|Chapter |2|Dead|
"Ano ba! Light!" Galit na sigaw ko kay light na hinahatak ako pababa ng hagdan.
"Ate sumama ka na kasi!" Sabi niya habang patuloy parin sa paghatak sa akin.
"Sabi ng ayaw ko eh! I have so many assignments to work! Marami din akong babasahing-"
"Gagawin ko lahat ng assignments mo, just please, sumama ka na."
"Come on! Im grade nine na and your what? Grade five!"
"Im Grade six! At Alam ko kung paano kunin ang value ni x, ang square root ng one thousand, ang value ng pie and all! Ate naman, please sumama ka na!"
Marahas kong inagaw ang braso ko ng makarating na kami sa baba, sinuntok ko sya sa tyan kaya napadaing sya ng malakas.
"I didn't ask, kung ano ang mga alam mo! Ang sa akin ay ayaw ko, at kapag sinabi kong ayaw ko! Ayaw ko!" Nanggigil kong sabi at tinalikuran sya, nagsisimula na akong humakbang sa hagdan ng magsalita si kuya grey.
"Ty, get changed. May pupuntahan tayo." Kalmadong sabi ni kuya.
Nagpapadyak na nilingon ko sya. "Kuya, i have so many-"
"I'll help you once we got home."
"Kuya naman.." parang bata kong sabi.
Umayos naman ng pagkakatayo si light at kumapit kay kuya. I rolled my eyes as i know what will happen.
"Kuya, sinuntok ako ng amozonang iyan." Parang batang sumbong ni light at tinuro ako.
Bumuntong hininga lang si kuya at may binulong kay light. Nagmamaktol na umalis si light, bumilat pa ito ng makarating sya ng pinto. Umasta naman akong susuntokin sya kaya mabilis syang tumakbo palabas. I crossed my arms as i look at kuya who's looking at me calmly.
"Kuya, gusto ko lang malaman mong, labag sa kalooban kong sumama, at kapag labag sa kalooban kong gawin ang isang bagay ay alam mo na ang mangyayari." Banta ko.
Tumango lang sya at tiningnan ang suot ko. "Wear something black." Sabi niya bago ako tinalikuran.
Black? He's wearing black, and light is also wearing black, tapos ako din? San ba kasi kami pupunta? Then i look at the window and saw papa talking with mama seriously, they were also wearing black. Where are we going? Or should i ask, what is happening? May namatay ba?
I shrug before going upstairs. At gaya ng sinabi ni kuya, i wore a black dress, nag cycling na din ako in-case na may mangyari, I also put a gun on my thighh holster. Having a gun, shooting people is not new to me. For us, for Ashley's its legal. We can kill without being in-prison. We can kill without being blamed.
Ng makalabas na ako ng bahay ay agad akong pinagbuksan ng van ni paul, ang aming personal bodyguard slash friend slash driver slash protector. His dad is my father's friend, namatay ang mga magulang niya when he was five, so my father took the responsibility as his father died in order to protect my father. He is older than kuya grey, mga three years yata. We're not close, we seldom talk. Hindi kasi talaga ako madaldal sa mga taong di ako komportable lalo na sa mga lalaki.
"Where are we going?" Agad kong tanong kay kuya ng makapasok ako sa loob ng van, inirapan ko si light na naka-upo sa likuran ngumuso naman ito sa akin, tumabi ako kay kuya grey at agad na nilagay ang aking ulo sa kaniyang balikat. "Kuya?"
"Its a secret." Kaswal niyang sabi.
Napa-tsk ako at tumingin nalang sa labas. I saw papa talking to his men before entering his car. Hindi kasi kami pinapasabay ni mama at papa sa kanila dahil mas delikado. I understand naman, last time kasi na nasa iisang kotse kami lahat ay may naglagay ng bomba sa sasakyan namin. Buti nalang at napansin ni paul ang bombang nakadikit sa compartment ng kotse.
"Papa and mama are wearing black. You and light are wearing black, i also wears black. May namatay ba, kuya?" Wala sa sarili kong sambit.
I heard him sigh. Inalis ko ang ulo ko mula sa pagkakapatong sa balikat niya at tiningnan sya.
"Ano ba talaga ang nangyayari?"
"One of our men mistakenly shot a couple. Makikiramay tayo, ty."
Saglit pa akong natigilan, my eyebrow arched. "Makikiramay? You think the family your talking about, will let us, ha? Kuya?"
"Yes. May naiwang dalawang mga anak ang mag-asawa. At higit pa doon ay wala na."
Mapakla akong tumawa. "Ibig sabihin, ulila na ang mga batang naiwan ng mga taong napatay natin kuya?"
"Its not us who sho-"
"Kahit pa!" Sigaw ko, i saw light jump a bit from his seat. Galit kong tiningnan si paul na nagmamaneho. "Who are those people?"
Tiningnan ni paul si grey mula sa rear mirror bago ako sinagot. "Flo Untal and Dave Untal."
"Untal?" Kunot noo kong tanong.
"Yes. So ty, you can get the gun on your thigh now. Hindi tayo makikipagbarilan doon." Kalmado paring saad ni kuya.
Binagsak ko ang likuran ko sa backrest ng upuan. "I cant believe it. Paanong nagkamali ang mga tauhan natin, kuya? Its just too mababaw. "
"To be honest, ty. Di ko alam. Basta ang sabi ni papa, we need to act like a normal people-"
"Normal people?" Sarkastik kong sabi. "We are not normal, we are not gonna be normal. Bullshit." Mura ko.
Ang bigat ng aking dibdib. At alam ko kung bakit. This is the first time, i felt so guilty, knowing that someone died because of us. This is just so crazy.
"Paul, ihinto mo ang sasakyan." Utos ko. Paul didn't move. "Paul-"
"Hihinto naman talaga ang sasakyan dahil nandito na tayo." Pagputol ni kuya sa sabihin ko.
"Shit." Mura ko ng makita ko ang isang bahay na maraming taong naka-itim, habang ang iba ay umiiyak, umiinom ng kape at ang iba naman ay nagsusugal.
Lumabas si paul mula sa driver's seat at umikot para pagbuksan kami. Nauna akong lumabas at sumunod naman ang dalawa kong kapatid. I look around and observe the surroundings. May mga nakatambay na pulis car sa di kalayuan sa bahay. Tiningnan ko ang paparating na sasakyan. Huminto ito sa harapan ko at lumabas na sila papa at mama. Agad na lumapit si mama sa akin at niyakap ako.
"Don't worry, ok?" Malambing na sabi ni mama.
"Ma, ano ba talaga ang nangyayari? Kuya said it's mistaken, our men mistakenly shot two person but how come?" Tanong ko kay mama.
Nagkatinginan naman si papa at mama, nilapitan ako ni papa at hinawakan sa magkabilang balikat. "Anak, once We'll know the reason, We'll tell you, ok?"
Tumango nalang ako. Nanginginig ang buong katawan ko, nanlalamig ako, natatakot, kinakabahan.
Pumantay si kuya sa paglalakad ko, i look at him at nakita ko ang pasimple niyang patingin tingin sa paligid. "Do you still have your gun with you?"
"Yeah." Kunot noo kong sabi at luming linga nadin. At ng mapunta ang mata ko sa may malaking puno ay may nakita akong nakaputing lalaki, nakatingin din ito sa amin, sa akin.
"They're here." Bulong ko kay kuya.
"I know."
"You have your mes?"
He smirked, pasimple niyang binuksan ng kunti ang suot niyang jacket para ipakita sa akin ang baril niya. "My mes is always with me, ty."
I smirked as well. He is such a lovesick fool. Alam ko naman kung ano ang ibig niyang sabihin. Its not just about the gun, its also about her. His mes.
Ng makapasok kami sa maliit na bahay at ng makarinig ako ng hagulhol at iyakan ay bumalik ang kaba ko kanina. I saw familiar pictures hanging on the wall. There are a lot of certificates, ribbons, medals and trophy everywhere. At ng makita ko ang family pictures nila ay mas kinabahan ako.
"Our Condolences. " seryosong sabi ni papa sa lalaking nakatayo sa gilid ng kabaong.
Tumango lang ang lalaki at tumingin sa likuran ni papa, tiningnan niya si light na katabi ni kuya, tapos ay si kuya na katabi ko, at ng magtama ang mga mata namin ay nanlamig ako. Gusto ko syang pagtaasan ng kilay gaya ng dati kong ginagawa kapag tinitingnan niya ako pero di ko ginawa.
May atraso kami sa kaniya, we're the reason why his mother and father died. This is all our fault.
Matagal niya akong tinitigan kaya napalingon na din sa akin si papa. Grey spoke to break the awkwardness and the tension.
"We're sorry for your lost." Seryoso ding sabi ni kuya. Papa and kuya's voice were almost the same now, kaya naman napasimangot si light. Wala pa kasi syang adams apple kaya di pa matured ang boses.
Tumango lang si rogue at tiningnan ako ulit na para bang may hinihintay syang sabihin ko. Napalunok ako, what should i say? Siniko ako ni kuya.
I cleared my throat. "Condolence. Nakikiramay ako, i mean kami." Maikli kong sabi. Damn.
Malungkot syang ngumiti. "Salamat sa pakikiramay." Sabi niya at tinawag ang isa sa mga auntie niya. Sinabihan niya ang auntie niya na biglang kami ng maiinom. He lead us to their living room, kung saan makikita parin mula dito ang dalawang kabaong na nasa harapan.
A girl wearing a white dress hugged rogue once she entered the house. Agad akong nag-iwas ng tingin. I settled my eyes at the frame in front of me. Its him and the girl he is hugging with. My chest tightens .Damn it.
Siniko ako ni light na katabi ko kaya nilingon ko sya at tiningnan ng masama. Nginuso niya si Rogue, I mean kuya Rogue at ang babaeng palapit sa amin. I tried my best not to roll my eyes, pero dahil sa naiiinis talaga ako ay hinawakan ko ang tenga ni light at inikot ito. Napapikit naman sya sa sakit at tiningnan ako ng masama, i look at him more dangerous than how he looks at me, kaya naman lumunok sya at umiwas ng tingin.
"Magandang hapon po." Malungkot na sabi ng babae.
Tiningnan ko ang babae. She got a curly black hair, just like mine. She got milky white skin, just like mine, she got curves just like mine, she got big eyes, not like mine.
Siniko ako ulit ni light kaya naman nilingon ko sya ulit at tiningnan ng masama. But to my surprise he look serious now.
"Ate she's talking to you."
Nangunot naman ang noo ko at tiningnan ulit ang babae. She is now smiling, pero halata ang lungkot dito.
"Yes?" I can't hide my real voice. Hindi ko maitago ang pagiging maldita ng boses ko at minura ko ulit ang sarili ko dahil sa gilid ng mga mata ko ay nakita kong napatingin sa akin ang mga magulang ko at mga kapatid ko, habang si rogue naman ay napataas ang isang kilay.
"Ahm... im just asking kung ano ang pangalan mo?"
"Is it needed?" Shit. Minura ko ulit ang sarili ko. I should be nice. Please be nice beauty.
Nawala ang ngiti ng babae at napatingin kay rogue. Rogue shrugged and look at me with questioning eyes. If he wants me to act nice to his girl well im sorry. Hindi ako mabait. At mas lalong di ako plastik.
"Ty, she asked our names too, kaya sabihin mo narin ang pangalan mo." Makahulugang sabi ni kuya.
Tiningnan ko ang babaeng nasa harapan ko.
"My apologies, my name is Beauty lin Ashley. " simple kong sabi.
I saw how she smiles as she look at Rogue who's looking at her like he is talking with her using his eyes. I bite my tongueto stop myself from doing anything not so nice.
"So your beauty, Hi, I am glow... rouge's sister."
Di ko napigilan ang sarili kong mata na manlaki dahil sa gulat. Tinuro ko si glow na para bang hindi ako makapaniwala. "Y-your his sister?"
I thought she's rogue's woman.
"Yes." Nakangiti netong saad.
Wala sa sariling Napatingin ako kay rogue na ngayoy nakatingin din sa akin na may multong ngiti sa labi, its like he found my reaction amusing.
"Kapatid ko sya sa ama, beauty." Sabi pa neto.
"I am not asking you." Mabilis kong sabi.
Damn.
________________________________________
Avisala, This is lady_assasin2004 and thank you for reading this chapter ,i hope you didnt get bored at sana hintayin niyo pa ang iba pang chapters hanggang sa matapos ang story na tu ,sana wag kayong mapagod sa kakahintay nang update ...heheheh
Dont forget to :
✔Vote
✔Share
✔Comment and;
✔Follow
Itutuloy pa ba?