လစ္ဟာေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက ေအးစိန႔္စိန့္ခံစားမူႏွင့္ ခါးထက္ကခပ္တင္းတင္းဆြဲဖတ္ထားခံရမူေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ႏိုးစျပဳလာသည္
မိွန္ျပျပအလင္းမည္သည္ အလင္ေရာင္သိပ္မရိွတဲ့အခန္းငယ္ကအနက္ေရာက္အတိ ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္တို႔ႏွင့္ေသသပ္စြာရိွေနေလသည္
ဖတ္တြယ္ထားတဲ့ခႏၶာငယ္ေလးက အနည္းငယ္လူပ္ရြလာတာေၾကာင့္ ယြန္ဂီႏိုးလာခဲ့သည္
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးပါလား ဒီမွာအိပ္ေနတယ္ေလ"
"ကြၽန္ေတာ္ထေတာ့မယ္"
"ဟင္!!မနက္မိုးလင္းသြားတာလား"
ေကာက္ခါငင္ကာထထိုင္လာၿပီး မျပဴးသၫ့္မ်က္၀န္းက်ဉ္းက်ဉ္းတို႔ႏွင့္ ဂ်ီမင္အား ယြန္ဂီစိုက္ၾကၫ့္မိေတာ့
"မဟုတ္...မဟုတ္ပါဘူး အခုမွ ညေန6နာရီပဲရွိေသးတယ္"
ေကာင္ေလးကရွတ္လို႔ထင္ပါရဲ့ ေခါင္းေလးကိုအသာငုန္ရင္ အသံတိုးတိုးဆိုသည္
အလင္းေရာင္အမ်ားႀကီးရိွမေနတဲ့အခန္းငယ္က တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ျမင္ေနရဖို႔အတြက္ေတာ့ လံုးေလာက္ပါတယ္
အခုမွအေျခအေနကိုသတိထားမိတဲ့ကြၽန္ေတာ္က အ၀တ္စားႏွင့္တူတာဆိုလို႔ ဘာတစ္ခုမွရိွမေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နွင့္ထထိုင္လိုက္တာမို႔ ေစာင္ကလည္းရိွမေန
ေကာင္ေလးရွတ္ေနသည္က ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ကို
"အဟမ့္..ရွက္မေနနဲ႔ မင့္ကိုလည္းငါအကုန္ျမင္ၿပီးသာ"
အရွတ္ေျပေခ်ာင္းဟန႔္ကာ ေရခ်ိဳးခန္ထဲသို႔တန္းတန္းမတ္မတ္ဝင္သြားလိုက္ရင္ ေရမ်ဳးခ်ိဳးသန႔္စင္ကာ ျပန္ထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ထိ ေကာင္ေလးက ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနဆဲ
ယြန္ဂီ လည္းေကာင္ေလးအား တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကၫ့္ကာ အ၀တ္စားမ်ား၀တ္ဆင္ေနလိုက္သည္
ေနလည္ကထဲက ဘာမွမစားရေသးသည္မို႔ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းကာထမင္းသြားစားမည္အလုပ္
တေလ်ွာက္လံုးၿငိမ္ေနၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးဆီကအသံထြက္ေပၚလာေတာ့ တံခါးနားရပ္ကာလွၫ့္ၾကၫ့္မိသည္
"ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္"
စကားဆံုးသၫ့္တိုင္ အတန္ၾကာသည္အထိစကားျပန္မလာတဲ့သူေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ ၾကၫ့္မိေတာ့ တံခါးမိွၿပီးလကါပိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ္အားစိုက္ၾကၫ့္ေနတဲ့သူ
ၿပီးမွ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာ ထြက္လုဆဲဆဲအေနအထားမွေျပာလာခဲ့တဲ့သူ႔စကားက
"မင့္ကိုေရာ ျပန္လာေစခ်င္ပါ့မလား?? ေရခ်ိဳးၿပီးေအာက္ဆင္းခဲ့ ထမင္းစားဖို႔ငါေစာင့္ေနမယ္"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ တံခါးအားပိတ္ကာထြက္သြားတဲ့ထိုသူအသံက ေအးစက္စက္ နားထဲအထပ္ထပ္ၾကားေယာင္ေနခဲ့မိတာက "မင့္ကိုေရာျပန္လာေစခ်င္ပါ့မလား"တဲ့
*ဟုတ္တာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုဘယ္သူကမွအလိုမရိွပါပဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကသာအရူးတစ္ေယာက္လို အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနတာ မရင့္က်က္လိုက္တာ ပတ္ဂ်ီမင္ရာ...*
ေရမိုးခ်ိဳးကား အင္က်ီ၀တ္မည္အျပဳမွ ကြၽန္ေတာ္မွာအ၀တ္အစားအပိုမွပါမလာပဲ ေနာက္ၿပီး နမ္ဂြၽန္hyung၀ယ္ေပးထားခဲ့တဲ့ဟာေတြကလည္း ျပန္လာကထဲက ကားေနာက္ခန္းထဲကကိုမထုပ္ရေသး
စိတ္ရူပ္ရူပ္ျဖင့္ ဟိုလူႀကီး၏အင္က်ီမ်ားထဲမွအေသးဆံုးထင္သည္ အက်ီအားယူ၀တ္ေတာ့
လူေကာင္ကသိသိသာေသးတာမို႔ ထိုလူ၏ အင္က်ီကကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာဖယိုဖရဲ
ေကာ္ဖီခြက္ကိုကိုင္ရင္ စာပြဲေပၚအတင္ အေပၚထက္မွဆင္းလာခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးက အသဲယားစရာ ကြၽန္ေတာ္အင္က်ီဖာယားႀကီးနဲ႔ အေပၚၾကယ္သီ ႏွစ္လံုးေလာက္ကျဖဳတ္ထားေသတယ္
သိသိသာသာရွည္က်ေနတဲ့အင္က်ီအနက္ေျကာင့္ေပါင္တံေဖြးေဖြးေလးကေျပးကိုက္ခ်င္စရာ
ကြၽန္ေတာ္အားမ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာၾကၫ့္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ေရ႔ွက ခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တဲ့အေကာင္ေပါက္ေလး
ျဖဳတ္ထားတဲ့ၾကယ္သီးႏွစ္လံုးေၾကာင့္ အထင္သားျမင္ေနရတဲ့ ရင္ပက္နဲ႔လည္တိုင္ေဖြးေဖြးက ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ရထားတဲ့အမွတ္သားရဲရဲေလးေတြ
ကြၽန္ေတာ္အနားသို႔သြားကာ ၾကယ္သီးအားတြယ္ေပးမည္ျပဳေတာ့
ကြၽန္ေတာ္လက္အားဖမ္းဆုတ္ၿပီး မတြယ္နဲ႔ဟူေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ ေကာင္ေလးက ရိုက္သက္ျပစ္ခ်င္စရာ
ေကာင္ေလးလက္အား ဆြဲဖယ္ခ်ျပီး ၾကယ္သီးအားအဆံုးထိတြယ္လိုက္ရင္
"မင့္ေရ႔ွမွာထိုင္မဲ့ငါက သမၼာဓိသိပ္ခိုင္တဲ့သူလို့မ်ား အထင္မွားေနသလား"
ဘာစကားမျွပန္မဆိုပဲ စားစရာရိွတာမ်ားကိုသာငုန္စားေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ယြန္ဂီစိတ္အလိုမက်မိသည္မွာအမွန္ပင္
စားၿပီးသည္ႏွင့္ထသြားမည္ဟန္ျပဳေနေသာေကာင္ေလးအား အေနာက္မွလွမ္းဆြဲမိေတာ့
လွၫ့္ၾကၫ့္လာတဲ့ေကာင္ေလးက ဘာလဲ ဟူေသာပံုစံမ်ိဳးျဖင့္မ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္ျပသည္
တစ္စိတ္/ငါအခုအေခ်ခံေနရတာလား မင္ယြန္ဂီဆိုတဲ့ငါကအဲ့ဒီေသေသပိစိေကာင္ေလးဆီမွာေလ
ယြန္ဂီဘာမွမေျပာပဲ ေကာင္ေလးအားစိုက္ၾကၫ့္ကာတိုးကပ္လိုက္ေတာ့ ယြန္ဂီတစ္လွမ္းတိုးတိုင္းတစ္လွမ္းဆုပ္သြားခဲ့တဲ့ေကာင္ေလး
ဆုတ္ရင္းဆုတ္ရင္ဧၫ့္ခန္းထဲက ဆိုဖာကိုတိုက္မိကာ ေနာက္ျပန္လန္က်သြားတဲ့ေကာင္ေလးကို ယြန္ဂီလွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ အလန႔္တၾကားျပန္ဖက္တြယ္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးလက္ေတြက ယြန္ဂီလည္တိုင္ထက္မွာ
မလႊတ္ေပးေသးပဲ အခ်ိန္တန္ၾကာေအာင္စိုက္ၾကၫ့္ေနတဲ့သူေၾကာင့္ ဂ်ီမင္မ်က္ႏွာမ်ားပင္ပူထူလာရသည္
ေနာက္ၿပီးပူးကပ္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုက ေလတိုးစရာေနရာမရိွေလာက္ေအာင္ကို ထိကပ္ေနသည္မို႔ ခံစားမိတဲ့ထိုသူေအာက္ပိုင္းက ခပ္တင္းတင္းအရာ
"လႊတ္...လႊတ္ေတာ့ဗ်ာ"
ကြၽန္ေတာ္စကားမမ်ားအားဂရုမစိုက္စြာ တိုးကပ္လာခဲ့တဲ့ထိုသူမ်က္ႏွာက ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာႏွင့္ထိလုမိဆဲဆဲ
"ေနာက္တစ္ခါ မအပဲနဲ႔ ငါ့ေရ႔ွမွာအခ်င္ေယာင္မေဆာင္ျပနဲ႔ ငါကစကားကိုတခြန္းဆိုတခြန္းနဲ႔အၿပီးပဲႀကိဳက္တယ္ အတြန္တတ္တာမ်ိဳးေတြကိုမလိုခ်င္ဘူး"
နားအနားကပ္ကာတိုးရြရြဆိုျပီးတဲ့ေနာက္ ငံုေထြးခံလိုက္ရတဲ့နာရြက္ဖ်ားေလး တစပ္တည္းကိုက္ခ်ျခင္းခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ နာက်င္မူကစစ္ကနဲ
ဖက္တြယ္ထားသၫ့္ခႏၶာကိုယ္အားတြန္းဖယ္မိေတာ့ ထိုလူရဲ့မ်က္ႏွာမွာအလိုမက်မူမ်ားကအထင္သာ
"ဒီအျပဳအမူမ်ိဳး ဒါပထမဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ ဂ်ီမင္"
ထိုသူထံမွကြၽန္ေတာ္နာမည္အား ပထမဆံုးေခၚခဲ့ျခင္းပင္ အပ္ရွရွအသံကအလိုမက်မူတို႔ေရာလ်တ္ေနခဲ့တာၾကာင့္လားေတာ့မသိ သိပ္ကိုနားေထာင္ေကာင္ေနခဲ့တဲ့စကားသံက "ဂ်ီမင္"ဟူေသာကြၽန္ေတာ္အမည္အားေခၚလိုက္တဲ့အခ်ိန္ပင္
အနားတို႔တဖန္တိုးကပ္လာကာ နမ္းရိူက္လာတဲ့ထိုသူအနမ္းေတြက ႏူညံမူဆိုသၫ့္အရာနည္းနည္းေလးမွမပါ
ေနာက္တဖန္တြန္းထုပ္လိုက္ရင္
"ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္ကိုမွလဲ"
"ဘာလဲမႀကိဳက္လို႔လား အဟက္..."
ထိုသူရဲ့ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံအား ကြၽန္ေတာ္မုန္းမိပါ၏
"ဟုတ္တယ္ မႀကိဳက္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ကိုေနာက္တစ္ခါအဲ့လိုမ်ိဳးေတြမလုပ္ပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ခင္မ်ားေတြ့ဘူးတဲ့သူေတြလိုအပ်က္မဟုတ္ဘူး"
"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မင္းမႀကိဳက္ေပမဲ့ ငါႀကိဳက္တယ္ေလ"
"ခင္မ်ား...အ~~"
ရန္ေတြ့ေနတဲ့အေကာင္ေပါက္ေလးကို ယြန္ဂီဆိုဖာေပၚသိုတြန္းခ်လိုက္ရင္ အေပၚမွအုပ္မိုးလိုက္ေတာ့ ရူန္းကန္လာတဲ့ အေကာင္ေပါက္ေလး
လက္ႏွစ္ဖတ္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ကာ အေပၚသိုပင့္တင္ၿပီး ထိန္းထားလိုက္ေတာ့ မရူန္းသာေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္က အေကာင္ေပါက္ေလး အေလ်ွာ့မေပးေသးပဲ့ လူပ္ရြရျြဖင့္သာ
"ခင္မ်ား ဘာလုပ္တာလဲ"
"ငါဘာလုပ္မယ္ထင္လို႔လဲ"
"ခင္မ်ား...အု~~"
ဆက္မထြက္လာခဲ့တဲ့စကားသံမ်ားက ယြန္ဂီရဲ့အနမ္းၾကမ္းေတြေအာက္မ်ာ ပလံုးပေထြးျဖင့္သာ
ႏူတ္ခမ္းသားမ်ားအားစုပ္ယူနမ္းရိုက္ေနသၫ့္ၾကားမွ
ခပ္တင္တင္ေစ့ထားတဲ့ႏူစ္ခမ္းအစံုေၾကာင့္ ေအာက္ႏူက္ခမ္းထူထူအိအ္ိအားကိုက္ခ်လိုက္ေတာ့ ပြင့္ဟလာတဲ့ႏူတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခု အမိအရ လ်ွာဖ်ားေလးတို႔တိုး၀င္ကာ ေကာင္ေလး၏ ခံတြင္းတစ္ခုလံုးအား ျခယ္လွယ္ေနမိတာ အသက္ရူမ်ားပင္ၾကပ္လာရသည္အထိ
ႏူညံမူတစ္စံုတစ္ရာမရိွတဲ့အနမ္းရွည္တစ္ခုကိုဖန္တီးယူၿပီး မျဖစ္မေနေအာက္စီဂ်င္လိုအပ္လာမွ ေကာင္ေလးႏူတ္ခမ္းအစံုးအားလႊတ္ေပမိသည္
"ခင္မ်ားးဘာလို႔..."
ေမာဟိုက္ေနသၫ့္ၾကားမွေကာင္ေလးကစကားဆိုသည္ နိမ္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ရင္ဘက္အစံုက ထိကပ္မိလ်က္
"ခင္မ်ားမဟုတ္ဘူးးးDaddy...ငါကမင့္ရဲ့Daddy"
"ဘာလို႔လဲ"
"မင္းက ငါ့အပိုင္ပဲမို႔"
🔇 Silence 🔇
[ YoonMin ]
------------TBC------------
ဖိဘက္ေလး ဘာေလးလုပ္ၾကပါအုန္း🙄
notiလည္းမတတ္ fbလည္းမရနဲ႔မို႔ ေရးခ်င္တာေကာက္ေရးၿပီး Updateပလိုက္တယ္😁😁
<<Unicode>>
လစ်ဟာနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက အေးစိန့်စိန့်ခံစားမူနှင့် ခါးထက်ကခပ်တင်းတင်းဆွဲဖတ်ထားခံရမူကြောင့် ဂျီမင်နိုးစပြုလာသည်
မှိန်ပြပြအလင်းမည်သည် အလင်ရောင်သိပ်မရှိတဲ့အခန်းငယ်ကအနက်ရောက်အတိ ပစ္စည်းအသုံးအဆောင်တို့နှင့်သေသပ်စွာရှိနေလေသည်
ဖတ်တွယ်ထားတဲ့ခန္ဓာငယ်လေးက အနည်းငယ်လူပ်ရွလာတာကြောင့် ယွန်ဂီနိုးလာခဲ့သည်
"ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးပါလား ဒီမှာအိပ်နေတယ်လေ"
"ကျွန်တော်ထတော့မယ်"
"ဟင်!!မနက်မိုးလင်းသွားတာလား"
ကောက်ခါငင်ကာထထိုင်လာပြီး မပြူးသည့်မျက်ဝန်းကျဉ်းကျဉ်းတို့နှင့် ဂျီမင်အား ယွန်ဂီစိုက်ကြည့်မိတော့
"မဟုတ်...မဟုတ်ပါဘူး အခုမှ ညနေ6နာရီပဲရှိသေးတယ်"
ကောင်လေးကရှတ်လို့ထင်ပါရဲ့ ခေါင်းလေးကိုအသာငုန်ရင် အသံတိုးတိုးဆိုသည်
အလင်းရောင်အများကြီးရှိမနေတဲ့အခန်းငယ်က တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်မြင်နေရဖို့အတွက်တော့ လုံးလောက်ပါတယ်
အခုမှအခြေအနေကိုသတိထားမိတဲ့ကျွန်တော်က အဝတ်စားနှင့်တူတာဆိုလို့ ဘာတစ်ခုမှရှိမနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ထထိုင်လိုက်တာမို့ စောင်ကလည်းရှိမနေ
ကောင်လေးရှတ်နေသည်က ကျွန်တော်ကြောင့်ကို
"အဟမ့်..ရှက်မနေနဲ့ မင့်ကိုလည်းငါအကုန်မြင်ပြီးသာ"
အရှတ်ပြေချောင်းဟန့်ကာ ရေချိုးခန်ထဲသို့တန်းတန်းမတ်မတ်ဝင်သွားလိုက်ရင် ရေမျုးချိုးသန့်စင်ကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့တဲ့အချိန်ထိ ကောင်လေးက ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေဆဲ
ယွန်ဂီ လည်းကောင်လေးအား တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ အဝတ်စားများဝတ်ဆင်နေလိုက်သည်
နေလည်ကထဲက ဘာမှမစားရသေးသည်မို့ အောက်ထပ်သို့ဆင်းကာထမင်းသွားစားမည်အလုပ်
တလျှောက်လုံးငြိမ်နေပြီး တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ကောင်လေးဆီကအသံထွက်ပေါ်လာတော့ တံခါးနားရပ်ကာလှည့်ကြည့်မိသည်
"ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ချင်တယ်"
စကားဆုံးသည့်တိုင် အတန်ကြာသည်အထိစကားပြန်မလာတဲ့သူကြောင့် ဂျီမင် ကြည့်မိတော့ တံခါးမှိပြီးလကါပိုက်ကာ ကျွန်တော်အားစိုက်ကြည့်နေတဲ့သူ
ပြီးမှ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်ကာ ထွက်လုဆဲဆဲအနေအထားမှပြောလာခဲ့တဲ့သူ့စကားက
"မင့်ကိုရော ပြန်လာစေချင်ပါ့မလား?? ရေချိုးပြီးအောက်ဆင်းခဲ့ ထမင်းစားဖို့ငါစောင့်နေမယ်"
ပြောပြီးသည်နှင့် တံခါးအားပိတ်ကာထွက်သွားတဲ့ထိုသူအသံက အေးစက်စက် နားထဲအထပ်ထပ်ကြားယောင်နေခဲ့မိတာက "မင့်ကိုရောပြန်လာစေချင်ပါ့မလား"တဲ့
*ဟုတ်တာပေါ့ ကျွန်တော်ကိုဘယ်သူကမှအလိုမရှိပါပဲနဲ့ ကျွန်တော်ကသာအရူးတစ်ယောက်လို အချိန်တန်ရင် အိမ်ပြန်ချင်နေတာ မရင့်ကျက်လိုက်တာ ပတ်ဂျီမင်ရာ...*
ရေမိုးချိုးကား အင်ကျီဝတ်မည်အပြုမှ ကျွန်တော်မှာအဝတ်အစားအပိုမှပါမလာပဲ နောက်ပြီး နမ်ဂျွန်hyungဝယ်ပေးထားခဲ့တဲ့ဟာတွေကလည်း ပြန်လာကထဲက ကားနောက်ခန်းထဲကကိုမထုပ်ရသေး
စိတ်ရူပ်ရူပ်ဖြင့် ဟိုလူကြီး၏အင်ကျီများထဲမှအသေးဆုံးထင်သည် အကျီအားယူဝတ်တော့
လူကောင်ကသိသိသာသေးတာမို့ ထိုလူ၏ အင်ကျီကကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာဖယိုဖရဲ
ကော်ဖီခွက်ကိုကိုင်ရင် စာပွဲပေါ်အတင် အပေါ်ထက်မှဆင်းလာခဲ့တဲ့ ကောင်လေးက အသဲယားစရာ ကျွန်တော်အင်ကျီဖာယားကြီးနဲ့ အပေါ်ကြယ်သီ နှစ်လုံးလောက်ကဖြုတ်ထားသေတယ်
သိသိသာသာရှည်ကျနေတဲ့အင်ကျီအနက်ကြောင့်ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးကပြေးကိုက်ချင်စရာ
ကျွန်တော်အားမျက်မှောင်ကုတ်ကာကြည့်ရင် ကျွန်တော့်ရှေ့က ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့အကောင်ပေါက်လေး
ဖြုတ်ထားတဲ့ကြယ်သီးနှစ်လုံးကြောင့် အထင်သားမြင်နေရတဲ့ ရင်ပက်နဲ့လည်တိုင်ဖွေးဖွေးက ကျွန်တော့်ကြောင့်ရထားတဲ့အမှတ်သားရဲရဲလေးတွေ
ကျွန်တော်အနားသို့သွားကာ ကြယ်သီးအားတွယ်ပေးမည်ပြုတော့
ကျွန်တော်လက်အားဖမ်းဆုတ်ပြီး မတွယ်နဲ့ဟူသောမျက်နှာထားနှင့် ကောင်လေးက ရိုက်သက်ပြစ်ချင်စရာ
ကောင်လေးလက်အား ဆွဲဖယ်ချပြီး ကြယ်သီးအားအဆုံးထိတွယ်လိုက်ရင်
"မင့်ရှေ့မှာထိုင်မဲ့ငါက သမ္မာဓိသိပ်ခိုင်တဲ့သူလို့များ အထင်မှားနေသလား"
ဘာစကားမြှပန်မဆိုပဲ စားစရာရှိတာများကိုသာငုန်စားနေတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ယွန်ဂီစိတ်အလိုမကျမိသည်မှာအမှန်ပင်
စားပြီးသည်နှင့်ထသွားမည်ဟန်ပြုနေသောကောင်လေးအား အနောက်မှလှမ်းဆွဲမိတော့
လှည့်ကြည့်လာတဲ့ကောင်လေးက ဘာလဲ ဟူသောပုံစံမျိုးဖြင့်မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြသည်
တစ်စိတ်/ငါအခုအချေခံနေရတာလား မင်ယွန်ဂီဆိုတဲ့ငါကအဲ့ဒီသေသေပိစိကောင်လေးဆီမှာလေ
ယွန်ဂီဘာမှမပြောပဲ ကောင်လေးအားစိုက်ကြည့်ကာတိုးကပ်လိုက်တော့ ယွန်ဂီတစ်လှမ်းတိုးတိုင်းတစ်လှမ်းဆုပ်သွားခဲ့တဲ့ကောင်လေး
ဆုတ်ရင်းဆုတ်ရင်ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာကိုတိုက်မိကာ နောက်ပြန်လန်ကျသွားတဲ့ကောင်လေးကို ယွန်ဂီလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ အလန့်တကြားပြန်ဖက်တွယ်လာခဲ့တဲ့ကောင်လေးလက်တွေက ယွန်ဂီလည်တိုင်ထက်မှာ
မလွှတ်ပေးသေးပဲ အချိန်တန်ကြာအောင်စိုက်ကြည့်နေတဲ့သူကြောင့် ဂျီမင်မျက်နှာများပင်ပူထူလာရသည်
နောက်ပြီးပူးကပ်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက လေတိုးစရာနေရာမရှိလောက်အောင်ကို ထိကပ်နေသည်မို့ ခံစားမိတဲ့ထိုသူအောက်ပိုင်းက ခပ်တင်းတင်းအရာ
"လွှတ်...လွှတ်တော့ဗျာ"
ကျွန်တော်စကားမများအားဂရုမစိုက်စွာ တိုးကပ်လာခဲ့တဲ့ထိုသူမျက်နှာက ကျွန်တော်မျက်နှာနှင့်ထိလုမိဆဲဆဲ
"နောက်တစ်ခါ မအပဲနဲ့ ငါ့ရှေ့မှာအချင်ယောင်မဆောင်ပြနဲ့ ငါကစကားကိုတခွန်းဆိုတခွန်းနဲ့အပြီးပဲကြိုက်တယ် အတွန်တတ်တာမျိုးတွေကိုမလိုချင်ဘူး"
နားအနားကပ်ကာတိုးရွရွဆိုပြီးတဲ့နောက် ငုံထွေးခံလိုက်ရတဲ့နာရွက်ဖျားလေး တစပ်တည်းကိုက်ချခြင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် နာကျင်မူကစစ်ကနဲ
ဖက်တွယ်ထားသည့်ခန္ဓာကိုယ်အားတွန်းဖယ်မိတော့ ထိုလူရဲ့မျက်နှာမှာအလိုမကျမူများကအထင်သာ
"ဒီအပြုအမူမျိုး ဒါပထမဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးဖြစ်ပါစေ ဂျီမင်"
ထိုသူထံမှကျွန်တော်နာမည်အား ပထမဆုံးခေါ်ခဲ့ခြင်းပင် အပ်ရှရှအသံကအလိုမကျမူတို့ရောလျတ်နေခဲ့တာကြာင့်လားတော့မသိ သိပ်ကိုနားထောင်ကောင်နေခဲ့တဲ့စကားသံက "ဂျီမင်"ဟူသောကျွန်တော်အမည်အားခေါ်လိုက်တဲ့အချိန်ပင်
အနားတို့တဖန်တိုးကပ်လာကာ နမ်းရိူက်လာတဲ့ထိုသူအနမ်းတွေက နူညံမူဆိုသည့်အရာနည်းနည်းလေးမှမပါ
နောက်တဖန်တွန်းထုပ်လိုက်ရင်
"ဘာလို့လဲ ဘာလို့ကျွန်တော်ကိုမှလဲ"
"ဘာလဲမကြိုက်လို့လား အဟက်..."
ထိုသူရဲ့ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်သံအား ကျွန်တော်မုန်းမိပါ၏
"ဟုတ်တယ် မကြိုက်ဘူး ကျွန်တော်ကိုနောက်တစ်ခါအဲ့လိုမျိုးတွေမလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်တော်က ခင်များတွေ့ဘူးတဲ့သူတွေလိုအပျက်မဟုတ်ဘူး"
"ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မင်းမကြိုက်ပေမဲ့ ငါကြိုက်တယ်လေ"
"ခင်များ...အ~~"
ရန်တွေ့နေတဲ့အကောင်ပေါက်လေးကို ယွန်ဂီဆိုဖာပေါ်သိုတွန်းချလိုက်ရင် အပေါ်မှအုပ်မိုးလိုက်တော့ ရူန်းကန်လာတဲ့ အကောင်ပေါက်လေး
လက်နှစ်ဖတ်ကိုချုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်သိုပင့်တင်ပြီး ထိန်းထားလိုက်တော့ မရူန်းသာတော့တဲ့ ကျွန်တော့်အောက်က အကောင်ပေါက်လေး အလျှော့မပေးသေးပဲ့ လူပ်ရွရြွဖင့်သာ
"ခင်များ ဘာလုပ်တာလဲ"
"ငါဘာလုပ်မယ်ထင်လို့လဲ"
"ခင်များ...အု~~"
ဆက်မထွက်လာခဲ့တဲ့စကားသံများက ယွန်ဂီရဲ့အနမ်းကြမ်းတွေအောက်မျာ ပလုံးပထွေးဖြင့်သာ
နူတ်ခမ်းသားများအားစုပ်ယူနမ်းရိုက်နေသည့်ကြားမှ
ခပ်တင်တင်စေ့ထားတဲ့နူစ်ခမ်းအစုံကြောင့် အောက်နူက်ခမ်းထူထူအိအိအားကိုက်ချလိုက်တော့ ပွင့်ဟလာတဲ့နူတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခု အမိအရ လျှာဖျားလေးတို့တိုးဝင်ကာ ကောင်လေး၏ ခံတွင်းတစ်ခုလုံးအား ခြယ်လှယ်နေမိတာ အသက်ရူများပင်ကြပ်လာရသည်အထိ
နူညံမူတစ်စုံတစ်ရာမရှိတဲ့အနမ်းရှည်တစ်ခုကိုဖန်တီးယူပြီး မဖြစ်မနေအောက်စီဂျင်လိုအပ်လာမှ ကောင်လေးနူတ်ခမ်းအစုံးအားလွှတ်ပေမိသည်
"ခင်များးဘာလို့..."
မောဟိုက်နေသည့်ကြားမှကောင်လေးကစကားဆိုသည် နိမ်ချည်မြင့်ချည်ရင်ဘက်အစုံက ထိကပ်မိလျက်
"ခင်များမဟုတ်ဘူးးးDaddy...ငါကမင့်ရဲ့Daddy"
"ဘာလို့လဲ"
"မင်းက ငါ့အပိုင်ပဲမို့"
🔇 Silence 🔇
[ YoonMin ]
------------TBC------------
ဖိဘက်လေး ဘာလေးလုပ်ကြပါအုန်း🙄
notiလည်းမတတ် fbလည်းမရနဲ့မို့ ရေးချင်တာကောက်ရေးပြီး Updateပလိုက်တယ်😁😁