္သံေၾကာင့္ လက္ေတြကဆိုဖာအမွီေတြဆီျပန္ဆန႔္ကိုင္ထားကာ Chanyeolလုပ္ေနသမွ်ကို ၿငိမ္ခံေနေပးလိုက္သည္။
တစ္ခုလုံးေနရာလပ္မရွိေအာင္ရစ္ပတ္ေနတဲ့ပူေႏြးေနၿပီးစိုစြတ္ေနတဲ့လွ်ာနဲ႔ မထိတထိကိုက္ေနတဲ့သြားေတြေၾကာင့္ ၿငိမ္ခံေနရင္းေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုျပန္ကိုက္ထားရသည္။
အမ်ိဳးမ်ိဳးကစားေပးျခင္းခံေနရတဲ့ေနရာက ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မလိုပိုတင္းလာေနၿပီး ေျပာင္းမသြားတဲ့အရွိန္ျဖင့္စုပ္ယူေနမႈနဲ႔အတူ ပူေႏြးမႈႀကီးက ရင္ထဲဗေလာင္ဆူလာသည္။
"Chanyeol.. ဖယ္.. ဖယ္"
Chanyeolကမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ထိပ္ဆီကိုဖိကိုက္လိုက္တာနဲ႔ ေျပေလွ်ာ့သြားျခင္းက Chanyeolခံတြင္းထဲ၌ၿပီးေျမာက္သြားခဲ့ရသည္။
"အာ.. ေတာင္း.. ေတာင္းပန္ပါတယ္..
မင္းလုပ္ေနတာကို ငါသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ..!"
Chanyeolထလာခဲ့ကာ Baekhyunကိုခါးကေနဆြဲယူလိုက္ၿပီး က်န္းမာတဲ့ညီငယ္ရဲ႕ထိပ္ကထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ဖို႔ရဲရင့္ေနေလသည္။
"ငါ့ကို လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္မွရပ္လို႔မေျပာနဲ႔"
Baekhyunကရယ္လိုက္ကာ Chanyeolကိုဖက္ဖို႔ကိုယ္ကိုႂကြလာေတာ့ Chanyeolကညီငယ္နယ္ခ်ဲ႕ခ်င္တဲ့ျပည္နယ္ကိုသာ နီးသည္ထပ္နီးေအာင္ကပ္လိုက္တာမို႔ Baekhyunမွာ ဆိုဖာေပၚျပန္လဲက်သြားသည္။
Baekhyunမွာ.. ေျခေထာက္ေတြကိုကားထားရတဲ့အျပင္ ဆိုဖာေပၚပါလဲက်သြားခဲ့ေတာ့ အခုျဖစ္ေနမဲ့ပုံကို ေတြးပင္မေတြးၾကည့္ရဲ Baekhyun မ်က္ႏွာမ်ားနီရဲလာေတာ့သည္။
"သည္းခံ"
Chanyeolညီငယ္ကတိုးဝင္နယ္ခ်ဲ႕လာတာနဲ႔ Baekhyunနာက်င္လာတာမို႔ ခါးကေျမာက္တက္လာတဲ့အခါ Chanyeol Baekhyunကိုေက်ာကေနထူလိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြကChanyeolလက္ေမာင္းေပၚဆီေျမာက္သြားရၿပီး Baekhyunလက္ေတြက Chanyeolလည္တိုင္ေတြကိုဖက္လာခဲ့သည္။
".. နာ.. နာတယ္"
Chanyeolညီငယ္ေရာက္ရွိေနရာနယ္ေျမကို ပိုပိုတိုးဝင္ေနရင္း Baekhyunကိုတင္ကေနကိုင္ကာ မတ္တပ္ရပ္လာေတာ့ Baekhyunမွာလည္တိုင္ေတြဆီအတင္းဖက္တြယ္ထားသည္။
"နာ.. ေနၿပီ"
Chanyeol Baekhyunကိုယ္ကိုနံရံမွာကပ္ကာညီငယ္ကိုခဏအနားေပးၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းေပးေနလိုက္သည္။
"ဘာလို႔.. ဘာမွမလုပ္ေသးတာလဲ"
"နာတယ္ဆို..?? "
"အခုလုပ္ေပးေတာ့.. လိုခ်င္ေနၿပီ"
Chanyeolနမ္းစုပ္ေနတာကိုရပ္လိုက္တာနဲ႔ Baekhyunစူပုတ္ေနတာျမင္ေတာ့ၿပဳံးရျပန္သည္။
မင္းကေတာ့တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တယ္ေနာ္..
Chanyeolလႈပ္ရွားၾကည့္တဲ့အခါ Baekhyunလက္ေတြတင္းလာသည္က လည္ပင္းညႇစ္ခံေနရသလိုပဲ။
"ငါ့ကိုလည္ပင္းညႇစ္သတ္မလို႔လား"
"ဟင့္.. နာလို႔ေလ.. နာလို႔..
မင္းဟာႀကီးငါ့ထဲထည့္ထားတာကိုမွအားမနာ..မင္းကဒါေလးေတာင္မခံႏိုင္ဘူးလား"
"ဟုတ္ပါၿပီ.. မင္းမွန္တယ္.."
Chanyeolတေျဖးေျဖးေဆာင့္ၾကည့္တဲ့အခါ Baekhyunလက္ဆီကိုသတိထားၿပီး Chanyeolလည္ပင္းကိုအတင္းသိပ္မဖက္ေတာ့ဘူး။
တေျဖးေျဖးကေန သြက္လာတဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ Baekhyunသတိလြတ္ကာ လက္ေတြကိုတင္႐ုံပဲတင္ထားမိၿပီး ခါးေကာ့ထားတာေက်ာကေနာက္ကနံရံနဲ႔ပြတ္မိေနတာကအေတာ္ေလးအသားက်ေနခဲ့သည္။
"ျမန္.. ျမန္ပါဦး"
"အင္း"
"Ah..Ahh..Ahh... ပိုၿပီး.. ပိုၿပီးဝင္လာေပး"
Chanyeol Baekhyunတင္ပါးေတြဆီပင့္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြက မေညာင္းတတ္တာပဲလား.. နာရီအၾကာႀကီးကုန္ဆုံးသြားတဲ့အထိမၿပီးဆုံးၾကေသးဘူး။
အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ထိုးသြင္းေနလည္း ရင္ဘတ္ကိုအနားမေပးဘဲတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္လွ်က္ေနမႈက ရမၼက္ကိုအထက္ထက္ေျမႇာက္ပင့္ဂုဏ္ႂကြေနေစသည္။
တခ်ီၿပီးတခ်ီ ၿပီးသြားလည္း ျပန္ျပန္ရဲရင့္လာတဲ့Chanyeolညီငယ္ေလးက Baekhyunရဲ႕ရွိသမွ်နယ္ပယ္ေတြကို သိမ္းပိုက္မဲ့ပုံနဲ႔.. အားမေလွ်ာ့.. မေမာပန္းဘဲ အေခါက္ေခါက္အခါခါထိုးစစ္ဆင္ေနမႈေၾကာင့္ Baekhyunမွာကိုယ္ကိုမသယ္ႏိုင္ေအာင္ပန္းလာကာ Chanyeolဆီသာပစ္မွီထားသည္။
"ငါ့ ေက်ာေတြနာေနၿပီ."
Baekhyun Chanyeolနားအနားကပ္ေျပာလာတဲ့အခါ Chanyeolကအဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ေလးကိုေပြ႕ကာ အိပ္ခန္းဆီခ်ီသြားသည္။
ၿပီးေတာ့ Baekhyunနဖူးကိုညႇင္သာစြာနမ္းလိုက္ၿပီးအိပ္ယာေပၚခ်လိုက္တဲ့အခါ Baekhyunေျခေထာက္ေတြကိုျပန္ေစ့ဖို႔အားေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။
Chanyeolလည္းထိုကားထားတဲ့ေျခေထာက္ေတြၾကားထဲတဖန္ေနရာျပန္ယူလာတဲ့အခါမွာေတာ့ Baekhyunမ်က္လုံးမ်ားျပဴးသြားရသည္။
"မင္း.. မင္းဟာက လူ႔ပစၥည္းေကာဟုတ္ေသးရဲ႕လား"
"မင္းသေဘာမက်ဘူးလား"
"အာ... ငါ..ငါ သေဘာက်ေပမဲ့ ငါထပ္ခံႏိုင္မယ္မထင္ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ငါအေပၚေကာ ေအာက္ေကာ ေတာ္ေတာ္နာက်င္ေနၿပီ"
Chanyeolညီငယ္ေလးျပန္ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခါ Baekhyunနာက်င္တာကပိုေနတာေၾကာင့္ ငိုေတာ့သည္။
"နာ.. နာေနပါၿပီဆို"
"မင္းပဲသေဘာက်တယ္ဆို"
"ဟင့္... မင္းကအရမ္းလြန္ေနၿပီေလ"
Chanyeolအႀကိမ္အေရအတြက္အနည္းငယ္ပဲေဆာင့္လိုက္ၿပီး ၿပီးဆုံးသြားေတာ့ Baekhyunကျပန္ထုတ္ဖို႔ေျပာေနသည္။
"Baekhyun..~~ "
"ေတာ္.. ေတာ္ၿပီေနာ္.. ထပ္ၿပီးဆို ငါတစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့.."
"ခ်စ္တယ္"
Baekhyunေျပာေနတာေတြရပ္သြားၿပီး Chanyeolကိုလွမ္းၾကည့္မိသြားေတာ့ Chanyeolကၿပဳံးျပေနသည္။
"ခ်စ္တယ္.. အားလုံးထက္မင္းကိုခ်စ္တယ္
အားလုံးထက္လည္းမင္းကိုယုံၾကည္ေပးမယ္
ငါ့ဆီကေနဘယ္ေတာ့မွထြက္မသြားပါနဲ႔
ငါမင္းကို မင္းေၾကာက္တာေတြကေနကာကြယ္ေပးမယ္
မင္းျဖစ္ခ်င္တာေတြ ငါႀကိဳးစားၿပီးျဖည့္ဆည္းေပးမယ္
မင္းတြဲထားတဲ့ငါ့လက္ကို ဘယ္ေတာ့မွမျဖဳတ္လိုက္ပါနဲ႔
ၿပီးေတာ့ မင္းစိတ္က ငါ့ဆီမွာပဲအၿမဲရွိေနေပးပါ
ငါ့ကိုပဲခ်စ္ေနေပးပါ
အခုလိုမ်ိဳး ငါနဲ႔ပဲေနပါ
ငါ့ပိုင္ရွင္က မင္းတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ခြင့္ေပးမယ္
ငါကိုလည္း မင္းရဲ႕ပိုင္ရွင္ျဖစ္ခြင့္ေပးပါ"
Chanyeolေျပာေနတာေတြက Baekhyunလုံးဝထင္မထားခဲ့တဲ့ ဖြင့္ဟျခင္းနဲ႔ေတာင္းဆိုျခင္းေတြ..
Baekhyunစကားတစ္ခြန္းမွထြက္မလာဘဲ မ်က္ရည္သာက်ေနေတာ့သည္။
ထိုအခါ Chanyeolက Baekhyunမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လာေပးၿပီး ထိုင္ဖို႔ကူညီေတာ့ Baekhyunနာေနတာေတာင္ေမ့ကာ Chanyeol ကိုယ္ေပၚခုန္တက္လိုက္တာ Chanyeolအိပ္ယာေပၚပက္လက္လန္က်သြားသည္။
"ငါထပ္လုပ္မိရင္.. ငါ့အျပစ္မဟုတ္ဘူးမလား"
"မင္းကထပ္လုပ္ဦးမလို႔လား"
Chanyeolသူ႔ကိုထု႐ိုက္မယ္ထင္ေနတာကို Baekhyunကဆန႔္က်င္စြာပဲ သူ႔ရင္ဘတ္ကိုမွီလာကာ ၿငိမ္ေနသည္။
"ငါက.. Chanyeolခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာကို ၾကားခ်င္ေနခဲ့တာ
မင္းေျပာရခက္မွာစိုးလို႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့တာ
တစ္ေန႔မွာ မင္းဒီလိုမ်ိဳးဖြင့္ေျပာလာဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ေပါ့
အခုငါအရမ္းဝမ္းသာၿပီး ငိုေနမိတာ"
Chanyeolရင္ဘတ္ေပၚစီးက်လာတဲ့Baekhyunမ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ Baekhyunကိုဖက္ထားေပးလာသည္။
"ငါ့ရဲ႕ပိုင္ရွင္ကမင္းပဲ .. မင္းကိုအၿမဲယုံၾကည္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွမင္းဆီကေနထြက္မသြားဘူး
ငါ့ဘဝတစ္ခုလုံး မင္းကိုေပးတယ္
ငါ့ဘဝတစ္ခုလုံးကို မင္းစိတ္ႀကိဳက္စီစဥ္ႏိုင္တယ္
မင္းကိုပဲခ်စ္ေပးၿပီး မင္းဆီကအခ်စ္ေတြ.. ဂ႐ုစိုက္မႈေတြအကုန္လုံး ငါကပဲယူပစ္မယ္
ခ်စ္တယ္... Chanyeolကိုအမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္"
"Baekhyun..~~ "
"မင္း.. မင္း ထပ္ၿပီးလုပ္ခ်င္တယ္ဆို တစ္ႀကိမ္.. တစ္ႀကိမ္ပဲခြင့္ျပဳေပးမယ္"
Chanyeolၿပဳံးလိုက္ၿပီး Baekhyunကိုယ္ေလးကိုေဘးဆီလွိမ့္ခ်လိုက္သည္။
"မိုးလင္းတဲ့အထိလုပ္ခ်င္တယ္!!"
"ဟမ္..??"
Baekhyunနာရီကိုၾကည့္တဲ့အခါမနက္၅:၃၀ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔Chanyeolကိုျပန္ၾကည့္လာခဲ့သည္။
"ငါတို႔စခဲ့တာ.. ည၁၀:၀၀ေတာင္မထိုးခဲ့ဘူးမလား
တစ္ေလွ်ာက္လုံး မင္းလုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ
အခုထိအားကရွိေနတုန္းပဲလား"
"မင္းအတြက္ဆို ငါဘယ္ေတာ့မွအားကုန္မွာမဟုတ္ဘူး
ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုမျမဴဆြယ္နဲ႔
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"
"အာ...."
"အိပ္ေတာ့.. မင္းအၾကာႀကီးပင္ပန္းထားၿပီးၿပီ"
Chanyeol.. ထပ္လုပ္ဖို႔ဆႏၵမရွိဘဲ အနည္းငယ္စခ်င္လို႔သာေျပာလိုက္ေပမဲ့ Baekhyunရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအယာကိုၾကည့္ၿပီးေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်သြားရသည္။
ၾကည့္မရခဲ့တဲ့ဒီေကာင္ေလးကို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္ထင္မိမလဲ။
အခုေတာ့ ဒီအဆိုးေလးကိုမွမခ်စ္ခဲ့မိရင္ ဘဝႀကီးကအဓိပၸာယ္မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး ခံစားခ်က္က အဆိုးေလးကို ဘယ္လိုမွအဆုံးရႈံးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနၿပီ။
Chanyeolက သူနာေနတာကိုထပ္လုပ္မလာေတာ့တာမို႔ Baekhyunေပ်ာ္သြားၿပီး Chanyeolႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္ကာ Chanyeolရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည္။
Chanyeolလည္း ရင္ခြင္ထဲဝင္လာတဲ့Baekhyunကိုဖက္လိုက္ကာ ေခါင္းေလးကိုပုတ္ၿပီးသိပ္ေနလိုက္သည္။
ပင္ပန္းထားတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ Baekhyunျမန္ျမန္ပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
Baekhyunလုံးဝအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါ Chanyeolထလာခဲ့ၿပီး ကိုယ္ကိုသန႔္ရွင္းေပးကာ အေအးမပတ္ေအာင္အဝတ္ပါျပန္ဝတ္ထားေပးသည္။
အားလုံးၿပီးမွ အိပ္မက္ဆိုးမက္တဲ့အဆိုးေလးေဘးမွာဝင္လွဲၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားေပးလိုက္ရင္း အိပ္စက္လိုက္ေတာ့သည္။
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕အိပ္မက္ေတြကလွပေနခဲ့သည္။
အိပ္မက္ေလးက..
ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ကခ်ိတ္ထားၿပီး
ေမွာင္မဲေနတဲ့ တံခါးခ်ပ္(အႏၲရာယ္အတားအဆီး)ထဲကေနထြက္လာခဲ့ၾကရင္း
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာလက္ခုပ္တီးႀကိဳဆိုေနတဲ့လူေတြၾကားထဲ
အၿပဳံးေတြတေပြ႕တပိုက္နဲ႔ေလွ်ာက္လွမ္းသြားေနခဲ့ၾကသည္။
TBc ...
ဒါေလးလည္းႏႈတ္ဆက္ဖို႔ နီးလာၿပီ