Αυγή!
Κοιτούσα μέσα στα μάτια του ενώ κάποιες φορές έσφιγγα τα χείλη μου από επιθυμία. "Πρέπει να ξαπλώσεις Άρη..." είπα εγώ αδύναμα και τον βοήθησα για να μην τραυματιστεί και άλλο.
Η καρδιά μου είχε σταματήσει να χτυπάει. Νόμιζα πως αν άγγιζε τα χείλη μου με τα δικά του θα έπαιρνα φωτιά. Το σώμα μου είχε μουδιάσει με την αναπνοή του και το άρωμά του να χαϊδεύει το δέρμα μου. Έπαιζε με όλες μου τις αισθήσεις με μόνο το βλέμμα του. Το άγγιγμά του τόσο ζεστό που με έκανε να το θέλω για μία ακόμα φορά. Χάνομαι σαν κοιτάζω μέσα στα μάτια του.
Όμως τα λόγια του συνεχώς με μπερδεύουν. Την μία μου ζητάει να μείνω μακριά του και την άλλη έρχεται τόσο κοντά μου. Δεν ξέρω πως είναι να νιώθεις πάθος και ηδονή. Ξέρω πως συνέχεια ψάχνω ευκαιρίες για να τον δω. Από την πρώτη μέρα που μπήκε στο μυαλό μου με μπερδεύει.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι για να φύγω. Εκείνος μου έπιασε το χέρι την τελευταία στιγμή. "Αυγή μην φύγεις απόψε..." συνέχισε να μου λέει και να χαϊδεύει το χέρι μου. "Σε χρειάζομαι..." είπε μέχρι που έκλεισε τα μάτια του.
"Έφερα αυτά... ελπίζω να βοηθήσουν. " είπε η Αιμιλία και εγώ πέρασα μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αφτί μου.
"Θα μείνω εγώ δίπλα του απόψε. " της είπα μόλις πήρα τα παυσίπονα στα χέρια μου.
"Αυγή; Μην πληγώσεις ποτέ τον αδερφό μου. Ότι λάθος και αν κάνει αυτός. Δεν θα το αντέξει. " Μου είπε εκείνη και εγώ κάθισα στην πολυθρόνα δίπλα του με λυγισμένα τα πόδια μου.
{...}
Το πρωί που άνοιξα τα μάτια μου βρέθηκα στο κρεβάτι του με τα μαλλιά μου απλωμένα στο μαξιλάρι. Εκείνος μπήκε μέσα με ένα δίσκο γεμάτο πρωινό.
"Καλημέρα!" Είπε εκείνος μόλις άνοιξα τα μάτια μου και αμέσως πετάχτηκα όρθια και πήγα κοντά του.
"Εγώ έπρεπε να σε φροντίζω. Γιατί σηκώθηκες;" είπα σαν να το μαλώνω. "Η Αιμιλία;"
"Της είπα να πάει στην σχολή..." είπε και έβαλα τον δίσκο σε μία άκρη. "Είσαι πανέμορφη μόλις ξυπνάς και κουνάς το σώμα σου με αυτό τον τρόπο στο κρεβάτι..." είπε εκείνος καθώς τον έβαζα να ξαπλώσει.
"Άρη πρέπει να σου έπεσε ο πυρετός ..." απέφυγα να τον κοιτάξω." Θες να σου φτιάξω το μαξιλάρι;" είπα εγώ και το σήκωσα για να ακουμπήσει την πλάτη του.
"Δεν έχω μάθει να με φροντίζουν. Πάντα φρόντιζα εμένα και την αδερφή μου μόνος μου. " μου είπε ενώ με κοίταζε στα μάτια. "Ούτε να αντικρίζω μια άλλη γυναίκα δίπλα μου μόλις ξυπνάω." Είπε και πριν του δώσω τον καφέ του, έβαλε το χέρι του στο πρόσωπό μου και με έκανε τρυφερά να τον κοιτάζω. "Πλησίασε! Ζήσε! Αφήσου... μπορείς να νιώσεις το πάθος ;" έλεγε προσπαθώντας να με μεθύσει.
"Άρη..." είπα το όνομά του χαμηλόφωνα και ύστερα το χέρι του κατέβηκε στο σώμα μου απαλά. Ένιωθα να ανατριχιάζω ολόκληρη από το χάδι του. Από το μάγουλό μου, στον λαιμό, στο στέρνο και ύστερα στον ώμο μου. Σχεδόν ανέπαφο που με έκανε να αναπνέω με δυσκολία. Δεν είχα δύναμη να τον σταματήσω. Το ήθελα απεγνωσμένα.
"Δεν σε έχουν χαϊδέψει ξανά ;" παράτησε από τις κοφτές ανάσες μου.
"Δεν έχω νιώσει χάδι ποτέ στην ζωή μου... Ούτε πάθος και ηδονή..." του απάντησα και γύρισα το πρόσωπό μου από την άλλη για να μη δει την αντίδρασή μου. "Καλύτερα να φας κάτι για πρωινό... η Αιμιλία μου έδωσε τα φάρμακά σου."
"Πρέπει να πας στην σχολή σου. Μην χάνεις μαθήματα για εμένα."
"Κάποιος πρέπει να μείνει εδώ και να σε προσέχει. Θες να σου δώσω τον καφέ σου;" τον ρώτησα και άκουσα την πόρτα να χτυπάει.
"Για τον κύριο Άρη Άντερσον..." είπε ένας άντρας από μεταφορική εταιρεία μόλις άνοιξα την πόρτα.
"Θα το παραλάβω εγώ..." του είπα και υπέγραψα για να πάρω έναν λευκό φάκελο.
"Ποιος ήταν;" με ρώτησε μόλις επέστρεψα στο δωμάτιό του.
"Δεν ξέρω. Σου έφεραν αυτό πάντως." Του το έδωσα και εκείνος το άνοιξε από περιέργεια. Έμοιαζε με ένα προσκλητήριο γάμου από το απαλό ροζ χρώμα του και την χρυσή κορδέλα που το στόλιζε. Ο θυμός του μεγάλωνε από την μία στιγμή στην άλλη. Με το χέρι του πέταξε κάτω ότι υπήρχε στο κομοδίνο ενώ παράλληλα φώναζε με θυμό και οργή. "Αυγή φύγε!"
"Άρη τι έπαθες;" έλεγα ανήσυχη με την συμπεριφορά του.
"Φύγε Αυγή τώρα!" Μου φώναζε ενώ έσπαγε τα πάντα μέσα στο δωμάτιο. " Φύγε!" Μου φώναζε ενώ στεκόμουν στην πόρτα. "Δεν θέλω κανείς να με βλέπει έτσι. Φύγε γαμωτο!" Ο θυμός τον έκανε ανεξέλεγκτο.
"Άρη;" με έπιασε με αρκετή δύναμη και όταν με κοίταξε στα μάτια μαλάκωσε. Τα σκληρά χαρακτηρίστηκα του προσώπου του έδειχναν να ηρεμούν. Το βλέμμα του πλέον ήταν γεμάτο με απελπισία.
"Φύγε πριν σου κάνω κακό ... " με οδήγησε ως τον τοίχο. "Γιατί δεν με φοβάσαι; " έλεγε εκείνος εγκλωβίζοντας με στο σώμα του. "
"Γιατί δεν μπορώ..." είπα με βουρκωμένα μάτια.
"Πως το κάνεις ; πως; μόνο εσύ με ηρεμείς τόσο μοναδικά. Διώχνεις από μέσα μου το θυμό. Φοβάμαι πως αν πάρω τα μάτια μου από εσένα θα θυμώσω ξανά. Άγγιξέ με Αυγή. " μου ζήτησε και εκείνος έπιασε το χέρι μου και το τοποθέτησε στην καρδιά του.
Οι χτύποι της καρδιάς του ήταν δυνατοί. Αμέσως πήρα το χέρι μου πισω και έφυγα τρέχοντας από εκείνον. Τα δάκρυά μου ξεκίνησαν να ορμούν στο πρόσωπό μου καθώς κατέβαινα την σκάλα. Δεν μπορούσα να τα συγκρατήσω.
{...}
Το βράδυ είχε έρθει και εγώ μόλις είχα βγει από το μπάνιο. " Ποιο σου αρέσει;" με ρώτησε η Αιμιλία κρατώντας δύο φορέματα στα χέρια της. " το κόκκινο ή το μαύρο; εγώ πιστεύω πως θα σου ταίριαζε το μαύρο."
"Αν μιλάς για το πάρτι της σχολής δεν πρόκειται να έρθω." Έπιασα την βούρτσα από τον καθρέφτη για να χτενίσω τα μαλλιά μου.
"Μην μου το χαλάς. Κάντο για εμένα. "
"Ζήτα μου ότι άλλο θες... δεν θα είμαι και η καλύτερη παρέα απόψε."
" Ο Άρης κρύβει μεγάλο πόνο μέσα του. Δεν έχει περάσει λίγα. Αλλά για να αλλάξει φωτογραφία στο κινητό του και μόνο σε εσένα να επιτρέψει πρόσβαση στο δωμάτιό του ίσως να σημαίνεις κάτι παραπάνω για αυτόν."
"Αιμιλία; ποια είναι αυτή η γυναίκα; εκείνη παντρεύεται και θύμωσε τόσο πολύ;" την ρώτησα εγώ γεμάτη περιέργεια. " την αγαπάει ακόμα;"
"Δεν μπορώ να σου πω κάτι εγώ γιατί ο αδερφός μου δεν θα μου ξανά μιλήσει. Είναι καλύτερα να στο πει ο ίδιος. Αν αλλάξεις γνώμη ξέρεις που θα με βρεις." Μου είπε εκείνη καθώς έκλεινε την πόρτα.