"What are you doing here?" Taas kilay kong tanong sa kanya. Inirapan niya lang ako bago naglakad papasok sa loob, nabangga niya pa ng konti ang balikot ko. Pinanood ko lang siyang dumiretso sa sofa tapos umupo na para bang siya ang may ari ng bahay. Napacross arm naman ako
"Seriously, why are you here Matthew Blanco?" kunot noong tanong ko sa kanya
"Come on, sis. Give me a break. I'm tired." sabi niya bago inihilig ang ulo sa sandalan ng upuan. Nakasuot siya ng hooded jacket na navy blue. May white t-shirt sa loob at nakablack pants. Suot niya rin yung converse niyang kala mo lagi ay bagong bili. Napabuntong hininga nalang ako.
"Sinong kasama mo?" tanong ko sa kanya bago lumapit sa kanya. Hinila ko ang isang sofa na pang-isahan lang na malapit lang sa inuupuan niyang sofa.
"Wala" walang gana niyang sagot. Bigla naman akong nakaramdam ng konting inis.
"What? Mag-isa kang nagpunta rito? Are you out of your mind? Paano kung may mangyari sa'yo sa daan?" inis kong tanong sa kanya. Napaka kasi eh, feeling matanda. Bakit naman hinyaan ito nila Mama na bumiyahe mag-isa? Lapitin ito ng aksidente eh. Matagal ang byahe mula Manila hanggang dito, kulang kulang tatlong oras.
"Tsk. I'm turning 18 already, I'm not a kid anymore." sabi niya habang nakakunot noo. Napakasungit talaga.
"Itsura mo. Alam ba nila Mama na nandito ka?" Tanong ko sa kanya. Kinuha ko ang isang paa niya at sinimulang kalasin ang sintas ng sapatos niya. Nakita ko naman mula sa peripheral view ko na nakatingin siya sa ginagawa ko.
"If you keep doing that, I'll never let you marry."
Napatingin naman ako sa kanya at napangisi.
"Excuse me? At sino naman pong nagsabi sa inyo na hahayaan kita?" sabi ko. He just clicked his tongue at napaayos ng upo bago nagcross arm. Seryoso niya akong tinignan na para bang sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya
"Makinig ka, Ms. Ellerie Blanco. Hangga't nandito ako, walang pwedeng manligaw sa'yo." seryosong sabi niya na para bang napakabig deal noon sa kanya. Hindi ko naman napigilan ang sarili ko't natawa ako ng bongga bago biglang binawi at pinalitan ng kunot noo
"Eh kung tuktukan kaya kita! Huwag mo akong binibeast mode, Matthew ha. Huwag mong iniiba ang usapan, babangasan kita. Alam ba nila Mama na nandito ka?" naiinis kong tanong sa kanya
"Tsk!" sabi niya at napaiwas ng tingin. Aba't!
"Nakuuu, Matthew! Kung di lang kita kapatid ay nakatikim ka na sa akin. Isusumbong kita kay Mama. Marnunong ka ng maglayas ngayon ah. Di ka na nagpapaalam." sabi ko at dali daling kinuha ang phone ko na agad naman niyang hinablot.
"Tatlong araw lang naman eh!" inis niyang sabi. Pinanlakihan ko naman siya ng mga mata
"Bugbog gusto mo? Lalo ka dapat ay magpaalam dahil tatlong araw kang mawawala. Shunga ka ba? Ha?" galit kong sabi kay Matthew. Natahimik naman ako. Oww, mukhang ito na ang pagkakataon ko para makaganti sa lahat ng ginagawa niya sa akin. Big sister time! Lagot ka sa aking mokong ka.
"Mag-aalala yun sa'yo baka akala mo. Magugulat ka nalang ay pinaghahanap ka na ng mga pulis kasi naging missing person ka na. Matthew ka ha, isip isip rin pag may time. Nakuu, ginigigil mo ako!" nanggigigil kuno kong sabi. He just lowered his head and avoid making eye contact with me. Napabuntong hininga nalang siya bago binawi ang paa niya. Siya na nag naghubad ng sapatos niya
"Ipagpaalam mo nalang ako. Make it one week." sabi niya pero hindi tumitingin sa akin. Tinitigan ko naman ang kapatid ko. Grabe para ang rebellious stage nito, nakakaloka.
Kinuha ko mula sa kanya ang phone ko bago ko tinawagan si Mama.
"Hello, Ella?" rinig kong sabi ni mama mula sa kabilang linya. Napatingin ako kay Matthew na maayos na inilagay ang sapatos sa gilid ng sofa bago hinubad ang jacket na suot niya.
"Hello, Ma? Yung anak niyo Ma, nagrerebelde na." sabi ko kay Mama. Sinamaan naman ako ng tingin ni Matthew kaya ngumiti ako
"Charot lang yun Ma. Kasama ko si Matthew ngayon, namiss daw kasi ako." sabi ko habang nakangisi. Hindi naman nagreact si kapatir.
"Nandiyan ba kapatid mo? Pakausap nga." sabi ni Mama.
Iniabot ko naman kay Matthew yung phone ko. Nagtataka naman siyang tumingin sa akin
"Kakausapin ka raw ni mudra. Lagot kang totoy ka." pananakot ko sa kanya. Inirapan niya lang ako bago kinuha yung phone ko sa kamay ko. Napangiwi naman ako sa ugali ng kapatid ko. Napaka-attitude talaga kahit kailan. Pinanood ko naman siya habang kinakausap si Mama. Nawala na yung kunot noo niya at naging mas magalang yung pananalita niya. Mukha na talaga siyang bunso kapag si Mama ang kausap. Napapailing nalang ako.
"Yeah.... just one week... don't worry...ok." sabi niya bago ibinigay sa aking ang phone ko at hindi katulad kanina, may ngiting panalo na siya. I scoff at him.
"Hello, Ma." sabi ko
"Ikaw na bahala dyan sa kapatid mo though mukhang baliktad naman ang mangyayari." sabi niya baka natawa. Luh? Anong nakakatawa dun?
Nag-end call na kami matapos naming magkwentuhan ng konti. Tinignan ko si Matthew na nakangiting tagumpay pa rin. Napabuntong hininga ako.
"Sinong maiiwan kina Mama?" mahinahon kong tanong. Umayos siya ng upo. Itinuon niya ang mga kamay niya sa space ng sofa na nasa pagitan ng hita niya.
"Therese is there." walang pakeng sabi niya. Napataas naman ang kilay ko bago muling bumuntong hininga.
"Ate. Call her ate. She's your sister too." sabi ko. Ngumiti siya sa akin bago biglang pinawi.
"No. Ikaw lang ang kapatid ko." sabi niya. Napapikit ako. Hay naku naku talaga Matthew ka. Napailing nalang ako sa katigasan ng ulo ng kapatid ko. Kanino ba nagmana ito?
Humiga siya para matulog ulit. Ikinover niya ang siko niya sa mga mata niya.
"Kumain ka na?" tanong ko sa kanya. Lakinggulat ko nang mabilis pa sa kisapmata siyang bumangon ulit at nagning ning pa ang mga mata
"Hindi pa. Gutom na ako, ate." sabi niya at nakuha pang magpacute. Chura nito. Bilis nawala ng antok at inis ah porke usapang pagkain. Tsk tsk tsk
Tumayo na ako at lumapit sa kanya bago ginulo ang pinakamamahal niyang buhok saka nagdali-daling tumakbo papuntang kusina
"TABAAAA!!!!!" rinig kong sigaw niya na siyang siyang ikinatawa ko. Mabilis na akong nagluto ng pang-ulam naming dalawa at baka hindi makapagpigil ang isang iyun at mabawian pa ako.
Pinagmamasdan ko namang kumain ang kapatid ko. Pinag-aaralan ko ang kinikilos nito.
"What are you looking at?" Kunot-noong tanong niya. Pinaningkitan ko siya ng mga mata.
"Bakit ka oumunta dito, Matthew?" Tanong ko sa kanya. Napabuntong hininga siya
"Gaya nung palusot mo kay Mama, sabihin nalang nating namiss nga kita." Sabi niya sabay subo ng pagkain.
Talaga itong batang ito, gagamitin pa akong excuse niya
"How's Via?" Tanong ko
Napatigil siya sa pagnguya at hindi rin nakatakas sa akin na bigla siyang natigilan
"She's... ok." Sabi niya pero hindi siya tumitingin sa akin. Dali dali niyang ininom ang tubig niya
"I'm done. Thanks for the food." Sabi niya sabay tayo. Pinagmasdan ko naman siya hanggang sa pumunta siya sa salas.
There's something wrong! Hindi ganyan yang batang yan!
Tumayo na ako para ligpitin ang aming pinagkainan para makapaghugas na rin ng plato
Habang naghuhugas ako ng plato, nakarinig na naman ako ng magkakasunod na katok mula sa pintuan sa salas. Sino na naman kaya yun?
"Matt, pagbuksan mo nga yun ng pinto!" Sigaw ko kay Matthew na nagsecellphone lang sa sofa. Tamad na tamad siyang tumayo at nagtungo sa may pintuan.
I heard him opened the door kaya lumabas na ako ng kusina para tignan kung sino yung dumating
Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko kung sino ang nasa may pintuan. Magkatinginan sila ni Matthew at walang pumuputol noon. Nangunot naman ang noo ko dahil sa atmosphere nila.
Teka, bakit ba nandito din siya?
"What are you doing here?" Kunot noong sabi ni Matthew. Sandali.... bakit nakakaramdam ako ng deja vu dito?
Napatingin sa akin ang magadang babaeng nasa may pintuan. Ngumiti siya sa akin at kumaway kaya kumaway ako pabalik.
"Pasok ka. Matthew, ano bang hinaharang harang mo pa dyan sa may pintuan? Papasukin mo siya." Utos ko kay Matthew pero ang totoy kinarir ang pagiging malaking harang sa daan
"Seriously, why are you here Viatris De La Paz?" Seryoso na may halong sabi ni Matthew. Napatingin naman ako kay Matthew. Parang narinig ko na ang dialogue na yan ah.
"Hindi pa ba obvious ang sagot? I came here to see... Ate Ella! Tama, si Ate Ella ang pinunta ko dito." Sabi ni Via sabay tingin sa akin pabalik kay Matthew. Lumingon naman sa akin si Matthew at tinignan ako ng sobrang sama.
Bakit? Ako? Ako ba talaga ang pinunta niya dito? Bakit parang kasalanan ko?Tinuro ko ang sarili ko.
Nang mapatingin ako kay Via ay mukha siyang nagmamakaawa sa akin at dahil mabait ako. Fine!
"Bakit naman ganyan ka, Matthew? Umalis ka nga dyan, hinaharangan mo ang bisita KO. " sabi ko bago ako lumapit sa kanilang dalawa. Hinawakan ko si Via sa wrist bago hinila papasok. Hindi pa kami nakakalayo sa may pintuan nang mapatigil kami ni Via dahil hinawakan rin ni Matthew sa kabilanh wrist si Via
Oh? Ano bang gustong idrama nito?
"Sinong kasama mo?" Seryosong tanong ni Matthew na ikinaiwas ng tingin ni Via
"Wala." Sagot ni Via. Nakita ko naman ang pagdilim ng mukha ni Matthew pati ang pagtiim ng bagang niya
"What? Mag-isa kang nagpunta rito? Are you out of your mind?" Medyo galit na sabi ni Matthew. Nangunot naman ang noo ko. Parang kulang ang linya niya. Wala yung 'Paano kung may mangyaring masama sayo sa daan?' Ayos din itong totoy na ito ah, mangagaya nalang ng lines yung kulang pa.
"Why do you care? Eh sa gusto kong pumunta rito mag-isa eh! Wala ka namang pakialam di ba?!" Sabi ni Via habang naluluhang tumingin kay Matthew. Mukhang masama ang loob ng isang ito.
Ok, what's happening?
"Tsk." Sabi ni Matthew at napahilamos pa ng kamay sa mukha. Ano bang soap opera ang ganap na ito? Anong role ko rito? Audience na walang pakiyeme?
Sa huli ay binitawan ni Matthew ang kamay ni Via bago tumingin sa akin
"Where is your room?" Tanong nito. Oh bakit sa akin naman galit ito? Inaano ko siya?
"Sa taas, yung patatlong kwarto sa kaliwa" sagot ko kahit di ko alam kung para saan yung tanong niya. Kinuha niya ang bagpack na dala niya kanina pati sapatos sa gilid ng sofa bago nagwalk out papuntang hagdan.
Nakatingin kami ni Via sa kanya hanggang sa mawala na siya sa paningin namin.
"Huwag mo ng pansinin yung topakin na yun. Nakalimutan sigurong hindi siya artista kung makapagdrama." Sabi ko kay Via habang hinihimas ko ang likod niya. Pinunasan naman niya yung mga namuong luha niya
"Ok lang ate, thank you." Sabi niya bago ngumiti sa akin. See? Kita mo na, Matthew? Ang swerte mo kaya kay Via kasi maganda at mabait siya saka isa pa... mahal ka niya.
Tinignan lang ako ni Via na para bang pinag-aaralan ang bawat detalye ng mukha ko. Baka itatanong niya kung anong ginagamit ko sa mukha ko para maging youthful ang aking face.
"You really look like her." Rinig kong bulong niya sa sarili niya habang malungkot na nakangiti sa akin
Nagtaka naman ako
"Ha? Sinong kamukha ko?" Sabi ko. Bigla akong kinabahan, sa tala ng buhay ko, isang tao lang ang alam kong kamukha or kahawig ko maliban kay Mama at Matthew.
"Ahh wala, ate. Kalimutan mo na." Sabi niya tapos pinalitan niya ng masayang ngiti yung malungkot kanina.
"I heard, nagpunta rin rito si Kuya Renzo, ate." Pag-iiba niya ng usapan. Bigla na naman akong nakaramdam ng matinding lungkot nang marinig ko ang pangalan ni Renzo, ang lalaking mahilig mang-iwan.
"Ah... o-oo, nagpunta siya rito. Actually... kakaalis lang niya k-kaninang madaling araw." Sabi ko bago umiwas ng tingin. Gosh, naiiyak na naman ako.
"I'm sorry, ate. To think that this has to happen..." sabi ni Via bago bumulong ng sobrang hina sa sarili.
Napatingin ako kay Via. Could it be...
If Ysabel and Migs are Elisa and Juancho....
Then,...
Si Matthew at Via kaya ay sina....
Simon at Mercedes?
-------
Thank you for reading!!
Sorry natagalan ulit ang update. Hindi talaga kapansin pansin minsan na sobrang tagal na pala since last ng update ko kasi ako ang author kaya feeling ko parang kakaupdate ko lang
Please vote and comment!!
Nagmamahal,
Ms.Mysterious