|Chapter|10|Eyes|
Late na akong nakauwi sa bahay, at ang tanging nadatnan kong gising ay si Kuya na nasa kitchen counter, nagtitimpla ng gatas.
"Hey kuya.." sabi ko.
"Ginabi ka." Sabi niya habang seryosong seryoso sa pagtimpla. I know it's for mes kaya ganyan sya kaseryoso, tsk.
Tinapik ko ang balikat niya ng madaanan ko sya, kumuha ako ng baso at sinalinan ito ng malamig na tubig galing ref.
"I have to over time and stay up late to make some PowerPoint na irerepresent ko this Wednesday. Kikitain ko kasi ang bagong lawyer na kinuha ni light bukas so I wouldn't have enough time." Sabi ko pagkatapos kong ubusin ang tubig na laman ng baso.
"New lawyer? Sana magtagal sya."
Natigilan ako saglit sa paglagay ng baso sa sink dahil sa sinabi niya. I just sigh before putting the glass down at the sink and face kuya.
"Kung pwede lang na wala na tayong i-hire na lawyer, kuya. Ilang abogado na ba ang namatay dahil sa atin? Halos every week ay namamatay ang lawyer natin." Nakokonsensya kong sabi.
Nakita ko ang pagbuntong hininga ni kuya at ang pag lagay niya sa kutsarang gamit niya sa ibabaw ng kitchen counter, I know what he's thinking right now. "Ty, we need a lawyer."
"Wala naman akong sinabing hindi natin kailangan-"
"But you sounded like you will not hire a lawyer anymore." Mariing sabi niya at hinarap ako. "Light needed a lawyer most of the time dahil nga sa lagi syang nasasabak sa gulo."
"Sa gulong pwede naman niyang iwasan pero di niya magawa dahil sa isang babae." Paglalabas ko ng sama ng loob.
Totoo naman kasi. Light is being stupid because of a girl! A police officer! Ilang beses ko na bang binalaan si light patungkol sa ginagawa niya, that girl can make him suffer in time! Masasaktan lang din sya pero ayaw niyang makinig.
"Ty, let Light be. Our brother is just inlove."
"Tsk." Singhal ko at napa-iling. "Inlove? He can be inlove without dragging us with his mess! Without dragging me!"
Tinitigan ako ni kuya at hindi ko nagustuhan ang paraan ng pagtitig sa akin kaya agad akong nag-iwas ng tingin. "I think its my fault, ty. Ako ang nagsabi kay light na gawin ang lahat para mapasakaniya ang babaeng mahal niya. And Im sorry for the trouble."
Nakagat ko ang dila ko para mapigilan ang sariling luha ko. "Im just tired so Im sorry din kuya."
Naramdaman ko ang paglapit ni kuya kaya mas di ko napigilan ang pag-iyak, lalo na ng yakapin niya ako, agad kong sinubsob ang mukha ko sa matigas niyang dibdib.
"Im sorry ty..."
"Im sorry din kuya... I didn't mean to shout at you." Halos pabulong kong sabi.
"I swear if I could bring back the time, hinding hindi ko sasabihin ang totoo sa kaniya. I didn't know he would hurt you after-"
"Pagod ako kuya kaya aakyat na ako, goodnight. " diretso kong sabi at mabilis na naglakad papunta sa kwarto.
I know its rude and I just made my brother worry, but I can't help it, dahil alam ko sa sarili kong sinisisi ko parin so kuya hanggang ngayon, pero alam kong hindi dapat because he just what he think was right. And I know what he did is for my own good. Telling Kuya Rogue about us being a syndicate is right, mas mabuti pa nga at sinabi ni kuya ng mas maaga, baka kasi hanggang ngayon naniniwala parin ako sa kasinungalingan niya.
Pumasok ako sa opisina kong may suot na shades, hindi kasi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa nagugulo nanaman ako ng mapait kong nakaraan at tinatamad din akong mag make up kaya nag-shades nalang ako. I can see how my employee reacts, lahat sila ay nagulat at nagtataka. And just like the usual day everyone are greeting me with fear, why would I even think of a miracle that someday they'll smile at me and greet me with no fear?
"Do I have any important meeting for this day?" Tanong ko sa aking secretary.
"Except for your dinner meeting with Mister Rexzel Malx Martinez maam ay wala na po." Sagot ni jeric na halatang naiilang habang palipat lipat ang tingin sa hawak na papel at sa akin.
I am still wearing my shades on at inaasahan kong mababawasan ang pagkailang niya pero mali ako, kaya naman tinanggal ko nalang ang shades ko. "Ok, kung may maghahanap sa akin ngayong lunch ay sabihin mong busy. I am going to meet our new family's lawyer and after that, I'll be visiting a friend, kaya baka di na ako bumalik dito at didiretso na ako sa dinner. Just Text me a rhe address. "
Halatang namangha sya sa sinabi ko kaya itinaas ko ang isang kilay ko. Is it about me having a friend? Ganoon ba talaga kasama ang tingin nila sa akin na para bang napaka-imposibleng magkaroon ako ng kaibigan?
"Is there's something wrong, jeric?"
Agad naman siyang namula at napalunok, halatang kinakabahan. "W-wala naman po maam. Mas maganda ka po pala kapag walang make-up."
I was caught off guard by his answer, kaya naman agad akong namula, iniwas ko ang tingin ko at tumikhim. "I dont need a compliment, you can go now."
"Y-yes maam." Saad ni jeric at lumabas na ng opisina ko.
Wala sa sariling napatingin ako sa malaking orasan ko. Why do I have to remember him again?
"Mas maganda ka kapag walang make up, beauty. "
Mariin akong napapikit at hinayaan ang sariling imahinasyong lumakbay pabalik sa nakaraan. And when I open my eyes all I can see is his smiling face, nabalik lang ako sa reyalidad ng maranig ko ang boses ni light.
"Ate, free ka ngayon diba?"
Palihim akong bumuntong hininga at pinakalma muna ang sarili bago siya hinarap. "Why?"
Prenteng umupo siya sa one-person sofa ko at kumuha ng mansanas galing za coffee table ko. "Well, the new lawyer I'm talking about got some emergency.." sabi niya at kumagat ng mansanas.
"And?" Walang pakialam kong sabi at binuksan na ang laptop ko.
"Anong oras na ba?" He ask out of the blue.
"Do you want me to feed you with your rolex your wearing, light?" Iritableng sabi ko sa kaniya.
I saw him turned pale. "I was just joking."
What kind of joke is that? "And I dont do jokes, light, just to remind you in case you forgot."
Napasimangot nalang si light at kumagat ulit. "Well you better fix yourself now, he texted me that he'll meet you before ten, and its already nine now."
Napatigil ako sa pagtipa dahil sa sinabi niya. "Bakit ngayon mo lang sinabi?!"
Agad na tumayo si light at tumakbo palabas. "Sorry ate!" I heard him shout.
I sigh in frustration and relax myself first before saving the changes i made for my PowerPoint and close my laptop. Nilabas ko ang make-up kit na nasa drawer ko at inumpisahan ng lagyan ng kolorete ang mukha ko. I choose to wear a peach lipstick and just foundation, tinatamad akong maglagay ng eye shadow, mag kilay at kung ano-ano pa.
Tumayo ako at pinindot ang pink button na nasa gilid ng mga switch ko sa ilaw. A second after, my whole office were closed by my white curtain as the cabinet from both edges of my glass window slowly takes its area, where my dresses, bags and shoes can be found. Ang kaninag salamin kung saan mo makikita ang labas ay ngayoy isa ng malaking cabinet kung saan nakalagay ang mga gamit ko, including guns.
Agad na hinanap ng mata ko ang damit na iniisip kong suotin kanina, at ng mahanap ko ito ay agad ko itong sinuot, Kumuha na rin ako ng sandals, bag at baril, i need it in case of fucking emergency.
Matapos kong kunin ang lahat ng gagamitin ko ay agad kong pinindot ang blue button at bumalik ang lahat sa dating ayos. I smile, I am still amazed by lights creation, yes, its light who made it for me, its my Birthday gift he say. Tiningan ko ang sarili ko mula sa salamin.
I am now wearing a simple plain red dress na hanngang ibabaw ng tuhod and a white heels. I stared at my face for a while, then to my hair, should I tie it? Agad kong naalala ang hair clip na bigay ni mama, kinuha ko ito mula sa canibet at nilagay sa buhok ko. I frown, why am I preparing too much? I am sure the new lawyer is an old-man.
Umiling nalang ako at tinangal ang clip at hinayaan na ang buhok kong nakalugay. Ng makalabas ako mula sa opisina ko ay agad akong pinagtitinginan ng lahat. This time they look at me with adoration in their eyes, I can even hear them say I look better with no make up, That I look better being simple. Binilisan ko ang kilos ko para makarating na sa elevator kung saan ako lang at ang myembro ng pamilya ko ang pwedeng sumakay.
"Your beautiful in your own simple way..."
Bago ko pa man mapikit ang mga mata ko ay tumunog ang cellphone ko, hudyat na may nagtext sa akin kaya agad kong kinuha mula sa Gucci bag ko ang cellphone ko. I immediately frown when i saw the 'unregistered number' on my screen.
Unregistered Number:
Meet me at Gracia de Cuisine. I am wearing a white polo and a red tie. I'll be waiting for you miss Ashley.
A white polo and a red tie? Agad kong naimagine ang itsura niya, an old man with grey hair wearing that kind of style makes me wanna puke. Gross.
But as a sign of respect I replied to him. Naniniwala akong kailangan nating igalang ang mga matatanda na. I also saved his number in my contacts.
To New Lawyer:
I'll be there in a few minutes, I am wearing a red dress.
Ilang saglit pay nag-reply kaagad sya.
From New Lawyer:
Looks like we got the same taste.
Agad nangunot ang noo ko. Did this old man just flirt with me? I smirked. Tingnan lang natin kung ganyan ka parin ba kalandi kung malaman mong ilang araw nalang at mamatay ka na dahil sa trabaho mo. Hindi na ako ulit nag reply at nilagay nalang ulit ang cellphone ko sa bag.
This time, paul is not with me, may inasign si kuya na mission kay paul- which is selling drugs, sa L.A kaya may dala akong sariling kotse. Sometimes I wish paul is always with me, tamad kasi akong mag-drive at madalas akong makatulog kapag nakukulong ako sa traffic. At isa pa, i am not good when it comes to direction, pero kapag nasa gitna ako ng panganib ay hindi naman ganito gumana ang utak ko, sadyang masyado lang akong nakadepende kay paul, sabagay he always spoils me and make me do nothing when he's around.
Sa tulong ni google ay nakadating din ako sa sinasabing restaurant ng bago naming lawyer. Huminga ako ng malalim bago ako tuluyang lumabas sa kotse ko. Mula dito sa labas ay makikita ko na ang mga tao sa loob dahil yari sa glass ang nagmimistulang dingding neto. Habang naglalakad ako papasok ay naglilibot na ang mga mata ko para hanapin ang taong nakaputing polo at kulay pulang necktie.
Sa kalagitnaan ng paghahanap ko ay may lumapit sa aking waiter. "Excuse me, are you miss Ashley?"
"Yes I am. And I am here to meet someone." Sabi ko nalang dahil napagtanto kong di ko pala alam ang pangalan ng kikitain ko. Light didn't ever mention his name either.
Ngumiti ang waiter. "He is already waiting miss, this way please. "
Hinayaan ko syang i-guide ako papunta sa kikitain ko, napansin kong napapatingin sa akin ang mga nadadaanan ko, lalo na ang mga kalalakihan, hindi ko naman sila tiningnan dahil baka makasapak lang ako, ayaw ko kasi sa paraan ng pagtitig nila.
"Sir Untal nandito na po si Miss Ashley." Sabi ng waiter sa lalaking naka-upo at nakatalikod sa akin.
Agad akong kinabahan dahil sa narinig ko lalo na ng tumayo ang lalaki at hinarap ako. Tuluyang napaawang ang mga bibig ko, nanuyo ang lalamunan ko at parang umatras ang dila ko.
"Its my pleasure to meet you again Miss Beauty Lin Ashley, I am your new Family Lawyer Rogue Fraser Untal." Pormal na pakilala niya.
At ako? Para akong nanakawan ng hangin sa buong katawan habang nakatitig lang sa kulay berde niyang mga mata. His eyes are now more calm than the last time, but i can still see the anger I saw thirteen years ago... He is still mad at me. And I know I am not mistaken, because his eyes are the only honest part of him, His eyes never lie.
______________________________________
Avisala! This is lady_assasin2004 and I would like to thank all of you for reading this chapter sana hindi kayo nabored at na-enjoy niyo ang pagka-ikli ng chapter Natu! Anyways , sana di kayo magsawa na maghintay ng susunod Kong update...heheheh, asahan niyong magsusulat na ako para sa 'He never beg' sa mga interesado lang naman. Pero di pa sunod² na update, magsusulat lang.
#skl.
Dont forget to:
✔Vote
✔Share
✔Comment and ;
✔Follow
@lady_assasin2004
Itutuloy pa ba?
Itutuloy ko nga hintay hintay lang 😂.