Warning - smut scenes 🔞
က်င္ေရြးယူလာေပးတဲ့ စာအုပ္ကို ဖတ္မိၿပီးကတည္းက ရိေပၚမွာ က်င္ေရြးနဲ႔ေကာ အရွင့္သားနဲ႔ပါ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲ။
ရိေပၚလည္း ဟိုအရင္တုန္းက ဒီလိုမ်ိဳးစာအုပ္ေတြေတြ႕ဖူးပါတယ္။
စာသင္သားေတြ တစ္ေယာက္လက္ကေန တစ္ေယာက္လက္ဆင့္ကမ္းလို႔ တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ဖတ္ရတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳး။
ဒါေပမယ့္ ယခင္ေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ စာအုပ္မွာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ဆြဲထားတဲ့ ပံုတူပန္းခ်ီေတြက အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးပံုေတြမဟုတ္လား.....။
အခုလိုမ်ိဳး....အခုလိုမ်ိဳး အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦး ႏွီးေႏွာေနတဲ့ပံုေတြမွ မဟုတ္ပဲေလ။
ရိေပၚရဲ႕ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အခုလို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေသြးသားဖလွယ္ဖူးတာဆိုလို႔ အရွင့္သားပဲရွိတာမလို႔ ပံုတူပန္းခ်ီမ်ားကို ၾကည့္တိုင္း အရွင့္သားကိုသာျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
'ဘယ္လိုလဲ မင္းနဲ႔အရွင့္သား အဆင္ေခ်ာရဲ႕လား'
သူ႔စာအုပ္ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ျပန္ေပးေတာ့ မ်က္ခံုးပင့္လို႔ေမးလာတဲ့ က်င္ေရြးေၾကာင့္ ရိေပၚမွာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ။
'ဘာ-ဘာ ေတြေျပာေနတာလဲ မင့္ဟာဘာေတြမွန္းမသိဘူး ျပန္ယူေတာ့'
စာအုပ္ကို အကၤ်ီခါးၾကားထဲထည့္ဝွက္ရင္း က်င္ေရြးက သူ႔ကို မသကၤာသလိုၾကည့္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ စိတ္မရွည္သေယာင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ယမ္းရင္း လွည့္ထြက္မည္ျပင္တာေၾကာင့္ အသည္းအသန္ လက္ကိုဖမ္းဆြဲရေလတယ္။
'ဘာလဲ'
'ဟို-ဟို အဲ့အထဲမွာပါတဲ့ေလ ဟိုဟာ ဟိုဟာ'
'ဘယ္ဟာလည္း ေျပာစရာရွိတာေျပာ ငါအလုပ္ရွိေသးတယ္'
အိုး ရွက္လိုက္တာ မ်က္ႏွာကိုဘယ္နားသြားလို႔ဖြက္ရမွာပါလိမ့္။
'ေခ်ာ-ေခ်ာဆီ ဆိုတဲ့ဟာေလ အဲ့တာဘယ္မွာယူရမလဲလို႔'
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
'မနက္ျဖန္ ေရခပ္သြားၾကမွာ မင္းလိုက္ခ်င္လား'
ဟိုအခ်ိန္ကလြဲရင္ သူ႔အား ရွိေလတယ္မွ သေဘာမထားတဲ့ အရွင့္သားက အခုလိုသူ႔ကို တခုတ္တရေမးလာတဲ့အခါ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ရပါတယ္။
အင္း ေတြးၾကည့္ရင္ျဖင့္ သည္ရက္ပိုင္းမွာ အရွင့္သားဟာ သူ႔အေပၚ မဆိုစေလာက္ေလး နည္းနည္းေလး ေကာင္းေနတာေတာ့အမွန္ပင္။
ယခုတိုင္ ရိေပၚအတြက္ခက္ခဲေနဆဲ ျဖစ္သည့္ ထင္းခုတ္ျခင္းအလုပ္ကို အျခားအေစခံငယ္တို႔ကို လုပ္ေစတယ္။
အလုပ္လုပ္ရတာ မႏိုင္လွ်င္ ကူညီေပးဖို႔လည္း အမိန္႔ေပးထားေသးသည္ဆိုပဲ.....။
'ဟိတ္ ငါေမးေနတယ္ေလ ဘာေတြအေတြးမ်ားေနျပန္တာလဲ'
'ဟုတ္ ဟုတ္ အရွင့္သားခြင့္ျပဳမယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးလိုက္ခ်င္ပါတယ္အရွင့္သား'
'ခြင့္ျပဳလို႔ေမးေနတာေပါ့'
အို ဘယ္လိုလဲေလ။
စကားအရေျပာတာကို အထအနလိုက္ေကာက္ေနေသးတယ္။
'မနက္ျဖန္ ေနခင္းပိုင္းေလာက္ထြက္မယ္ မင္းအလုပ္ေတြနံနက္ခင္း အၿပီးျဖတ္ထား'
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
သည္ ရွင္းက်န္း ကႏၲာရရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္အရပ္မွာ ထူးဆန္းစြာေရအိုင္ငယ္ႏွင့္ စိမ္းစိုေသာ သစ္ပင္တန္းေလးရွိသည္ လို႔ရိေပၚ စာအုပ္ေတြထဲဖတ္ဖူးသည္။
ေႏြေခါင္ေခါင္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ အနည္းငယ္ခမ္းေျခာက္သြားတတ္ေသာ္လည္း အျခားအခ်ိန္မ်ားမွာ ေရမျပတ္မလတ္ရွိတတ္သည္မွာ ေျမေအာက္ေရေၾကာရွိ၍ျဖစ္သည္လို႔လည္း ေရးထားေသးသည္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ သဲပံုၾကားထဲ ေနရသည္မွာၾကာလာၿပီမလို႔ ေရျပင္က်ယ္ကိုေတြ႕ရမည့္အေရး တက္ႂကြေနမိသည္မွာ အမွန္ပင္။
'ဖင္းေကာ္'
ေက်ာကိုလာတို႔တဲ့ စိုစိစိ အထိအေတြ႕ကိုရင္းႏွီးေနၿပီမလို႔ ေခါင္းႀကီးကိုပြတ္ေပးေတာ့ ရင္ခြင္ထဲတိုးေဝွ႕လာတာေၾကာင့္ တခိုးခိုး တခစ္ခစ္ထရယ္မိသည္။
'ဖင္းေကာ္နဲ႔ ဟီလာတိုက္မေနနဲ႔ သြားမယ္ လာေတာ့'
အယ္ေလ။
ဘယ္ကိုလာရမွာပါလိမ့္ သူကျဖင့္ ဒီေရာက္ေနၿပီကို။
'လာေလ'
ေခါင္းငံု႔ထားရာမွ မ်က္စိေရွ႕ကိုလက္တစ္ဖက္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ဖင္းေကာ္ေပၚက အရွင့္သားက သူ႔အားလက္ကမ္းေပးေနေလရဲ႕။
'အ-အရွင့္သား ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမလုပ္ဝံ့ပါဘူး'
သူက ဘယ္လိုလုပ္ အရွင့္သားနဲ႔အတူ ဖင္းေကာ္ကိုစီးရမွာလဲ။
အို မျဖစ္ႏိုင္တာ....
'ဒီေနရာကေန ေရရွိတဲ့ေနရာအထိ ၁၀လီမကေဝးတယ္ မင္းလမ္းေလွ်ာက္မလို႔လား'
သည္အလွမ္းေလာက္ကျဖင့္ သူအရင္ကေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။
'ေနပါေစ အရွင့္သား ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးလမ္းပဲေလွ်ာက္ပါ့မယ္'
အစကတည္းကျဖင့္ ရိေပၚကို စခန္းတစ္ခုလံုးက မၾကည္တာ...အခုလိုသာ လုပ္လိုက္ရင္ျဖင့္..။
.
.
.
.
.
အလိုေလး တကယ္တမ္း ေနပူပူ သဲျပင္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရတာ အမွန္ကိုမလြယ္သကိုး။
မ်က္လံုးကိုထိုးလာတဲ့ ေနကိုကာလို႔ သဲထဲနစ္နစ္ဝင္သြားတဲ့ ဖိနပ္ကို မ မ ၿပီး ေလွ်ာက္ရသည္မွာအေတာ္ကိုခက္သည္။
သူမွားၿပီထင္ပါရဲ႕။
ေရအိုင္ သစ္ပင္ဆိုသည္ကို အရိပ္အေယာင္ပင္ မေတြ႕ရေသးသည္မလို႔ ေျခကုန္လက္ပမ္းကလည္း က်လွၿပီ။
'အေမေရ႔ မိုးနတ္မင္းႀကီး'
ခ်ိဳင္းကေန ဆြဲမခံလိုက္ရၿပီး လူက ေျမာက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္မလို႔ ပါးစပ္ထဲရွိရာ အကုန္ေလွ်ာက္တမိေတာ့သည္။
'အစကတည္းက ငါေျပာသလိုမလုပ္ဖူး လူကျဖင့္ေပ်ာ့တီးေပ်ာ့ဖတ္နဲ႔ ေခါင္းကမာခ်င္ေသးတယ္'
ခါးကိုတင္းတင္းဖက္လို႔ နားရြက္ေနာက္နားကပ္ကာ ေျပာလာတဲ့ ေလသံၾသရွရွေၾကာင့္ အထြန္႔တက္မည့္စကားတို႔ ေလထဲေပ်ာက္ရွကုန္ေလရဲ႕။
မွန္မွန္သြားေနတဲ့ ဖင္းေကာ္ရဲ႕ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းတိုင္းမွာ သူဟာ အရွင့္သားရဲ႕ရင္ခြင္ထဲပိုလို႔ ပိုလို႔ အိက်ေနတာမလို႔ ဖင္းေကာ္ရဲ႕လည္ဆံေမႊးကိုသာ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားမိေတာ့တယ္။
ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ......။
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
အတန္ၾကာခရီးႏွင္ၿပီးတဲ့အခါ စိမ္းစိုစို သစ္ပင္အုပ္ေသးေသးေလးကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီ။
ထ်န္း (ေကာင္းကင္ဘံု) ဟု အမည္ေပးထားတဲ့ သည္ေနရာေလးဟာ တကယ္ကိုပဲ ကႏၲာရအလည္က ေကာင္းကင္ဘံုေလးပင္။
ထူးဆန္းစြာ တစ္ေနရာေလးတင္ ကြက္လို႔ စိမ္းစိုေနပံုက ေမွာ္ဖန္ဆင္းမႈမ်ားလားဟုပင္ အထင္မွားစရာ....
တေအာင့္ အနားယူၿပီးခ်ိန္မွာ ရဲမက္တို႔က အသီးသီးဆြဲလာသည့္ ေရပံုးႀကီးငယ္တို႔အားျဖည့္ေနသည္မလို႔ သြားကူရန္ ဖုတ္ဖက္ခါလို႔ထရေတာ့သည္။
'ဒါက ဘယ္သြားမလို႔လဲ'
'ေရသြားကူသယ္မလို႔ပါ အရွင့္သား'
'မလိုဘူး မသြားနဲ႔'
ေျခကိုဆင္းလို႔ သစ္ပင္ကိုမွီကာ ကပိုကယိုထိုင္ေနလ်က္နဲ႔ပင္ အရွင့္သား၏ ကိုယ္ဟန္အမူအယာဟာ ဂုဏ္ရွိန္ရွိေနေသးသည္။
ေနေလာင္ထားတဲ့ ေၾကးနီေရာင္ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခပ္ေရးေရးေပါက္ေနသည့္ အေမႊးအမွ်င္တို႔ကပင္ အရွင့္သား၏ ေခ်ာေမာေျပျပစ္မႈကို ပံ့ပိုးေနသလို။
ေရကူသယ္ဖို႔မဟုတ္ရင္ ရိေပၚကိုဘာလို႔ေခၚလာတာလဲဟု ေမးခ်င္ေသာ္ျငား မ်က္လံုးမွိတ္လို႔ အိပ္သေယာင္ျဖစ္ေနသည့္ အရွင့္သားေၾကာင့္ အသံမထြက္ရဲ။
လုပ္စရာ မရွိသည္မလို႔ သူပါမ်က္လံုးမွိတ္ရင္း ေရျပင္ကိုျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလကို အျပည့္အဝခံစားေနမိသည္။
'ရိေပၚ ထေတာ့'
ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ထင္ လႈပ္ႏႈိးခံရေတာ့မွ မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ျမင္လိုက္ရသည္က အရွင့္သားရဲ႕ အဝတ္မဲ့တဲ့ ခႏၲာကိုယ္အေပၚပိုင္း...
ဟင္ ဒီလိုဟင္းလင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ၿပီးေတာ့ ရဲမက္ေတြနဲ႔...အသံေတြလည္းမၾကားေတာ့ပါလား။
ေဘးပတ္လည္လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ယခုနေလးတင္ဆူညံေနတဲ့ ရဲမက္အေပါင္း တစ္ေယာက္မွ်မရွိေတာ့ေပ။
'ျပန္ကုန္ၿပီ ေရလွည္းေတြအကုန္'
ဒါ-ဒါဆို အရွင့္သားနဲ႔ သူနဲ႔ပဲ က်န္ေတာ့တာေပါ့။
အရွင့္သားကလည္း အဝတ္ဗလာနဲ႔......
ညေနခင္းႀကီး လင္းလင္းႀကီးမွာေလ အျပန္အၾကာႀကီးဖင္းေကာ္ကိုစီးရဦးမွာ....
အရမ္းနာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...
'မင္းလည္း အဝတ္အစားေတြခြ်တ္ေလ'
သူတစ္ေယာက္တည္းအေတြးေတြမ်ားေနလိုက္တာ အရွင့္သားက ေရထဲေရာက္ေနၿပီ။
အာ....ဒီတိုင္း ဒီတိုင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ေျပာတာလား။
ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ေရျပင္က တကယ္ကိုပင္ ဆင္းလို႔စိမ္ခ်င္စရာ
စေရာက္ကတည္းက စိမ္ခ်င္ေနေသာ္လည္း ေသာက္ဖို႔ သံုးဖို႔ေရခပ္ေနၾကသည္မလို႔ မသင့္ေတာ္ဘူးဟုေတြးကာ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားခဲ့တာ။
အရွင့္သားေက်ာေပးေနစဥ္မွာ အသည္းအသန္ခြ်တ္လို႔ အေျပးေလး ေရထဲဝင္စိမ္ပစ္လိုက္သည္။
စခန္းမွာဆိုလွ်င္ ေရကိုအၿမဲေခြ်တာသံုးစြဲရသည္မလို႔ သူတို႔လိုအေစခံေတြက ေရကိုစိမ္မခ်ိဳးရ...တဘက္ႏွင့္သာ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျခင္းကိုျပဳလုပ္ရတယ္။
သို႔ျဖစ္သည္မလို႔ အခုလို အခြင့္အေရးရခ်ိန္မွာ အားရပါးရကို အရသာခံေနမိတယ္။
ဆံပင္ကိုစီးေႏွာင္ထားတဲ့ ဖဲႀကိဳးရွည္ကိုဖ်ည္ခ်ၿပီး မေလွ်ာ္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကို တဝႀကီး ေလွ်ာ္ဖြတ္ေနမိခ်ိန္ ပခံုးကိုထိလာတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ လန္႔ကာ ထခုန္မိတယ္။
'အရွင့္သား'
ပခံုးေပၚက လက္ေတြဟာ ဆံႏြယ္ေတြၾကားရစ္ပတ္လို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို အသာဆြဲေမာ့တယ္။
ရီေဝေဝစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းညိဳေတြေအာက္မွာ ႏွလံုးခုန္သံ တဒိန္းဒိန္းျဖစ္လာသည္မလို႔အၾကည့္လႊဲရန္ျပင္ေတာ့ ဆံႏြယ္ၾကားကလက္တို႔က အလြတ္မေပး။
တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔အတူ ႏႈတ္ခမ္းအေပၚက်ေရာက္လာတဲ့ အထိအေတြ႕ ခပ္ေႏြးေႏြး.....
မၾကံဳဖူး မဆံုဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳမလို႔ အရွင့္သားရဲ႕ ပခံုးေတြကိုအားကိုးတႀကီးဆုပ္ကိုင္မိေတာ့ခႏၲာကိုယ္အႏွံ့အျပားေရာက္ရွိလာတဲ့ အရွင့္သားရဲ႕လက္ေတြ။
'အင့္'
တင္ပါးတစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ၫွစ္ျခင္းခံလိုက္ရသည္မလို႔ ခပ္ဆဆေလးေအာ္မိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြထဲေရာက္လာတဲ့ လွ်ာေႏြးေႏြး။
ခံတြင္းတစ္ခုလံုးရဲ႕ အေပၚေအာက္ တစ္ေနရာ တစ္ကြက္မွ်မက်န္ အပိုင္စီးေနတဲ့ အရွင့္သားေၾကာင့္ ဒူးတို႔က ေပ်ာ့ေခြလို႔....ခါးႏွင့္ တင္ပါးတို႔ကို ဆုပ္ကိုင္ထိန္းထားတဲ့ လက္တို႔မ်ားမရွိလွ်င္ေရထဲ ပလံုခနဲက်သြားမည္မွာ အေသအခ်ာ။
'အရွင္ အရွင့္သား'
ဆုပ္ကိုင္ထားရာမွ တျဖည္းျဖည္း နယ္ခ်ဲ႕ရန္ျပင္လာတဲ့ လက္ေခ်ာင္းတို႔ေၾကာင့္ အျမန္ဆြဲဖမ္းရင္းတားရေတာ့သည္။
'ခဏ ခဏေလးေနပါဦး'
ခႏၲာကိုယ္က အလ်င္လိုေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔လက္တို႔ကို အတင္းဆြဲျဖဳတ္ရင္း ကုန္းေပၚေျပးတက္သြားသည့္ေကာင္ေလးကို မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ရင္းလိုက္ၾကည့္မိတယ္။
'ဘာလုပ္ေနတာလဲ'
တခဏခ်င္းမွာပင္ ေႂကြပုလင္းငယ္ေလးကိုကိုင္လို႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ မ်က္ခံုးတို႔ပင့္တက္သြားရသည္။
'ဟို-ဟို အရွင့္သား တကယ္လို႔ တကယ္လို႔ ဆိုရင္ ဒီဟာေလးနဲ႔'
ပါးမို႔မို႔ေတြကအစ နားရြက္ဖ်ားေတြအျပင္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့အထိ နီရဲကာ ရွက္ေသြးျဖာသည္မလို႔ ႐ုတ္တရတ္စခ်င္စိတ္ေလးက ထိန္းမရ။
'မင္းဘာမင္းလုပ္ေလ'
ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္လိုက္ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ ပုလင္းကိုၾကည့္လိုက္ ဗ်ာမ်ားေနပံုက အင္မတန္ကိုပဲ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းလွသည္ကို မည္သူမွ်ျငင္းႏိုင္မည္မထင္။
'ဒါဆိုလည္း-'
ေျချမန္လက္ျမန္ကိုပင္ ပုလင္းအဖံုးကိုဖြင့္လို႔ လက္ေခ်ာင္းသြယ္တို႔ကို ဆီစြတ္ေနတာေၾကာင့္ ဟန္႔တားမည့္စကားတို႔က လည္ေခ်ာင္းထဲမွာပင္ ရပ္တန္႔လို႔သြားရေတာ့တယ္။
'အာ့'
မရဲတရဲလက္ေခ်ာင္းတို႔က တစ္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း
'အင္း နာ-နာတယ္'
သံုးေခ်ာင္းေျမာက္မွာ ရပ္တန္႔ေနသည္မလို႔ သည္းခံျခင္းတို႔က ကုန္လြန္သြားခဲ့ၿပီ။
'အရွင့္သား ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ပုလင္း'
ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ထဲက ေႂကြပုလင္းကိုဆြဲလုလို႔ လက္ထဲအကုန္သြန္ခ်ၿပီး ပုလင္းကိုလႊင့္ပစ္ေတာ့ သေကာင့္သားေလးကပုလင္းကို ဥစၥာေျခာက္ေနေလရဲ႕။
'ေနာက္မွငါအသစ္ဝယ္ေပးမယ္'
လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မွီစရာမဲ့တဲ့ ေရစပ္စပ္နားျဖစ္ေနသည္မလို႔ ေကာင္ေလးဟာ သူ႔လက္ထဲမွာ သူေစရာအတိုင္း။
ခ်ိဳၿမိန္တဲ့သံစဥ္သဖြယ္ ညီးသံတို႔ကို လက္ဖဝါးတို႔နဲ႔အုပ္လို႔ကာဆီးေနသည္မလို႔ ထိုလက္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ျပန္ဆြဲခ်ဳပ္ထားလိုက္တယ္။
'မအုပ္ထားနဲ႔ ငါၾကားခ်င္တယ္'
'အရွင္ အရွင္ အာ့'
ေအးစိမ့္စျပဳေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကႏၲာရေလေအးကို အမႈမထားလို႔ ေႏြးေထြးေနခဲ့တဲ့ အျပာေရာင္ညေနခင္းေလးေပါ့....။
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
Note - ဒီထဲက ၿမိဳ႕နာမည္ေတြ ကႏၲာရနာမည္ေတြ အကုန္က စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ပါေနာ္။
Unicode
Warning - smut scenes 🔞
ကျင်ရွေးယူလာပေးတဲ့ စာအုပ်ကို ဖတ်မိပြီးကတည်းက ရိပေါ်မှာ ကျင်ရွေးနဲ့ကော အရှင့်သားနဲ့ပါ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲ။
ရိပေါ်လည်း ဟိုအရင်တုန်းက ဒီလိုမျိုးစာအုပ်တွေတွေ့ဖူးပါတယ်။
စာသင်သားတွေ တစ်ယောက်လက်ကနေ တစ်ယောက်လက်ဆင့်ကမ်းလို့ တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်ဖတ်ရတဲ့ စာအုပ်မျိုး။
ဒါပေမယ့် ယခင်တွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ စာအုပ်မှာ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ဆွဲထားတဲ့ ပုံတူပန်းချီတွေက အမျိုးသားနဲ့ အမျိုးသမီးပုံတွေမဟုတ်လား.....။
အခုလိုမျိုး....အခုလိုမျိုး အမျိုးသားနှစ်ဦး နှီးနှောနေတဲ့ပုံတွေမှ မဟုတ်ပဲလေ။
ရိပေါ်ရဲ့ သက်တမ်းတစ်လျှောက်မှာ အခုလို ရင်းရင်းနှီးနှီး သွေးသားဖလှယ်ဖူးတာဆိုလို့ အရှင့်သားပဲရှိတာမလို့ ပုံတူပန်းချီများကို ကြည့်တိုင်း အရှင့်သားကိုသာမြင်ယောင်နေမိတယ်။
'ဘယ်လိုလဲ မင်းနဲ့အရှင့်သား အဆင်ချောရဲ့လား'
သူ့စာအုပ်ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြန်ပေးတော့ မျက်ခုံးပင့်လို့မေးလာတဲ့ ကျင်ရွေးကြောင့် ရိပေါ်မှာ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ။
'ဘာ-ဘာ တွေပြောနေတာလဲ မင့်ဟာဘာတွေမှန်းမသိဘူး ပြန်ယူတော့'
စာအုပ်ကို အင်္ကျီခါးကြားထဲထည့်ဝှက်ရင်း ကျင်ရွေးက သူ့ကို မသင်္ကာသလိုကြည့်တယ်။
နောက်တော့ စိတ်မရှည်သယောင် ခေါင်းတစ်ချက်ယမ်းရင်း လှည့်ထွက်မည်ပြင်တာကြောင့် အသည်းအသန် လက်ကိုဖမ်းဆွဲရလေတယ်။
'ဘာလဲ'
'ဟို-ဟို အဲ့အထဲမှာပါတဲ့လေ ဟိုဟာ ဟိုဟာ'
'ဘယ်ဟာလည်း ပြောစရာရှိတာပြော ငါအလုပ်ရှိသေးတယ်'
အိုး ရှက်လိုက်တာ မျက်နှာကိုဘယ်နားသွားလို့ဖွက်ရမှာပါလိမ့်။
'ချော-ချောဆီ ဆိုတဲ့ဟာလေ အဲ့တာဘယ်မှာယူရမလဲလို့'
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
'မနက်ဖြန် ရေခပ်သွားကြမှာ မင်းလိုက်ချင်လား'
ဟိုအချိန်ကလွဲရင် သူ့အား ရှိလေတယ်မှ သဘောမထားတဲ့ အရှင့်သားက အခုလိုသူ့ကို တခုတ်တရမေးလာတဲ့အခါ အံ့သြဘနန်းဖြစ်ရပါတယ်။
အင်း တွေးကြည့်ရင်ဖြင့် သည်ရက်ပိုင်းမှာ အရှင့်သားဟာ သူ့အပေါ် မဆိုစလောက်လေး နည်းနည်းလေး ကောင်းနေတာတော့အမှန်ပင်။
ယခုတိုင် ရိပေါ်အတွက်ခက်ခဲနေဆဲ ဖြစ်သည့် ထင်းခုတ်ခြင်းအလုပ်ကို အခြားအစေခံငယ်တို့ကို လုပ်စေတယ်။
အလုပ်လုပ်ရတာ မနိုင်လျှင် ကူညီပေးဖို့လည်း အမိန့်ပေးထားသေးသည်ဆိုပဲ.....။
'ဟိတ် ငါမေးနေတယ်လေ ဘာတွေအတွေးများနေပြန်တာလဲ'
'ဟုတ် ဟုတ် အရှင့်သားခွင့်ပြုမယ်ဆို ကျွန်တော်မျိုးလိုက်ချင်ပါတယ်အရှင့်သား'
'ခွင့်ပြုလို့မေးနေတာပေါ့'
အို ဘယ်လိုလဲလေ။
စကားအရပြောတာကို အထအနလိုက်ကောက်နေသေးတယ်။
'မနက်ဖြန် နေခင်းပိုင်းလောက်ထွက်မယ် မင်းအလုပ်တွေနံနက်ခင်း အပြီးဖြတ်ထား'
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
သည် ရှင်းကျန်း ကန္တာရရဲ့ အနောက်မြောက်အရပ်မှာ ထူးဆန်းစွာရေအိုင်ငယ်နှင့် စိမ်းစိုသော သစ်ပင်တန်းလေးရှိသည် လို့ရိပေါ် စာအုပ်တွေထဲဖတ်ဖူးသည်။
နွေခေါင်ခေါင်ဆိုလျှင်ဖြင့် အနည်းငယ်ခမ်းခြောက်သွားတတ်သော်လည်း အခြားအချိန်များမှာ ရေမပြတ်မလတ်ရှိတတ်သည်မှာ မြေအောက်ရေကြောရှိ၍ဖြစ်သည်လို့လည်း ရေးထားသေးသည်။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သည်ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့ သဲပုံကြားထဲ နေရသည်မှာကြာလာပြီမလို့ ရေပြင်ကျယ်ကိုတွေ့ရမည့်အရေး တက်ကြွနေမိသည်မှာ အမှန်ပင်။
'ဖင်းကော်'
ကျောကိုလာတို့တဲ့ စိုစိစိ အထိအတွေ့ကိုရင်းနှီးနေပြီမလို့ ခေါင်းကြီးကိုပွတ်ပေးတော့ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝှေ့လာတာကြောင့် တခိုးခိုး တခစ်ခစ်ထရယ်မိသည်။
'ဖင်းကော်နဲ့ ဟီလာတိုက်မနေနဲ့ သွားမယ် လာတော့'
အယ်လေ။
ဘယ်ကိုလာရမှာပါလိမ့် သူကဖြင့် ဒီရောက်နေပြီကို။
'လာလေ'
ခေါင်းငုံ့ထားရာမှ မျက်စိရှေ့ကိုလက်တစ်ဖက်ရောက်လာတာကြောင့် မော့ကြည့်မိတော့ ဖင်းကော်ပေါ်က အရှင့်သားက သူ့အားလက်ကမ်းပေးနေလေရဲ့။
'အ-အရှင့်သား ကျွန်တော်မျိုးမလုပ်ဝံ့ပါဘူး'
သူက ဘယ်လိုလုပ် အရှင့်သားနဲ့အတူ ဖင်းကော်ကိုစီးရမှာလဲ။
အို မဖြစ်နိုင်တာ....
'ဒီနေရာကနေ ရေရှိတဲ့နေရာအထိ ၁၀လီမကဝေးတယ် မင်းလမ်းလျှောက်မလို့လား'
သည်အလှမ်းလောက်ကဖြင့် သူအရင်ကလျှောက်ဖူးပါတယ်။
'နေပါစေ အရှင့်သား ကျွန်တော်မျိုးလမ်းပဲလျှောက်ပါ့မယ်'
အစကတည်းကဖြင့် ရိပေါ်ကို စခန်းတစ်ခုလုံးက မကြည်တာ...အခုလိုသာ လုပ်လိုက်ရင်ဖြင့်..။
.
.
.
.
.
အလိုလေး တကယ်တမ်း နေပူပူ သဲပြင်ပေါ်လမ်းလျှောက်ရတာ အမှန်ကိုမလွယ်သကိုး။
မျက်လုံးကိုထိုးလာတဲ့ နေကိုကာလို့ သဲထဲနစ်နစ်ဝင်သွားတဲ့ ဖိနပ်ကို မ မ ပြီး လျှောက်ရသည်မှာအတော်ကိုခက်သည်။
သူမှားပြီထင်ပါရဲ့။
ရေအိုင် သစ်ပင်ဆိုသည်ကို အရိပ်အယောင်ပင် မတွေ့ရသေးသည်မလို့ ခြေကုန်လက်ပမ်းကလည်း ကျလှပြီ။
'အမေရေ့ မိုးနတ်မင်းကြီး'
ချိုင်းကနေ ဆွဲမခံလိုက်ရပြီး လူက မြောက်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်မလို့ ပါးစပ်ထဲရှိရာ အကုန်လျှောက်တမိတော့သည်။
'အစကတည်းက ငါပြောသလိုမလုပ်ဖူး လူကဖြင့်ပျော့တီးပျော့ဖတ်နဲ့ ခေါင်းကမာချင်သေးတယ်'
ခါးကိုတင်းတင်းဖက်လို့ နားရွက်နောက်နားကပ်ကာ ပြောလာတဲ့ လေသံသြရှရှကြောင့် အထွန့်တက်မည့်စကားတို့ လေထဲပျောက်ရှကုန်လေရဲ့။
မှန်မှန်သွားနေတဲ့ ဖင်းကော်ရဲ့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းတိုင်းမှာ သူဟာ အရှင့်သားရဲ့ရင်ခွင်ထဲပိုလို့ ပိုလို့ အိကျနေတာမလို့ ဖင်းကော်ရဲ့လည်ဆံမွှေးကိုသာ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားမိတော့တယ်။
ရင်တွေခုန်လိုက်တာ......။
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
အတန်ကြာခရီးနှင်ပြီးတဲ့အခါ စိမ်းစိုစို သစ်ပင်အုပ်သေးသေးလေးကို လှမ်းမြင်နေရပြီ။
ထျန်း (ကောင်းကင်ဘုံ) ဟု အမည်ပေးထားတဲ့ သည်နေရာလေးဟာ တကယ်ကိုပဲ ကန္တာရအလည်က ကောင်းကင်ဘုံလေးပင်။
ထူးဆန်းစွာ တစ်နေရာလေးတင် ကွက်လို့ စိမ်းစိုနေပုံက မှော်ဖန်ဆင်းမှုများလားဟုပင် အထင်မှားစရာ....
တအောင့် အနားယူပြီးချိန်မှာ ရဲမက်တို့က အသီးသီးဆွဲလာသည့် ရေပုံးကြီးငယ်တို့အားဖြည့်နေသည်မလို့ သွားကူရန် ဖုတ်ဖက်ခါလို့ထရတော့သည်။
'ဒါက ဘယ်သွားမလို့လဲ'
'ရေသွားကူသယ်မလို့ပါ အရှင့်သား'
'မလိုဘူး မသွားနဲ့'
ခြေကိုဆင်းလို့ သစ်ပင်ကိုမှီကာ ကပိုကယိုထိုင်နေလျက်နဲ့ပင် အရှင့်သား၏ ကိုယ်ဟန်အမူအယာဟာ ဂုဏ်ရှိန်ရှိနေသေးသည်။
နေလောင်ထားတဲ့ ကြေးနီရောင် မျက်နှာပေါ်မှာ ခပ်ရေးရေးပေါက်နေသည့် အမွှေးအမျှင်တို့ကပင် အရှင့်သား၏ ချောမောပြေပြစ်မှုကို ပံ့ပိုးနေသလို။
ရေကူသယ်ဖို့မဟုတ်ရင် ရိပေါ်ကိုဘာလို့ခေါ်လာတာလဲဟု မေးချင်သော်ငြား မျက်လုံးမှိတ်လို့ အိပ်သယောင်ဖြစ်နေသည့် အရှင့်သားကြောင့် အသံမထွက်ရဲ။
လုပ်စရာ မရှိသည်မလို့ သူပါမျက်လုံးမှိတ်ရင်း ရေပြင်ကိုဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေကို အပြည့်အဝခံစားနေမိသည်။
'ရိပေါ် ထတော့'
မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်ထင် လှုပ်နှိုးခံရတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ မြင်လိုက်ရသည်က အရှင့်သားရဲ့ အဝတ်မဲ့တဲ့ ခန္တာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း...
ဟင် ဒီလိုဟင်းလင်းပြင်ကြီးထဲမှာ ပြီးတော့ ရဲမက်တွေနဲ့...အသံတွေလည်းမကြားတော့ပါလား။
ဘေးပတ်လည်လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာ ယခုနလေးတင်ဆူညံနေတဲ့ ရဲမက်အပေါင်း တစ်ယောက်မျှမရှိတော့ပေ။
'ပြန်ကုန်ပြီ ရေလှည်းတွေအကုန်'
ဒါ-ဒါဆို အရှင့်သားနဲ့ သူနဲ့ပဲ ကျန်တော့တာပေါ့။
အရှင့်သားကလည်း အဝတ်ဗလာနဲ့......
ညနေခင်းကြီး လင်းလင်းကြီးမှာလေ အပြန်အကြာကြီးဖင်းကော်ကိုစီးရဦးမှာ....
အရမ်းနာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...
'မင်းလည်း အဝတ်အစားတွေချွတ်လေ'
သူတစ်ယောက်တည်းအတွေးတွေများနေလိုက်တာ အရှင့်သားက ရေထဲရောက်နေပြီ။
အာ....ဒီတိုင်း ဒီတိုင်း ရေချိုးဖို့ပြောတာလား။
အေးစိမ့်နေတဲ့ ရေပြင်က တကယ်ကိုပင် ဆင်းလို့စိမ်ချင်စရာ
စရောက်ကတည်းက စိမ်ချင်နေသော်လည်း သောက်ဖို့ သုံးဖို့ရေခပ်နေကြသည်မလို့ မသင့်တော်ဘူးဟုတွေးကာ ချိုးနှိမ်ထားခဲ့တာ။
အရှင့်သားကျောပေးနေစဉ်မှာ အသည်းအသန်ချွတ်လို့ အပြေးလေး ရေထဲဝင်စိမ်ပစ်လိုက်သည်။
စခန်းမှာဆိုလျှင် ရေကိုအမြဲချွေတာသုံးစွဲရသည်မလို့ သူတို့လိုအစေခံတွေက ရေကိုစိမ်မချိုးရ...တဘက်နှင့်သာ ကိုယ်လက်သန့်စင်ခြင်းကိုပြုလုပ်ရတယ်။
သို့ဖြစ်သည်မလို့ အခုလို အခွင့်အရေးရချိန်မှာ အားရပါးရကို အရသာခံနေမိတယ်။
ဆံပင်ကိုစီးနှောင်ထားတဲ့ ဖဲကြိုးရှည်ကိုဖျည်ချပြီး မလျှော်ရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဆံနွယ်တွေကို တဝကြီး လျှော်ဖွတ်နေမိချိန် ပခုံးကိုထိလာတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် လန့်ကာ ထခုန်မိတယ်။
'အရှင့်သား'
ပခုံးပေါ်က လက်တွေဟာ ဆံနွယ်တွေကြားရစ်ပတ်လို့ သူ့မျက်နှာကို အသာဆွဲမော့တယ်။
ရီဝေဝေစိုက်ကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းညိုတွေအောက်မှာ နှလုံးခုန်သံ တဒိန်းဒိန်းဖြစ်လာသည်မလို့အကြည့်လွှဲရန်ပြင်တော့ ဆံနွယ်ကြားကလက်တို့က အလွတ်မပေး။
တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတဲ့မျက်နှာနဲ့အတူ နှုတ်ခမ်းအပေါ်ကျရောက်လာတဲ့ အထိအတွေ့ ခပ်နွေးနွေး.....
မကြုံဖူး မဆုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံမလို့ အရှင့်သားရဲ့ ပခုံးတွေကိုအားကိုးတကြီးဆုပ်ကိုင်မိတော့ခန္တာကိုယ်အနှံ့အပြားရောက်ရှိလာတဲ့ အရှင့်သားရဲ့လက်တွေ။
'အင့်'
တင်ပါးတစ်ဖက်ကို ဖျစ်ညှစ်ခြင်းခံလိုက်ရသည်မလို့ ခပ်ဆဆလေးအော်မိတော့ နှုတ်ခမ်းလွှာတွေထဲရောက်လာတဲ့ လျှာနွေးနွေး။
ခံတွင်းတစ်ခုလုံးရဲ့ အပေါ်အောက် တစ်နေရာ တစ်ကွက်မျှမကျန် အပိုင်စီးနေတဲ့ အရှင့်သားကြောင့် ဒူးတို့က ပျော့ခွေလို့....ခါးနှင့် တင်ပါးတို့ကို ဆုပ်ကိုင်ထိန်းထားတဲ့ လက်တို့များမရှိလျှင်ရေထဲ ပလုံခနဲကျသွားမည်မှာ အသေအချာ။
'အရှင် အရှင့်သား'
ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ တဖြည်းဖြည်း နယ်ချဲ့ရန်ပြင်လာတဲ့ လက်ချောင်းတို့ကြောင့် အမြန်ဆွဲဖမ်းရင်းတားရတော့သည်။
'ခဏ ခဏလေးနေပါဦး'
ခန္တာကိုယ်က အလျင်လိုနေပြီဖြစ်တာကြောင့် သူ့လက်တို့ကို အတင်းဆွဲဖြုတ်ရင်း ကုန်းပေါ်ပြေးတက်သွားသည့်ကောင်လေးကို မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်းလိုက်ကြည့်မိတယ်။
'ဘာလုပ်နေတာလဲ'
တခဏချင်းမှာပင် ကြွေပုလင်းငယ်လေးကိုကိုင်လို့ ပြန်ရောက်လာတဲ့ ကောင်လေးကြောင့် မျက်ခုံးတို့ပင့်တက်သွားရသည်။
'ဟို-ဟို အရှင့်သား တကယ်လို့ တကယ်လို့ ဆိုရင် ဒီဟာလေးနဲ့'
ပါးမို့မို့တွေကအစ နားရွက်ဖျားတွေအပြင် လည်တိုင်ကျော့ကျော့အထိ နီရဲကာ ရှက်သွေးဖြာသည်မလို့ ရုတ်တရတ်စချင်စိတ်လေးက ထိန်းမရ။
'မင်းဘာမင်းလုပ်လေ'
နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လိုက် သူ့ကိုကြည့်လိုက် ပုလင်းကိုကြည့်လိုက် ဗျာများနေပုံက အင်မတန်ကိုပဲ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းလှသည်ကို မည်သူမျှငြင်းနိုင်မည်မထင်။
'ဒါဆိုလည်း-'
ခြေမြန်လက်မြန်ကိုပင် ပုလင်းအဖုံးကိုဖွင့်လို့ လက်ချောင်းသွယ်တို့ကို ဆီစွတ်နေတာကြောင့် ဟန့်တားမည့်စကားတို့က လည်ချောင်းထဲမှာပင် ရပ်တန့်လို့သွားရတော့တယ်။
'အာ့'
မရဲတရဲလက်ချောင်းတို့က တစ်ချောင်း နှစ်ချောင်း
'အင်း နာ-နာတယ်'
သုံးချောင်းမြောက်မှာ ရပ်တန့်နေသည်မလို့ သည်းခံခြင်းတို့က ကုန်လွန်သွားခဲ့ပြီ။
'အရှင့်သား ကျွန်တော်မျိုးရဲ့ပုလင်း'
ကောင်လေးရဲ့လက်ထဲက ကြွေပုလင်းကိုဆွဲလုလို့ လက်ထဲအကုန်သွန်ချပြီး ပုလင်းကိုလွှင့်ပစ်တော့ သကောင့်သားလေးကပုလင်းကို ဥစ္စာခြောက်နေလေရဲ့။
'နောက်မှငါအသစ်ဝယ်ပေးမယ်'
လက်ဆုပ်လက်ကိုင် မှီစရာမဲ့တဲ့ ရေစပ်စပ်နားဖြစ်နေသည်မလို့ ကောင်လေးဟာ သူ့လက်ထဲမှာ သူစေရာအတိုင်း။
ချိုမြိန်တဲ့သံစဉ်သဖွယ် ညီးသံတို့ကို လက်ဖဝါးတို့နဲ့အုပ်လို့ကာဆီးနေသည်မလို့ ထိုလက်နှစ်ဖက်ကို လက်ပြန်ဆွဲချုပ်ထားလိုက်တယ်။
'မအုပ်ထားနဲ့ ငါကြားချင်တယ်'
'အရှင် အရှင် အာ့'
အေးစိမ့်စပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ ကန္တာရလေအေးကို အမှုမထားလို့ နွေးထွေးနေခဲ့တဲ့ အပြာရောင်ညနေခင်းလေးပေါ့....။
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
Note - ဒီထဲက မြို့နာမည်တွေ ကန္တာရနာမည်တွေ အကုန်က စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ပါနော်။