》CHEYNE《
"Ikaw na naman? Wala ka na naman magawa? Hindi ka ba busy sa business nyo? Kailan mo ba talaga ako titigilan? Ini-stress mo lang kami ng baby eh!" Bungad ko sa'kanya ng buksan ko ang pinto. Iritang irita na talaga ako sa lalaking ito. Sobra sobrang kulit!
Sino pa nga ba? It's none other than ang suki ng pintuan ko Mr. Enzo Levesque. Yes! Sya na naman ang tao sa likod ng pinto ko. Kahapon lang kami huli nagkita, tapos eto nandito na naman sya. Mambubsiwit na naman.
"We need to talk." Ayan... ayan na naman sya sa famous line nya. The last time we talk hindi ko nagustuhan ang pinuntahan ng pag-uusap namin which is kahapon lang. Naalala ko na naman tuloy ang mga kabaliwan nya.
Nakaka-stress!
"Wala na tayong dapat pag'usapan! My answer is still the same. It's a NO!" Sigaw ko sa kanya. I tried shutting the door in front of his face pero maagap nya itong pinigilan at tuloy-tuloy na pumasok papunta sala ko. Hindi ko mapigilan i-ikot ang mata ko. Nahiya naman ako sakanya bahay nya ito eh!
"Ano ba talaga problema mo! Hindi ka ba marunong umintindi!? Napupuno na talaga ako sayo!" I hissed at him.
Ang aga aga nya akong galitin! Bwisitin!
"Ikaw ang problema ko! Why won't you just agreed with me? We're having a baby for Christ sake! I don't want my baby to be an illegitimate child!" He exclaimed. Nagulat ako hindi ako makapag salita. Sa tingin ko naiisis na rin sya sa akin. Pero wapakels ako! I composed myself again.
"Oo nga magkaka-anak tayo. But never in my entire life i thought about Marrying you!" Inis na inis na sabi ko.
Yes tama ang basa nyo! Yesterday after nya akong ihatid dito sa bahay nag'usap na kami bago ako bumaba sa kotse nya. And he suggested that i should marry him for the sake of our baby. At first tinawanan ko lang sya and i look at him like he was a retard. Pero ng mapansin kong seryoso ang mga mata nya i told him NO right away. Hindi ko na sya pinag salita ulet at iniwan sya loob ng kanyang kotse. Nababaliw naman kasi sya. Umiiral ma naman ang pagka-bipolar nya.
"Bakit ba ayaw mong panagutan kita?! We're gonna be parents soon. We're going to have our baby. Marrying each other is the most logical thing to do," he tried reasoning me. But no! Never gonna happen!
"Oh my god! Are you really crazy?! Nung nakaraan lang gusto mo akong tumira ako sa bahay mo. Hindi nga ako pumayag, tapos ngayon ito naman? I think you are going mental! Pwede mo pa rin naman ako panagutan, pero hindi na natin kailangan magpakasal!" Pagra-rason kong muli sa kanya. Oh my god! Tumataas na talaga ang blood pressure ko dahil sa lalaking ito.
"Stop calling me crazy! I'm still sane. Why can't you understand that we're going to parents soon?!" Galit na sigaw na naman nya. Aba wala syang karapatan magalit sa akin! Pero hindi ko kailangang sabayan ang init ng ulo nya dahil baka sumabog lang kaming dalawa.
Napabuntong hininga ako. "Paulit-ulit nalang ba tayo Enzo?" I asked trying to calm myself baka kasi kung anong mangyari sa'amin ng baby. Masyado syang nakaka-stressed.
"Me being pregnant doesn't mean that you have to marry me! Twenty first century na! Marami dyang katulad natin, na nakabuo dahil sa isang gabi ng kalasingan. One night stand sabi nga nila. Pero hindi naman sila nagpakasal o kinailangang magpakasal. You can still support our baby even if we're not together. Our baby will use your name, hindi ka mawawalan ng karapatan sa kanya i assure you that." Pagpapaliwanag ko sa kanya. Tama naman ang mga sinabi ko diba? Pero ang loko hindi pa rin maka'intindi!
"But i want us to get married. I want to give our baby a complete family. A family that he or she deserve. We have to get married." Pagpupumilit nya. I sighed heavily again. Ang kulit rin pala talaga ng kukote ng lalaking ito eh. Malapit na... konti nalang masasaktan ko na ito.
I shook my head. "I. AM. NOT. MARRYING. YOU!" May diin ang bawat salitang binitawan ko, i even stomp my feet. Nakakakulo kasi ng dugo eh! Sa totoo lang naiiyak na ako sa inis sakanya. Bwisit kasi e!
Nakaka-stress po sya promise!
"Why were you so against of this idea?" Oh my god! Ang kulit talaga! Hindi ko na napigilan ang kamay kong dumapo sa ulo nya. Sinabi ko na eh, tatamaan na sya.
"Ouch!" He exclaimed. "Why you do that for?" Napahawak sa ulo nya. Isang malutong na batok ang natanggap nya galing sa akin.
"Baka sakaling matauhan ka! Bumalik ang katinuan mo." Lumayo ako ng konti sakanya baka kasi masaktan ko na naman. Mahirap na.
Hinamas ko saglit ang tyan ko-- Baby kapit ka lang dyan ah. I'll just talk some senses to your idiot of a father.
Lord... please help me make senses to this guy. I think he badly need it.
"I told you I'm still sane! Just answer me! Why don't you want to marry me?" Sigaw nya ulit. Bakit ba hindi sya maka-intindin?!
"Because i don't love you! I will only marry the man because i love him. I believe that two individuals should only marry because they love each other! " Sigaw na sagot ko sa tanong nya. Ayan gusto pa sinasampala ng katotoohanan.
"One more thing kahit nga yung mga matagal ng kasal at nagmamahalan naghihiwalay pa rin after few years ano pa kaya tayong walang pagmamahal sa isat'isa. Isa pa mas lalo lang masasaktan ang anak natin kung lalaki sya sa isang pamilyang buo nga hindi naman masaya at walang pagmamahal!" Napaupo ako pagtapos kong isigaw ang lahat ng yun.
Para ng biglang nawalan ng lakas ang tuhod ko at napa-upo ako. Saka tama naman lahat ng sinabi ko diba? He maybe right that marriage is the most logical thing to do in our situation, but i won't be marrying him just because of the baby. Dahil ayaw kong matulad sa akin ang baby ko. Ayaw ko syang mabuhay sa kasinungalingang may buo at masaya syang pamilya.
Never!
"Is that all?" Biglang tanong nito. Umupo din sya sa upuan sa harap ko. Hindi ko mapigilang mapakunot ang noo ko, hindi pa rin ba naiintindihan ng mokong na to ang logic ko? Ang gusto kong iparating?
"Didn't you even think that there might be a possibility of us falling for each other?" Parang nanigas ako sa kinauupuan ko sa tanong nya. Tama ba ang naririg ko. Sinabi nya ba talaga na may posibilidad na ma'fall kami sa isat'isa? I look at him with wide eyes. He just shrugged.
"Anyway... I've already decided. You are going marry me and move in with me, whether you like it or not. If i have to drag you para lang magpakasal sa akin, yun ang gagawin ko. Kilala mo ako at ang kaya kong gawin. Also we're going to tell both families about it." He said that in the tone like 'End of discussion' at may halong pagbabanta?
Di ko na napigilan ang mga luha kong tumulo. Naiyak na ako sa sobra saobrang frustration sa kanya. Hindi ako makapagsalita, hinayaan ko lang ang mga luha kong tumulo. Oh God! Baliw na nga talaga siguro sya. Hindi ko akalaing maririnig ko ang mga ganitong bagay sa kanya. Ayaw ko na po. Suko na akong ipa'intindi sa kanya ang side ko. Sarili nya lang ang naririnig nya.
I shook my head. I can't believe this is happening to me! What a Jerk! He's so arrogant! Kainis! Anong feeling nya Hari sya?
What's the sense ng pakikipag away ko at pag sigaw sigaw ko sa kanya kung sa bandang huli sya pa rin pala ang masusunod? He said na sasabihin sa bawat pamilya na magpapakasal kami tapos ano? Magsisinungaling sya? Tapos magpapanggap kaming masaya? Never! I will never let that happen.
Pinunasan ko ang mga luha ako at huminga ako ng malalim. Walang lingon lingom ko syang iniwan sa sala para pumunta sa kusina. I need water, feeling ko kasi nanuyo ang lalamunan ko kaka'sigaw kanina. Kumalam na rin ang tyan ko, hindi pa nga pala ako nag'aalmusal.
Pero ano nga bang dapat kong gawin? Alam ko namang hindi ako mananalo sa'kanya kahit anong gawin ko. That guy is just so stubborn. Daig nya pa ang three years old na nagta-trantums.
Kumain lang ako dito sa kusina ng ginawa kong agahan kanina. Nutella burger. Buger bun ito na pinalaman ko ng Nutella at bacon! Ahmmm! Ang sarap talaga. Bahala ang lalaking yun doon hindi ko sya aalukin! Manigas sya doon!
Pagtapos kong kumain binalikan ko sa sala ang mayabang at aroganteng tatay ng anak ko.
"Fine! Fine! I'll move in with you!" Sigaw ko sa kanya. Nakita ko kung paano sya nagulat sa biglaang pagsigaw ko kaya hindi ko napigilang matawa. He almost jump out of his seat! Serve him right!
I fake cough and make my face serious again."But i have conditions." That was a statement, and I'm not giving him rights to say no to my conditions.
Napag'isipan ko na ito kanina habang kumakain. Alam kong parang ang bilis naman pero alam ko ang ugali ng mayayaman, Lalo na sa lalaking kagaya nya. Hindi sya sanay sa rejection. At sigurado akong 'What Enzo wants, Enzo gets' ang drama ng mokong na yan sa buhay nya. Hindi nya rin naman ako titigilan at baka mas ma-stress lang talaga kami ng baby ko sakanya, kaya mas mabuti pang pumayag na ko sa isa sa mga gusto nya.
" What condition?" he's now smiling like he just won our argument. Tinaasan ko lang sya ng kilay. Naku! Sarap talaga hampasin ng mukha! Pasalamat sya at gwapo sya!
"It's conditions with S Enzo. So... i means hindi lang isa ang condition ko." I also give him my mapang'asar na smile. Tsk! Akala nya naman magiging madali ang lahat sa kanya. Huh!
Tumitig muna sya sa'kin na parang nag'iisip bago nya sinabi. "Fine. What's your condition with S." Sarkastiko sabi nya. Pinagsawalang bahala ko nalang, pagod na akong mainis sa kanya eh. Nakaka'drain ng energy!
"I'll move in with you. Magsasama tayo sa isang bahay. Pero ang magiging set up ay 'Your house, But my rules.' Ibig sabihin ako ang masusunod sa bahay mo. I will be like the Queen of the house." I told him cheerfully. I smile evilly inside my head. And dami ko kasing evil plan na na form na kanina habang kumakain. I'm so excited sa lahat ng gagawin ko sa bahay nya! Hihi
"And because it will be 'Your house, But my rules.' Women other than your relatives are not allowed. I'll tell you my other rules pag nakalipat na ako." Gusto ko kasi pag'isipan ko muna ng mabuti ang iba eh. And It's not like magseselos ako sa mga babae nya no! Ayaw ko lang ng conflict at stressor para sa baby ko.
"And my most important condition is. I. WON'T. MARRY. YOU. That will never happen. Not unless we fell in love with each other. But i think that's so impossible, because your not my type and i know that you feel the same. And I will only marry the man that i love. I already told you that," may diin kong sabi. Hindi nya ako mapipilit sa bagay na yan. He was about to say something pero hinarang ko ang isang kamay ko sa harap saka nagsalita ulit ko.
"I don't really care kung kaladkarin mo pa ako papunta ng simbahan, sa munisipyo, sa judge o sa major. Pero hinding hindi mo ako mapipilit magpakasal sayo. Don't even try to threaten or blackmail me o kung ano pa mang paraan para lang pakasalan ka. Dahil baka magising ka nalang isa araw wala na ako. At hindi mo na makikitang isilang ang anak mo." Seryosong saad ko habang nakatitig sa mga mata. Syempre may halong pagbabanta rin. Aba hindi lang sya ang marunong magbanta!
Gusto ko lang makita nya kung gaano ako ka'seryoso. Wala akong paki alam kung gaano pa sya kayaman, o kung ano ang kaya nyang gawin. Ang akin lang, gagawin ko lahat ng pwede kong gawin kahit pa ang ipag'kait ang anak nya sa kanya, wag lang kami makasal. Wag lang akong mapasok sa isang loveless marriage. Wag lang lumaki ang anak ko sa isang loveless na pamilya.
I will only marry the man who i love. Yung lalaking ako lang talaga ang nag iisang babaeng minamahal. Maliban syempre sa magiging anak namin o sa nanay nya . Yung lalaking hindi mag'iisip tumikim ng iba. Yung lalaking ako lang talaga ang nag'iisang reyna ng buhay nya.
Matapos ang ilang sigundong katahimikan sa pagitan namin narinig ko na ang malamim na pagbunyong hininga nya.
"Okay fine. If that's what you want." Sabi nya saka tumayo sa pagkaka'upo. "Get your things ready, your moving in tomorrow."
"What bukas na agad? Excited much? May duty pa ko sa hospital Enzo!" Siguro may pagnanasa sa akin ang gwapong mokong na ito, excited masyado eh.
"You won't be working from now on. I'll call the hospital for your resignation." Bored na sabi nya.
"Are you nuts? I have to give atleast 30 days notice bago ako mag'resign! Isa pa ayaw ko mag resign!" Pag-protesta ko. Hindi pwede!!! Ayaw ko pang mag resign! Gusto ko pa munang mag trabaho! Huhu
Hindi ko na talaga kinakaya ang takbo ng utak ng lalaking ito. Juice Colored! Daig ko pa ang kumakausap sa batang matigas ang ulo.
"We own atleast half of that hospital, kahit pa ayaw mo mag resign ipapatanggal kita. So you still have no choice." Mayabang na sabi nya. Kdot! Edi kanila na yung ospital! Sila na talaga mayaman! Bwisit! Tumahimik na ako. Gusto ng magpahinga.
"That's it for now. I'll fetch you tomorrow." I mocked him all the while he was talking dahilan para kunutan nya ako ng noo, pero inirapan ko lang sya. Bwisit kasi akala mo kung sino!
In just a mili-second nagulat nalang ako dahil nasa harap ko na sya. Nagkatitigan kami at ang lapit ng mukha namin sa isa't isa, dahilan para mapaatras ako.
"W-What d-do you think you're doing?" Wait! Why am i shuttering? At halos maduling na ako sa lapit nya sa akin.
He step forward again, making me move one step backward. His gaze switch from my eyes to my lips, kaya napalunok ako. Hindi ko rin napigilang tignan ang lips nya, i wonder how will that lips feels against mine, how will it taste. I know i should be looking at his eyes but i just can't seem to move my gaze, suddenly his lips curve into a smirk.
Is he just teasing me? Aba't loko talaga ah!
"Nilo --" i didn't even form a word because the next thing i knew is his lips were already moving against mine. Kung gaano nya ko kabilis halikan ganun din kabilis yun natapos ang halik. Hindi ako makahuma, i just stood there frozen.
Hindi ko man lang ma'enjoy? I didn't even get a chance to taste those lips. Wait what am i saying? Erase, Erase! Ang mga unwanted thoughts, hindi talaga maganda!
He grinned evily at me. "Thanks for the goodbye kiss baby. See you tomorrow." At nakuha pang kumindat ng aroganteng lalaing yun! Bago nya ako tinalikuran para umalis. Kainis!
"May araw ka rin sa'kin! Mayabang!" Sigaw ko bago pa sya tuluyang maka'labas ng pinto ko. At ang mokong parang wala lang narinig! Hindi ako pinansin!
Hinimas ko ulet ang maliit na baby bump ko. -- Kapit ka lang dyan baby ah?. Kakayanin natin ito kahit pa nakaka-stress ang tatay mo.
Pero hindi ko mapigilang mapa-ngiti. Just wait and see Enzo may araw ka rin sa akin. Sulitin mo na ang tahimik mong buhay dahil malapit na yang gumulo. I laughed evily inside my head.
----------
01-11-2015