41+42
" မင္းသမီးေလး ကြၽန္ေတာ္မင္းသမီးေလးဆီက
အကူအညီတစ္ခ်ဳိ့လိုခ်င္လို႔ "
လည္ပင္းကိုမီးပြင့္မတပ္ပြတ္ကာ ႐ွက္ေနတဲ့ပံုစံ
ေလးနဲ႔ေျပာလာေသာေဟာက္ရႊမ္းေၾကာင့္ဆုရီ
မ်က္လံုးေလးျပဴ းသြားသည္ ။
ဆုရီလဲဆရာမႀကီးပံုစံနဲ႔ ေရေႏြးကိုေသာက္ကာဒူး
ခ်ိတ္ၿပီးထိုင္ေနသည္ ။
" အဟမ္း...ေျပာေလ တတ္ႏိုု္င္တာရိွရင္ကူညီေပး
ရမွာေပါ့ "
" အဟီး .ကြၽန္ေတာ္ေလ မင္းသမီးရဲ႕အစ္ကိုကို
သေဘာက်လို႔ အဟိ..."
အက်ႌစကိုပြတ္ေခ်ကာခနၶာက္ိုယ္ကိုရမ္းခါေနေသာ
ေဟာက္ရႊမ္းကုိၾကည့္ၿပီးမ်က္စိေနာက္လာသည္ ။
" အိုက္ယား...ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ ကိုယ္ရံေတာ္
ေဟာက္ရႊမ္းရယ္ ကြၽန္မကူညီ ေပးပါ့မယ္ညက်ရင္
သာ အစ္ကိုေတာ္ကိုဥယ်ာဥ္ဘက္ကိုသာ ေခၚလာ
ခ့ဲ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မင္းသမီးဆုရီ "
ႏြားျပာႀကီးေကာက္႐ိုးစားရသလိုမ်က္ႏွာေဘးနဲ႔
ေဟာက္ရႊမ္းကထိုေနရာကေနထြက္သြားသည္ ။
" ဟိုပိစိ ဒီကိုခဏ..."
ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ အပ်ိဳ ေတာ္တစ္ေယာက္ကို
ေခၚကာ႐ုွံအိတ္ထဲက သူဖုန္းစားလုပ္တံုးကရခ့ဲတဲ့
ေငြတခ်ိဳ႕ကိုေပးလိုက္သည္ ။
" သြားေစ်းထဲမွာ ေႁမြအ႐ွင္နဲ႔တူတဲ့အ႐ုပ္ႏွစ္ခုသြား
ဝယ္ခ့ဲ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ေႁမြနဲ႔တူတဲ့ဟာေနာ္"
" ဟုတ္က့ဲ မင္းသမီး "
" သြားျမန္ျမန္သြားျမန္ျမန္လာ "
အေစခံမေလးထြက္သြားေတာ့မွခံုေပၚကေနထခုန္
ကာ....
" အေဟးအေဟး...ငါ့အကိုေယာက်ာ္းရေတာ့မယ္
ငါ့အကိုေယာက်ာ္းရေတာ့မယ္ အဟိ..."
" ကေလး...ျပဳတ္က်မယ္ေလ "
စုန္႔ဆုရီရဲ႕ေနသာၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေန႔ရက္
ေလးေတြဟာ လ်န္႔နီစန္းရဲ႕ကေလးဆိုတဲ့ေခၚသံႀကီး
ေအာက္မွာၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားရ
သည္ ။
__________________________
" လာ အခ်စ္..ေျဖးေျဖးေလ်ွာက္ "
မထြက္ေသးတဲ့ဗိုက္ကိုတ႐ိုတေသကိုင္ကာလဲမက်
ေအာင္လဲေဘးနားကထိန္းၿပီးကိုင္ေပးေနတဲ့လင္
လင္အတြဲကိုၾကည့္ၿပီး ေဟာက္ရႊမ္း မ်က္ႏွာကိုမ့ဲပစ္
လိုက္သည္ ။
" ဟြန္႔ သူက်ေကာင္းစားေနတာ ငါက်ဘာမွမဘာရ
ေသးဘူး အ႐ွင္အစုတ္ပလုတ္ ခ်ီးတြင္းထဲတစ္ခါထဲ
ျပဳတ္က်ပါေစ..."
" ေမာေနၿပီလားအခ်စ္ "
ေနပူေသာေၾကာင့္ေခြၽးေလးအနည္းငယ္စို႔ေနေသာ
နဖူးေလးကို ပုဝါေလးနဲ႔သုတ္ေပးၿပီးသူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္း
ေလးနဲ႔ဖိကပ္ကာနမ္းလိုက္သည္ ။
" က်ားက်ား...က်န္႔က်န္႔ ေျခေထာက္ေညာင္းေနၿပီ
အဟင့္ "
ငိုသံပိစိေလးနဲ႔ခြၽဲလိုက္ေသာေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းပင္
ေပြ႔ခ်ီသြားၿပီးေဘးနားကခံုေပၚကိုတင္ေပးလိုက္
သည္ ။
သူ႔ေအာက္တြင္ ဒူးတစ္ေထာက္ကာေျခေထာက္
ေတြကိုဆြဲယူၿပီးဖိနပ္ေတြကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။
ေျခအိတ္ေတြကိုပါခြၽတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္နီရဲၿပီး
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေသာေျခဖဝါးနဲ႔ေျခေခ်ာင္းေသးေသး
ေလးေတြေပၚလာသည္ ။
သူအူယားေသာေၾကာင့္အားရပါးရကိုက္ပစ္ခ်င္
ေသာ္လဲ အခ်စ္နာသြားမည္ဆိုးေသာေၾကာင့္လက္
ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ဖြဖြေလးသာႏိွပ္ေပးေနလိုက္
သည္ ။
" နည္းနည္းအားထည့္ဦး...လမ္းေလ်ာက္တာၾကာလို႔
ေျခဖဝါးေတြေတာင့္ေနတယ္ "
" အင္း..ဟုတ္တယ္ အ့ဲလိုမ်ိဳး..."
ျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ေနေသာအေစခံေတြနဲ႔ကုန္း
ကုန္းေတြက သူတို႔အ႐ွင္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကိုၾကည့္ကာ
အ့ံျသသူကအ့ံျသ အ႐ွင္တို႔အတြဲကိုအငမ္းလြန္ေသာ
ေၾကာင့္အခ်င္းဝင္တိုက္မိသူကဝင္တိုု္က္နဲ႔ဖ႐ိုဖရဲေတြ
ျဖစ္ကုန္သည္ ။
ရိေပၚကေတာ့တစ္ကမာၻလံုးတြင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ
ရိွသည့္အလားျပဳမူေနသည္ ။
" အထဲဝင္နားေတာ့မလားအခ်စ္ ပင္ပန္းေနၿပီမလား"
" အြင္း...ခ်ီ.."
ကေလးတစ္ေယာက္လိုလက္ဆန္႔ေပးေသာအခ်စ္
ကိုခ်ီကာ ေျခေထာက္ေတြကိုခါးမွာခ်ိတ္ရင္းလက္က
လံုးကစ္ေနတဲ့မက္မြန္သီးေလးကိုထိန္းကိုင္ရင္းနန္း
ေဆာင္ထဲဝင္သြားသည္ ။
ေဟာက္ရႊမ္းကေတာ့လူလစ္တာနဲ႔သူ႔ရဲ႕အိမ္ေ႐ွ႕စံကို
ကိုဆီကိုအေျပးေလးသြားေတာ့သည္ ။
____________________________
ညဘက္ေရာက္ေသာအခါ ဆုရီေျပာတဲ့အတိုင္း
အိမ္ေ႐ွ႕စံကို ဥယ်ာဥ္ဘက္ကိုေခၚခ့ဲသည္ ။
" အိမ္ေ႐ွ႕စံ ဒါေလးလက္ခံေပးပါ "
ဘူးအ႐ွည္ေလးတစ္ခုကိုအိမ္ေ႐ွ႕စံဆီေပးၿပီးေဟာက္
ရႊမ္းေခါင္းကိုငုံ႔ထားသည္ ။
" ဘာေလးလဲဟင္..."
" ဆံထိုးေလးပါ ဘာတန္ဖိုးမွမရိွေပမ့ဲ အိမ္ေ႐ွ႕စံနဲ႔
ဆိုအရမ္းလွမွာမို႔လို႔ အန္းဖင္းၿမိဳ႕ကေနဝယ္လာေပး
တာ "
" တကယ္လား.."
က်ိရန္လဲ ဘူးေလးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အျဖဴ ေရာင္မက္
မြန္ပန္းဆံထိုးေလးတစ္ခုကိုေတြ႔ရသည္ ။
" လွလိုက္တာ ေရာ့ ပန္ေပး..."
" ဟုတ္ "
ဆံထိုးေလးကိုအိမ္ေ႐ွ႕စံရဲ႕ေခါင္းေပၚမွာပန္ေပးလိုက္
ေသာအခါ နဂိုကထက္ပိုလို႔ပင္အိမ္ေ႐ွ႕စံကလွသြား
သည္ ။
" ဟိုေလ အိမ္ေ႐ွ႕စံ..."
ရည္းစားစကားေျပာမယ္လို႔စဥ္းစားထားေသာ္လဲတ
ကယ့္တကယ္တမ္းေျပာရမယ္ဆိုေတာ့လူကရင္
တုန္သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီး.....
အေရးရယ္အေၾကာင္းရယ္ဆိုစုန္႔ဆုရီကဘယ္နား
ေရာက္မွန္းမသိ သူ႔ကိုအားကိုးပါတယ္ဆိုမွ သူက
ဘယ္ေခ်ာင္ကပ္ေနမွန္းမသိ....
" ဘာေျပာမို႔လဲ "
" ဟို...ဟိုေလ..အိမ္ေ႐ွ႕စံရဲ႕ခေရကိုကြၽန္ေတာ္ေႁခြ
ပါရေစ..."
" အ့ဲတာဘာကိုေျပာတာလဲ..."
အမွန္ေတာ့ဆုရီသင္ေပးထားတဲ့အတိုင္းေဟာက္ရႊမ္း
ေျပာတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲဆိုတာေတာ့သူလဲမသိေပ။
" မသိဘူးလားဟင္ အ့ဲအဓိပၸါယ္ကို "
" ဟင့္အင္းမသိဘူးေလ "
မ်က္ေတာင္ေလးေတြကိုခတ္ကာသူ႔ကိုနားမလည္သ
လိုၾကည့္ေနတဲ့အိမ္ေ႐ွ႕စံေၾကာင့္ ေဟာက္ရႊမ္းေခြၽး
ျပန္လာသည္ ။
ဒ့ဲႀကီးပဲေျပာခ်လိုက္ရင္ေကာင္းမလား ဒါမွမဟုတ္
ေနာက္မွပဲစာနဲ႔ေရးၿပီးေျပာရင္ေကာင္းမလား
တစ္ေယာက္ေယာက္ကယ္ၾကပါဦးဟ.....
" ေျပာစရာမရိွရင္ ငါသြားေတာ့မယ္ "
" အာ...ဟုတ္ဟုတ္..."
က်ိရန္လဲေဟာက္ရႊမ္းေ႐ွ႕ကလွည့္အထြက္ ေ႐ွ႕
တည့္မွာဘယ္တံုးကမွန္းမသိတဲ့ေႁမြကပါးျပင္းေထာင္
ကာေရာက္ေနေသာေၾကာက္ၿပီးအေနာက္ကိုျပန္
ေျပးကာေဟာက္ရႊမ္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚခြတက္လိုက္သည္။
" ေႁမြ...ေႁမြ.. အ့ဲေႁမြကိုေမာင္းေပးစမ္းပါဟ..."
သူ႔ရဲ႕လည္ပင္းကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ကာေအာ္ေနတဲ့
အိမ္ေ႐ွ႕စံေၾကာင့္ ေဟာက္ရႊမ္းလူယုတ္မာျပံဳးေလး
ျပံဳးလိုက္သည္ ။
" ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာရင္အ့ဲေႁမြကိုေမာင္း
ေပးမယ္ "
" မင္း... !! "
" ကဲ..ခ်စ္လား..."
" ခ်စ္...ခ်စ္တယ္...အ့ဲတာမို႔အ့ဲေႁမြႀကီးေမာင္းေပး"
အမေလးခယ္မေလာင္းေလးစုန္႔ဆုရီ က်န္းမာပါေစ
ခ်မ္းသာပါေစ....
ဓား႐ိုးနဲ႔လွမ္းၿပီးအ႐ုပ္ေႁမြကိုဖယ္လိုက္ေသာအခါ
ေဟာက္ရႊမ္း ထေအာ္ၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕စံကိုခ်ီကာတစ္ခ်ိဳး
ထဲထေျပးသည္ ။
" ေအာင္မေလးဟ တကယ့္ေႁမြအစစ္ႀကီးဟ "
ထိုအခ်ိန္တြင္စုန္႔ဆုရီကေတာ့ ဥယ်ာဥ္လို႔သာခ်ိန္း
လိုက္တာဘယ္ဥယ်ာဥ္မွာဆိုတာမသိေသာေၾကာင့္
အ႐ုပ္ေႁမြႏွစ္ခုကိုကုိင္ကာ အေ႐ွ႕ေလ်ာက္လိုက္အ
ေနာက္ေလ်ာက္လိုက္နဲ႔ဗ်ာမ်ားေနသည္ ။
__________________________________
" အ႐ွင္ ႏွစ္ပတ္လည္စားေတာ္ပြဲအတြက္ထိုက္ေဖး
မယ္ေတာ္ႀကီးက မိဖုရားမယ္မယ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီးျပင္ဆင္ခိုင္းပါတယ္ "
" ဟင္.... ဟုတ္လား "
" ဟုတ္က့ဲအ႐ွင္ "
ရိေပၚလဲခဏစဥ္းစားၿပီး ကုန္းကုန္းနဲ႔အတူအခ်စ္ရိွ
ရာကိုထြက္လာခ့ဲသည္ ။
အေဆာင္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းအခ်စ္ကမရိွေသာေၾကာင့္
မိန္ဆုကိုေမးေတာ့ အေနာက္ဘက္က ဥယ်ာဥ္ေတာ္
ထဲမွာဆိုေသာေၾကာင့္ လိုက္ရျပန္သည္ ။
ဗိုက္ေလးက ေလးငါးလထဲေရာက္လာေသာေၾကာင့္
အနည္းငယ္ဂ်စ္ခ်င္ေနၿပီေလ ။
ဗိုက္ႀကီးတစ္ကားကားနဲ႔အပင္ေတြတက္လို႔တက္
အေစခံေတြနဲ႔လုိက္တမ္းေျပးတမ္းကစားလို႔ကစား
တစ္ခါတစ္ေလဆိုရင္ နန္းျပင္ကိုဆုရီမနဲ႔ထြက္ၿပီး
ကေလးေတြနဲ႔သြားကစားလို႔ကစား...
ၾကာေတာ့သံသယဝင္လာတယ္ အခ်စ္ကေလးက
လူေလးလားေမ်ာက္ေလးလားလို႔....
နန္းေဆာင္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ကိုေရာက္တဲ့အခါ
ေတြ႔လိုက္ရေသာအခ်စ္ရဲ႕ပံုစံေၾကာင့္ရိေပၚႏွာေခါင္း
ေသြးေတြလ်ွံၾကလာသည္ ။
အတြင္းခံဝတ္ရံုအျဖဴ ကို ႀကိဳးမစည္းထားေသာေၾကာင့္ျဖဴ ေဖြးေနတဲ့ရင္ဘတ္ရယ္ နီရဲေနတဲ့ခ်ယ္ရီသီးေလး
ႏွစ္ခုရယ္....
အ့ဲတာအျပင္ကို ျဖဴ ေဖြးၿပီးလံုးဝန္းေနတဲ့ ဗိုက္ေလးကို
ထိန္းကိုင္ၿပီး မက္မြန္ပန္းပင္ေအာက္မွာ အိပ္ေနတဲ့ပံု
ေလးကပစ္မွားခ်င္စရာေလး.....
ေတာ္ေသးတာေပါ့အေနာက္ဘက္မွာကဘယ္သူမရိွ
လို႔ ရိွလို႔ကေတာ့ သူ႔မိဖုရားေလး တစ္ျခားသူေတြငမ္း
လို႔ကုန္ရခ်ည္ရဲ ့....
" အခ်စ္... "
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်စ္က မ်က္လံုးေလးေတြပြင့္လာ
ၿပီးသူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္သည္ ။
အရည္ေတြလ့ဲေနေသာမ်က္လံုးအစံုေၾကာင့္ရိေပၚ
ရဲ႕ရင္ထဲဝုန္းဒိုင္းၾကဲသြားသလို....
အခ်စ္ရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုေပြ႔ကာရင္ခြင္ထဲထည့္ထား
ၿပီး နဖူးေပၚျဖာခ်ေနတဲ့ဆံႏြယ္ေလးေတြကိုသပ္တင္
ေပးလိုက္သည္ ။
" ေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား အခ်စ္ အန္တာေတြ
ဘာေတြေရာရိွရဲ႕လား "
" ေယာက်ာ္းရဲ႕ကေလးကဘာစားစားအကုန္ဝင္
တယ္ အန္တာေတြမစားခ်င္တာေတြဘာမွမရိွဘူး
ဒါေပမ့ဲေလ အရင္ကထက္ပိုၿပီးေမ်ာက္က်လာတယ္
ဟိုအပင္တက္ခ်င္ ဒီအပင္တက္ခ်င္နဲ႔ "
တကယ္ကို သူလဲ စိတ္ညစ္ေနၿပီ ဗိုက္ထဲကပိစိက
သူ႔ထက္ဆိုးမယ္ထင္တယ္...
ဟိုအပင္တက္ခ်ဳင္ရတာနဲ႔ဒီအပင္တက္ခ်င္ရတာနဲ႔...
ခ်ဥ္ျခင္းတက္တာေတာင္ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔အုန္းသီးစား
ခ်င္ေနတာ တကယ္ေမ်ာက္ေလးထြက္လာရင္ဘယ္
လိုလုပ္မလဲ....
ၾကည့္ရတာ ဆုရီမနဲ႔ေနတာမ်ားသြားလို႔သူ႔အက်င့္
ေတြကူးလာတာေနမွာ....
" အခ်စ္ ႏွစ္ပတ္လည္စားပြဲကိုအခ်စ္တာဝန္ယူ
ၿပီးဦးစီးေပးပါလား "
" အြင္း...ရတယ္ေလ အစားအေသာက္ကိစၥဆိုလို႔က
ေတာ့စိတ္ခ် ေယာက်ာ္း "
" အား....ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ကိုယ့္အခ်စ္က"
နဂိုကထက္ႏွစ္ဆပိုေဖာင္းလာေသာပါးေလးကို
ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္သြားေအာင္နမ္းပစ္လိုက္သည္ ။
အခ်စ္ရဲ႕ဒီလိုပံုစံေလးကိုေတြ႔ရေသာေၾကာင့္အေသြး
အသားေတြဆူပြက္လာသျဖင့္ ရိေပၚ လူယုတ္မာျပံဳး
ႀကီး ျပံဳးလိုက္သည္ ။
" အခ်စ္ ရာသီဥတုကပူေတာ့ကိုယ္ေရခ်ိဳးေပးရ
မလား "
" အြင္း...ခ်ိဳးေပး...ခ်ိဳးေပး..."
ဗိုက္ႀကီးသည္ပုစိေလးကိုေပြ႔ကာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္
ႀကီးတြန္႔ေကြးေနၿပီး ေရခ်ိဳးေဆာင္ကိုဦးတည္ခ့ဲသည္ ။
ေရခ်ိဳးကန္ထဲအခ်စ္ကိုခ်ေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕အ
ဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။
ေထာင့္မွာထိုင္ေနတဲ့အခ်စ္ရဲ႕ကို္ယ္ေလးကိုသူ႔
ေပါင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ပုခံုးသားေတြ
ကိုနမ္း႐ိုွက္လိုက္သည္ ။
" အင္း.....ဟင္း... "
" ယား...ယားတယ္...မ...မလုပ္...အ့... "
ခ်ယ္ရီပန္းေလးႏွစ္ခုကိုပြတ္ေခ်လိုက္ေသာအခါ
ေက်ာေကာ့ၿပီးညီးသံေတြထုတ္ေပးေနေသာအခ်စ္
ေၾကာင့္သူ႔ရဲ႕ဟာကမာေတာင့္လာရသည္ ။
" ေယာ...ေယာက်ာ္း...ေအာက္...ေအာက္က...
ဟာ...ဟာက..."
" ကိုယ့္ကိုမသနားဘူးလားဟင္ ကိုယ့္ေက်ာက္စိမ္း
ေခ်ာင္းႀကီး တြင္းမေအာင္းရတာ ၾကာေနၿပီေလ "
ငိုသံေလးနဲ႔ေျပာလာေသာရိေပၚေၾကာင့္ သူနည္း
နည္းေလးေတာ့သနားသြားရသည္ ။
" ဒါေပမ့ဲ...အထဲမွာ...ပိစိေလး ရိွတယ္ ေလ "
" ျဖည္းျဖည္းေလးပဲလုပ္မယ္ေလ တကယ္ျဖည္း
ျဖည္းေလး....."
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲသနားတတ္တဲ့ယုန္ေလးက
ျခေသၤ့ႀကီးအလိုက် ေနေပးရသည္ ။
ျဖည္းျဖည္းေလးလုပ္မယ္ေလဆိုေသာစကားသည္
အခ်စ္ရဲ႕တြင္းထဲသူ႔ရဲ႕ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းဝင္သြား
ေသာအခါ တျဖည္းျဖညး္နဲ႔ၾကမ္းသြားၿပီး မနက္မိုး
လင္းေတာ့အေဆာင္ထဲကေန ေခြးကေလးကန္ထုတ္
သလိုကန္ထုတ္ခံလိုက္ရသည္ ။
_______________________________
ဟုန္လီနန္းေတာ္အျပင္ကိုအေစခံမေလးနဲ႔ခိုးထြက္
လာၿပီး ပရေဆးဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုဝင္လိုက္သည္ ။
" အဆိပ္ဝိုင္ ေပးပါ တခါထဲနဲ႔ေသမ့ဲဟာ "
" ဟုတ္က့ဲသခင္ေလး "
ဆိုင္႐ွင္က လက္မေလာက္ရိွေသာေႂကြပုလင္းေလး
ကိုေပးလိုက္ေတာ့ သူကလဲ ေရႊစတစ္စကိုေပးလိုက္
သည္ ။
နန္းေတာ္ထဲကိုတိတ္တိတ္ေလးျပန္ဝင္လာၿပီးမိဖုရား
စီစဥ္ေနတဲ့ စားပြဲကို သြားကာ လူအလစ္မွာ ထိုက္
ေဖးမယ္မယ္ရဲ႕ စားေတာ္ပြဲထဲကို အဆိပ္ဝိုင္ထည့္
လိုက္သည္ ။
" ဟက္....ကံေကာင္းပါေစ ေ႐ွာင္းက်န္႔ "
အေ႐ွ႕ကိုပဲအာရံုစိုက္ေနတာေၾကာင့္အေနာက္က
သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာအမဲေရာင္အရိပ္တစ္ရိပ္
ကိုေတာ့ဟုန္လီ မျမင္ခ့ဲေပ ။
" သူထိုက္ေဖးမယ္မယ္ႀကီးရဲ႕ စားပြဲထဲကိုအဆိပ္
ထည့္ခ့ဲတယ္အ႐ွင္ "
ရိေပၚဖတ္ေနတဲ့စာအုပ္ကိုေဘးခ်ကာ...
" ဟက္....ငါေတာင္ဘာမွလုပ္စရာမလိုပဲ သူတို႔အ
ခ်င္းခ်င္း သတ္ေနၾကၿပီလား "
" အ႐ွင္ ထိုက္ေဖးမယ္မယ္ကိုမကယ္ဘူးလား "
" ကယ္စရာမလိုဘူးေလ သူနဲ႔ထိုက္လို႔ခံရတာေပါ့"
( ဟက္...ခံစားၾကည့္လိုက္စမ္းပါမယ္ေတာ္ႀကီး
ကြၽန္ေတာ့အေမအလွည့္တံုးကလဲ သူအရမ္းနာေန
မွာ )
________________________________
41+42
" မင်းသမီးလေး ကျွန်တော်မင်းသမီးလေးဆီက
အကူအညီတစ်ချို့လိုချင်လို့ "
လည်ပင်းကိုမီးပွင့်မတပ်ပွတ်ကာ ရှက်နေတဲ့ပုံစံ
လေးနဲ့ပြောလာသောဟောက်ရွှမ်းကြောင့်ဆုရီ
မျက်လုံးလေးပြူ းသွားသည် ။
ဆုရီလဲဆရာမကြီးပုံစံနဲ့ ရေနွေးကိုသောက်ကာဒူး
ချိတ်ပြီးထိုင်နေသည် ။
" အဟမ်း...ပြောလေ တတ်နို်င်တာရှိရင်ကူညီပေး
ရမှာပေါ့ "
" အဟီး .ကျွန်တော်လေ မင်းသမီးရဲ့အစ်ကိုကို
သဘောကျလို့ အဟိ..."
အကျႌစကိုပွတ်ချေကာခန္ဓာက်ိုယ်ကိုရမ်းခါနေသော
ဟောက်ရွှမ်းကိုကြည့်ပြီးမျက်စိနောက်လာသည် ။
" အိုက်ယား...ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ ကိုယ်ရံတော်
ဟောက်ရွှမ်းရယ် ကျွန်မကူညီ ပေးပါ့မယ်ညကျရင်
သာ အစ်ကိုတော်ကိုဥယျာဉ်ဘက်ကိုသာ ခေါ်လာ
ခ့ဲ "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မင်းသမီးဆုရီ "
နွားပြာကြီးကောက်ရိုးစားရသလိုမျက်နှာဘေးနဲ့
ဟောက်ရွှမ်းကထိုနေရာကနေထွက်သွားသည် ။
" ဟိုပိစိ ဒီကိုခဏ..."
ဘေးနားမှာရပ်နေတဲ့ အပျို တော်တစ်ယောက်ကို
ခေါ်ကာရုှံအိတ်ထဲက သူဖုန်းစားလုပ်တုံးကရခ့ဲတဲ့
ငွေတချို့ကိုပေးလိုက်သည် ။
" သွားဈေးထဲမှာ မြွေအရှင်နဲ့တူတဲ့အရုပ်နှစ်ခုသွား
ဝယ်ခ့ဲ ရုတ်တရက်ကြည့်ရင်မြွေနဲ့တူတဲ့ဟာနော်"
" ဟုတ်က့ဲ မင်းသမီး "
" သွားမြန်မြန်သွားမြန်မြန်လာ "
အစေခံမလေးထွက်သွားတော့မှခုံပေါ်ကနေထခုန်
ကာ....
" အဟေးအဟေး...ငါ့အကိုယောကျာ်းရတော့မယ်
ငါ့အကိုယောကျာ်းရတော့မယ် အဟိ..."
" ကလေး...ပြုတ်ကျမယ်လေ "
စုန့်ဆုရီရဲ့နေသာပြီးပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းတဲ့နေ့ရက်
လေးတွေဟာ လျန့်နီစန်းရဲ့ကလေးဆိုတဲ့ခေါ်သံကြီး
အောက်မှာကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ဖြစ်သွားရ
သည် ။
__________________________
" လာ အချစ်..ဖြေးဖြေးလျှောက် "
မထွက်သေးတဲ့ဗိုက်ကိုတရိုတသေကိုင်ကာလဲမကျ
အောင်လဲဘေးနားကထိန်းပြီးကိုင်ပေးနေတဲ့လင်
လင်အတွဲကိုကြည့်ပြီး ဟောက်ရွှမ်း မျက်နှာကိုမ့ဲပစ်
လိုက်သည် ။
" ဟွန့် သူကျကောင်းစားနေတာ ငါကျဘာမှမဘာရ
သေးဘူး အရှင်အစုတ်ပလုတ် ချီးတွင်းထဲတစ်ခါထဲ
ပြုတ်ကျပါစေ..."
" မောနေပြီလားအချစ် "
နေပူသောကြောင့်ချွေးလေးအနည်းငယ်စို့နေသော
နဖူးလေးကို ပုဝါလေးနဲ့သုတ်ပေးပြီးသူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း
လေးနဲ့ဖိကပ်ကာနမ်းလိုက်သည် ။
" ကျားကျား...ကျန့်ကျန့် ခြေထောက်ညောင်းနေပြီ
အဟင့် "
ငိုသံပိစိလေးနဲ့ချွဲလိုက်သောကြောင့်ချက်ချင်းပင်
ပွေ့ချီသွားပြီးဘေးနားကခုံပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်
သည် ။
သူ့အောက်တွင် ဒူးတစ်ထောက်ကာခြေထောက်
တွေကိုဆွဲယူပြီးဖိနပ်တွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ခြေအိတ်တွေကိုပါချွတ်လိုက်သောကြောင့်နီရဲပြီး
ချစ်ဖို့ကောင်းသောခြေဖဝါးနဲ့ခြေချောင်းသေးသေး
လေးတွေပေါ်လာသည် ။
သူအူယားသောကြောင့်အားရပါးရကိုက်ပစ်ချင်
သော်လဲ အချစ်နာသွားမည်ဆိုးသောကြောင့်လက်
ချောင်းလေးတွေနဲ့ဖွဖွလေးသာနှိပ်ပေးနေလိုက်
သည် ။
" နည်းနည်းအားထည့်ဦး...လမ်းလျောက်တာကြာလို့
ခြေဖဝါးတွေတောင့်နေတယ် "
" အင်း..ဟုတ်တယ် အ့ဲလိုမျိုး..."
ဖြတ်သွားဖြတ်လာလုပ်နေသောအစေခံတွေနဲ့ကုန်း
ကုန်းတွေက သူတို့အရှင်ရဲ့ လုပ်ရပ်ကိုကြည့်ကာ
အ့ံသြသူကအ့ံသြ အရှင်တို့အတွဲကိုအငမ်းလွန်သော
ကြောင့်အချင်းဝင်တိုက်မိသူကဝင်တို်က်နဲ့ဖရိုဖရဲတွေ
ဖြစ်ကုန်သည် ။
ရိပေါ်ကတော့တစ်ကမ္ဘာလုံးတွင်သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ
ရှိသည့်အလားပြုမူနေသည် ။
" အထဲဝင်နားတော့မလားအချစ် ပင်ပန်းနေပြီမလား"
" အွင်း...ချီ.."
ကလေးတစ်ယောက်လိုလက်ဆန့်ပေးသောအချစ်
ကိုချီကာ ခြေထောက်တွေကိုခါးမှာချိတ်ရင်းလက်က
လုံးကစ်နေတဲ့မက်မွန်သီးလေးကိုထိန်းကိုင်ရင်းနန်း
ဆောင်ထဲဝင်သွားသည် ။
ဟောက်ရွှမ်းကတော့လူလစ်တာနဲ့သူ့ရဲ့အိမ်ရှေ့စံကို
ကိုဆီကိုအပြေးလေးသွားတော့သည် ။
____________________________
ညဘက်ရောက်သောအခါ ဆုရီပြောတဲ့အတိုင်း
အိမ်ရှေ့စံကို ဥယျာဉ်ဘက်ကိုခေါ်ခ့ဲသည် ။
" အိမ်ရှေ့စံ ဒါလေးလက်ခံပေးပါ "
ဘူးအရှည်လေးတစ်ခုကိုအိမ်ရှေ့စံဆီပေးပြီးဟောက်
ရွှမ်းခေါင်းကိုငုံ့ထားသည် ။
" ဘာလေးလဲဟင်..."
" ဆံထိုးလေးပါ ဘာတန်ဖိုးမှမရှိပေမ့ဲ အိမ်ရှေ့စံနဲ့
ဆိုအရမ်းလှမှာမို့လို့ အန်းဖင်းမြို့ကနေဝယ်လာပေး
တာ "
" တကယ်လား.."
ကျိရန်လဲ ဘူးလေးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အဖြူ ရောင်မက်
မွန်ပန်းဆံထိုးလေးတစ်ခုကိုတွေ့ရသည် ။
" လှလိုက်တာ ရော့ ပန်ပေး..."
" ဟုတ် "
ဆံထိုးလေးကိုအိမ်ရှေ့စံရဲ့ခေါင်းပေါ်မှာပန်ပေးလိုက်
သောအခါ နဂိုကထက်ပိုလို့ပင်အိမ်ရှေ့စံကလှသွား
သည် ။
" ဟိုလေ အိမ်ရှေ့စံ..."
ရည်းစားစကားပြောမယ်လို့စဉ်းစားထားသော်လဲတ
ကယ့်တကယ်တမ်းပြောရမယ်ဆိုတော့လူကရင်
တုန်သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီး.....
အရေးရယ်အကြောင်းရယ်ဆိုစုန့်ဆုရီကဘယ်နား
ရောက်မှန်းမသိ သူ့ကိုအားကိုးပါတယ်ဆိုမှ သူက
ဘယ်ချောင်ကပ်နေမှန်းမသိ....
" ဘာပြောမို့လဲ "
" ဟို...ဟိုလေ..အိမ်ရှေ့စံရဲ့ခရေကိုကျွန်တော်ခြွေ
ပါရစေ..."
" အ့ဲတာဘာကိုပြောတာလဲ..."
အမှန်တော့ဆုရီသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်းဟောက်ရွှမ်း
ပြောတာ ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲဆိုတာတော့သူလဲမသိပေ။
" မသိဘူးလားဟင် အ့ဲအဓိပ္ပါယ်ကို "
" ဟင့်အင်းမသိဘူးလေ "
မျက်တောင်လေးတွေကိုခတ်ကာသူ့ကိုနားမလည်သ
လိုကြည့်နေတဲ့အိမ်ရှေ့စံကြောင့် ဟောက်ရွှမ်းချွေး
ပြန်လာသည် ။
ဒ့ဲကြီးပဲပြောချလိုက်ရင်ကောင်းမလား ဒါမှမဟုတ်
နောက်မှပဲစာနဲ့ရေးပြီးပြောရင်ကောင်းမလား
တစ်ယောက်ယောက်ကယ်ကြပါဦးဟ.....
" ပြောစရာမရှိရင် ငါသွားတော့မယ် "
" အာ...ဟုတ်ဟုတ်..."
ကျိရန်လဲဟောက်ရွှမ်းရှေ့ကလှည့်အထွက် ရှေ့
တည့်မှာဘယ်တုံးကမှန်းမသိတဲ့မြွေကပါးပြင်းထောင်
ကာရောက်နေသောကြောက်ပြီးအနောက်ကိုပြန်
ပြေးကာဟောက်ရွှမ်းရဲ့ကိုယ်ပေါ်ခွတက်လိုက်သည်။
" မြွေ...မြွေ.. အ့ဲမြွေကိုမောင်းပေးစမ်းပါဟ..."
သူ့ရဲ့လည်ပင်းကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ကာအော်နေတဲ့
အိမ်ရှေ့စံကြောင့် ဟောက်ရွှမ်းလူယုတ်မာပြုံးလေး
ပြုံးလိုက်သည် ။
" ကျွန်တော့်ကိုချစ်တယ်လို့ပြောရင်အ့ဲမြွေကိုမောင်း
ပေးမယ် "
" မင်း... !! "
" ကဲ..ချစ်လား..."
" ချစ်...ချစ်တယ်...အ့ဲတာမို့အ့ဲမြွေကြီးမောင်းပေး"
အမလေးခယ်မလောင်းလေးစုန့်ဆုရီ ကျန်းမာပါစေ
ချမ်းသာပါစေ....
ဓားရိုးနဲ့လှမ်းပြီးအရုပ်မြွေကိုဖယ်လိုက်သောအခါ
ဟောက်ရွှမ်း ထအော်ပြီး အိမ်ရှေ့စံကိုချီကာတစ်ချိုး
ထဲထပြေးသည် ။
" အောင်မလေးဟ တကယ့်မြွေအစစ်ကြီးဟ "
ထိုအချိန်တွင်စုန့်ဆုရီကတော့ ဥယျာဉ်လို့သာချိန်း
လိုက်တာဘယ်ဥယျာဉ်မှာဆိုတာမသိသောကြောင့်
အရုပ်မြွေနှစ်ခုကိုကိုင်ကာ အရှေ့လျောက်လိုက်အ
နောက်လျောက်လိုက်နဲ့ဗျာများနေသည် ။
__________________________________
" အရှင် နှစ်ပတ်လည်စားတော်ပွဲအတွက်ထိုက်ဖေး
မယ်တော်ကြီးက မိဖုရားမယ်မယ်ကို ဦးဆောင်ပြီးပြင်ဆင်ခိုင်းပါတယ် "
" ဟင်.... ဟုတ်လား "
" ဟုတ်က့ဲအရှင် "
ရိပေါ်လဲခဏစဉ်းစားပြီး ကုန်းကုန်းနဲ့အတူအချစ်ရှိ
ရာကိုထွက်လာခ့ဲသည် ။
အဆောင်ထဲဝင်ဝင်ချင်းအချစ်ကမရှိသောကြောင့်
မိန်ဆုကိုမေးတော့ အနောက်ဘက်က ဥယျာဉ်တော်
ထဲမှာဆိုသောကြောင့် လိုက်ရပြန်သည် ။
ဗိုက်လေးက လေးငါးလထဲရောက်လာသောကြောင့်
အနည်းငယ်ဂျစ်ချင်နေပြီလေ ။
ဗိုက်ကြီးတစ်ကားကားနဲ့အပင်တွေတက်လို့တက်
အစေခံတွေနဲ့လိုက်တမ်းပြေးတမ်းကစားလို့ကစား
တစ်ခါတစ်လေဆိုရင် နန်းပြင်ကိုဆုရီမနဲ့ထွက်ပြီး
ကလေးတွေနဲ့သွားကစားလို့ကစား...
ကြာတော့သံသယဝင်လာတယ် အချစ်ကလေးက
လူလေးလားမျောက်လေးလားလို့....
နန်းဆောင်ရဲ့အနောက်ဘက်ကိုရောက်တဲ့အခါ
တွေ့လိုက်ရသောအချစ်ရဲ့ပုံစံကြောင့်ရိပေါ်နှာခေါင်း
သွေးတွေလျှံကြလာသည် ။
အတွင်းခံဝတ်ရုံအဖြူ ကို ကြိုးမစည်းထားသောကြောင့်ဖြူ ဖွေးနေတဲ့ရင်ဘတ်ရယ် နီရဲနေတဲ့ချယ်ရီသီးလေး
နှစ်ခုရယ်....
အ့ဲတာအပြင်ကို ဖြူ ဖွေးပြီးလုံးဝန်းနေတဲ့ ဗိုက်လေးကို
ထိန်းကိုင်ပြီး မက်မွန်ပန်းပင်အောက်မှာ အိပ်နေတဲ့ပုံ
လေးကပစ်မှားချင်စရာလေး.....
တော်သေးတာပေါ့အနောက်ဘက်မှာကဘယ်သူမရှိ
လို့ ရှိလို့ကတော့ သူ့မိဖုရားလေး တစ်ခြားသူတွေငမ်း
လို့ကုန်ရချည်ရဲ ့....
" အချစ်... "
အိပ်ပျော်နေတဲ့အချစ်က မျက်လုံးလေးတွေပွင့်လာ
ပြီးသူ့ကိုလှမ်းကြည့်သည် ။
အရည်တွေလ့ဲနေသောမျက်လုံးအစုံကြောင့်ရိပေါ်
ရဲ့ရင်ထဲဝုန်းဒိုင်းကြဲသွားသလို....
အချစ်ရဲ့ကိုယ်လေးကိုပွေ့ကာရင်ခွင်ထဲထည့်ထား
ပြီး နဖူးပေါ်ဖြာချနေတဲ့ဆံနွယ်လေးတွေကိုသပ်တင်
ပေးလိုက်သည် ။
" နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား အချစ် အန်တာတွေ
ဘာတွေရောရှိရဲ့လား "
" ယောကျာ်းရဲ့ကလေးကဘာစားစားအကုန်ဝင်
တယ် အန်တာတွေမစားချင်တာတွေဘာမှမရှိဘူး
ဒါပေမ့ဲလေ အရင်ကထက်ပိုပြီးမျောက်ကျလာတယ်
ဟိုအပင်တက်ချင် ဒီအပင်တက်ချင်နဲ့ "
တကယ်ကို သူလဲ စိတ်ညစ်နေပြီ ဗိုက်ထဲကပိစိက
သူ့ထက်ဆိုးမယ်ထင်တယ်...
ဟိုအပင်တက်ချုင်ရတာနဲ့ဒီအပင်တက်ချင်ရတာနဲ့...
ချဉ်ခြင်းတက်တာတောင်ငှက်ပျောသီးနဲ့အုန်းသီးစား
ချင်နေတာ တကယ်မျောက်လေးထွက်လာရင်ဘယ်
လိုလုပ်မလဲ....
ကြည့်ရတာ ဆုရီမနဲ့နေတာများသွားလို့သူ့အကျင့်
တွေကူးလာတာနေမှာ....
" အချစ် နှစ်ပတ်လည်စားပွဲကိုအချစ်တာဝန်ယူ
ပြီးဦးစီးပေးပါလား "
" အွင်း...ရတယ်လေ အစားအသောက်ကိစ္စဆိုလို့က
တော့စိတ်ချ ယောကျာ်း "
" အား....ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော် ကိုယ့်အချစ်က"
နဂိုကထက်နှစ်ဆပိုဖောင်းလာသောပါးလေးကို
နှာခေါင်းနစ်ဝင်သွားအောင်နမ်းပစ်လိုက်သည် ။
အချစ်ရဲ့ဒီလိုပုံစံလေးကိုတွေ့ရသောကြောင့်အသွေး
အသားတွေဆူပွက်လာသဖြင့် ရိပေါ် လူယုတ်မာပြုံး
ကြီး ပြုံးလိုက်သည် ။
" အချစ် ရာသီဥတုကပူတော့ကိုယ်ရေချိုးပေးရ
မလား "
" အွင်း...ချိုးပေး...ချိုးပေး..."
ဗိုက်ကြီးသည်ပုစိလေးကိုပွေ့ကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်
ကြီးတွန့်ကွေးနေပြီး ရေချိုးဆောင်ကိုဦးတည်ခ့ဲသည် ။
ရေချိုးကန်ထဲအချစ်ကိုချပေးပြီး နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အ
ဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ထောင့်မှာထိုင်နေတဲ့အချစ်ရဲ့ကို်ယ်လေးကိုသူ့
ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး ဝင်းမွတ်နေတဲ့ပုခုံးသားတွေ
ကိုနမ်းရိုှက်လိုက်သည် ။
" အင်း.....ဟင်း... "
" ယား...ယားတယ်...မ...မလုပ်...အ့... "
ချယ်ရီပန်းလေးနှစ်ခုကိုပွတ်ချေလိုက်သောအခါ
ကျောကော့ပြီးညီးသံတွေထုတ်ပေးနေသောအချစ်
ကြောင့်သူ့ရဲ့ဟာကမာတောင့်လာရသည် ။
" ယော...ယောကျာ်း...အောက်...အောက်က...
ဟာ...ဟာက..."
" ကိုယ့်ကိုမသနားဘူးလားဟင် ကိုယ့်ကျောက်စိမ်း
ချောင်းကြီး တွင်းမအောင်းရတာ ကြာနေပြီလေ "
ငိုသံလေးနဲ့ပြောလာသောရိပေါ်ကြောင့် သူနည်း
နည်းလေးတော့သနားသွားရသည် ။
" ဒါပေမ့ဲ...အထဲမှာ...ပိစိလေး ရှိတယ် လေ "
" ဖြည်းဖြည်းလေးပဲလုပ်မယ်လေ တကယ်ဖြည်း
ဖြည်းလေး....."
နောက်ဆုံးတော့လဲသနားတတ်တဲ့ယုန်လေးက
ခြငေ်္သ့ကြီးအလိုကျ နေပေးရသည် ။
ဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်မယ်လေဆိုသောစကားသည်
အချစ်ရဲ့တွင်းထဲသူ့ရဲ့ကျောက်စိမ်းချောင်းဝင်သွား
သောအခါ တဖြည်းဖြညး်နဲ့ကြမ်းသွားပြီး မနက်မိုး
လင်းတော့အဆောင်ထဲကနေ ခွေးကလေးကန်ထုတ်
သလိုကန်ထုတ်ခံလိုက်ရသည် ။
_______________________________
ဟုန်လီနန်းတော်အပြင်ကိုအစေခံမလေးနဲ့ခိုးထွက်
လာပြီး ပရဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုဝင်လိုက်သည် ။
" အဆိပ်ဝိုင် ပေးပါ တခါထဲနဲ့သေမ့ဲဟာ "
" ဟုတ်က့ဲသခင်လေး "
ဆိုင်ရှင်က လက်မလောက်ရှိသောကြွေပုလင်းလေး
ကိုပေးလိုက်တော့ သူကလဲ ရွှေစတစ်စကိုပေးလိုက်
သည် ။
နန်းတော်ထဲကိုတိတ်တိတ်လေးပြန်ဝင်လာပြီးမိဖုရား
စီစဉ်နေတဲ့ စားပွဲကို သွားကာ လူအလစ်မှာ ထိုက်
ဖေးမယ်မယ်ရဲ့ စားတော်ပွဲထဲကို အဆိပ်ဝိုင်ထည့်
လိုက်သည် ။
" ဟက်....ကံကောင်းပါစေ ရှောင်းကျန့် "
အရှေ့ကိုပဲအာရုံစိုက်နေတာကြောင့်အနောက်က
သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသောအမဲရောင်အရိပ်တစ်ရိပ်
ကိုတော့ဟုန်လီ မမြင်ခ့ဲပေ ။
" သူထိုက်ဖေးမယ်မယ်ကြီးရဲ့ စားပွဲထဲကိုအဆိပ်
ထည့်ခ့ဲတယ်အရှင် "
ရိပေါ်ဖတ်နေတဲ့စာအုပ်ကိုဘေးချကာ...
" ဟက်....ငါတောင်ဘာမှလုပ်စရာမလိုပဲ သူတို့အ
ချင်းချင်း သတ်နေကြပြီလား "
" အရှင် ထိုက်ဖေးမယ်မယ်ကိုမကယ်ဘူးလား "
" ကယ်စရာမလိုဘူးလေ သူနဲ့ထိုက်လို့ခံရတာပေါ့"
( ဟက်...ခံစားကြည့်လိုက်စမ်းပါမယ်တော်ကြီး
ကျွန်တော့အမေအလှည့်တုံးကလဲ သူအရမ်းနာနေ
မှာ )
________________________________