||•κεφ.5ο•||

1.5K 94 5
                                    

Εκεί που καθόμασταν ακούσαμε την πόρτα.

«πάω εγώ μανάρια μου» είπε ο Στέφανος και σηκώθηκε

Εμείς τον αγνοησαμε και συνεχίσαμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων.

«ΓΕΙΆ ΣΟΥ ΑΡΗ» άκουσα τον Στέφανο να φωνάζει και έφτυσα την μπύρα

«σκατα, σκατα τι κάνω?» φώναξα σιγανά πανικοβλημενη

«κρύψου σε ένα από τα δωμάτια» φώναξε σιγανά η Ντινα και αφού άφησα την μπύρα στο τραπεζάκι έτρεξα σε ένα τυχαίο δωμάτιο.

Μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα.

«γαμωτο που να κρυφτώ?» αναρωτήθηκα και άρχισα να κοιτάω τριγύρω

Κοίταξα επάνω και σκέφτηκα να ανέβω στις σανίδες.

Κοίταξα που μπορώ να πατήσω και βρήκα ως λύση το μονόζυγο.

Πάτησα πάνω στο τραπέζι και με ένα σαλτο πάτησα πάνω στο μονόζυγο και στερεωθηκα με την βοήθεια του τοίχου.

Αφού σιγουρεψα ότι έχω σταθεί σωστά έβαλα δύναμη στα πόδια μου και αφού αγκάλιασα τη παχιά ξύλινη σανίδα μετά από λίγη προσπάθεια κατάφερα να ανεβω και να κάτσω.

Περίμενα ήσυχα και υπομονετικά μέχρι που άκουσα την πόρτα να ανοίγει.

Μάζεψα το πόδια μου και έβαλα τα χέρια μου στο στόμα μου για να μην κάνω θόρυβο.

Άκουσα τα βήματα του και κοίταξα κάτω.

Διαολε, έχεις ομορφύνει!

«καθαρό από ότι φαίνεται» είπε και βγήκε έξω από το δωμάτιο

Έβγαλα τα χέρια μου και άφησα ελεύθερη μια ανάσα που ούτε εγώ ήξερα πως κρατούσα.

Δόξα τον Πανάγαθο δεν κατάλαβε τίποτα.

Έκανα πίσω τα χέρια μου και χτύπησα ένα πράγμα προκαλώντας ελάχιστο θόρυβο.

«τι σκατα κάνει αυτό το φανάρι εδώ πάνω?» ετριξα ψυθιριστα

Δεν νομίζω να ακούστηκε μέχρι έξω οπότε είμαι καλά πιστεύω.

Άρης

Μπήκα στο πρώτο δωμάτιο και ήταν σχεδόν άδειο οπότε δεν υπήρχε νόημα να το ψάξω καν.

Αφού ανοιξα μερικές πόρτες ακόμα, άνοιξα άλλη μια που έγραφε απέξω gym.

Την άνοιξα και εμφανίστηκαν μπροστά μου βαράκια, ποδήλατα, σακοι του μποξ και άλλα τέτοια παρόμοια.

Ο δικός μου μπάτσος 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu