CHAPTER 19
"Baka malate tayo," nagaalala kong sabi habang hininhintay ang order namin sa Cornelia. Nagkita-kita kasi kami kanina, kaya nagkayayaan na rin.
Tumawa si Zoe at hinawakan ang braso ko. "Chill lang, Abreu..."
"Eto ba first time mong kumain muna bago pumasok sa school?" Ngumiwi ako at umiling. Eto pa lang ang pangalawang beses. At 'yung unang beses ay nalate ako.
"Ayan na," sabi ni Andrew at tumayo. Pinanood ko siyang lumapit sa counter para kuhanin ang order namin.
"Walang I.D," sabi nung guard. I winced. Tinignan namin si Andrew na tahimik na sumisipsip sa frappe niya.
He shrugged. "Naiwan ko, eh..." aniya at tumawa. Inirapan namin siya at naglakad papunta sa kabilang gate. Hopefully ay papasukin kami.
"Nakakainis naman... Parang hindi naman niya tayo nakikita araw-araw," kunot noong sabi ni Denise.
Tumawa si Jaeden. "Ganon talaga. Batas nang school eh. The law may be harsh but it is the law—"
"Ay, puta! Dura lex sed lex! Ba't mo alam 'yun?" Natatawang tanong ni Zoe.
"Tsk," ani Jaeden. I rolled my eyes before continued walking with folded arms. "Tol, Tol, Tol! Ipakilala mo nga kay Zo kung sino ang ama ko, wala pa silang kamuang muang sa mundo..."
Then he started fixing his hair. Guguluhin niya tapos aayusin niya habang tinatakpan ang bunganga at iiling. Then Andrew introduced Jaeden's parents in a dramatically way.
"'De joke lang, nabasa ko lang 'yun sa libro. Feeling ko kasi pagsinabi ko 'yun, matalino na ako nun, eh."
Napailing na lang ako.
Hinarang nung babaeng guard ang kamay niya at tinuro si Andrew na walang ID. I sighed.
"Oh, cutting na lang!" Sabi ni Jaeden.
"Huy, scholar lang ako rito," natatawang sabi ni Zoe.
Aalis na sana kami nang may tumigil na motor sa harap namin. Kakabahan na sana ako dahil motor 'yun ni Gael.
But he removed his helmet and my forehead creased. That's not Gael.
Nakakunot ang noo niya at mukhang nakakatakot. But I know he's Gael's brother. They have the same eye color but his is a little brighter. Nangunot ang noo ko nang mapansin ang pagtalikod ni Zoe at saka pinagpatuloy ang pagkain ng fries.
Nginitian kami nung lalaki bago tulungan 'yung babae na nakaangkas sa kaniya. Maybe elementary? Mukha pa siyang bata.
"'Di kayo pinapapasok?" Nakangising tanong niya habang tinutulungan 'yung batang babae. I tilted my head, she does not look like Gael and Gael's brother.
Tumawa si Jaeden at Andrew bago nilapitan 'yung Kuya ni Gael. Tumalikod ako para harapin sina Denise at Zoe na tahimik na kumakain, pero hindi nakatakas sa mata ko pangangasar sa ngiti ni Denise.
"Sarap, Ab... Want mo?" Tanong ni Zoe. Ngumiti ako at tumango.
"Tara na, Ab, Zo, Denise!" Tawag ni Andrew. Lumingon ako at nakita na papasok na sila. I raised my eyebrows when saw Gael's brother parking the motor while looking at Zoe's back.
I pursed my lips before I poked the both of them and told them that we can now go.
"Let's go," natatawang sabi ni Denise sa akin nang makapasok na kami at walang Zoe na sumunod. "Hayaan mo na, they need that..."
I just shrugged and walked with my friends.
"Sige, babalik rin ako," sabi ko at lumabas ng classroom. Nagbabaon naman ako ng pagkain pero this time ay naubos na. Paano, kinain nung kambal habang walang klase. Pumayag naman ako.
I was fixing my hair while walking when I caught my old friends at the bathroom.
"Whore alert," Belle said. I rolled my eyes internally and just ignored them. Nang makarating ako sa canteen ay pumila kaagad ako. I looked at the menu. Same menu for three years... Nakakasawa na.
I pursed my lips while looking at the foods when I felt someone's presence behind me. He leaned on my ear... I already know who it was by his scent. I pursed my lips before he whispered, "Their sweet and sour taste good today."
I smiled and looked at him. Medyo naduling pa ako nang mapagtanto kung gaano siya kalapit sa akin. Ngumiti siya bago umayos ng tayo.
Nginitian ako nung tindera.
I smiled and said, "S-Sweet and sour..."
Okay, why am I stuttering?
I smiled at thanked her when she handed me the food. Nang magbayad ako ay nilingon ko si Gael na nakatingin sa akin.
"What?" I asked.
He smiled. "Eat with me?"
Napahinga ako ng malalim. I pursed my lips. Should I say yes? Kaso hinihintay ako nila Zoe at Denise. Pero baka ma-offend naman si Gael kapag humindi ako.
"Please?" He pleaded.
"Baka makita tayo..." I said.
He smiled. "I know a place..."
My forehead creased. But he was just grinning.
"Are we allowed here?" I asked him. Nasa canteen kami sa building ng elementary. Sa pagkakaalam ko ay bawal ang mga high school dito kasi nangugulo lang naman.
Gael chuckled. "Of course. Iba naman na ang bantay dito," aniya. Napatango na lang ako. The canteen was colorful. The round tables and chairs looked like a chopped wood.
"What? You're just going to watch me eat?" I asked. Nagsimula na akong kumain pero eto siya, nakatingin lang sa akin.
He grinned. "You like me too..."
My lips parted. "Yeah..."
He beamed. "Sige na, kain ka na."
"I can't eat, you're staring..." natatawa kong sabi. Lumingon lingon muna ako kasi baka may mga nakakakita sa amin. Pero wala gaanong high school students dito.
He's phone vibrated so ayun muna ang inabala niya. Habang ako naman ay kumain na lang. Sinusubukan ko pang kumain ng maayos. Kasi baka mamaya ay madungis na ako or ano.
"Hinintay kita sa gate kanina... Late ka ba?" Tanong niya.
Nagtaas ako ng tingin. I smiled and nodded. "Hindi kami pumasok kasi walang ID si Andrew. Kaya natagalan... Atsaka kumain muna kami sa Cornelia."
Nakangiti siyang tumango.
"Close ka talaga sa dalawang 'yun?" Tanong niya.
"Andrew and Jaeden?" I asked. He nodded. "Ngayon lang rin. Hindi naman kami close noon."
He smiled. "I guess... Even though they're chaotic, they're much better that you're old friends."
I smiled and whispered, "Chaotic over toxics..."
Nagvibrate ulit ang cellphone niya dahilan para doon nanaman matuon ang attention niya. Nang matapos ko ang pagkain ko ay sinara ko ang styro at sinira 'yun kasama ang kutsra't tinidor ng mapansin ang tingin niya.
I raised my brows before asking, "What?"
Napahawak pa ako sa mukha ko dahil baka may sauce or what.
He smiled and shook his head. "Nothing... You done?"
I nodded.
"Pwede bang ganinto ulit bukas?" He asked that made me blush. Medyo nakaramdam ako ng kaba kasi hindi ko binalikan 'yung dalawa sa classroom... Baka kung ano ano ang isipin nila.
"Uh..."
He chuckled. "It's okay if you don't want to."
I gave him an apologetic smile. Hindi ko talaga alam ang sasabihin. I know I want him too! Pero there's a part of me na nagsasabing magiingat ako.
"Are you sure you don't want me to take you to your classroom?" He asked habang nasa harap na kami ng building ng junior high school.
I smiled and nodded. "Yeah."
Ngumiti siya. "Okay."
"Hindi mo pa sinasabi kung bakit hindi ka na umakyat," bulong ni Andrew habang nagtuturo si Miss Diane. I sighed. I know he already knows! Sana si Jaeden na lang katabi ko. Kasi kahit na pareho sila ni Andrew na makulit ay 'di niya ako tinatanong tungkol kay Gael.
I rolled my eyes. "It's nothing..."
"It's nothing... Sus," panggagaya niya pero mas inartehan pa.
Pero hindi niya ako tinigilan. Kung ano anong tanong at pangangasar pa ang tinanong niya dahilan para mahuli kami ni Miss Diane. Ang ending ay naiwan nanaman kaming dalawa. Tuwang tuwa si Jaeden habang pinapanood na naglilinis kaming dalawa ni Andrew.
Nang makauwi ay humiga kaagad ako sa kama. Traffic pa kanina tapos nahirapan pa ako sa pagsakay.
I took my phone out in my drawer. Binuksan ko 'yun at sinalubong kaagad ako ng mga messages ni Gael.
Gael Valiente:
Are you home?
Gael Valiente:
Heard what happened, lol
Gael Valiente:
What did Andrew do this time?
Gael Valiente:
Reply when you got home :))
I let out a deep breathe and deeply sighed before burying my face on my pillow. I was about to type a reply when he messaged me again.
Gael Valiente:
You home?
I smiled and typed, 'Yes.'
Gael Valiente:
Can I call?
Abreu Gayle Austria:
Okay
Then he called. Sinagot ko naman kaagad 'yun.
He chuckled. "Are you okay? Pagod ka ba?"
I bit my lower lip, pero napangiti pa din ako. "I'm fine... Tutulog ko na lang 'to."
He chuckled. "Okay, right now?"
I shook my head and smiled. "No... later."
"You want us to talk more?" Tanong niya. Hindi ko man siya nakikita ay alam ko na nakangiti siya. Rinig sa boses niya ang saya at kilig habang kausap ako.
I nodded, smiling. "Yeah... How's your day?"
"Great. It's my first time to eat with you. Although, I didn't really eat," he said.
Natawa ako. "Please don't ever watch me eat. It's kinda awkward..."
He chuckled. "I'll try, but I can't promise!"
Napangiti na lang ako.
Ganinto pala feeling nun... Ang sarap pala sa pakiramdam.
Nagusap pa kami hanggang sa makaramdam na ako ng antok. Sa sobrang sarap pakinggan ng boses niya ay tuluyan na akong nakatulog.
---