Zawgyi
မခ်စ္ရင္ေနပါ မမုန္းလိုက္ပါန႔ဲ ကိုကိုရယ္ အပိုင္း (၂၀)💞💞💞
ဝမ္ေခ်ာင္န႔ဲ ယန္းယန္းတို႔ ကုမၸဏီထဲကေငြေတြ သူတို႔ယူသံုးကာ
အာလင္းကို လႊဲခ်ေလသည္။
အထက္က စစ္ေဆးသူေတြက အာလင္းအလုပ္လုပ္တ့ဲ
ေနရာသို႔ စာရင္းဖိုင္ေတြ ဝင္စစ္ေန႐ွာသည္။
အာလင္းလဲ သူအလုပ္လုပ္တ့ဲ ႐ွိကို လာေတာ့...
" ဒါက ဘာလုပ္တာလဲ? ႐ွင္တို႔ေတြ"
" မင္းေငြေတြ လိမ္တယ္လို႔ တိုင္ထားလို႔"
" ဘာ ကြၽန္မက ဟာ့...."
အာလင္းလည္း ဝမ္ခ်င္း႐ွိသို႔...
အာလင္း အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးေလးေခါက္မလို႔ လက္ေလးေျမႇာက္ယံု႐ွိေသး
" မျဖစ္ႏိုင္တာမေျပာန႔ဲ ဝမ္ေခ်ာင္ အာလင္း ဒီကုမၸဏီမွာလုပ္လာတာ ၾကာလွေနၿပီး မျဖစ္ႏိုင္တာမေျပာန႔ဲ"
" ဒီစာရင္းေတြက သက္ေသပဲေလ လက္မွတ္အတုေတြလုပ္ၿပီး ေငြေတြထုတ္သြားတာ။ ယံုၾကည္ရပါတယ္ဆိုတ့ဲ လူကဒါသက္ေသပဲေလ"
အာလင္းလဲ ဝမ္ေခ်ာင္ေျပာတာကိုၾကားကာ အရမ္းစိတ္တိုေနမိခ့ဲသည္။
" ဒါနင္တို႔ အၾကံအကုန္ပဲလား? ဝမ္ေခ်ာင္"
အားလင္းတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲတြင္ေျပာေနခ့ဲသည္။
" မမဝမ္ခ်င္းတို႔ ဂိုေထာင္ထဲက ပစၥည္းေတြ ယံုၾကည္စြာန႔ဲ အပ္ထားတ့ဲ လူကအခု.... "
" မင္းေတာ္ေတာ့ ဝမ္ေခ်ာင္"
Xiao Zhan လည္း ကုမၸဏီထဲသို႔ဝင္ကာ
ဝန္ထမ္းေတြရ႕ဲ တီးတိုးစကားသံၾကားေနရသည္။
" Xiao Zhan လက္ေထာက္ အာလင္းက ကုမၸဏီရ႕ဲေငြကို လိမ္လို႔တ့ဲေနာ္ အခုအထက္က စစ္ေဆးသူေတြေရာက္ေနက်တယ္
Xiao Zhan ကလည္း အခုထိ ကုမၸဏီမလာေသးဘူး ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ မသိဘူးေနာ္"
Xiao Zhan လဲ အရမ္းကို အံၾသတုန္လႈပ္သြားခ့ဲသည္။
သူ႔ရ႕ဲ ႐ုံးခန္း႐ွိသို႔....
အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ အားလင္းတစ္ေယာက္ အခန္းေ႐ွ႕တြင္ ႏွာခမ္းကိုကိုက္ လက္သီးကိုဆုတ္ကာ မ်က္ႏွာတင္းၿပီး
စိတ္ကိုအရမ္းတိုေနတ့ဲ ပံုေပါက္ေန႐ွာသည္။
" အဟင့္..."
အာလင္းလွည့္ၾကည့္ေတာ့ Xiao Zhan
" Xiao Zhan "
" အထဲဝင္ရေအာင္ေလ"
" အင္"
ႏွစ္ေယာက္သားအထဲကို ဝင္သြားရာ
" ကိုကိုေ႐ွာင္ ကုမၸဏီေရာက္လာၿပီးလား? ကြၽန္ေတာ္က မလာေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ထင္ထားတာ"
" အာလင္းအခု ကိစၥကအမွန္ပဲလား?"
" နင့္ရ႕ဲလက္ေထာက္ျဖစ္တ့ဲငါ အ့ဲဒီေလာက္ထိေအာင္ မငတ္ဘူး"
" မလိမ္ဘူး လိမ္တယ္ဆိုတာ ဒီလက္မွတ္ေတြက သက္ေသပဲေလ။ ဂိုေထာင္ကို အပိုင္ေပးထားတာမဟုတ္ဘူး တာဝန္ေပးထားတာ
ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားမလုပ္သင့္ မအစ္အားယန္း"
" ဒီမွာ ဝမ္ေခ်ာင္ ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ?"
" မေလ်ာ္ႏိုင္ရင္ အလုပ္ထြက္ေလ"
" ဟား..ဟား..ဟား."
Xiao Zhan န့ဲဝမ္ခ်င္လည္း ဘာမွမေျပာပဲ နားေထာင္ေန႐ွာသည္။
" ငတ္လို႔လုပ္စားတာမဟုတ္ဘူး ဝမ္ေခ်ာင္ တက္လို႔လုပ္စားတာ
ပိုက္ဆံ သိန္း႐ွစ္ရာမ်ား မေလ်ာ္ႏိုင္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွမ႐ွိဘူး။
ငါ့ သူငယ္ခ်င္းကုမၸဏီမိုလို႔ ငါအလုပ္လာေလ်ွာက္တာ တစ္ျခားကုမၸဏီေတြ သြားေလ်ွာက္ရင္ ဒီထက္ရာထူးေကာင္းတယ္
နင္သိထား ဝမ္ေခ်ာင္"
" အ့ဲဒါဆိုလဲ အျခားကုမၸဏီသြားေလ်ွာက္ေလ။ ကိုကိုေ႐ွာင္ ဒီလို လိမ္ၿပီး ေငြအလြဲသံုးစားလုပ္တ့ဲ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္ကို အလုပ္သာထုတ္လိုက္ေတာ့"
" အာလင္းလဲ အလုပ္ထြက္စရာမလိုဘူး ေလ်ာ္စရာလဲ မလိုဘူး"
" ကိုကိုေ႐ွာင္"
" မင္းပါးစပ္ကို ပိတ္ထားဝမ္ေခ်ာင္။ ဒါငါ့အပိုင္း ငါ့ကိစၥ ငါ့ကုမၸဏီ ငါဆံုးျဖတ္ရမွာ မင္းလုပ္ရမ႔ဲတာဝန္မဟုတ္ဘူး"
" ဟာ.. တစ္အားကို ယံုၾကည္ေနက်တာ ယံုၾကည္ပါ ယံုၾကည္က်ပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ အေၾကာင္းသိမွာေပါ့"
" ဘယ္သူအေၾကာင္းလဲ?"
" မမဝမ္ခ်မ္း ဘာစကားလဲ?"
" လူယံုသတ္လို႔ေသတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ မို႔လား?"
" နင့္လို စိတ္ဓာတ္ငါ့မွာ မ႐ွိဘူး ဝမ္ေခ်ာင္"
" ခင္ဗ်ား ဘာေျပာတာလဲ"
" လုပ္စရာ႐ွိတာ သြားလုပ္က်"
" နင့္ငါကို စြတ္ဆြဲေနတာ ငါ့႐ွက္တယ္။ ကုမၸဏီတစ္ခုလံုးမွာ
ငါက ေငြေတြလိမ္တယ္ဆိုၿပီ နာမည္ဆိုးတစ္ခု ႐ွိေနၿပီး။ ငါအလုပ္ထြက္ပစ္႐ွင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္တိုတယ္"
" အ့ဲဒါဆိုထြက္ေပါ့"
" မထြက္ပါဘူး။ ငါ့ကိုအခုလို ေဂ်ာက္ခ်တ့ဲ သူကို ငါသိေအာင္လုပ္အံုးမွာ ၿပီးေတာ့ Xiao Zhan ကလဲ မထြက္န႔ဲ"
ဝမ္ေခ်ာင္တစ္ေယာက္ ေတြးထားသလို မျဖစ္လို႔ စိတ္ကိုအရမ္းတိုေနမိသည္။
" ဝမ္ခ်င္း၊ Xiao Zhan ငါ့ကို ခြင့္ျပဳပါအံုး။ နင္တို႔ ငါ့ကိုယံုၾကည္ေပးတ့ဲအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
အာလင္းလဲ..ေျပာကာထြက္သြားသည္။
" မင္းေရာ ဘာေျပာစရာ႐ွိေသးလဲ?"
" ဒါကိုကိုေ႐ွာင္ရ႕ဲ ကုမၸဏီပဲ ဘာမွေျပာစရာမ႐ွိပါဘူး။
ခြင့္ျပဳပါအံုး"
ဝမ္ေခ်ာင္တစ္ေယာက္ သူ႔႐ုံးခန္းထဲလည္းေရာက္ေရာ
နံရံကို လက္သီးန႔ဲထိုးကာ ႀကိမ္းဝါးေန႐ွာသည္။
" ကြာ...ေတာက္ ေအေပါ့ မင္းကုမၸဏီဆိုေတာ့ မင္းလုပ္ထားအံုးေပါ့။ တစ္ေန႔ မင္းေရာ မင္းခ်စ္တ့ဲသူေရာ ငါ့လက္ေအာက္ေရာက္လာေတာ့မွာပါ"
Xiao Zhan တစ္ေယာက္ ဖုန္းေလးဖြင့္လိုက္ နာရီေလးၾကည့္လိုက္ သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္န႔ဲလုပ္ေန႐ွာသည္။
ဝမ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ Xiao Zhan ကိုၾကည့္ေနမိသည္။
" Xiao Zhan အာလင္း ကိစၥဘယ္လိုသေဘာရလဲ?"
" အာလင္းမွမဟုတ္တာ ဒါလုပ္ၾကံမွုကို"
Xiao Zhan ေျပာရင္းနာရီေလးၾကည့္လိုက္သည္။
ဝမ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ သေဘာေပါက္ကာ
Yibo ႐ွိသို႔ ဖုန္းဆက္ေလသည္။
တီ...တီ...တီ
" Hello အစ္မဝမ္ခ်င္း ဘာကိစၥလဲ?"
" Hello Yibo နင္အခုဘယ္မွာလဲ?"
" ကြၽန္ေတာ္အခုအိမ္မွာပဲ အစ္မ"
" ဘာ မင္းအျပင္ေရာက္ေနတယ္။ ဘယ္သူန႔ဲလဲ? ဘာသြားလုပ္တာလဲ?"
Xiao Zhan တစ္ေယာက္ ဝမ္ခ်င္းကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။
" အိမ္မွာမေနပဲ ဘယ္ေတြ သေဝထိုးေနတံုးမယ္"
Xiao Zhan စိတ္ထဲကေန ေျပာေန႐ွာသည္။
" မဟုတ္ဘူးေလ အိမ္မွာပါ အျပင္မွာ မဟုတ္ဘူး
" သိတယ္လ်ွာမ႐ွည္န႔ဲ"
ဝမ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ေလးအုပ္ကာ Xiao Zhan မၾကားေအာင္ေျပာလိုက္သည္။
" မင္အျပင္ေရာက္ေနတယ္ဆို ကုမၸဏီလာခ့ဲအံုးေလ။ စားစရာတစ္ခုခုဝယ္ခ့ဲအံုးေနာ္။ ငါတို႔ဗိုက္ဆာေနလို႔။ အခုလာခ့ဲေနာ္ ျမန္ျမန္ေလေနာ္"
Xiao Zhan တစ္ေယာက္ ဝမ္ခ်င္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။
ဝမ္ခ်င္း ေမးေလးေငါ့ျပကာ
" ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ Xiao Zhan"
" Yibo က အခုဘယ္မွာတ့ဲလဲ?"
" သိဘူး အျပင္ေရာက္ေနတယ္ပဲ ေျပာတယ္"
Yibo လည္း မုန္႔ထုတ္ေလးဆြဲကာ သူကိုကိုန႔ဲ ေတြ႔မယ္ဆိုေတာ့
ျပံဳးရြွင္ျပီး ပလပ္ေဖာင္းေပၚလမ္းေလးေလ်ွာက္ကာ လာေနသည္။
ကုမၸဏီထဲေရာက္ေတာ့ ဝမ္ေခ်ာင္ Yibo ကိုေတြ႔ကာ
လံုျခံဳေရး ဝန္ထမ္းေတြကို
" ဟိုမွာေတြ႔လား? အနက္ေလးဝတ္ထားတ့ဲ ေကာင္ေလး"
" ဟုတ္ ေတြ႔ပါတယ္"
" သူလာ ရင္အထဲကို ေပးမဝင္န႔ဲ"
" ဟုတ္က့ဲ"
Yibo လည္း တံခါးနားေရာက္ေတာ့ လံုျခံဳေရးဝန္ထမ္းက
ေပးဝင္ခြင့္မျပဳေပ။
" ကြၽန္ေတာ္ ကိုကိုXiao Zhan န့ဲေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ"
" ေပးဝင္ခြင့္မရဘူး"
" ဗ်ာ.."
" ဟုတ္တယ္ ေပးဝင္လို႔မရဘူး"
" အစ္မဝမ္ခ်င္း ေခၚထားတာပါ"
" ဘယ္သူေခၚေခၚေပးမဝင္ဘူး"
Yibo တစ္ေယာက္ အတင္းတိုးဝင္ေသာ္လည္း မရခ့ဲေပ။
အရမ္းကို ဝမ္နည္းသြားမိခ့ဲသည္။
ထိုအခ်ိန္ ....
Yibo လာမယ္ဆိုလို႔ Xiao Zhan တစ္ေယာက္ ႐ုံးခန္းထဲကေန ေမ်ာ္ေန႐ွာသည္။
တီ...တီ...တီ.
" Hello Yibo မလာေသးဘူးလား?"
" ကြၽန္ေတာ့္ကို လံုျခံဳေရး ဝန္ထမ္းေတြက အထဲသို႔ေပးမဝင္ဘူး"
" ဘာ ဘာေျပာတယ္ Yibo"
Xiao Zhan တစ္ေယာက္ စိတ္ပူတ့ဲ မ်က္လံုးေလးေတြန႔ဲ ဝမ္ခ်င္းေျပာတာကို ၾကည့္ကာနားေထာင္ေနမိသည္။
" ဟုတ္ၿပီ အစ္မအခုလာခ့ဲမယ္ အ့ဲမွာပဲေစာင့္ေန"
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဝမ္ခ်င္း"
" Yibo ကို ကုမၸဏီထဲေပးမဝင္ဘူးတ့ဲ"
" ဘာေျပာတယ္"
Xiao Zhan တစ္ေယာက္ ေျပာလဲေျပာ မတ္တပ္လဲရပ္။
" နင္သြားမလို႔လား? Xiao Zhan"
ဝမ္ခ်င္းေျပာမွ အသိေလးဝင္ျပန္ဝင္ကာ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လို႔ရပ္မိမွန္းမသိ။
" မ...မ.. မသြားပါဘူး"
ဝမ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရယ္ခ်င္တာကို မနည္းေအာင့္ထားရသည္။
" အ့ဲဒါဆို ငါပဲသြားလိုက္မယ္ေနာ္။ စိတ္ခ် နင့္အခ်စ္ကေလးကို ငါနင္႐ွိေရာက္ေအာင္ေခၚခ့ဲမယ္"
အားေပးတ့ဲ သူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စာဖတ္သူအားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်ွက္ပါ။
H.N.Wai ###
Unicode
မချစ်ရင်နေပါ မမုန်းလိုက်ပါနဲ့ ကိုကိုရယ် အပိုင်း (၂၀)💞💞💞
ဝမ်ချောင်နဲ့ ယန်းယန်းတို့ ကုမ္ပဏီထဲကငွေတွေ သူတို့ယူသုံးကာ
အာလင်းကို လွှဲချလေသည်။
အထက်က စစ်ဆေးသူတွေက အာလင်းအလုပ်လုပ်တဲ့
နေရာသို့ စာရင်းဖိုင်တွေ ဝင်စစ်နေရှာသည်။
အာလင်းလဲ သူအလုပ်လုပ်တဲ့ ရှိကို လာတော့...
" ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ? ရှင်တို့တွေ"
" မင်းငွေတွေ လိမ်တယ်လို့ တိုင်ထားလို့"
" ဘာ ကျွန်မက ဟာ့...."
အာလင်းလည်း ဝမ်ချင်းရှိသို့...
အာလင်း အခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးလေးခေါက်မလို့ လက်လေးမြှောက်ယုံရှိသေး
" မဖြစ်နိုင်တာမပြောနဲ့ ဝမ်ချောင် အာလင်း ဒီကုမ္ပဏီမှာလုပ်လာတာ ကြာလှနေပြီး မဖြစ်နိုင်တာမပြောနဲ့"
" ဒီစာရင်းတွေက သက်သေပဲလေ လက်မှတ်အတုတွေလုပ်ပြီး ငွေတွေထုတ်သွားတာ။ ယုံကြည်ရပါတယ်ဆိုတဲ့ လူကဒါသက်သေပဲလေ"
အာလင်းလဲ ဝမ်ချောင်ပြောတာကိုကြားကာ အရမ်းစိတ်တိုနေမိခဲ့သည်။
" ဒါနင်တို့ အကြံအကုန်ပဲလား? ဝမ်ချောင်"
အားလင်းတစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင်ပြောနေခဲ့သည်။
" မမဝမ်ချင်းတို့ ဂိုထောင်ထဲက ပစ္စည်းတွေ ယုံကြည်စွာနဲ့ အပ်ထားတဲ့ လူကအခု.... "
" မင်းတော်တော့ ဝမ်ချောင်"
Xiao Zhan လည်း ကုမ္ပဏီထဲသို့ဝင်ကာ
ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ တီးတိုးစကားသံကြားနေရသည်။
" Xiao Zhan လက်ထောက် အာလင်းက ကုမ္ပဏီရဲ့ငွေကို လိမ်လို့တဲ့နော် အခုအထက်က စစ်ဆေးသူတွေရောက်နေကျတယ်
Xiao Zhan ကလည်း အခုထိ ကုမ္ပဏီမလာသေးဘူး ဘာဖြစ်နေလို့လဲ မသိဘူးနော်"
Xiao Zhan လဲ အရမ်းကို အံသြတုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။
သူ့ရဲ့ ရုံးခန်းရှိသို့....
အခန်းရှေ့ရောက်တော့ အားလင်းတစ်ယောက် အခန်းရှေ့တွင် နှာခမ်းကိုကိုက် လက်သီးကိုဆုတ်ကာ မျက်နှာတင်းပြီး
စိတ်ကိုအရမ်းတိုနေတဲ့ ပုံပေါက်နေရှာသည်။
" အဟင့်..."
အာလင်းလှည့်ကြည့်တော့ Xiao Zhan
" Xiao Zhan "
" အထဲဝင်ရအောင်လေ"
" အင်"
နှစ်ယောက်သားအထဲကို ဝင်သွားရာ
" ကိုကိုရှောင် ကုမ္ပဏီရောက်လာပြီးလား? ကျွန်တော်က မလာတော့ဘူးလို့တောင်ထင်ထားတာ"
" အာလင်းအခု ကိစ္စကအမှန်ပဲလား?"
" နင့်ရဲ့လက်ထောက်ဖြစ်တဲ့ငါ အဲ့ဒီလောက်ထိအောင် မငတ်ဘူး"
" မလိမ်ဘူး လိမ်တယ်ဆိုတာ ဒီလက်မှတ်တွေက သက်သေပဲလေ။ ဂိုထောင်ကို အပိုင်ပေးထားတာမဟုတ်ဘူး တာဝန်ပေးထားတာ
ယုံကြည်မှုကို အလွဲသုံးစားမလုပ်သင့် မအစ်အားယန်း"
" ဒီမှာ ဝမ်ချောင် ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ?"
" မလျော်နိုင်ရင် အလုပ်ထွက်လေ"
" ဟား..ဟား..ဟား."
Xiao Zhan နဲ့ဝမ်ချင်လည်း ဘာမှမပြောပဲ နားထောင်နေရှာသည်။
" ငတ်လို့လုပ်စားတာမဟုတ်ဘူး ဝမ်ချောင် တက်လို့လုပ်စားတာ
ပိုက်ဆံ သိန်းရှစ်ရာများ မလျော်နိုင်စရာ ဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး။
ငါ့ သူငယ်ချင်းကုမ္ပဏီမိုလို့ ငါအလုပ်လာလျှောက်တာ တစ်ခြားကုမ္ပဏီတွေ သွားလျှောက်ရင် ဒီထက်ရာထူးကောင်းတယ်
နင်သိထား ဝမ်ချောင်"
" အဲ့ဒါဆိုလဲ အခြားကုမ္ပဏီသွားလျှောက်လေ။ ကိုကိုရှောင် ဒီလို လိမ်ပြီး ငွေအလွဲသုံးစားလုပ်တဲ့ လက်ထောက်တစ်ယောက်ကို အလုပ်သာထုတ်လိုက်တော့"
" အာလင်းလဲ အလုပ်ထွက်စရာမလိုဘူး လျော်စရာလဲ မလိုဘူး"
" ကိုကိုရှောင်"
" မင်းပါးစပ်ကို ပိတ်ထားဝမ်ချောင်။ ဒါငါ့အပိုင်း ငါ့ကိစ္စ ငါ့ကုမ္ပဏီ ငါဆုံးဖြတ်ရမှာ မင်းလုပ်ရမဲ့တာဝန်မဟုတ်ဘူး"
" ဟာ.. တစ်အားကို ယုံကြည်နေကျတာ ယုံကြည်ပါ ယုံကြည်ကျပါ။ တစ်နေ့တော့ အကြောင်းသိမှာပေါ့"
" ဘယ်သူအကြောင်းလဲ?"
" မမဝမ်ချမ်း ဘာစကားလဲ?"
" လူယုံသတ်လို့သေတယ်ဆိုတာ ကြားဖူးတယ် မို့လား?"
" နင့်လို စိတ်ဓာတ်ငါ့မှာ မရှိဘူး ဝမ်ချောင်"
" ခင်ဗျား ဘာပြောတာလဲ"
" လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်ကျ"
" နင့်ငါကို စွတ်ဆွဲနေတာ ငါ့ရှက်တယ်။ ကုမ္ပဏီတစ်ခုလုံးမှာ
ငါက ငွေတွေလိမ်တယ်ဆိုပြီ နာမည်ဆိုးတစ်ခု ရှိနေပြီး။ ငါအလုပ်ထွက်ပစ်ရှင်လောက်အောင် စိတ်တိုတယ်"
" အဲ့ဒါဆိုထွက်ပေါ့"
" မထွက်ပါဘူး။ ငါ့ကိုအခုလို ဂျောက်ချတဲ့ သူကို ငါသိအောင်လုပ်အုံးမှာ ပြီးတော့ Xiao Zhan ကလဲ မထွက်နဲ့"
ဝမ်ချောင်တစ်ယောက် တွေးထားသလို မဖြစ်လို့ စိတ်ကိုအရမ်းတိုနေမိသည်။
" ဝမ်ချင်း၊ Xiao Zhan ငါ့ကို ခွင့်ပြုပါအုံး။ နင်တို့ ငါ့ကိုယုံကြည်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
အာလင်းလဲ..ပြောကာထွက်သွားသည်။
" မင်းရော ဘာပြောစရာရှိသေးလဲ?"
" ဒါကိုကိုရှောင်ရဲ့ ကုမ္ပဏီပဲ ဘာမှပြောစရာမရှိပါဘူး။
ခွင့်ပြုပါအုံး"
ဝမ်ချောင်တစ်ယောက် သူ့ရုံးခန်းထဲလည်းရောက်ရော
နံရံကို လက်သီးနဲ့ထိုးကာ ကြိမ်းဝါးနေရှာသည်။
" ကွာ...တောက် အေပေါ့ မင်းကုမ္ပဏီဆိုတော့ မင်းလုပ်ထားအုံးပေါ့။ တစ်နေ့ မင်းရော မင်းချစ်တဲ့သူရော ငါ့လက်အောက်ရောက်လာတော့မှာပါ"
Xiao Zhan တစ်ယောက် ဖုန်းလေးဖွင့်လိုက် နာရီလေးကြည့်လိုက် သက်ပြင်းလေးချလိုက်နဲ့လုပ်နေရှာသည်။
ဝမ်ချင်းတစ်ယောက် Xiao Zhan ကိုကြည့်နေမိသည်။
" Xiao Zhan အာလင်း ကိစ္စဘယ်လိုသဘောရလဲ?"
" အာလင်းမှမဟုတ်တာ ဒါလုပ်ကြံမှုကို"
Xiao Zhan ပြောရင်းနာရီလေးကြည့်လိုက်သည်။
ဝမ်ချင်းတစ်ယောက် သဘောပေါက်ကာ
Yibo ရှိသို့ ဖုန်းဆက်လေသည်။
တီ...တီ...တီ
" Hello အစ်မဝမ်ချင်း ဘာကိစ္စလဲ?"
" Hello Yibo နင်အခုဘယ်မှာလဲ?"
" ကျွန်တော်အခုအိမ်မှာပဲ အစ်မ"
" ဘာ မင်းအပြင်ရောက်နေတယ်။ ဘယ်သူနဲ့လဲ? ဘာသွားလုပ်တာလဲ?"
Xiao Zhan တစ်ယောက် ဝမ်ချင်းကို ကြည့်လိုက်မိသည်။
" အိမ်မှာမနေပဲ ဘယ်တွေ သဝေထိုးနေတုံးမယ်"
Xiao Zhan စိတ်ထဲကနေ ပြောနေရှာသည်။
" မဟုတ်ဘူးလေ အိမ်မှာပါ အပြင်မှာ မဟုတ်ဘူး
" သိတယ်လျှာမရှည်နဲ့"
ဝမ်ချင်းတစ်ယောက် ပါးစပ်လေးအုပ်ကာ Xiao Zhan မကြားအောင်ပြောလိုက်သည်။
" မင်အပြင်ရောက်နေတယ်ဆို ကုမ္ပဏီလာခဲ့အုံးလေ။ စားစရာတစ်ခုခုဝယ်ခဲ့အုံးနော်။ ငါတို့ဗိုက်ဆာနေလို့။ အခုလာခဲ့နော် မြန်မြန်လေနော်"
Xiao Zhan တစ်ယောက် ဝမ်ချင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။
ဝမ်ချင်း မေးလေးငေါ့ပြကာ
" ဘာပြောချင်လို့လဲ Xiao Zhan"
" Yibo က အခုဘယ်မှာတဲ့လဲ?"
" သိဘူး အပြင်ရောက်နေတယ်ပဲ ပြောတယ်"
Yibo လည်း မုန့်ထုတ်လေးဆွဲကာ သူကိုကိုနဲ့ တွေ့မယ်ဆိုတော့
ပြုံးရွှင်ပြီး ပလပ်ဖောင်းပေါ်လမ်းလေးလျှောက်ကာ လာနေသည်။
ကုမ္ပဏီထဲရောက်တော့ ဝမ်ချောင် Yibo ကိုတွေ့ကာ
လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းတွေကို
" ဟိုမှာတွေ့လား? အနက်လေးဝတ်ထားတဲ့ ကောင်လေး"
" ဟုတ် တွေ့ပါတယ်"
" သူလာ ရင်အထဲကို ပေးမဝင်နဲ့"
" ဟုတ်ကဲ့"
Yibo လည်း တံခါးနားရောက်တော့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းက
ပေးဝင်ခွင့်မပြုပေ။
" ကျွန်တော် ကိုကိုXiao Zhan နဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ"
" ပေးဝင်ခွင့်မရဘူး"
" ဗျာ.."
" ဟုတ်တယ် ပေးဝင်လို့မရဘူး"
" အစ်မဝမ်ချင်း ခေါ်ထားတာပါ"
" ဘယ်သူခေါ်ခေါ်ပေးမဝင်ဘူး"
Yibo တစ်ယောက် အတင်းတိုးဝင်သော်လည်း မရခဲ့ပေ။
အရမ်းကို ဝမ်နည်းသွားမိခဲ့သည်။
ထိုအချိန် ....
Yibo လာမယ်ဆိုလို့ Xiao Zhan တစ်ယောက် ရုံးခန်းထဲကနေ မျော်နေရှာသည်။
တီ...တီ...တီ.
" Hello Yibo မလာသေးဘူးလား?"
" ကျွန်တော့်ကို လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းတွေက အထဲသို့ပေးမဝင်ဘူး"
" ဘာ ဘာပြောတယ် Yibo"
Xiao Zhan တစ်ယောက် စိတ်ပူတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ဝမ်ချင်းပြောတာကို ကြည့်ကာနားထောင်နေမိသည်။
" ဟုတ်ပြီ အစ်မအခုလာခဲ့မယ် အဲ့မှာပဲစောင့်နေ"
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ဝမ်ချင်း"
" Yibo ကို ကုမ္ပဏီထဲပေးမဝင်ဘူးတဲ့"
" ဘာပြောတယ်"
Xiao Zhan တစ်ယောက် ပြောလဲပြော မတ်တပ်လဲရပ်။
" နင်သွားမလို့လား? Xiao Zhan"
ဝမ်ချင်းပြောမှ အသိလေးဝင်ပြန်ဝင်ကာ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လို့ရပ်မိမှန်းမသိ။
" မ...မ.. မသွားပါဘူး"
ဝမ်ချင်းတစ်ယောက် ရယ်ချင်တာကို မနည်းအောင့်ထားရသည်။
" အဲ့ဒါဆို ငါပဲသွားလိုက်မယ်နော်။ စိတ်ချ နင့်အချစ်ကလေးကို ငါနင်ရှိရောက်အောင်ခေါ်ခဲ့မယ်"
အားပေးတဲ့ သူတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
စာဖတ်သူအားလုံးကို ချစ်ခင်လေးစားလျှက်ပါ။
H.N.Wai ###