Εκεί που καθόμασταν ακούσαμε την πόρτα.
«πάω εγώ μανάρια μου» είπε ο Στέφανος και σηκώθηκε
Εμείς τον αγνοησαμε και συνεχίσαμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων.
«ΓΕΙΆ ΣΟΥ ΑΡΗ» άκουσα τον Στέφανο να φωνάζει και έφτυσα την μπύρα
«σκατα, σκατα τι κάνω?» φώναξα σιγανά πανικοβλημενη
«κρύψου σε ένα από τα δωμάτια» φώναξε σιγανά η Ντινα και αφού άφησα την μπύρα στο τραπεζάκι έτρεξα σε ένα τυχαίο δωμάτιο.
Μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα.
«γαμωτο που να κρυφτώ?» αναρωτήθηκα και άρχισα να κοιτάω τριγύρω
Κοίταξα επάνω και σκέφτηκα να ανέβω στις σανίδες.
Κοίταξα που μπορώ να πατήσω και βρήκα ως λύση το μονόζυγο.
Πάτησα πάνω στο τραπέζι και με ένα σαλτο πάτησα πάνω στο μονόζυγο και στερεωθηκα με την βοήθεια του τοίχου.
Αφού σιγουρεψα ότι έχω σταθεί σωστά έβαλα δύναμη στα πόδια μου και αφού αγκάλιασα τη παχιά ξύλινη σανίδα μετά από λίγη προσπάθεια κατάφερα να ανεβω και να κάτσω.
Περίμενα ήσυχα και υπομονετικά μέχρι που άκουσα την πόρτα να ανοίγει.
Μάζεψα το πόδια μου και έβαλα τα χέρια μου στο στόμα μου για να μην κάνω θόρυβο.
Άκουσα τα βήματα του και κοίταξα κάτω.
Διαολε, έχεις ομορφύνει!
«καθαρό από ότι φαίνεται» είπε και βγήκε έξω από το δωμάτιο
Έβγαλα τα χέρια μου και άφησα ελεύθερη μια ανάσα που ούτε εγώ ήξερα πως κρατούσα.
Δόξα τον Πανάγαθο δεν κατάλαβε τίποτα.
Έκανα πίσω τα χέρια μου και χτύπησα ένα πράγμα προκαλώντας ελάχιστο θόρυβο.
«τι σκατα κάνει αυτό το φανάρι εδώ πάνω?» ετριξα ψυθιριστα
Δεν νομίζω να ακούστηκε μέχρι έξω οπότε είμαι καλά πιστεύω.
Άρης
Μπήκα στο πρώτο δωμάτιο και ήταν σχεδόν άδειο οπότε δεν υπήρχε νόημα να το ψάξω καν.
Αφού ανοιξα μερικές πόρτες ακόμα, άνοιξα άλλη μια που έγραφε απέξω gym.
Την άνοιξα και εμφανίστηκαν μπροστά μου βαράκια, ποδήλατα, σακοι του μποξ και άλλα τέτοια παρόμοια.
Έκανα μια βόλτα μέσα στο δωμάτιο καθώς κοίταγα τριγύρω.
Δεν την εντόπισα πουθενά
«καθαρό από ότι φαίνεται» είπα για να μην καρφωθω στα παιδιά και βγήκα έξω
«όλα καλά?» με ρώτησε ο Στέφανος
«ναι από οτι βλεπω» απάντησα και εκείνη τη στιγμή άκουσα έναν ήχο από το δωμάτιο
Κοίταξα τον Στέφανο και είχε μείνει κόκκαλο στην αρχή αλλά μετά μου χαμογέλασε αμήχανα.
«από τον αέρα τρίζουν οι λάμπες» απάντησε και ενευσα αβέβαιος
«λοιπόν να φεύγω» είπα
«και καλά θα κάνεις, μην σε αποσχολουμε με τις μαλακιες μας» είπε και με έσπρωξε προς τη έξοδο
«λοιπόν τα λέμε» είπα και μπήκα στο αμάξι
Φερόταν πολύ περίεργα σήμερα ο Στέφανος.
Το χειρότερο είναι ότι δεν βρήκα κάτι για εκείνη και αυτό είναι που με νευριάζει.
Έβγαλα από την τσέπη μου την κορδέλα και την κοίταξα.
Έσφιξα τη λαβή μου και κοίταξα ξανά στον δρόμο.
«θα την ψάξεις, δεν θα την ψάξεις» μονολογισα στον εαυτό μου
Το κινητό μου χτύπησε και το γύρισα για να δω ποιος με καλεί.
Όταν είδα το όνομα της Γεωργίας να αναγράφεται στην οθόνη το απενεργοποίησα αμέσως.
Δεν μπορώ να έχω και εκείνη πάνω από το κεφάλι μου.
Θεοφανία
Πριν φύγει άκουσα την συζήτηση του με τον Στέφανο.
Το παιδί δεν κατέχει την ηθοποιία, είναι φανερό σε αντίθεση με εμένα.
Τι να κάνουμε?
Άλλοι βγαίνουν χαρισματικοί και άλλοι...
Ανοιξα την πόρτα και στερεωθηκα πάνω της με κλειστά τα μάτια περιμένοντας να μπει μέσα ο Στέφανος
Άκουσα την πόρτα να κλείνει και ανοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα.
«γιατί με κοιτάς έτσι?» ρώτησε αμήχανα
«μέχρι και η γάτα μου θα καταλάβαινε ότι πετάς παπατζες και ότι κάτι τρέχει» έτριξα
«ε συγγνώμη κι ολας αλλά δεν το έχω με τα ψέμματα» είπε
«να και το ανέκδοτο της ημέρας» είπα και αφού κάθισα στον καναπέ δίπλα από την Ελπίδα πήρα το κεσεδακι με τη μπύρα μου
«λες να έχει καταλάβει κάτι?» ρώτησε ο Άλεξ
«υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα» απάντησα και άναψα ένα τσιγάρο
«γιατί το λες αυτό?» ρώτησε η Ελπίδα
«γιατί πριν παραλίγο να συναντηθούμε» απάντησε
«ΤΙ? ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ? ΠΑΣ ΚΑΛΆ? ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΈΒΛΕΠΕ?» φώναξε ο Στέφανος
«ΜΗΝ ΤΑ ΡΙΧΝΕΙΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΠΑΛΙΌ ΜΑΛΑΚΆ. ΕΣΎ ΕΚΑΝΕΣ ΔΈΚΑ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑ ΔΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΉ ΤΟ ΈΚΑΝΑ ΕΓΏ ΆΡΓΗΣΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΎΜΕ. ΕΣΎ ΦΤΑΙΣ» φώναξα πίσω και μου γύρισε πλάτη
(...)
Φόρεσα το κράνος μου και ανέβηκα στην καινούργια μηχανή μου.
Την έχω βγάλει Moon.
Και το χαϊδευτικο της είναι moonara.
Είναι μια κατάμαυρη Ducati με γκρι λεπτομέρεια στα χερούλια.
Καλα ε έμεινα μαλακας οταν μου την έκανε δώρο ο τρελός ο θείος μου.
Την άλλη την έδωσα στον ξάδερφο μου που χάλασε τη δικιά του ο αθεόφοβος, μου ήθελε και αγώνες μη χεσω.
Καβαλησα λοιπόν τη μηχανή και πήγα στο σπίτι του Στεφ ή αλλιώς σπίτι μου.
Έβγαλα τα κλειδιά και μπήκα σπίτι.
«γεια σου μωρό» είπε ο Στεφ
«γεια σου καρπερε άνδρα» απάντησα με λίγη ειρωνεία
«που ήσουν τόσες ώρες?» ρώτησε
«είχα κάποιες δουλειές» απάντησα
«όπως?» συνέχισε και στριφογυρισε τα μάτια του
Αν δεν του πω θα με πρήξει και αν του πω πάλι θα με πρήξει άρα καταλήγουμε ότι θα του πω.
«πήγα στον Μάρκο για να μου αφαιρέσει μερικά τατουάζ και να μου κάνει μερικά καινούργια και κάτι άλλα piercing» απάντησα και με κοίταξε λες και ήθελε να ξεράσω και κάτι άλλο
«τι?» τον ρώτησα και καλά ανηξερη
«ξέρασε τα όλα» απάντησε
«γιατί καλέ να τα ξεράσω όλα? Το σουβλάκι δεν το λυπάσαι? Δύο μισή ευρό το πλήρωσα όπως και ένα πεϊνίρ λι από τα Everst που τσάκισα μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο» είπα περιπαικτικά
«δεν πιάνουν αυτά σε εμένα, τελείωνε με περιμένει η Ντορι» είπε και αφού τον κοίταξα λίγο περίεργα ξεφυσηξα
«καλά κανόνισα αγώνα» απάντησα ένοχα
«ρε μικρό ακόμα δεν ήρθες και κανονίζεις αγώνες?» ρώτησε
«τι να κάνω ρε Στεφ μου έλειψαν αυτά. Άσε που θέλω κάτι να σκοτώνω την ώρα μου» απάντησα και έβγαλα τα παπούτσια
«τους άλλους σκοτώνεις όχι την ώρα σου» είπε και χαμογέλασα διαβολικά
«εντάξει μπορεί και αυτό αλλά μην υπερβάλεις» ξεφυσηξε
«να ξέρεις πάντως πως πλέον τους παρακολουθεί και ο Αρης» ανακοίνωσε και γούρλωσα
«προλαβαίνω να το ακυρώσω έτσι?» ρωτησα και με κοίταξε με δυσπιστία
«γαμωτο. Καλα δεν πειράζει κάτι θα σκεφτώ» απάντησα
«εσύ ξέρεις, τι θα κάνεις τωρα?»ρώτησε
«θα πάρω το ουίσκι και θα πάω στην ταράτσα αν θες έλα» είπα
«μπα έχει ψυχρά επάνω θα κάτσω εδώ να δω Nemo» είπε και γέλασα
Σαν μωρό παιδί όπως πάντα.
Δεν θα αλλάξει ποτέ
«μπορώ να πάρω ένα φούτερ σου?» ρωτησα
«ν-...»πηγε να πει
«σκασε που έχεις και άποψη, έτσι κι αλλιώς θα το έπαιρνα» είπα και αφού του έβγαλα τη γλώσσα πήγα στο δωμάτιο μας και συγκεκριμένα στην ντουλάπα μας.
«για να δούμε τι πάει καλύτερα με το στυλ μου?» είπα και έβαλα το χέρι μου κάτω από το πιγούνι μου
Άρπαξα ένα μαύρο φούτερ που έλεγε επάνω με άσπρα γράμματα "be a badass with a good ass"
Να ξεκινήσω με το γιατί ο Στεφ να έχει ένα φούτερ που γράφει κάτι τέτοιο?
«Στεφ μωρό μου να σου κάνω μια ερώτηση?» φώναξα και επεξεργάστηκα το φούτερ
«οχι» φώναξε πίσω
«μήπως το γύρισες?» συνέχισα
«αν εννοείς το κινητό του Μάικ που είχα κλέψει ναι το γύρισα» απάντησε και εκανα facepalm
Που πάω και εγώ να συνεννοηθώ?
Αφού το φορεσα πήρα το μπουκάλι της βότκας που έχουμε κρυμμένα κάτω από το κρεβάτι για καβατζα και ανέβηκα τις σκάλες για τη ταράτσα.
Άφησα το μπουκάλι στο πάτωμα και κάθισα στην αναπαυτικη, ξιλινη και μαξιλαρωτη καρέκλα.
Έβγαλα το πακέτο και πήρα ένα τσιγάρο το οποίο, χωρίς πολύ σκέψη για τις επιπτώσεις στην υγεία μου, άναψα.
Κοίταξα τον ουρανό και εμφανίστηκε μπροστά το πρόσωπο του.
Έκλεισα τα μάτια μου για να μην αντικρίζω το ολόγραμμα του αλλά ο εγκέφαλος μου έχει όρεξη να παίξει το παιχνίδι των συναισθημάτων και των αναμνήσεων.
Από μπροστά μου περνούσαν όλες οι στιγμές μαζί του.
Καλές και κακές.
Δεν ξεχωρίζουν γιατί και από τις κακές μαθαίνεις πολλά πράγματα.
Έντονη ανάμνηση ήταν εκείνη με τις μαύρες κορδέλες με τις κόκκινες ραμμένες καρδούλες στις άκρες.
Σήκωσα το χέρι μου και το έβαλα στην τσέπη μου.
Δεν ήταν η κορδέλα μου στη δεξιά τσέπη οπότε έψαξα στην αριστερή.
Ουτε εκεί.
Τιναχτηκα επάνω και έψαξα και στις κωλο τσέπες αλλά πουθενά.
«όχι όχι ρε γαμωτο, ορκίζομαι πως την είχα πάνω μου, που σκατα να μου έπεσε?» ρωτησα τον εαυτό μου και σταμάτησα να ψάχνω
«στο κτήριο!» αναφώνησα και κατέβηκα τα σκαλιά
Helloooo babies🔥
Τι κάνετε μανάρια μου?😏
Ελπίζω να σας άρεσε το παρτ😊
Την γλύτωσε αυτή τη φορά η Θεοφανία μας αλλά τι θα γίνει στην πορεία?😋
Τα λέμε στο επόμενο λοιπόν👋
ΜΗ ξεχάσετε να πατήσετε το 🌟 και να αφήσετε ένα 💬 για να στηρίξετε την ιστορία μου
Φιλάκια🌹