Angel?
Third Person's POV.
All the employees are automatically bowed their head when they saw the Boss of the company. The man wearing a beige tuxedo and white expensive polo inside, that hugged his masculine chest and a golden Rolex watch in his wrist makes all the people that saw him suffocate using his handsomeness and overpower of being a Callego. Every steps that he make are suprassing the whole place with his own authority. And everyone can't help but to admire the greek god in front of them. Because it's none other than Damon Bryle Callego the CEO and the President of his own company the Callego Royale Construction Firm.
He straight to the Presidential elevator together with his secretary, Adolfo. The elevator attendant automatically press the 50th floor where the President's office are. And as the elevator open's, he straight to his office and sit to his swivel chair and put his hands in his lips and play it. He always do this everytime he's thinking. It becomes his manerism after all.
While sitting in his swivel chair makes him look more matured and handsome. His chin until to his ears has a flimsy beard that makes him more manly. His nose becomes more pointed, his brows are so thick and black as charcoals, his brown tantalizing argentine eyes are become so deep and hard to resist. That once you look at it you will be helplessly fall in love with him. While his lips are as red as crimson blood that makes every woman become thirsty and disquiet to taste his lips.
10 years had passed and he is now one of the most successfull Engineer not only here in his own country but all over the Asia and Europe. He already build the most famous Sky Scraper in London, a National Museum in Spain and his last famous project that makes his name more resonant is the Clock Tower in New York. In the age of 31 he almost had everything. The name, power, money, and even a perfect face and a perfect family. But all of this is nothing for him because he's still alone. He doesn't have a wife and a kids yet that he always dream of. Everytime they asked him why he is still single he will just always say "I can't find another woman that is too sweet, too kind, too beautiful and too innocent than her". It becomes his famous line when it comes to woman and love life.
The door open's ouf of the sudden and it create a sound inside his office that makes him stop from thinking. A guard is pulling out the woman to leave his office. He perflexedly stare at the woman who enter his office that is now catching her breath and wearing a crumpled and messy coat and polo together with her ripped pensil cut skirt and bare dirty feets. The ripped looks like a slit to her skirt that revealed her legs that was so white as paper.
He stare at her face. She looks so familiar. The curly lashes, long jet black hair that reach her waist and her angelic face. She reminds of someone that is really special to him.
His Angel.
"What are you doing here? Who are you?" He said to the intruder in his office.
"I'm sorry. Ikaw ba ang presidente ng kompanya? Please tanggapin nyo ako kaylangan ko ng trabaho! Hindi ako tinanggap sa HR! Pakiusap bigyan mo ako ng trabaho. I need a job!" The woman said and walk towards his table.
"Miss you need to get out. You are tresspassing. You are disturbing the President." His secretary said and forced the woman to leave the office.
"No let him Adolfo." Damon said to Adolfo to let the woman talk to his Boss.
"Tell me something about yourself." He seriously said.
"Here's my resum-"
"I said tell me something about yourself."
"I graduated in Colegio de Sto. Domingo de Silos and I graduated there as a Summa Cum Laude in my course of Industrial Engineering. I am al-" Damon cut her words.
"Do you have any experience?"
"What experience Sir? I'm virgin. I don't experience sex yet Sir. W-Why?" The woman innocently asked to Damon. His eyes automatically goes wide open because of what it said.
"It's not what I mean. I'm talking about your experience at work." He said while stoping his self not to burst in laugh.
"I don't have any experience yet Sir." She said shyly to Damon.
"I can't hire you then here in my company."
"Sir please I need this job. Kahit wala po akong experience mabilis po ako matuto. Kapag po walang trabaho dito sa opisina pwede nyo rin po akong maging katulong at utusan dito sa opisina nyo. Basta tanggapin nyo lang po ako. Please." She said helplessly saka pinagdikit pa ang mga palad sa harap ni Damon.
"Do you know how to make a coffee?" Damon said to her. Agad naman itong tumango at ngumiti ng matamis dito.
"Oo naman po Sir. Ako po ang nagtitimpla ng kape ng mga maggagapak namin sa probinsya."
"Maggagapak?"
"Yes Sir. Sugarcane cutter sir. Yung nangunguha ng tubo para gawing asukal sa Central." She proudly said to Damon.
"If that so can you make a coffee for me?"
"Of course Sir. Nasaan po ba ang termos at tasa dito?" Sabi nito saka inilibot ang paningin sa loob ng opisina. Itinuro naman ito ng sekretarya nya.
The woman automatically go to the direction that Adolfo said and gladly make a coffee for Damon.
"Mr.President are you going to hire her? Mukang probinsyana." Adolfo said to him.
"Let's see." He seriously said to him.
"Here's your coffee Sir." The woman said and put the coffee in his table. He held the coffee and take a sip on it.
"What's your name?" He asked to the woman.
"I'm Maria Bella Arkanghel at your service." She joyfully said to him at nagsaludo pa ito kunwari. He slightly laughed because of this.
"Okay Ms.Arkanghel your hired." Damon said and take another sip in the coffee.
"Thank you Sir. Salamat talaga. Pero pwede po bang bumale ako sa inyo?" Napatingin naman sya dito.
"Bumale?" Nagtatakang sabi nito kay Bella.
"Ano ba yan Sir? Bumale lang di nyo alam? Mag-advance Sir. Kaylangan ko po kasi ng pera ngayon. Galing pa po akong probinsya at hindi pa po ako nakain at wala po akong tutuluyan kaya kaylangan ko po ng pera." Sabi nito kay Damon.
"Sir baka po scammer yan." Adolfo said beside him but he just raised his right hand to stop him.
"How much?"
"Kahit po limang libo lang Sir." Sabi nito sa nagsusumamo paring tono.
"Okay but before anything else. Here's the company agreement. You need to sign this fi-" Naputol ang sasabihin nya ng kuhanin na agad ni Bella ang papel at pirmahan agad ito.
"You didn't read the agreement yet." He said to Bella.
"Ayos lang yon Sir. May tiwala naman po ako sa inyo na di kayo fake." Sabi nito saka iniabot ang papel at tinanggap naman ito ni Adolfo.
"Give her first month salary." Damon said to Adolfo. Agad namang kinuha ni Adolfo ang check book at sinulatan ng halaga ang papel saka iniabot kay Damon para pirmahan ito.
"Here is your first month salary. Make sure that you will do your job very well. Impress me Ms.Arkanghel." Damon said and held her the check.
"30,000 pesos?!" Hindi makapaniwalang sabi ni Bella dito.
"Don't worry it's just a starti-" Naputol ang dapat nyang sabihin nang biglang yumakap sa kanya si Bella at narinig na lang nya na umiiyak na ito.
"Maraming salamat Sir. Para ka palang si Kuya Wil. May ipapadala na agad ako sa mga kapatid ko sa probinsya. Salamat po talaga Sir." Sabi nito sa kanya pero agad nyang inilayo sa kanya si Bella at bahagyang naitulak ito dahil sa pagkabigla.
"That's enough. Get out of my office now." He seriously said to Bella. But she just give her sweetest smile to Damon.
"Thank you so much Sir." Bella said and leave his office.
After Bella leave his office he immediately put his hands on his lips and played it.
"She looks like her." He said out of the blue.
"Sino Sir?" Adolfo said.
"No nothing. Just leave my office now." Damon said to Adolfo. Nag-bow naman ito saka nilisan ang opisina nya.
"No it's not her. Damon you're crazy." He said to his self and put his back to the back rest of his swivel chair and turned to the glass wall of his office.
"It's not her Damon stop thinking about her." He still said to his self to convince that it's not his Angel.
Maria Bella POV.
Masaya akong lumabas ng building dahil may trabaho na ako. Agad akong nag-punta sa isang bangko para ma-withdraw agad ang pera ko. Pagkatapos noon ay naghanap agad ako ng makakainan dahil gutom na talaga ako.Nang dumating ang order ko ay agad akong kumain.
"Ano ba yan? Pulubi?"
"Siguro. Tingnan mo naman sira ang damit tapos ang dungis." Rinig kong sabi ng babae sa likod ko kaya napaharap naman ako.
"Hindi po ako pulubi miss. Marami lang po akong pinagdaanan. Pasensya na po kayo." Paghingi ko ng paumanhin sa kanila at saka ngumiti. Bumalik naman ako sa pagkain ko. Pagkatapos ay napahinga na lang ako. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod.
Bigla naman akong napatingin sa paa ko na wala nang sapatos dahil naibato ko nga pala sa mga gwardya kanina. Itinaas ko ang paa ko at ipinatong sa hita ko. Dumudugo na ito dahil may mga sugat. Siguro dahil sa daan kanina. Bibili na lang ako mamaya. Pupunta ako ng mall ngayon at bibili ako ng gamit ko doon. Sabi nila maganda daw ang mall at madaming mabibili.
Pumara ako ng taxi at nagpahatid sa mall. Pagdating ko doon ay pinagtinginan agad ako ng mga tao doon. Sumakay ako ng escalator. Bahagya pa akong nagulat dahil first time ko na sumakay dito.
Agad akong lumapit sa tindahan ng mga stinelas at pumili doon ng isa at agad na sinoot iyon dahil nananakit na talaga ang mga paa ko. Bumili rin ako ng mga damit na pwede ko magamit sa trabaho pero dapat yung mumurahin lang dahil ipapadala ko pa ang kalahati ng pera ko sa pamilya ko.
Mabuti na lang talaga at tinanggap ako ni Mr. Mr? Ano nga ba iyon? Basta noong lalaki kanina na mukang boss. Napakalaking tulong nito sa akin at sa pamilya ko.
Flashback
Bumaba ako ng jeep na sinasakyan ko at naglakad lakad baka sakaling may makikita akong pwedeng pagtrabahuhan. May dalawang araw na ako dito sa Maynila pero wala pa akong nakikitang trabaho. Natigil ako bigla sa paglalakad nang maramdaman kong kumalam ang tyan ko. Napahawak naman ako dito dahil sa pagtunog noon. Nagugutom na ako. Kinuha ko ang aking maliit na wallet sa bag ko at tiningnan kung magkano pa ang natitira kong pera.
Nanlumo naman agad ako nang makita kong 35 pesos na lang ang laman ng wallet ko. Muli kong narinig ang tunog ng tyan ko pero binalewala ko na lang ito. Itatago ko na sana ito ng biglang may humablot noon sa akin at mabilis na naitakas ang wallet ko.
"Ano ba yan 35 pesos na nga lang ang laman ng wallet ko nanakaw pa!" Naiinis na sabi ko at hindi ko na napigilan na mapapadyak na lang dahil sa kamalasan ko.
Nagtyaga pa akong maglakad ulit hanggang sa makakita ako ng karinderya. Dumaan ako doon para makiinom ng libreng tubig.
Napatingin naman ako sa isang lamesa na may dyaryo. Ang init siguro pwede kong gawing pamaypay iyon?
Kinuha ko ang dyaryo at ipinaypay sa sarili ko. Paano na kaya ako ngayon? Saan ako uuwi mamaya? Dalawang araw na akong natutulog sa Luneta at hindi na kaya ng likod ko doon dahil nananakit na. Isa pa ay sobrang lamig doon. Wala sa sarili kong pinagmasdan ang dyaryo na hawak ko. Ngayon lang ang balita dito. Binasa ko ang laman ng dyaryo at doon ko nakita ang mga available na trabaho.
"Hayy ito lang pala ang makakatulong sakin." Sabi ko saka ko binasa isa-isa ang laman noon.
"Callego Royale Construction Firm." Basa ko sa pangalan ng kompanya na nakasulat sa dyaryo. Construction Firm? Bagay ako dito.
"Salamat sa tubig Ale!" Sabi ko sa lola na nandoon sa karinderya saka ako nagmamadaling umalis ng karinderya na iyon at nagtungo sa nakalagay na address doon sa dyaryo. At dahil wala akong pera ay nilakad ko lamang ito. Buti hindi ito masyadong kalayuan.
Pagkarating ko doon ay agad kong tiningala ang malaking kulay silver na mga letra sa pinakatuktuk ng malaking building na iyon.
"Callego Royale. Ito na nga 'yon." Sabi ko saka nakangiting pumasok sa building.
"Excuse me Miss. Nasaan ang I.D mo?" Tanong sa akin ng gwardya na nandoon sa entrance.
"Iniabot ko naman ang lisensya ko bilang Engineer dahil yon lamang ang dala ko na I.D.
"Hindi ka empleyado dito. Hindi ka pwede pumasok." Sabi nito saka ako hinarangan sa pintuan.
"Hindi pa talaga ako empleyado Manong dahil mag-aaply pa lang ako."
"Sinong niloko mo? May nakikita ka bang nakapaskil na hiring dito?" Sabi nito sa akin.
"Nakita ko ito sa dyaryo manong. Ito oh diba Callego Royale ito?" Sabi ko sa kanya saka pakita ng dyaryo sa kanya.
"Ah ito ba? Wala na kanina pang tapos ang interview dito at nakakuha na sila ng bagong empleyado. Nag-uwian na nga ang ibang aplikante dito kaya ang mabuti pa umuwi ka na rin." Sabi nito sa akin saka taboy sa akin.
"Pakiusap naman Manong Sekyu kaylangan ko talaga ng trabaho." Sabi ko dito pero hinarangan nya parin ako. Pilit naman akong pumasok sa loob habang hinaharangan nya ako kaya kinagat ko ang braso nya. Namilipit naman sya sa sakit kaya agad akong nanakbo papasok.
"Hulihin nyo ang babaeng yan! Trespasser yan!" Sabi nito sa isang kasama nitong gwardya saka ako hinabol na rin. Bigla naman akong nadapa ng maputol ang takong ng sapatos ko.
Ano ba naman yan ang malas?!
Napatingin naman ako sa mga gwardya na papalapit sa akin kaya mabilis kong ibinato sa kanila ang sapatos ko saka ako pumasok sa elevator.
"Hoy ikaw na babae ka hindi ka pwede dito!" Sigaw ng gwardya na papalapit na. Napapikit na lang ako sa kaba dahil mukhang mahuhuli na nila ako. Ilang segundo kong pinakiramdaman ang hila nila sa akin pero walang humahablot sa akin. Naibukas ko ang mata ko at nakita kong pinagtitinginan na ako ng mga tao sa elevator.
Napatingin naman din ako sa sarili ko. Yapak na ako at gusot na gusot na ang suot ko. Binili pa naman ito Nanay sa ukayan sa bayan doon sa probinsya namin tapos ngayon ay kulang na ito ng dalawang botones at gusot na gusot na. Napahawak naman ako sa noo ko na ngayon ay basang basa na ng pawis. Kita ko naman na nandiri sa akin ang mga kasama ko sa elevator.
"Ah pasensya na kayo naglakad lang kasi ako papunta dito. Sorry sorry." Sabi ko sa kanila.
"Pwede magtanong? Anong floor ng HR dito?" Tanong ko sa kanila.
"Floor 29 Miss. Goodluck na lang kung tatanggapin ka." Sabi sa akin ng isang bakla at saka ako tinawanan. Nginitian ko naman ito.
"Tatanggapin ako. Habang may buhay may pag-asa." Sabi ko sa kanya habang nakangiti at nagthumbs-up pero sinimangutan nya lang ako.
Nang bumukas ang elevator sa floor na pupuntahan ko ay agad akong lumabas at nagtanong agad sa isang empleyado doon kung saan ang HR.
"Excuse me Miss. Saan ang HR?" Tanong ko sa kanya. Tiningnan naman nya ako mula ulo hanggang paa. Bigla tuloy akong naconcious sa itsura ko. Pasimple kong inayos ang napakahaba kong buhok saka ngumiti sa kanya pero katulad ng isa kanina sinimangutan nya lang ako.
"Deretso ka lang tapos kaliwa pangatlong pinto."
"Salamat. Pagpalain ka ng diyos." Sabi ko sa kanya pero tinaasan nya lang ako ng kilay. Hindi ko na lang sya pinansin at nagderetso na sa HR. Pagpasok ko doon ay bumungad agad sa akin ang isang matandang babae na mukang strikto at nakasalamin.
"Good morning po. I'm Maria Bella Arkanghel. Mag-aaply po sana ako." Nakangiting sabi ko sa kanya.
"Seryoso ka ba miss?"
"Opo."
"Pasensya ka na pero wala kaming trabaho na available." Sabi nito saka pinagpatuloy ang ginagawa nya kanina bago ako dumating.
"Maam sige na po. Kahit anong trabaho kahit janitres po okay lang." Sabi ko dito at bahagyang dumukwang sa lamesa nya.
"Wala kaming bakanteng trabaho para sayo miss kaya makakaalis ka na."
"Please po. Kahit ano ok lang sakin basta tanggapin nyo lang po ako." Sabi ko sa kanya pero may dinial lang sya sa telepono na nandoon sa mesa nya.
"Hello security? Oo may babaeng nang-gugulo dito paalisin nyo." Rinig kong sabi nito kaya agad akong lumabas ng kwartong iyon at nanakbo pabalik sa elevator ng matanaw ko na ang isang gwardya na papunta sa akin ng bigla akong mabangga sa maliliit na benches doon. At kamalas malasan pa ay nasabit ang palda ko. Walang pagdadalawang isip na hiniltak ko na ito at pikit matang nagderetso sa elevator.
Pagpasok ko doon ay swerteng hindi ako ulit inabot ng gwardya. Sa kaba ko ay pikit mata kong pinindot ang mga botton sa elevator. Bahala na kung saan ako dalhin. Hinintay ko na lang kung saan tumigil ang elevator. At pagbukas nito ay may nakita akong gwardya na may kausap sa radyo nya. At nang makita kong tumingin ito sa akin ay agad akong tumakbo hanggang sa makapasok ako sa isang kwarto.
End of Flashback
xyvil_keys