Ang bilis naman ng araw, sa friday na yung flight ko. Tapos sina mama at papa busying-busy parin sa kani-kanilang negosyo. Nakakalungkot isipin na ilang araw nalang ay aalis na ako ng Pilpinas. Kakayanin ko ba? Maipagtatanggol ko kaya sarili ko dun?
Bago ako umalis ay nagpaalam na din ako sa mga kaibigan ko. Andito kami ngayon sa bahay ni Micah. Binigyan nila ako ng despidida party.
"Seantal, kung may kaibigan ka na doong puti, bigay mo naman number ko." si Danhel na isiningit talaga yun sa kwentuhan namin.
"Sige ilang puti gusto mo? Para may pagpipilian ka." biro ko naman.
"Pwede na siguro ang lima." naka-ngisi na tugon ni Danhel. Tnawanan naman siya ng barkada.
"Naku! I'm sure sa lima walang magkaka-interes sayo." kantiyaw naman ni Abby.
"Oo nga! Dun ka nalang sa ex mo, yun lang papatol sayo." sang-ayon ni Micah.
"Aray! Sakit niyo magsalita ah!" arte ni Danhel na may pahimas-himas pa sa dibdib na tila nasasaktan. Nagkatawanan na naman ang lahat.
"Ang pangit ng despedida mo Seantal." bigla namang basag ni Eros sa kasiyahan.
"Hindi naman pangit, okay lang masaya parin naman." nakangiti kong sabi.
"Bakit kasi wala si Zyrene?" tanong ni Micah.
"Masama pakiramdam niya, nagpaalam naman din ako sa kanya eh." depensa ko.
"Eh si Rielle naman di macontatct tapos si Tovy .." nahinto sa pagasasalita si Eros ng may makita, nilingon narin namin ang tinitingnan niya. It's Tovy! Nawala yung ngiti ko na kanina pa naka-display dahil nakita ko siya.
"Hi guys! Sorry late." sabi nito na nakakamot sa ulo.
"Okay lang! Mahaba pa naman oras ni Seantal eh." sabi ni Abby at agad akong siniko.
"Aah .. Ah.. O-oo." nag-stammer pa ako.
"Ganun ba, pero ni isa sa inyo hindi nagtext na despedida pala ngayon ni Seantal May." tugon ni Tovy na diniinan ang despedida pati narin ang pangalan ko.
Yumuko ang lahat kaya ako na ang sumagot.
"Unexpected kasi toh, saka -- .."
"No need to explain, dumaan lang naman talaga ako to formally say goodbye and goodluck sayo sa pag-alis mo sa Pilipinas." sabi nito.
Ouch! Bakit parang gusto kong maiyak sa sinabi niyang yun? Tahimik lang ang lahat. Si Tovy naman ay dahan-dahan na lumapit at lumapit at lumapit hanggang sa madikit na ang mukha ko sa mukha niya. Inilapit niya ang labi niya sa tenga ko saka bumulong.
"Don't cry, I'm not gonna offer any hanky to you. Goodbye." bulong nito sa'kin na nagpasikip lalo ng paghinga ko. He then kissed my forehead.
"Goodbye everyone, susunduin ko pa pala si Chloe. Enjoy the party." sabi ni Tovy habang papalayo.
Agad naman akong tinapik sa balikat ni Danhel. I automatically flash a smile. A painful one.
"Don't worry okay lang ako. Sige na ituloy na natin ang party." anyaya ko sa kanila. Naiilang man ay sumunod narin sila. Bigla akong nanahimik at nawalan ng gana. Kaya maya-maya rin ay nagpaalam na ako na uuwi. Hindi ko talaga ipinakita sa kanila na iiyak ako at simula ngayon ay di na ako iiyak. Ngayon pang binigyan na niya ako ng rason para hindi siya iyakan?!
Pagka-uwi ko, agad na hinahanap ko si papa. Nagpunta ako sa veranda at nakita kong may kausap si papa sa phone. Narinig kong binanggit ni papa ang pangalan ko sa kausap niya kaya dahan-dahan akong lumapit at nakinig. Nakatingin naman si papa sa kabilang direksyon eh.
"Oo, maraming salamat sa pagbabantay. Maaasahan ka talaga. You never fail to impress me." saad ni papa.
Pinababantayan ? Ako ba ang pinababantayan ni papa? Sino naman yung kausap niya?
"Wag kang mag-alala hijo, ipapadala ko bukas na bukas din yung regalo ko sayo. Sa ngayon pahinga ka muna. Sige salamat uli." at ibinaba na ni papa ang phone. Bago pa ako maunahan ni papa ay agad ko na siyang tinawag.
"Pa, andito na po ako." saad ko na parang walang narinig kanina.
"Oh anak! Kanina ka pa ba dyan?" nang lingunin niya ako at agad na hinalikan sa pisngi.
"Ngayon lang po, pero nakita ko po kayong may kausap sa phone. Sino po yun?"
"Ah.. ah yun ba? Yung ninong mo kinakamusta ang negosyo." nakangiti pa nitong sabi. Tumango lang ako at ngumiti.
Nagsisinungaling si papa. Bakit? Ano bang meron? Sino ba talaga ang taong kausap nya? Kinakabahan ako.
"Anak sa friday na alis mo. Anong gusto mong baunin?" pag-iiba ni papa ng usapan. Umupo narin kami sa upuan doon sa veranda.
"Hmm.. Wala naman po. Okay na po yung mga dala ko sa maleta." sabi ko. Ayan nakakadepressed talaga, malapit na ang friday.
"Mamimiss ka namin anak, pagbutihin mong pag-aaral mo dun. Kung kailangan wala munang suitors okay?"
"Opo." sagot ko na pilit ngumiti.
Hindi nga ako magbo-boyfriend dahil wala na akong balak masaktan pa. Masyado na akong stressed sa bagay na yun.
Sa ilang mga araw bago umalis sa bansa ay ginugol ko iyon sa pagsama kay mama sa paggawa ng mga cakes at cookies, kung minsan naman ay pumupunta ako kina Zyrene. Medyo maliit pa yung umbok sa tiyan niya pero mukhang gumanda pa atah si Zyrene habang nagdadalang tao. Ang galing ng pagbubuntis niya, ang iba kasi nag-iiba ang itsura at tumitiim pa.
"Hindi na talaga mapipigilan ang pag-alis mo Seantal, bukas na pala yun." saad ni Zyrene habang nagkukwentuhan kami sa bahay nila.
"Oo nga eh, okay narin yun ng masimulan ko na ang operation move on." nakatawa kong tugon.
"Saan ka magmomove on? Kay Tovy?!"
Tinawanan ko nalang ang tanong na iyon ni Zyrene.
"Basta buo parin yung barkada pagbalik ko ha ? Sana naman hindi contagious yang pagiging pregnant mo at baka sumunod yung iba." pag-iiba ko ng usapan.
"Hala! Choice na nila yun noh, pero promise pagbalik mo dito buo parin ang grupo." agad ay sagot ni Zyrene.
"Mabuti naman, baka kasi mapag-iiwanan ako at ma-out of place pa ako sa inyo in the future."
"Hindi yun maiiwasan, babaeng iyakin lalo't iba ang culture dun sa kultura natin dito. Baka nga inglesera ka na sa mga panahon na yun eh."
"Okay lang yun, makakasabay ka parin naman dahil talent mo ang ngumuya ng english words." nakatawa kong saad.
Kantiyawan lang kami ng kantiyawan. Siguradong mamimiss ko ito. Naiiyak ako, sign na ang biglang pag-atake ng sipon ko.
"Oh? Anyare at tumahimik ka? Uulan na naman ba?"
"Hindi ah! Hindi ako iiyak promise ko yan, mamimiss ko lang talaga ang mga ganitong eksena."
"Ako din, pa-hug!"
At agad ay nagyakapan kami. Zyrene is really sweet kaya ako nahahawa eh.
"Wala na kaming kaibigan na matatakbuhan pag may problema. Mamimiss talaga kita at ng buong barkada." naka-pout pa nitong sabi. I just smiled.
Maghapon din ako sa bahay ng buntis kong kaibigan napasarap kasi ang usapan at kung saan-saan napadpad. Pero umuwi na din ako ng medyo dumilim na, malayo din byahe ko pauwi eh. Nang pumara na ako ng taxi ay siya namang paghagip ng malabo kong mata sa dalawang taong nasa kabilang ibayo ng kalsada. It was Tovy and .. Chloe! Wow lang, wala kaming proper closure tapos heto siya. Walang kahiya-hiyang nakipaglampungan sa ex niya?! Para akong naging tuod sa kinatatayuan ko na di makakilos. Napansin yata nilang may nakatitig sa kanila kaya napatingin sila sa direksyon ko. Pagkakita ni ni Tovy sa akin ay nag-smile pa ito at kumaway samantalang inirapan naman ako ni Chloe. Hindi parin siya nagbabago, pero yung ginawang pagkaway ni Tovy sa akin? Parang hiniwa ng one hundred times yung puso ko. Ganun ba talaga siya ka-insensitive?!
"Don't cry, I'm not gonna offer any hanky to you. Goobye!" bigla ko naman naalala ang sinabing iyon ni Tovy. Kaya automatic na binigyan ko sila ng pamatay kong ngiti. How I wish poisonous ang ngiti ko para tigok ang mga ahas na yun! Pagkatapos ay sumakay na ako ng taxi. I greeted my teeth because of anger. I hate them, I really, really hate them!
"I wont cry for you Tovy and to your godd*mn ass! I wont cry!" bigla ay naibulalas ko na ikinagulat naman ni manong taxi driver. Napapikit nalang ako ng mariin. Hmmp!