sorry for misspelled words or grammatical errors.
"John. Mahal na din kita!"
"a-ano?"
--------------------------
"teka, kla. Sigurado kaba sa sinabi mo?" takang tanong ko
"oo! Siguradong sigurado ako. Sinabi ko na din to kay mama. Alam na ni mama to, simula nung mga araw na hindi kita nakikita. Sobrang miss na miss kita. Tapos, mas lalo akong napapaisip kung tama ba yung nasabi ko sayo non."
"akala ko tama yung pag amin ko nung una sayo na hindi kita mahal! Pero hindi eh. Hindi pa pala yun yung siguradong nararamdaman ko. John, totoo tong nararamdaman ko! At eto na talaga yon! Kaya, i'm sorry. Kung sinaktan kita nung una. Nagpromise ako sa parents mo, at sayo na babawi ako. Pangako, John." dugtong na ani nito at bigla nalang niya akong hinalikan
"sabi ko na eh, mahal mo na din talaga ako. Hindi ka nagkamali nang taong minahal kla. Pangako, gagawin ko lahat para sayo."
"ngayon, naniniwala kanaba?" tanong agad nito
"o-oo. Naniniwala na ako sayo" ani ko at natulala nalang din ako
Wala nalang kibo yung parents namin sa nasabi niya. Kasi, sino ba naman ang hindi maniniwala sa pag amin niya diba.
"n-nak, matutuloy na ba ang deal na sinabi namin sainyo!?" tanong agad ni mama
"a-ah, yung deal po. Ma, pag isipan ko po munang mabuti. I mean, alam nyopo. Para sure na din po ako."
"hindi kapaba sasagot nang oo sa deal?" singit na tanong ni John
"hindi ko pa alam yung isasagot ko. Hayaan mo, malay mo sa isang ihip nang hangin. Umoo ako diba. Kumalma ka muna ok." tugon ko at hinahawakan ko ang mukha niya
"hihintayin kitang ligawan moko" bulong ko sakanya at umakyat na ako papuntang kwarto ko
John's
"hihintayin kitang ligawan moko" bulong nito at bigla nalang akong napatulala
Hindi ko alam kung anong reaksyon ko, kikiligin ba ako o ano.
Wag kang mag alala, mangyayari na din yon. At alam ko sa sarili ko na sasagutin mo din ako.
Pauwi na sana kami pero, tinawag ako nang mama ni kla
"nak, pwede ba kita makausap saglit. Saglit lang, promise."
"yes po?" tanong ko agad
"eto yung papel nang deal na ginawa namin nang mama mo. Ang gustong mangyari ni kla dito–" putol na sinasabi nang mama ni kla nang bigla siyang napaluha
"tita, ayos lang po ba kayo? Bakit po kayo umiiyak?" tanong ko agad
"kasi, nung araw na nalaman niya na gumawa kami nang ganto nang papa niya. Alam mo naman diba, na lagi siyang umiinom. Uuwi nang lasing, kasama niya sina Kiara. Hindi namin alam yung gagawin sakanya non, hindi namin alam pano siya mapapakalma."
"pero nung nagsabi siya sa akin non, na sobrang miss kana niya at mahal kana din niya. Grabe yung saya namin nang papa niya. Kaya, sobrang nagpapasalamat na nakilala ka niya. Kung dumating man ang tamang panahon. Sana, kayo na talaga. Ingat kayo pauwi ha. Salamat sa pag bisita dito sa bahay." dugtong pa na tugon ni tita at niyakap ako nito
Pasakay na sana ako nang kotse, bigla akong tinawag ni kla
"john! Sandali!" sigaw nito at agad ko naman siyang nilapitan
"yes? May kailangan kaba?" tanong ko agad
"wala, thank you ulet. Busy nanaman kasi tayo sa kanya kanya nating buhay eh. Atleast ngayon, nagkaroon tayo nang time na magkita diba."
"wala yon, bawi ko na sayo yon. Sa tinagal tagal na hindi nating pagkakita. Sige, uuwi na kami. Salamat sa oras na nilaan mo sakin ha."
Kla's
"ingat kayo. Salamat din sayo." tugon ko at niyakap ko ito
"i'll see you again soon. Bye." paalam nito at nakaalis na sila nang bahay
"bakit ganon, kapag wala na siya sa tabi ko. Sobrang miss na miss ko na siya. Ibang iba din yung nararamdaman ko kapag kasama ko siya, as in. Sobra yung saya kapag kasama ko siya. Ilang minuto palang na wala siya sa tabi ko, miss ko na siya." saad ko sa sarili ko at tinulog ko nalang to kasi sobrang pagod din sa mga ganap ngayon
*Kinabukasan
Unti unti kong minulat ang mga mata ko at chineck ko din yung oras. Maaga aga pa naman, pero kailangan ko na ding bumangon para maaga akong makapasok sa office. Madami padin naman akong ginagawa don, pero naisingit kopa yung ibang bagay na hindi ko na masyadong nagagawa gawa nga nang madaming ginagawa
Bumangon ako agad at nag handa na din para pag labas ko nang kwarto kakain nalang ako.
–
"hi te, kumusta ka?" tanong agad ni Kiara
"eto. Madami pading ginagawa, teka. Wala kabang trabaho at pinuntahan moko dito?"
"wala, it's my day off. Dimo kakayanin hahaha! Sabi kasi nang boss namin pahinga pahinga din kami. Lam mona, tambak din gawain sa office." tugon nito
"teka, ang tagal ko na ding hindi nahahagilap si janna. Diba, malapit lang yung office niya dito? Kung ok lang sayo puntahan sana natin siya" singit din na ani nito
"oo, pero baka busy din siya diba. Hayaan na muna–"
"ayos lang ba kayo" tanong nito
"h-ha, oo naman." palusot na sagot ko
"yung totoo, nung nalaman mo na si Marco yung nakabuntis sakanya. Nagtanim kaba nang galit sakanya?"
"alam mo namang hindi ako mapagtanim nang galit diba. Pinalipas ko yung galit ko sakanila nang hindi ko nilalabas o sinasabi sakanya. Ayokong mastress siya kasi baka anong mangyare sakanya." seryosong ani ko at napatulala bigla nalang din ako
"oh diba, bigla kang napatulala diyan. May tanong ako sayo"
"ano yon?"
"nakamove on kana ba kay marco?" tanong agad nito
"ano bang klaseng tanong yan?" takang tanong ko
"bakit? Masama bang isure yang nararamdaman mo kung nakamove on kana talaga. Ano, nakamove on kana ba?" pilit na tanong nito
Nakamove on na nga ba ako sakanya? Sa totoo lang hindi ko alam, halo halo padin. Pero parang sinasabi nang puso ko, oo. Kasi may tamang taong nang dumating na para sakin talaga. Yung hindi katulad niya na manloloko.
–
"huy, te. Tamo. Loading ka nanaman."
"ay sorry, sorry." gulat na ani ko sakanya
"apaka lalim niyang iniisip mo, ikwento mo naman. Wag mong sarilihin yan. Tsaka, yung tanong ko hindi mo pa nasasagot. Nakamove on kanaba kay Mr. Marco Rivera?"
"aaminin ko, 50/50 padin yung nararamdaman ko. Pero alam ko sa sarili ko na nakamove on nako. Tsaka, matagal konang kinalimutan si Marco. Siguro nakita ko siya, once. Gusto ko lang din naman sakanya nang closure."
"wow ha, ang tagal niyo nang wala tapos closure paden."
"hindi naman ganon kadali lahat nang yon Kiara eh."
"gusto mo bang kitain siya?"
"kung pwede why–" putol na sinasabi ko nang biglang may nagsalita na isang babae sa may pinto nang office ko
"kausapin mo na siya habang may oras pa, kla." singit na saad nang isang babae
"huh?! Ja-janna!?" gulat na tawag ko sakanya
"bakit, kanina ko pa kayo naririnig ni Kiara na nag uusap. Nahihiya lang ako na istorbohin kayo." ani nito
"sinong kasama mo?" tanong ko agad
"si marco."
"kailan kapa nanganak? Bakit hindi mo na kami inuupdate?" singit na tanong ni Kiara
"last month pako nanganak, hindi nyo din naman kailangang malaman yon. Diba, galit sakin si Kla kasi nalaman niya na si marco yung tatay nang anak ko."
"oo nagalit ako, pero ngayon hindi na. Tsaka, kaibigan mo kami. Syempre, hindi maiiwasan yung pag aalala sayo." seryosong tugon ko
"talaga ba?! Babe, pasok kayo." tawag nito at pumasok na sina marco at ang anak nila
"ba-babe?" takang tanong ko
-------------------------------------------