Harah's P.O.V.
Makalipas ang maraming taon,matapos kong marinig ang masasakit na salita na binitawan ni Hero sa akin ay natauhan din ako. Masaya na ako ngayon sa buhay ko at masasabi kong nakapag move on nadin ako sa kanya kahit papaano.. May nakapagsabi kasi sa akin na to love someone is to let go. True love is letting go daw kaya hindi ko na ipinilit ang sarili ko kay Hero.. It's been 5years simula ng nagising siya at nilabnan niya ang azlheimer disease niya.
Kahit masakit man isipin na sa 5taon na iyon, sa 5taon na paghihirap niyang labanan ang sakit niya ay hindi ako ang nasa tabi niya kundi si aryana,kailangan ko pa rin iyong tanggapin.. Sapat na siguro yong kahit isang araw ay naging kami ni Hero. Siguro nga hindi kami ang nakatadhana sa isa't-isa.. Maybe he is destined to someone and same as me.. Maybe we are just mean to meet each other but we are not meant to be together.
"Harah tarah na? Baka mahuli tayo sa libing " inabot ko ang mga kamay ni Yuki at pumasok na kami sa sasakyan niya.. SI yuki ay ang lalaking tumulong sa akin na mag move on... Siya yung lalaking nakilala ko sa hospital.. Yung sa rooftop? Yung lalaking sumira ng pag mo-moment ko.. Yung lalaking inakalang magpapakamatay ako.. Siya na ang boy friend ko ngayon..
Ang swerte ko nga sa kanya eh dahil mahal na mahal niya ako.. Kahit may lukemia siya,kailan man ay hindi siya nagpakita sa akin ng sinyales na sumusuko na siya.. Patuloy pa rin siyang nagpapagamot ngayon at umaasang gagaling dahil plano pa daw niyang pakasalan ako.. Sana nga tumagal pa ang buhay niya.
"Andito na tayo" bumaba kami ni yuki sa sasakyan niya at pumunta sa libing.. Matapos ang mass ng priest ay isa-isa na kaming pumunta sa harapan para mag share ng message namin.
Unang pumunta sa harapan ay si William.. Namumugto ang mga mata niya at halatang lubos ang pighating nararamdaman niya.. SIno ba naman kasi ang mag-aakala na ang bangkay na pinaglalamayan namin noon ay dating isang genius na akala mo ay malusog.. Kahit medyo nakakainis siya na tao at kahit medyo pilosopo siya ay mahal pa rin namin siya.. Minsan ko na din siyang minahal..
"Bro,ang daya mo kasi iniwan mo kami. Akala ko ba mahal mo ako? Akala ko ba mahal mo kami? Akala ko ba genius ka? Pero bakit ang tanga mo.. Bakit iniwan mo kami ng ganito,wala ka man lang notice.. Salamat sa puso mong ibinigay mo sa akin Bro ahh! Pangako ko sa iyo,hindi ko ito sasayangin.. SALAMAT sa iyo at nagkaroon ako ng pangalawang pagkakataon na mabuhay.. Huwag kang mag-alala,tutuparin ko ang bilin mo sa akin na aalagaan ko si Harah at huwag siyang pababayaan.. Huwag kang mag-alala bro,hindi ako papayag na sasaktan siya ng kahit sino " habang nakikinig ako kay william ay hindi ko maiwasang mapaiyak din kagaya niya.. Kasi hindi ko ini-expect na ganun pala ang care niya sa akin.. Buong akala ko ay nakalimutan na niya ako.Akala ko jokes lang lahat ang alam niya pero ang totoo pala,he really cares about me.. He is truly a man!
Sumunod na nag message ay si Aryana,NGUMITI siya sa akin kaya nag nod lang ako.. Namamaga din ang mga mata ni Aryaana.. SIno ba naman kasi ang hindi iiyak ng tod0-todo.. Matagal din silang nagkasama.. Halos araw araw din silang nagkikita,,
"Hi guys.. Ano, kahit na boba ako ay mahal pa rin niya ako.. Akala ko nga noon wala kaming pag-asa na magkasundo pero bigla siyang bumait sa akin.. Naging magkaibigan din kami.. Masakit talaga sa akin na tunghayan siya sa lamay niya ngayon dahil ako ang parati niyang kasama *Sobs* Ano ba yan, naiiyak ako! Basta ang message ko lang sa kanya, sana dumiretso na siya sa heaven at huwag ng dumaan sa ibang daan kasi baka alam niyo na " nagtawanan kaming lahat dahil na gets namin ang joke ni Aryana.. Matapos mag message ni Aryana ay nag message na din ang iba pa naming officemates, sila Marian,Yam at marami pa.. Pati nga ang iba naming college friends na kilala niya ay nag message na rin.. Last na tinawag ay ako.. Huminga muna ako ng malalim bago tumayo..Nang nasa harapan na ako,inayos ko ang aking sarili at tumingin sa mga mata ng mga tao.
"I would like to thank him for being part of my life and for giving me many lessons.. Because of him,I learn many.. Because of him, I learn to let go.. I learned that true love is not all about happiness.. True love is not all about being together.. Sometimes, true love is pain.. If you love someone,you must let him/her go just to make her/him happy because true love is sacrifice also..Kahit wala na siya,kahit patay na ang katawan niya, I can assure to my self na mananatili pa din siya sa puso't isipan ko.. Sana kayo din " nagpalakpakan ang lahat matapos akong magsalita..Bumaba na ako at bumalik sa kinauupuan ko .. Makalipas ang ilang minuto ay natapos din ang libing..
Isa-isa kaming lahat na nagpaalam sa isa't isa na dala dala ang mga memoryang naiwan ng taong namatay na at naging malaking parte ng buhay namin..
************************
Aryana's P.O.V.
Tatlong buwan ang nakalipas matapos siyang ilibing ay bumalik rin din naman sa normal ang lahat.. Nandito kaming lahat ngayon na magkaka-officemate sa rooftop ng company ni BIG boss at nag-kukumustahan ng mga buhay namin. Ang bilis lang talaga ng panahon..Parang kahapon lang ay bago pa ako at isa pa lamang akong substitute secretary noon pero ngayon regular na worker na ako! Assisstaanttt secrestary na ako ng kuya kong si YAM.. Bumalik na kasi siya sa company ni BIG Boss kaya naging assisstant nlng ako..
"Oy guys, alam niyo ba balita ko nag propose daw kahapon si Yuki kay Harahh." masayang chicka sa amin ni Marian.
"Talaga? Ang sweet naman,kailan daw ang kasal? " tanong ko.
"Ewan ko,hindi ko natanong eh,tsaka balita ko din, Harah refused the proposal daw "
"BAKIT NAMAN?"
"Ewann ko din pero hindi namna daw nagalit si Yuki.. Tanggap naman niya ang pag refused ni Harah.."
"Owhss ang sweet naman niya "
"Eto pa, balita ko din,may cancer daw si Yuki kaya okkay lang sa kanya na hindi siya pakasalan ni Harah.. Ang gusto lang daw niya eh ang makapiling ito sa natitirang araw niya sa mundo.. Kung hindi ako nagkakamali,mga weeks na lang daw ang tagal ni YUKI eh.. "
"kawawa naman no pero sana magpakasal man lang sila diba? "
"Sana nga.."
"Akalain mo ba naman no, buong akala nating lahat nun na si Hero at Harah ang magkakatuluyan pero tingnan niyo---" napatigil naman si Clark sa sinasabi niya dahil siniko siya ni Marian..
"Ahhh ehh pasenyahan niyo na si Clark,madaldal talaga yan.. Kayo ba Aryana? Kailan ang kasal niyo ni Hero? " napatingin naman ako kay hero na kanina pa nagpipigil ng galit dahil sa sobrang selos.. Tama, hindi si Hero ang namatay kundi si BIG BOSS..
Shocking no?
Miski nga kami hindi namin inakala na si BIG BOSS ang paglalamayan namin.. Nagkasakit kasi sa puso si William at kailangan ng heart donor , di BIG BOSS naman na wagas ang pagmamahal kay william,hindi siya nagdalawang isip na e-donate nag puso niya.. Kaya ang ending, siya ang nagkaroon ng artificial heart pero hindi kinaya ng katawan niya iyon.. Nagkasakit din siya makalipas ang ilang buwan at iyon na nga, namatay ng bigla si BIG BOSS..
"Ah guys, ang totoo kasi nagpapanggap lang kami ni Hero" nanlaki ang mga mata ng officemates namin. Lahat sila ay nagulat.
"Anong ibig mong sabihin?" sabay nilang tanong.. Hinawakan ni Hero ang pulso ko na senyales na pinipigilan niya akong sabihin ang katotohanan pero nnginitian ko lang siya at nagpatuloy sa pagbunyag ng sekretong mahigit limang taon naming itinago..
SInabi ko sa mga officemates ko na hindi totoong nakalimutan ni Hero si Harah.. Nag act lang siya na ang naalala niyang mahal niya eh ako dahil gusto niyang hiwalayan siya ni Harah at nang maka move on ito ng mas maaga pa..
Pinakausapan din ako ni Hero na tulungan siya sa plano niya dahil ayaw niyang dumating ang panahon na bigla na lamang siyang mamamatay at maiiwan si HArah na nag-iisa.. Gusto niya na makapag move on at makahanap ito ng lalaking ipapalit sa kanya para kung sakaling lumala man ang sakit ni Hero ay settle na ang lahat..
Pero ngayon ay nagsisi na si Hero..Pinagsisihan na niya na inilayo niya si Harah sa kanya,, Nalaman niya kasi na si Harah ang lakas niya at sa tuwing nagkikita sila ni Harah kasama si Yuki, lalo siyang naghihina.
Mahirap mang paniwalaan pero unti-unti nang bumabalik sa dati ang kalusugan ni Hero.. Unti-unti na ding lumulusog ang memorya niya at ang sabi ng doctor,malaki daw ang chance na mag extend ng isang taon ang buhay niya o higit pa kung susundin lang niya ang mga resita ng doctor.
"Hero bro, ang tanga mo talaga sa pag-ibig no! Grabe ka bro,nagmana ka ata kay BIG BOSS.. Ang lupit ! " komento ni Clark.
"Alam mo dude,kung ako sa iyo,try mong ibunyag lahat kay Harah ang lahat.. Baka kasi may chance pa kayo. " payo ni kuya Yam.. Sumang-ayon naman kaming lahat maliban kay Hero.. Umiling-iling siya,
"Malabo na ang gusto mong mangyari dude.May Yuki na siya at sa tingin ko,sa limang taon na nakalipas ay wala na akong lugar sa puso niya.. Malabo nang ibalik ang dati.. Sa tingin ko ay nararapat lamang na hindi na niya malaman ang totoo.. Dapat lang suguro na itago nating lahat ang katotohhanan kay Harah "
"Anong totoo? Anong katotohanan ang dapat malaman ni HARah? " napalingon kaming lahat sa likuran namin.. Kunot noong nakatayo dun si Yuki habang hinihintay na may isang magsalita sa amin..
Kanina pa kaya si yuki?
Narinig kaya niya ang lahat ng pinag-usapan namin?
Alam na kaya niya ang totoo? Kung oo,sasabihin niya kaya kay Harah?
Ano na ang mangyayari?