အခ်ိန္အားျဖင့္6လေတာင္ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီ...
အရာကအားလံုးကမေန႔တေန႔ကလိုပဲ
အေပၚယံအားတင္းထားတဲ့စိတ္တို႔ကလဲၿပိဳက်ခဲ့ၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းေနသားက်ေအာင္ေနၾကည့္ေပမယ့္
လံုးဝ..ဆႏၵတို႔အား..ေလာကၾကီးက
မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ေပ..
ေရေျမျခားမွာအျခားတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ႐ွိေနတဲ့
ကိုယ့္ကေလးငယ္ကိုလွမ္းၿပီးစိတ္မခ်ရ
စိတ္ပူရနဲ႔...အစစအရာရာအဆင္ေျပေစဖို႔ေမ်ွာ္လင့္မိရံုကလြဲ..ဘာမွမတတ္ႏိုင္တဲ့အျဖစ္...
"သား..ဒီေန႔လည္းအလုပ္မသြားဘူးလား"
"ကြၽန္ေတာ္...အာ..ဟုတ္သားပဲေနာ္..အလုပ္ေတြပစ္ထားမိတာၾကာေနၿပီပဲ...ကြၽန္ေတာ္လည္းဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူးေဒၚေလးရာ.."
မ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕ကို..သုတ္ၿပီး..အေပၚထပ္ျပန္တက္သြားတဲ့..သူကို..အိမ္အကူေဒၚႀကီးမွာ..သနားရံုကလြဲဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့...
"ဟဲ့..သခင္ေလးဒီေန႔ေကာဘာလဲ"
"မသိေတာ့ပါဘူး..အိမ္ထိန္းႀကီးရယ္..
သူ႔စိတ္နဲ႔သူလည္းကပ္ပံုမရဘူး..
အျမဲ..ေငးေငးေမာေမာနဲ႔..
အေတြးေတြလည္းအရမ္းမ်ားေနပံုပဲ..
ဟြန္းငယ္ေလးသာ႐ွိရင္အကုန္အဆင္ေျပသြားမွာ"
"ဟြန္းငယ္လဲ ဟိုမွာအဆင္ေျပရဲ႕လားမသိဘူးကြာ"
"ေျပပါေစလို႔ပဲကြၽန္မတို႔ဆုေတာင္းရမွာေပါ့႐ွင္"
!!!
"ခ်န္းေယာလ္..မင္းဒါဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
Tao...ေဆးရံုကအျပန္..စိတ္မခ်လို႔..ခ်န္းေယာလ္အိမ္ဘက္ဝင္ခဲ့ကာမွျမင္လိုက္ရသည္က..လူမွန္းမသိေအာင္ေသာက္ထားတဲ့အရက္ပုလင္းအခြံအခ်ိဳ႕ ႏွင့္အတူ..႐ိုက္ခြဲထားပံုရတဲ့ပစၥည္းေတြမွအမ်ားႀကီးပဲ...
ဆယ္ဟြန္းထြက္သြားကတည္းကအစားမမွန္
အအိပ္မမွန္နဲ႔က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းလို႔
ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔အျမဲလာၾကည့္တိုင္း
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ဆိုးလာတာပဲေတြ႔တယ္
ခုလည္းၾကည့္ေလ ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးတို႔ပင္
မေျပာရဲလို႔အျပင္ကပဲေနရတဲ့အျဖစ္...
"ခက္လိုက္တာခ်န္းေယာလ္ရာ"
"ေအ့...Tao..မင္းလား ဘာလာလုပ္တာလဲမင္း..ေအ့
မင္းလည္းမေကာင္းဘူး"
"ဘာကိုလဲခ်န္းေယာလ္...လာခုေတာ့ထအံုး..ဟိုျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးတို႔..ဒါေလးေတြလာ႐ွင္းေပးပါ.."
အမူးေကာင္ကိုအိပ္ယာေပၚအထိ
ေသခ်ာတင္ေပးရတာ..
ဒါေတာင္ေပကပ္ကပ္နဲ႔
လူကိုတြန္းထုတ္တာကပိုေသး
အခန္းထဲမွပြေနတဲ့ပစၥည္းေတြကိုေတာ့..
ျခံေစာင့္ႀကီးတို႔ကအျမန္႐ွင္းေပးသြားၾကတယ္...
"မင္းလုပ္ပံုေတြကမဟုတ္ေသးဘူးေနာ္..
ၾကာရင္က်န္းမာေရးထိခိုက္လိုက္မယ္ဟိတ္ေကာင္"
"ငါအရမ္းလြမ္းေနလို႔ပါကြာ..
Tao yrr မင္းလည္းဘာထူးလဲ
လုပ္ပံုကမေကာင္းဘူးး..ဟက္..
.ေျပာေတာ့..မင္းကေလးကိုေသခ်ာ႐ွင္းျပေပးမယ္ဆို...ခုက်ကေလးကငါ့ကိုအရမ္းမုန္းသြားလို႔.
.ျပန္ေတာင္လာေတာ့မယ္မထင္ေတာ့ဘူး.."
"...
"ငါ..ငါဘယ္လိုေနတတ္မွာလဲ...
ဒီအခန္းႀကီးထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲ..
ငါဘယ္လိုေနရမွာလဲTao မင္းေျပာ..
ငါဘယ္လိုေနရမွာလဲလို႔.."
"ေတာ္ၿပီခ်န္းေယာလ္..မင္းအဲေလာက္ထိမ႐ူးစမ္းနဲ႔"
"႐ူးတယ္..ဟား..ဟား..႐ူးေနၿပီဟုတ္တယ္..
ကေလးမ႐ွိလို႔ငါ႐ူးေနၿပီ.."
"နားေတာ့...မနက္က်ေခါင္းမူးလိမ့္မယ္"
"..
မင္းကမ်က္ရည္ေတြနဲ႔မလိုက္ဖက္လို႔မငိုပါနဲ႔လား
ခ်န္းေယာလ္ရာ..
မင္းကေလးျပန္လာရင္ငါအားလံုး႐ွင္းျပေပးၿပီး
မင္းဆီကိုရေအာင္ေခၚလာေပးပါ့မယ္...
ဒီအေတာအတြင္းေလးေတာ့မင္းၾကံ့ခိုင္ေနမွျဖစ္မွာမို႔
အားတင္းထားပါ သူငယ္ခ်င္း..
Taoမွာ..စိတ္ထဲ႐ွိတာေတြေျပာလိုက္ငိုလိုက္နဲ႔..
မၿပီးႏိုင္တဲ့အမူးသမားအိပ္ေပ်ာ္သြားမွပဲေအာက္ထပ္ဆင္းလာလိုက္သည္...
ခ်န္းေယာလ္အတြက္မနက္က်တိုက္ဖို႔
ေဆးအနည္းငယ္ကို..အိမ္အကူေဒၚႀကီးတို႔ကို
ေသခ်ာေပးၿပီး..မွာစရာ႐ွိတာမွာကာ..
ႏႈတ္ဆက္ထြက္လာခဲ့သည္...
....
....
"ဟင့္..."
"ဟြန္း..မင္းငိုေနျပန္ၿပီလား"
"ဆယ္ဟြန္း..ဘာျဖစ္လို႔ငိုေနတာလဲ"
Kaiနဲ႔ Taemin အခန္းထဲကငိုသံေၾကာင့္
အျမန္ဝင္လာၿပီးေမးရျခင္းပင္...
"Taemin..ငါ ငါေလ...Seoulကိုျပန္ခ်င္တယ္..
ဟင့္..ဒီမွာဆက္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ဟြန္း..မင္းေျပာရမခက္နဲ႔..
အားလံုးကမင္းအဆင္ေျပဖို႔စီစဥ္ေပးထားတာကို..
မင္းမို႔.."
"ေတာ္ၿပီအကို..ဆယ္ဟြန္းကို
ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာ႐ွင္းျပေပးပါ့မယ္..
အကိုခဏအျပင္ထြက္ေပးပါေနာ္"
Kai ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပၿပီးပဲထြက္လာလိုက္တယ္..
"က်စ္..ဟြန္းရာ မင္း မို႔ကိုယ့္ေစတနာေတြကို..
အခ်ိန္တစ္ခုေလးပဲမင္းေစာင့္ေပးသင့္တာ
အားလံုးအဆင္ေျပသြားတာနဲ႔ မင္းကို
ကိုယ္ဆြဲမထားေတာ့ဘူး......
မင္းသြားခ်င္တဲ့ဘယ္ကိုမဆိုသြားခြင့္ျပဳမွာ
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မင္းေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးကအဓိကမို႔"
!!
"ဆယ္ဟြန္း ငါ့ကိုေျပာမင္းဘယ္လိုေတြ
ခံစားရတယ္ဆိုတာ ငါကမင္းသူငယ္ခ်င္းပဲေလ
ပြင့္လင္းစမ္းပါ"
"ငါ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေလးကို သူ႔နားမွာ ဟင့္အင္း..သူ႐ွိတဲ့အရပ္ေလးပဲ ေနခြင့္မရေတာ့ဘူးလား"
"ဆယ္ဟြန္း.."
"Taeminရာ..လုပ္ပါကြာ ငါဒီမွာလည္း ႏွလံုးအစားထိုးဖို႔အလႉ ႐ွင္မွမေတြ႔တာ ျပန္ဖို႔ hyungကိုေျပာေပးပါ"
"ေတာ္ေတာ့..မင္း "
"ဟင့္...ငါ...ငါ..ဟီး...."
"ဟာ..ဆယ္ဟြန္း...မငို မငိုပါနဲ႔ ေမာေနမယ္လို႔ ..မငိုနဲ႔လို႔.."
"ဟင့္..."
"ဟြန္း..ဟြန္း..
Taemin ဘာလို႔ဒီေလာက္ငိုသြားရတာလဲ"
"ဟို..သူ.."
"မငို..မငိုနဲ႔ေတာ့..ေမာမွာမို႔...
ၿပီးရင္ေဆးလည္းေသာက္ရအုံးမယ္"
Kai..ကိုယ္ေသးေသးေလးကိုအသာဖက္ထားကာကေလးတစ္ေယာက္လိုေက်ာေလးပုတ္ေပးမွ..အနည္းငယ္႐ိႈက္ေနရံုေလးသာ႐ွိၿပီး အငိုတိတ္ေလေတာ့တယ္..
"ဟြန္႔..အစုတ္ပလုတ္ဆယ္ဟြန္း..ငါေျပာေတာ့က်မရဘူး..အကိုဖက္ထားေတာ့အငိုတိတ္တယ္တဲ့..ဒီလူႀကီးကလည္းအကဲကိုပိုလြန္းတယ္.."
Taeminဘာကိုအလိုမက်မွန္းမသိ...
စိတ္ထဲမေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ျခံထဲပဲဆင္းလာလိုက္တယ္..
......
"ဟိတ္..ဘာေတြထိုင္ေငးေနတာလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး"
"ေဟာဗ်ာေလသံက..အကိုဘာအျပစ္မွေတာ့
မလုပ္မိဘူးမို႔လား"
"ဟြန္႔..ဆယ္ဟြန္းေကာဘာလုပ္ေနရစ္လဲ"
"သူအိပ္ေဆးနည္းနည္းေရာေသာက္ၿပီးအိပ္ေနခဲ့ၿပီ"
"...
"အဲႏႈတ္ခမ္းပိစိကဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ဆူေထာ္ေနတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုထိရင္းဆိုလိုက္ေတာ့
ရလိုက္တာက မ်က္ေစာင္း...အျပင္..
"လာမထိနဲ႔"
ဆိုၿပီး လက္ကို႐ိုက္ခ်လိုက္တဲ့..ခပ္ျပင္းျပင္း႐ိုက္ခ်က္
"အာ..လား ေသပါၿပီ MinLayရယ္"
"ဘာဗ်...ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္"
"ဟင္..ဘယ္လိုေခၚမိလိုက္တာလဲ Taeminလို႔ပဲ
ေခၚမိလိုက္သလားလို႔"
"က်စ္ ခင္ဗ်ား"
"အာ..စတာပါ..ဘယ္ထသြားမလို႔လဲ..ျပန္ထိုင္"
ထြက္သြားဖို႔လုပ္တဲ့ေကာင္ေလးလက္ကို
အသာဆြဲၿပီးခံုေပၚျပန္ထိုင္ေစလိုက္ေတာ့လဲ
မျငင္း႐ွာဘူး...
"လက္ကိုလႊတ္"
"အင္းပါကြာ..စိတ္ႀကီးပဲ
ဒါနဲ႔..ဘာေတြစိတ္ဆိုးေနတာလဲ"
"ဘာမွ မဆိုးပါဘူး"
"ဟုတ္လို႔လား မလိမ္နဲ႔ေနာ္ ေနလာတာ
6လေက်ာ္ၿပီကိုယ္အဲေလာက္ေတာ့သိပါတယ္
မညံ႔ပါဘူး"
"ခင္ဗ်ားကိုမေက်နပ္လို႔"
"ေဟာဗ်ာ"
"ဆယ္ဟြန္းကိုေရာ"
"ဘာလို႔လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္က်အပိုလူလိုပဲ ခင္ဗ်ားဂ႐ုမစိုက္ဘူး
တစိမ္းဆန္တယ္..ဟိုဆယ္ဟြန္းလည္းဘာထူးလဲ
ကြၽန္ေတာ္ေခ်ာ့ေတာ့မရဘူး ခင္ဗ်ားဖက္ေပးထားေတာ့
ရတယ္တဲ့တရားသလား"
"ဘာမ်ားလဲလို႔ကြာ..အေတြးလြန္တတ္လိုက္တာ
မင္းကိုေရာ..ကိုယ္ဖက္ထားဖို႔လိုၿပီထင္တယ္..လာ"
"ဟာ..ခင္ဗ်ား ဘာ ဘာလုပ္တာလဲ ဖယ္"
အတင္း႐ုန္းကာရင္ခြင္ထဲကထြက္ေျပးတဲ့ေကာင္ေလးကို..Kai ျပံဳးျပီးသာၾကည့္ေနမိသည္..
"စလို႔လည္းေကာင္းသလို..
ခ်စ္စရာလည္းေကာင္းေနေရာ..ဟက္"
Sat,Sep-19.2020
🐣🐻
Unicode....
အချိန်အားဖြင့်6လတောင်ကုန်လွန်ခဲ့ပြီ...
အရာကအားလုံးကမနေ့တနေ့ကလိုပဲ
အပေါ်ယံအားတင်းထားတဲ့စိတ်တို့ကလဲပြိုကျခဲ့ပြီး
တစ်ယောက်တည်းနေသားကျအောင်နေကြည့်ပေမယ့်
လုံးဝ..ဆန္ဒတို့အား..လောကကြီးက
မျက်နှာသာမပေးခဲ့ပေ..
ရေမြေခြားမှာအခြားတစ်ယောက်နဲ့အတူရှိနေတဲ့
ကိုယ့်ကလေးငယ်ကိုလှမ်းပြီးစိတ်မချရ
စိတ်ပူရနဲ့...အစစအရာရာအဆင်ပြေစေဖို့မျှော်လင့်မိရုံကလွဲ..ဘာမှမတတ်နိုင်တဲ့အဖြစ်...
"သား..ဒီနေ့လည်းအလုပ်မသွားဘူးလား"
"ကျွန်တော်...အာ..ဟုတ်သားပဲနော်..အလုပ်တွေပစ်ထားမိတာကြာနေပြီပဲ...ကျွန်တော်လည်းဘာတွေဖြစ်နေမှန်းမသိပါဘူးဒေါ်လေးရာ.."
မျက်ရည်စအချို့ကို..သုတ်ပြီး..အပေါ်ထပ်ပြန်တက်သွားတဲ့..သူကို..အိမ်အကူဒေါ်ကြီးမှာ..သနားရုံကလွဲဘာမှမတတ်နိုင်တော့...
"ဟဲ့..သခင်လေးဒီနေ့ကောဘာလဲ"
"မသိတော့ပါဘူး..အိမ်ထိန်းကြီးရယ်..
သူ့စိတ်နဲ့သူလည်းကပ်ပုံမရဘူး..
အမြဲ..ငေးငေးမောမောနဲ့..
အတွေးတွေလည်းအရမ်းများနေပုံပဲ..
ဟွန်းငယ်လေးသာရှိရင်အကုန်အဆင်ပြေသွားမှာ"
"ဟွန်းငယ်လဲ ဟိုမှာအဆင်ပြေရဲ့လားမသိဘူးကွာ"
"ပြေပါစေလို့ပဲကျွန်မတို့ဆုတောင်းရမှာပေါ့ရှင်"
!!!
"ချန်းယောလ်..မင်းဒါဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
Tao...ဆေးရုံကအပြန်..စိတ်မချလို့..ချန်းယောလ်အိမ်ဘက်ဝင်ခဲ့ကာမှမြင်လိုက်ရသည်က..လူမှန်းမသိအောင်သောက်ထားတဲ့အရက်ပုလင်းအခွံအချို့ နှင့်အတူ..ရိုက်ခွဲထားပုံရတဲ့ပစ္စည်းတွေမှအများကြီးပဲ...
ဆယ်ဟွန်းထွက်သွားကတည်းကအစားမမှန်
အအိပ်မမှန်နဲ့ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းလို့
ဂရုစိုက်ပေးဖို့အမြဲလာကြည့်တိုင်း
တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ဆိုးလာတာပဲတွေ့တယ်
ခုလည်းကြည့်လေ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးတို့ပင်
မပြောရဲလို့အပြင်ကပဲနေရတဲ့အဖြစ်...
"ခက်လိုက်တာချန်းယောလ်ရာ"
"အေ့...Tao..မင်းလား ဘာလာလုပ်တာလဲမင်း..အေ့
မင်းလည်းမကောင်းဘူး"
"ဘာကိုလဲချန်းယောလ်...လာခုတော့ထအုံး..ဟိုခြံစောင့်ဦးလေးကြီးတို့..ဒါလေးတွေလာရှင်းပေးပါ.."
အမူးကောင်ကိုအိပ်ယာပေါ်အထိ
သေချာတင်ပေးရတာ..
ဒါတောင်ပေကပ်ကပ်နဲ့
လူကိုတွန်းထုတ်တာကပိုသေး
အခန်းထဲမှပွနေတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုတော့..
ခြံစောင့်ကြီးတို့ကအမြန်ရှင်းပေးသွားကြတယ်...
"မင်းလုပ်ပုံတွေကမဟုတ်သေးဘူးနော်..
ကြာရင်ကျန်းမာရေးထိခိုက်လိုက်မယ်ဟိတ်ကောင်"
"ငါအရမ်းလွမ်းနေလို့ပါကွာ..
Tao yrr မင်းလည်းဘာထူးလဲ
လုပ်ပုံကမကောင်းဘူးး..ဟက်..
.ပြောတော့..မင်းကလေးကိုသေချာရှင်းပြပေးမယ်ဆို...ခုကျကလေးကငါ့ကိုအရမ်းမုန်းသွားလို့.
.ပြန်တောင်လာတော့မယ်မထင်တော့ဘူး.."
"...
"ငါ..ငါဘယ်လိုနေတတ်မှာလဲ...
ဒီအခန်းကြီးထဲမှာတစ်ယောက်ထဲ..
ငါဘယ်လိုနေရမှာလဲTao မင်းပြော..
ငါဘယ်လိုနေရမှာလဲလို့.."
"တော်ပြီချန်းယောလ်..မင်းအဲလောက်ထိမရူးစမ်းနဲ့"
"ရူးတယ်..ဟား..ဟား..ရူးနေပြီဟုတ်တယ်..
ကလေးမရှိလို့ငါရူးနေပြီ.."
"နားတော့...မနက်ကျခေါင်းမူးလိမ့်မယ်"
"..
မင်းကမျက်ရည်တွေနဲ့မလိုက်ဖက်လို့မငိုပါနဲ့လား
ချန်းယောလ်ရာ..
မင်းကလေးပြန်လာရင်ငါအားလုံးရှင်းပြပေးပြီး
မင်းဆီကိုရအောင်ခေါ်လာပေးပါ့မယ်...
ဒီအတောအတွင်းလေးတော့မင်းကြံ့ခိုင်နေမှဖြစ်မှာမို့
အားတင်းထားပါ သူငယ်ချင်း..
Taoမှာ..စိတ်ထဲရှိတာတွေပြောလိုက်ငိုလိုက်နဲ့..
မပြီးနိုင်တဲ့အမူးသမားအိပ်ပျော်သွားမှပဲအောက်ထပ်ဆင်းလာလိုက်သည်...
ချန်းယောလ်အတွက်မနက်ကျတိုက်ဖို့
ဆေးအနည်းငယ်ကို..အိမ်အကူဒေါ်ကြီးတို့ကို
သေချာပေးပြီး..မှာစရာရှိတာမှာကာ..
နှုတ်ဆက်ထွက်လာခဲ့သည်...
....
....
"ဟင့်..."
"ဟွန်း..မင်းငိုနေပြန်ပြီလား"
"ဆယ်ဟွန်း..ဘာဖြစ်လို့ငိုနေတာလဲ"
Kaiနဲ့ Taemin အခန်းထဲကငိုသံကြောင့်
အမြန်ဝင်လာပြီးမေးရခြင်းပင်...
"Taemin..ငါ ငါလေ...Seoulကိုပြန်ချင်တယ်..
ဟင့်..ဒီမှာဆက်မနေချင်တော့ဘူး"
"ဟွန်း..မင်းပြောရမခက်နဲ့..
အားလုံးကမင်းအဆင်ပြေဖို့စီစဉ်ပေးထားတာကို..
မင်းမို့.."
"တော်ပြီအကို..ဆယ်ဟွန်းကို
ကျွန်တော်သေချာရှင်းပြပေးပါ့မယ်..
အကိုခဏအပြင်ထွက်ပေးပါနော်"
Kai ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြပြီးပဲထွက်လာလိုက်တယ်..
"ကျစ်..ဟွန်းရာ မင်း မို့ကိုယ့်စေတနာတွေကို..
အချိန်တစ်ခုလေးပဲမင်းစောင့်ပေးသင့်တာ
အားလုံးအဆင်ပြေသွားတာနဲ့ မင်းကို
ကိုယ်ဆွဲမထားတော့ဘူး......
မင်းသွားချင်တဲ့ဘယ်ကိုမဆိုသွားခွင့်ပြုမှာ
ကိုယ့်အတွက်တော့ မင်းပျော်ရွှင်မှုလေးကအဓိကမို့"
!!
"ဆယ်ဟွန်း ငါ့ကိုပြောမင်းဘယ်လိုတွေ
ခံစားရတယ်ဆိုတာ ငါကမင်းသူငယ်ချင်းပဲလေ
ပွင့်လင်းစမ်းပါ"
"ငါ ကျန်တဲ့အချိန်လေးကို သူ့နားမှာ ဟင့်အင်း..သူရှိတဲ့အရပ်လေးပဲ နေခွင့်မရတော့ဘူးလား"
"ဆယ်ဟွန်း.."
"Taeminရာ..လုပ်ပါကွာ ငါဒီမှာလည်း နှလုံးအစားထိုးဖို့အလှူ ရှင်မှမတွေ့တာ ပြန်ဖို့ hyungကိုပြောပေးပါ"
"တော်တော့..မင်း "
"ဟင့်...ငါ...ငါ..ဟီး...."
"ဟာ..ဆယ်ဟွန်း...မငို မငိုပါနဲ့ မောနေမယ်လို့ ..မငိုနဲ့လို့.."
"ဟင့်..."
"ဟွန်း..ဟွန်း..
Taemin ဘာလို့ဒီလောက်ငိုသွားရတာလဲ"
"ဟို..သူ.."
"မငို..မငိုနဲ့တော့..မောမှာမို့...
ပြီးရင်ဆေးလည်းသောက်ရအုံးမယ်"
Kai..ကိုယ်သေးသေးလေးကိုအသာဖက်ထားကာကလေးတစ်ယောက်လိုကျောလေးပုတ်ပေးမှ..အနည်းငယ်ရှိုက်နေရုံလေးသာရှိပြီး အငိုတိတ်လေတော့တယ်..
"ဟွန့်..အစုတ်ပလုတ်ဆယ်ဟွန်း..ငါပြောတော့ကျမရဘူး..အကိုဖက်ထားတော့အငိုတိတ်တယ်တဲ့..ဒီလူကြီးကလည်းအကဲကိုပိုလွန်းတယ်.."
Taeminဘာကိုအလိုမကျမှန်းမသိ...
စိတ်ထဲမကျေနပ်ချက်တွေနဲ့
ခြံထဲပဲဆင်းလာလိုက်တယ်..
......
"ဟိတ်..ဘာတွေထိုင်ငေးနေတာလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး"
"ဟောဗျာလေသံက..အကိုဘာအပြစ်မှတော့
မလုပ်မိဘူးမို့လား"
"ဟွန့်..ဆယ်ဟွန်းကောဘာလုပ်နေရစ်လဲ"
"သူအိပ်ဆေးနည်းနည်းရောသောက်ပြီးအိပ်နေခဲ့ပြီ"
"...
"အဲနှုတ်ခမ်းပိစိကဘာဖြစ်နေတာလဲ"
ဆူထော်နေတဲ့
နှုတ်ခမ်းလေးကိုထိရင်းဆိုလိုက်တော့
ရလိုက်တာက မျက်စောင်း...အပြင်..
"လာမထိနဲ့"
ဆိုပြီး လက်ကိုရိုက်ချလိုက်တဲ့..ခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်ချက်
"အာ..လား သေပါပြီ MinLayရယ်"
"ဘာဗျ...ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်"
"ဟင်..ဘယ်လိုခေါ်မိလိုက်တာလဲ Taeminလို့ပဲ
ခေါ်မိလိုက်သလားလို့"
"ကျစ် ခင်ဗျား"
"အာ..စတာပါ..ဘယ်ထသွားမလို့လဲ..ပြန်ထိုင်"
ထွက်သွားဖို့လုပ်တဲ့ကောင်လေးလက်ကို
အသာဆွဲပြီးခုံပေါ်ပြန်ထိုင်စေလိုက်တော့လဲ
မငြင်းရှာဘူး...
"လက်ကိုလွှတ်"
"အင်းပါကွာ..စိတ်ကြီးပဲ
ဒါနဲ့..ဘာတွေစိတ်ဆိုးနေတာလဲ"
"ဘာမှ မဆိုးပါဘူး"
"ဟုတ်လို့လား မလိမ်နဲ့နော် နေလာတာ
6လကျော်ပြီကိုယ်အဲလောက်တော့သိပါတယ်
မညံ့ပါဘူး"
"ခင်ဗျားကိုမကျေနပ်လို့"
"ဟောဗျာ"
"ဆယ်ဟွန်းကိုရော"
"ဘာလို့လဲ"
"ကျွန်တော်ကျအပိုလူလိုပဲ ခင်ဗျားဂရုမစိုက်ဘူး
တစိမ်းဆန်တယ်..ဟိုဆယ်ဟွန်းလည်းဘာထူးလဲ
ကျွန်တော်ချော့တော့မရဘူး ခင်ဗျားဖက်ပေးထားတော့
ရတယ်တဲ့တရားသလား"
"ဘာများလဲလို့ကွာ..အတွေးလွန်တတ်လိုက်တာ
မင်းကိုရော..ကိုယ်ဖက်ထားဖို့လိုပြီထင်တယ်..လာ"
"ဟာ..ခင်ဗျား ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်"
အတင်းရုန်းကာရင်ခွင်ထဲကထွက်ပြေးတဲ့ကောင်လေးကို..Kai ပြုံးပြီးသာကြည့်နေမိသည်..
"စလို့လည်းကောင်းသလို..
ချစ်စရာလည်းကောင်းနေရော..ဟက်"
Sat,Sep-19.2020
🐣🐻