KABANATA 16: THOUGHTS
NAALIPUNGATAN AKO sa pagtulog kaya napag desisyonan kong umalis na muna sa kama, inangat ko ang kamay ni Grant na nakadagan sa katawan ko saka dahan-dahang umalis upang hindi ko ito magising.
Isinuot ko ang damit kanina saka tiningnan si Dylan sa kabilang kwarto, hindi ko kasi siya na asikaso kanina dahil sa naging away namin ni Grant.
Naglakad na ako palabas saka sinilip ang kwarto niya, paulit-ulit na bumabalik ang nangyari sa amin kanina at alam kong panandaliang kasiyahan lamang iyon.
Hindi pa siya sigurado sa totoong nararamdaman niya, maybe he was scared na baka iwan ulit namin siya, malungkot akong ngumiti saka umupo sa kama ni Dylan at hinaplos ang buhok nito.
Mahimbing na itong natutulog sa kama niya, tiningnan ko ang orasan sa gilid.
Pasado alas tres na nang madaling araw, maraming bagay ang bumabagabag sa utak ko.
Ang threat na iyon, patuloy na umiikot sa ulo ko ang tanong sino nga kaya ang nagpadala non? Hindi ko alam gusto kong umalis ulit at magtago kasama ang anak at huwag nang babalik rito sa pilipinas pero may parte sa akin ayaw akong umalis na parang kulang ako kung wala si Grant sa tabi ko.
Hindi ko alam, oo totoo ngang mahal ko siya hanggang ngayon at hindi iyon nagbago kahit ilang taon na ang nagdaan, siya parin, sa kanya parin ako babagsak.
Nanubig ang mga mata ko sa naisip, gulong-gulo na ako, ano pa bang magagawa ko nasabi ko na kung ano talaga ang totoong nararamdaman ko sa kanya ganun din siya sa akin pero ayaw ko munang maniwala, natatakot ako na baka sinabi niya lamang 'yon para gumaan ang loob ko sa kanya, natatakot ako sa kalalabasan nito.
Ano nga bang gagawin ko?
Mahina akong napahikbi sakanya umalis sa kwarto ni Dylan para hindi ito magising, nagsuot ako ng sweater at lumabas na muna.
Siguro sa rooftop na muna ako at magbababad muna sa pool.
Sumakay ako sa elevator at naghintay ng ilang segundo, nang tumunog ang bell ng elevator lumabas na ako, agad na bumingad sa akin ang malamig na hangin.
Iilan na lamang ang tao rito sa itaas siguro ay tulog na ang iba at nagpapahinga.
Naghanap ako ng lamesa malapit sa may railings saka umupo doon at nagmuni-muni.
Somehow the city lights makes me calmed and relax at the same time.
Bigla akong napangiti nang maalala ang nakaraan noon, he used to be cold but he became soft and weird when it comes to his parent's, he never failed to amuse me everytime his mood changed.
"Avi!"Nakarinig ako ng galit na pagtawag ng pangalan ko mula sa malayo.
I look around and saw Grant, he's wearing a sweater and shorts, his hair is messy and he look so d*mn attractive, mukhang kakagising lang nito.
Hindi nito pinansin ang mga babae nagtawa sa pangalan niya at basta basta nalang ako hinila at pinatayo.
"What the hell are you thinking!?"Galit na sabi niya.
"Ano ba! Ano bang nangyayari sayo? Nagpapahangin lang naman ako."sabi ko sakanya hinayaan ko siyang hilahin ako papunta sa elevator.
"Nang ganitong oras? Sana ginising mo man lang ako!"galit parin na sabi niya kahit na nasa loob na kami ng elevator hindi nito binitawan ang kamay ko.
"Ano bang ikinagagalit mo? Atsaka ayokong gisingin ka kasi ang himbing ng tulog mo."sagot ko rito.
"Kahit na dapat ginising mo parin ako."sabi niya pero hindi na pagalit ang tono ng pananalita niya.
"You scared the sh-t out of me!"He said saka ako mahigpit na niyakap.
"I thought you left...you should have woken me up."He said.
Jusko pano kung totoo talaga ang sinabi niya, pano kong hindi siya nagsisinungaling.
Ano nga bang dahilan nito para magsinungaling siya tungkol sa nararamdaman niya para sa akin?
Ang tanong na iyan ay biglang sumagi sa isip ko, oo nga ano nga ba ang dahilan niya upang magsinungaling tungkol sa nararamdaman niya?
"I'm sorry."yun lamang ang lumabas sa bibig ko saka din siya niyakap.
Naramdaman ko ang paghalik nito sa tuktok ng ulo ko saka niya hinawakan ang kamay ko.
Gusto kong magpakaselfish, gusto kong maging masaya kahit panandalian lang alam kong hindi magtatagal at makikipaghiwalay din siya sa oras na makapaghiganti siya sa mga taong gumawa ng yun sa mga magulang niya.
"Let's go home, it's cold out here."sabi niya.
Tumango ako.
Kumusta na kaya sila Chad? Simula nang may ibinigay siya sa akin nung isang araw hindi na ako nito kinontak at kahit text man lang.
Nasa penthouse na kami ni Grant, hinubad ko ang suot na sweater saka umupo sa sofa habang nakacross ang paa.
"You hungry? I'll cook."tanong niya.
"When did you learn how to cook?" I suddenly asked.
"Way back when you left me 3 years ago."sagot niya, tumango lamang ako.
Nirolyo niya ang manggas ng suot na sweater saka siya tumingin sa akin.
"What?" I asked.
"What do you want to eat?" He asked.
"Kahit ano."sabi ko natawa ako ng mahina ng kumalam ang tyan ko.
Nagtungo siya sa kusina kaya naman sumunod ako sa kanya.
Umupo ako sa counter top habang nagmamasid sakanya kung anong lulutoin niya.
"You can wait in the living room, mabobored kalang kakahintay."Sabi niya sa akin.
"No, I'll just watch you, para naman may matutunan din ako kung sa mga tricks mo sa pagluluto." I said.
I crossed my arms infront of my chest as i watched him preparing all the ingredients, it's already 3 am in the morning yet we are cooking a food just for dinner.
Simple lang naman ang lulutuin niya adobong baboy at kare-kare.
Parang napaaga pa ata ang almusal namin.
Lumingon ulit siya sa akin saka lumapit, may kinuha siya sa gilid ko at bumalik ulit sa pagluluto.
Seryoso ang mukha habang nagluluto siya kaya hindi ko mapigilan hindi siya purihin.
Long eyelashes, pinkish lips at matangos na ilong, hindi ko mapigilan hindi mag isip.
Biglang pumasok sa isipan ko ang unang pagkikita namin sa halos apat na taong pagtatago.
He did that to me, ewan ko nagalit ako nung una pero habang tumatagal na nakakasama ko siya sa iisang bubong mukhang dahan-dahan ko na din siyang tinanggap.
"Hey, the food is ready let's eat."sabi niya.
"Oh, okay sure."sagot ko saka umalis sa counter top at nagtungo sa lamesa.
Masyado atang napalalim ang pagiisip ko at hindi ko siya nakitang nagayos ng lamesa.
Pinanghila niya ako ng silya umupo naman ako at nagpasalamat.
Nagsimula kaming kumain at tahimik lamang ng bigla niyang pinutol ang katahimikan sa pagitan namin.
"About sa nangyari kahapon."simula niya.
"Ano naman tungkol doon?" I said hindi inaalis ang tingin sa pagkain.
"I mean what i said."sabi niya.
Inangat ko ang tingin sa kanya saka ito kinunutan ng noo.
"What do you mean?" I asked.
"I love you and i mean it Avi."nabulunan ako dahil sa pagkakasabi niya agad naman itong nagsalin ng tubig saka tumayo at pinainom ako.
Ininom ko naman ang tubig saka ako at nang maayos na ay agad ko siyang kinurot sa tagiliran.
"Mag-ingat ka nga sa pananalita mo!" Asik ko.
"What? I am just being honest, mahal kita."sabi niya ulit.
Sinamaan ko siya ng tingin.
"Ewan ko sayo! Kumain ka na nga lang!" I said.
"Okay." He said, i saw how his lips stretch to smile pero agad iyong natabunan ng sumubo siya ng kanin.
"Are the renovation of the house already done? Or under construction parin?"tanong ko para maiba ang topic.
Ewan ko para akong hinahabol ng mga aso sa lakas ng pintig ng puso ko.
"Uh yes, it will be done within 2 weeks, lilipat na tayo doon pagkauwi ko galing sa states."sabi niya.
"So 2 weeks ka sa america?" I asked.
"Yes, mga bigating clients kasi ang meron ako, you know my father's business is well known all over the world, kaya maraming nakikipag deal sa akin." Sabi niya.
"Ah ganon ba?" I said bitterly.
"I'll call you from time to time."sabi niya.
"No,no it's okay business mo muna ang unahin mo." Sabi ko.
"No, you are more important than my business there, if I can just take you with me, but it's too dangerous and maybe something bad will happen to you and my son, your security will come first, and when I close the deal I'll go home right away." Paninigurado nito saka hinawakan ang kamay ko at hinalikan iyon.
Hindi ko mapigilang hindi mapangiti, marupok nga siguro ako, hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi magpakasaya.
Susulitin ko nalang siguro ito while I still have a long time to be with him, I know there is an end to all of this, parang panandaliang saya.
I can't force myself not to smile, he smiled at me too before returning his gaze to his food and eat.
--
Author's Note: medyo sabay ang update, wala talaga ako sa mood habang nagsusulat nito pagpasensyahan niyo na, but still happy reading!