Chapter 32
Greet
Muling sumama ang pakiramdam ko kaya ginugol ko ang buong oras sa pagtulog. Nagigising lang kung paiinumin niya ako ng gamot at pakakainin.
Kinaumagahan, bakas ang puyat sa mukha ni Range, siguro'y hindi natulog hanggang kaninang alas tres nang uminom ako ng gamot. Alas nuebe na't ang himbing pa ng tulog niya.
And before I could dwell on our conversation yesterday, I got up to the bathroom. I can't take a bath yet, so I'll just change into another set of comfortable clothes. Nagsusuklay ako ng buhok nang biglang tumulog ang door bell niya sa labas. Sumungaw ako mula sa banyo at nakitang hindi siya nagising ng malakas na door bell.
Inayos ko muna ang sarili bago tumulak sa baba para bigyan ng access ang pintuan. Connected kasi sa lift kaya kailangan pa ng access mula rito sa taas. Range taught me yesterday on how to do it, so I can manage alone.
Shocked with the visitors inside the elevator, I panicked!
Magiliw akong nagpresentang bigyan ng access ang lift, eh, hindi nga naman ako kilala ng lahat! It is visible on the faces of these people, their unfamiliarity with me. The lady, dressed in a purple satin designer dress and handbag, looked as if she did not expect to see me here. Ako rin naman!
Lahat kami'y gulat na makita ang isa't-isa!
The cunning man with clean-cut hair cleared his throat. Iyon ang nagpagising sa diwa ng katabi niyang babae. Ang pagkagulat niya sa akin ay napalitan na ng galak.
"Hija! You must be Saint?" she asked, then proceeded to give me a warm hug.
Humiwalay siya sa pagyakap. Pero ako, gulat na gulat pa rin.
"Uh. Yes po,"
I don't exactly need loads of time thinking to work out that they are Ranger's parents. This man standing in front of me, looked exactly like Range... cunning.
Nangangatog ang tuhod ko lalo't nakakahiya ang estado ng hitsura kong bagong gising. Nakapangbahay lang! And for fuck's sake, hindi pa 'ata ako nakapagtoothbrush!
Pero bago pa ako lamunin ng pagkataranta, nahagip ng tingin ko si Claudia na nakakubli sa likod ng mag-asawa. Marahan akong tinignan pero agad na iniwas ang tingin. Nilagpasan pa ako na parang hangin para maupo sa couch. She bitterly ignored my presence like I was nothing to her.
Range's mom was about to say something to me, but I cut her first with words.
"Gigisingin ko po si Range sa taas. Excuse me po,"
Gladly, she smiled to assure me it is fine to sprint away from them. Siguro'y napansin niya ring hindi ako kumportable sa hitsura ko.
"Sure, hija! Take your time upstairs. Breakfast will be ready once you two go down,"
I nodded. Hindi naman puwedeng madaliin ko ang pag-akyat lalo't makikita nila ang pagkataranta ko. Nang marating ko ang ikalawang palapag, mabigat akong napasinghap bago pinihit ang kuwarto ni Range. Tulog na tulog pa rin.
Umikot ako sa kabilang side ng kama at bahagyang yumuko para tapikin ang pisngi niya para magising.
"Wake up. Your parents are here..."
His brows furrowed, thankfully. He scrunched his face before slowly opening his eyes. I don't think he's heard me.
"What? It is so early-"
"Nasa labas ang parents mo! A bit of urgency please!" pasigaw ko nang saway nang hindi pa siya bumabangon.
Pagod siyang naupo sa kama bago ako marahang tinignan. He titled his head to the side, then laughed. Ni hindi man lang ba siya mag-aapurang lumabas?
At hindi nga nag-apura ang isang iyon na bumaba. It took him almost half an hour in the shower before he dragged himself outside. Napilitan din akong magbihis ng desente lalo't nakakahiya sa parents niya. Even Claudia is dressed as if she's ready to go on a fashion show, damn it! At hindi sa kinukumpara ko ang sarili kay Claudia, nakakahiya lang talaga.
Nang makababa ako, nasa sala sila at nag-uusap na. Nahinto lang nang tumabi ako kay Range para maupo sa couch.
"Papa, Ma, this is Saint. My girlfriend," Range shamefully talked first.
Lumipad ang tingin ko kay Claudia na medyo gulat. Pero bago pa mapansin ng lahat ang pagbago niya ng ekspresyon, tinaasan niya ako ng kilay bago tumuwid ng pag-upo.
She got bothered there for a hot minute, huh? Well, she should be.
"We've met her earlier, Range. But nice to finally see in flesh, Saint. I've heard a lot about you," his Mom added.
Kinamayan ko rin ang Papa niya na ngayon ay wala pa ring emosyong pinapakita. Hindi ko tuloy masabi kung may pagdisgusto siya sa presensiya ko o wala.
"And Claudia," Range directed my attention to Claudia sitting idly in front of me.
I honestly prayed that Range would just skip introducing us, because this whole thing is building up to be so awkward. But still I extended my palm which Claudia enthusiastically accepted. I can't help but think she accepted my handshake for show? I am not sure, but good thing she didn't make everything complicated by ignoring my presence completely.
"It's good to see you, Saint," her soft voice made my knees even more weak.
"Nice to see you, too," riding her fakeness, because why not?
Sa huli, pasalamat ako na napunta kami sa breakfast. Nilamon ako ng katahimikan sa gitna ng pagkain kasi wala akong ambag sa usapan. Patungkol sa negosyo kasi sa negosyo. And of course, Claudia knows her bit. Minsan lang na iba ang kuwento kapag napapansin ni Tita Carolina na tahimik ako at 'di makarelate. Naninikipan ng dibdib kapag natatanong nila ng mga simpleng tanong patungkol sa negosyo na hindi ko masagutan.
What annoys me more is Claudia saving me by the bell always. And naturally, I should be grateful, but how can I be if she only saved me to make me look more stupid in front of Range's parents? Sinasadya niyang gawin akong katanga-tanga.
The patriarch coughed intentionally. Mariin niyang tinignan ang asawa bago si Range. Range changed his expressions like he fully understood his father's gaze.
"Saint," Tita Carolina called for my lost attention. "Hindi ka na namin naabutan sa mansiyon. Do you want to go back again so I could tour you around?"
Range sighed as a clear protest. "Mama,"
Medyo pagalit siyang binalingan ni Tita Carolina. "Then I am pushing for your birthday so Saint could come. Mukhang ikaw pa ang nagbabawal sa kaniyang bumisita ulit ng mansiyon?"
Range sighed again. Humilig s'ya sa likod ng upuan na tila tutol sa sinabi ni Tita Carolina. So ayaw niya nga akong bumisita ulit?
"You know well I don't celebrate my birthday anymore, Ma. Please-"
Tita Carolina turned to me as if to ask for help. Na para bang nasa akin naman ang huling sabi rito. I pursed my lips.
"Saint? Do you want to?"
Marahan na hinimas ni Range ang hita ko sa ilalim ng lamesa, ngayon ko lang napansin na nasa hita ko ang kanan niyang kamay. And about me coming to Oro Verde, wala naman akong nakikitang problema, unless Range does?
"I'd love to go... back, Tita," a clear hesitation on me.
Range heaved, but before he could even protest, his Dad stood up. Tita Carolina also stood up with them. Sumenyas ang Dad niya na mag-uusap daw sa study.
Nang makaalis sina Range, lumipat ang tingin ko kay Claudia na ngayon ay wala paring emosyong pinapakita. She's stoic. At nakakabother na.
Umiwas ako na maiwan sa loob na kasama niya kaya lumabas ako ng balcony. And I know Claudia has been praying for a moment alone with me to really speak up side. Hindi naman ako bobo para hindi malaman na iyon ang pinapahiwatig ng mga galaw niya.
Humigpit ang kapit ko sa barandilya nang tabihan niya ako rito sa balcony.
"So you really exhausted yourself to come back to him, huh?" her words has depth, as though she kept for a long time and now she exploded.
Binalingan ko siya. Nakataas na ang isa niyang kilay.
"And what it is to you if we're back-"
"Because you are complicating things that are set in stone, you bitch!" she angrily closed our remaining gap.
Natawa ako ng husto. Plans set in stone? Marrying Range... is that it? So am I a threat to her then, is that why she's going ballistic here?
"Why? Is your marriage with him in rocks now that I came back? And you really think I don't know that? Hindi ako tanga, Clau!"
Gulat, napaawang ang bibig niya. But she is so quick to recover. Sumilaw ang ngisi sa labi niya sa nasabi ko na akala mong nanalo na siya sa akin. Humakbang siya papalapit para isara pa ang agwat namin.
"For someone who will end up in tears, you are fucking brave! Let's see if you can still give me this thick face if you know Range will end up with me anyway. Iiyak ka!" nanggagalaiti niya akong dinuro. "You were molded from the very same mold his bitches came from. Pera ang habol mo-"
"O ba't ikaw ba hindi pera ang habol mo sa kaniya? You come here to intimidate me because you are threatened of my presence, am I right? Well, you have the right to be frightened, Miss Lopez. I am not letting him go, not for you or for anyone. You can stay in your place, and that is away from him!"
Her eyes glistened in anger. Namumula ang mukha niya sa inis pero agad siyang nagbago ng ekspresyon. Her lip rose into a playful smirk again.
"So you think you are the kind of woman he needs? Oh, Saint! I love the confidence, alright..." she laughed insultingly. "But you are too naive and stupid if you think so highly of yourself to deserve him. Hindi ikaw ang kailangan niya-"
"So ikaw ang kailangan niya, iyon ba?" pagputol ko ulit.
"Obviously! I am the woman he needs!" she yelled her heart out. "May alam ka ba sa pagpapatakbo ng kahit simpleng negosyo lang? You don't, right? His parents are not vocal, but they definitely think you are so stupid for their son if you can't even answer basic question on how to run a fucking company! How will you help Oro Verde, Saint? May maitutulong ka?"
She finally found a crack in me. Totoo nga ang sabi niyang wala akong alam na kahit ano sa pagpapatakbo ng isang negosyo. I didn't think of that until this moment of time. Mas lumapad ang ngisi niya nang makitang naaapektuhan na ako ng husto.
I can never win her. Totoo namang kung may pagpipilian sa aming dalawa, talo ako, at siya ang dapat piliin. The Lopezes are the safer option here if Villaverde's business ventures are at stake. Tama nga siyang hindi nga ako ang kailan ni Range kung iyan lang ang pagbabasehan namin.
I cocked my head to the side, mocking her more. "Then to settle this conversation, we let him decide, shall we? Siya ang papipiliin at kung ikaw ang piliin niya, nangangako akong lalayo. But if he chooses me, can you promise to stay the fuck away from us, Miss Lopez? Can you give me your words that you'd be okay? And that you'd respect our relationship?"
Her mouth widened. Hindi niya ako nasagot kaagad.
"I am asking you, Claudia. Will you be okay if he chooses me?" I echoed.
She laughed insultingly afterwards. Mukhang naliwanagan na sa wakas. Pero bilib akong ni hindi man lang nababawasan ang kumpiyansa niya sa sarili.
"I can always snatch him away from you-"
"Kung kaya mo pala siyang agawin, hindi ba'y dapat noon mo pa nagawa?" sinabi ko nang nakataas ang kilay.
Oh come on! I so am disappointed that a Lopez would do this, have a catfight for a man? Kung ako lang, pagod akong makipag-away para lang sa lalaki. Iritado, nilagpasan ko siya para tapusin na ang pag-uusap na 'to. Iyon lang, hindi pa kumbinsido sa mga nasabi.
Pagod ko siyang nilingon.
"Go on. I challenge you to snatch him away from me, Miss Lopez. Para mo na ring sinasabi sa akin na talagang ako ang pipiliin niya lalo't kailangan mo pang mang-agaw?"
Claudia chuckled without any hint of amusement. "You better give me that level of confidence when he leaves you again! Tignan natin kung makakangiti ka pa ng ganiyan kung lokohin niya ulit para sa akin o para sa negosyo nila..."
Fuming with her last statement, I stepped inside. I am shaking terribly of anger, still cannot deny the fact that her words sting. Lolokohin ako ni Range... ulit? Is this her trying to mess up with my mind? Alam niya ang nangyari noon sa amin kaya alam niya kung ano ang kahinaan ko kay Range! Gagamit niya iyon para guluhin ang konkreto kong desisyon!
Mabilis kong pinahiran ang luhang nasa pisngi nang mapansing pababa si Range mula ng second floor. His parents are behind him too. Narinig ko rin ang mga yapak ni Claudia sa likod ko, papasok din.
The air surrounded us is inevitably awkward. Ni walang nagsalita nang nasa tapat na kami ng lift para ihatid sila paalis.
Claudia won, right? Nanalo nga siya, nagtagumpay siya sa pagbulabog ng isipan ko.
Seconds later, Tita Carolina hugged me before slipping into the elevator. Nakahinga lang ako nang sumira na ang elevator sa pagitan namin at ng parents niya. At nang sigurado akong wala na sila'y binalingan ko si Range. Nakapamulsa siya.
Will you mess up again, Range?
He pouted after a while. "You should've turn her invite down, Saint,"
Pagod akong humalukipkip. Ayaw kong ipahalata na may bago sa akin sa sagutan namin ni Claudia kanina.
"For what reason? Sana ay ikaw ang humindi sa Mama mo. 'Tsaka ba't ba ako na ang may kasalanan ngayon?"
"You broke up with me before with a happy birthday, don't you remember? A fucking happy birthday as a break-up line, how is that even possible? Ayaw ko, Saint..."
Sinapo ko ang ulo lalo't naaalala ko na ang ibig niyang sabihin. Bahagya pang natawa sa pag-iling niya na para bang seryoso siyang ayaw niya talaga.
"And from then on, you hated your birthday? Ang babaw mo naman masyado kung iyon lang ang rason mo kung ba't ayaw mo nang mag-celebrate?"
He angrily gazed at me. "Hindi mababaw. Ano'ng mababaw sa nasaktan ako, Saint? Day by day you are turning heartless, aren't you?"