(ZawGyi Ver)
"အား...အခုမွအေညာင္းေျပ
သြားေတာ့တယ္"
ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ခံုတန္းလ်ားေပၚတြင္ေျခဆန္႔ရင္း
ေျပာလိုက္ေတာ့Jonginကလွည့္ၾကည့္သည္။
။ နဖူးကေနေခြၽးစက္ေတြတစ္စက္ၿပီးတစ္စက္
မိုးေရစက္တို႔နဲ႔အၿပိဳင္စီးက်ေနေသာ္လည္းJongin
ကတစ္ခ်က္မွမညည္းတြား...။ ။ ဒါပင္မဲ့ျပံဳးလဲမျပံဳး
ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့
ထားသည္။ ကြၽန္ေတာ္လြယ္အိတ္ထဲကလက္ကိုင္ပဝါ
အသစ္ကေလးကိုထုတ္ရင္းလွမ္းသုတ္ေပးဖို႔ေ႐ွ႕တိုး
လိုက္တယ္။ ။
"ဒီဘက္လွည့္"
မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုဂ႐ုစိုက္စြာေျဖးေျဖးခ်င္း
သုတ္ေပးေတာ့သူကကြၽန္ေတာ့္ခါးကို
ဖက္တြယ္ရင္းၾကည့္ေန၏။ ။ မ်က္ဝန္းညိဳညိဳ
တို႔ရဲ႕ညိဳ႕အားတို႔ကျပင္းလြန္းသျဖင့္ဆက္မသုတ္
ေတာ့ပဲမိုးေရထဲေျပးေဆာ့ေနသည့္ကေလးေလးေတြ
ဆီအၾကည့္ေရႊ႔လိုက္သည္။
"ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ
သုတ္ေတာ့မယ္...ေပး..."
လက္ထဲကလက္ကိုင္ပဝါစကိုဆြဲယူၿပီး
စိတ္မ႐ွည္ဟန္ျဖင့္မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္နဲ႔
လည္ပင္းကိုသုတ္ၿပီးသူကေဘာင္းဘီအိတ္
ထဲထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္အျမန္
ျပန္ဆြဲယူလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားကလဲကပ္စီးနည္းလိုက္တာ
လက္ကိုင္ပဝါေလးတစ္ထည္ေတာင္
ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုမေပးႏိုင္ဘူးလား!!"
"လက္ကိုင္ပဝါေပးရင္ခ်စ္သူခ်င္း
ေဝးတက္တယ္တဲ့.အဲဒါေၾကာင့္မလို႔...
ငါမေပးတာပါ...ကပ္စီးနည္းတာ
မဟုတ္ဘူး"
"ခင္ဗ်ားကမဟုတ္တ႐ုတ္ေတြ
အရမ္းယံုတာပဲ!!Cloverေရာ
အခုလာျပန္ၿပီ!! လက္ကိုင္ပဝါက
ဘာမလို႔က်ေနာ္တို႔ကိုေဝးေအာင္လုပ္မွာလဲ!!
Do kyungsoo!!"
"ဒါပင္မဲ့..."
"ဒီလက္ကိုင္ပဝါကက်ေနာ္တို႔ကို
ေဝးေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္...ဒီမွာၾကည့္"
ေျပာရင္းသူကလက္ကိုင္ပဝါကိုဆြဲျဖဲ
ကာနင္းေျခပစ္လိုက္သည္။ လက္ကိုင္ပဝါ
အျဖဴ ေလးကရႊံေတြ႔နဲ႔သူ႔ဖိနိပ္ၾကားမွာတစစီ
ညစ္ေပသြားတယ္။ ထြက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ကို
ေငးၾကည့္ရင္းသူ႔ေခြၽးစက္ေလးေတြထင္က်န္ေနတဲ့
လက္ကိုင္ပဝါအစေလးေတြကိုကြၽန္ေတာ္ျပန္ေကာက္
ရင္းအိတ္ထဲထည့္လိုက္သည္။
"အယူသီးတာမဟုတ္ဘူး...
အဲ့အယူတစ္ခုေၾကာင့္ငါတို႔ေဝးသြားမွာ
ပိုေၾကာက္မိလို႔ဆိုတာမင္းကို...
နားလည္ေစခ်င္တယ္Jongin"
***
ေရခ်ိဳးတာနည္းနည္းၾကာသြားတာမလို႔
နွာေစးခ်င္သလိုျဖစ္ေနသျဖင့္ေရေႏြးအိတ္
႐ွာေနတုန္းအခန္းထဲဝင္လာသူ... လက္ထဲ
တြင္လဲေရေႏြးအိတ္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ကာမွန္တင္ခုန္ေ႐ွ႕တြင္ေခါင္းသုတ္ေနလိုက္
သည္။
"ခင္ဗ်ားအတြက္ပန္ကိတ္လဲယူလာတယ္...
ပူပူလးေနာ္...က်ေနာ္လူၾကားထဲတိုးၿပီး
မရမကဝယ္လာတာေနာ္!!"
"ဗိုက္မဆာဘူး"
ညေနတုန္းကကိစၥေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို
စိတ္ဆိုးေနတာသိလို႔မ်က္ႏွာခ်ိဳလာေသြးေနတဲ့
Kim jonginကိုေက်ာခိုင္းၿပီးအေႏြးထည္
ဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့Ommaေဖ်ာ္ေပးတဲ့
Coffeeရယ္ ၊ ဂ်ပန္Animeစာအုပ္တစ္အုပ္
ရယ္ကိုယူၿပီးေစာင္ပံုထဲေကြးေနလိုက္ေတာ့သူက
ပန္ကိတ္ကိုေဘးတြင္ခ်ၿပီးေရာက္လာ၏။ ။
"ေႏြးေနတာပဲ!! က်ေနာ္ဒီညဒီမွာပဲ
အိပ္ေတာ့မယ္!!Do kyungsoo"
"မရပါဘူး!!"
"ဘာလို႔လဲ!! က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက
ဒီလိုပဲတူတူေနက်ကို"
"အခုကအသက္ႀကီးေနၿပီေလ"
"မႀကီးပါဘူး...အခုမွႏွစ္ႏွစ္ပဲ
ရိွေသးတာ"
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီးေစာင္ပံုထဲက
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအတင္းဖက္ကာခြၽဲေနသူႀကီး
Kim jonginမွဟုတ္ရဲ႕လား? မာနခဲဂုဏ္
ကိုစြန္႔ခြာကာအခြၽဲတံုးလုပ္ေနသျဖင့္အစကတည္း
ကသူ့ကိုဆိုစိတ္မဆိုးႏိုင္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ကအလိုလို
ေျပၿပီးသားျဖစ္သြား၏။ ။ ေဘးကပန္ကိတ္ေလးကို
ဇြန္းနဲ႔ထိုးရင္းစားလိုက္ေတာ့လ်ွာေပၚေပ်ာ္ဝင္တဲ့အထိ
ႏူးညံလြန္းလို႔ထပ္ခါထပ္ခါစားမိတာကုန္သြားတာ
ေတာငိမသိလိုက္...။ ။
"ႀကိဳက္လား"
"စားသမ်ွထဲမွာအႀကိဳက္ဆံုးပဲ...
ဘယ္ကဝယ္လာတာလဲ"
"ခင္ဗ်ားအႀကိဳက္သိလို႔ဟိုးအေဝးႀကီးက
သြားဝယ္လာတာ"
အပိုေတြေျပာတဲ့သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္တံေတာင္နဲ႔
ဲ႔တြန္းရင္းထလိုက္ေတာ့သူကအားခနဲေအာ္သျဖင့္
ေစာင္ကိုဆြဲလိုက္ေတာ့ေသြးထြက္ေနတဲ့ေျခမ...
ေယာင္ကိုင္းတာခရမ္းေယာင္ေတာင္သန္းေနၿပီ။
။ ေဆးမလိမ္းပဲဒီအတိုင္းေနေနတယ္~~~
က်စ္~~~အိပ္ရာေပၚကထရင္းအရက္ျပန္႔နဲ႔
ေဆးထည့္လိုက္ေတာ့႐ုန္းေန၏၊ ။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန!!
Kim jongin!!"
"အား႐ွီ!! စပ္တယ္!!
မထည့္နဲ႔ေတာ့!!"
"ငါေၾကာင့္ဒီဒဏ္ရာျဖစ္တာမလား
မွန္မွန္ေျပာ"
ေဆးကိုဆက္မထည့္ပဲအနာကိုလက္နဲ႔
ခပ္ေျဖးေျဖးကိုင္ရင္းေမးေတာ့သူကတိတ္ေန
သည္။ ကြၽန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်ၿပီးေရနဲ႔သာအရင္
ေဆးေပးလိုက္တယ္။ ကုတင္ေပၚကသူကေထာ့နဲ႔
ေထာ့နဲ႔နဲ႔က်ေနာ္ေဘးတြင္လာမွီသျဖင့္သူ႔ဆံပင္ကို
ဆြဲဖြလိုက္သည္။
"ဂ်စ္တူးေကာင္!! အစကတည္းကသာ
ေျပာရင္ ငါေဆးလိမ္းေပးတာနဲ႔
ေပ်ာက္သြားေလာက္ၿပီ!!
"ခင္ဗ်ားစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ေနမွာဆိုးလို႔"
သူကဘယ္အခ်ိန္တုန္းကကြၽန္ေတာ္ဝမ္းနည္းမွာ
စိတ္ပူသြားတာလဲ...။ ။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္မိေတာ့
သူကနားရြက္ကိုအတင္းလာကိုက္သည္။ ။
အထိမခံႏိုင္တဲ့ေနရာမလို႔ေ႐ွာင္ရင္းလက္ေမာင္းနဲ႔
ကုတင္ေစာင္းနဲ႔႐ိုက္မိသြား၏။ ။
"က်စ္....Do kyungsoo
အျမဲေ႐ွ႕မၾကည့္ေနာက္မၾကည့္နဲ႔"
အနည္းငယ္နီသြားတဲ့လက္တံေတာင္ေပၚ
သူ႔ဆီကအနမ္းက်ေရာက္လာသျဖင့္
ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့
သူကခါးကိုသူ႔လက္ေမာင္းၾကား
ဆြဲဖက္ထားသည္။
"ငယ္ငယ္ကဒဏ္ရာရရင္
ဒီလိုနမ္းေပးေနက်"
"ေနာက္...ေနာက္က်ေနၿပီ
Jongin....အိပ္ေတာ့....
ငါလဲဒါေတြသြားသိမ္းလိုက္ဦးမယ္"
ေဆးပစၥည္းေတြကိုဗန္းထဲေကာက္ထဲထည့္ၿပီး
အခန္းထဲကထြက္လာလိုက္သည္။ ရင္ဘတ္ကလဲ
တဒိန္းဒိန္း....တဒုန္းဒုန္း...။ ။ အသက္ေျဖးေျဖး
႐ွဴ ထုတ္ရင္းစိတ္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွအခန္းထဲျပန္
သြားေတာ့သူကအိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနၿပီ။ ။ ေျခသံ
မၾကားေအာင္ေျဖးေျဖးသြားၿပီးPlasterေလးကို
ကပ္ေပးလိုက္သည္။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာအသက္႐ႈသံျပင္းျပင္းေတာင္ၾကားေနရတာမလို႔
နဖူးျပင္ကိုနမ္းရင္ေက်ာေလးကိုပုတ္ေပးေနတုန္း
။ ခပ္ေရးေရးေပၚလာတဲ့ဲ့မွတ္ဉာဏ္
အပိုင္းအစအခ်ိဳ႕.....
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္Hyungအတြက္
အိမ္ေဆာက္ေပးခ်င္လို႔အင္ဂ်င္နီယာႀကီး
ျဖစ္ေအာင္လုပ္မွာ~~~
က်ေနာ္Hyungေနမေကာင္းျဖစ္တာ
မႀကိဳက္ဘူး~~~
က်ေနာ္အထက္တန္းၿပီးတာနဲ႔
ျပန္လာမွာမလို႔ေန႔တိုင္းသတိရေနေနာ္~~~
က်ေနာ္HyungကိုClover
အရြက္၁၀၀နဲ႔လာတင္ေတာင္းမယ္~~~
က်ေနာ္ဒီကမာၻေပၚမွာ
Hyungကိုအခ်စ္ဆံုးပဲ~~~
Part-12 End!!
Thanks for reading!!!😊😊😊😊😊
ေနာက္တစ္ပိုင္းDo kyungsooနဲ႔
သူရဲ႕ဂ်စ္တူးေလးKim Kaiအေၾကာင္း
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မယ္!!😌😉😘
(Unicode Ver)
"အား...အခုမှအညောင်းပြေ
သွားတော့တယ်"
ပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ခုံတန်းလျားပေါ်တွင်ခြေဆန့်ရင်း
ပြောလိုက်တော့Jonginကလှည့်ကြည့်သည်။
။ နဖူးကနေချွေးစက်တွေတစ်စက်ပြီးတစ်စက်
မိုးရေစက်တို့နဲ့အပြိုင်စီးကျနေသော်လည်းJongin
ကတစ်ချက်မှမညည်းတွား...။ ။ ဒါပင်မဲ့ပြုံးလဲမပြုံး
ခပ်တည်တည်မျက်နှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းစေ့
ထားသည်။ ကျွန်တော်လွယ်အိတ်ထဲကလက်ကိုင်ပဝါ
အသစ်ကလေးကိုထုတ်ရင်းလှမ်းသုတ်ပေးဖို့ရှေ့တိုး
လိုက်တယ်။ ။
"ဒီဘက်လှည့်"
မျက်နှာချောချောကိုဂရုစိုက်စွာဖြေးဖြေးချင်း
သုတ်ပေးတော့သူကကျွန်တော့်ခါးကို
ဖက်တွယ်ရင်းကြည့်နေ၏။ ။ မျက်ဝန်းညိုညို
တို့ရဲ့ညို့အားတို့ကပြင်းလွန်းသဖြင့်ဆက်မသုတ်
တော့ပဲမိုးရေထဲပြေးဆော့နေသည့်ကလေးလေးတွေ
ဆီအကြည့်ရွှေ့လိုက်သည်။
"ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲ
သုတ်တော့မယ်...ပေး..."
လက်ထဲကလက်ကိုင်ပဝါစကိုဆွဲယူပြီး
စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့်မျက်နှာတစ်ဝိုက်နဲ့
လည်ပင်းကိုသုတ်ပြီးသူကဘောင်းဘီအိတ်
ထဲထည့်လိုက်တာကြောင့်ကျွန်တော်အမြန်
ပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။
"ခင်ဗျားကလဲကပ်စီးနည်းလိုက်တာ
လက်ကိုင်ပဝါလေးတစ်ထည်တောင်
ကိုယ့်ချစ်သူကိုမပေးနိုင်ဘူးလား!!"
"လက်ကိုင်ပဝါပေးရင်ချစ်သူချင်း
ဝေးတက်တယ်တဲ့.အဲဒါကြောင့်မလို့...
ငါမပေးတာပါ...ကပ်စီးနည်းတာ
မဟုတ်ဘူး"
"ခင်ဗျားကမဟုတ်တရုတ်တွေ
အရမ်းယုံတာပဲ!!Cloverရော
အခုလာပြန်ပြီ!! လက်ကိုင်ပဝါက
ဘာမလို့ကျနော်တို့ကိုဝေးအောင်လုပ်မှာလဲ!!
Do kyungsoo!!"
"ဒါပင်မဲ့..."
"ဒီလက်ကိုင်ပဝါကကျနော်တို့ကို
ဝေးအောင်လုပ်နိုင်ရင်...ဒီမှာကြည့်"
ပြောရင်းသူကလက်ကိုင်ပဝါကိုဆွဲဖြဲ
ကာနင်းခြေပစ်လိုက်သည်။ လက်ကိုင်ပဝါ
အဖြူ လေးကရွှံတွေ့နဲ့သူ့ဖိနိပ်ကြားမှာတစစီ
ညစ်ပေသွားတယ်။ ထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်ကို
ငေးကြည့်ရင်းသူ့ချွေးစက်လေးတွေထင်ကျန်နေတဲ့
လက်ကိုင်ပဝါအစလေးတွေကိုကျွန်တော်ပြန်ကောက်
ရင်းအိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။
"အယူသီးတာမဟုတ်ဘူး...
အဲ့အယူတစ်ခုကြောင့်ငါတို့ဝေးသွားမှာ
ပိုကြောက်မိလို့ဆိုတာမင်းကို...
နားလည်စေချင်တယ်Jongin"
***
ရေချိုးတာနည်းနည်းကြာသွားတာမလို့
နှာစေးချင်သလိုဖြစ်နေသဖြင့်ရေနွေးအိတ်
ရှာနေတုန်းအခန်းထဲဝင်လာသူ... လက်ထဲ
တွင်လဲရေနွေးအိတ်နဲ့ကျွန်တော်မသိချင်ယောင်
ဆောင်ကာမှန်တင်ခုန်ရှေ့တွင်ခေါင်းသုတ်နေလိုက်
သည်။
"ခင်ဗျားအတွက်ပန်ကိတ်လဲယူလာတယ်...
ပူပူလးနော်...ကျနော်လူကြားထဲတိုးပြီး
မရမကဝယ်လာတာနော်!!"
"ဗိုက်မဆာဘူး"
ညနေတုန်းကကိစ္စကြောင့်ကျွန်တော်သူ့ကို
စိတ်ဆိုးနေတာသိလို့မျက်နှာချိုလာသွေးနေတဲ့
Kim jonginကိုကျောခိုင်းပြီးအနွေးထည်
ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့Ommaဖျော်ပေးတဲ့
Coffeeရယ် ၊ ဂျပန်Animeစာအုပ်တစ်အုပ်
ရယ်ကိုယူပြီးစောင်ပုံထဲကွေးနေလိုက်တော့သူက
ပန်ကိတ်ကိုဘေးတွင်ချပြီးရောက်လာ၏။ ။
"နွေးနေတာပဲ!! ကျနော်ဒီညဒီမှာပဲ
အိပ်တော့မယ်!!Do kyungsoo"
"မရပါဘူး!!"
"ဘာလို့လဲ!! ကျနော်တို့ငယ်ငယ်တုန်းက
ဒီလိုပဲတူတူနေကျကို"
"အခုကအသက်ကြီးနေပြီလေ"
"မကြီးပါဘူး...အခုမှနှစ်နှစ်ပဲ
ရှိသေးတာ"
လက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြီးစောင်ပုံထဲက
ကျွန်တော့်ကိုအတင်းဖက်ကာချွဲနေသူကြီး
Kim jonginမှဟုတ်ရဲ့လား? မာနခဲဂုဏ်
ကိုစွန့်ခွာကာအချွဲတုံးလုပ်နေသဖြင့်အစကတည်း
ကသူ့ကိုဆိုစိတ်မဆိုးနိုင်တဲ့ကျွန်တော်ကအလိုလို
ပြေပြီးသားဖြစ်သွား၏။ ။ ဘေးကပန်ကိတ်လေးကို
ဇွန်းနဲ့ထိုးရင်းစားလိုက်တော့လျှာပေါ်ပျော်ဝင်တဲ့အထိ
နူးညံလွန်းလို့ထပ်ခါထပ်ခါစားမိတာကုန်သွားတာ
တောငိမသိလိုက်...။ ။
"ကြိုက်လား"
"စားသမျှထဲမှာအကြိုက်ဆုံးပဲ...
ဘယ်ကဝယ်လာတာလဲ"
"ခင်ဗျားအကြိုက်သိလို့ဟိုးအဝေးကြီးက
သွားဝယ်လာတာ"
အပိုတွေပြောတဲ့သူ့ကိုကျွန်တော်တံတောင်နဲ့
ဲ့တွန်းရင်းထလိုက်တော့သူကအားခနဲအော်သဖြင့်
စောင်ကိုဆွဲလိုက်တော့သွေးထွက်နေတဲ့ခြေမ...
ယောင်ကိုင်းတာခရမ်းယောင်တောင်သန်းနေပြီ။
။ ဆေးမလိမ်းပဲဒီအတိုင်းနေနေတယ်~~~
ကျစ်~~~အိပ်ရာပေါ်ကထရင်းအရက်ပြန့်နဲ့
ဆေးထည့်လိုက်တော့ရုန်းနေ၏၊ ။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ!!
Kim jongin!!"
"အားရှီ!! စပ်တယ်!!
မထည့်နဲ့တော့!!"
"ငါကြောင့်ဒီဒဏ်ရာဖြစ်တာမလား
မှန်မှန်ပြော"
ဆေးကိုဆက်မထည့်ပဲအနာကိုလက်နဲ့
ခပ်ဖြေးဖြေးကိုင်ရင်းမေးတော့သူကတိတ်နေ
သည်။ ကျွန်တော်သက်ပြင်းချပြီးရေနဲ့သာအရင်
ဆေးပေးလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်ကသူကထော့နဲ့
ထော့နဲ့နဲ့ကျနော်ဘေးတွင်လာမှီသဖြင့်သူ့ဆံပင်ကို
ဆွဲဖွလိုက်သည်။
"ဂျစ်တူးကောင်!! အစကတည်းကသာ
ပြောရင် ငါဆေးလိမ်းပေးတာနဲ့
ပျောက်သွားလောက်ပြီ!!
"ခင်ဗျားစိတ်မကောင်း
ဖြစ်နေမှာဆိုးလို့"
သူကဘယ်အချိန်တုန်းကကျွန်တော်ဝမ်းနည်းမှာ
စိတ်ပူသွားတာလဲ...။ ။ ကျွန်တော်ရယ်မိတော့
သူကနားရွက်ကိုအတင်းလာကိုက်သည်။ ။
အထိမခံနိုင်တဲ့နေရာမလို့ရှောင်ရင်းလက်မောင်းနဲ့
ကုတင်စောင်းနဲ့ရိုက်မိသွား၏။ ။
"ကျစ်....Do kyungsoo
အမြဲရှေ့မကြည့်နောက်မကြည့်နဲ့"
အနည်းငယ်နီသွားတဲ့လက်တံတောင်ပေါ်
သူ့ဆီကအနမ်းကျရောက်လာသဖြင့်
ကျွန်တော်နောက်ဆုတ်လိုက်တော့
သူကခါးကိုသူ့လက်မောင်းကြား
ဆွဲဖက်ထားသည်။
"ငယ်ငယ်ကဒဏ်ရာရရင်
ဒီလိုနမ်းပေးနေကျ"
"နောက်...နောက်ကျနေပြီ
Jongin....အိပ်တော့....
ငါလဲဒါတွေသွားသိမ်းလိုက်ဦးမယ်"
ဆေးပစ္စည်းတွေကိုဗန်းထဲကောက်ထဲထည့်ပြီး
အခန်းထဲကထွက်လာလိုက်သည်။ ရင်ဘတ်ကလဲ
တဒိန်းဒိန်း....တဒုန်းဒုန်း...။ ။ အသက်ဖြေးဖြေး
ရှူ ထုတ်ရင်းစိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်ပြီးမှအခန်းထဲပြန်
သွားတော့သူကအိပ်တောင်ပျော်နေပြီ။ ။ ခြေသံ
မကြားအောင်ဖြေးဖြေးသွားပြီးPlasterလေးကို
ကပ်ပေးလိုက်သည်။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတာအသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတောင်ကြားနေရတာမလို့
နဖူးပြင်ကိုနမ်းရင်ကျောလေးကိုပုတ်ပေးနေတုန်း
။ ခပ်ရေးရေးပေါ်လာတဲ့ဲ့မှတ်ဉာဏ်
အပိုင်းအစအချို့.....
ကျနော်ကိုယ်တိုင်Hyungအတွက်
အိမ်ဆောက်ပေးချင်လို့အင်ဂျင်နီယာကြီး
ဖြစ်အောင်လုပ်မှာ~~~
ကျနော်Hyungနေမကောင်းဖြစ်တာ
မကြိုက်ဘူး~~~
ကျနော်အထက်တန်းပြီးတာနဲ့
ပြန်လာမှာမလို့နေ့တိုင်းသတိရနေနော်~~~
ကျနော်HyungကိုClover
အရွက်၁၀၀နဲ့လာတင်တောင်းမယ်~~~
ကျနော်ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ
Hyungကိုအချစ်ဆုံးပဲ~~~
Part-12 End!!
Thanks for reading!!!😊😊😊😊😊
နောက်တစ်ပိုင်းDo kyungsooနဲ့
သူရဲ့ဂျစ်တူးလေးKim Kaiအကြောင်း
နောက်ကြောင်းပြန်မယ်!!😌😉😘