Nakauwi na kami. Walang umiimik sa kanila kahit na nakapasok na kami sa bahay. Ramdam na ramdam ko ang bigat at tensyon. Hindi ko tuloy malaman kung ano ang gagawin ko. Naiilang ako. Kahit kasi ang makulit na si Mathev, nananahimik lang. Ano kayang nangyari kanina no'ng iniwan ko sila?
I heaved a sigh. Pinanood ko na lang na iritadong umupo si Kuya Jacob sa sofa na kagad namang ginaya ni Kuya Onyx. The rest of us, kung saan-saan lang muna. We didn't want to get in Kuya Jacob's way. He's got the temper of a mad ape. Destructive.
Halos mapasigaw sa gulat ang mga kasambahay namin nang makita ang hitsura no'ng dalawa. Good thing they didn't ask. They rushed to get some ice packs and ointment instead.
Nanay Rosing tended to Kuya Jacob habang inaasikaso ni Nanay Gina si Kuya Onyx.
"I'm okay," Kuya Jacob grumbled, pushing the wet towel away.
"Pero Jacob—"
"I said I'm fucking okay!"
"Jacob!" saway ni Kuya Travis, clearly frustrated. "Don't vent on them."
Kuya Jacob frowned and crossed his arms. Hindi na siya umangal. Kahit na badtrip siya, he knew his limits.
Habang inaasikaso sila, nilapitan ko ang ibang kasambahay namin para bigyan ng instructions na ayusin yung guest rooms.
I glanced at my cousins. "Sa guest rooms ba kayo o sa kwarto na lang namin?"
Mabilis na sumagot si Kuya Onyx from the sofa. "Do'n ako sa dati kong kwarto! Jav, wag kang papayag na may maka-share ako!"
Ngumuso ako sa kanya. "Oo na. Kayo?" tanong ko sa iba.
"Sa guest room na lang din ako," sagot ni Kuya Nick.
"I'll share with Kuya," dagdag ni Gian.
Bumaling ako sa kambal. "Kayo, paano? Taken na yung dalawang guest rooms?"
Mathev shrugged. "I can stay in your room. I really don't care."
"May sofa bed sa kwarto ko. You can stay there," Kuya Travis told them.
"Tabi kami nito? Ayoko nga," Mathev replied, making face.
"May sofa bed din si Kuya Andrei. E di doon ka na lang. Ang arte," I suggested.
"Now we're talking," sagot niya, sabay ngising parang bata kay Kuya Andrei. "Ano, tol, okay lang sa 'yo?"
"Sige lang, but I'm not sharing my bed," Kuya Andrei said, chuckling.
Hindi pa man kami tapos sa usapan, may narinig akong footsteps sa hagdanan. When I looked up, I saw Mom and Dad coming down. Their eyes widened as soon as they saw Kuya Jacob and Kuya Onyx.
"Jacob! Onyx! What in the world happened to you?" Mom exclaimed, paling at the sight and rushing down to approach them. She checked their faces and sighed when she realized it wasn't anything serious.
Dad crossed his arms. "Jacob, nakipag-away ka na naman?"
Kuya Jacob looked away. Tahimik lang si Kuya Onyx at nakatingin sa sahig. Thank goodness napigilan niya ang dila niyang sumagot.
Mom sighed loudly. "Ano ba'ng gagawin ko sa inyong mga bata kayo? Hindi na kayo natuto! Ilang beses na namin kayong pinagsabihan, hindi ba? Bakit—" Mom was cut off by Dad's hand on her shoulder. She looked at him questioningly. He just shook his head.
Dad cleared his throat. "You boys look like you had a rough night. I'll talk to you tomorrow. Magpahinga na kayo. At kayo," Dad pointed his gaze at us. "Magsitulog na rin kayo. I don't like what happened but it's too late to be discussing this."
Tumango lang kami.
Bago pumanik, nilapitan muna ni Dad yung dalawa at tinapik ang mga balikat. Si Mom naman, tiningnan muna kung maayos bang nalagyan ng ointment ang mga sugat nila. When they went back up, tumayo si Kuya Onyx at nag-flex ng muscles.
"I'm taking a shower," he declared. "May gamit pa ba ako dito?"
"Nasa guest room, Kuya."
"'Sa dati?"
"Yup."
"Nice," he said with a grin before going to the guest room he stayed in the last time he was here.
Mabuti na lang talaga at lagi silang tumutuloy sa 'min. Hindi na problema yung mga damit nila.
I swept my gaze over the rest. Walang gumagalaw sa kanila. Hindi ko alam kung anong hinihintay nila but since I was never comfortable with awkward silence, I spoke up.
"You guys hungry? Magluluto ako."
"Sige. I didn't realize it but man, I'm starving," Gian answered.
"Wag hotdog, a. Iba naman," hirit pa ni Mathev.
I rolled my eyes at him in exasperation and went to the kitchen to cook. Pinaaalis ako ni Nanay Rosing at siya na lang daw ang gagawa but I was persistent. Hanggat kaya ko namang gawin, ayoko nang iasa pa sa iba. Habang nagluluto, naririnig ko ang mga boses nila. Mukhang umaayos na yung mood nila dahil naririnig kong nagtatawanan sila. Good.
Pagkatapos kong magluto at ayusin ang table, tinawag ko na sila. Quick late dinner lang. Akala ko nga hindi kami sasabayan ni Kuya Jacob kaya natuwa ako nang umupo siya sa tabi ko.
Hindi na katulad ng kanina yung atmosphere. May light talks na pero careful pa rin kaming wag mapag-usapan yung kanina. Sa kalagitnaan ng dinner, natapos nang maligo si Kuya Onyx at sumabay sa 'min sa pagkain. It was amazing what this guy could do, really. Kung kanina, guarded yung aura nila, ngayong dumating siya, biglang hindi na. Nagtatawanan na kami nang malakas at kahit si Kuya Jacob, napapangiti na rin. Talk about real charisma.
After eating, Kuya Jacob was the first to go upstairs. Nagsunuran na rin ang mga kapatid ko.
Bago pumunta sa guest room, inakbayan ako ni Gian. "You okay?"
"Oo naman."
"Don't mind Jacob na lang. He'll be fine."
"I know. 'Di lang ako sanay na makita siyang ganyan. Mukha siyang affected. Si Kuya Onyx, parang wala namang nangyari."
Gian barked a laugh. "Eh, paano, kupal 'yang si Onyx. Don't worry. Bukas lang, balik na ulit sa dati 'yang kapatid mo."
I smiled. "Thanks, Gi."
He tapped my shoulder, gave me a smile, and went up. Ginulo muna nina Kuya Onyx at Mathev ang buhok ko bago magpuntahan sa mga kwarto nila.
'Di pa muna ako pumanik. Tumulong pa ako sa pagliligpit ng mga pinagkainan namin. I was still bothered, too, kaya ayoko pang matulog. My curiosity was eating me up. Ano kayang nangyari kanina? Bakit sinugod ng mga 'yon si Kuya Jacob? Anong reason bakit galit na galit yung lalaking 'yon? Sa usapan nila, parang may babaeng involved. 'Yon ba yung umiiyak sa tabi ni Racel Gutierez?
I really wanted to know the reason why they were so mad.
Naputol ang pag-iisip ko nang makaamoy ako ng usok ng sigarilyo. My eyes snapped to the mini bar and saw Kuya Paul smoking there while checking the liquors. Hindi pa pala siya umaakyat.
"Kuya, house rules. No smoking," paalala ko.
He didn't look at me but he chuckled. "C'mon, wala naman si Travis dito."
"Still."
Hindi niya pa muna 'yon pinatay kaya sinaway ko ulit siya. I heard him laugh before he put out the cigar and threw it into the ashtray.
"Para saan pa 'to kung 'di naman pala pwedeng gamitin," biro niya.
"Props."
Tinapos ko na ang pagliligpit at pagpupunas ng table. Dapat ako na rin ang maghuhugas ng mga pinggan pero hindi na talaga pumayag si Nanay Rosing kaya umupo na lang muna ako sa sofa. Hindi pa ako inaantok.
Kanina sa bar, kulang na lang, do'n na ako matulog pero ngayong nandito na ako sa bahay, halos wala akong maramdamang antok. I turned over my shoulder to look at Kuya Paul, who was busy checking one of the liquors.
"Go ahead. Ask me," Kuya Paul suddenly said, sitting on the high stool. Pinaikot niya 'yon para harapin ako.
I was confused. "Ano?" sagot ko.
"Kanina ka pa tingin nang tingin." He nodded to me. "Shoot. You wanna ask about what happened earlier?"
I caught myself nodding. "Bakit ba ang init n'yo sa mga 'yon? Nagtanong na 'ko dati pero wala namang sumasagot nang matino."
He shrugged. "Iba kasi ang mga ugali no'n. They're good-for-nothing dickheads."
Wow. Mukha ngang matindi sila kung napapamura nila si Kuya Paul. See, out of all my cousins, si Kuya Paul ang isa sa mga pinakalevel-headed at kalmado. Reasonable siya kaya I doubt na ayaw niya sa mga 'yon dahil lang karibal sila ng university namin.
But the million-dollar question here was, bakit?
Bakit galit na galit sila?
Ano ba'ng nangyari? Ano ba'ng ginawa ng mga 'yon at pati si Kuya Paul na sobrang bait, naiinis sa kanila? No'ng nakilala ko naman si Justin, mukhang okay siya. In fact, pinigilan niya pa nga yung mga kasamahan niya. Si Racel naman, hindi nakisali at nananaway din. Mukha din siyang maayos. So why?
"Pa'no mo nasabi? They wouldn't be like that naman siguro kung hindi rin kayo gano'n sa kanila?"
Sumeryoso ang hitsura ni Kuya Paul. His thin lips pursed. "Hindi naman sa 'min nagsimula 'to. Sa kanila rin. You'll do well to remember this, Jav. Kahit anong mangyari, don't get involved with any of them. They're not what they seem to be. They're not the good guys they pretend to be."
'Yan na naman! More questions na naman. Ni hindi nga sinagot ni Kuya Paul ang mga tanong ko. Feeling ko tuloy, may tinatago talaga sila.
I sighed. "No choice naman. We're bros after all."
"That may be." Bahagyang tumawa si Kuya at lumapit sa 'kin. "But you're still a girl, and pretty girls need to be resting." He leaned down and flicked my forehead. "Good night, princess. I'm dead beat."
"Night, Kuya."
Pumanik na siya. Ilang minuto muna ang pinalipas ko bago ako sumunod at pumasok na sa kwarto ko. Fudge. Wala namang nasagot sa mga tanong ko. Nadagdagan pa nga. Puro tanong. Puro bakit, puro paano. Kahit magtanong ako sa iba, hindi sasagot ang mga 'yon. Ano ba'ng tinatago nila?
Hindi tuloy ako nakatulog.
Ang nakakainis pa d'yan, naalala ko ang effort ko na wag pagtagpuin sina Kuya Jacob at ang grupo na 'yon sa Aftershock. Nag-effort pa 'ko, tapos dito pa rin pala mauuwi.
Bakit ba napaka-war magnet ng mga 'to?
***
Kinabukasan, inabutan ko silang lahat sa baba na pinagagalitan ni Dad. Around nine a.m. 'yon kaya nagtaka ako kung bakit maaga silang nagising samantalang late na rin kami natulog kagabi.
Mga tahimik lang sila habang nakaupo sa sofa. Si Dad naman nasa gitna, patuloy sa lecture niya.
Natawa ako nang madaanan ko ng tingin yung iba. What did I expect? Syempre, mga may hangover 'tong mga 'to. Mukha silang mga groggy pa pero walang magawa kundi makinig na lang sa drones ni Dad.
True to Gian's words, si Kuya Jacob naman, mukhang okay na. Hindi na siya nakakatakot pero halatang badtrip siya kasi umagang-umaga, pinagagalitan siya. 'Yan pa naman ang ayaw n'yan, but I knew for a fact na hindi siya sasagot. Takot lang niya.
I also noticed something. Wala sina Kuya Chris at Kuya Travis. Huh. Tulog pa kaya sila?
"Ayoko nang maulit 'to kung hindi, isasama talaga kita sa America," Dad told Kuya Jacob.
Kuya Onyx snorted. "As if that's any better. Tito, mas malala ang mga tao do'n."
Tumingin nang matalim sa kanya si Dad. Hindi man lang natakot si Kuya Onyx kaya binato siya ng throw pillow ni Kuya Nick.
"Dad, tama na 'yan. Male-late na tayo," Mom said, emerging from the dining room.
Dad gave the boys a final glance bago tumango kay Mom.
"Going to work?" I asked kahit alam ko na ang sagot. Parehas silang naka-business attire. I kissed their cheeks.
"Meeting. Ikaw na munang bahala sa mga 'to, anak," Mom answered.
"Anong oras uwi n'yo?"
"Gagabihin kami kaya 'wag na kayong maghintay."
Dad ruffled my hair before heading to the door.
"Sabay na tayo lumabas, Pa. Aalis na rin kami," came Kuya Travis' voice from the stairs.
Bumababa sila ni Kuya Chris na tulad niya, naka-formal attire din.
"Sa'n kayo pupunta?" tanong ko.
"I have a business meeting sa Batangas. I'm bringing Chris with me so he can learn the ropes."
"Oh," sabi ko. "Pasalubong. Buko pie."
"Anything you want." Kuya Travis pinched my nose before heading out with Kuya Chris and our parents.
Pagkaalis nila, bumaling ako sa iba. "Nag-breakfast na ba kayo?" I asked them.
"Not yet. Ang aga kayang napagalitan ng dalawang 'to. Tss. Nadamay pa kami sa mga ginising nang maaga," pagrereklamo ni Mathev.
"Don't remind me," Kuya Jacob muttered under his breath, sabay diretso sa game room. The others followed. Narinig ko ang paghahamon ng laro ni Gian na 'agad sinunggaban ni Kuya Jacob. Ayaw pang pumayag ni Mathev pero mukhang naunahan siya sa console.
Napangiti ako at pumasok sa kitchen.
This time around, hindi ako nanalo kay Nanay Rosing kaya siya na ang nagluto ng breakfast. Nag-ayos na lang tuloy ako ng table at naglagay ng mga plato, baso, at kutsara at tinidor. After that, do'n na ako sumunod sa game room.
Inabutan kong naglalaro ng Xbox yung dalawa. Nanonood sa kanila si Kuya Nick. Nasa tabi naman niya si Kuya Onyx na may kausap sa phone. Si Mathev naman, naglaro na lang ng computer game sa may gilid.
Hinayaan ko silang mag-asaran at lumapit ako kina Kuya Andrei at Kuya Paul na nag-uusap malapit sa car collectibles ni Kuya Chris.
Pinakinggan ko lang silang magkwentuhan tungkol sa mga sports car habang binabalikan ko yung usapan namin kagabi ni Kuya Paul. Kapag ba tinanong ko si Kuya Andrei, sasagot siya? Napailing ako. Highly unlikely. He's a man of few words but he was my only shot at finding out dahil siya lang naman ang sasagot nang seryoso sa 'kin. The older boys were too vague and the rest, too playful.
Hindi ko napansin, huminto na pala sa usapan yung dalawa. Parehas na silang nakatingin sa 'kin.
"What?" nako-conscious kong tanong.
Kuya Andrei shook his head, chuckling at me, while Kuya Paul was returning the Ferrari miniature to the display. "So obvious, Jav."
"May gusto ka pang itanong?" nakangiting tanong ni Kuya Paul.
I decided to be direct about it.
"I wanna know about last night: the details, the why's and how's, all the nine yards." I asked in a hushed tone. Tumingin ako kay Kuya Jacob kung narinig ba niya. Mukhang hindi naman kasi busy siya sa pampipikon kay Gian na malapit na ngang mapikon.
"Curious ka talaga?"
"Will I even ask if I'm not?"
"Ever heard of curiosity killed the cat?"
'Yan. D'yan magaling si Kuya Paul. Mind games.
"I'm not a cat, Kuya. So bakit nga?"
He glanced at Kuya Andrei who looked amused at our exchange and then sighed. "Ako mismo, hindi ko rin alam ang exact reason. None of us do. Jacob doesn't really spill and you know that. At sa dami ng problema namin sa grupong 'yan, kahit ang magkita lang, atraso na. Engkwentro na."
I frowned.
"Sounds like a childish thing to do. Parang ang babaw naman. Tsaka pa'no sa public places? Paano 'yon? Magkikita at magkikita kayo. Social figures sila, pati kayo. You shouldn't be caught doing this. Why don't you just stop? Be the bigger person here."
Si Kuya Andrei ang sumagot. "Men are territorial, Javee. Kung ano ang sa 'min, sa 'min. You should know better than to go to somebody else's territory. That's tantamount to asking for trouble. Alam ng mga 'yon na teritoryo natin ang Candid. What happened last night, they asked for it."
I frowned. "Still childish to me. Bakit ba kasi sila sumugod?"
"That dude, Marco, matagal na 'yong may gusto sa girlfriend ni Jacob. He was jealous. 'Yon lang 'yon."
"I don't believe you, Kuya. May vibes ako na may tinatago kayo. Na it's more complex than that."
He tilted his head but said nothing else.
Napabuntonghininga ako. "I wish you wouldn't pick fights as often, though. Alam n'yo naman na hindi maganda 'yon."
"But it happens. Wag kang gagaya sa 'min. I'm not exactly proud of what we do so don't get involved in our issues."
"Sus. Sa inyo kaya ako natutong makipagbasagan ng ulo."
"So you can protect yourself," depensa ni Kuya Andrei. "We taught you how to fight for self-defense."
"Self-defense din na ipagtanggol ko kayo when the time calls for it, you know?"
Kuya Paul piped in, "Hindi maganda ang nakikipag-away sa mga babae."
Ngumuso ako. "Hindi maganda ang fights kahit kanino. But fine, I get it. Will you at least promise me you'll try to avoid more fights in the future?"
Nagkatinginan silang dalawa bago tumango.
Kuya Paul patted my head. "Then you promise us too. Sa susunod na may gulo kami at kasama ka, lumayo ka na kagad kaysa masaktan ka pa. Lalo lang magiging magulo kung madadamay ka, you get me?"
"Fine."
"Say it."
I gave him a look. Seriously?
He flashed a dimpled smile. "Dali, say it."
"Fine. Promise. Happy?"
"Good, good." Looking satisfied, Kuya Paul added, "And remember what I said last night. Don't get involved with any of them. Especially with their captain if you don't want Jacob to lose his shit"