♡FELEX POV.♡
HINIHINTAY KO NGAYON si Xyra sa harap ng Hospital. Wala syang duty ngayong oras. Ngayon lang din ako naging free. Busy rin kasi ako gaya nya.
Nang makita ko sya nakangiti nya akong tinignan.
"Hi" nakangiti kung bati pero isang mahigpit na yakap ang tanging naisagot nya saaken.
"Na miss kita Felex" sambit nya. Wala akong nagawa kundi ang tumugon nalang.
Ilang linggo kasing busy kami eh ngayon lang ulit kami mag kikita.
"Libre mo ako! Yun oh fish ball! Bilis!" Hinila nya ako at tinakbo.
"Wag kang masyadong tumakbo masyadong maiksi ang uniform mo" kusang lumabas sa bibig ko ang salitang yun. Nahinto sya at kinunutan ako ng noo.
Bakit ko sinabi yun?
"Ikaw ba yan Felex? Weh? Sinabi mo yun?" Halos matawa na sya.
Yeah! Wala akong concern lagi sa kanya ewan ko kung bakit ko nasabi yun at isa pa ay hindi ko naman dati pina pakialaman kung akong damit nya ngayon lang. Bakit ko ba yun sinabi?.
Hindi ako nagsalita pero hinila nya ulit ako at nang mainis ako ay hinubad ko ang jacket ko at tinali yun sa bewang nya. Naiinis ako sa mga taong tinitignan ang hita nya. Mga manyak.
Gabi na kasi ngayong araw uso pa naman ngayon ang mga tambay tapos gusto nya dito pa kumain.
"Sabi ko sayo wag ka ng masyadong tumakbo dahil maiksi yung uniform mo" usal ko nanaman.
"Wow!... iba ka ngayon ah?" Sagot nya.
"Tsk" nauna akong nag lakad sa kanya.
"Bakit masyado kang nag aalala saaken ngayon ha?"
"Hindi ako nag aalala. Ayuko lang mabastos ka"
"Diba pareho parin yun?"
"Mag kaiba yun sira" inunahan ko nalang ulit syang mag lakad pero agad naman syang sumabay.
Napalingon ako ng maramdaman ko ang palad nya sa palad ko napahigpit ng pag kakahawak nya nun. Napatitig ako sa kanya napangiti nalang din ako.
"Ngayon lang kita ulit nakitang nakangiti"
Nawala ang ngiti ko ng lumingon sya saaken at sabihin yun. Lumunok nalang ako. Ano bang meron ngayon saaken?
"Hahahaha pogi mo talaga bilis!" Muli nya akong hinila ng sobrang bilis na.
Pero ganun nalang ang gulat ko ng mapatapilok sya dahil sa heels nya.
"Aray!"
"Tsk!" Singhal ko at binuhat sya sa gilid at pinaupo.
"Takbo ka kasi ng takbo eh" ani ko nanaman.
Tinignan ko ang paa nya.
"Masakit?" Tanong ko.
Tumango sya habang kagat ang labi nya.
"Kaya mo bang mag lakad?"
Humawak sya sa balikat ko at sapilitan syang tumayo pero agad akong umalalay ng matumba ulit sya.
"Bubuhatin na kita ah?" Tanong ko ulit.
"Hindi na kaya ko"
"Ang kulit mo"
Binuhat ko sya kahit ayaw nya. Ramdam ko ang pag tataka at pag titig nya saaken at hindi ko rin alam kung bakit ako ganito ngayon sa kanya kahit maladas wala akong paki sa kanya. Pati nga pag text sa kanya kinakatamaran ko pa. Nag tataka rin ako sa ginagawa ko ngayon at hind lamang sya.
Nang makapasok kami sa hospital ay may sumalubong saamin na nurse pero hindi ko na sila pa pinansin.
"Saan ba yung room mo?" Tanong ko.
"113" sagot nya.
Hanggang sa nahanap ko ang room nya. Pinasok namin yun at pinaupo ko sya sa isang upuan sa tabi.
Nag hanap agad ako ng medicine kit at hindi naman ako nabigo. Inilabas ko ang band aid at ipa ba para malinisan ang sugat nya.
"Ako na" sambit nya pero hindi ko sya pinansin. Inuuna kong nilisan ang gilid ng kanyang paa nag karoon yun ng sugat ng pag bagsak nya.
"Wag kang magulo" usal ko ng hindi sya mapakali.
"Ako na kas--- arayy! Putangina!" Napamura sya ng lagyan ko ng alcohol ang mga sugat nya.
"Sabi ko sayo wag kang magulo eh" usal ko.
Napa kagat sya sa labi sa inis saaken pero ako ay gusto kung matawa sa malutong na mura nya.
"Sakalin kaya kita dyan?!" Inis nyang sabi.
"Pag ginawa mo yun hahalikan kita"
Hindi lang sya ang marunong mag banta. Napangisi ako ng palihim ng manahimik sya sa kinauupuan nya.
Nang matapos kong gamutin ang sugat nya ay tinanggal ko ang heels nya at kinuha ang isang flat na shoe sa ilalim ng mesa nya.
"Yan palang gamitin mo" sambit ko. "Ibibili nalang kita nung gusto mo. Pag tumayo ka dyan hahalikan talaga kita" ani ko.
Natahimik sya at napalunok ng tuluyan at lumabas ako sa kuwartong yun.
Iilan nalang ang nakikita kubg nurse at doktor na andito ngayon.
"Good eve sir" bati ng iilan nurse nakangiti ko silang tinanguhan pero ganun nalang ang pagka kunot ng noo ko ng mag sigawan at mag tilian ang mga nurse na yun. Nailing nalang ako.
Lumabas ako para bumili ng pag kaing sinasabi nya kanina.
Maka ilang minuto lang ay tapos na muli akong bumalik sa hospital para ibigay kay Xyra tung pinapa bili nya.
"Hi sir" bati ng isang babaeng doctor. Tumango ng nakangiti.
Rinig ko ang pag ipit nya sa pag tawa.
Nang malagpasan ko na sya ay tumakbo na ako.
Patuloy ako sa pag lakad takbo sa floor na inakyatan ko.
Nang matungo ko ang kuwarto nya ay pinihit ko ang pinto. Nang mabuksan yun ay nakita ko na agad syang may tinitignan na libro sa kanyang liblary. Siguro ay nainip kakaantay saaken pero dahil nag iwan ako ng salita sa kanya sinuway pa nya.
Lumapit ako sa kanya at pinaharap ko sya at hinalikan.
Nanlaki ang mga mata nya bago ako pumikit. Inilalayo nya ang dibdib ko sa kanya pero mas malakas parin ako. Ako ang kumalas at binitawan ko ang labi nya.
"Hindi ko sinabing mag tingin ka ng libro" iniabot ko ang pag kain nya matapos kong sabihin yun. Rinig ko ang pag lunok nya bago sya umupong muli sa kina uupuan nya kanina.
Nangiti syang sumubo ng pagkain na sinasabi nya kanina.
"Babe oh... ahhhh" pinapasubo nya saaken ang kulay lupa na pahaba at hindi ko alam kung anong tawag dun.
"Busog pa ako" sabi ko at umilag.
"Tikman mo kasi tuh masarap tuh ang tawag dito kikyam" sambit nya at pilit nyang pinapa kain saaken yung lupa.
"Hindi ako kumakain nang lupa" usal ko.
"Bwhahahahaahha!" Napuno ng tawa nya angbuong kuwarto matapos kung sabihin yun. "Anong lupa? Kikyam tawag dito" rinig ko pang bumungisngis sya ng mahina pero nailing nalang ako. "Alas nuebe na pala... tara ihahatid na kita sa bahay mo.. hindi ka ba uuwi sa mansion nyu?" Tugong tanong nya.
Umiling ako.
"Alam mo naninibago ako sayo. Two years ago lagi ka namang tumatawa at nag bibiro. Pero bakit ngayon? Napaka seryuso mo na?..." tanong nya saaken. Tinitigan ko lang sya at hindi nagsalita. "Ahhh! Alam ko na!" Pumalakpak pa sya ng isang beses.
"What?"
"Matured kana!!!! Congrats babe!!" Sigaw nya.
"Tsk! Siraulo" nailing ako sa lakas ng boses nya.
"Ahy oo nga pala bawal pa lang maingay dito.... oh! Kainin mo na tung naiwang LUPA!" pinag kakadiinan nya yung LUPA tyaka nya ibinigay saaken yung sinasabi nyang kikyam.
"Tsk! Mukha syang lupa kaya hindi ko yan kakainin" tinuro ko pa yung hawak nyang baso kung nasaan yung kikyam.
"Bwhahahahaha! Aken na nga lang" inagaw nya yun at sya kumain.
Nakalipas pa ang ilang minuto ay tumayo na sya.
"Tara!" Hinila nya ako.
Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Mula nung maging kami ay ganito na sya ka sweet saaken at hanggang ngayon hindi yun nag babago.
Pinasok namin ang elevator dahil sarado na ang mga hagdan sa bawat floor.
Nang bumukas yun ay mula nya akong hinila palabas.
"Wag kanang masyadong tumakbo baka mapatapilok ka nanaman tsk!" Sita ko sa kanya.
"Alam mo bang may fireworks ngayon? Mag te 10 PM na! Bilisan mo Felex!"
Lalong bumilis ang pag takbo nya. Sinundan ko lang sya hanggang sa makalabas kami hila nya ang kamay ko.
Mula sa isang kalsada ay nag lakad kami. Wala ng sasakyang dumaraan dahil gabi na.
Doon ako napaisip. Hindi ko rin alam kung bakit bigla ko nalang naisip kung ano noon. Kung gaano ako kaligalig at kung gaano ako mag patawa ng mga kasamahan ko.
Bakit nga ba nag bago ako?.
Hindi ko alam pero ayaw ko ng balikan pa ang nakaraan dahil pakiramdam ko noon ay pabigat lang ako sa kanila dahil wala akong magawa nung mga oras na nasa panganib kami two years ago. Ano nga bang nagawa ko? Wala naman!. Naalala ko pa kung paano naming pinag usapan si Xyra kasama ko nun sina Trisha sa taas ng bahay ni Sean. Nakaramdam ako ng kaunting guilt dahil ngayon ay heto parin ang napag usapan namin. In short gagamitin ko lang si Xyra para makalimutan ko ang nararamdaman ko kay Mckenzie. Finocus ko ang sarili ko sa trabaho ko para makapag isip ng tama dahil sa mga sinabi saaken ni Mckenzie nung huli kaming mag usap. Hindi ko yun makalimutan at hanggang ngayon hindi ko parin maintindihan.
Felex alam kung mahirap.. pero hangga't mahal kapa nya mahalin mo na sya.. marunong tayong magsawa, marunong tayong mapagod, marunong tayong masaktan at umiyak. Kaya naman hangga't nandyan pa sya pahalagahan mo na ang tulad nya.. hindi kung kailan wala na hahanapin mo sya tapos hindi mo alam na mahal mo na pala sya.
Kusang narinig ko ang huling sinabi saaken ni Mckenzie nung huling pag uusap namin.
Napatingin ako kay Xyra habang nag lalakad kami. Pahalagahan kita? Paano ba? Pero kaya nga ba kitang mahalin? Paano? Paano? Paulit ulit ko yun sinasabi sa isip ko habang nakatingin ako kay Xyra. Nang bigla syang lumingon.
"Why?"
"Nothing" nag iwas ako ng tingin at tumingin nalang sa kalsada.
Maaliwalas ang kalsada. Mahangin at napaka sarap sa pakiramdam.
Nagulat kaming pareho ni Xyra ng may pumutok at nag ilaw ang buont kalangitan. Tumingala ako at nakita ang mga fireworks na pa puso ang hugis paiba iba ng kulay at sobrang gandang tignan.
Halos nag slowmo ang lahat. Tinignan ko ng dahan dahan si Xyra. Nakatingala sya nang nakangiti. Mula sa kanyang mata ay nakikita ko ang mga fireworks na tinitingala nya, biglang kumislap ang maliwanag nyang mata.
Dahan dahan kong hinawakan ang kamay nya. Yumuko sya at tinignan ang kamay namin tyaka nya ako nilingon at ngumiti.
Susubukan kitang mahalin.
Sabay naming pinanuod ang nag liliwanag na kalangitan. Napuno ng magagandang liwanag ang buong kalangitan. Hindi ko maiwasang mangiti.
Ngayon ko lang ulit nakasama ng ganito si Xyra. Pero hindi ko rin maiwasang maalala si Mckenzie. At ngayon litong lito na ako sa nararamdaman ko.
♡KHIMBERLY SHINE POV.♡
MULA NUNG SINABI ni Ethan na hindi na sya pupunta dito ay talagang tinotoo nya na. Ilang buwan na ang nakakalipas at lalo lang akong lumungkot dito sa bahay. Lalo pa akong nasaktan dahil nung isang buwan ay kinasal na sina Jack at Trisha.
Bakit sa dami ng mamahalin ko yung may asawa pa?... Totoo nga bang mahal ko sya? O naiingit lang ako kasi mag asawa na sila? Na gusto ko rin magkaroon ng pamilya gaya nila?
Mahal ko nga ba si Jack? O niloloko ko lang sarili ko?
Or talagang ginamit ko lang sya?
Paulit ulit ko na yan tinatanong sa sarili ko pero wala akong mahanap na sagot.
Nakakaramdam na ako ng guilt dahil sa trato ko kay Ethan kahit sya naman lagi ang tumutulong saaken sa mga bagay na hindi ko magawa. Sinasamaan nya pa ako dito dahil alam nyang kailangan ko sya pero bakit ganun ang trato ko sa kanya?.
*ding dong!*
Napa tigil ako sa pag iisip ng biglang tumunog ang door bell ko sa pinto.
Lumunok ako ng maalala ko kung sino ang bisita ko nung nakaraang buwan lang.
"Shit!" Napa mura ako ng mahina at napa hawak sa noo ko.
Agad akong pumunta sa pinto at binuksan yun ng dahan dahan. Nang makita ko si Ethan ay lumuwag ang pag hinga ko. Masyado lang akong na trauma sa nakita ko.
"Hi?" Patanong na sabi ni Ethan.
Gusto ko pang mangit dahil kahit anong taboy ko sa kanya nakaratint parin sya dito.
"Hi... akin yan diba? ... aken na" kinuha ko ang isang bungkos ng flower na hawak nya. "Dito ka lang ah?" Sambit ko at sumenyas na umupo n muna sya sa sofa.
Pumunta ako sa kuwarto ko at nilock yun. Sa isang aparador na malaki ay marami kang makikitang bulaklak na bigay nya mismo ang iba ay bulok na pero ayukong tanggalin yun dito. Inilagay ko ang bago. Inayos ko pa yun bago ako ulit bumaba.
"I have some pizza. You want?" Tanonf nya.
"Sige lang" sagot ko.
"Tinapon mo nanaman ba yung bigay kong flower sayo?" Tanong nya. Hindi ako nag salita at nag iwas ng tingin. "Tsk!"
"Bakit ka pala napadalaw?" Tanong ko sa kanya. At umupo kung saan kaharap ko sya mula sa sofa.
"Nabasa ko kasi yung diary mo at hindi ko inakala na kaya pala ayaw mo saaken ay dahil si Jack ang gusto mo"
Nagulat ako sa dere deretso nyang sagot saaken na hindi ko akalaing sasabihin nya ito sa harap ko mismo ng hindi manlang mautal.
"Kaya ba lagi mo akong itinataboy?... Ano bang nagustuhan mo sa kanya Khim?" Tanong nya.
"Bakit kailangan mo pa yang sabihin at tanongin saaken? Ha?" Uminit ang ulo ko sa hindi malamang dahilan.
"Nothing... sobrang sakit lang kasi" ngumiti sya saaken ng mapakla pero ang kanyang mata ay sobrang lungkot. Para bang pati langit ay pinagkaitan sya. "Ako rin kasi yung tanga dahil pinilit kitang ligawan" sambit nya ulit.
"Kaya ka pumunta dito dahil lang dun?" Inis kung sabi.
"Hindi. May isa pa akong sadya..."
"Ano?!" Gusto ko na syang singhalan pero pigil na pigil ko ngayon ang sarili ko at sobrang hirap mag pigil dahil baka makasampal ako ng gaya nya.
"Pwede bang huminto na ako sa panliligaw sayo?" Tanong nya na nag mamakaawa ang tinig nya.
Nagulat ako sa narinig ko. May kirot akong naramdaman sa gilid ng puso ko. Natigilan ako masyado.
"Puwede ba Khim?" Tanong nya nanaman. Hindi ako makasalita hindi ko alam kung bakit. Sumikip ang dibdib ko at hindi ko alam kung kailan gagaan ang pakiramdam ko. Sobrang sakit sa pakiramdam, bumuntong hininga ako at bumuka buka ang bibig ko pero walang lumalabas na kahit ano. "Nakikita ko kasing pagod kana kakataboy saaken, i want to stop this feeling, i retired bilang suitor mo" ngumiti sya saaken sobrang pakla. Napalunok ako at napatitig sa malamlam nyang mga mata.
Pumunta sya sa kusina at nangialam ng mga gamit ko. Nag bukas pa sya ng mga cabinet at ref. Mula doon ay kusa syang nag luto ng makakain.
Bakit mo sinasabi tuh?
Hindi ko matanggap ang sinasabi nya ngayon.
"I cooked the bacon,pork and rice hum?" Tanong nya at nakatalikod sya saaken.
Hanggang ngayon ay hindi parin ako naka recover sa narinig ko. Bigla nalang akong natahimik.
Natahimik ako ng sobrang habang minuto hanggang sa natapos syang mag luto ay nakatulala lang ako sa kung saan. Hindi mabawasan ang paninikip ng dibdib ko at ramdam na ramdam ko kung paanong nasugatan yun.
Shit! I hate this feelings! ... i hate it so much!. Why are you do this to me? Why are you hurting me so much? .
Naka kunot ang noo ko habang tinitignan syang ilapag ang mga niluto nya.
"Kumain kana... babantayan kita" nangiti sya ng pormal pero halata naman sa mata nya ang lungkot at sakit na nararamdaman nya.
Ngayon ko lang nakita tuh sa kanya. But hindi ko naman talaga sya tinititigan.
Ni hindi ko magalaw ang pag kaing inihanda nya.
"Pasensya na wala akong gana" pag aamin ko sa kanya. Na walan ako ng ganang kumain. Parant hindi ko yun malulunok.
"Ayaw mo ba ng luto ko?" Tanong nya. "Nag effort pa ako nyan eh" natatawa pa sya kunwari pero halata namang hindi sya natatawa. "Sabagay lagi namang ganyan yung acting mo saaken" bulong nya na narinig ko naman.
Gusto ko syang sigawan ng magsalita syang muli.
"Sige na kumain kana." Inisog nya paharap saaken yuny inihanda nyang pag kain.
"Busog pa ako." Derektahang sambit ko.
"Okay"
Kinuha nya yung pag kain at inilagay nya sa...... basura!!!
Tang!.
"Bakit mo tinapon!" Napatayo ako at sinita agad sya pero huli na natapon nya na.
"Walang kakain nun Khim."
"Ethan ano ba?!... ano bang nangyayari sayo?! Ha?!" Sigaw ko sa kanya at lumapit. "Anong nangyayari sayo?!!!" Sigaw ko sa kanya at niyuyugyog ko ang magkabilaang balikat nya.
"Nothing...."
Binitawan ko sya at bumagsak ang dalawang balikat ko.
"Ahm.. siguro na sobrahan lang sa pananakit mo" sabi nya.
"Stop it!" Sambit ko sa kanya.
"Mapasimple man o mapa mamahaling gamit man ni hindi mo binibigyan ng halaga. You know? Laging may effort ang mga binibigay ko sayo" nangiti nanaman sya nang tumingala ako sa kanya. "Napaka hirap naman intindihin yung taong mahal mo na merong ibang gusto." Nailing sya. At nag iwas ng tingin na para bang ano mang oras iiyak na sya at hihikbi. Naaawa ako pero wala akong magawa ano ba ang dapat kong gawin? Paano ba kita papasayahin?. "But! Tanggap ko na yun. Don't worry araw araw akong magiging okay i promise" punong puno ng kasinungalingan ang sinabi nyang pang huli ngayon. Nakikita ko sa mga mata nya na hindi nya magagawa yun. At hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. "Hindi na kita iintindihin dahil araw araw naman ay okay ka. Siguro nakakausap mo ang mahal mo. Kung masaya ka masaya narin ako ganun talaga pag nagmamahal" tinignan nya ako sa mga mata. Hindi ko alam kung bakit ganito nalang sya may lakas na loob para sabihin ang lahat ng ito hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi totoo ang sinasabi nyang nakakausap ko si Jack sa phone hindi ko rin alam kung paano nya nabasa ang diary ko na noon ko pa lang yun tinatago mga one year na. "Alam mo ba? Takot akong mag mahal kasi ayukong masaktan. At tama ang una kong hinala na masasaktan ako, but hindi ko yun inintindi dahil gusto kita. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nag mahal at ikaw din ang dahilan kung bakit ako nasaktan " hindi ko alam kung pinag kakadiinan nya ba ang lahat ng sinasabi nya o pinapaintindi nya lang. Puro nalang hindi ko alam at tooo yun!. Hindi na ako nakakaramdaman ng inis o galit!. Ang nararamdaman ko ngayon. GUILT.
Gusto kong mag sorry pero paano?
Paano ako mag so sorry kong sobrang nasasaktan na sya? Paano ako mag so sorry eh down na down na sya tinitignan mo palang. Bakit pakiramdam ko pag mag so sorry ako hindi nya tatanggapin dahil nasaktan ko sya.
Sa bawat pag punta nya dito pinapauwi ko sya. Sa lahat ng oras sinisigawan ko sya. Sa bawat mag salita sya masasakit na salita ang sagot ko. Sa bawat pag ngiti nya ako ang naiinis. Sa bawat pang aasar nya nasasaktan ko sya. Sa bawat pag lalambing nya pinapatigil ko sya. Sa bawat nakikita ko syang masaya tinataboy ko sya.
Bigla nalang akong suminghot at doon ko nakita ang sarili kong umiiyak habang nakayuko.
"Don't cry... Ako ang namilit sayong ligawan ka. Sige na umakyat kana aalis na ako..." hinawakan nya ang balikat ko at tinapik yun. "Have a sweet dreams" huling sabi nya bago nya pinihit ang pinto at binuksan yun ng tuluyan at sumarado yun ng lumabas na sya. Tuluyan ng nawala si Ethan sa paningin ko.
Napaluhod ako at andun parin ang sakit na nararamdaman ko. Marami syang sinabi kanina at tumatak yun lahat sa utak ko. Sobrang na gi guilt na ako.
Hindi ko alam pero patuloy akong lumuluha. Gusto kong humikbi pero todo pigil ako. Pakiramdam ko pag nawala sya kulang na ang buhay ko.
Bakit ganito ang nararamdaman ko? Totoo bang gusto ko si Jack?
Bakit natatamaan ako sa mga sinasabi nya? Bakit ako nasasaktan sa bawat pag papaalam na ginagawa nya kanina?...
"I'm sorry... i'm sorry Ethan" umiiyak na sabi ko.
"I forgiven"
Napaigtad at nanlaki ang mga mata ko at tumingala. Ganon nalang ako lumunok ng makita si Ethan.