●●●
Zorlandığım soruyu matematik öğretmenlerinin çözümledikten sonra cevabını yolladığı bir programa gönderip, sandalyeden kalktım. Parmak uçlarımdan yükselip, kollarımı da havaya kaldırıp vücudumu esnettim. Sonrasında camın önüne gelmiştim.
Hava çok az karanlığa gömülmüştü. Yaklaşık 3 saattir kısa molalarla beraber soru çözüyordum. Ve bu sorular benim en yakın kız ve erkek arkadaşlarımla arama mesafe koyuyordu.
Telefondan gelen bildirim ile gözlerimi pencereden çekip, masanın üzerindeki telefonu elime aldım. Bir öğretmen sorunun cevabını ve nasıl çözdüğünün fotoğrafını atmıştı.
Aslında bu soruyu babama da sorabilirdim ama onlarda işten yorgun gelmişlerdi. Muhtemelen beraber ya öğrencilerin onlara yolladığı sorulara bakıyorlar ya da show programı izliyorlardır.
Fotoğraftaki işlemleri takip edip aynısını sorunun üzerine geçirdikten sonra çekmeceyi açıp, ona yazmak için aldığım hattı çıkardım.
Kart yuvasının iğnesini ararken, açık kalan camdan gelen sesler ile adımlarımı camın önüne ilerletmiştim. Kapılarının önündeki ışık yanıyordu. Telefonu kapatıp elimi aşağıya indirdikten sonra cama daha da yaklaşıp dikizlemeye başladım.
Doğru bir şey değildi ama konu o olunca, herşeyi yapabilme seviyesine inebiliyordum. Kapıdan çıkan ve kahkaha atan kız, onu belinden tutarak dışarı çıkaran Yiğit...
Kızın üzerindeki mini etek ve crop ile gözlerim kısılırken neden bu kadar güzel olduğunu düşünmeye başladım.
Kız artık neden gülüyorsa, Yiğit 'i bile güldürüyordu. Canımı yakıyordu bu ama ne demişti;
"Onlar abimin flörtleri." Bunu hatırlamak biraz olsun beni rahatlatmıştı. Ya da tam tersi...
Kızı o kadar sıkı tutuyordu ki, bunun abisinin flörtü olma teorisi çürüyordu. Kız duraksadığında, o da duraksamıştı. Artık gülmüyorlardı. Sanırım anın çekimi ile birbirlerine yaklaşıyorlardı. Onların etrafında dönen duygu dalgaları...
Elim kalbimin üzerine gittiğinde, kız Yiğit'in dudaklarına kendi dudaklarını bastırdı.
Bekledim, lânet olsun belki kendini geri çeker diye bekledim. Onun başka birini tutku ile öperken izlemek için değil belki ondan kendini uzak tutar diye bekledim.
Ama o ne yaptı? Sol eli kızın ensesine gitmişti. Daha da derinleştirdi bu öpücüğü...
Buna izin veremezdim, daha onu kazanmamışken başkasına bağlanmasına izin veremezdim. Telefonu açıp numarasını tuşladım. Arkamı döndüğümde hâlâ az önceki eylemi gerçekleştiriyorlardı.
Arama tuşuna basıp, perdemi kapattım.
Çalıyordu. Ben onu arıyordum. Hem de kendi numaram ile.
Ne diyecektim ki? Telefonun hâlâ çalıyor oluşu canımı sıkarken bir de vücuduma yayılan titreme ayakta durmamı zorlaştırıyordu.
Biliyorum çok aşağılık içeren bir hâldeyim ama 11 yıldır ilk defa bir adım atmışken, kaybetme düşüncesi bile canımı yakıyordu.
Telefon açıldığında nefes nefese sesi ile konuştu.
"...ah! Duygu?"
Sesinin bu hâli, kalbimi parçalarken aramayı sonlandırma tuşuna bastım.
"Aferin Duygu, şimdi ne halt yiyeceksin acaba?" Kendi kendime düşünerek odada volta atıyordum.
Utanç duygusunun verdiği yüz kızartıcılık ile olduğum yerde zıplayıp sinirle ayaklarımı yere vurdum.
"Gerizekalı sanane, hayır sevgilisi misin, nişanlısı mısın? Sanane ya kimi öperse öpsün, sen niye kocan seni aldatıyormuş da onu yakalamış gibi tepki veriyorsun mal ?!"
Kendime edecek hakaret kotam dolduğunda ona mesaj yazdım.
Duygu: Kapının önündeki yiyişmenizi görünce, ânı mahvetmek için aradım.
Duygu: Evde büyükler var, saygılı ol salak!
Gönder tuşuna basıp ne yazdığımı okuduğumda, n'aptığımı fark edip elimi alnıma yapıştırdım.
"Yaaaa, mal mısın gerizekalı?" Çığlık atıp koltuktan yere kaydığımda annem içeri girmişti.
"Kızım, bir şey mi oldu?" Telefonun güç düğmesine basıp ekranı kapattıktan sonra yarı ağlamaklı sesim ile konuştum.
"Olmadı."
Cevabım ile kollarını bağlayıp bana bakmayı sürdürdüğünde kendimi toparlayıp, yerden kalktım.
Telefondan gelen bildirim sesi, annemin gözlerini benden ayırıp elime indirdiğinde istemsizce elimi sıktım.
2. bildirim sesi beni titremeye sevk ederken annem kollarını çözüp kapının kulpunu tekrar tuttu.
"Elini o kadar sıkma, parmak boğumların yine beyazladı."
Elim hafifçe gevşerken annemin dışarı çıkması ile kendimi koltuğa atıp telefonu açtım.
Yiğit: Psikopat mısın kızım sen?
Yiğit: Benim ne yaptığım kimseyi ilgilendirmez. Kendine gel.
Telefonu dizlerimin üzerine koyup, parmaklarımı çıtlattım. "Kendime geleyim, öyle mi?"
Duygu: Bunun psikopatlık ile ne alâkası var?
Duygu: Zaten sana göre sürekli senin sevgililerin ile uğraşan bir kişilik değil miyim? Niye bu kadar şaşırdın ki?
Yiğit: Bunu neden yapıyorsun bilmiyorum ama bana öyle geliyor.
Yiğit: Eğer yanıldığımı düşünüyorsan yapma. Özel hayatıma karışmaya hakkın yok senin.
Yiğit: Senin bu yaptığına zorbalık derler. Aleyna'nın üzerine bilerek basket topu atman, doğru bir davranış mı?
Duygu: Dedi, geçen yıl yanında ben varken sevgilimi döven şahıs...
Duygu: Ve söyle o eski sevgiline, ben gelip basketbol topunu o yayarak konuştuğu ağzına sokmadan önce doğruları söylesin.
Duygu: Ne basket topuymuş arkadaş? İftira aracı oldu resmen.
Yiğit: Sen sevgilini dövdüğüm için mi böyle davranıyorsun bana?
Yiğit: Nasıl bir aşksa maaşallah, ömrümde bu kadar değer vereni görmedim onu aldatan sevgilisine.
Duygu: Kesin beni aldatmıştır, aynen.
Yiğit: Sana neden yalan söyleyeyim?
Duygu: Güzel soru...
Duygu: Pekii, ben niye sana yalan söyleyeyim ultra yakışıklı salak sarışın?
Duygu: Bir de midem bulandı, gidip ağzını gargara yap. Dudaklarını falan yıka.
Yiğit: Kızın tadı güzeldi ama.
(Görüldü.)
Yiğit: Özür dilerim...
Duygu: Tam olarak hangisi için? Ya da fark etmiyor artık çünkü inan özür dilemen beni hiç ilgilendirmiyor.
Duygu: Keşke kendinden bu kadar nefret ettirmeseydin...
(054* *** **** numarasını engellediniz.)
●●●