"I'm sorry Vernice hindi ko na gagawin pero... tanginang 'to hindi ko alam kung paano magpapansin sa 'yo. "
I swallowed hard. My system went wild and crazy after hearing those words. Ang kaninang tunatambol kong puso ay kumalabog na sa lakas ng tibok ngayon. Kita ko namang nanantya ang mga mata niyang nakatitig pabalik sa akin ngayon. He did not even say a word about...
"Look, kung hindi mo pa napapansin Verns, I'm doing those things to get to you... uh let's say closer to you." he said softly.
He's choosing his words safely. Alam ko 'yun dahil sa naninimbang niyang boses na baka isang maling salita niya lang ay magbabago ang lahat. Hindi naman ako makasagot. I was tongue tied and dumb. Hindi ko inaasahan ito.
"Uhm... anong ibig mong sabihin?" nang sa wakas ay nagkalakas loob na magsalita.
There was a long stretch of silence. Kung hindi lang dahil sa ingay ng mga sapatos ng players sa loob ng court, I'd probably hear crickets right now.
"Pinapahirapan mo 'ko lalo Verns, pano ba ito? Am I doing it fast? Fuck!" he muttered a curse to himself.
Mas lalo lang akong naging uneasy. I've never been to this kind of situation before. Even with Caleb, or other guys. Sigurado dahil ay walang nangahas.
But having Yulo infront of me struggling to find the right words and saying brings so many foreign feelings. Isa pa itong kanina pa parang may kung anong kumikiliti sa tiyan ko.
"Diretsuhin mo na ako Yulo." I sounded brave. But guess what, tones could lie but never the eyes.
His lips was pressed in a thin line as his adams apple moved when he gulped hard. Hindi na ako makatingin ng diretso sa kanya ngayon. My line of vision went down to his chest.
"Gusto kitang ligawan Vernice."
It echoed a thousand times on my head. I was stunned and caught off guard from his direct confession!
Kumunot ang noo ko para maitago ang paghuhuromentado ng puso. I tried to remember so hard the time Caleb confessed to me too. What was my reaction that time? Did my heart beats loud like right now? Pero wala na akong maalala. Maybe I took it lightly before. So why can't I now?
"Verns? Please say something..."
Nag angat ako ng tingin sa kanya. He look weary now. Gone is the playful lopsided smile of Yulo. Nakitaan ko ng takot ang mga mata niya na agad namang nawala noong tumitig ako pabalik.
"Hindi ko a-alam kung paano kita s-sasagutin."
Napatutop ako ng bibig sa sinabi. What the hell Vernice?! I panicked when his jaw dropped too. Hindi rin siya makapaniwala sa nasabi ko. Ir has a double meaning!
"A-ayos lang hindi kita pinipressure na sagutin agad-"
"No! What I mean is... "
"We'll buy our time Verns, hindi ko sinasabing sagutin mo agad ako. Gaya nga ng sinabi ko diba gusto kong manligaw sa 'yo. Hmmm unless kung ayaw mo ng patagalin pa at gusto mo na akong- Aray!"
Tinampal ko siya sa balikat at mabilis namang nagbago ang emosyon niya simula sa pagiging seryoso ay mahihimigan na ng pagkatuwa ang ngisi niya ngayon. Hindi ko naman maiwasang matawa nalang din sa taas ng level of confidence niya. Talaga lang ha ayos din to manligaw tong isang to.
"Hindi ako easy to get!" I yelled.
"Easy Vernice hahaha kung ayaw mong marinig ng kateammates ko at maging talk of the town ang panliligaw ko sa'yo." ani ni Yulo sabay kindat.
Sa totoo lang, kanina pa ako nagpipigil sa kaloob looban ko. I wanted to scream my emotions so bad. I even lost track of time kung ilang minuto na kaming nakatunganga ngayon sa isa't isa.
It feels weird that I could walk out anytime like what I always do to end our conversation. Pero hindi ngayon, parang napako yata ang mga paa na kahit sa sinabi ni Yulo na gusto niya akong ligawan ay heto at nakatindig pa rin ako sa harapan niya at...
patagong kinikilig.
Shit, this is far more better from what I felt with Caleb's confession before and with all other guys. This time, parang nakakasabay ako. Before, I always knew it's one sided.
"Bakit gusto mo 'kong ligawan?" I suddenly blurted.
Bahagya siyang sumandal sa pader at nagiinarte na parang nag-iisip. I crossed my arms and watch him intently as I waited for his answers.
"Ang hirap kalimutan nong halik moaw sa 'kin Vernice."
Alright! I blushed remembering that little stunt of mine. My cheeks went hot and red and I couldn't stared at him back.
Alam na alam niya naman ang epekto niya sa 'kin kaya heto siya ngayon at abot tenga na ang ngite na nakatunghay sa akin.
"Hindi 'yun ang una ko. Pero iyon ang tumatak ng husto sa 'kin at... Ikaw ang nag initiate nun. Kung pwede nga lang mangisay sa kilig nun nagawa ko na hahaha!"
I eyed him. I was about to blurt my rants when I heard his teaammates sneaky footsteps coming towards us.
At hindi ako nagkamali. Naabutan nila kami sa ganung sitwasyon. Si Yulo na nakasandal sa akin at ako na nakatayo ilang metro lamang.
"Sorry miss pero kailangan na namin si Kapitan Yulo." nakangising sambit ng isang kasama niya sa akin. His tanned features took my attention right away. He probably has foreign blood.
Tamad naman silang binalingan ni Yulo.
"Oo na, babalik na ako kaya umalis na kayo sa harapan ko." he commanded.
"Sorry kap, kala namin ano nang nangyari sayo at ng crush mo. Baka ikaw isusumbong namin kay coach niyan hahaha!" halakhak nong chinitong kasama ng moreno.
Peke akong umubo dahil mukhang hindi yata nila naalala na naririnig ko sila. Tipid namang ngumiti si Yulo pabalik sa 'kin.
"Mahihintay mo ba sa ako loob Verns? Mabilis lang 'to." he requested.
Ano?! Paghihintayin niya pa ako? Mas lalo lang naningkit ang mata ko sa kanya matapos humalakhak muli iyong moreno. Ano bang gustong mangyari ni Yulo?
Kung pwede nga lang lamunin ng lupa ay kanina ko pa pinagdasal. Tapos ngayon gusto niya pa akong sumama sa loob para hintayin siya?
"Huh?! Bakit naman?" reklamo ko.
"Sige na promise, mabilis lang ako. Ihahatid kita sa labas pauwi." pasimple niyang sabi.
"Hintayin mo na Miss. Baka hindi pa kami pauwiin ni kap pag hindi mo siya hinintay, pagod na pagod na kami kakaulit ng lap. Please!" the two guys pleaded.
Nagpuppy eyes pa ang dalawa kaya hindi ako makaisip nang ibang dahilan na tumanggi. Natatawa ako sa mga pagmumukha nila.
Pagod akong tumango at agad namang nag apir ang dalawa. Masaya silang bumalik sa loob ng court. Habang naiwan na naman kami ulit ni Yulo sa labas. Napakamot siya ng batok at nakangiting niyaya ako papasok ng court.
"Tangina kinikilig ako sa'yo Vernice, halika na bago pa ako atakihin dito."
"Baliw."
Talaga lang ha? Kung mayroon mang nababaliw ikaw yun Vernice Gayle. I absentmindedly took a seat at the bleachers when I entered the court. Naghiwayan sila noong sabay kaming pumasok ni Yulo.
Yumoko na lang ako at nagpanggap na parang walang naririnig kahit nagmistulang kamatis na sa pula ang pisnge ko. Nawala rin naman agad ang ingay noong pinagtipon silang lahat ni Yulo. Lahat sila ay pawisan at mukhang pagod na pagod na. Si Yulo lang yata ang fresh pa sa kanila.
Totoong mabilis lang ang ginawa ni Yulo at pinauwi niya na ang team. Narinig kong wala si Coach Gael kaya siya ang nagfacilitate ng practice ngayon. Kaya pala kampante siyang makipag usap sa akin kanina kahit na tagaktak na sa pawis ang mga kasamahan niya. Abusadong kapitan 'to.
Hinatid niya ako pababa ng building. He talked to me like nothing happened. Kaya naging magaan ang loob ko lalo na't kasabay naming bumaba yung chinito niyang kasama.
He asked me about journalism and my studies. He took our conversation lighty on our way out of the school. Hanggang sa nakita ko na ang driver ko sa kalayuan, sinabihan ko siyang hanggang doon na lang muna siya.
Ayoko kong may makita ang driver ko na may kasama akong ibang lalake at baka umabot pa kina mommy. I don't want them to know about this, not yet.
Hindi ko sinabing pumayag ako na ligawan ni Yulo pero parang nakuha niya na rin ang gusto kong iparating noong hindi ko na siya pinasama hanggang sa driver ko.
That's it. We need to buy our time. Hindi namin kailangang madaliin ang lahat. I want everything to be clear first, atleast for me. Mahirap na matulad lang siya kay Caleb na nasaktan ko yata kanina.
I don't want him to cling for false hope. Ayoko kong magpaasa ng tao dahil hindi ko gawain 'yun. Besides, I have my self preservation too. Mahirap na ring maloko sa ngayon. Being brokenhearted is the least thing I want.
That night, I went to see his fb account again. Inaccept ko siya at agas na nagstalk. I went to see his cover photo of us in Menseng.
It gained a lot of reacts. Naglakbay ang tingin ko sa comments. Karamihan doon ay mga babae na nagtatannong kung sino ang kasama niya. I read all of it until one comment caught my attention. Sa lahat ng mga nakiusyosong nagtanong, siya ang sumagot dito.
Kano Shimpo:
That's Vernice.
Yun lang ang sinabi niya pero marami agad ang nagreply sa comment niya, nagtatanong ulit kung sino ako. Meron pang nagtanong kung girlfriend ba daw ako ni Yulo. Pero wala na siyang sagot doon.
I scanned for all the comments again, but there was no reply from Yulo.
Bumagabag sa isip ko 'yung comment ni Kano. There's something off with it. Pero ipinagkibit balikat ko nalang yun. Hindi kami ni Yulo. Hindi niya pa naihahayag ang tunay niyang nararamdam sa akin. I want assurance, at hindi ako kuntento sa sinabi niyang gusto niya akong ligawan.
You need something deeper before you invest your feeling. The deeper you invest, the harder it is to break when time comes. Ayoko kung magpadalos lalo na't hindi pa talaga ganun kagaan ang loob ko sa kanya.
We met only a few times. Sa mga panahon ba iyon nadevelop ang feelings niya sa 'kin? Mabilis nga ang mga pangyayari but each day that we met, the more we grow fond of each other.
I need to tell Shaina about this. Pakiramdam ko sasabog ako kung wala akong mapagkekwentuhan. Good thing I have Shaina. Plus, I need to focus on training too. Lalo na't may papalapit na Press Conference.
Days before the Press Con, naging hectic ang schedule ko. I was excused on some of our classes and I go home very very late. Noong isang araw bago ang competition ay alas dose ng gabi na kami natapos. I was very exhausted. Buti na lang at opening pa raw kinabukasan which is sa school lang din ang venue.
I slept the whole day of the opening to regain my energy and to refresh my brain. Malaking tulong ang press con dahil naiwala ko sa isip ang bumagabag sa akin last week.
One time, I even saw Yulo peeking outside the door of Perspective. I glanced at my wristwatch and saw that it's past 8 in the evening already. Siguro ay tapos na ang training nila. Pero mayroon pa akong isang news na gagawan ng article. I excused myself and went outside.
He's still sporting his usual training attire. Basa pa ang buhok nito sa pawis pero mabango pa rin siya kahit sa ilang dangkal naming layo sa isa't isa.
"Hi, hindi pa kayo tapos?" bungad niya matapos tumingin muli sa pintuan.
"Yes, busy kami ngayon dahil DSPC na in 2 days. Are you done with your training?" I said in a casual tone.
I did my best to not get affected by his mere presence. I guess I did well, mukhang ayos pa naman siguro ako ngayon tingnan minus the obvious eyebags I gained this week. Kailangan ko talagang sanayin ang sarili ko sa kanya. To atleast... Make this work out.
So may pag-asa nga siya Vernice?
"Oo, dumaan ako kasi akala ko tapos na kayo para sabay na tayong lumabas. Inexpect ko naman na magtatagal kayo kaya eto."
He took a small brown paper bag out of his large string bag. I was excited to see what's inside. Kaso hindi ko yun pinahalata.
"In case maguton ka, emergency food for the brain!" maligaya niyang tugon.
I chuckled and took the paper bag out from his hand. Nagpaalam siya sa akin dahil baka naiistorbo niya raw ako. I assured he didn't.
That was probably the reason, why I got all the article finished before the time that day. Ms. Samson was happy with my performance too.
I laugh on my head when I remember how I hide the burger while eating inside. There was even a note inside the paper bag!
"Wishing you the best
So I could hear the 'yes!'"
Huh? Saan niya naman nakuha kaya 'to!? Tsk tsk. Yulo and his corny antics. Tinago ko na lang yun at sisiguraduhin kong pauulanan ko siya ng pang aasar pag nagkita kami.
All my hardworks paid off the moment my name was called as 2nd place for Sports writing during the DSPC. Both of my parents were there. Abot langit ang saya ko dahil isang hakbang na ito sa pangarap kong makaabot sa Nationals. Nag over all champion din ang school sa dami ng awards na nahakot both in individual and group categories.
We we're having our small celebration on dinner when I receiced a message from an unregistered number.
From: Unknown
Congrats Biyernes! Libre naman jan! Joke :*
Siya lang naman ang tumatawag sa akin nun tsk. How did he get my number?! Tatanungin ko si Kuya Troy mamaya he probably give it to him. And what's with the emoji?
There was another message from Shaina too.
From: Shaina
Pabalato ka naman Verns! Marami kang ikikwento sa akin!
Marami talaga...
-----------------------------------------------------------
Thank you for reading! Please don't forget to vote and comment ;)
-----------------------------------------------------------
Thanks for reading! Please don't forget to vote and comment;)