Chapter 22 – He’s Back
It’s already five in the afternoon nang makabalik kaming Vampire City. Ryder told me na ihahatid niya akong school hanggang room mamaya kapag pumasok ako para hindi na ako ma-bully. Ilang beses kong ni-reject ang offer niya pero masyado siyang persistent kaya napa-oo na lang ako.
“Kumain ka muna. Tapos itext mo ako kapag magpapasundo ka na, ah?” sabi niya nang maihatid ako sa condo. Hindi ko na nga siya pinayagan na umakyat hanggang sa unit ko kasi nakakahiya pa.
“Sige,” sabi ko saka ako bumaba sa kotse niya. Hindi ko na siya nilingon saka ako pumasok sa condominium. I went to my unit using elevator.
Pagpasok ko sa loob ay agad akong dumeretso sa kitchen counter para ilagay ang pagkain na tinake out ko sa isang fast food bago kami umuwi. Inilagay ko siya sa microwave saka ako nagdecide na magshower muna since feel kong Lapochi na ako sa kung ano-anu ang ginawa namin kanina ni Ryder. Idagdag mo pa ‘yung ice cream na nagmantsa sa damit ko.
I took a quick shower. Nagpatuyo lang ako then nagbihis. I decided to wear my cute white tank top sweater tucked in with my pastel pink high waisted skater skirt and black laced doll shoes.
I blowered my hair saka ko siya ni-curl ng konti. Err, bakit ba ang porma ko? Bakit gusto kong maging maganda sa paningin ni Ryder? Hindi ko alam.
Lumabas ako sandaling kwarto saka pumuntang kusina. Nang tingnan ko ang oras ay 6:30 na. Agad kong nilabas ang ininit na pagkain sa microwave. I tell you, hindi maganda ang food na minacrowave pero wala akong choice. Ayaw kong kumain ng hindi mainit ang pagkain.
I spend another 10 minutes para ayusin ang sarili saka ako nagtext kay Ryder. Wala pang five minutes nang magreply siya na nasa baba na daw siya. Jeez! Pinalipad niya ata kotse niya, eh.
I bring my sachel with me saka ako bumaba. There, I saw Ryder waiting for me. seryoso ang mukha niya pero agad namang ngumiti nang makita ako. He smiles at me pero alam kong hindi ‘yon umabot sa mga mata niya. I know it wasn’t genuine.
“Are you okay, Ryder?” tanong ko. Agad namang nag-iba ang tingin siya pero agad naman niya ‘yon binalik sa akin.
“He’s back,” he simply answered. Napakunot noo naman ako sa sinabi niya. Sino ba tinutukoy niya?
“Who?”
“Kuya,” natigilan ako sa sinabi niya. Parang nag-process pa sa utak ko kung sinong kuya ang tinutukoy niya. Then suddenly, my heart beats eratically. Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Matutuwa? Maiinis? O matatakot. Ilang araw ba siyang nawala? Sa totoo lang hindi ko naramdaman na wala siya. Siguro kasi na kay Ryder ang lahat ng oras at nawalan ako ng oras para isipin siya which I think is a good thing.
“G-gano’n ba? Good. Para masabi ko na rin sakanya na itigil na namin ang kasinungalingan na sinimulan ko.” Sabi ko. Nakagat ko lang ang pang-ibabang labi ko. How would I tell him? Magagalit kaya siya? For sure he’ll be relieve kasi wala nang pagulo sa buhay niya.
“Tara na?” he motioned his hand saka niya binuksan ang pinto ng kotse. Lumulan naman ako saka lang siya sumunod.
Wala kaming imikan ni Ryder nang makapasok kaming SMA. I was thankful na hindi na kami pinapansin ng mga vampira sa paligid namin. Siguro kasi alam nilang puwede silang ma-expell kapag binully nila ako.
Nasa harapan na kami ng room ko nang humarap siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay. Hindi ko maintindihan kung bakit ang seryoso niya ngayon.
“Seri, kasi.”
“Yes?”
“I-i…” hinintay ko siyang magsalita pero para naman siyang nabubulol na ewan. “You look beautiful.” Nakangiti niyang sabi.
I smiled back at him, “Thank you.” Pagkasabi ko noon saka ako bumitaw sa kamay niya at pumasok akong room.
Hindi maalis ang ngiti sa labi ko. Masarap sa feeling ang bigyan ka ng compliment pero iba kapag galing sa taong importante sa’yo. Mas doble ang saya.
I went t my assigned seat at nakita ko si Shelby na nakaupo sa tabi ng upuan ko. Nakatingin lang siya sa sahig at parang ang lalim ng iniisip.
“Shelby,” tawag ko sakanya nang makaupo ako sa upuan ko. Nag-angat naman siya ng tingin at biglang nagliwanag ang mukha niya nang makita ako.
“Seri, good thing you’re here na.” nakangiti niyang sabi.
“Kanina ka pa? lumabas kami kanina sa portal. Next time sumama ka sa amin, sobrang enjoy.” Sabi ko sakanya.
“Are you with Ryder?” she asked.
“Yes,”
“So alam mo nang bumalik si Hunter?”
“He told me.” sabi ko lang. May sasabihin pa sana si Shelby pero dumating na ang instructor namin. Nakinig lang ako sa lesson ang thank god walang surprise quiz at baka mangulelat pa ako.
After ng subject, nagkaroon ako ng vacant time kasi PE na at hindi ako hinayaan pang pumasok ni Shelby sa subject na ‘yon at baka raw mapahamak nanaman ako.
So I went to library. Nasa 4th floor siya ng Academic building kaya lumabas ako sa V hall. May mga nadadaaan naman akong studyante at pasalamat akong hindi nila ‘ko pinapansin.
Pumasok ako sa library. I just showed my ID at iniwan ko rin bag ko sa counter. Konti lang ang studyante sa loob at may isag nagbabantay na babae at busy din siya sa pag-aayos ng books.
Nasa history section ako at naghahaap ng puwedeng mabasa tungkol sakanila. May isang libro na medyo nag-caught ng aking attention. ‘What vampires thinks about woman’
Hmm, interesting. Agad ko ‘yong kinuha kasabay ng isa pang libro na hindi ko alam kung ano dahil sa may ancient writing siya at mukhang luma.
Naupo ako sa pinaka dulong part ng library saka ko sinimulan buklatin ang libro. Nasa kalagitnaan na ako nang pagbabasa when I felt someones on beside.
“Reading, huh?” I stared at him. Hindi ko pinahalata na nagulat ako sa presensya niya. He was wearing his infamous poker face that I usually get annoyed.
“Yeah,” simple kong tugon. Agad kong sinara ang libro sako ako tumayo. Bumalik ako sa book shelves at ibinalik ang dalawang libro na kinuha ko kanina. Naramdaman ko naman na nakasunod lang siya sa akin.
“Iniiwasan mo na ako, gano’n?” I can sense annoyance in his voice kaya agad ko siyang hinarap. Pero agad ko naman ‘yong pinagsisihan kasi ang lapit niya pala sa akin. ‘Yung mukha niya parang nanghahamon at mas nilalapit niya sarili sa akin. Napaatras naman ako at napasandal sa bookshelf.
“A-alis nga diyan!” akma ko siyang itutulak pero nahawakan niya kamay ko. Mahigpit niya ‘tong hawak at nilagay sa gilid ng ulo ko. “H-Hunter…”
“Nawala lang ako ng ilang araw kung kani-kanino ka na nakikipaglandian?!” mariin niyang sabi. Ramdam kong mas hinigpitan niya ang paghawak sa kamay ko at napapapikit ako sa sakit. I wanted to slap him hard pero hindi ko naman maigalaw isa ko pang kamay dahil nahaharangan ng katawan niya.
“Mag-ingat ka sa binibintang mo!” galit kong hasik sakanya. Mabuti na lang nasa dulong part itong pwesto namin. Baka makagawa kami ng eksena dito nakakahiya.
“And how will you explain this?!” madali niyang pinakita ang pictures sa phone niya. Agad din naman niyang binulsa nang makita ko. At sino naman nagsend ng pictures na ‘yon? Ha! For sure ‘yung mga galit sa akin. They’re making wrong conclusions!
“Naniniwala ka sa pictures?” tanong ko. Hindi siya umimik. “At bakit mo ba ako ine-enterogate? Tayo ba?!” I scowled. Nakita kong nagtatagis ang bagang niya sa sinabi ko. Alam kong nagtitimpi siya at kung hindi lang siguro ako babae baka kanina niya pa ako nasaktan.
“You’re ruining my reputation! What will they think about me? Ang tagapag mana naiputan sa ulo ng isang babaeng kagaya mo?! Ha! Napaka ganda ng salubong mo sa akin, Serenity!” marahas niyang binitawan ang kamay ko at tiningnan ako ng matalim.
“Fix this! I don’t fvcking care if you have relation with my brother! Don’t drag my name in your coquettishness, woman!” iniwan niya akong nakatulala.
Did he just call me malandi? Ang kapal ng mukha niya! Wala siyang alam sa nangyari tapos kung makapanghusga siya?
Hindi ko alam ang mararamdaman ko kaya bigla na lang akong naiyak nang makalabas akong library. He’s the most selfish bastard I’ve ever met! He’s more concern with his name dragged into a controversial than me.
“A-ang kapal… k-kapal ng mukha niya!” I said sobbing. Pumunta ako sa gilid ng stair railings at naupo. Sinubsub ko ang mukha ko sa legs ko habang umiiyak. Wala akong ibang nararamdaman ngayon para kay Hunter kundi galit. Hinusgahan niya agad ako base sa pictures? Napaka walang kwenta niya palang Prinsepe eh! He’s not a wise future king.
“Excuse me, miss. Ayos ka lang ba?” rinig kong sabi ng malambing na boses kaya agad akong napaangat ng tingin. Tumambad sa akin ang isang babae na petite pero halatang mas matangkad sa akin. Concern siyang nakatingin sa akin at parang new friend to the rescue.
“Umiiyak ka? Hala, teka…” may kinuha siya sa bulsa niya at inabot niya sa akin ang pink na panyo na may embroid na AC.
“Salamat,” sabi ko nang abutin ko ang panyo. Tumabi naman siya sa akin ang this time nakangiti na siya ng matamis.
“May nang-away ba sa’yo? Why are crying?” grabe ang lambing ng boses niya. Bagay naman sa mukha niya kasi mukhang hindi makabasag pinggan.
“O-okay lang ako. Naglalabas lang ng sama ng loob.” Sabi ko saka ngumiti sakanya.
“Hmm, saan pala dito ang Audio Visual room? Kanina ko pa kasi hinahanap, eh. Mali naman atang direksyon ‘yung binigay sa akin no’ng napagtanungan ko.” She said.
“Hindi ka student dito?” I asked. Umiling naman siya.
“May kikitain lang ako sa AVR. I’m from Italy.” She said. Tumayo ako at sumunod din siya sa akin.
“Samahan na kita sa AVR. Malapit lang naman,” nakagiti ko nang sabi sakanya. Bigla namang nagliwanag ang mukha niya at parang matatalon sa tuwa dahil sa sinabi ko.
“Thank you!” bigla niyang kinabit ang kamay niya sa braso ko at hinila na ako para maglakad.
“Hindi dito, sa kabila. Tara,” ako na ang humila sakanya papunta sa AVR.
Lumiko kami pakanan saka ko sakanya tinuro ang AVR.
“Nakita mo ‘yung second to the last door? ‘Yan ang AVR. “ sabi ko sakanya.
“Salamat, ah.” she said to me.
“Wala ‘yon,” tiningnan ko ang panyong pinahiram niya. Hindi ko alam kung isosoli ko o hindi. “Ah, lalabhan ko muna ‘tong panyo mo bago ko isoli.” Nahihiya kong sabi sakanya.
“Naku, sa’yo na ‘yan. Remembrance.” She winked at me saka umalis.
IT WAS around 3:30AM nang naka-receive ako ng text galing kay Ryder. He was waiting for me in school ground. Dahil sa wala na naman akong ginagawa ay pupuntahan ko siya. Mas maigi nga atang si Ryder na lang lagi kong kasama.
Pero bago pa ako makarating sa kinatatayuan ni Ryder kung saan tanaw ko na siya ay may humigit na sa braso ko at kinaladkad ako papunta sa isang sa isang sulok kung saan parang hindi na dinadaanan ng mga studyante. Huminto kami sa isang silid harap ng pinto.
“Pasok.” He commanded.
“No!” matigas kong sabi.
“I said—“
“Ano bang problema mo, Hunter?! Huwag mo ‘kong pilitin sa bagay na ayaw ko!” galit kong hasik sakanya
“Papasok ka ba o hindi?!” his voice were reprimanding at parang nakakatakot kapag sinuway ko ‘to. Hindi ako kumibo at cue na ata ‘yon for my yes. He opened the door widely at nakita ko ang isang office sa loob.
Papasok na sana ako nang maramdaman kong may punigil sa akin. Agad ko ‘yong nilingon at halos panlakihan ako ng mata nang makita ko si Ryder. Sobrang seryoso ng mukha niya at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakakasanayan.
“Leave her alone, Kuya.” Sabi niyang nakatingin kay Hunter. Pakiramdam ko gusto kong matunaw sa gitna nila. Ang sama ng tingin nila sa isa’t-isa at hindi mo iisipin na magkapatid silang dalawa.
“This is none of your business, Ryder.” Hunter plainly said pero may pagbabanta sa boses niya. Gusto kong magsalita para pigilan sila pero para namang may nakabara sa lalamunan ko at pinipigilan akong magsalita.
“This is my business! Seri will always be my concern so let her go.” Ryder retorted. Natatakot na akong sakanilang dalawa. Parang gusto ko silang takasan at sila na lang magrambulan diyan. Pero hindi ko naman sila puwedeng hayaan na mag-aaway. Ako ang dahilan kung bakit nagkakainitan sila.
“Serenity, pumasok ka sa loob.” Utos sa akin ni Hunter at wala siyang pakialam kung pigilan man ako ni Ryder.
Can I just evaporate now? Ayokong pumili dahil wala namang dapat piliin.
“Bakit ba kasi gusto mo akong pumasok diyan?” tanong ko. Pinilit kong maging kalmado. Ayaw kong pareho silang sabayan ng init ng ulo at baka mamaya magsuntukan kami dito.
“I just want to tell you something,” sabi ni Hunter. Tapos bumaling naman ako kay Ryder.
“At ikaw Ryder, bakit mo naman ako pinipigilan?”
“Diba hinihintay kita sa school ground?” he said.
“Bakit?”
“May sasabihin din ako sa’yo.”
Napabuntong hininga ako. Hinila ko ang kamay ko na hawak ni Ryder saka ako lumayo ng konti sakanilang dalawa.
“I’m here, you can tell me here—now.” Bumaling ako kay Hunter, “Hindi mo ako kailangang papasukin sa office na ‘yan at ikaw naman Ryder, you don’t have to see me in the school ground to say what you wanna say. Sabihin niyo na sa akin.” I stand still at tinatagan ko tayo ko.
Naghintay akong magsalita sila pero para naman silang nawalan ng boses. Gusto kong matawa sakanilang dalawa. Para silang mga bata na napagalitan ng magulang. This is actually the first time na makita silang magkasama and it would mean the world to me kung makikita ko silang okay.
“Hindi kayo magsasalita?” pinandlatan ko silang dalawa.
“K-kuya…ikaw na mauna.” Rinig kong sabi ni Ryder.
“Tsk. Ikaw na!”
“Ikaw ang matanda ikaw ang—“
“Pinagtitripan niyo ba akong dalawa?”
“No!” they said in unison.
“Alam niyo, kung wala kayong sasabihin aalis na ako!” tinalikuran ko silang dalawa.
Nakakainis! May sasabihin daw tapos wala naman. Magkapatid nga sila, puro kalokohan.
Papauwi na sana akong condo nang makita ko si Shelby at Connor na nag-uusap sa may gilid ng puno. Parehong seryoso ang mukha niya at parang nagtatalo. Lalapitan ko sana sila nang may tumawag sa akin.
“Seri!” I turn around and I saw Wynnet standing meters away from me. nakangiti siya at halata sa aura niya ang masaya.
“Oh, Wynnet. Nandito ka pala,” lumapit ako sakanya. Agad naman niyang ikinabit ang kanyang braso sa braso ko.
“Eee! Don’t call me Wynnet. Diba Weya ang tawag mo sa akin.” Sabi niya tapos kumindat.
“Bakit ba Weya ang gusto mong itawag ko sa’yo? Mas maganda kaya ang Wynnet.” Sabi ko. Bigla namang nag-iba ang expression ng mukh niya at parang nalungkot.
“Someday, malalaman mo rin kung bakit.” Bigla niya akong niyakap ng mahigpit.
Pakiramdam ko nanaman naramdaman ko na ‘to dati. Kagaya ng naramdaman ko kapag kasama ko si Ryder. Parang namiss ko siya at alam kong malapit siya sa puso ko.
xxx
I want you guys to read between the lines. Thank you.
©Thyriza