Mabilis akong umilag sa tatama sana sa'kin na kaldero. Hawak hawak ko parin ang braso ko na puno ng gasgas at mga pasa.
Alam ko na kahit sinong makakakita sa'kin sa gantong sitwasyon ay kakaawaan ako.
Nilingon ko ang karton na hinihigaan ko. Gabi na, wala paring patid ang pag agos ng dugo mula sa mga galos na tinamo ko.
"I shouldn't mind this one." Mahinang saad ko habang nakatingin sa kalangitan. "If I want to be a soldier, I should learn to be comfortable in this kind of pain."
I press my lips as I close my eyes. Unti-unti na akong nagiging manhid sa sakit. Halos araw-araw ko ba naman nararamdaman ang bagay na ito.
"David! Why are you sleeping there?"
Napamulat ako ng mata nang marinig ko ang boses na 'yon. Agad akong tumayo. Maliwanag na ang paligid, ramdam ko ang lamig ng likod ko. Isang patong lang kasi ng karton ang sapin ko.
"Dammit. I told you, stay at my house." Frustrated na saad ni Clement.
I smirk. "I consider this thing, as part of my training."
Clement rolled his eyes. Hindi ko na inintindi ang sinasabi nya. Nilingon ko ang bahay ng ama ko. Maybe my step siblings were awake.
"Pumapayag ka na nasa labas ka, pumapayag ka na saktan ka nyan." Inis na saad ni Clement. "Tunay na anak ka, David. Mga anak sa labas lang 'yon!"
"They are my sisters." Mariin na saad ko.
Ni minsan ay hindi ko sila trinato ng iba. Simula noong umalis ang ama ko, mas naging grabe ang trato nila saakin.
"Bar tayo?" Clement ask.
Inayos ko ang uniporme ko. Nilingon ko ang labas ng sasakyan ni Clement.
"May part time job pa ako--"
"Pang tatlong trabaho mo na yan ngayong araw! May exam ka pa bukas."
I smirk at Clement. "I can handle more."
"David!"
Napangisi nalang ako bago sya lagpasan. Inayos ko ang pag kakasuot ng apron ko.
"Yes ma'am?" Mahinang saad ko.
Off duty na ako pero mukhang kailangan nila ng tulong.
Nanliit ang mata ko nang bigla nyang tinapon saakin ang tubig. Mag sasalita pa sana ako nang mag tawanan sila.
"Kanina pa ako tumatawag! Bingi ka ba?"
I gulp. "Ngayon ka lang nagsalita." Walang ganang saad ko.
Para namang biglang natauhan ang mga tao sa paligid ng maglakad ako palayo. I want to help her. Mukhang nahihirapan kasi sya kanina.
Damn. Ako pa ang nag mukhang masama.
"I see that." Mariin na saad ni Clement.
Nagkibit balikat nalang ako bago pumasok sa sasakyan nya. Nilingon ko ang labas, hindi ko na ininda ang lamig na dulot ng basa kong damit.
"You should change-"
"I must." Wala sa sariling saad ko habang nakatingin sa bintana. "All of them are just the same."
"I'm talking about clothes." Mahinang saad ni Clement.
I glance at him. "Shut up. Ruizzon!"
"Why?" He laugh. "Look, yung babae na mismo yung lumapit sayo. You should be kind."
Sinamaan ko naman sya ng tingin. I have alot of things to do. Lalo na ngayon, kinuhaan nanaman ni Cynthia ang bank account ko.
"What the hell is your freaking problem!?" Inis na saad ko, bago ko itigil ang motor ko sa gilid ng park.
Ysabelle look at me. "May sasabihin lang sana ako!"
I glare at her. "I have no time to heard those. Pwede ka ng umalis sa harapan ko."
Marahan itong umiling. Nanatili syang nakaharang sa harapan ko.
"David. Magpapakasal na ako sayo--"
Nanliit ang mata ko habang nakatingin sa kanya. What the heck is she talking about?
"Ysabelle. Don't believe on what my mom said." Mahinang saad ko bago paharurutin ang motor ko.
"Lucas! Lucas! Yung anak mong sampid. May ginawa nanamang katarantaduhan."
Napalunok ako ng akmang papasok ako sa bahay. Malayo palang ay naririnig ko na ang boses ni Cynthia.
"He talk to Lillian!" Halata ang inis sa sinabi nya.
"Calm down." Mahinang saad ng ama ko. "David knew what he is doing. Nagusap na kami ni Lillian tungkol doon-"
"Na ano, na pag aaralin mo sya? Paano naman ang anak ko Lucas?"
Natigilan ako nang dahil doon. Mukhang galit na galit sya.
'Dad.' I call.
'David! Don't worry about your tuition fee. Ako na ang bahalang mag bayad nyun.'
"Ofcourse not. Si Denise ang pag aaralin natin."
Parang biglang nanghina ang katawan ko sa sinabi nya na 'yon. He agree on what she said.
"Tama lang yan. David isn't part of the family." Mariin na saad nya. "Wag kang mag kakamali na bigyan sya ng pera. Lucas! Sutil ang batang 'yon."
"Ako na ang bahala sa kanya, bukas."
I crinkle my nose as I glance at the door of a room. Hindi ako mapakali habang nag aabang doon.
Chloe don't want me to enter the room. Wala akong nagawa kung hindi mag hintay sa labas.
Napalunok ako nang marinig ko ang pag iyak ng bata.
"Khaning." I whisper.
Akmang pipihitin ko na ang doorknob, nang maalala ko ang pangako ko sa kanya kanina. I won't enter the room until she say so.
Mariin akong napapikit bago tumalikod. Puro iyak ng sanggol ang naririnig ko sa kwartong 'yon. I want to hold her hand while giving birth but she won't let me.
I respect her. Damn it.
"Sir. Pumasok na daw po kayo?"
Wala akong pinalagpas na segundo, nang marinig ko ang sinabi ng nurse. Agad na hinanap ng paningin ko ang asawa ko.
Nasa isang bathtub sya. She want to give birth in water. Hindi ko napigilang mapangiti nang abutin nya ang kamay ko. Sobrang nanghihina sya.
"I gave you two little angels." She weakly said. "D-david, I love you."
Napauwang ang labi ko sa sinabi nya. Nilingon ang dalawang nurse sa paligid. They're holding two babies. Parang may humaplos sa puso ko habang nakatingin sa kanila.
"Khaning." I can't stop myself from hugging her. "Why don't you just let me in."
Mahina syang tumawa, bakas ang pang hihina sa mukha nya kanina.
"I don't want you to see me struggling." I heard her whisper. "Like w-what I've vow. I will fight for in this war. We are together, here."
"K-khaning..."
"You give enough." She sighed. "W-we will build the family you want."
Hindi ko mapigilang mapaluha habang nakatingin sa kanya. I plant a kiss on her forehead. Nawalan na sya ng malay pag katapos nyun.
I squeezed her hand. Nilingon ko ang mga anak namin. They look like angels.
Damn. A goddess give life to my kids, what should I expect.
"Y-you are smiling like crazy."
Nilingon ko ang kama na hinihigaan ni Khaning nang marinig ko syang magsalita.
"Khaning..." I murmured.
She weakly smile. "Grab the camera. I will s-show the world what my little soldiers look like."
I smile. "I love you."
"I trusted you." Saad nya. "My Lieutenant Colonel..."
Kinagat ko ang pang ibabang labi ko. Halata parin ang panghihina sa mukha nya.
Hindi ko na pigilan ang sarili ko na halikan sya.
"Thank you for coming to my life-" I glance at her. "Thank you for giving me life." I added.
Nakita ko ang pag kurba ng labi nya bago hawakan ang pisnge ko.
"Your tears have stories, and thank for telling all of those to me." She smile. "Thank you for s-staying, fof fighting. For being my David...."
"My unbreakable David." She whisper.
Nilingon ko ang crib ng mga anak ko nang marinig ko ang pag iyak nila.
"Thank you for this gift."
She smile. "I promise to be with you, to keep you happy and stay at your downs. I am just Khaning..."
"But I won't be Khaning without my David." She murmured.
I laugh. "I love to hear you talk and get lost to your eyes."
Nilingon ko ang mga anak ko at lumapit sa crib nila. I see my wife's eye when I look at them.
"I have a soldier and a princess." I smile as I observe them. "And more importantly..."
I glance at Khaning. "I have my queen, my life, my Khaning."
-Wakas-
#ReadAuthor'sNote