multi: Arctic monkeys Do Me a Favour
Lee Minho
Yurt odamda yatağımda uzanıyordum.
Son zamanlarda sürekli olduğu gibi bugünde kafam bozuktu. Han jisung yüzünden.
Keyfimi kaçırmakta üzerine yoktu. Gereksiz bir cesareti vardı. Tüm tehditlerimi kıçına dahi takmadan dolabıma zarflar bırakmaya devam ediyordu. Belki şimdi farkında değildi ancak ileride keşke o zarfları hiç göndermeseydim diyecekti. Meydan okuduğu kişi bendim çünkü.
Aptal çocuk, ne olacak sanki.
Derin bir nefes alıp gözlerimi kapatmıştım. Ona ve zarflarına harcadığım zamanıma üzülüyordum.
"Merhaba Minho."
Duyduğum kadın sesi ile gözlerimi açıp yatağımda doğrulmuştum. Yurt yetkilisi Bayan Kim karşımda duruyordu. Kalın çerçeveli gözlüklerini düzelttikten sonra yan tarafımda boş kalan yatağa baktı.
Seungmin'in yatağına.
Seungmin dün yurttan ayrılmıştı. Ve ben ilk defa dün Seungmin valizini toparlarken aslında ona ne kadar alıştığımı fark etmiştim. Sonuçta beraber kaldığımız süreç boyunca hiçbir zaman dert ortağı falan olup zırlamamıştık. Bizim aramızdaki ilişki daha farklıydı. Ben Seungmin'i dalga aracım olarak kullanırdım o da beni yastıkla boğmaya falan çalışırdı işte.
Hem duygusal vedalar bana göre değildi, bünyeme aykırıydı abi benim.
Ama dün ilk defa Seungmin gittiğinde yanımda boş kalan yatağa bakıp felaket kötü hissetmiştim. Alışılmışlıklar her insanı bir noktada kırıyordu, canını yakıyordu.
"Merhaba Bayan Kim."
"Seni yeni oda arkadaşınla tanıştırmaya geldim."
"Yeni oda arkadaşım? Baya hızlı oldu."
Şaşırmama engel olamasamda bunu belli etmemiştim. Bayan Kim suratına bir gülümseme yerleştirdikten sonra elini beline koydu.
"Han Jisung gel çocuğum."
Bir dakika.
Gözlerimi kırpıştırdım. Yanlış duymuştum herhalde, kesin yanlış duymuştum abi. Başka açıklaması olamaz bunun.
"Selaaam!"
Ben böyle işin içine edeyim.
Yanlış falan duymamıştım. Han jisung saniyeler içinde odama ayak basmış ve ardından aynı yüzsüzlükle hemen önümden geçerek valizini yan tarafımda boş kalan yatağa bırakmıştı.
"Minho hyung? Sende mi buradaydın?"
Suratındaki gülümsemeye bakakaldım. İçimde patlamaya hazır bir volkan vardı ve bu çocuk karşımda böyle sırıtmaya devam ederse her an patlayabilirdi.
"Bayan Kim nolur şuan bana bir kamera şakası yapıyor olun."
"Ne şakası çocuğum?"
Hızla yatağımdan dizlerimin üzerine doğruldum.
"Ben bu çocukla aynı odayı paylaşmam. Öldürseniz yapmam."
Vücuduma gelen ürperti ile titrememe engel olamamıştım. Düşüncesi bile korkunçtu.
Ancak Bayan Kim bana yalnızca kafamın üzerinde iki anten taşıyormuşum misali bakıyordu.
"Minho rica ediyorum sorun çıkarma, şuan başka boş oda yok."
"Nasıl olmaz?!" demiştim biraz fazla tepki verirken.
"Hocam çok afedersiniz ama mitoz mu bölünüyor bu öğrenciler?"
Göz ucuyla Jisung'a baktığımda bizi izliyor olduğunu görmüştüm. Dudaklarındaki tebessümü gizlemek adına büyük bir çaba sarf ediyordu.
Ona ters bakışlar atıp bundan bir anlam çıkarmasını beklemiştim ama nerede?
Han Jisung gibi arızanın tekinde ne gezerdi zihinsel algılama çabaları?
"Bayan Kim bakın. Eğer bu çocuk bu odada olursa iki şeyden birini kaybederiz."
Karşımdaki kadın kesinlikle beni anlamıyordu. Bakışları o kadar baygındı ki sanki söylediklerim biter bitmez burayı terk edecek gibi duruyordu.
"Ya ben akıl sağlığımı kaybederim ya da hayatı ile beraber bu melek sıfatlı şeytanı."
İşaret parmağımla Jisung'u işaret ettiğimde ne Bayan Kim ne de Jisung bunu gram umursamamıştı.
"Lee Minho sözlerine dikkat et. Bundan sonra oda arkadaşın Jisung, konu kapanmıştır."
Bayan Kim bize daha fazla dayanamayacağını açıkça sergileyip odadan çıktığında öylece arkasından bakakalmıştım. Yalnızca dakikalar içinde kaldırabileceğimden çok daha ağır şeyler olmuştu. Bu yüzden aşırı yüklenmeden tüm devrelerim atmış olabilirdi.
"Eh, napalım artık mecburuz birbirimize." demişti Jisung oldukça umursamaz bir şekilde.
Ona değil hala Bayan Kim'in az önce çıktığı kapıya bakıyordum. Ancak duyduğum fermuar sesine bakılırsa çoktan eşyalarını yerleştirme aşamasına geçiş yapmıştı.
"Zaten önceki oda arkadaşım benim bir ucube olduğumu düşünüyordu. Ondan kurtulmam harika oldu."
"Bilerek yaptın değil mi?" demiştim sinirle. Ellerim benden bağımsız olarak yumruk halini almıştı.
"Sırf benimle daha yakın olabilmek için her şeyi bilerek yaptın."
"Saçmalıyorsun şuan. Tamam aşığız falanda o kadar da kafayı sıyırmadık allah'a şükür."
Söyledikleri, ardından gülmesi ile bütün inandırıcılığını kaybetmişti. Ve o an bu benim için bir kopma noktası olurken yatağımdan kalkarak yanına ulaşmıştım.
Kahveleri, her adımımda kendine yaklaşan bedenimi takip etti. Tam karşına geçip onu kıyafet dolabı ile kendi arama sıkıştırdığımda hala dikkatle bana bakıyordu.
"Ne yapıyorsun?"
Benden kurtulup bedenimi kendinden uzaklaştırmak istediğinde bileklerini tutup arkasındaki dolaba sabitledim. Bilekleri incecik, bedeni ise benim yanımda ufacıktı.
Ve ben ona biraz sonra kiminle oynadığını gösterecektim.
"Her şeyi planladığını biliyorum, birde karşıma geçip masum rolleri kesiyorsun. Kimi kandırıyorsun sen Jisung?"
Cevap vermedi ancak iri gözleri hala cüretkar bir şekilde parıldıyordu. Han Jisung sınırlara oynamaktan hiçbir zaman çekinmiyordu.
"Aklın sıra benimle daha yakın olabilmek için bu ucuz numaraları yapıyorsun. Bu mu cidden? Seni görmeye tahammül edemeyen birisine niye bu kadar yakın olmaya çalışıyorsun?"
"Bunun cevabını ikimizde gayet iyi biliyoruz." dediğinde gülmeme engel olamamıştım.
"Doğru, sen ve senin şu sözde aşkın."
Bakışlarındaki cüretkar ateşten hiçbir şey kaybetmedi ancak inip kalkan adem elmasını gördüm.
Onu incitmiştim. Tıpkı onun beni çıldırttığı gibi bende onun sinirleriyle oynuyordum belki de. İşte şimdi tam anlamıyla cezasını çekiyordu. Kıyasa kıyas.
"Tamam, oda arkadaşım ol bundan sonra. Ben nasıl olsa seni görmezden gelmeyi başarabilirim. Tıpkı her zaman yaptığım gibi."
Sinirlendi.
Alt dudağını dişleri arasına alarak sinirini gizlemeye çalıştı ancak benden bir şey kaçmazdı.
"Benden ve benimle alakalı her şeyden uzak durursan bende senin minik kalbini kırmam, tamam?"
Bileklerini serbest bırakıp geri çekildiğimde sesini çıkarmadı. Bahse girerim daha şimdiden pişman olmuştu ki benim istediğimde buydu. Jisung'a hayatını cehennem edersem o da geldiği gibi pılını pırtını toplayıp biran önce giderdi.
Odanın kapısına yöneldiğimde yine tek kelime etmeden eşyalarını yerleştirmeye geri döndü. Tam valizinden çıkardığı birkaç eşyasını dolaba yerleştirmek için dolabın kapağını kavradığında aklıma gelen şeyle durdum.
"Bu arada önceki oda arkadaşın haklıymış. Ucubenin tekisin."
Dolabın kapağını kavradığı eli ile öylece kaldı ancak umrumda değildi. Bundan sonra bana bulaşacak olursa iki defa düşünürdü artık.
Jisung'u orada bırakarak odadan çıktım ve yurdun çıkışına yöneldim.
~~
Tekrardan selamlar, 7 ay sonra yeniden buradayım ve upuzun bir bölümle geldim.
Kurguyu silmek üzereyken vantelouisa ve locheia ikilisi beni vazgeçirmeyi başardı. Ve ben bu sayede asla başlamam dediğim kurguya bugün yeniden başlıyorum.
Normalde bu kurgunun bende yeri çok çok ayrı ama watty ile çok ters düştüğüm zamanlar oldu. Yine de şimdi buradayım :>
Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışacağım, bu süreçte bana yorum ve oylarınız ile destek olursanız çok çok mutlu olurum. 💛🌊💌
Minsung ile kaaalın ✨