But the plans of the Lord stand firm forever, the purposes of his heart through all generations.
~Psalms 33:11
. ⋅ ˚̣- : ✧ : - ⭒ ⊹ ⭒ - : ✧ : -˚̣⋅ .
Ika-Dalawampu't Limang Kabanata
DAYS passed like a blur. Foundation week went so fast. Bukod sa pagbabantay ng mga booth, inubos ko ang aking oras sa paggawa ng Research.
Malapit na kasi ang defense kaya kailangan ko nang maghanda. Mahirap na at baka magisa kami ng panelist. Si Nash ay nasa Regional Meet na ngayon at wala pa akong balita sa kaniya. Hindi pa niya ako tinatawagan.
One the second to the last day of foundation week, we watched Arts & Design play, where Axti belongs. He is performing even he gets hospitalized a few days ago. Axti was getting sick the past week. I don't know what's going on with him because he doesn't want to open up.
Today, the last day of foundation, we are watching the basketball game of Keist. Kahit na magkaiba kami ng strand at magkalaban ang team namin, siya pa rin ang aming sinuportahan. Oo na, mga taksil kami sa aming strand, pero loyal naman kami sa aming kaibigan.
Axti is not here with us. He needs to rest because he still sick.
Champioship game na ngayon at magkalaban ang HUMSS at Sports Track. Dahil laglag na ang mga strand namin, siyempre mas todo support kami ngayon kay Keist. Gumawa pa kami ng banner para sa kaniya.
Nag-edit kami ng picture niya kasama ang favorite basketball player which is Stephen Curry. Mayroon nakalagay ditong 'Go Keister Amadeus!'. Matino ang pagkakalagay namin dito, kaso hindi niya nagustuhan.
Mayroon nga siyang banner kasama si Stephen Curry, kaso ang mukha niya ay nasa bola. Oo na, malakas ang trip naming magkakaibigan.
"Flagrant foul for Yakama!" dinig kong sambit ng sports commentator.
Napatingin kaming magkakaibigan sa court. Nakita ko si Keist na kumakamot ang kaniyang ulo at namomroblema sa nangyari.
"One more foul from Yakama, he will be foul out on the game."
Pumuwesto na ang player na na-foul ni Keist sa free throw line at nag-umpisa na siyang tumira. Unang shoot nito at pasok kaagad, hiyawaan ang mga manunuod. Limang puntos na tuloy ang lamang ng Sports sa HUMSS.
Napabagsak ang aking balikat nang marinig ko ito. Mukhang ito ang dahilan kung bakit hindi maganda ang timpla ni Keist. Last quarter na ito at sana naman ay hindi na siya matanggal sa laro.
Wala kaming alam kung anong nangyayari sa kaibigan namin. Masaya naman namin siyang nakausap bago ang championship. Marahil ay napapagod lang siya kaya puro foul ang kaniyang nagagagawa.
"Go Keist! Go Keist! Go! Go! Go!" we cheer him up.
Napatingin naman siya sa gawi namin kahit sobrang ingay sa loob ng court. Nginitian niya kami at nag-thumbs up siya. Bumalik na sila sa paglalaro dahil natapos na ang free throw ng kalaban.
Mas naging matindi pa ang laro sa mga sumunod na minuto. Kakaunti na lamang kasi ang natitirang oras at humahabol ang HUMSS.
"LAST TWO MINUTES!"
So far so good ang laban, subalit napasigaw na lamang kaming magkakaibigan nang biglang nagkagulo sa gawi nila Keist. Masyadong mabilis ang pangyayari, hindi ko kaagad ito nasundan!
"Yakama, foul out!" ito na lang ang aking narinig. Napakagat labi ako.
Mukhang nagkainitan ata sa loob ng court sa pagitan ni Keist at ng kabilang grupo. Nakita ko na lang ang aking kaibigan na nag-walk out sa court. Sigawan ang mga tao dahil sa nangyari.
"Let's go to Keist!" Coast stated.
Hindi na kami nag-aksaya pa ng oras at nakiraan sa ibang manunuod upang makababa lamang. Kailangan kami ngayon ng aming kaibigan. Nang makababa kami, nakita namin si Keist na papunta sa locker area.
"Keist!" Aera shouted.
Napahinto siya sa paglalakad at nilingon niya kami. Kita ko sa kaniyang mga mata ang lungkot dahil sa nangyari. Tinakbo namin ang kaniyang gawi.
"I know what you are all thinking. I'm sor---" Aera cut his words.
"You don't have to apologize."
Stair tapped his shoulder. "Hindi mo kailangan ikuwento kung ano ang nangyari. Nandito kami upang damayan ka."
"Alam naming pagod ka, kaya let's unwind!" I said.
We didn't bother to asked Keist what really happened and why he's exhausted. Ramdam kasi naming hindi pa siya komportableng sabihin ang mga ito, kaya hindi namin siya pinilit.
Nagkasiyahan na lang kaming lima sa pagkain at paglilibot sa mall. Wala si Axti dahil nga siya ay mayroon pang sakit.
Mukhang tagumpay naman kaming pagaanin ang loob ni Keist. Bago matapos ang araw ay siya na rin ang nagkuwento kung bakit ang panget ng naging laro niya.
He has a problem with his grandfather and her girlfriend. Keist didn't tell us about this before the game. Isinantabi muna niya raw ito upang hindi niya madala sa laro, ngunit bigo siya.
Pinaramdam na lang namin sa kaniya na nandito kami kahit anong mangyari. Magkaroon man siya ng problema sa kaniyang relasyon at pamilya, dadamayan namin siya.
✦༝══˚♕ ♡ ♔˚══༝✦
TIME flies so fast. After that championship game, we did not open the topic again about Keist. Naayos na rin naman na raw ang mga ito pagkaraan ng ilang araw.
Since today was the Senior Ball, we didn't have classes yesterday. Our school gave us time to prepare for the party. My twin and I go to our parents' grave yesterday. It was their first death anniversary. We celebrated Valentine's Day in the cemetery.
Ngayong araw, nag-aayos na kami sa Senior Ball para mamaya. Nandito kami ngayon kila Axti, napag-usapan kasi naming magkakaibigan na rito na mag-ayos. Kagaya na lamang noong nangyari last Acquaintance.
"OH MY GEEZ! YOU'RE SO GORGEOUS XEIDRINE!" Coast shouted and she jumped like a kid that wants a lollipop.
"I agree! Bagay sa iyo 'yung damit mo!" Aera said.
Napailing ako sa kaniya. Napakaingay nilang dalawa! Nandito kami sa isa sa mga guest room nila Axti. Hiwalay kaming nag-ayos na boys and girls.
"Mga bolera."
I stood up to see fully my outfit. I'm wearing now a royal blue satin beaded mermaid dress partnered with pearl earrings, a bracelet, and a necklace.
Napatigil ako sa pagtingin sa aking sarili nang bumukas ang pinto ng kwarto. I saw Axti with his glare.
"Do you guys aren't done yet?" Axti asked with a pissed tone.
"Wait a minute!" Coast said while finishing her make up.
Axti sighed and he slammed the door. Nagulat naman kaming tatlo nang marinig ang kalabog ng pinto. Mukhang wala sa mood si Axti.
"He's turning into monster again," sambit ni Aera.
Inayos ko na ang iba naming ginamit gaya ng make-up, curlers and brush. Mahirap na at baka bumalik ulit si Axti tapos maaabutan pa kaming hindi pa tapos.
"Don't mind him. Nag-iinarte lang 'yun," Coast said and rolled her eyes.
"May problema ba kayong dalawa?" I asked.
Coast just shook her head and she continue doing her make-up. Nang matapos na ang pag-aayos naming tatlo, bumaba na rin kami. Nagtaka ako na sina Keist at Stair lang ang inabutan namin sa baba.
"Where's Axti?" I asked.
"Nauna na. Bad mood kanina pa, ang tagal niyo kasi," Keist said while eating chips.
Kakaiba rin 'tong kaibigan namin. Siya ang may ari ng bahay tapos iniwan pa kami.
"Pabaayan niyo na yun. Tara na!"
I smell something between Coast and Axti. Do they have a fight? I was able to asked Coast regarding that, but she walks towards the van.
Nagpaalam muna kami sa lola ni Axti at sinundan namin si Coast palabas. Nagulantang ako ng bumungad sa akin si Nash pagkalabas ko ng pinto. Anong ginagawa niya rito? Wala naman kaming usapan na susunduin niya ako or what.
Nash was wearing a white long sleeve partnered with a navy blue coat with a black tie and slacks. He looks handsome tonight.
Kakabalik lang niya noong isang araw galing sa Regionals, sadly he didn't get any place. Even he didn't make on the National level, I am so proud of him.
"Sana all may sundo Xeidrine," mapanuksong saad ni Aera.
"Una na kami Xei."
Keist tapped my shoulder and he goes to the van. I saw Stair and Aera following him. So, they knew already?!
Iniwan ako ng mga kaibigan ko na nakanganga kasama si Nash. Hindi man lang nila ako sinabihan! Nash really loves surprising me and keeping secrets between my twin and my friends!
"Let's go?"
Nash holds my hand and we walk towards a white car. Wala na rin naman akong magagawa. My friends leave me and with him.
"Kanino 'yan? Marunong ka bang mag-drive ng kotse?" sunod-sunod kong tanong.
"I have a driver."
Binuksan ni Nash ang pinto ng kotse para sa akin and he sat beside me. Someone cleared his throat and my gaze landed on the driver's seat, where the voice came.
"So, gagawin niyo talaga akong driver?" Quias said.
"Just drive. We're going to be late," Nash said with authority.
"Masusunod kamahalan. Kotse ko na nga, ako pa driver."
I chuckled a little. So, si Quias pala ang sinasabi niyang driver. Hindi ako makapaniwala. Lakas din ng tama nitong si Nash.
We reached the hotel venue where the Senior Ball will be held. Mabuti na lang at hindi kami inaasar ni Quias, he's busy driving I guess.
Pagkapasok namin sa hotel venue, bumungad sa amin ang Ocean Blue Theme of the party. The place was shining because of the chandeliers.
There was an ocean blue arc on the entrance. The decorations of the hall were very detailed based on the theme. All I can say is wow. The school really prepares for the ball.
Pumunta kaagad kami sa table namin. I saw Aera was there already. She gaves us a meaningful smile.
"For the second time, nagmukha kang tao Praise!"
I glared at Aqui. Mukhang iinisin na naman niya ako kapag nakipagtalo pa sa kaniya. Kaya hindi ko na lang siya pinansin.
✦༝══˚♕ ♡ ♔˚══༝✦
THE ball was started at exactly 06:00 PM. From intermission number, cotillion, candle lighting, and such. When the night gets deep, people get wild. The dance floor was now open for everyone.
"Praise! Sayaw ta---"
Hindi na natapos ni Aqui ang sasabihin niya ng higitin ako ni Nash papuntang dance floor.
"I'm sorry for bringing you here without your permission," Nash said and he sighed.
"It's okay."
"I'm just jeal– forget about it. Can we just feel this moment Xeidrine?"
I nodded and he placed her hand on my waist. The music change from rock into a slow romantic one. Nash and I started dancing. It's like we're just the two of us here.
"You're really gorgeous Mango Graham Shake. Your beauty is like a clear ocean."
My heart trembles. The butterflies in my stomach get wild.
"I will never get tired to say this to you Xeidrine, I'm waiting for you, for us to be together."
He sincerely looked at me. Nash removes the hair strand on my face. I can feel his breath. Our face was just an inches away from each other.
"Nash..."
"I don't rush things and I understand that you need to focus on your study first."
I gulp many times before answering him. I guess this is the time...
"What if... let's make it official?"
Pagkatapos kong sabihin iyon ay napakagat ako sa aking labi. Hindi ko matingnan ang reaksiyon ni Nash.
"A-are you sure?" he shuttered at para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
"Ahhmm..."
Napaiwas ako ng tingin sa kaniya. Sa totoo lang hindi ko alam kung kaya kong mag-handle ng isang relationship. Lalo na at wala pa akong nagiging karelasyon.
"Look Xeidrine, we have a promised together. I respect that, if you are not ready, it's okay. Just remember, I'm here for you always."
"Wait for me, Nash..." I whispered.
Nash nodded and I know he heard what I said. He holds my hand and kissed it. "In God's perfect time, we will be together. I'm waiting Xeidrine..." he stated.
Sorry Nash, I'm not ready to commit right now. Akala ko ay kaya ko na, ngunit naduwag ako.
That night was unforgettable. Hindi ako makatulog noong gabing iyon. Tama kaya ang naging desiyon ko?
✦༝══˚♕ ♡ ♔˚══༝✦
NAKAILANG lunok na ako ng aking laway. Ramdam ko ang panlalambot ng aking mga binti. Rinig na rinig ko rin ang pagkabog ng aking dibdib. Parang hihimatayin ako anumang oras.
Today was our Final Defense. Sana ay hindi kami magisa ng panelist. Mukha pa naman sila na nangangain ng researchers.
"You may start," one of our panelists said after we prepared our PPT.
Huminga muna ako ng malalim at ilang beses lumunok upang mawala ang aking kaba.
"Good day to each and every one! We are the group seven researchers from STEM – 11 Alpha!"
Buti na lamang at hindi ko nasabing 'Good day research paper, we are the panelists. We are here to defend our researchers.'
The defense went smoothly not until the question and answer portion came. Sana pala ay nakapagdala ako ng bawang at sibuyas kung alam ko lang na magigisa kami ng todo. Mabuti na lamang at inaral din ng mga ka-group ko ang paper.
"I guess that's it. Nice presentation group seven," the female panelist said after almost ten questions.
Pagkalabas namin ng room, hindi na namin napigilan ang aming sarili at nagbunyi. Hindi pa sinasabi ang grade namin, pero malakas ang kutob kong pasado kami.
"Defense was finally over!" I stated.
"Oh my gosh! Para akong nabunutan ng tinik!" Wenfree shouted.
"Malay niyo mag-re-defense tayo," bwelta ni Quias.
"Oo nga." Pag-sang ayon ni Markien kay Quias.
Wenfree and I glared the boys. Ang mga nega nila! Makasabi sila noon, akala mo mayroon silang ambag sa research. Bond paper lang naman at pancit canton.
"Huwag mo nga sabihin 'yan Quias baka magdilang yawa ka at magkatotoo," saad ni Wenfree. "Alam niyo let just celebrate this!" Aya niya sa amin.
Napakamot naman ako sa aking batok. Mukhang hindi ako makakasama sa pina-plano niya eh.
"What's the problem Xei?" She asked.
I was about to answer but Nash came on my side and said, "She's coming with me."
"Sana all may ka-date!"
Nagpaalam na si Nash sa kanila at hinila ako palayo. Kakatapos lang din nila mag-defense kanina. Napag-usapan naming mag-date este gumala ngayon. Kaya hindi rin ako kaagad naka-oo kay Wenfree kanina. May lakad kami ni Nash.
"Where are we going?" I asked Nash when we reach the terminal. It was already 04:00PM, kaya naman pwede na kaming umuwi.
"Somewhere."
Magtatanong pa sana ako ngunit mayroong humintong jeep sa tapat namin at sumakay na kami roon.
✦༝══˚♕ ♡ ♔˚══༝✦
MAKALIPAS ang ilang minuto, pumara si Nash at sumunod ako sa kaniya. Inalalayan pa niya ako pababa ng jeep.
"We're here."
Inilibot ko ang aking mga mata sa lugar. This place looks familiar. Para bang nakapunta na ako rito noon, hindi ko lang matandaan kung kailan.
Ang daming tao ngayon. Mukhang dinadagsa tala itong lugar na 'to upang pasyalan. Mayroon kasi itong food stalls, videoke hall, playground and mini garden.
"What's this place?"
"This is the newly renovated town center here."
Napatango na lang ako. Pumunta kami ni Nash sa isang fast food chain upang kumain. Nagutom kami dahil sa defense.
Si Nash ang nag-order ng pagkain namin at ako naman ang naghanap ng upuan. I found a table for two on the left part of the fast food. So, I immediately saved that spot for us.
While waiting Nash, I took my phone to kill time. In the middle of surfing on social media, I heard people talking.
"Siz, this place really back its beauty, right?" sabi noong isang babae sa kasama niyang bakla.
I shrugged and continue what I'm doing on my phone.
"Korak! Mabuti nga at na-renovate na ito after five long years simula noong nasunog ito."
"Pero sabi nila, mayroong nagpaparamdam dito, 'yung batang namatay noon sa sunog."
"Siz,'wag na nga natin 'yan pag-usapan. Kinikilabutan ako." Wika ng kasama niya at umalis na silang dalawa.
Napabaling ang atensyon ko sa kanilang dalawa. Ang lugar na ito. Hindi maaari... Bigla na lamang bumalik ang alaala ng kahapon.
Napahilot ako sa aking ulo. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman. Inilibot ko ang aking mata at mukhang tama nga ako.
Minsan ko na lang mapaginipan at maalala ang nangyari noon dahil drained palagi ang utak ko, ngunit bumalik ito lahat ngayon. Para bang naging sariwa ulit ito sa aking alaala.
"U-umalis ka na ri-rito. Ili-ligtas mo na ang sa-sarili mo." Sigaw ng lalaking nagligtas sa akin.
"Iligtas mo ang sarili mo para sa akin! Umalis ka na rito!"
Nanlamig ako sa aking kinauupuan. This place... we're here five years ago. Noong nasunog ang isa sa mga fast food chain... At kung saan muntik na akong mamatay ngunit niligtas ako ng isang bata.
Kaya pamilyar ang lugar na ito...
Nagbago lamang ang itsura nito dahil sa sunog ngunit ito pa rin ang lugar na dahilan kung bakit ako binabangungot tuwing gabi.
"Hey, Xeidrine are you alright?"
Napatingin ako kay Nash, hindi ko namalayan na nasa harapan ko na pala siya. Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang batang lalaki. Lalo na at nandito ako ngayon sa lugar kung saan nangyari ang lahat.
"Sumasakit lang ang ulo ko."
"Do you want to go home?"
Nash sat beside me and placed our food on the table. He looks so worried.
"Let's eat and uwi na tayo."
Nash nodded and we started eating. Pagkatapos ay inihatid na niya ako sa bahay.
Mabuti na lamang at naintindihan niya. Aalis na sana siya ngunit hinawakan ko ang kaniyang kamay.
"Nash, I'm sorry I ruined your birthday. Sumama bigla ang pakiramdam ko."
Yes, today was Nash's birthday and we didn't celebrate it because of me. I felt guilty right now.
"I understand. Magpahinga ka na."
He gave ma a smile of assurance. Bago ko pa makalimutan, kinuha ko ang regalo ko kay Nash at ibinigay ko sa kaniya.
"For you, sorry 'yan lang nakayanan ko."
My gift for him was a big jar that full of our pictures together and my messages for him.
"Thanks, I appreciate it a lot," he said and smiled.
"Happy Birthday Nash, my one and only Mango Graham Shake..."
✦༝══˚♕ ♡ ♔˚══༝✦
FINAL examination and clearance we're all done. And today was our recognition. I can't believe that I survive Grade 11!
Napakabilis ng fourth grading! Parang pumikit lang ako saglit, tapos recognition na.
"Monteasul, Alexeidrine Praise with honors and third place in the cluster meet chess - secondary girls."
After I heard my name, I stood up and walk towards the stage and I saw Tita Aliza smiling at me. Even my parents were not here, I can feel their presence.
"Congrats Xeidrine, I know your parents were so proud of you and Stair." I smiled at her.
Mama, Papa, I know you're watching us in heaven. Stair and I got achievements again. I hope you are proud of us. I miss you.
Hindi ko namalayan na nakababa na pala kami ng stage at mayroon nang tumutulong luha sa aking mga mata. I miss my parents.
"Waquin, Nash Callen with high honors. Best in Research Paper, outstanding performance in Science and Mathematics. He is also a Cluster Meet Chess - Secondary Boys first placer, City Meet second placer, and Regionals Athletic Meet Qualifier."
Naglakad na papunta sa entablado si Nash. I am so proud of him! He aced on the top! Pero hindi ko maiwasan ang malungkot sapagkat ang adviser lamang namin ang nagsabit sa kaniya ng award. His parents nor her sister didn't show up.
When the program finished, I walk towards Nash. I can sense that he's in sadness right now. I saw again his woeful stare.
Nang makalapit ako sa kaniya, tinapik ko siya sa balikat. Napalingon naman si Nash at mukhang nagulat sa akin. Nginitian ko siya.
"Oh, Xeidrine nandiyan ka pala. I didn't notice you."
He smiled at me but I know behind that is sadness. Hindi ko ipinahalata sa kaniya na nalulungkot ako sa kalagayan niya.
"Congrats! Sanla na natin 'yang mga medal mo." I joked to lightened up his mood.
Mukhang hindi naman ako nabigo sapagkat nakita ko ang pagngisi niya. Pinaglaruan niya ang kaniyang medal at nagsabing, "Let's go to the pawnshop."
We both chuckled and we walk towards a bench near us. We sat there and silence remained between us. Ramdam ko pa rin ang lungkot niya dahil hindi dumating ang kaniyang pamilya sa espesyal na araw niya.
"Alam mo Nash, I cannot believe that I'm here. Biruin mo parang noong isang araw lang ay gusto ko nang sumuko at lumipat ng ibang strand. But look at me—us now, we survived firt year of STEM with flying colors."
Nash smiled at me. Hangga't maaari ay iniiwasan ko muna ang topic tungkol sa pamilya niya sapagkat ayoko siyang nakikitang malungkot.
"I told you, we can do it," sambit niya sabay gulo ng buhok ko.
"Thank you, Nash for everything. My life was like a chess game that in a losing streak. I'm a useless King and my ally was just a pawn. But suddenly that pawn became a queen that saves me from losing. And that queen was you Nash..."
Napatawa ko si Nash ng kaunti dahil sa sinabi ko. Binaligtad ko raw ang gender naming dalawa. Subalit kahit ganoon daw ay masaya siyang nailigtas ako.
Biniro ko naman siya kung wala siyang tugon sa sinabi ko, at ito ang kaniyang winika, "Xeidrine, in the game of chess, I can be your knight that will defend you, I can be your bishop that will protect you, I can be your rook that will guide your path. Also, I can be your king and you will be my queen."
Dapat pala hindi ko na lang hiningi ang tungon niya sa banat ko. Nagwala na naman ang aking puso at hindi ko mapigilan ang pamumula ng aking pisngi dahil sa sinabi ni Nash. Hindi niya talaga ako binibigo sa mga banat niya.
Nash holds my hand and for the nth time, he kissed it. "Let's reach our dreams together, Mango Graham Shake."
I wish we can really reach our dreams together, Nash...
. ⋅ ˚̣- : ✧ : - ⭒ ⊹ ⭒ - : ✧ : -˚̣⋅ .
Somehow edited. There are still errors and incorrect words. Please bear with me.
Read. Vote. Comment. Lovelots!