Eriol's POV
Garden wedding lang ito pero kung titignan napaka engrande, marami rin ang mga bisitang dadalo dahil bukod sa amin magkakamag anak ay imbitado ang mga kaibigan ng magulang namin at mga business partner nila.
Nakita ko na sina amber at isa pang kaibigan ni venice na si micah, pati narin ang ibang kaibigan ng kuya niya at ibang kabigan ko. Nakita ko rin ang mga pinsan kong bata na naka ayos na dahil maya maya lang ay magsisimula na ang kasal.
Nasa gitna naman ng mga upuan ay ang napaka habang white carpet na may mga naka kalat na cherry blossom at sa gilid nito ay mga cherry blossom tree na nagsisilbing arko sa daanan.
Ito kasi ang suggestion ni venice gusto niya ng maraming cherry blossom sa gilid ng white carpet. Paboritong kasi nito ang cherry blossom.
Pati ang pool dito sa gilid ay inayos din binuksan nila ang mga ilaw sa ilalim nito at may mga nakalutang sa ibat ibang klase ng bulaklak dito.
Sa bahay gaganapin ang reception kaya malamang busy silang lahat sa pag hahanda.
Ako naman ay pinagmamasdan ang may pagka engrandeng decorasyon ng garden wedding namin. Naka make up at naka ayos narin ang buhok ko habang nandito sa terrace ng kwartong ito kung saan ako inayusan.
Suot ko na ang white suit ko at bumaba na para hintayin ang soon to be wife ko.
Pero bago pa man ako makababa ay pumasok sina mommy at daddy ng nakangiti sa akin. Ngumiti naman ako pabalik at niyakap sila.
"Be a good husband to your wife Eriol." daddy said
"I will dad." i reply, i saw some tears on mommy's eyes so i wipe them off and kiss her forehead.
I was already infront waiting patiently to the girl i will cherish forever.
She was in the middle of her parents while holding the arm of his father and on the other hand holding her white bouquet of flowers. She look so beautiful that i can't take my eyes off her.
She looks gorgeous walking slowly down the aisle with cherry blossom at the side that makes it look more beautiful and perfect.
In a few hours or minutes i will be a husband to my beautiful wife.
I felt tears that streaming down my cheeks but i wipe it off. She look so beautiful in white.
Priest: "We are all gatherher here today to celebrate one of life's greatest moments, and to cherish the words which shall unite Venice and Eriol in marriage".
We already said our vows to each other. And now i can see tears that fell down to her soft cheeks. I don't know if it is a happy tears or what. But i can see that her smile was true. She is smiling toward me and i couldn't explain the feeling I am feeling right now.
I put the ring on her ring finger and it did the same
"I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride."
I smile to her and she smiled back.
I touch her cheeks and pull her to give her a kiss
I am happy because i can feel that she already accept me. The way she smile and when she kiss me back without hesitation.
Venice's POV
Nandito kami ngayon sa gitna ni Eriol slowly dancing as a newly wed couple. He is smiling all the time and i reply to those smile because i want this to be memorable.
"You look so beautiful." he said and i just smile in reply
Well i can't denied but he also look stunning in that white suit. So handsome.
Gabi na ng matapos na ang wedding namin masayang masaya naman si Eriol na ngini ngitian ang mga bisitang nagpapa alam na sa amin.
Habang may nagpapa alam ay nahagip ng mata ko ang mga hindi inaasahang tao. Nakita ko si Micah at amber at sa tabi ni ay si Blake.
Nakatitigan kami ni Blake at agad itong umiwas at pumihit na para umalis. Susunod na sana ako sa kanya ng pigilan ako ni Eriol.
"Saan ka pupunta may mga guest pang nagpapa alam sa atin?" Tanong nito.
"Saglit lang pupuntahan ko lang ang mga kaibigan ko aalis narin sila."
Pinuntahan ko sina amber at micah ngumiti lang saakin. Sinenyasang naman ako ni micah na sundan si Blake.
Nagka ayos naman na kami ni Amber dahil wala rin naman kaming magagawa kung mag aaway kami at humingi narin naman kami ng tawad sa isat isa.
Nakita ko si Blake na naglalakad sa palabas ng village na ito. Tumakbo ako para maabutan siya buti nalang at naka dress nalang ako ngayon.
Mabilis ko siyang niyakap mula sa likod kaya naman napatigil ito sa paglalakad. Inalis niya yung mga braso ko sa bewang niya pero niyakap ko ulit siya.
"Sorry,sasabihin ko naman dapat sayo pero hindi ko na namalayan na ikakasal na pala ako.Sorry talaga." naiyak ko ng sabi.
Sa pagkakataong ito hinarap na niya ako. Nasaktan ako lalo ng makita ko siyang umiiyak.
"Bakit hindi mo sinabi agad, edi sana nakagawa ako ng paraan para makuha ka. Pero anong magagawa ko kung kasal kana at nahuli nako. Nasasaktan ako tuwing nakikitang ngumingiti ka sa kanya. Masaya ka sa kasal niyo ibig sabihin ba non hindi mo nako ma..." hindi kona siya pinatapos mag salita at hinalikan ko ito.
Nagulat siya sa ginawa ko pero agad naman niyang sinuklian ang halik ko. Bumitaw ito para saglit na makahinga.
"Mahal kita blake pero hindi ba ako pwedeng maging masaya sa araw ng kasal ko? Siguro hindi nga siya ang taong gusto kong pakasalan pero minsan narin akong nangarap ikasal at natupad na iyon. Isang beses lang ako ikasal at gusto ko masaya at hindi ko makakalimutan ang araw na iyon. Tingin mo ba hindi ako nasasaktan sa sitwasyon natin. Bago ako umalis ng bahay kinalimutan ko na muna lahat ng problem at sakit na nararamdaman ko. Kase gusto ko maging masaya kahit ngayon lang. Masakit kase hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at kung sino ang pipiliin ko. Ayoko kayong masaktan pero kailang isa lang." Umiiyak kong sabi
"I love you " sabi nito at hinalikan akong muli ngunit sa pagkataong ito ay itinulak ko siya palayo
"Mahal din kita pero kailangan na nating tapusin ang namamagitan sa atin dahil may asawa na ako. Siguro hindi talaga tayo para sa isat isa. Patawad."
"Venice wag naman ganito. Wag mo naman akong saktan ng ganito. Gagawin ko ang lahat bumalik kalang sakin pls." sabi ni blake at lumuhod pa sa harapan ko. Nadudurog ang puso ko. Nadudurog sa tuwing umiiyak ang taong mahal ko at nagmamaka awang balikan ito.
Iniwan ko siyang umiiyak doon kahit ayoko man ay kailan kong gawin para narin makalimutan na namin ang isat isa.
Inayos ko muna ang sarili ko bago bumalik sa bahay.
Wala ng bisita nung pumasok ako sa bahay at mga magulang at si amber nalang ang nandito. "Aalis napo kami" sabi ni Eriol sa mga magulang namin.
Magkasama na kasi kami sa iisang bahay at kaninang umaga pinadala na yung gamit ko doon. Sumabay na sa amin sina mommy and daddy pati narin si amber. Hinatid muna namin sila bago umuwi.
"My hindi kaba nahihiya nakisabay tayong umuwi kuya?" tanong ni amber sa mommy nila.
"Bakit naman?" sagot nito
"Bagong kasal sila My tapos syempre diba pag bagong kasal kasunon non gagawa na sila ng baby para maging lola kana."
Namula naman ako sa sinabi ni amber. Ibang klase talaga bunganga neto wala man lang filter.
"Amber." nahihiyang tawag sa kanya.
"Wag kang mahiya iha ganyan din naman kami nung kapanahunan namin lahat ng pagdadaanan niyo ay napagdaanan na namin." sabi naman ng daddy nila
Pagdating sa bahay ay dumeretso agad ako sa isang kwarto para ayusin ang mga gamit ko hindi kami mag kasama sa iisang kwarto ni Eriol dahil yon ang gusto ko.
Hindi naman malalaman ng magulang namin dahil hindi naman sila nakatira dito. Habang nag aayos ako ng gamit bigla nalang pumasok si Eriol sa kwarto ko.
"Kasal na tayo Venice, pero bakit kailangan mo pang ipamukha sa akin na hindi ako mahal mo?!" sigaw nito sa akin. Hindi ko naman siya maintindihan sa biglang pag aalburoto niya.
"Ano bang pinag sasabi mo?!" Inis na tanong ko.
Hiwakan naman niya ng mahigpit ang braso ko tsaka itinulak sa pader nang kwartong ito. Nasasaktan ako sa pagkaka hawak niya sa braso ko. Makikita ko sa mukha niyang galit na galit siya.
"Kung makipag halikan ka sa kanya parang wala kang asawa. Kakatapos lang ng kasal natin tapos ganon ang makikita ko! Oo, hindi mo ako mahal pero konting respeto naman bigyan mo naman ako ng konti. Konti lang naman ang hinihingi ko pero bakit pati yon hindi mo mabigay!!"
"Ano bang meron sakanya na wala ako.. Bakit ...
Bakit hindi nalang ako?!" pakasabi nito ay hinalikan niya ako.
Nagpupumiglas ako pero parang wala lang ito sakanya. Mas lalo niya pang hinigpitan ang pagkaka hawak sa braso ko dahilan para mapa daing ako.
Tinulak ko siya ng buong pwersa ko at napaatras naman ito tatakbo na sana ako palabas ng bigla niya hawakan ang kamay ko tsaka itunulak sa kama.
Wla akong magawa dahil hawak niya ang kamay ko. Napagod ako sa pag pupumiglas dahil mas malakas ang pwersa niya keysa sa akin kaya wala akong laban.
Bumaba ang halik niya sa panga ko hanggang sa leeg.
"Eriol pls! Hindi pa..ko ha..nd.a. Naki..ki..u.sap a..ko s..a..yo. Eriol!" umiiyak na sabi ko pero parang hangin nalang itong lumabas at mukhang natauhan naman ito at umalis sa ibabaw ko.
Nagising ako at nag ayos. Nakita ko siya sa kusina na naghahain ng breakfast.
"Kumain na tayo at nagugutom na ko"
Umupo na ito sa harapan ko at nagsimulang kumain. Wala nag abalang magsalita sa aming dalawa tanging kutsara at tinidor na tumatama sa plato lamang ang ingay na maririnig.
Tumayo na ako para ilagay sa sink ang pinagkainan ko pero natigilan ako ng magsalita ito. "Hindi ko sinasadya yung kagabi, Venice. Nadala lang ako. Pangako hindi na mauulit pa." paghingi nito ng tawad. Tumango nalang ako at nagpatuloy na.