Kumunot ang noo niya saka unti-unting lumapit sa akin. Seems like he can't believe on what he heard earlier. Tahimik lang ako habang tinititigan niya.
It's as if he's not chosen as always. The charisma that he has whenever he dates girls is just one of his effortless talent.
But it's not my point here. I just want to see how he seriously court and wait for a girl.
"Really?" Tumango ako. Parang nagdiwang kaagad ang mukha nito nang makumpirma nga iyon.
"You should not worry. Pero sana maayos niyo iyong pagkakaibigan niyo. Sana magkausap na rin kayo."
Iyon ang sabi ko pero napakamot lang ito sa ulo. He's having a hard time on that? Makikipag-ayos lang naman.
"I'll try but not now."
"Soon as possible. Kung hindi kaya, marami namang oras. Gusto ko lang talaga kayong magkausap ulit."
Nang tumila na ang ulan ay sabay kaming bumalik. He guided me. Kaya nang makarating na ay nag-aalalang mukha naman ni Chesca ang sumalubong sa akin.
She hugged and checked me. Doon lang kami naghiwalay ni Gab dahil tumakas lang daw ito. I hope that this won't be the issue tomorrow again. Mabuti naman dahil silang dalawa lang ni Chesca. Ayokong pagpiyestahan ng tanong kinabukasan.
"Hoy! Alam mo bang sobrang nag-alala ako sa'yo? Nagising ako bigla dahil may narinig ako tapos makikita kong wala ka na sa tabi ko?" litanya niya habang sinasamahan ako sa CR upang magbihis. Nilinisan ko lang ang katawan ko dahil sobrang basa nang dahil sa ulan. Para hindi na rin ako magkasakit.
"Nakalimutan ko earphones ko roon, eh. Kinuha ko lang kaso naabutan ng ulan."
She widened her eyes and snapped her fingers.
"The fuck, Ria? Dahil lang sa earphones pupunta ka sa gitna ng gubat? Ng ganito ang oras?!"
"Tsk. Bago 'yon kaya hindi pwedeng mawala. Alangan namang gisingin pa kita, eh mukhang takot ka naman."
"E 'di sana pinagpabukas mo na lang! Atat naman 'to!"
Umiling ako saka lumabas. Buti na lang ay tulog iyong teacher namin kaya hindi nila alam kung anong nangyayari. Hindi naman ako nawala, sadyang naabutan lang talaga ng ulan.
"Masyadong importante kaya hindi dapat balewalain."
"Tigilan mo nga ako dyan. Buti nga gising pa si Joaquin. Naabutan ko doon sa labas, nagpapahangin yata."
Nahiga ako sa kama saka nakinig sa kwento niya. It's already 12 am and here we are, having a chit chat. Naupo ito habang nakaharap sa akin.
"At alam mo ba? Ewan ko lang ha? Para kasing ang lungkot niya kanina. May nangyari ba?"
Ah. Siguro iyong tungkol sa kanina. 'Di bale, okay naman na 'yon. Sadyang galit lang talaga kanina.
"Wala naman," simple kong sabi saka uminom ng tubig.
I noticed that she frowned by hearing that. Atat rin itong makichismis sa akin kahit gabi na. Ang daming enerhiya.
Nahiga na rin ito saka humarap sa akin. She's yawning and I know that she's tired too. Parang kasalanan ko pa kung bakit bigla itong nagising. Takot pa naman.
Kinabukasan ay maaga ang naging alis namin. It's such a good day for us to start since most of us got a good sleep. Kahit kaunti lang ang nakuha kong tulog ay ayos lang dahil pauwi naman kami.
Mabuti na lang dahil mukhang kami lang naman ang nakakaalam ng nangyari kagabi. It's quite good.
Gab greeted me first. Sadyang hindi lang ako maka-usap sa kanya dahil maraming naiintriga lalo na iyong mga kaklase ko.
Sinabihan ko na lang na sa text lang kami mag-usap para walang hassle. Sa bus ko na lang itinuloy ang tulog kaya paggising ko ay nakarating na kami sa school.
It's a tiring day and I'm gonna do stuffs for school. Kaya nagpaalam na si Chesca sa akin nang makababa na kami. I gotta go to buy some groceries. Wala na kasi akong masyadong stocks kaya kailangan na.
Saglit na nagpahinga ako bago dumiretso sa grocery store. Binili ko lang iyong mga kulang saka binayaran na rin. Tinext ko rin si Gab na nasa mall ako kaya napagplanuhang pupunta rin siya rito.
Hinintay ko siya ng ilang minuto. Dumating ito ng mas maaga sa sinabing oras. Kaya naman hinatak niya kaagad ako pabalik sa grocery store.
"Teka naman. Kakatapos ko lang. Saka, 'di ba kakagrocery mo lang? Ubos na ba iyon?" And I won't believe if he says yes. Ang dami kaya no'ng pinamili namin noon!
"Nope. We're having a date. Ako ang magluluto. And we have a deal, remember?"
"Pwede ka namang magpadeliver?"
"I want to cook. Kaya kailangan kita para mabili ko iyong gusto mo." I've got no choice when he started dragging me. Nagpatianod lang ako. Talagang isasakatuparan ang deal na iyon?
He bought chicken and other ingredients. Hindi naman kasi ako kumakain masyado ng pork kaya okay na iyong manok. Bumili rin ito ng ibang ingredients at siya na ang bahala kung anong klaseng luto ang lulutuin niya.
Kakain lang naman ako. As long as it is chicken. Bumili rin ito ng beers which I think pampaantok niya. Ma-try nga mamaya.
Pagkatapos noon ay binayaran niya ito saka kinuha iyong mga dala ko. Parang nag-date na rin kami kaso sa grocery store lang. It's not a big deal though.
He stopped at the bakery shop. Bumili ng cake, iyong chocolate flavor dahil paborito niya raw iyon. I almost laughed when he suggested a name on it.
First date.
Iyan ang ipinasulat niya na tingin ko'y biro na may halong katotohanan. Ganito pala ka weird 'to? Usually kasi puro greetings lang ang napapansin kong ipinapasulat.
"Weird mo. Pwede namang 'wag na lang pangalanan."
"I want it to be named. This would be my first serious date for this year. Sana tumagal hanggang ilang taon," he said while driving. Umiling ako dahil sa sinabi niya.
First serious date, huh?
This is my frist date, too. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako makakaranas. I wonder if it is cute enough seeing two people dating? Or is it enjoyable?
Dati kasi, thirdwheel lang ako kay Chesca lagi. She's dating guys while I look like I am her chaperone. Nakakainggit nga dati.
But here I am now. Looks like I am living my wish. Parang isang pangarap na natupad sa akin kahit hindi ko naman pinangarap talaga.
This day's been good to me. Grocery ang pinunta ko tapos uuwi akong magdi-date? Maliit na achievement 'to para sa akin.
Nang makarating kami sa condo niya ay siya na ang kumilos para magluto. I wanted to help him but he keeps on pushing me away from him. Ayaw niya kasing mapagod raw ako.
Tsk. Sobrang cheesy ng linyang iyan pero nagpadala ako.
So, I ended up having a mini tour on his unit. Namamangha ako sa mga paintings na nakasabit. I wanted to see his family picture but invading his room is like I am invading his privacy.
Kaya nakuntento na lang ako sa labas. He played a movie and made me watch it. Habang siya ay patuloy na nagluluto. I can even smell it. Talagang balak na ituloy ng todo ang deal namin.
Date doesn't matter for me anyway. Hindi naman kailangan ganito talaga. Simple is enough as long as you are with the person you wanted to be with. Kahit manood nga lang dito ay ayos na.
I don't know if it is just me or this is how girls act? I mean, I want simple things since I'm a newbie on this. Ganoon rin ba ang ibang babae? Gusto nila bang simple lang?
Noon ay may napansin akong magkarelasyon. They were just in their first month but the guy made a big effort on their first monthsary.
Balloons, cake, and a very long letter. That's what I've seen back then. Required ba iyon kapag nasa relasyon ka? Kahit isang buwan pa lang kayo?
I don't want meddling with other's businesses but it just made me more curious now. Kung magiging kami ba, iyon rin ba ang gagawin ko? Para naman kasing sobra-sobra?
The skies were already dark when he finished cooking. He set up the table on his veranda before letting me go there. Bumuhos rin ang ulan ngunit hindi niyon naaabot ang parte ng mesa kung saan kami pupwesto.
It's not romantic and it is very okay for me. I am not fan of romantic set ups or something. Makakain lang ayos na. The efforts that he gave is enough for me. Hindi naman ako nanghihingi ng sobra sobra.
"Thank you, ah? You made me experience this again." Nagsimula akong kumain. He nodded while eating his food. Ang daming kumain pero hindi naman tumataba. How can he maintain his body?
"No problem. Part of our deal. Advance date na rin."
"Sira. Ilang buwan na lang iyong graduation niyo. What are your plans after that?"
"Hmm. Aside sa magiging masaya dahil sasagutin mo ako, kung mangyayari man ay syempre, maghahanap ng trabaho. I will manage our lands also in Galleria and can finally do everything using my own hardworks." Napatango ako.
He'll work while I will continue my studies. Fourth year na ako next year kaya siguro ay malimit na lang kaming magkita. Okay lang naman sa akin. Hindi ko naman hawak ang oras niya.
"May pangarap ka ba? I mean, iyong inaasam mo talaga?" I asked, being curious again. Kahit naman mayayaman ay mayroong pangarap.
"Just one only. I want to be a responsible father to my future child," seryoso niyang sabi. He really wanted to give it all. Talagang iyon ang pinangarap niya, ang hindi niya naranasan kailanman mula sa isang ama.
"Ako, gusto kong makapagtrabaho sa pinakamalaking cruise ship. I wanted to bring my family there. Kahit sa ganoon man lang sa huli ay may maibalik ako sa kanila."
"Really? Sounds fun. If we'll be together in the future, you'll not going to work in a cruise. Instead, you'll be owning it."
Nabulunan ako sa sinabi niya, uminom ng tubig saka tumigil muna sa pagkain.
Ano daw? Ako ang magmamay-ari ng cruise? I'll be needing a lot of years to have it. Naghahangad rin naman ako ng ganoon pero alam kong aabutin ako ng ilang taon bago nga makamit iyon. Kahit nga yata yate ay kailangang tagaktak ng dugo at pawis ang iaalay ko makabili lang.
"Anong akala mo sa'kin? Tumatae ng pera? Hello? Hindi ako katulad mong mayaman." Pinitik niya ang noo ko kaya binigyan ko siya ng masamang tingin. He pinched my cheek again before smirking like an idiot.
Napahawak tuloy ako sa pisngi. Why he loves pinching my cheek? Sobrang chubby ko ba? Mukhang hindi naman.
"Silly. Kapag... tayo nga sa huli. Ako mismo ang bibili para sa'yo. You don't need to sweat yourself much for that. Pero kapag tayo lang sa huli ha?"
"Eh paano kung hindi?"
He shrugged his shoulder. "E 'di bumili kang sa'yo. Bahala ka."
Binatukan ko siya nang dahil doon. Talagang nang-aasar ang inaatupag niya. As if that would buy me. Kaya ko namang maghirap para sa pangarap ko.
"Pero seryoso ako doon sa sinabi ko. Kahit walang katapusang pagmamahal at mga anak lang ang sukli mo, ayos na."
"Alam mo bang gusto kitang murahin?"
Ngumiti ito ng nakakaloko saka nilapit ang mukha niya sa akin. Muntik na akong mapaalis sa upuan nang biglaan ang kanyang ginawa.
"Talaga ba? Hindi pwedeng mahalin?"
Mahina ko siyang sinampal, dahilan ng pagbalik sa pwesto niya. I glared at him because of his craziness.
Ganoon ba kasarap ang niluto niya kaya nakukuha niyang makipagbiro ngayon sa akin?
"Asshole. First time kong magmura sa lalaki, ha? Kaya pasalamat ka, ikaw ang nauna."
"Oh, I'm more than blessed. Isa pa ngang mura. You look cute while saying it."
"Tumigil ka nga. You're really weird today."
"Totoo naman. Magmura ka nga ulit. Sarap sa tenga, eh. Teka wait lang." He took out his phone and did something on it before placing it in front of me. Nagtataka tuloy ako. "Oh hayan. Ire-record ko, gagawing ringtone kaya kung pwede magmura ka na. Iyong asshole ha?"
I shook my head and crossed my arms. Talagang pinagti-tripan ako ngayon. Hindi naman nakakaganda sa pandinig iyon.
"Ayoko."
"Sige na. Kung ayaw mo, hindi ka makakalabas rito nang hindi lumalapat ang labi ko sa'yo." Hinampas ko siya ulit bago napipilitang magsalita. Napangisi ito ng tuluyan nang sambitin ko nga iyon.
He's really weird. Gagawin niyang ringtone iyong mura ko? Adik ba 'to? Ilang pakete ba ang hinithit niya?
"Happy?" I sarcastically asked before pulling the can of beer.
"Too happy."
"Nasisiraan ka na ng bait."
"Hindi naman. I just love hearing it from you. You're cute, anyway."
Inirapan ko ito saka tinungga iyong beer. Napangiwi kaagad ako nang gumuhit iyon sa lalamunan ko.
Ang hirap talaga kapag hindi ka sanay sa inuman. Nagmumukha kang talo. Should I do inuman session with Papa? Kaso naiisip ko pa lang iyong galit niyang mukha, natatakot na ako. Huwag na lang.
Kahit hindi sanay ay nakailang can ako. My head's spinning already. Mahina kasi ang alcohol tolerance ko pero mukhang kaya ko namang i-handle ang sarili.
Pinipigilan ako ni Gab kaso ayaw ko. Nasa matinong pag-iisip pa naman ako. Iyon nga lang ang paningin ko ay medyo nagiging malabo saka nahihilo.
"Stop drinking. Ihahatid na kita sa dorm mo." He grabbed the can from me which I pulled again. Hindi pa nga iyon ubos.
"Ubusin ko lang 'to," I said, pretending to be normal but my eyes are already sleepy. Hindi naman ako iyong tipo na adik sa alak. Kaya ko pa ngang maglakad kahit ganito.
He sighed and let me drank it straight. Umuulan pa rin kaya malamig sa balat.
Beer helps a bit. Kaya nang naubos iyon ay pinatayo niya ako, inalalayan pero tinanggal iyong nakasuporta niyang kamay sa akin.
"Kaya ko," paninigurado ko sa kanya bago nagsimulang maglakad. Medyo liko-liko iyong daan kaya pasuray-suray iyong galaw ko.
I widened my eyes to clearly see it but it's just too tired to make it. Kaya sa panghuling hakbang ay kaagad akong napasandal sa pinto.
"You being drunk is not good. C'mon, I'll just drop you on your dorm." He tried carrying me but I refused. Nakuntento na lang ako sa kaunting pagturo sa akin ng tamang daan.
He let me sit on the couch as we reached inside. Napasapo ako sa noo. Binigyan niya ako ng tubig kaya agad kong tinungga iyon.
I stared at him helplessly. Nakaupo siya sa tapat ko. Madilim saka pumapasok iyong lamig na nagmumula sa veranda niya.
"Pwedeng... dito muna ako? Para kasing mahihirapan ka lang kapag hinatid mo ako." I tried opening my eyes fully. Sa huli ay napapikit lang ako sa sobrang antok. Parang hinalukay bigla ang tiyan ko.
He agreed on that. Kaya dinala niya ako sa kwarto niya at pinahiga doon.
Lumabas ito saka bumalik nang may dalang bimpo. He cleaned my face using it. Hinayaan ko siyang gawin iyon dahil kahit papaano ay medyo nahihimasmasan ako.
"Ang hina mo. Huwag ka na ngang uminom kapag kasama mo ako. I can't babysit weak girls."
Mula sa pagkakahiga ay napaupo ako. Muntik pang magdikit ang mukha namin kaya nailayo ko kaagad.
"Talaga?"
"Yes. You'll sleep here, I'll sleep outside. Pwede kang gumulong rito kahit saan."
I laughed on that before punching him slowly. I can smell my breath.
Amoy alak nga.
"Gab..." I hardly called him. Nilapit ko iyong mukha sa kanya. He froze on that. Sandaling nabitawan ang bimpo saka natulala sa harap ko.
Napalunok ako ng makaramdam ng kung ano. I can feel it. Parang lalabas anytime at hindi ko mapigilan.
I slowly neared my face to him until I can smell his breath. Palapit ng palapit na ako sa labi niya nang bigla akong mapayuko saka inilabas lahat ng nakain ko.
"Putang—" he didn't continue it as I began puking hard. Malas niya dahil nasukahan ko iyong suot niya.
"Damn. You're a beautiful mess." He groaned and then wiped myself again before I fell asleep.