မျဖစ္ႏိုင္ဘူးမလား...
ကိုယ့္ဆီကိုတစ္ခါေလးလာမေတြ႔ေသးတဲ့ကေလးက
ထြက္သြားၿပီတဲ့..ဟက္..ကိုယ္အဲဒါကိုယံုမယ္ထင္လား
ဒီေန႔ထိမယံုခဲ့ဘူး..မင္းျပန္လာမယ္ဆိုတာ
ယံုၾကည္ေနခဲ့လို႔...
"ေယာလ္.."
"အာ..Seyoon..လာ..ကေလးအေၾကာင္းေျပာမလို႔လား..ဘာၾကားခဲ့လဲ..ဟင္.."
"ဟင့္...ေယာလ္ရယ္"
"ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ..ကေလးဆီကဘာတဲ့လဲလို႔..Seyoon"
"ေဆးရံုကဆင္းကာစကိုေနေကာင္းေအာင္ေနပါ
ေယာလ္ရယ္..ငယ္ေလးလည္းနင့္ကို..အေဝး..အေဝးကေနက်န္းမာတာပဲျမင္ခ်င္မွာပါ"
"ဟင့္အင္း..ကေလးကအေဝးမွာမဟုတ္ဘူး..သူျပန္လာမွာ..ငါဆီကိုလာမွာ..ခုေနေကာင္းေအာင္ေန ေနရလို႔ၾကာေနတာ.."
"ေယာလ္...မ႐ူးစမ္းနဲ႔"
"ထြက္သြား..ငါ့ကို..ကေလးကအေဝးထြက္သြားၿပီဆိုၿပီး
လာလာမလိမ္ၾကနဲ႔..ငါမယံုဘူး..သြား..အား..ကဲကြာ.."
႐ွိသမ်ွပစၥည္းေတြအကုန္ေပါက္ခြဲေနတဲ့သူက
စိတၱဇဆန္စြာ..မ်က္ရည္တို႔ကလည္းျမင္မေကာင္း
က်ေနေသးသည္...
"ေယာလ္..ေယာလ္..မလုပ္ပါနဲ႔"
"ခ်န္းေယာလ္...ခ်န္းေယာလ္..စိတ္ထိန္းပါအံုး...
ခ်န္းေယာလ္..
Taoအားသံုးၿပီးဝင္ခ်ဳပ္လိုက္မွ..စိတ္အနည္းငယ္ေပ်ာ့ၿပီး
လက္ေတြၾကားၿငိမ္က်သြားတဲ့..ခႏၶာကိုယ္..
"ဘာျဖစ္တာလဲငါ့ကိုေျပာ..စိတ္ကိုေလ်ာ့ထားေနာ္"
"Tao..အဲမိန္းမကိုေမာင္းထုတ္ေပး..သူ..သူကေလ
ငါ့ကို..ကေလးကျပန္မလာေတာ့ဘူးနဲ႔လာလာေျပာေနတယ္..ထြက္သြားခိုင္းေပး.."
"ငါသြားပါ့မယ္..ေယာလ္ရယ္.Tao သူ႔ကိုဂ႐ုစိုက္ေပးပါ"
"ေအးပါ..Seyoon"
Seyoonထြက္သြားမွ..ခ်န္းေယာလ္ကိုအိပ္ယာဘက္ေခ်ာ့ေခၚလာခဲ့လိုက္တယ္...လူကလည္းအရမ္းေပ်ာ့လို႔
အစာသိပ္မစားေတာ့အားနည္းေနၿပီ...
"Ta..Tao"
"အင္း..ေျပာေလ"
"ကေလး..ျပန္လာမွာမလား"
"မင္း..မေမ့ႏိုင္ေသးဘူးလားတစ္ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီေလ"
"Tao မင္းကပါ..ငါ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြကို
မ႐ိုက္ခ်ိဳးပါနဲ႔လား.."
"ငါအေကာင္းေျပာေနတာ..ခ်န္းေယာလ္..
မင္းအားလံုးကိုေမ့ၿပီးကိုယ့္ဘဝအတြက္အေရးပါတာကိုလုပ္သင့္ေနၿပီ..ၿပီးေတာ့ companyကိုဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာသူမ်ားနဲ႔အပ္ထားမွာလဲ..ျပန္ၿပီးဦးစီးသင့္ေနၿပီမလား.."
"ငါ..."
"ငိုပဲငိုမေနနဲ႔ေတာ့..ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္..
ခုလိုေတြျဖစ္ေနတာ..မင္းကေလးလဲၾကည့္ရက္မွာမဟုတ္ဘူး..."
"ငါ..ကေလးျပန္လာမွာကိုေတာ့ဆက္
ယံုၾကည္ခ်င္ေသးတာ...
"အဲအပိုင္းကသီးသန္႔ထား..မင္းစိတ္ခံစားခ်က္ပဲ..မနက္ျဖန္ကစအလုပ္သြားဖို႔ျပင္..."
"ငါဘယ္မွမထြက္ခ်င္ေသးဘူး"
"မရဘူး...ငါမင္းအတြက္ေနာက္အပတ္ထဲ..nurseတစ္ေယာက္ေခၚေပးမယ္..
အလုပ္လည္းေခၚသြားရမယ္..အိမ္မွာလဲထားရမယ္"
"မလိုခ်င္ဘူး"
"မလိုခ်င္လို႔မရဘူး..ငါ႐ွာထားမွာ..ဒါမွမင္းက်န္းမာေရးအတြက္စိတ္ခ်ရမွာ"
"Taoငါတကယ္႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွက္႐ွက္ေတြမႀကိဳက္ဘူးေနာ္"
"မရဘူးဟိတ္ေကာင္..တစ္ႏွစ္ႀကီးမင္းကိုလႊတ္ထားေပးခဲ့ၿပီးၿပီး ဒီတစ္ခါေတာ့မရေတာ့ဘူး.
ျငင္းရင္မင္းMommyတို႔ကိုအေၾကာင္းၾကားရလိမ့္မယ္"
"အၾကပ္ကိုင္တာလား"
"မင္းအတြက္ပါ"
"လုပ္ခ်င္ရာသာလုပ္ေတာ့ တစ္ခုေတာ့ႀကိဳေျပာမယ္..
အဆင္မေျပခဲ့လို႔..မင္းရဲ႕ Nurse အလုပ္ျပဳတ္ရင္.ငါ့တာဝန္မ႐ွိဘူးေနာ္"
"Ok.."
"နားေတာ့..ငါေဆးရံုျပန္သြားရအုန္းမယ္"
"အင္း..."
အ႐ႈပ္ေကာင္ျပန္သြားမွဖုန္းကိုလွမ္းယူၿပီး..
ကိုယ့္ရဲ႕မူပိုင္နံပါတ္တစ္ခုကိုႏွိပ္လိုက္မိသည္..
!လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာတယ္လီဖုန္းမွာသတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္းမ႐ွိေသာေၾကာင့္...!
ကိုယ္ယံုၾကည္ခဲ့တာလဲမေျပာနဲ႔လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရဲ႕ရက္တစ္ရက္က...ၾကားခဲ့ရတဲ့အသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးက
နားထဲခုခ်ိန္ထိစြဲေနဆဲ...
အဝင္callေလးကလည္းဝင္ခြင့္ျပဳဆဲ..
ကေလးရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို Contactsထဲမွာ
!💚BABY💚!
ဆိုၿပီးအိမ္ကိုေခၚလာကတည္းကတိတ္တိတ္ေလးမွတ္ထားခဲ့ေပမယ့္..တစ္ခါမွမေခၚခဲ့ဘူးဖူး...
အဲရက္ကပထမဆံုးေခၚဆိုခဲ့ျခင္း..
အဲဒါေၾကာင့္လည္းကိုယ့္နံပါတ္ကိုမသိတဲ့ကေလးက
ကိုင္ခဲ့တာေပါ့.....
...
...
"ဟယ္လို...ဘာလဲဟ....hyungဟိုဘက္က
ဘာမွလဲမေျပာဘူး..."
"ေမးၾကည့္ပါအံုးဟြန္းရဲ႕"
"ဟုတ္..ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကို..ဘာလို႔ေခၚတာလဲ..
"..ဟင့္..."
"ဟင္..႐ိႈက္သံလိုလို..မဟုတ္မွ..လူ..လူႀကီးလားဟင္.."
"ဟြန္းဖုန္းေပးေတာ့.."
"မဟုတ္..hyung..ခဏေလးျပန္ေပးပါ..ဖုန္းကို..ဟင့္..
လူႀကီး..."
လူႀကီးဆိုတဲ့ေခၚသံေလးအဆံုးKaiရဲ႕ျဖတ္ေတာက္မႈေၾကာင့္ထင္ပါ့...အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ရတယ္..
"ခုထိစိတ္မနာေပးခဲ့တဲ့ေပါက္စကိုေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ဆိုခဲ့မိေသး..ဟက္.."
!ဘယ္သူေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီေျပာေျပာ..ကိုယ္က
ကေလးကိုေမွ်ာ္ေနတာမို႔အေရာက္လာခဲ့ေပးပါ..
ကိုယ့္ကိုလိုက္မလာေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ေပါ့..ကေလးရယ္!!
Thu,Oct-1.2020
🍁🍁🍁
Unicode....
မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား...
ကိုယ့်ဆီကိုတစ်ခါလေးလာမတွေ့သေးတဲ့ကလေးက
ထွက်သွားပြီတဲ့..ဟက်..ကိုယ်အဲဒါကိုယုံမယ်ထင်လား
ဒီနေ့ထိမယုံခဲ့ဘူး..မင်းပြန်လာမယ်ဆိုတာ
ယုံကြည်နေခဲ့လို့...
"ယောလ်.."
"အာ..Seyoon..လာ..ကလေးအကြောင်းပြောမလို့လား..ဘာကြားခဲ့လဲ..ဟင်.."
"ဟင့်...ယောလ်ရယ်"
"ဘာလို့ငိုနေတာလဲ..ကလေးဆီကဘာတဲ့လဲလို့..Seyoon"
"ဆေးရုံကဆင်းကာစကိုနေကောင်းအောင်နေပါ
ယောလ်ရယ်..ငယ်လေးလည်းနင့်ကို..အဝေး..အဝေးကနေကျန်းမာတာပဲမြင်ချင်မှာပါ"
"ဟင့်အင်း..ကလေးကအဝေးမှာမဟုတ်ဘူး..သူပြန်လာမှာ..ငါဆီကိုလာမှာ..ခုနေကောင်းအောင်နေ နေရလို့ကြာနေတာ.."
"ယောလ်...မရူးစမ်းနဲ့"
"ထွက်သွား..ငါ့ကို..ကလေးကအဝေးထွက်သွားပြီဆိုပြီး
လာလာမလိမ်ကြနဲ့..ငါမယုံဘူး..သွား..အား..ကဲကွာ.."
ရှိသမျှပစ္စည်းတွေအကုန်ပေါက်ခွဲနေတဲ့သူက
စိတ္တဇဆန်စွာ..မျက်ရည်တို့ကလည်းမြင်မကောင်း
ကျနေသေးသည်...
"ယောလ်..ယောလ်..မလုပ်ပါနဲ့"
"ချန်းယောလ်...ချန်းယောလ်..စိတ်ထိန်းပါအုံး...
ချန်းယောလ်..
Taoအားသုံးပြီးဝင်ချုပ်လိုက်မှ..စိတ်အနည်းငယ်ပျော့ပြီး
လက်တွေကြားငြိမ်ကျသွားတဲ့..ခန္ဓာကိုယ်..
"ဘာဖြစ်တာလဲငါ့ကိုပြော..စိတ်ကိုလျော့ထားနော်"
"Tao..အဲမိန်းမကိုမောင်းထုတ်ပေး..သူ..သူကလေ
ငါ့ကို..ကလေးကပြန်မလာတော့ဘူးနဲ့လာလာပြောနေတယ်..ထွက်သွားခိုင်းပေး.."
"ငါသွားပါ့မယ်..ယောလ်ရယ်.Tao သူ့ကိုဂရုစိုက်ပေးပါ"
"အေးပါ..Seyoon"
Seyoonထွက်သွားမှ..ချန်းယောလ်ကိုအိပ်ယာဘက်ချော့ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်...လူကလည်းအရမ်းပျော့လို့
အစာသိပ်မစားတော့အားနည်းနေပြီ...
"Ta..Tao"
"အင်း..ပြောလေ"
"ကလေး..ပြန်လာမှာမလား"
"မင်း..မမေ့နိုင်သေးဘူးလားတစ်နှစ်ကြာခဲ့ပြီလေ"
"Tao မင်းကပါ..ငါ့မျှော်လင့်ချက်တွေကို
မရိုက်ချိုးပါနဲ့လား.."
"ငါအကောင်းပြောနေတာ..ချန်းယောလ်..
မင်းအားလုံးကိုမေ့ပြီးကိုယ့်ဘဝအတွက်အရေးပါတာကိုလုပ်သင့်နေပြီ..ပြီးတော့ companyကိုဘယ်လောက်ကြာကြာသူများနဲ့အပ်ထားမှာလဲ..ပြန်ပြီးဦးစီးသင့်နေပြီမလား.."
"ငါ..."
"ငိုပဲငိုမနေနဲ့တော့..ငါပြောတာသေချာနားထောင်..
ခုလိုတွေဖြစ်နေတာ..မင်းကလေးလဲကြည့်ရက်မှာမဟုတ်ဘူး..."
"ငါ..ကလေးပြန်လာမှာကိုတော့ဆက်
ယုံကြည်ချင်သေးတာ...
"အဲအပိုင်းကသီးသန့်ထား..မင်းစိတ်ခံစားချက်ပဲ..မနက်ဖြန်ကစအလုပ်သွားဖို့ပြင်..."
"ငါဘယ်မှမထွက်ချင်သေးဘူး"
"မရဘူး...ငါမင်းအတွက်နောက်အပတ်ထဲ..nurseတစ်ယောက်ခေါ်ပေးမယ်..
အလုပ်လည်းခေါ်သွားရမယ်..အိမ်မှာလဲထားရမယ်"
"မလိုချင်ဘူး"
"မလိုချင်လို့မရဘူး..ငါရှာထားမှာ..ဒါမှမင်းကျန်းမာရေးအတွက်စိတ်ချရမှာ"
"Taoငါတကယ်ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေမကြိုက်ဘူးနော်"
"မရဘူးဟိတ်ကောင်..တစ်နှစ်ကြီးမင်းကိုလွှတ်ထားပေးခဲ့ပြီးပြီး ဒီတစ်ခါတော့မရတော့ဘူး.
ငြင်းရင်မင်းMommyတို့ကိုအကြောင်းကြားရလိမ့်မယ်"
"အကြပ်ကိုင်တာလား"
"မင်းအတွက်ပါ"
"လုပ်ချင်ရာသာလုပ်တော့ တစ်ခုတော့ကြိုပြောမယ်..
အဆင်မပြေခဲ့လို့..မင်းရဲ့ Nurse အလုပ်ပြုတ်ရင်.ငါ့တာဝန်မရှိဘူးနော်"
"Ok.."
"နားတော့..ငါဆေးရုံပြန်သွားရအုန်းမယ်"
"အင်း..."
အရှုပ်ကောင်ပြန်သွားမှဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီး..
ကိုယ့်ရဲ့မူပိုင်နံပါတ်တစ်ခုကိုနှိပ်လိုက်မိသည်..
!လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာသတ်မှတ်ချိန်အတွင်းပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိသောကြောင့်...!
ကိုယ်ယုံကြည်ခဲ့တာလဲမပြောနဲ့လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရဲ့ရက်တစ်ရက်က...ကြားခဲ့ရတဲ့အသံဖျော့ဖျော့လေးက
နားထဲခုချိန်ထိစွဲနေဆဲ...
အဝင်callလေးကလည်းဝင်ခွင့်ပြုဆဲ..
ကလေးရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ကို Contactsထဲမှာ
!💚BABY💚!
ဆိုပြီးအိမ်ကိုခေါ်လာကတည်းကတိတ်တိတ်လေးမှတ်ထားခဲ့ပေမယ့်..တစ်ခါမှမခေါ်ခဲ့ဘူးဖူး...
အဲရက်ကပထမဆုံးခေါ်ဆိုခဲ့ခြင်း..
အဲဒါကြောင့်လည်းကိုယ့်နံပါတ်ကိုမသိတဲ့ကလေးက
ကိုင်ခဲ့တာပေါ့.....
...
...
"ဟယ်လို...ဘာလဲဟ....hyungဟိုဘက်က
ဘာမှလဲမပြောဘူး..."
"မေးကြည့်ပါအုံးဟွန်းရဲ့"
"ဟုတ်..ကျွန်တော့်ဖုန်းကို..ဘာလို့ခေါ်တာလဲ..
"..ဟင့်..."
"ဟင်..ရှိုက်သံလိုလို..မဟုတ်မှ..လူ..လူကြီးလားဟင်.."
"ဟွန်းဖုန်းပေးတော့.."
"မဟုတ်..hyung..ခဏလေးပြန်ပေးပါ..ဖုန်းကို..ဟင့်..
လူကြီး..."
လူကြီးဆိုတဲ့ခေါ်သံလေးအဆုံးKaiရဲ့ဖြတ်တောက်မှုကြောင့်ထင်ပါ့...အရာအားလုံးတိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ရတယ်..
"ခုထိစိတ်မနာပေးခဲ့တဲ့ပေါက်စကိုကျေးဇူးတင်စကားတောင်ဆိုခဲ့မိသေး..ဟက်.."
!ဘယ်သူတွေပျောက်ကွယ်သွားပြီပြောပြော..ကိုယ်က
ကလေးကိုမျှော်နေတာမို့အရောက်လာခဲ့ပေးပါ..
ကိုယ့်ကိုလိုက်မလာစေချင်ဘူးဆိုရင်ပေါ့..ကလေးရယ်!!
Thu,Oct-1.2020
🍁🍁🍁