After Theo's birthday, we immediately flew to Japan, not in Thailand. Mavy didn't go with us. Nauna siyang bumalik ng Pilipinas kaya hinayaan niyang si Joaquin ang kasama ko.
It was quite fun and enjoyable since I can really see how happy Theo was. Maski si Joaquin ay walang ginawa kundi ang alagaan at gawing memorable iyong bakasyon namin doon.
We stayed there for about three days only and then went back to Philippines to settle everything. Hindi pinalampas ni Joaquin ang pagpunta sa bahay ko. He was surprised that I got a house like this by working alone.
Noong una ay akala niya hindi sa akin, pero nang sabihin kong akin iyon ay hindi siya makapaniwala.
"I worked hard for this. Kung gusto mong pumasok, pwedeng-pwede. Wala namang bawal rito."
"Really? Can you tour me around, then?"
Nagdalawang isip pa ako bago pumayag. Gabi na nang makarating kami kaya hinayaan muna naming nasa kwarto si Theo habang nanonood.
Bago pumunta rito ay nakakain na kami sa isang fast food chain so we're already full.
I toured him first at the guest's room. It was quite big and enough for lots of people, especially the visitors. Mayroong malaking kama saka isang maliit na table sa gilid niyon.
Nakasunod lamang siya sa akin habang isa-isa kong ipinapakita sa kanya lahat ng iyon. Tanging pagtango lang ang kanyang isinagot sa lahat ng sinabi ko na para bang sang-ayon sa lahat ng nakikita.
Then, I toured him on the second room which is an empty one. Sa loob ng bahay ay mayroong apat na kwarto. My room, Theo's room, the guest's room and this.
I don't like having too much rooms since I'm not fond of it. Pinag-iisipan ko pa kung para saan iyon dahil dalawa lang kaming narito ng anak ko.
Minsan sina Papa naman ang natutulog sa guest's room.
"And this is the kitchen. I chose the design on it." His face turned into an amazed one. Malaki kasi ang kusina at masyadong maraming gamit para sa panluto.
I really filled it since I cook here everytime I am here. Mabuti na lang naayos ko, nakakahiya naman kung hindi.
"Love it. You have a good taste in choosing designs."
"Thanks. And I really want it to look like this. Spacious and not too crowded if someone wants to cook with me here."
Pinasadahan rin niya ng tingin iyong fridge kong malaki. He opened it and it is full of foods, especially Theo's. Palihim lang akong napaismid dahil parang sa kanya ang gamit na iyon kung pagbuksan.
"Hindi ka ba sinasamahan ni Maverieck? I bet, you have many moments in here. You know, cooking together."
I rolled my eyes on the way he said those. Nagsasalita ng simple pero hindi naman maitago ang inis.
"He's not staying with us here. Kung nagkakasabay man--"
"Where's your pool area? I want to see it. Siguro naman ay mayroon ka rito?"
I nodded and then showed him our pool. In-explain kung bakit ganoon kalaki kahit wala naman masyadong tumatao rito. Theo loves to swim here everytime he wants. And I don't have to go to beaches on summer. Pool lang ayos na.
Huli ko nang ipinakita sa kanya ang ibang parte pa ng bahay. Nakakapagod namang i-tour ito kahit na hindi umiimik at walang comment sa mga sinasabi ko. It was tiring until I went back again in front of Theo's room.
"May isa ka pang hindi napapakita sa akin," reklamo niya kaya nangunot kaagad ang noo ko.
He crossed his arms and then rested his shoulder on the wall just beside him. Seryoso nitong sinabi iyon na para bang obligado akong ipakita ang gusto niyang makita.
"I already showed everything to you. Theo's room, every corner of this house and then those part that you've requested to see! Ano pa bang gusto mo?"
His eyes roamed somewhere. Nanliliit ang mga mata niya na para bang may iniisip na kung ano.
Wala naman na akong gusto pang ipakita sa kanya. I even let him see some secret places in here! Pati nga iyong hindi ko naman dapat gustong ipakita ay nakita niya.
"Your room. I wanna see your room."
Natawa ako ng bahagya saka nasapo ang noo. My sweat's now appearing because of what we did earlier. Napagod ako kakagala rito sa bahay.
"Susunod na lang. Pagod ako."
"I want to see it now."
Napapikit ako. Maraming mga gamit doon! Nandoon pa iyong iba niyang litrato na hindi ko man lang naisipang ayusin. I printed some of his pictures from his social medias and then glued it on the wall, just enough for Theo to stare at it.
Tapos ngayon, magre-request siya na gusto niyang makita iyon?
"Susunod na lang. Uwi ka na. I'm tired already."
"Really? I can go there alone. What do you think?"
Mas lalo akong umiling at hindi sumang-ayon. He smirked and then started walking straight to my room. Kaya napatakbo ako palapit sa kanya saka inunahan siya papunta roon.
I quickly pulled all the pictures on my room. Pati iyong mga nakasabit na kung ano doon ay natanggal ko kaagad sa sobrang taranta at pangamba. Itinapon kong lahat iyon ng walang pag-alinlangan hanggang sa tuluyan na siyang nakapasok.
He roamed his eyes as he went inside. Agad na dumako ang tingin niya sa akin na para bang gusto pa niyang sabihin ko kung ano ba ang tungkol sa kwarto ko.
"Told you. There's nothing much in here."
"Quite good. May I see some of your things here?"
Tumango ako saka niya nilapitan ang kama ko at doon naupo, malapit sa side table ko na mayroong mga litrato at iilang libro. Hindi naman siya iyong tao na nagnanakaw kaya pinahintulutan ko.
There's a picture of me and Theo there so he stared at it and then took a picture of it using his phone. Ginawa niyang wallpaper iyon bago tumayo at dumiretso sa bathroom saka pinasadahan ng tingin iyon.
How he got some nerves to do it in front of me? Talagang ang lakas ng loob na gawin iyon sa harapan ko? I mean, it's okay to take a picture of it. Pero sana naman naghanap ng magandang tyempo, iyong hindi ko naman dapat kita.
When he finally went out from the bathroom, I motioned my palm to him. Mas lalo siyang nagtaka dahil doon.
"You want me to kiss your hand?"
Mas namilog ang mata ko.
"Ano? Hindi, ah!"depensa ko kaagad. "Akin na phone mo."
"Bakit?"
"You made us as your wallpaper. Papalitan ko lang kaya akin na."
He took out his phone and showed it to me. Tumango kaagad ako saka sinubukang kunin iyon sa kanya pero kaagad niyang inilag. Napahawak tuloy ako sa braso niya kaya napaatras agad ako.
"Coming from you who made me and Theo as your wallpaper without my permission? I'm just doing the same, Aria. What's the problem on it? Hindi ba pwedeng magkaroon tayo ng couple lockscreen with each other's photo in it?"
Nagulat ako nang sabihin niya iyon. He saw it?
I groaned and then trying to grab his phone again. Pero dahil mas lalo niyang inilayo iyon ay muntik na akong masubsob. Good thing he held me, preventing to what may happen.
He grinned and then tried holding me tightly. Kaagad akong nagreklamo saka inilayo ang sarili sa kanya.
"Okay. Quits na tayo kaya pwede ka nang umuwi. Pagod na ako."
At wala akong balak na makipaglaro at makipag-agaw sa kanya ng phone rito. Mabuti na lang ay hindi na nito ako kinulit at kaagad na nagpaalam lang kay Theo bago tuluyang umuwi.
Napagkasunduan rin namin na he'll be there as always for Theo. It's his responsibility after all. Syempre, iyon naman din talaga ang gusto ko para sa amin, para sa anak ko.
I want all the best for him. Hangga't kaya kong ibigay ay ibibigay ko.
Nang sumunod na araw ay bumisita sa amin si Mavy. I prepared something for us to eat. Napagkwentuhan lahat ng nangyari sa trip namin habang masaya ring nagkukwento si Theo sa kanya ng lahat ng naging bonding nila ni Joaquin.
Kitang-kita ko kung paano niya idetalye lahat nang iyon nang may malaking ngiti sa kanya. Na kahit sandaling panahon pa lang ang nangyari sa kanila ay naging malapit kaagad ang loob niya.
"It's good to know that you two are in good terms already. So I think, I wish you the best?"
Binigyan ko siya ng bahagyang ngiti.
"He asked me if we can still start. Sabi ko, hindi pa ako handa para sa kanya kasi ang gusto ko lang naman ay maging maayos muna ang relasyon nila ni Theo. Kahit iyon lang muna."
And I think, Mavy wanted to hear something aside from that. Na kahit mayroon siyang nararamdaman sa akin ay mas gusto niyang maayos iyong nasira sa amin ni Joaquin.
"Nagkaayos ba sila ni Theo?" tumango ako. "Then it's time for you to give him a chance again. Akala ko ba mahal mo siya? Why don't give him that?"
"Hindi naman kasi lahat ng nanakit at patuloy mong minamahal ay deserve ng chance. Siguro kung tatanungin kung sino ang tanga sa amin? Ako iyon. I managed to love him continously after hurting me. Na kahit hanggang ngayon ay hindi nagbago."
"Then at least, try. Hindi naman siya bumalik para saktan ka siguro ulit. I can see his sincerity, Aria. Alam kong seryoso si Joaquin ngayon sa'yo, lalo pa't may iisang dahilan kung bakit mas lalo siyang napapalapit sa inyo. And I think, that's enough to make your life complete again."
Humugot ako ng malalim na hininga at napag-isipan lahat. How I wish I was good enough back then. Na sana naging sapat na ako para sa kanya upang ipagpatuloy ang nasimulan namin.
How could he get something so good go to waste? Ang taong ibinasura na lang ng hindi pinag-iisipan.
"Sorry if I keep on talking about this. I wish I was strong to think any ways for such things. Talagang naguguluhan lang talaga ako."
He smiled and then tapped my shoulder.
"Trust me if I say that he's serious. Kilala ko ang kaibigan kong iyon. His weakness is the love of his life, at ikaw 'yon."
And to think that Joaquin never shows that he's not interested on me gave me a hint that he still loves me... that we still both love each other after all these years.
Hindi ko na mas inisip pa ang tungkol sa bagay na iyon. That day, we just spent the hours in our house. Nanatili roon si Mavy buong araw hanggang sa nagpaalam na itong umuwi.
Hinatid namin siya labas hangga't sa nakaalis na iyong sasakyan niya. I was closing the gate when I heard the sound of another car again, parking in front our house.
Nang makalabas ang laman niyon ay kaagad na nanlaki ang mata ko.
Joaquin, in his frowning face together with his luggage and backpack walked towards us. Kaagad akong hindi makapaniwala nang tuluyang lumapit na ito sa harapan ko.
"Papa!" Theo shouted and then embraced Joaquin who is smiling now. Ang bilis magbago ng kanyang ekspresyon nang makita ang anak ko.
"Are you going to sleep here, po? Why you didn't tell us?"
"Uh-huh. I just want to surprise you."
Hindi pa rin ako nakagalaw at nanatili sa aking pwesto na gulat na gulat. He snapped his finger until I blinked my eyes finally.
"Come here. Let's go inside. Masyado nang malamig, hindi ko pa nagugustuhan 'yang suot mo."
Napatingin ako sa suot ko. It's a black sleeveless top and pajamas! Anong masama rito at bakit hindi maganda ang timpla ng mukha kapag sa akin?
"At kailan ka pa naging concern sa suot ko?"
"Ngayon lang, lalo pa't kasa-kasama mo kanina ang kaibigan ko."
"What? And why are you here, anyway? Ni hindi ka nagsabing dito ka matutulog."
"Why would I? Akala ko ba napagkasunduan na natin ito?"
Inis akong napasuklay sa buhok saka niya ibinaba si Theo at pinaupo sa couch. He sat beside him and I cannot have this angry tone. Hindi ako makakalabas ng galit kapag nasa tabi niya si Theo.
"Yes. At hindi naman kasama doon ang dito ka makikitulog. You have a house, I have my own. Sana doon ka na lang sa bahay mo."
"My house is lonely and too quiet. Gusto ko ng ingay, saka gusto ko rin kayong makasama. Unless you want to stay us together in my house?"
"Ayoko."
He shrugged his shoulder and then went to the kitchen alone. Umakyat na ako sa kwarto ni Theo saka doon siya nilinisan at hinanda na upang makatulog.
Ngayong nandito na siya ay hindi ko alam kung paano aakto. He went here surprisingly. Itinaon kung kailan kakagaling niya lang kahapon rito.
I stayed on Theo's room until he fell asleep. Sinubukan kong bumaba upang tignan kung anong ginagawa niya roon. He's silently eating while having the plates in front of him.
Napansin ko ring may mga niluto ito doon at wala iyong mga niluto ko kanina. He cooked something and I guess, he's waiting for our presence there.
Nang makarating na sa mesa ay umupo ako sa tapat niya at dinaluhan siya. Nagulat pa ito nang sinimulan ko nang kainin iyong niluto niya. It's the same dish he cooked on our first date before. Hindi ko nakakalimutan iyon.
"Sorry. Pinatulog ko si Theo."
I felt guilty keeping him waiting for us. Ni hindi pumasok sa isip ko kanina na bumaba na dapat kaso napilit ko ang sarili. And look what I've seen.
Isang lalaking nagluto para sa amin pero hindi ko kaagad nadaluhan. He looks hopeless the moment I saw him earlier. Na para bang naghihintay sa wala.
"And by the way, you can stay on the guest's room. Feel free to do everything here."
"Can't I sleep beside you?" Natigil ako sa pagkain saka napatitig sa kanya. Nakikita ko kung paano siya naghihintay sa sagot kong magbibigay sa kanya ng pag-asa sakali.
"N-no," I replied, stuttering and not sure of it. Tumango na lang ito at tinapos na kaagad ang pagkain nang hindi umiimik.
I volunteered to wash the dishes but he insisted. Umakyat lang ako sa taas nang natapos na ito at dumiretso sa bathroom.
And now, we'll gonna sleep under the same roof. Mapait akong napangiti saka tuluyang ibinabad ang sarili sa malamig na tubig. The coldness of the water fully covered my body.