Chapter 5
Dream
Unquestionably, he respected what I wanted in the first place. Hindi na nga siya ulit namilit o nagpakita pa sa akin na halos mag-iisang buwan na.
At sa totoo lang, mag-iisang buwan na rin akong malalim lang ang iniisip. Mainly because of the way he left me after that kiss. Na kinabahan ako masyado na ganoon na lang siya kadismayado sa ideyang mag-aantay pa sa akin.
And truthfully speaking, baka nga sumuko siya nang tinalikuran ako nang araw na iyon. At kung sumuko nga siya, hindi ba'y pabor sa rin naman akin? Na nagpapatunay lang na hindi talaga siya seryoso.
But that fact is what's fucking up my mind lately. So...
Naabala ako ng husto sa pag-iisip sa kanya parati. Minsan, iniisip ko na lang na baka may internship o 'di kaya'y magka-iba lang ang schedule namin kaya hindi kami nagkikita sa campus. All of that lies I tell myself for a short peace of mind, nakakainis na.
Napasabunot ako sa buhok dahil sa katangahan. Medyo nagsisi ako sa hininging pabor sa kanyang layuan ako. Hindi ko na dapag sinabi iyon kung halata namang gusto ko ring sumubok sa kanya.
Masyado lang talaga siguro akong nagmamaganda kaya ko iyon nasabi.
Binaling ko na lang ang iritasyon sa klase ko. Iritado din naman talaga ako tuwing Lunes dahil madami kaming ginagawa sa araw, lalo na't may Chemistry Lab sa Rizal Hall mamayang hapon.
And this Monday in particular, our minor subjects decided to make everything worse by giving quizzes, which was a brilliant start, right? But one positive note, unang araw naming isuot ang puting uniform ngayong araw.
Willow twirled in front of me while spanning her hands out. Nakahilera kami magkaklase sa hagdanan ng Quezon Hall para sa class picture. Pagkatapos ng picture ay lunch na kaya deritso lahat sa coop para roon na kumain.
Isa pang magandang balita, the stares on me officially died down. Meron pang iilan pero mukhang nasanay na ang sistema ko kapag minamasamaan ng tingin. Anyway, I can't stop them so hinayaan ko na. Unti-unti na akong nasasanay.
"Gusto mo ng buko juice?" tanong ko kay Willow nang matapos kaming kumain.
Willow nodded as an answer. Tumayo na ako para bilhan kaming dalawa ng maiinom. Kalagitnaan ng paglalakad ko ay napako na ako sa kinatatayuan. This is the first sight of him in a while so imagine what it does to my system now.
Napangiti ako bahagya dahil sa saya.
May mga kasama siyang naka-CBM uniform, siya ang nasa unahan. At nang iilang hakbang na lang ang pagitan namin ay tinaas ko ang kamay para bumati na agad din namang nabitin sa ere nang malutong niya akong nilagpasan.
Nilagpasan niya ako sa dagat ng mapag-usyusong mga mata. Ramdam ko sa pisngi ang hanging dala ng pagkakalagpas niya sa akin, iyon ang nagpataas ng balahibo ko sa hiya. Few laughs from tables surrounding me echoed at the back of my ear.
Pinagpatuloy ko ang lakad papuntang buko juice stand kahit nanlalambot ang tuhod. Bumili pa rin ako kahit nanginginig ang kamay sa kahihiyan.
Dali-dali kong nilapag sa harapan ni Willow ang baso ng juice kaya siya nagulat at napatingin.
"He fucking walked pass me..."
Binaba ko ang malungkot na tingin sa baso ko bago inangat kay Willow.
She hissed. "Ayan kasi, eh, nagpapakipot pa. Tignan mo tuloy sumuko na lang bigla. Sabi ko naman sa-
Pinukulan ko siya ng masasamang tingin kaya siya natawa at itinikom ang bibig. Sumenyas pang i-zi-nip ang bibig.
Dahil tumanggi ako, susuko na agad? Nagpahintay lang ng kaunti, ayaw na agad? Well then, tama nga ako at mali si Willow?
I scoffed. "Then he's not that serious towards me? And your gut feeling about him was wrong all along?"
Willow smirked.
"Nakahanap na siguro talaga," she slyly pointed something behind me so I was quick to look back.
There, I saw a table full of BS Bio students. Puros babae pa. Si Range ay may kinakausap na iba sa lamesang iyon. Iniwas ko ang tingin pabalik kay Willow saka tumikhim.
Ako rito nanlulumo sa hindi niya pagpapakita ng ilang linggo tapos siya riyan sa gilid, nangiti pa sa iba. Inabala niya ako ng kay tagal na wala naman palang ibig sabihin at katuturan.
So far, this is the worst freaking Monday I have in a while. Para akong pinaglalaruan ng tadhana.
"Maawa ka naman sa test tube, Saint. Magbabayad tayo kapag nabasag mo 'yan. H'wag mo nga'ng ibuntong d'yan ang sakit mo sa puso," saway ni Willow nang medyo agresibo ako sa paglagay ng chemicals sa test tube.
Kaninang lunch pa ako inis na inis sa mundo. Monday ngayon kaya naiintindihan ko. Willow is wrong though. Galit ako sa labs at hindi dahil nakita ko siyang may ibang kasama.
Like... why would that even bother me? Of course, I wasn't bothered by that!
"What? Tama naman ako sa ginagawa, ah?"
"Oo tama nga pero dahan-dahanin mo naman," nakatikhim niyang giit.
Kung ayaw niya naman palang maghintay, e 'di sana klinaro niya sa aking ayaw niya! Hindi 'tong sasabihin niyang oo, na maghihintay siya tapos hindi naman pala. Umasa ako sa wala!
There.
Lumabas din sa bibig ko na umasa nga talaga ako, na nag-expect akong mag-aantay siya gayong hindi naman.
Alas-otso kami natapos sa Chemistry lab, nag-extend ng one hour para magligpit ng equipments. Pagod na pagod ako pagkadating sa bahay kaya kain at palit lang ng damit, deritso kaagad ako ng higa sa kama.
Pagod akong pumikit. Pagkadilat ay umaalon ang paningin ko. I could see empty beers on our table and few unopened ones on the side. Willow and her cousins were down on our the table, nakayuko sila sa lamesa.
Tulog na ba?
My vision was hazy as I lifted myself up to go up to the bathroom. Halos matumba-tumba pa ako papunta sa isang container van dito sa Palayag Festival.
Mabilisang gamit lang sa toilet bago bumaba ulit sa container van. May dalawang baitang pababa kaya pilit ko na pinipirmi ang paningin para huwag mahulog. Matapang akong bumaba pero agad akong natapilok.
Damn...
Truthfully, I expected to land face first on the soft grass, but I landed on a hard chest instead, kung kanino'y wala na akong alam. Blurry na ang paningin ko para makita pa ang sumalo. Too intoxicated to even say thank you back.
Pilit ko na pinipirmi ang sarili pero napapapikit na talaga ako. All I know is that the man in front of me was freaking tall. Masasabi ko dahil inaangat ko pa ang ulo para makita siya kahit naman imposible.
"You are so drunk, woman!" malutong niyang sabi.
Swiftly, he pulled me by my wrist. Nagpatianod ako sa kanya, walang-wala na talaga ako sa sarili para manlaban pa. Ramdam ko na ang pagyakap ng seatbelt sa katawan ko, rinig ko rin paglock niya ng seatbelt at ang pagpapaandar niya ng makina ng sasakyan.
Fudge. Where the hell is he taking me?
Kahit nakapikit ma'y ramdam ko ang pag-andar ng sasakyan paalis. Maybe a ten minute drive before it stopped? And to point out exactly, I am in deep trouble here, right?
"Drink water first para mahimasmasan ka..." he guided the mouth of the water bottle to me.
Nakalahati ko iyon.
Naglalakas loob akong buksan ang mga mata pero mabigat ang talupak ko sa kalasingan kaya balik muli ako sa pagpikit. Moments after, I felt him took me from the seat and to the ground. Hawak niya ako sa baywang para hindi matumba. Binuksan ko pa ang pagod na mata. At ngayon ko na nakita ang nakahilerang puno ng mga mangga.
"Where are we?" I asked in a raspy voice.
"In our mango plantation," he huskily replied.
Humiwalay ako sa kanya at umikot-ikot habang nakadipa ang dalawang kamay. Though, I might trip and stumble if I am not a tad careful. Sobrang dilim nang imulat ko husto ang paningin sa paligid. Ilaw na lang galing sa sasakyan niya ang nagbibigay liwanag sa amin dito.
Binalingan ko ang lalaki.
The unfamiliar man crossed his arms on his chest, leaning on his black Jeep Wrangler, watching me intently with his brooding eyes. Ito na nga ba ang sinasabi ni Mama na huwag iinom ng husto, isa pa hindi pa ako eighteen.
The fuck, Saint? Paano ka napunta rito at kasama itong lalaki? At baka bukas ay headline na ako para sa isang murder case.
God forbid!
Naglakad ko palapit sa mga puno, pilit kong inabot ang mga dahon ngunit bigo ako. Napansin ko na lang na nasa tabi ko na ang lalaki, binabantayan ang bawat galaw ko na animo'y babasaging bagay ako para sa kanya.
"Sa inyo ito?" dagdag ko habang turo ang mga puno.
Lumayo rin ako bahagya sa kanya at tumungo sa lumang pick-up truck sa gilid. Inabot ko ang isang hinog na mangga sa crate na nasa likod ng pick up truck 'to. May tatlong punong kaing dito.
He nodded when I turn back to him.
Hindi ako kumibo. Inakyat ko ang sarili sa likod ng lumang pick-up truck para makaupo. Akala ko'y uuga pero kalauna'y hindi naman. This truck looks like it's been stuck here for quite sometime. The unfamiliar man invited himself to sit beside me. Mabigat pa rin talukap ko kaya pumipikit-pikit ako, hindi siya maaninag ng husto.
"You shouldn't drink too much if you act like this. Paano kung iba ang nakakuha sa'yo kanina?" tanong niya.
Dumilat ako para tignan siyang mabuti. Nagdedeliryo ba ako o talagang guwapo talaga 'tong kumidnap sa akin? He cocked his head to the side on my curiousness on his beautiful face.
"Why? Are you gonna do something bad to me?"
Umiling siya. Ibinaling niya ang mga mata sa malayong unahan.
And looking at this man beside me, he's not bad at all.
No. Fucking scrap that, he is actually way better looking that any man I have seen my whole life, yes, even compared to my boyfriend. Walang panama ang mga taga-Iloilo sa tindig at katawan ng isang 'to. He not just tall, he's fucking towering.
And his fucking jaw...
Damn, I don't even want to define it cos I wouldn't give it enough justice. Pero basta masarap hawakan, iyon na lang. Na kahit lasing ako, masasabi kong nakakamanghang tignan kapag umiigiting iyon bahagya.
Bumaba siya mula sa pagkakaupo sa pick-up bago tumayo sa harapan ko ng sobrang lapit.
Am I allowed to kiss him?
"What's your name?" he asked this time.
Natawa ako at nagbasa ng ibabang labi. "I don't give my name to strangers, I'm afraid."
This guy furrowed his brows in a way fascinating to me.
"Ranger," lahad niya sa kamay.
Kumunot din ang noo ko, binaba ko ang tingin sa kamay niya ngunit ay hindi ko tinanggap. Akala ko'y babawiin pero mukhang hindi rin.
Ranger, like the Power Rangers?
Sinong niloloko niya rito? Mukhang hindi naman iyan tunay niyang pangalan!
"Superhero ka pala?" natatawa kong tanong imbis na kunin ang palad niyang nakabitin pa rin ere.
However, he was unamused of the way I cackled on his name. There, I saw his jaw beautifully clenched again, it was a sight to behold. He even titled his head to the side, probably thinking how stupid my joke was. Nalusaw rin ang tawa ko, medyo nahiya sa sariling katangahan.
"You can say that. I saved you so maybe I am?"
Tumayo ako rin ako kahit alam ko namang hindi kami maglelebel lang tingin sa tangkad niya. His brooding eyes travelled down my body before he lifted it back to my face. Biglang uminit ang pisngi ko.
I saw him gulp a bit.
Ranger, the superhero pulled me by my wrist manoeuvring me to switch positions with him. Mabilis siyang umupo sa pick-up truck. Umusog siya ng kaunti bago ako hinigit para ikulong sa pagitan niya.
Undoubtedly, I can no longer help but run my fingers on his handsome face. Like.. is his brows even this real? Mabilis niyang hinuli ang kamay ko bago ipinirmi pababa.
There is a clear hint of lust in his eyes and my weary self could no longer keep up with the intensity he is giving.
The next thing I knew, his wet lips clasped into mine, savouring me a tad more. Kung agresibo ako sa halik ay mas agresibo siya. His hand travelled to my cheeks and to the back of my nape to deepen the kiss as if it is not already. He seeked for entrance and I gave it to him. Our tongues played together as he sucked my plump bottom lip.
Pinausog ko siya sa likod ng pick-up gamit ang dalawang kamay dahil bitin ako sa nakatayong posisyon. I carried myself up to straddle on his lap without breaking our intense kiss.
Fuck. I am regretting this so much tomorrow.
Sa isip ko, sa kabila ng halik, parehas lang kami ni Connor. We both cheated on each other.
Humiwalay siya ng halik kaya klarong-klaro ang pagkainis ko sa kanya. He chuckled a bit.
"You should at least say your nam-"
"No fucking need. Just kiss me!" galit kong utos.
The man groaned frustratedly but obliged with what I wanted in the first place. Inatake niya akong muli ng halik. Both his hands travelled down to my chest. At isang hawi niya lang sa tube ko'y tatambad kaagad ang hubad kong itaas, but I got nipple tapes underneath so not really naked. Mabuti naman at hindi niya iyon ibinaba.
He cupped my other boob using his massive hand. Na kahit hindi niya na pa ibaba ang tube ay ramdam na ramdam ko ang galing niya sa pagmasahe ng dibdib ko. I moaned at his slight touch of my nipple. His free hand travelled down to my center, caressing it with still my shorts on.
Masyado na akong nahihilo kaya napapikit ako bigla.
Nagising akong taas-baba ang balikat. I was panting like hell waking up from that stupid dream. Tulala ako higit kalahating oras sa panaginip ko kay Range. Ganiyan na ako ka obsessed sa lalaking 'yon na pati panaginip ko'y siya?
And the dream. We were... making out in the middle of a mango plantation. So what the actual fuck what that?
Willow snapped her fingers to me, pulling me back to reality. Buong araw akong tulala kanina pa kaya siguro'y nag-aalala na ang isang 'to.
"Saint? You alright?" she concernedly asked.
Tumango ako.
Ikukwento ko ba ang panaginip? She might think I am lusting the guy way too much. Na pati sa panaginip pinapantasyahan ko pa. That's too.. embarassing to even share anymore. Siguro'y 'wag na lang.
"Yeah. Bad dream,"
Iyon nga lang, napabalikwas ako sa kinauupuan nang makitang naglalakad si Range sa gitna ng mini forest kung saan kami nakatambay ngayon.
Uminit bigla ang pisngi ko.
Tatayo na sana ako para puntahan siya pero nabitin ako dahil sa pagkakapatid ng babae sa harapan niya, iyong babaeng katabi niya kahapon sa coop. Nasalo niya kaya medyo nainis ako.She can fall. Bato lang naman ang bagsak niya?
Naaninag ko ang pagtawa ni Range sa paraan ng pagkakasalo niya sa babae. The girl fixed her stance and shyly fixed her hair to the back of her ear.
Pinaningkitan ko si Range dahil mahilig talaga siyang tumulong-tulong sa mga babaeng nangangailangan. Parang ako lang nang makita niyang luhaan sa gutter ng manggahan. Is that his true nature though or his way of flirting?
But who the fuck knows?
Eksaheradang natawa si Willow kaya sa kanya ko ipinukol ang masamang tingin.
She nudges Range's way. "Siya ba ang masama mong panaginip?"
Awtomatiko akong pinanlakihan ng mata. Was it... obvious?
"Looks like it to me, Saint. Why was it bad? Were you lusting over him?" dagdag niya nang hindi ako nakasagot kaagad.
"O-Of course not," halata ang gulat sa tono ko kaya umiling na lang si Willow na para bang hindi naniniwala sa 'kin.
Fine, I was indeed lusting over him. So... what now?