Shammira's POV
Matapos ko syang sipain ay magsasalita pa sana sya kaso hinila na ako nila Yumiko. Nagpahila na din ako syempre baka ibalibag ko pa ang baklang yun. Grrr! Nakakaloka talaga sya! Bat ba sya dada ng dada tas biglang aalis? Does he have manners? Papatol pa ako sa kanya tapos bibiraan nya ako ng alis? Aba napakagago, pero ganon ang trip ng mga bakla 'walkout ' sila pag galet, inis or pikon na.
"Anong eksena yun teh? " biglang tanong ni Yumi pag kaupong kaupo ko sa swivel chair ko. I just shrug and rest my head. And I put on my headphones at mag mumusic nalang, iiwan ko muna ang mundo at pupunta ako sa mundo ng mga musika.
Ohgosh! How I love how music relax me.
Inayos ko ang aking pag kakaupo at sinalubong ang mga matang nakamasid sa akin. Mga nagtataka sila kung bakit ganon ang eksena namin, curious sila bigla on what's going on with the two of us. Ewan ko din sa sarili ko kung bat ako biglang nainis dun at bigla ko syang sinipa. It's just that, I have this feeling of mine that I want to hit him on his face but he's so handsome! So I decided to just hit him on his knee. Wait—what? H-he's so handsome?! The F dude! Umiling iling ako dahil sa naisip ng isip ko. He's fvcking gay! Kaya hindi sya gwapo, kung tutuusin ay mas maganda pa sya pag may buhok kaysa sa akin. Pero syempre hindi naman ako papatalo sa kanya, Lopez ako kaya walang makakatalo sa akin. Pero masyado syang nakaka ano! Basta hindi ko maexplain sa words, kumukulo talaga ang dugo ko sa kanya. Masyado syang lutang kanina at nasabi nya ang dapat hindi nya masabi. Tinawag nya pa akong SHAM na narinig ng lahat.
Mabuti ngang hindi baby ang tinawag nya sayo eh!
Jusme! Pag nagkataong baby ang tinawag nya ay talagang pagbubuhulin ko sya kasama ang kapatid nya paalis sa eskwelahang ito! Grrr! Bakit ba nagalit yun sa akin? Sinabi ko lang naman na wag syang lalampas sa linya. Anong nakakagalit dun? Babae parin ako at naaapektuhan ako sa mga ganoong galaw ng kahit na sinong lalaki. Lalo na at kinabahan ako ng maramdaman ko ang hininga nya sa may tenga ko, naapektuhan ang buo kong pagkatao dahil dun! Kaya bigla ko syang naitulak at sinabi yung nasabi ko. Ayoko lang talagang may lumalapit ng ganoon sa akin lalo na kung baguhan palang ang pagkakakilanlan ko sa kanya. At isa pa kahit sino ay kakabahan at mag hihysterical sa ginawa nya! He's just about 1 inch sa tenga ko, at parang lahat ay naramdaman ko sa sandaling iyon. Parang naramdaman ko ang buong kaluluwa nya sa sandaling yun. At ayoko nang maramdaman pang uli. Ipinikit ko ng limang segundo ang mga mata ko dahil parang pang night duty na ang nangyayari ngayong umaga dahil sa dami ng eksena.
Pag mulat ko ay sa pinto ako ng opisina tumingin. I feel someone's staring at me. At nakita ko nga ang lalaking naramdaman ko ang buong kaluluwa. He's staring at me intently and seriously. I raise my eyebrow and stare at him like his sort of boring. Pero nagulat nalang ako ng tumayo sya ng maayos kaya napaupo naman ako ng maayos. At mas lalo akong nagulat ng bigla ay maglakad sya papalapit sa akin kaya hindi ako magkanda uga uga sa pag atras ng swivel chair ko. Iika ika man sya ayy kinakabahan parin ako dahil ang seryoso nya sa kanyang tingin at hindi ko gusto ang pakiramdam. I can't clearly feel his feelings right now, malabo pero may nararamdaman ako. At curiosity at galit ang malabong nararamdaman nya towards me.
"What do you think your doing? " may kaba man ay pinili ko paring itago ang nararamdaman ko.
"Guess what I'll do " papalapit parin sya.
"I said don't cross the line! "
"You did it first pero ikaw pa ang nagalit"
"I was just teasing you! "
"Then I'm also teasing you! Why do you need to shout at me? " napipikong anya nya. Napaigtad naman ako dahil sa lapit nya kaya napaurong ako habang nakaupo parin, may gulong naman itong upuan ko.
"Bat ka lumalayo? " habol nya.
"Dahil lumalapit ka! "
"Huwag kang mamimilosopo Lopez"
"I'm stating what's obvious Vasco! "
"Damn it! Your making me really and seriously mad, lady"
"Fvck! I said don't come near me! I'm warning you Vasco! " pero dahil mukhang galit talaga ay hindi sya nagpatinag. Halos paikot ikot na kami sa table ko, sya habang naglalakad papalapit sa akin at ako na nakaupo sa swivel chair at umaatras papalayo sa kanya.
"Stop turning around lady! It makes me feel dizzy! "
"Then stop following me gentleman! "
"I'll stop if I caught you! "
"Then I won't stop roaming around even though your dizzy as I am! "
"We're both dizzy so please just stop! "
"Ayoko! You'll gonna hit me! "
"Who said that? I just wanna talk to you! "
"Stop shouting 'cause I can hear you! "
"Darn! Lady I'm dizzy please stop... " bigla ay naging malumanay ang kanyang pananalita kaya bumagal ang aking pag atras. Napahawak sya sa kanyang sentido at hinilot ito na para bang ganoon na iyon kasakit. Tumayo sya ng ayos kaso ay parang matutumba kaya napahinto ako! Pero ang loko nakahawak na sa parehong arm ng swivel chair ko! At yun ang katapusan ko.
"I just wanna talk to you... "
"Then talk! At wag mong ilapit ang mukha mo sa akin at baka maduraan kita, ang panget mo! "
"Aish! I said stop shouting lady! Nasisira ang ear drums ko! Just talk calmly, and I'll do the same lady... " nagpapasensya ang kanyang tinig. Naawa naman ako, kaya umayos na ako.
"So? Now talk" pero nagulat na naman ako ng hawakan nya ang kanang kamay ko at hinila ako! Pero syempre nagpupumiglas ako, sadyang hindi ko kaya kasi humihigpit ang kapit nya at dumidiin.
"I said talk, why the hell your dragging me? "
"Will find a quieter place to talk, as much as possible we need a private place to talk... " pag kasabing sabi nito ay hinila na naman nya uli ako, at sa pangalawang pagkakataon ay nagpumiglas ulit ako. Nagtataka naman sya sa akin. "What now lady? " naiirita na sya sa akin.
"Saan namang quieter at private place mo ako hihilain? Aber? " ang kaninang naiirita nyang mukha ay napalitan ng kunot noo hanggang sa umabot sa itsura ng pagkapahiya. "Lakas ng loob mong manghila wala ka naman palang alam na quieter at private na place! Tsk, puro kasi—" tinakpan nya bigla ang bibig ko.
"You talk too much lady, it's kinda irritating " at inalis na nya ang pagkakatakip ng kamay nya sa bibig ko. "Then ikaw ang humila sa akin kung saan we can talk privately, lady" sabay tulak sa akin papuntang pinto ng opisina.
"Ano ba?! No touch pwede?! Grrr! " iritadong hinampas ko ang kamay nyang nasa mga balikat ko, napangisi nalang sya. "At ako ang may alam kaya mo kong matulak tulak! Isa pang hawak mo ma—"
"Oo na, oo na! Puro dada, wala nang oras oy! " putol nya sa akin at napabungisngis ang mga nandito sa loob. Wala na akong sinabi pero sinamaan ko sya ng tingin at pumumta sa isang parte ng opisina ko.
Ang opisina ko pag pasok mo ay mga couch agad ang makikita mo. It has two single sofa na sa right side mo makikita. At one long sofa na kasya sampung tao dahil sa haba, ito ang makikita mo sa unahan. At may center table kung saan nakalagay ang mga ibat ibang magasin na patungkol sa LEU lamang. At pag humarap ka naman sa left ay ang President's table na ang makikita mo. At kapag nag lakad ka na papunta doon ay makikita mo ang isang pasilyo. Magkabilang pintuan at sa dulo ay dingding na lamang ang makikita mo. Pag pumasok ka sa kaliwang pinto ay comfort rooms ang naroon, pwedeng maligo o kung ano pa man, sa kanan naman ay kwarto sya. It has three beds, at tatlong single sofa. May smart TV and air-conditioned. May mga stock din doon ng damit pangbabae at panglalaki, pati ng mga gamit sa pansarili.
Kasama ko si Raven at nagtataka sya sa lakad kong dirediretso sa dingding ng pasilyo. Nakita ko pang tumigil sya sa isa sa mga pinto dahil akala nya ay doon ang paroon namin, pero napapahiyang sumunod na lamang sya sa akin. At nang makarating na kami sa dingding ay bigla na lang ako humarap sa kanya, na ikinabigla at ikinatawa nya.
"Lady, I said private. Does this look like a private place? Parang kahit mag bulungan tayo ay maririnig nila tayo. At isa pa lady pwede naman tayong—" tinalikuran ko sya at agad na itinaas ang isang cover ng gadget.
Isa iyong censor na ako lang ang maaaring maka bukas. Dahil mukha ko lang naman ang nasecensor nya, dahil akin sya. Itinapat ko ang mukha ko at agad itong nag kulay green, senyales na makakapasok kami. Mayroon din namang password para sa mga nakakaalam ng paroroonan namin. Sasabihin ko sa kanila pero agad ko ding papalitan kapag tapos na sila.
"Follow me" nananatiling nakaharap sa dingding na sambit ko.
Ramdam kong mag sasalita pa sana sya kaso bigla nalang syang namangha sa pagkahati ng dingding sa harap namin. Humakbang na sya papaloob na manghang mangha parin, at nung ako na ay bigla nalang may pumigil gamit ang mga boses nito.
"Kayong dalawa lang? " biglang tanong ni Gwen na tila kinakabahan pa.
"Yes" sagot ko sa kanya.
"Can't I come? " tanong nito na ipinagtaka ko, sasagot na sana ako ng biglang hilain ako papasok ng Vasco at sabihin ang mga salitang nag palungkot sa kaibigan ko.
"I said I want to talk to her in private. Please understand it Ms. Reyes, it's private. Just the two of us, you can't come" pagkatapos nyang sabihin iyon ay sumara na ang dingding na nahati kanina, pero nakita namin kung paanong lumaylay at bumagsak ang mga balikat nito.
Tinignan ko si Raven Harvey na lumaylay din ang balikat pero napapairap nalang sa kawalang magawa. I can read Gwen's mind, and yes I know. But I can't read the mind of this freak'ning Vasco beside me. Titig na ang ginagawa ko sa kanya at napupuno ng mga katanungan ang isip ko pero isa lang ang gusto kong itanong at hindi ko inaasahan na naibulalas ko na iyon.
"What are you? " gulat. Pareho kaming nagulat sa natanong ko. Ako gulat dahil nasa isip ko lamang iyon at sya gulat na hindi maintindihan at hindi makapaniwala. Mabuti nalang at bumukas na ang elevator. Senyales na nasa basement na kami, kaya agara akong nag lakad hanggang makaabot ako sa lugar kung saan kami mag uusap. At napunta ako sa opisina ko, pero ang isip ko ay dapat sa Island Bar kami pupunta.
"So talk... " nahihiya ako kaya nakatalikod akong nagtanong.
"Face me" utos nya na ikinagulat ko.
"Why? "
"So that I know na your listening talaga. At isa pa hindi ako sanay na nakatalikod ang kausap ko, so face me " nag explain sya kaya humarap na ako, nakakahiya naman kase diba? Todo accent pa sya kaya naawa ako.
"Satisfied? " tatango tango naman sabi nya. "Now talk Ravena... " pang aasar ko sakanya pero painoccent face ako.
"What the hell?! " maarte nyang sigaw, baklang bakla talaga, napairap nalang ako at natawa.
"I already said it to you... "
"Yeah, hell I know. Bat ba kasi napaka jologs ko? Ohgosh! My hidden identity was revealed by me myself? Oh really? " may pahampas hampas pa sya sa noo nya, at natatawa ako, pero bigla syang tumigil at tumingin sa akin. "Pwede mo bang itago? " at natawa talaga ako.
"HAHAHAHAHAHAHAHAHA! "
"Ya! Don't laugh, I'm serious, lady... " nakangusong sabi nya. Lalo lang akong natatawa kase ang cute cute nya, at hindi ko na ito itatanggi. "Ano bang nakakatawa doon? " kinausap nya pa sarili nya.
"Huwag kang mag alala HAHAHA! Pag tumawa ako dahil sayo it means close na ta— HAHAHAHA! Lintek bakla ka pala? Akala ko pa naman kayo ni—HAHAHAHAHA! " panay tawa ako dahil namumula sya.
"Close? Ayoko sayo! " biglang hirit nya kaya napaawang ako sa kanya. "Sadista ka! " at laglag na ang panga ko sa sinabi nya pero tinikom ko naman agad.
"Wow naman! Hiyang hiya naman ako sayo? Gustong gusto ba kita? Ha? Kapal kapal mo den eh noh? " may panduduro pang sabi ko inirapan ko nalang sya sa huli.
"Seryoso na kasi, tsaka wag mong sasabihin sa iba! Pag naka—"
"Oo na! Akala mo naman ako yung tipong hindi mo pwedeng pag katiwalaan? Hoy secret keeper ako, tanong mo pa sa lahat... " pag yayabang ko pero inarapan ako ng bakla at nag cross arms pa. "Matanong ko lang, kung bakla ka? Paanong? " tumingin agad sya sa akin na parang nakuha nya agad ang aking dapat sanang sasabihin.
"She made me like this. Lalambot lambot lang naman ako kasi mama's boy ako, hindi naman ako totally'ng baklang bakla. Sumagad lang talaga nung nang iwan ang bruha... Ewan ko ba? Nung iwan nya ako ay naging ganto na ako, malambot lang ako at kilos babae pero kaya ko naman syang iligtas sa kung sino, well-built kaya ang katawan ko. Wala ngang naniniwala na bakla ako tapos sya? Sya na minahal ko nang lubos na halos mapatay patay ko na yung namboso sa kanya, ay iniwan ako dahil ang lambot ko kumilos? Nakikinig kasi sya sa sinasabi ng iba, hindi nya naman ako pinapakinggan. Mahirap kayang mag explain kung sarado utak ng pinapaintindi mo. Kaya ayun we ended up like this, sya maayos at masaya ako? Di ako matatanggap ng aking pamilya, dahil wala silang kamag anak na bakla. " mahabang salaysay nya na halos mag pa tulo na ng luha ko.
Pinakatitigan ko sya ng mabuti at naramdaman ko ang saket sa mga mata nya. Kahit hindi ko maramdaman yung kanya pero nakikita ko sa kanyang mga mata. At dahil sa nakikita ko kusa akong nasasaktan sa loob ko at hindi ko maintindihan kung baket. Nakita ko pa syang kunwari ay hinilamos ang mga palad sa kanyang mukha upang pawiin ang namumuong butil ng luha sa kanyang mga mata. Umiwas ako ng tingin sa kanya dahil baka kapag nag salita ako ay gumaragal ang boses ko at manghina ako. Pagiging mahina at pag iyak ang pinaka huling emosyong ilalabas ko sa lahat. Dahil kapag nanghina na ako ay tuluyan at kusang tumutulo ang mga luha ko.
"Hey, sabi ko sayo kapag nag sasalita ako ay humarap ka sa akin... "
"Ayoko! "
"Ha? Bakit? May masama ba aking nasabi? Mali ba ang way ng pag explain ko? "
"Hindi iyon! "
"Ano? Pinapanigan mo ba yung minahal ko? "
"Hindi rin yun! Ano ba? "
"Eh ano? Kanina lang tumatawa ka, tapos ngayin di mo na ako tinitingnan, pumikit ka pa. Hoy sis ayos ka lang ba? "
"Punasan mo" pag papasunod ko sa kanya.
"Huh? Punasan alen? "
"Yang mukha mo! "
"Bakit may rumi ba? Sana sinabe mo para hindi ka nagpipigil ng--"
"Luha... " putol ko sa kanya.
"Yown! Para hindi ka nagpipigil nang luha. Ikaw talaga, si—teka! Teka! Punyeta! " malakas na irit nya, at napa takip na lamang ako sa aking tenga. "Nag pipigil ng luha? Bakit? Ano bang nang yayari sayo?! " kunot noong sabi nito.
"Punasan mo ang mga mata mo, dapat wala akong makikitang ni konting basa dyan sa palibot nyan. Ayoko ng ganoon... " emosyonal kong sabi. "Men's definition was brave, strong and gentlemen. So don't dare cry in front of me... " agad na sabi ko. Napatitig naman sya sa akin kaya mabilis nyang pinunasan ang mga mata nya.
"Hindi naman lahat ng lalaki ay matapang, malakas at marespeto. Minsan ay nanghihina din kami at hindi namin kinakaya. Nauubos din ang lakas namin, at nawawalam din kami ng respeto. Ganoon kami, men's are just like girls. We're all the same, except sa kasarian naten. "
"I already know that, pero kasi my papa didn't cry in front of me. Same as my cousin's, maliban nalang kay Mikhael na masugat lang ng kaunti ay umiiyak na. Nasanay ako kay Mikhael pero he already matured kaya alam ko na minsan ang dahilan ng pag iyak nya kaya ayoko na syang makitang umiiyak pa. All those men around me, we're strong, brave and gentlemen. They respect me all throughout, yung bang ayaw na ayaw nilang nababastos ako kahit sa napaka liit na paraan lamang. Kaya yun ang napapaniwalaan ko sa lahat ng lalaki. But I also know that they have their own flaws and weakness, but literally they don't show it to me. Sa lahat kasi ako pinaka sensitibo sa lalaki, ayokong nasasaktang ang mga lalaking importante sa akin, hindi ko iyon kinakaya. Nanghihina ako kapag ganoon ang nangyayari, at minsan tulala akong umiiyak. Kaya wag mokong ipaharap kung basa yang mga mata mo, buset ka! " mahaba ding salaysay ko.
He look at me like he was mesmerized by my words. Yeah I meant every word I say kaya nakaka mesmerized talaga yun.
"By the way, bakit ikaw ng presidente at hindi ang mama or papa mo? " inosenteng pagkakatanong nya sa akin. Pero natigilan ako at natulala ng ilang minuto sa kanya. "O-oh? Ba't natiteary eye ka? May mali ba? Pa—okay alam ko na... I'm so so sorry sis, come here " utos nya pero sya ang gumawa.
He come near me at yinakap ako ng mainit na mainit. I felt warm in his arms, his so warm. At dahil sa mainit na yakap ay napa luha ako ng hindi akma. I'm really sensitive when it comes to my family, I really can't accept the fact that they're gone. I'm still traumatized by what happened with my parents in front of my eyes. They were killed in front of me but I can't do anything about it.
"Shh ka na sis! Sorry di ko alam na natsugi na pala mudra and pudra mo... " naluha ako hindi dahil naalala ko sila mama at papa kundi dahil sa pananalita ng baklang ito. Yun bang kung mag salita sya ay may accent at nangingibabaw talaga yun, tapos pang bakla pa lenggwahe nya? Sinong hindi matatawa? Tapos gwapong gwapo sya, then malalaman mo nalang bakla? Ay wag ako! Madali akong mabiktima ng ganyan. "May topak ka ba?! " biglang hirit nya at umalis sa pagkakayakap sa akin, umupo nalang sya sa mesa ko pero naka harap sa akin.
"Topak? Ano bang pinagsasabi mo? Ang gwapo pero bakla? Meganon? " tatawa tawa ako pero pilit kong pinupunasan mga luha ko, na umaagos sa tuwing tatawa ako.
"Topak! Sira ulo! Ganern, ano ka ba? Tapos isa pa stop calling me gwapo! Because I'm maganda, in english I'm—"
"Mukha kang ulikba... " natigil sya sa pagpuri sa kanyang sarili dahil sa sinabi ko.
"Wut? "
"Awts! Bat kasi bakla ka? Porket iniwan bakla na? Meganon? " napa isip naman sya sa sinabi ko. "Kanina nga lalaking lalaki ka nung nag iikot ikutan tayo! Akala ko talaga palabas mo lang na bakla ka para mag regret sya, totoo pala buset"
"Dissapointed ka ba? "
"Huh? Bat naman ako madidisapoint aber? "
"Kasi ang gwapo ko tapos gurlalo pala ako? "
"Oh ano dun? "
"Naiinis ka ba kasi pwede sana tayo kaso iba gusto ko? " nagulat ako sa sinabi nya.
"What?! Saan mo napulot yan?! "
"Chill! Iniinis lang naman kita sis! "
"Don't call me sis! But I'll call you baks... " hirit ko sa kanya.
"Basta pag tayong dalawa lang! " tumango ako pero iba ang ipinapakita ko sa kanya.
"Then we're friends now? "
"Uhuh? Sham nalang tawag—" pinutol ko sya.
"Patchoy..."
"What? "
"Call me... "
"Ano? Tangna buohin mo kasi! " napa ngisi naman ako sa kanya.
"Call me patchoy or patch! Basta wag lang choy ulol! " sabi ko sabay tawa. Ngumiti naman sya at inabot ang kanyang kamay.
"Friends? " inabot ko naman ang kamay nya at tumango sabay sabing.
"Yes, we're now friends! "
To be continued...