Nang makalabas ako ng kwarto ay nadatnan ko sila Yuya na naghahanda ng mga baril.
"Get on your positions!!!" Sigaw ko habang nagkakasa ng baril.
"Hai!!!" Sigaw naman ng lahat.
"Yuya! Come with me!" Sigaw ko kay Yuya.
"Mei-chan, please hide. I don't want yoi to get hurt ok??" Sabi ni Yuya kay Mei.
"Here! Catch it!" Inihagis ko ang susi ng isang safe at bullet proof room kay Yuya.
"Let her stay there. She's safe there until its over!" I added.
"Arigatou Ojousama!" He replied.
Yuya's POV
"Mei-chan, I want you to stay here and don't go anywhere until it's all over okay?? Promise me!" Usal ko habang nakahawak sa dalawang braso ni Mei.
"Hai! Yakusoku! (Yes! I promise!)" Sagot nya samantalang bakas ang takot sa mga mata nya.
Isinukbit ko na ang armalite na hawak ko at mga bala. Ikinasa ko na din ang dalawang 45 caliber na baril na hawak ko. Isinara ko ang pinto bago ako umalis para siguraduhin na hindi makakalabas duon si Mei hanggang hindi pa tapos ang gulo.
"ISOGE!!! (FASTER!!)" Sigaw ni Sayou.
Naglalaglagan na ang mga nakasabit na Litrato sa dingding dahil sa mga bala ng baril na tumatama dito.
Nakita ko si Sayou na nagtatago sa isang dingding, ang mga tauhan naman sa bahay ay nakikipagpalitan ng putok sa mga kalaban na palapit na ng palapit sa amin.
Tumakbo ako papalapit kay Sayou habang nakayuko dahil patuloy pa din ang putukan.
"Sa taas mo!!!" Sigaw ni Sayou at nakita ko ngang may tatlong lalaki sa may corridor galing kwarto.
🔫🔫Sinimulan ko nang iputok ang dalawang baril na hawak ko ng salitan. 🔫🔫
"Sayou Ojousama sa kaliwa!!!" Sigaw ko naman sa kanya. Agad naman nya itong binaril at tinamaan ito.
Tumayo kami pareho at nagtalikuran para mabantayan ang isa't isa.
"Sh*t! I'm running out of ammo!!" Sigaw nya habang ikinakasa ang hawak nyang baril.
"Here use this!!" Inihagis ko patalikod ang baril na hawak ko at nasapo naman nya iyon.
"Arigatou!" Narinig kong sabi nya.
Unti unti kaming lumakad papalabas habang magkatalikudan para makita ng mas malapit ang mga kalaban. Tumahimik na sandali ang paligid. Nakita namin ang ilan sa mga bantay kabilang na sila mang fred na sugatan at walang malay.
Habang nasa kalagitnaan ng labanan ay nag ring ang cellphone ni Sayou.
(Phone ringing 📞📞📞📲)
"Hello?? Who's this???!!!" Sagot ni Sayou.
(Loud Speakered phone) 🗣️ "now, Tell your dad to stop the factory he was planning to build in Yokohama, or else he will never see you again. Hahahahahaha" sabi ng lalaki sa kabilang linya.
"D*mn you! As If I will let you kill me! Baka!! (Idiot!!)" And then Sayou Hang up the phone.
"Do you have any Idea kung sino ang may pakana nito??" Tanong ko habang sumisipat sipat pa sa paligid.
"That d*mn f*cking Lee gang Family, they are opposing My dad's business in Yokohama because they want to own that place" sagot naman nito.
Muli ay nagpaulan na naman ng putok ang mga kalaban. Sumugod nako papalabas at inihanda ang armalite na hawak ko.
Kaliwa't kanan ang pasok ng mga lalaking nakaitim, sunud sunod na putok ang binigay ko sa kanila. Mula kaliwa pakanan. Tinamaan sila pero parang hindi sila nauubos. Paubos na din ang ammo's ko.. paano na???
Mei's POV
"What is happening really??" I'm going insane because of this bullet proof room. It is because it's also a soundproof room.
I have no idea of what is happening outside.. I don't know what to do! I walk all over the room and yet I still feel my heart beating fast.
What if something bad happens to Yuya?? What should i do??? How can I be any of help with him???
While I was walking back and forth I heard the door being opened.
"Maybe It's Yuya! Maybe what's happening outside is over!" I said in my mind while putting a smile on my lips.
Finally the door is open. I was excited and expect that Yuya will be the one to enter so...
"Yuyaaa!! Yu------" I was stopped by for a moment.
It's not Yuya. It's a man wearing a black mask, black long sleeves, a glove and pointing a agun at me.
"Ikaw! Sumama ka saken!!" The guy on the Black said.
"W-what are you saying???? Who are youuu!???" He held my hand backward and point a gun in my head while walking back to the sala.
"Yuya-kuuuuuun!!!!!! Tatsukete!!!! (Help!!!!!) Get off mee! Baka! Baka! Baka!!!" I shout and shout.
"Wag kang magulo!!!!" He shouted at me.
"I don't understand you!!! Please get off me!!!" I beg. This is the first time I begged for my Life.
"Pleaaaaseee! Get off meeee!!" I am now crying.
"Mei-chaan!!" I heard Yuya shout.
"Yuya-kun!!" I shouted back.
"Hoy! Bitawan mo sya!!!" He said.
"Hindee! Ang utos samin ay patayin lahat ng nandito sa bahay nato, wag kang mag alala dahil Pagkatapos ko dito ay kayo na ang isusunod ko!!" The guy at the black said.
"Tatsukete!! (Help!!)" I begged.
"Just wait a minute Mei chan! I'm gonna save you!!" He said.
Yuya's POV
"Yuya!! There's only one way to save her!!" Sayou shouted
"Remember what's the last thing I taught you???that's the only way! I hate her but I also don't want her to be killed! I'm running out of ammo too" She added while shooting the guys on the right side.I guessed she's right. That's the only way. Nakapalibot na ang mga kalaban pero natatakot ako sa maging possibleng kalabasan.
I only have 1 ammo left, and I know its not enough. What should I do???
"Isoge!! (Faster!!) We're running out of time and ammo!!" She shouted once again.
I know but I don't think I can do it!But I don't want also anybody that is important to me to get hurt!
"Sayang ka binibini, pero Pasensya kana at trabaho lang. Walang personalan. Hahahaha" he was about to pull the trigger!!! What should I do????
"Yuya!!! Now is the time!!! FOCUUUUS!!!" Sigaw ni Sayou..
The trigger wil be pulled in 3.. 2... 1...
"Focus Yuya! Focus!!" Sabi ko sa sarili ko.
Huminga ako ng malalim saka pumikit. Sa oras ng pagdilat ko ay saka ko ipuputok ang baril. My heart is beating fast and I can hear it. Paano kung hindi ako magtagumpay??? Idinilat ko na ang mga mata ko at saka pakurbang ipinutok ang hawak kong baril sa ere. Bahala na..
Tila nag slow motion ang lahat at kitang kita ko ang bala na isa isang pinapatumba ang naka paikot na kalaban.
Nakita ko si Mei na napapikit na lamang. Kasabay ng pagbagsak ng lalaking may hawak sa kanya.
"Mei!!" Sigaw ko ng makita kong bumagsak din sya. Agad agad ko syang nilapitan.
"Mei-chan! Mei-chan!!!" Sigaw ko habang kalong kalong ko sya.
Nabawasan ang pag aalala ko ng unti unti nyang iminulat ang mga mata nya.
"Y-Yuya-kun, I- I really thought I as a gonner there" sabi nya habang nakangiti at hinaplos ang muka ko.
Agad ko syang niyakap ng mahigpit, si Sayou naman ay hinawakan ang cellphone nya at tumawag na ng ambulansya at pulis.
Nagkalat ang dugo sa paligid.
Kaming tatlo lamang ang natirang nakatayo. Maging sina manang belen ay walang malay. Ngunit mabuti na lamang at hindi sila napuruhan.
Dumating na ilang sandali pa ang mga medics at police na tinawag ni Sayou.
" koko de, mizu o nomimasu (Here, drink some water) " sabi ko habang iniaabot ang isang basong tubig kay Sayou.
"Thanks." Maikling sagot nito.
Kita sa muka nito ang lungkot dahil sa nangyari. Maya maya pa ay napansin kong nanginginig ang kamay nito habang hawak ang baso saka nya ibinaba ito. Isa isa na ding nagsituluan ang mga luha nito sa kanyang pisngi.
Nilapitan ko sya at agad na hinawakan ang kamay nya saka ko sya hinila palapit sakin at niyakap. Alam kong ayaw nyang niyayakap sya pero ito ang kailangan nya ngayon. Kailangan nya ng masasandalan.
Ramdam ko ang mga paghikbi nya sa dibdib ko, ramdam ko ang pighati nya dahil sa mga nawala nyang tauhan.
Muka lang syang masungit at hindi nya pinapahalata pero taos puso ang pagmamahal nya sa mga tauhan nya.
Mei's POV
I saw Yuya hugging Sayou. I know that he's just doing it because Sayou needs comfort right now but what is this feeling???
What's this feeling of being a loser?? I grabbed my chest because it feels heavy. I can feel so much pain. I turned around and walk. I don't want to see them in that position. It hurts me.
"Mei Ojousama!" I heard Miller san running towards me.
He put his black toxido on my shoulders and escort me in the car. I stop for a moment and turn around and look for Yuya. He's still hugging Sayou and it really breaks my heart. So I continue walking and left.
Sayou's POV
Hindi ko na napigilan pang maging emosyonal dahil sa mga pangyayari. Nabawasan ang mga mahal kong tauhan, mga tauhan na naging tapat sa akin at napamahal na sa akin.
Ganon na lamang ang iyak ko ng mga sandaling iyon. Ibinuhos ko lahat ng pagdadalamhati ko sa mga bisig ni Yuya na nakayakap sa akin.
"It's okay, It's not your fault okay?? I'm here with you." Nadinig kong sabi ni Yuya .
"It's just I can't take it! I lost my beloved people." Sagot ko habang patuloy pa din ang pag iyak.
"I need to revenge them, I need to end this sh*t!!" I added.
"how?" He asked pagkatapos ay inialis nya ang pagkakayakap sa akin.
"Basta! Will you help me?" I asked.
"As you wish" he replied.
Pinunasan ko ang mga luha ko at pinuntahan ang mga labi ng mga tauhan ko. Ang sakit Makita na nasa ganoon silang kalagayan.
Maya maya pa ay tumunog na muli ang cellphone ko. Sa pagkakataong ito ay si dad naman ang tumatawag.
(phone ringing.....)
"Yes? Dad?" Sagot ko.
"Sokode nani ga okotta?( What happened There?)" He asked on the other line.
"Rī no kazoku wa karera no ugoki o tsukutte imasu (Lee's Family is making their move) They said that you should stop building your factory in Yokohama" I answered.
"How's Yuya doing?? Is he doing he's job to protect you?" tumingin ako kay Yuya at saka ngumiti.
"Yes dad, He's doing he's job very well. You will never regret that you hired him" I said.
"That's Good. Kiwotsukete ne (Take care ok?) I will return there as soon as possible." And then I hang up the Phone.
"Is that your dad?" Yuya asked.
"Yes.. He's just asking me what happened here and to know if you're doing your job to protect me." I said while smiling.
"I'm doing good right??" He asked confusedly.
"Maybe" then I left and he runs toward me asking me again and again. Haha ! He really is funny.
Yuya's POV
Wait, am I forgetting something? Oh Yes! I almost forgot Mei, Where is she??
"Mei??? Mei-chan????" paulit ulit na tawag ko pero hindi ko sya Makita kahit saan.
Umikot ako sa buong mansion pero walang ni isang bakas ni Mei na nandon.
Nagtanong tanong ako sa mga pulis na nandon ngunit walang ni isa sa kanila ang makapag turo sa akin kay Mei.
"Nasaan ka na Mei? Tell me there is nothing bad happen to you." Usal ko sa sarili ko habang nagpapa balik balik sa iisang pwesto.
"If you're looking for Mei, She left a while ago." Sayou said from a distance.
" Ah Sou ka ? ( is that so?) pero bakit di sya nagpaalam?? I'm really worried now." Sabi ko.
"I don't know. But I'm happy that she's fine. I will also not forgive my self if something happened to her because of my family mess." Natuwa ako sa narinig ko dahil may puso din naman palang malambot si Sayou. Sadyang ayaw lang nya ipahalata at ipakita.