Parsa's POV
I'm a loser.
Why I always feel this pain kahit hindi naman dapat!
"Parsa"
Pagtawag niya sa akin
Naputol naman ang malalim kong pag iisip sa aking binabalak
Alam kong mahihirapan si Sarra sa malalaman niya but Im just doing this because this is the right thing to do just like what Aïs did.
"Lucas"
Ani ko ng matayo siya sa harapan ko
"What now Parsa,hindi ba kinausap na kita noon palang ng nasa Canada kami"
Nataas na niyang boses
"Maupo ka muna"
Pagputol ko sa sinasabi niya
I know its hard but he has every right to know the truth about Sarra.
"Look,I know nag usap na tayo about Aïs and yes I still hate her for being a second rate sister of her, but Lucas of all people ikaw yung nakakaintindi sa akin hindi ba"
Naiiyak ko ng sabi
"oo at hindi ko naman nakakalimutan yan Parsa,I tried alam mo yun pero hindi ko kayang angkinin ang taong hindi ako kayang suklian ng pagmamahal na hinahanap ko. Kaya ipinaubaya ko siya sa taong mahal niya at mahal siya sana ganun ka din Parsa. Let him go kasi kahit naman nasayo siya hindi mo pa rin makikita yung tunay na saya kung pilit na pag ibig ang iyong nasasalo"
Mahaba niyang lintaya na bawat salita at linya ay tagos ang sakit sa dibdib ko
Mga salitang mapanakit dahil lahat ito ay totoo
Sobrang sakit marinig iyon sa kaniya,alam ko na tulad ko naramdaman niya ang sakit na ito ng ipaubaya niya si Aïs kay Dem pero kaya ko ba na harapin din ang sakit na ito?
Letting go the person you used to loved isn't easy but I guest choosing the right person and the father of your child is the right thing to do.
"Lucas please makinig ka muna"
"okay makikinig ako just like what I always did,pero sana naman Parsa makuha mo din patawarin si Aïs dahil tulad mo at tulad ko nagmahal lang din siya ng taong mahal siya pero mahal ng iba"
Dagdag pa nito
"Actually,hindi ito tungkol sa kapatid ko hindi sa problema naming dalawa ni Aïs ang gusto kong malaman mo. Kasi bago mo pa man sabihin sa akin ang lahat ng yan napag isipan ko na din ang lahat tungkol sa amin ni Aïs"
Naiyak ko ng sabi
It hurts so much but I need to respect what my heart wants.
"Before she left I realized one thing,that is I can't lose my sister. Lumipas ang taon na wala siya naramdaman ko yung kulang sa akin and that's her. Siguro kaya naging ganito ako is because natakot ako,alam ko yun hindi ba na matagal kaming nagkahiwalay and worst nagkasamaan ng loob ng dahil sa lalaking pinag agawan namin pero Lucas alam mo yung mas lumiwanag sa isipan ko"
"yun ay yung inggit ko sa kapatid ko na naging galit kasi,kasi hindi ko siya matalo talo sa ano mang bagay na dapat hindi ko ginagawang kompitisyon kasi kapatid ko siya pero alam mo yung insecurities ko na gusto ko makitang nasasaktan siya"
"Parsa"
"Im sorry na kailangan ko pang sabihin ito sayo kasi ang bigat bigat bigat na dito *sabay turo ko sa aking dibdib mung nasaan ang puso ko* ang tagal kong dinadala ito. Si Aïs lang yung taong napapagsabihan ko ng problema ko pero sa sobrang kitid ng utak ko pati siya nawala sa akin. Ang hirap lang kasi isipin na para akong talunan sa larong ginawa ko"
"Hey,Im sorry"
Malungkot niyang sabi at hinawakan ang mga kamay ko
"Now I understand you pero Parsa alam ko na kaya mong baguhin yan kasi una sa lahat ikaw lang ang makaktulong sa sarili mo para patayin ang insecurities na yan na sumisira sayo at sa relasyon mo sa mga mahal mo sa buhay. And si Aïs kahit kailan Parsa kahit kailan hindi siya nawala sayo. Dahil noon pa man ikaw at ikaw lang ang laging iniisip niya. Hindi ko na kailangan pang ilihim sayo ito dahil alam kong matagal mo ng alam na si Syndey ay anak ni Aïs kay Dem kaya nga nagpakalayo si Aïs sa iyo at kay Dem dahil ayaw niya na masira ang kayo ni Dem. Dahil ayaw ka niyang mawasak ng dahil lamang meron silang anak ni Dem."
Sa mga nalaman kong iyon ay hindi mawala sa akin ang pagsisisi sa mga ginawa ko
Oo ang mga ginawa ko para masaktan ang taong siyang laging umaalala sa akin.
"Ang sama sana kong kapatid"
May hikbi ko pang sabi sa kaniya
"Hindi ka masama Parsa tandaan mo yan nakain lang ng takot at inggit ang puso mo kaya nakagawa ka ng mali sa kapatid mo,pero kahit ganun blessed ka pa rin dahil nandiyan parin sila para sayo and lalo na dahil meron kang anghel si Sarra na alam kong mahuhugutan mo ng lakas para magbago at mas maging mabuting kapatid lalo na bilang ina"
Pagpapagaan pa niya sa pakiramdam ko
Sa sinabi niya ay nagkaroon ako ng pagkakataon na maopen ang tungkol kay Sarra
Tama si Lucas may panahon pa para baguhin ang lahat,itama ang pagkakamali at tanggapin ang mga kasalanan na siyang sumisira sa akin
Bahala na kung ano man ang mangyari pero isa lang ang alam kong tama yun ay ang isipin ang tama para sa anak ko.
Hindi habambuhay ay matatago ko ang katotohanan na si Sarra ay anak ni Lucas.
"Alam mo ba,noong panahon na pinagbubuntis ko si Sarra takot na takot ako na baka hindi ko kayanin pero God never fail me sa awa ng diyos nailabas ko si Sarra ng healthy and noong nakita ko siya I know na mahal ako ng Diyos dahil biniyayaan niya ako ng anghel na magpapabago ng buhay ko"
"Pero,ang anghel na yun at ang ama niya ay nasaktan ko dahil sa kitid ng utak ko. I know Im selfish dahil mas inisip ko ang sariling kaligayahan kesa sa karapatan ng anak ko"
Nagatuloy naman ang mga luhang kanina pa nagsisikawala
"Ano bang pinag sasasabi mo"
Nagtataka pa niyang sabi
"Nung una hindi ko gusto na gawin iyon pero nakita ko na mahal na mahal mo si Aïs kaya natakot ako Lucas na aminin sayo ang totoo"
"anong totoo Parsa ano"
Sigaw pa niyang tanong
"I'm sorry Lucas,hi-hindi ko gusto na n-a ilihim sayo ang lahat na-takot lang ta-l-aga ako na baka hindi mo siya matanggap si Sarra"
"Anong ibig mong sabihin"
Naguguluhan pa niyang sabi
"A-anak mo siya Lucas s-i Sarra"
Dagdag ko pa
Nakita ko naman ang pagkabigla sa mukha niya at bakas ang sakit na dulot nito.
Im sorry Lucas pero yun lang ang naisip kong paraan noon para itago sayo ang totoo
"A-anak ko si Sar-ra"
Kunot noo pa niyang sabi sabay bitaw sa kamay ko
Natango naman ako sa tanong niya
Halos hindi na rin ako makapagsalita sa sobrang kaba at takot ko sa pwedeng maging reaksyon niya
"I'm sorry Lucas alam ko maling mali ba nilihim ko sayo pero maniwala ka man o hind ginusto ko na ipaalam sayo ang totoo. Nagkataon lang na lahat ng balak at gusto mo ay alam ko dahil pareho tayong nanlilimos noon sa pagmanahal sa mga taong kahit kelan hindi tayo kayang mahalin bilang kabiyak nila"
"Pero mali pa rin na tinago mo sa akin ang anak ko Parsa"
Pagputol niya sa sinasabi ko
"I'm sorry"
Tangi kong nasambit
Rinig na rinig ko ang hikbi niya
Nababalot ang private room ng aming mga hikbi
"Gaano ka kasigurado na hindi ko matatanggap ang batang yun? Alam mo ba na noong gabing iyon sigurado ako sa nararamdaman ko para sayo Parsa,pero ang mali ko ay pinakita ko sayo na mahalaga si Aïs sa akin bilang kaibigan"
"H-hindi ko na alam kasi ang buong akala ko handa kang gawin ang lahat para lang makuha si Aïs kaya doon nagkaroon ako ng pagkakataon na makuha si Dem na akala ko mapapasaiyo si Aïs pero nagkamali ako,dahil mas ginusto mo ng maging kaibigan lang ni Aïs,Im sorry Lucas"
"Noong nalaman ko na magkakaanak kayo ni Dem,pinilit ko na tanggapin at maging masaya para sa inyo. Yung totoo para akong nabusted ulit at nawalan ng pag asa kasi ang unfair naman dahil yung pangalawang babaeng gusto ko ay pag mamay ari na ng iba"
"Hindi ko alam na ganun ang mangyayari Lucas,kahit pa hindi ko naiparamdam sayo pero wala akong ibang iniisip ng mga panahong wala kayo dito kundi ikaw,Im so confused sa kung ano ang nararamdaman ko basta ang alam ko ay gusto ko si Dem para mawasak noon si ate pero masyado ng malayo ang galit na iyon para makalimutan ko ang sarili ko"
"And now you are doing the right thing to make things right and put everything in the right place Parsa"
"Gusto kong magalit pero para saan pa? Knowing the truth about my daughter is what really matters now. "
Dagdag pa niya
"Thank you for understanding Lucas,I know mahirap but I promise na tutulungan kitang makilala niya and I'll do everything para mas kilalanin ka niya bilang ama"
Ani ko at niyakap siya
Sa totoo lang hindi ko inaasahan ang ganitong ending ng pag uusap namin.
Knowing him,masasabi kong nagbago na siya and yes Im happy and thankful for having him back.
"thank you also for giving me the most beautiful daughter,I promise na aalagaan at mamahalin ko siya ng buong puso ko,hindi mo lang alam kung gaano mo ako napasaya ngayon kahit pa may sakit dito *turo naman niya sa dibdib niya* lamang naman ang saya na dulot ng anak ko"
Nakangiti na niyang sabi
"It runs in the blood"
Biro ko pa sa kaniya na mabuti naman at napangiti siya
You know what,one thing I've learned is that its better to confess yourself to someone before its too late.
And do the right thing for yourself and for your loveones sake.
Kasi if hindi pa ngayon baka maging huli na ang lahat tulad nga ng sabi nila nasa huli ang siyang pag sisisi.
"I know"
Pag sang ayon pa niya sa sinabi ko.
"Friends"
pag alok ko ng kamay sa kaniya
"Lovers"
Aniya at hinawakan ang kamay ko
Did I hear him right?
Lovers?
"Did you just say...."
"You, you heared it right,Lovers"
Pag putol pa niya sa sasabihin ko
Yung pakiramdam ko ngayon na naramdaman ko nung gabing nabuo si Sarra
Mutual feelings!
"Okay Lovers"
Pag sang ayon ko naman sa kaniya
Papaka choosy pa ba ako e jackpot na ako sa taong ito. Halos nasa kaniya na ang lahat e.
He's not just a handsome guy but also a smart one.
Sabi ko nga noon bakit hindi makuhang gustuhin ni Ate si Lucas e boyfriend material naman ito.
And yes I saw his worth!
"I think we need to talk to Aïs and Dem"
Aniya
"Hindi ko alam kung paano sila haharapin"
Kinakabahan ko pang sabi
"Don't worry nandito ako para sayo ang mahalaga is masabi natin ang totoo at maayos ang gulo"
"Look Parsa I want a complete and peaceful life with you and Sarra so please let's do the right thing before its too late"
Dagdag pa niya
He's right!
I saw the sincerity on his eyes that makes me feel so loved
"Okay"
Tipid kong saad sa kaniya at tumango
"Nandito ako para sayo"
Aniya at hinawakan ang kamay ko
Mga baks!!!!! Last two chapter 😍
Vote and Comment. 💛